14/01/2018
GURBETÇİ DEYİP GEÇMEYİN !
Her sene yaz mevsimi geldiğinde,11 ay bizi içerisinde barındıran ülke,şehir,mahalle dar gelmeye başlar...
Evin duvarları üzerimize gelir sanki...
"Şimdi orada olmak vardı" cümlesini daha sık kurmaya başlarız.
Olsak neler neler yaparız değil mi?
Özlem her zaman var,var tabii ama nedense yaz gelince aklımızın bir köşesinde 11 ay uslu uslu oturan o özlem birden devleşip bütün beynimizi işgal altına almaya başlar...
Gitmek üzerine oluyor bütün düşünceler,gitmek üzerine kuruluyor tüm hayaller...
Arabaya şöyle bir bakar oluruz,"taşırmı acaba bu senede bizi?" diye
Gitmek kesinleşmişse bir telaş başlar evde.
Alınacaklar listesi uzarda uzar...
Eş dost akraba,eli boş olmaz şimdi.
Çam sakızı çoban armağanı derken bavullar dolmaya başlar.
Geri sayım başlar hemen peşinden.
Teskere bekleyen erler gibi her eksilen gün için çocuklar gibi seviniriz.
1 gün daha,1 saat daha,ha gayret şafak yakındır elbet...
Sonra büyük gün gelir çatar...
Arabaya yükler yüklenir,çocuklara yatacak yer ayarlanır,kolonya havlu torpido gözünde hazır bulundurulur.
En güzel müzikler yüklenir teyplere.
Müziksizde olmazki...
Bulunduğumuz ülkeden çıkana kadar tam olarak heyecanı atamayız önce.Sonra yollar uzadıkça,yorgunluk hissedildikçe azalır o heyecan.
Her geçilen gümrükte rahat nefes alırız "oh şükür sorun çıkmadı"
Gümrükleri aştıkça dahada rahatlarız ve heyecan yine çoğalır
Uyku bastırdığında çekeriz kenara,yabancı plakaların yoğun olduğu istasyonlara,yerdede olsa uyuruz...
Eee memlekete varmak var işin içinde seve seve çekilmez mi bu cefa?
En son kilometreler inadına uzar sanki.
"Yaaa şu Bulgarı bir türlü çıkamadık!"
Son gümrükte gözler al bayrağı arar.Hemen oracıkta dalgalanıyor işte...
Ay yıldızlı bayrak ve Hoşgeldiniz yazısı
Gür bir sesle Hoşbulduk deriz o an
Utanmasak inip toprağı öpeceğiz ha
İlk camiiye ilişir gözümüz.Ezan sesi duymak için sabırsızlanırız...
Kapıkule'den sonra kimimiz Karadeniz'e,kimimiz Doğu'ya,kimimiz iç Anadolu'ya memleketin her bir köşesine dağılırız...
Yola devam,ama bu sefer eziyeti kalmaz yolun.Eee vatandayız dokunur mu gayrı yolculuk?
Heleki şehrimize,köyümüze vardığımızdaki mutluluk
İşte o her eziyete değer dediğimiz o an...
Anası babası sılada olan düşünür mü gayrı yolda çektiği çileyi onların ellerini öperken?
Sevdiklerine Sarıldığında uyku gelir mi aklına hiç?
Rabbim her Vatan hasreti çekene nasip etsin...
AMİN
