Farkhunda News - فرخنده نیوز

25/11/2023

انقلاب زنان افغانستان، به مناسبت ( ۲۵، نوامبر ) روز محو خشونت علیه زنان، با برگزاری تجمع اعتراضی خواستار پایان محدودیت های سیستماتیک طالبان علیه زنان افغانستان شد.
این زنان معترض می‌گوید، افغانستان به صحرای بی‌قانونِ می‌ماند، که مردمانش از شدت ناامیدی ناگزیر به خودکشی می‌شود.
این فعالان حقوق زن، تعامل و به رسمیت شناسی گروه طالبان را به مثابه رسمیت دادن به تروریسم دانسته است.
انقلاب زنان افغانستان، خواهان آزادی زنان معترض چون ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی و پریسا آزاده شده و از جامعه جهانی و شهروندان آگاه کشور می‌خواهند در این مبارزه‌ی انسانی آنان را یاری رسانند.

25/11/2023

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، خواستار پایان اِعمال محدودیت‌ها علیه زنان افغانستان شد.
این جنبش امروز (شنبه، ۲۵ نوامبر) به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان تجمع اعتراضی برگزار کرده و با صدور قطعنامه‌ی خواهان رفع محدودیت‌ها علیه آزادی زنان افغانستان شدند.
در قطعنامه آمده است: به مناسبت (۲۵، نوامبر) روزجهانی محو خشونت علیه زنان، “جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی” در ادامه مبارزات شان برای برابری و آزادی بازهم صدا بلند می‌کنند تا در مقابل بی‌عدالتی‌ها و نادیده گرفتن زنان افغانستان از سوی گروه طالبان مبارزه کرده و نشان دهند که زنان آگاه افغانستان هیچ‌گاه از مبارزه برای عدالت و آزادی دست نمی‌کشند.
ام‌روز به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان، این جنبش بار دیگر بخاطر سرکوب شدن زنان افغانستان از سوی گروه طالبان صدای خویش را بلند می‌کنند.
این جنبش گفته است، ادامه زندانی شدن زنان مبارز چون “ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی، پریسا آزاده و سایر زنان افغانستان خشونت واضح این گروه بر زنان است.

25/11/2023

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، خواستار پایان اِعمال محدودیت‌ها علیه زنان افغانستان شد.
این جنبش امروز (شنبه، ۲۵ نوامبر) به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان تجمع اعتراضی برگزار کرده و با صدور قطعنامه‌ی خواهان رفع محدودیت‌ها علیه آزادی زنان افغانستان شدند.
در قطعنامه آمده است: به مناسبت (۲۵، نوامبر) روزجهانی محو خشونت علیه زنان، “جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی” در ادامه مبارزات شان برای برابری و آزادی بازهم صدا بلند می‌کنند تا در مقابل بی‌عدالتی‌ها و نادیده گرفتن زنان افغانستان از سوی گروه طالبان مبارزه کرده و نشان دهند که زنان آگاه افغانستان هیچ‌گاه از مبارزه برای عدالت و آزادی دست نمی‌کشند.
ام‌روز به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان، این جنبش بار دیگر بخاطر سرکوب شدن زنان افغانستان از سوی گروه طالبان صدای خویش را بلند می‌‌کنند.
این جنبش تصریح کرده است: طی بررسی‌ها و چشم‌دیدها؛ خشونت در طی دوسال حضور طالبان بالای زنان افغانستان به گونه وحشتناک افزایش یافته و آمار قتل‌های مرموز، خودکشی‌ها، شکنجه زنان، توسط افراد گروه طالبان، محکمه صحرایی، ازدواج‌های اجباری، فروش دختران خُردسال وغیره مصداق عینی خشونت علیه زنان است.

این فعالان حقوق زن افزوده: با روی‌کار آمدن گروه طالبان هیچ قانون و ارگانِ به این وحشت‌ و خون‌ریزی پاسخ‌گو نبوده و نیست.
در طی این دو سال گذشته افغانستان زندان و مکان خوف‌ناک و خفقان برای زنان بوده که قربانی‌های بی‌شماری از زنان افغانستان گرفته است.
این جنبش گفته است، ادامه زندانی شدن زنان مبارز چون “ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی، پریسا آزاده و سایر زنان افغانستان خشونت واضح این گروه بر زنان است.
جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی با استناد به گزارش اخیر موسیسه گالوپ درباره‌ی وضعیت زنان افغانستان گفته است، که نظرسنجی گالوپ نشان می دهد، که ۸۹ درصد زنان در افغانستان از وضعیت زندگی با اعمال محدودیت ها ناراضی استند و در وضعیت بد به‌سر می‌برند.

این جنبش، از سازمان‌های حقوق بشری و جامعه بین‌الملل می‌خواهند تا با فشار آرودن بالای گروه طالبان برای دفاع از ارزش‌های انسانی، لغو فرامین زن ستیزانه این گروه و باز شدن مکتب‌ها و دانشگاه‌ها بروی دختران در افغانستان آنان در این مبازره یاری رساند.
جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، تاکید کرده است که بخاطر حقوق، برابری وعدالت مبارزه نموده و استوارتر از قبل صدای زنان در مقابل نابرابری شده و از حقوق زنان دفاع می‌‌کنند.

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، خواستار پایان اِعمال محدودیت‌ها علیه زنان افغانستان شد.

23/11/2023

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، خواستار آزادی زنان معترض از اسارت طالبان شد.
این جنبش امروز (پنجشنبه، ۲ قوس ) با برگزاری یک تجمع اعتراضی از جامعه بین المللی و نهادهای حامی حقوق بشر می‌خواهند در برابر سیاست‌های سرکوبگرایانه و خشونت آمیز، طالبان سکوت اختیار نکنند.
این در حالی است که طالبان بی‌اعتنا به قوانین بین‌المللی به بازداشت و شکنجه زنان معترض و فعالین حقوق بشر ادامه داده و پس از گذشت، چندین ماه از بازداشت ندا پروانی، ژولیا پارسی و منیژه صدیقی، اخیرا این گروه به تاریخ ( ۲۴، عقرب ) پریسا آزاده عضو جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی را بازداشت کرده و بجای نا معلوم انتقال داده است، که تا هنوز از سرنوشت‌اش هیچ گزارشی در دسترس نیست.
جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی ضمن محکومیت ادامه بازداشت، سرکوب و خشونت علیه زنان معترض بر ادامه مبارزات شان برای آزادی و برابری در کشور تاکید کرده است.

23/11/2023

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، (پنجشنبه، ۲ قوس ) در اعتراض به ادامه اعمال فشار و سرکوب زنان معترض با صدور قطعنامه‌ی خواستار آزادی این فعالین حقوق زن از زندانهای طالبان شده اند.
در قطعنامه این جنبش تصریح شده است، گروه طالبان در پی دستگيري‌های خودسرانه و غیرقانونی زنان معترض و آزادی‌خواه چون ژولیا پارسی، ندا پروانی و منیژه صدیقی باز هم (چهارشنبه، ۲۴عقرب) پریسا آزاده عضو فعال و پیشتاز این جنبش را دستگیر نموده و به جای نامعلوم انتقال داده که تا اکنون هیچ اطلاعی از سرنوشت‌اش در دست نیست.
در قطعنامه آمده است که در طی دوسال گذشته این گروه از هیچ ابزاری برای سرکوب صدایی عدالت خواهان دریغ نکرده اند.
جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، از نهادهای مدافع حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهد برای آزادی زنان معترض اقدامات عملی انجام دهند‌.
این فعالین حقوق زن تاکید کرده است، سکوت شما به طالبان جسارت هرچی بیشتر می‌دهد تا آنها به سرکوب، دستگیری و زندانی کردن زنان معترض ادامه بدهند و صدای انها را خفه کند، در حالیکه صدایی حق خواهی زنان هیچگاه خاموش نخواهد شد.
این فعالان حقوق زنان تاکید کرده است، تا آزادی همه زنان معترض به اعتراضات مشروع و حق خواهانه ادامه خواهند داد.
این جنبش، همه زنان و عدالت خواهان را مخاطب قرار داده می‌گوید، آنها صدای ما بود بیاید صدای آنها باشیم.
این در حالی است که پس از تسلط دوباره گروه طالبان، زنان و دختران افغانستان از حق آموزش و کار محروم شده و این گروه از همه‌ ابزارهای غیر انسانی برای سرکوب و شکنجه زنان معترض استفاده می‌کند.

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، در اعتراض به ادامه اعمال فشار و سرکوب زنان معترض با صدور قطعنامه‌ی خواستار آزادی این فعالین حقوق زن از زندانهای طالبان شده ا....

22/11/2023

خیاطی‌های زنانه در هرات و مارکیت تجارتی ویژه‌ی زنان در بلخ بسته شد.
منبع از هرات که نخواست نامش در گزارش ذکر شود به فرخنده نیوز گفت که طالبان صبح امروز (چهارشنبه، اول قوس)، برای بررسی مارکت‌های تجارتی وارد شهر شده و شماری از مارکت‌ها به شمول تمام مراکزی که لباس‌های زنانه می‌دوختند را مسدود کرده است.
او افزود که در جریان یک هفته گذشته « حرف ها در مورد هشدار طالبان به مسدود کردن خیاطی‌های زنانه شنیده می‌شد اما کسی باور نمی‌کرد بلاخره این هشدارها عملی شد.»
گفتنی است که طالبان در ابتدای ماه عقرب سال جاری، خیاطی‌های زنانه را در بلخ نیز مسدود کرده بودند.
روزنامه اطلاعات روز به نقل از منابع خود در شهر مزار شریف نوشته است که یک مارکت تجارتی ویژه‌ی بانوان موسوم به «خدیجه‌ کبرا» به‌دلیل بدهی مالیاتی مسدود شده است.
در این مارکت تجارتی حدود ۲۰۰ دکان ویژه‌ی زنان وجود دارد و تمام دکانها توسط زنان اداره می‌شود. یکی از زنان دکاندار به این رسانه گفته است که «این مارکت از گذشته قرضدار است، چرا ما باید ضرر ببینیم؟ حکومت باید از افرادی که در گذشته باقی‌داری دارند حساب‌ بگیرد.»
این در حال است که آرایشگاه ها نیز به دلیل های گوناگون از سوی طالبان بسته شد که برای زنان قابل قبول و قانع کننده نبود.
هر روز کار زنان به بهانه های مختلف از آنها گرفته می شود،
با وضع محدودیت بر زنان مشکلات اقتصادی در خانواده ها افزایش یافته است.

خیاطی‌های زنانه در هرات و مارکیت تجارتی ویژه‌ی زنان در بلخ بسته شد.

21/11/2023

بیش از دوسال است که دختران بخاطر جنسیت شان از آموزش محروم است.
فکر نمیکردم روزی حسرت رفتن به دانشگاه در دلم بماند، حتی یکبار هم به روی چوکی محصیلی در دانشگاهی که بخاطر به دست آوردن اش تلاش کردم نه نشستم، سپری کردن این روز ها عمیقا دردناک بود.»
الهام نبی زاده می گوید: زمانیکه که من برای کانکور آماده‌گی می‌گرفتم مصادف با زمانی بود که قرار بود تمام مراکز آموزشی بروی دخترها بسته شود، آینده کاملا گنگ بود چون همه می‌گفتند قرار نیست از دخترها امتحان کانکور اخذ شود با آن هم بخاطر که بزرگترین آرزو من قبولی طب و گرفتن نمره برتر بود ادامه دادم، دوست داشتم که در رشته ی طب هرات کامیاب شوم و شدم.
چند روز به امتحان ما مانده بود که در مرکز آموزشی کاج در کابل حمله انتحاری شد، یعنی با این روحیه رفتم سرِ امتحان که قرار نیست پس برگردم.
«زمانیکه نتایج کانکور اعلام شد حقیقتا بهترین روزهای عمرم بود، فکر نمیکردم روزی حسرت رفتن به دانشگاه در دلم بماند، حتی یکبار هم بروی چوکی دانشگاهی که بخاطر بدست آوردنش تلاش کردم نه‌ نشستم عمیقا دردناک بود سپری کردن آن روزها»
متاسفانه خبر بسته شدن دانشگاه‌ها و مکتب‌ها مثل یک کابوس بود که در واقعیت می دیدیم، از همان خوابهای ترسناکی که هرقدر به سر و صورتت بکوبی قرار نیست بیدار شوی، تنها چیزی که از دستم بر می‌آمد گریه بود فقط من نه همه دختران در افغانستان وضعیت همسانی مثل من را داشتند.
بیشتر بخوانید.....

بیش از دوسال است که دختران بخاطر جنسیت شان از آموزش محروم است.

20/11/2023

سازمان دیدبان حقوق بشر می‌گوید که جامعه‌ی جهانی باید رهبران طالبان را به‌خاطر جنایت آزار و اذیت جنسیتی پاسخ‌‌گو کند.
این سازمان امروز (دوشنبه، ۲۹ عقرب) با استناد به نظرسنجی نشریه گالوپ گفته است که تنها ۱۱ درصد از زنان افغانستان می‌گویند که آزادی کافی دارند.
دیدبان حقوق بشر تاکید کرده است که زنان معترض با نقض حقوق بشر، از جمله بازداشت خودسرانه و شکنجه مواجه‌اند.
به‌گفته‌ی این نهاد، میلیون‌ها دختر نیز به‌دلیل سیاست‌ زن‌ستیزانه‌ی طالبان از دسترسی به آموزش محروم شده‌اند.
دیدبان حقوق بشر افزوده است: «رهبران طالبان باید در قبال جنایت آزار و اذیت جنسیتی پاسخ‌گو باشند.»
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان محدودیت‌های شدید بر زنان وضع کرده‌اند. در حال حاضر زنان و دختران از تحصیل و کار محروم هستند.
فعالان حقوق زن در حال حاضر وضعیت در افغانستان را آپارتاید جنسیتی می‌دانند و خواستار به رسمیت‌شناختن آن از سوی جامعه‌ی جهانی اند.
نهادها و فعالان حقوق بشر نیز می‌گویند که سیاست طالبان ممکن است جنایت ضدبشری مبتنی بر آزار و اذیت جنسیتی باشد و باید از این نظر بررسی شود.

سازمان دیدبان حقوق بشر می‌گوید که جامعه‌ی جهانی باید رهبران طالبان را به‌خاطر جنایت آزار و اذیت جنسیتی پاسخ‌‌گو کند.

19/11/2023

ازدواج اجباری، مشکلی که سالیان متمادی در بین خانواده‌های افغان وجود داشته و بارها باعث از هم‌گسیختن شیرازه‌ی خانواده‌ها شده است.
زهرای ۳۵ ساله یکی از این قربانیانی است که اکنون در بستر بیماری قرار داشته و زنده‌گی نهایت سختی را سپری می‌کند.
در گوشه گوشۀ از کشور همیشه قصه‌ها و دردهای ناگفته در درون خانه‌ها پنهان بوده که بسیار کم مورد توجه و بازخورد قرار گرفته‌است.
از آن میان زهرا خانمی که از ولایت دایکندی ده‌سال قبل همراه با خانواده‌اش به دلیل مشکلات صحی به کابل آمده و اکنون در یکی از منازل در منطقه سرخ‌آباد شهر کابل که قربانی ازدواج اجباری گردیده، زنده‌گی سخت و دشواری را سپری می‌کند.
زهرا که ۳۵ سال عمر دارد هنوز ۱۵ سال از عمرش را سپری نکرده بود، والدینش او را بدون رضایت به مردی نامزد کردند و پس از مدت کوتاه عروسی کرد و به خانۀ شوهر رفت.
او که در آن زمان چیزی از زنده‌گی مشترک نمی‌دانست، خوشحال به نظر می‌رسید و خود را خوشبخت احساس می‌کرد، اما دیری نگذشت بر خلاف تصورش سرنوشت او قسمی دیگر رقم خورد.
این خانم رنج دیده در خانوادۀ خسران پنج سال عمرش را با نهایت دشواری و انجام کار شاقه سپری نمود ولی به دلیل مشکل صحی که داشت صاحب فرزند نشد.
موصوف می‌افزاید: «خسرانم همیشه برایم طعنه می‌دادند که چه مشکل داری که نمی‌توانی اولاد بیاوری، این طعنه درونم را می‌خورد.»
به گفتۀ او در کنار کارهای خانه همراه با شوهرش بالای زمین نیز کار می‌کرد، صبح تا شام مصروف کار خانه و زمین‌داری می‌بود الی این که به کمردردی شدید گرفتار شد و وقتی به داکتر مراجعه کرد، داکتر برایش گفت که دسک کمر شده‌است.
وی افزود: «رفتار خانواده شوهرم هم بسیار خراب بود چون کار خانه زیاد بود و من نمی‌توانستم به آن رسیده‌گی کنم، بامن بسیار بد رفتاری می‌کرد، زمانی که برای شان طفل آورده نتوانستم بارها برایم بد و بیراه می‌گفتند و همیشه می‌گفت که تو مریض نیستی بهانه میکنی و زمانی‌که پیش داکتر مراجعه کردم بخاطر کمرم، داکتر گفت که کارها شاقه و مشکلات عصبی باعث درد کمرت شده است.»
زهرا که با یاد کردن خاطرات تلخ زنده‌گی، گلویش را بغض گرفته بود، اندکی ساکت ماند و به طرف نزدیکان خود خیره خیره می‌دید.

بیشتر بخوانید.....

ازدواج اجباری، مشکلی که سالیان متمادی در بین خانواده‌های افغان وجود داشته و بارها باعث از هم گسیختن شیرازه خانواده‌ها شده است.

17/11/2023

افغانستان کشوری است که در طی چندین سال متمادی دانشجوهای زیادی در آغوش خود پرورانده است، هزاران دانشجو همه ساله از رشته‌های مختلف فارغ، وارد شاغل مربوطه یا غیر مربوطه شده، و مصدر خدمت برای جامعه می‌شود.
اما این‌ دانشجوها، برای دانشجو شدن در دانشگاه‌های دولتی فراز و نشیب و مشکلات زیادی را متقبل می‌شود، که هر دانشجو روایت مختلف دارد.

در طی دو سال اخیر که طالبان سلطه‌ی کشور را بدست گرفته؛ مانع تحصیل قشر اناث شده است، دانشجوهای زیادی دختر پس از کامیاب شدن در دانشگاه‌ها بدون سرنوشت باقی مانده است.

یکی از دانشجویان محروم از تحصیل، داکتر شگوفه می‌باشد. او روایت زندگی‌اش را چنین بازگو می‌کند:
« شگوفه، از ولایت غزنی ولسوالی ناهور می‌باشم در خانواده علم دوست و علم پرور در کابل متولد شدم، که آن‌وقت دوران طالبانی بیست سال پیش بود فامیلم به ولایت غزنی عودت کرد و دوباره بعد از چند سالی به کابل برگشتیم، دروس ابتدایی خود را در لیسه نسوان شهرک امید سبز آغاز و با فراز و نشیب ها در سال ١٣٩٩ به درجه اعلی از مکتب فارغ شدم، شاگرد بااستعداد لیسه که همیشه اول نمره و در بعضی صنف‌ها دوم بودم»

شگوفه در حالی‌که دستانش می‌لرزید و اشک دور چشمانش حلقه زده بود، با گلویی بغض گرفته هم‌چنان ادامه داد؛
شگوفه در حالی‌که دستانش می‌لرزید و اشک دور چشمانش حلقه زده بود، با گلویی بغض گرفته هم‌چنان ادامه داد؛
«در ١٣٩٩ در کنار مکتب آمادگی کانکور را در مرکز آموزشی کوثر دانش شروع کردم، با سختی‌ها دوران قرنطین ادامه دادم. شرایط امنیتی اصلا خوب نبود هر روز تهدید می‌شدیم، اما باز هم با دشواری‌هایش ادامه می‌دادم یکی از اتفاقاتی که یادم نمیرود این است که در مرکز آموزشی کوثر دانش مهاجم انتحاری و پاره پاره شدن کتابهای دوستان خود را دیدیم، کتاب های ما را غرق خون کردن! و مدتی مرکز بسته بود و بعد دوباره با آن همه ناهنجاری‌ها ادامه دادم، بعد چند هفته قبل از امتحان کانکورم پدر خود را که بهترین حامی‌ام بود از دست دادم.
بیشتر بخوانید....

افغانستان کشوری است که در طی چندین سال متمادی دانشجوهای زیادی در آغوش خود پرورانده است، هزاران دانشجو همه ساله از رشته‌های مختلف فارغ، وارد شاغل مربوطه یا غیر مربوط...

17/11/2023

سازمان عفو بین‌الملل از بازداشت خودسرانه‌ی پریسا آزاده، فعال حقوق زنان و یکی از زنان معترض از سوی طالبان ابراز نگرانی کرده است.
این سازمان روز جمعه، ۲۶ عقرب در شبکه‌ی اجتماعی ایکس، نوشته است که زنان معترض باید به گونه‌ی فوری و بدون قید و شرط از زندان‌ طالبان آزاد شوند.

عفو بین‌الملل، گفته است: «پریسا آزاده و دیگر فعالان حقوق زنان و صداهای مخالف؛ از جمله منیژه صدیقی، ژولیا پارسی، ندا پروانی و استاد دانشگاه رسول پارسی، باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند.»

این سازمان، تاکید کرده که ادامه‌ی محدودیت‌های شدید طالبان و سرکوب غیرقانونی زنان و دختران می‌تواند جنایت علیه بشریت و آزار و اذیت جنسی باشد.

عفو بین‌المل در ادامه، گفته است که یک میکانیزم مستقل پاسخ‌گویی بین‎المللی برای جمع‌آوری و حفظ شواهد جنایات تحت قوانین بین‌المللی به منظور پاسخ‌گویی مسوولان ایجاد شود.

این در حالی است طالبان هم‌چنان به بازداشت و زندانی‌کردن زنان و دختران معترض در افغانستان ادامه می‌دهند. در تازه‌ترین مورد پریسا آزاده، یکی از زنان معترض و عضو «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی» از سوی استخبارات طالبان در شهر کابل بازداشت شده است.

منابع می‌گویند که پریسا آزاده صبح روز چهارشنبه، ۲۴ عقرب در منطقه‌ی پل سوخته‌ی شهر کابل از سوی استخبارات طالبان بازداشت و به جای نامعلومی منتقل شده است.
پیش‌تر از پریسا آزاده، طالبان سه زن معترض دیگر را نیز بازداشت و زندانی کرده‌اند.
منیژه صدیقی، ندا پروانی با همسر و کودک چهارساله‌اش و ژولیا پارسی با پسرش افرادی استند که دست‌کم دو ماه است در زندان طالبان به سر می‌برند و تا هنوز از سرنوشت آن‌ها اطلاع در دست نیست.

سازمان عفو بین‌الملل از بازداشت خودسرانه‌ی پریسا آزاده، فعال حقوق زنان و یکی از زنان معترض از سوی طالبان ابراز نگرانی کرده است.

16/11/2023

سلطانه (مستعار) دانشجوی رشته انجنیری ساختمانی در دانشگاه کابل است، اما نزدیک به یک سال است که از درس در دانشگاه مثل صد‌ها دختر دیگر محروم شده است. او سال دوم دانشگاه بود که طالبان آموزش در دانشگاه‌ها را نیز برای دختران ممنوع کردند. به گفته خودش “انجنییری رشته مورد علاقه‌ی من در دانشگاه بود که برای کامیاب شدن در این رشته دو سال آمادگی گرفتم، شب روز درس خواندم تا از امتحان کانکور گذشتم. فکر نمی کردم که یک روز در دانشگاه به روی ما بسته شود.
سلطانه برای آینده‌ی خودش برنامه های بزرگ داشت که با درس خواندن در دانشگاه و فارغ شدن از انجییری ساختمانی می‌خواست برنامه‌هایش را اجرا کند و زندگی خود و خانواده اش را تغییر دهد. می‌گوید روزی که در این رشته در دانشگاه قبول شده بود خانواده و عده‌ی از دوستانش می‌گفت این رشته مربوط به پسران است و آینده‌ی کاری برای دختران ندارد، درست مثل نظریه که طالبان دارند. سلطانه در مدت که از دانشگاه دور بوده است به کورس طراحی میرود و برای آینده خودش با وجود طالبان خوش‌بین است. وی اضافه می‌کند اگر تسلیم شده بودم از اول پا پیش نمی‌گذاشتم و درس خواندن در این رشته را ترک می‎کردم. طالبان با مسدود کردن دانشگاه و مکتب راه آموزش را مسدود کرده نمی‌تواند.
رحیمه (مستعار) دانشجوی که تازه در رشته حقوق دانشگاه کابل کامیاب شده است اما هرگز در چوکی دانشجوی نه نشسته است. او از بدخشان به کابل آمد تا مراحل شامل شدن به دانشگاه را انجام دهد. طوری که خودش می‌گوید” اواخر سال ۱۴۰۱ با برادرم از بدخشان به کابل آمدم چون طالبان برای دختران و زنان که در سفر محرم نداشته باشند، اجازه رفت و آمد نمی‌دهند. برای همین برادرم با من به کابل آمد. وقتی به کابل آمدیم، به دانشگاه کابل رفتم جای که برای رسیدنش شب و روز درس خواندم. دانشگاه خیلی بزرگ بود و من حیران بودم که کجا باید بروم و مراحل ثبت‌نام را انجام دهم. از چند دختری که رو به روی من میآمدند پرسیدم که اداره امور محصلان کجاست؟ یکی از دختران پاسخ داد که چه میکنید؟ در جوابش گفتم که من تازه به دانشگاه قبول شدم می‌خواهم که ثبت‌نام کنم و دانشکده حقوق را بیبینم. دختران به من گفتند که چه فایده دانشگاه‌ها بروی دختران بسته می‌شود. یکی دیگر این دخترها مرا رهنمای کرد به اداره امور محصلان. از رحیمه پرسیدم که آیا ثبت نام کردید؟ و اینکه در مدت که دانشگاه مسدود بوده است در کابل مصروف چه کار استید. در جوابم می‌گوید که آن روز ثبت‌نام کردم نه تنها من بلکه ده دختر دیگر که مثل من از ولایت‌ها آمده بودند‌، آن روز ثبت نام کردند حتا از مسوول که ثبت نام‌های ما را انجام میداد پرسیم که دانشگاه بسته می‌شود. در جواب ما می‌گفت آوازه است اما برای همیشه نیست. دیگر حرفی نمی‌گفنتد.
بیشتر بخوانید....

سلطانه (مستعار) دانشجوی رشته انجنیری ساختمانی در دانشگاه کابل است، اما نزدیک به یک سال است که از درس در دانشگاه مثل صد‌ها دختر دیگر محروم شده است.

16/11/2023

در ادامه رویکرد اعمال فشار و سرکوب فعالان حقوق زن این‌بار پریسا آزاده، عضو جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، از سوی طالبان در کابل بازداشت شد.
شمایل ناصری، رییس جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، با تأیید این خبر می‌گوید که بانو آزاده روز چهارشنبه توسط استخبارات طالبان بازداشت شد اما استخبارات طالبان بامداد امروز (پنج‌شنبه) به خانواده‌اش اطلاع داده و از مکان نگه‌داری او نیز چیزی نگفته‌است.

پریسا آزاده بانوی معترض و عضو جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، از دو سال به این سو در برابر قوانین زن‌ستیزانه و اپارتاید جنسیتی طالبان اعتراض و دادخواهی میکرد.

این در حالی است که ژولیا پارسی، یکی از زنان معترض همراه با پسرش، ندا پروانی، یکی از زنان معترض دیگر همراه با کودک چهارساله و همسرش، منیژه صدیقی فعال حقوق زن و رسول پارسی استاد دانشگاه هنوز در بند طالبان هستند.

در ادامه رویکرد اعمال فشار و سرکوب فعالان حقوق زن این‌بار پریسا آزاده، عضو جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی، از سوی طالبان در کابل بازداشت شد.

14/11/2023

منابع محلی در ولایت هرات از بسته‌شدن چندین آموزشگاه دخترانه از سوی طالبان در این ولایت خبر می‌دهند.
منابع تایید می‌کنند که جنگ‌جویان طالبان روز سه‌شنبه، ۲۳ عقرب، به چندین آموزشگاه دخترانه در هرات یورش بردند و درب آموزشگاه را مسدود و «مهرولاک» کرده‌اند.
به گفته منابع، طالبان به مسوولان این آموزشگاه‌ها هشدار داده‌اند که در صورت سرپیچی از این قانون بازداشت و زندانی خواهند شد.
ریاست امر به معروف و نهی از منکر طالبان، دلیل بسته شدن این مرکزها را حضور آموزگاران مرد می‌داند و می‌گوید در مرکزهای آموزشی‌ که آموزگاران زن وجود دارند، فعالیت‌های شان ادامه دارند.

با این حال، برخی از مسوولان مرکزهای آموزشی ادعا دارند که علت بسته شدن این مرکزها از سوی طالبان آموزش زبان انگلیسی بوده است.

از دو سال به این سو، طالبان مکتب‌های بالاتر از صنف ششم را به‌روی دختران بسته‌اند. از دسمبر سال گذشته میلادی به این‌سو، دانشگاه‌ها نیز به‌روی دختران مسدود شده است.

منابع محلی در ولایت هرات از بسته‌شدن چندین آموزشگاه دخترانه از سوی طالبان در این ولایت خبر می‌دهند.

14/11/2023

آرزو داشت که بحیث داکتر در شفاخانه ملکی ابو علی سینا شهر مزار شریف ولایت بلخ ایفا وظیفه نماید.
دوست ندارد که نام واقعی اش را بگوید و خود را با نام مستعار رویا نوری معرفی می‌کند، وی هفت سال در دانشگاه طبی بلخ تحصیل کرده و در سال ۱۴۰۰ از دانشگاه فارغ‌التحصیل و در اول ماه جوزا همین سال برای فراغتش جشن گرفت و برای اینکه به رویای کودکی‌اش می‌رسد، خوشحال بود.
بعد از تمام کردن دانشگاه تقربیا حدود یک سال با برنامه و تقسیم اوقات منظم و با تلاش شبانه روزی برای امتحان اگزت که از طرف وزارت صحت عامه و تحصیلات عالی از فارغان دانشگاه طبی سراسر افغانستان برای اجازه کار بحیث داکتر گرفته می‌شود آمادگی گرفته تا بتواند اجازه کار و تخصیص‌اش را بگیرد و تاریخ که قرار بود رویا و دیگر دختران که از دانشگاه های طبی فارغ‌التحصیل شدند ۲۸ دلو سال ۱۴۰۱ بود ؛ اما با فرمان طالبان امتحان طبقه اناث به تاریخ ۲۵ دلو همین سال لغو شد.
رویا: “این تصمیم طالبان طبعأ که بسیار تاثیر بد بالای ھمه‌ی ما داشت چون ما در آخرین مرحله کار ما قرار داشتیم و امید به آیندہ خود داشتیم و این لغو امتحان یک ناامیدی به تمام معنی را به وجود ما جاری کردہ و گویا زحمات ھفت ساله ما با یک تصمیم ظالمانه از نابود شد، دیگر تا امسال این امتحان از طبقه اناث گرفته نشده و در آینده هم فکر نکنم طالبان به ما اجازه بدهند که این امتحان را بدهیم و بتوانیم مجوز کار را بگیریم.

بیشتر بخوانید....

آرزو داشت که بحیث داکتر در شفاخانه ملکی ابو علی سینا شهر مزار شریف ولایت بلخ ایفا وظیفه نماید.

12/11/2023

جنبش اندیشه نوین زنان افغانستان در ولایت تخار با اجرای این درامه تمثیلی، در رابطه به ممنوعیت کار زنان در دفاتر و موسسات بین المللی اعتراض کرده و نشان دادند که پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان این گروه چگونه زنان را از کار اخراج و چند طالب بی‌سواد را به جای آنان گماشته اند.

11/11/2023

طبق نظرسنجی نشریه تحقیقی گالوپ، ۹۶ درصد زنان و ۹۳ درصد از مردان افغانستان در روزگاری به‌سر می‌برند که رنج تلقی می‌شود.
این نظرسنجی دیروز (جمعه، ۱۹ عقرب) منتشر شده است.

گالوپ نوشته است که دورنمایی زندگی برای زنان و دختران در داخل افغانستان در سال ۲۰۲۳ و همچنین برای صدها هزار زن و دختر پناهنده‌ی غیرقانونی در پاکستان که مجبور به بازگشت هستند، همچنان «تاریک» است.

این نشریه تحقیقی افزوده است که از زمان تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱، نظرسنجی‌های این نشریه نشان می‌دهد که تقریبا همه‌ی زنان در افغانستان در رنج به‌سر می‌برند.

گالوپ بر اساس نتایج یک سروی که در آن با زنان در ماه جولای مصاحبه صورت گرفته بود نوشته است که صرف یازده درصد از زنان در افغانستان از آزادی‌های که داشتند راضی بودند.

به‌نوشته‌ی گالوپ، این آمار یک رکورد جدید است، نه فقط برای افغانستان، بلکه برای هر کشور یا جمعیتی که گالوپ تا به حال در آن‌ها نظرسنجی انجام داده است.
این نشریه تصریح کرده است: «کاهش شدید رضایتمندی زنان -از پایین‌ترین سطح قبلی یعنی ۲۹ درصد در سال ۲۰۲۲ به ۱۱ درصد در سال ۲۰۲۳- احتمالا نشان‌دهنده‌ی این است که آنان متوجه شده‌اند که محدودیت‌های شدیدیی که پس از تسلط طالبان بر آنان اعمال شده، اکنون وضعیت موجود است.»

در ادمه‌ی گزارش گالوپ آمده است که تقریبا همه‌ی زنان و مردان افغانستانی پس از تسلط طالبان بر کشور، زندگی خود را چنان ضعیف ارزیابی می‌کنند که می‌توان آن را «رنج» در نظر گرفت.

این نشریه می‌گوید که ۹۶ درصد از زنان و ۹۳ درصد از مردان را در سال ۲۰۲۳ بد ارزیابی کرده‌ است.

در گزارش گالوپ به اخراج مهاجران از پاکستان نیز اشاره شده و آمده است که برگشت‌کنندگان در افغانستان با عدم اطمینان اقتصادی روبه‌رو هستند.

به‌گفته‌ی این نشریه، پاکستان خانه‌ی تقریبا چهار میلیون افغانستانی است که بسیاری از آنان در آن کشور متولد و بزرگ شده‌اند و هیچ ارتباط واقعی با افغانستان ندارند. به‌گفته‌ی گالوپ، بازگرداندن اجباری این افراد به افغانستان آنان را با سرنوشت نامعلوم مواجه خواهند کرد.

طبق نظرسنجی نشریه تحقیقی گالوپ، ۹۶ درصد زنان و ۹۳ درصد از مردان افغانستان در روزگاری به‌سر می‌برند که رنج تلقی می‌شود.

11/11/2023

سمیرا مادر چهار دختر است، او می‌گوید با وجود مشکلات اقتصادی که داشتند اما بازهم دخترانش را به درس و مکتب تشویق می‌کردند و به آینده بهتر فرزندان شان امیدوار بودند. اما بعد از اینکه مکتب‌ها به روی دختران بسته شد دختران اش در گوشه خانه قالین بافی می کنند.
سمیرا داستان زندگی اش را به فرخنده نیوز چنین بیان می کند:

بیست سال پیش دوران اول حاکمیت طالبان بود که به پاکستان مهاجر شدیم آنجا همه افغان‌های مهاجر قالین می بافتند، فامیل من هم برای ادامه زندگی در آنجا باید قالین بافی یاد می گیرفتند من کودک بودم که با خانواده ام شروع به قالین بافی کردم. چندین سال گذشت و ما از طریق بافت قالین خرج و مصارف زندگی را تامین می کردیم.

ازداوج کردم شوهرم هم قالین بافی بلد بود و هر دو برای پیشبرد زندگی قالین می بافیدیم. بعد از چندین سال تصمیم گرفتیم برگردیم به افغانستان شرایط خوب بود و من و همسرم صاحب سه دختر بودیم. نسیم، شوهرم دوکان کوچک وسایل برقی و الکترونیکی باز کرد و سه دختران قد و نیم قد ام هم مکتب را شروع کردند.

با وجود مشکلات اقتصادی که داشتیم اما بازهم دختران ام را به درس و مکتب تشویق می کردم و به آینده بهتر فرزندان ام امیدوار بودم.

چند سال از گرد و خاک قالین بافی با قیمت بسیار پایین راحت بودم و خودم هم در صنف‌های سوادآموزی شرکت می‌کردم و کم‌کم خواندن و نوشتن را بلد شده بودم.

اما تغییر شرایط در کشور ما را باز به روزهای اول برگرداند، بعد از اینکه مکتب‌ها به روی دختران بسته شد و شوهر ام بیکار شد من، شوهرم و دخترانم در گوشه خانه هر روز مجبور به قالین بافی شدیم.

بیشتر بخوانید.....

سمیرا مادر چهار دختر است، او می‌گوید با وجود مشکلات اقتصادی که داشتند اما بازهم دخترانش را به درس و مکتب تشویق می‌کردند و به آینده بهتر فرزندان شان امیدوار بودند.

09/11/2023

رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان، از ادامه اعمال محدودیت‌های و سرکوب زنان و دختران از سوی طالبان در کشور ابراز نگرانی کرده و می‌گوید که حقوق اساسی نیمی از جمعیت افغانستان نقض شده است.
اوتونبایوا این سخنان را امروز پنج‌شنبه، ۱۸ عقرب، در نشستی تحت عنوان «زنان در اسلام» که از سوی سازمان همکاری اسلامی در شهر جده عربستان سعودی برگزار شده بود، مطرح کرده است.

نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل ادعا کرده است که در دیدارهایش با زنان و دختران افغانستان بیش از ۴۶ درصد آنان با به رسمیت شناختن رژیم طالبان مخالفت کرده‌‌اند.

طبق اظهارات وی، بیش از ۵۰ درصد از زنان و دختران افغانستان تاکید کرده‌اند که به رسمیت شناختن رژیم طالبان باید مشروط به رعایت حقوق زنان باشد.

او در این نشست خواستار اجماع جهانی برای حل بحران افغانستان شده است.

با روی‌کارآمدن رژیم طالبان در افغانستان، دختران و زنان کشور از همه‌ی حقوق شان محروم گردیده و با محدودیت‌های زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، هرچند در این مدت بارها نهادهای حقوق بشری و جامعه جهانی خواستار رفع این محدودیت‌های شده‌اند، اما طالبان تا کنون به این خواست‌ها اهمیت قایل نشده اند.

رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان، از ادامه اعمال محدودیت‌های و سرکوب زنان و دختران از سوی طالبان در کشور ابراز نگرانی کرده و می‌گ...

08/11/2023

ریچارد بنت گزارشگر ویژه ملل متحد برای افغانستان ادامه حملات مرموز بر هزاره‌ها در افغانستان را محکوم کرده است.

آقای بنت در پیام در اکس در واکنش به حمله شام سه‌شنبه در کابل نوشته است که «این سومین حمله در کمتر از یک ماه در برابر هزاره‌ها در افغانستان است.»
او گفته‌است که خواهان بررسی «کامل و شفاف» در این زمینه است و تأکید کرده‌است که عاملان این رویداد باید شناسایی شده و محاکمه شوند.

منابع در شفاخانه محمدعلی جناح در تماس با فرخنده‌ نیوز می‌گویند، در این حمله که شام سه شنبه در دشت برچی یک موتر نوع کاستر را هدف قرار داد، حداقل هفت تن جان باختند و ۲۰ تن دیگر زخم برداشته‌اند.
این در حالی است که پس از تسلطه دوباره طالبان بر افغانستان حملات بر هزاره‌ها و جامعه تشیع افغانستان افزایش یافته‌ است‌. و این گروه هیچ‌گونه اقدام برای جلوگیری از وقوع همچو رویدادهای دلخراش امنیتی انجام نمی‌دهد.

ریچارد بنت گزارشگر ویژه ملل متحد برای افغانستان ادامه حملات مرموز بر هزاره‌ها در افغانستان را محکوم کرده است.

07/11/2023

جنبش زنان مقتدر افغانستان کارزاری را تحت عنوان هدیه کتاب به دختران برای نجات از افسرده‌گی روحی و مشکلات روانی راه‌اندازی کرده است.
این جنبش امروز (سه‌شنبه، ۱۶ عقرب) با خریداری کتاب و اهدا آن به دختران در برابر ممانعت آموزش و تحصیل زنان و دختران اعلام ایستادگی کردند.

پس از دو سال محرومیت آموزشی و تحصیلی دختران و زنان، اکنون برخی از اعضای جنبش زنان مقتدر، آستین همت بر زده‌اند و آموزش و دانایی را به خانه‌های دختران می‌برند.
اعضای جنبش زنان مقتدر بعد از ماه‌ها انتظار بازگشایی دروازه‌ نهادهای آموزشی و تحصیلی، می‌گویند که برای تغییر مسیر رنج و مصیبت زنان به آنان کتابه هدیه می‌کنند تا بتوانند از افسرده‌گی‌ روحی و مشکلات روانی نجات پیدا کنند.

این دختران کتاب‌های انگیزشی، داستانی و آموزنده را از کتاب فروشی‌های شهر کابل خریداری می‌کنند و به دختران هدیه می‌دهند تا در کنار مصروفیت، شمع دانایی را فروزان نگه‌دارند تا در پرتو خرد و روشنایی، پرچم آزاده‌خواهی آنان هم‌چنان استوار بماند.
اعضای جنبش زنان مقتدر می‌گویند، زنان و دختران مانند سایر انسان‌های آزاده مستحق بهترین و خوب‌ترین فرصت‌های آموزشی، تحصیلی و کاری هستند، اما رژیم زن‌ستیز طالبان همه ارزش‌های حقوق بشری را از آن‌ها گرفته‌اند و افغانستان را به گورستان زنان تبدیل کرده‌اند.
این زنان و دختران تاکید می‌کنند، تا خون در بدن ماست، دانایی، آزاده‌گی و خرد رهنمای ما خواهد بود.ما می‌خوانیم، می‌دانیم و به پیش می‌رویم. ما در مقابل رژیم استبدادگر، تاریک اندیش و زن‌کش، دانایی را هدیه می‌کنیم.
یک کتاب، یک زنده‌گی را روایت می‌کند و ما روایت‌گران عصر سیاه طالبانی هستیم.
پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان زنان از همه حقوق انسانی شان محروم ساخته شده اند، آنان حق کار و تحصیل ندارند و حتی تفریح رفتن شان هم ممنوع شده است.

جنبش زنان مقتدر افغانستان کارزاری را تحت عنوان هدیه کتاب به دختران برای نجات از افسرده‌گی روحی و مشکلات روانی راه‌اندازی کرده است.

05/11/2023

اما این احترام پدرم به کاکایم بی احترامی به من و زندگی من است.
“چشم به راه ماندن دیگر برایم تنها راه چاره است. گپ ‌های مردم و نگاه های پر از حرف امان از دلم بریده است. خودکشی کردم اما مرگ هم مرا قبول نکرد. دوباره به این زندگی آمدم تا بدبختی‌هایم را کامل کنم. گاهی با خودم عهد می‌کنم که همه کس و همه چیز را نادیده بگیرم اما نا ممکن است. ”
این ها حرف‌های دختریست که با خانم‌های هم اتاقش در شفاخانه می‌گوید. من که دیدن یکی از دوستانم به شفاخانه رفته بودم، حرف های او مرا وا داشت تا بیشتر درباره‌ش بدانم. وقتی از پیش دوستم فارغ شدم نزدیک این دختر رفتم و با او هم‌صحبت شدم. بعد از احوال پرسی درباره حرف هایش پرسیدم که چرا خودش را بدبخت میداند؟ دلش خیلی پر بود تا کسی از او درباره خودش می‌پرسید همه حرف‌های دلش را می‌گفت مثل که دنبال کسی میگشت که او درک کند و برای کار هایش او سرزنش نکند.
شکیبا ( نام مستعار) دختری که سهم خودش از عشق و زندگی را جدای و ناامیدی می‌داند. نُه سال از نامزدیش می‌گذرد. نامزدش پسر کاکایش است. پدرش در کودکی او را به نام پسر کاکایش کرده بود، و وقتی شکیبا چهارده سال داشت با پسر کاکایش رسمی نامزد کرد.

شکیبا پسر کاکایش را دوست داشت و حس میکرد مرد رویاهایش مسعود(نام مستعار) است با او خیال‌های زندگی رنگین را داشت، ولی حالا؛ شکیبای بیست و دو ساله خودش را دختر بدبخت می‌داند. زندگی را سیاه رنگ و آینده را معما میبیند. نامزدش چهار سال از خودش بزرگتر است. و در آلمان زندگی می‌کند.

از او درباره خودش پرسیدم که آیا باسواد است و به مکتب رفته است؟ با لهجه شیرین که به زبان داشت میگوید: ” تا صنف شش درس خواندم. کاکایم مانع مکتب رفتنم شد که نیاز نیست از این بیشتر بخوانید، همین که سیاهی و سفیدی را بدانید کافیست. پدرم هم حرف کاکایم را قبول کرد. اجازه رفتن به مکتب را برایم نداد. نامزد من با سواد است و خارج برای درس خواندن رفته است. اما از روزی که خارج رفته است؛ دیگر نه با من حرف میزند و نه تماس می‌گیرد.

چند بار پدرم درباره این بی اعتنای نامزدم با کاکایم حرف زد. اما کاکایم میگوید گناه دختر خودت است که پسرم با او حرف نمی زند. گناهی که من خودم از آن بی خبرم. من از نامزدی و زندگی خسته شدم. تا زمانی که کابل بود اندک گپی با هم میزدیم و از همان اندک کلمه‌ها بی علاقه‌گی او را نسبت به خودم میفهمیدم. من از روزی که با هم نامزد شدیم احساس می‌کردم که از من خوشش نمی‌آید. همیشه از من فرار می‌کرد. اما شاید بخاطر حرف پدرش با من نامزد کرده بود. شاید درس خواندن در خارج برایش بهانه عالی برای فرار بود.
درسش تمام شده است. به مادرش گفته است که در آلمان برایش کار پیدا کرده است. همین که آنجا قبولی شود می‌تواند به کابل بیاید. حرفی که من هیچ به آن باور ندارم و میدانم که این‌ها همه بهانه است. نُه سال از نامزدیش میگذرد ولی در تمام این سال‌ها پسر کاکایش به بهانه‌های متفاوت نمی‌خواهد عروسی کند. این بی علاقه‌گی پسر کاکایش عشق او را نیز خاموش کرده و دنیا رنگین‌اش را سیاه کرده است.
بیشتر بخوانید.....

اما این احترام پدرم به کاکایم بی احترامی به من و زندگی من است.