24/11/2024
Агар мо имрӯз Гандиҳои хешро, монанди Сӯҳроб Зафар, аз зиндон озод накунем, пас бояд фақат худро барои ғуломии таърихии худ гунаҳкор кунем ва ба зиндагии таҳти иштибоҳ ва зулми ҳукумати Раҳмон идома диҳем. Озодии чунин шахсиятҳо на танҳо як масъулияти ахлоқӣ, балки қадаме барои озодӣ ва мустақилияти миллат аст. Танҳо бо иттиҳод, амал ва қадршиносӣ метавонем сарнавишти худро тағйир диҳем.
Зодрӯз муборак, марди ватандӯсту ватанпарасат.
Сӯҳроб Зафар Муборизи Ҷасур ва Рамзи Садоқат ба Ормонҳои Миллӣ
Сӯҳроб Зафар, роҳбари зиндоншудаи ҳаракати сиёсӣ “Гурӯҳи 24”, яке аз шахсиятҳои маъруфи муборизаи сиёсӣ ва бедории иҷтимоии ҷомеаи тоҷик мебошад. Имрӯз, нахустин зодрӯзи ӯ дар паси панҷараҳо мегузарад, ки ин ҳолат гувоҳии ошкороест ба зулму фишорҳои ҳукумат бар зидди муборизони роҳи озодӣ. Ба ҷои шунидани андешаҳо ва пешниҳоди мухолифон, ҳукумат саркӯб ва зиндонӣ кардани онҳоро як амалияи маъмулӣ қарор додааст. Ин худ нишонаи бебозгашти набуди озодии баён дар кишвар аст.
Дар авоили фаъолияташ, махсусан дар марҳилаи ташкили эътирозҳои сиёсӣ дар Маскав, Сӯҳроб Зафар бо ҷасорат дар сафи пеш қарор дошт. Ӯ тавонист нерӯҳои ҷавони муҳоҷиронро барои муборизаи сиёсӣ сафарбар карда, ва ҳамчун роҳбари калидии ҳаракат нақши муҳим ва муассир гузорад. Бо иродаи қавӣ ва азми устувор, Сӯҳроб дар миёни муҳоҷирон мақоми намоён пайдо кард ва ба таври муассир барои муборизаи сиёсӣ раҳнамоӣ кард.
Пас аз шаҳодати Умаралӣ Қувватов, роҳбарии “Гурӯҳи 24”-ро Шарофиддин Гадоев ба ӯҳда гирифт. Бо вуҷуди ҳамаи талошҳо, ӯ натавонист ҳаракатро ба таври муваффақона роҳбарӣ кунад, ки ин сабаб шуд, ки ҳаракат ба ҳолати парокандагӣ дучор гардад. Дар чунин вазъият, Сӯҳроб Зафар дубора пеш қадам гузошт ва роҳбарии ҳаракатро бо тими нав ба дӯши худ гирифт. Бо даъвати нави худ, ӯ тавонист ҳаракатро, ки дар ҳоли парокандагӣ ва нобудӣ қарор дошт, дубора эҳё кунад, ба он ҷони нав бахшад ва нуфузи онро дар арсаи сиёсии дохилӣ ва байналмилалӣ ҳифз намояд.
Ёдовар мешавем, ки ҳукумати Тоҷикистон бо роҳи ғайриқонунӣ ва бо истифода аз фишорҳои амиқ Сӯҳроб Зафарро аз кишвари Туркия дуздида, ба Тоҷикистон овард. Ин амал як қисми дигар аз як қатор зулмҳои ошкори ҳукумати Эмомалӣ Раҳмон аст, ки дар он талош карда мешавад мухолифон ва муборизонро, ки барои озодӣ ва адолат мубориза мебаранд, маҳв созанд. Сӯҳроб Зафар бе ҳеҷ гуна мурофиа ё сабабҳои асосӣ ва бо фишорҳои сиёсӣ ба Тоҷикистон интиқол ёфта, дар ин ҷо ба парвандаи сохта ва бе асос 30 соли зиндон таъин шуд. Ин иқдом на танҳо нақзи қонунҳои байналмилалӣ аст, балки нишондиҳандаи як равиши хоси ҳукумати Тоҷикистон мебошад, ки мухолифони сиёсиро бо истифода аз зулму таҳдид хомӯш мекунад. Сӯҳроб Зафар, ки тамоми кӯшишҳояш барои адолат ва озодии мардуми тоҷик буд, дар пайи фаъолияти сиёсӣ ва озодихоҳӣ ба зиндон андохта шуд.
На ҳар инсон метавонад чунин ҳарфҳоро дар рӯи додгоҳ нигоҳ карда бигӯяд. Сӯҳроб Зафар дар шароите қарор дошт, ки ҳар як калифо ва мубориз бояд бо дурустии худ рӯ ба рӯ шавад, бо таҳдид ва зулм рӯбарӯ бошад. Вай дар муқаррароти ноҳақ бо ҷасорат ва бо имон ба адолат изҳороти хешро бо пӯшидагию шефта аз худ кард. Ӯ фақат барои худ, балки барои ояндаи ҳар як шахсияти адолатталаб дар кишвар бо ин ҷасорат мансуб аст. Ба ёд меовард, ки чӣ гуна дигар муборизони миллатҳо дар додгоҳҳо чунин ҷасорат нишон додаанд? Чаро танҳо Сӯҳроб Зафар дар чунин шароити буҳронӣ ва муҳити душвор бо ин қувват ҳарфҳои хешро дар даҳони додгоҳ баён намуд?
“Ман аз касе пора нагирифтам, ҳаққи касеро нахӯрдаам, касеро накуштаам, ҳеҷ кори хилофи қонуни башарӣ накардаам, ки пушаймон бошам, ва созмони мо ҳам террористиву ифротӣ нест.”
— Сӯҳроб Зафар
Ин суханон, ки дар байни зулму фишорҳои шадид гуфта шуд, на танҳо шаҳодат медиҳад, балки рамзи мардонагӣ, садоқат ва эътимоди Суҳроб Зафар ба ормонҳои худ мебошад. Имрӯз, зодрӯзи ӯ на танҳо як санаи шахсӣ, балки як рамзи истодагарӣ, қувват ва умеди мубориза барои адолат ва озодист.
Мо аз тамоми шаҳрвандони Тоҷикистон талаб мекунем, ки чунин фарзандони ҷасурро танҳо нагузоред. Қадри онҳо ва ҷонфидоии онҳо дорои аҳамияти ҳаётан муҳим аст. Вақт расида аст, ки мо на танҳо ба умеди дигарон бошем, балки худ барои озодии муборизон ва саодатмандии мардум кӯшиш кунем. Агар таърихро омӯзем, мардуми Ҳиндустон чӣ гуна Гандиро озод карданд? Ганди пеш аз зиндон шуданаш метавонад дурусттарин шахсият ва роҳбар на бошад, аммо маърифати қадршиносии мардуми Ҳиндустон ӯро ба як олимаи бузург ва роҳбари қаҳрамонӣ табдил дод.
Агар мо имрӯз Гандиҳои хешро, монанди Сӯҳроб Зафар, аз зиндон озод накунем, пас бояд фақат худро барои ғуломии таърихии худ гунаҳкор кунем ва ба зиндагии таҳти иштибоҳ ва зулми ҳукумати Раҳмон идома диҳем. Озодии чунин шахсиятҳо на танҳо як масъулияти ахлоқӣ, балки қадаме барои озодӣ ва мустақилияти миллат аст. Танҳо бо иттиҳод, амал ва қадршиносӣ метавонем сарнавишти худро тағйир диҳем.
Зодрӯз муборак, марди ватандӯсту ватанпарасат.
Бо эҳтиром,
Созмони Ҷавонон барои эҳёи Тоҷикистон
