01/12/2024
Mëngjezi po zbardhet.
Ngadalë!
Dikush do zgjohet,
Pa fjalë !
I lodhur nga ëndërrat ,
Do jetë!
Ja prapë një ditë tjetër ,
E pret!
Ai që gjithë natën ,
S'pushoj !
Në punë do duhet ,
Të shkoj !
Ata që luftuan ,
Në front !
Dhe fitoren kërkuan ,
Më kot!
Të tjerë që thurën ,
Djallëzi !
Do duhet ti kryejn ,
Si gjithnji !
Shumë njerëz që besojnë ,
Në zotë!
Do luten gjithmon ,
E më fort !
Qyteti dritat ,
Do fikë!
Errësira do shndrrohet !
Në dritë !
Dhe ata që patën ,
Qetësi ,
Me zhurmën do përballen ,
Përsëri !
Fëmijët do ngrihen ,
Sërish!
Përrallat mëngjezi ,
Ua prishë !
Dhe ëndërrat si princ ,
A princesh!
Do zhduken ashtu ,
Pa marrë vesh !
Të moshuarit që s'mundën ,
Të flejnë !
A thua qetësinë ,
Do ta gjejnë !
Ata që fletën në nji,
Shtrat!
A thua do bëjnë ,
Rehat!
Të tjerët që punuan,
Në errësirë !
Mos vallë do ndjehen ,
Më mirë!
Kush punën e ka ,
Me mërzi!
Do duhet të shkojë ,
Përsëri !
Dembeli që gdhiu,
Pa gjumë !
Mëngjezi s'do ti prish ,
Asnji punë!
Dhe foshnja që zbëri ,
Rehat!
Do qajë si gjithmonë ,
Prapë !
Beqarët që shpresojnë ,
Dashuri!
Do duhet të ëndërrojnë ,
Përsëri !
Ata që ndër bomba ,
Kanë gdhirë !
Të lutem o zot,
Ki mëshirë !
Ato që njihen ,
Fjalëpak !
Do heshtin sërish ,
Prapë se prapë!
Dhe nënat që natën,
Pushojnë !
Mëngjezi i thërret ,
Të punojnë !
Jetimët që spatën ,
Ngrohtësi !
Do ngelen të vetëm ,
Përsëri !
Dhe prindërit që fëmijët ,
S'kishin pranë !
Do të duhet sërish ,
Të qajnë!
Të varfërit që ranë ,
Barkëbosh !
Të lutem o zot ,
Ti ndihmosh!
Pasanikët që humbën ,
Pasurinë !
Do zgjohen të mërzitur ,
Në pikëllim!
Nji i dehur që s'arriti ,
Në shtrat !
Do gjejë gotën e thyer,
Pa fat!
Kush mendoj që halleve ,
Ju dha fund !
Do kuptojë që qetësi ,
S'ka askund !
Ca të tjerë që festuan ,
Deri vonë !
Do të qajnë shoqërinë ,
Që ju mungon!
Pushtetarët që u çirrën ,
Në ekran !
Do harrojnë që të gjitha ,
Çfarë thanë !
Dhe ato që ju besuan ,
Atë natë !
Do vazhdojnë të gënjehen ,
Prapë !
Ndërsa unë që shkruaj ,
E kuptoj !
Jo asgjë shkrimi im ,
Sdo ndryshoj!!!!!!!