ਯਾਦਾਂ Punjab ਦੀਆਂ

24/05/2023

Can you accept my invitation so that I can get a free gift?

27/01/2019

ਇਕ ਕਲਾਕਾਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ

ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਬਰਸੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਨਈ

ਤਾਰਾ ਅੰਬਰਾਂ 'ਤੇ ਕੋਈ-ਕੋਈ ਐ,
ਸਾਡੇ ਫਿਰੇਂ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦਾ,
ਅੱਖ ਤੇਰੀ ਵੀ ਤਾਂ ਰੋਈ ਹੋਈ ਐ...

ਸਾਬਰ ਦਾ ਇਹ ਗੀਤ, ਉਸ ਦੀ ਹੋਣੀ ਬਣ ਗਿਆ... ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਗਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਹੰਝੂ ਪੁੰਝਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਾਵਜੂਦ ਉਸ ਦੇ ਉਹ ਤਾਉਮਰ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦਾ ਰਿਹਾ...

ਆਪ ਉਹ ਸੁਰਾਂ ਦਾ ਸਾਗਰ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਉਦਾਸ ਗੀਤਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਨਬੱਵਿਆਂ ਦੇ 'ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ' ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਗਲ਼ ਲਾ ਦਿਲਾਸੇ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਭਰ ਕੇ ਗਾਉਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਦਾ 'ਕੱਲਾ 'ਕੱਲਾ ਟੁਕੜਾ ਅੱਡੋ-ਅੱਡ ਧੜਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਲੱਗਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਬੇਗਾਨੀ ਹੋ ਗਈ ਐ, ਤਾਂ 'ਕੱਲਾ ਸਾਬਰ ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਜਾਣਦੈ, ਸਾਡੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਗੀਤ ਬਣਾ ਗਾ ਰਿਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਗੀਤ ਬਣਾਉਣਾ ਸਿਖਾ ਰਿਹੈ...

ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੈਸਟਾਂ ਤਾਜ਼ੇ ਤਲੇ ਪਕੌੜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਵਿਕਦੀਆਂ ਸਨ, ਉਸ ਦੇ ਉਦਾਸ ਗੀਤ ਉਚੇਚੇ ਕੈਸਟਾਂ ਵਿਚ ਭਰਾ ਕੇ 'ਸੈਡ ਸਾਬਰਕੋਟੀ' ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਰੀਲ੍ਹ ਬਣਦੀ ਸੀ।

ਰੀਲ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਚਲੇ ਗਏ, ਹੁਣ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਗੀਤ ਵਿਚ ਬੀਟ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਸਾਊਂਡ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੱਬ ਨੱਚਦਾ ਹੈ, ਦਿਲ ਬ੍ਰੇਕਅੱਪ ਪਾਰਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ...

ਸਾਬਰਕੋਟੀ ਜਲੰਧਰ ਦੀ ਇਕ ਗੁੰਮਨਾਮ ਬਸਤੀ ਵਿਚ, ਇਕ ਗੁੰਮਨਾਮ ਹਸਤੀ ਨਾਲ, ਦਿਨ ਬ ਦਿਨ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਮੁੱਠ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ, ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਨਾ ਮੀਡੀਆ ਨੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਨੇ.... ਆਖ਼ਰੀ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਹ ਆਖਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, 'ਕਿ ਕੋਈ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਨਹੀਂ'

ਬਾਕੀਆਂ ਦੀ ਤਾਂ ਛੱਡੋ, ਇਹ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਵੀ ਬੜੇ ਨਿਰਮੋਹੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਬਿਜ਼ੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਅੱਜ ਕੱਲ ਮੂਸੇ ਵਾਲੇ ਦੇ ਘਨੇੜੇ ਚੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਨੇ...

ਸਾਬਰਕੋਟੀ ਦੀ ਦੇਹ ਭਾਵੇਂ ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਹ ਹੈ ਈ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਦੇਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਕਿਤੇ-ਕਿਤੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਜੋ ਹਾਲਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਦੇਖ ਕੇ ਡਰ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ, ਹੈਰਾਨੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ... ਚੀਸ ਉੱਠਦੀ ਸੀ...

ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਲੰਮੇ ਅਰਸੇ ਤੋਂ ਸੰਗੀਤ ਜਗਤ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਾਰੇ ਉਦਾਸ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਸੁਰ ਕਮਾਏ ਸਨ, ਉਸ ਦੇ ਸੁਰਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਵੀ ਕਮਾਈ ਸੀ, ਸ਼ੋਹਰਤ ਵੀ... ਪਰ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁਣ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸੁਰਾਂ ਅਤੇ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਹੀ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਸਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ, ਉਹ 'ਬੀਟ' ਦੀ 'ਸੱਟ' ਔਖੇ-ਸੌਖੇ ਸੀਨੇ 'ਤੇ ਜਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।

ਪਰ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਤਾਦਾਂ ਦੀਆਂ ਫੱਟੀਆਂ ਖਾਂ ਕੇ ਗ਼ਲਾ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਸਦੇ ਕੰਨ 'ਠਕ-ਠਕ' ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਦੇਰ ਜਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਉਸ ਦਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਦਾਸ ਹੋ ਕੇ ਜਿਉਣ ਦਾ ਕੋਈ ਹੱਜ ਨਹੀਂ ਸੀ...

ਉਹ ਕਿਤੇ ਗਿਆ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਉਸ ਅਜਾਬ ਤੋਂ ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਖਾਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਉਸ ਦੀ ਮਿੱਟੀ, ਉਸ ਦੀ ਕਬਰ ਵਿਚੋਂ, ਮੰਦਰ ਤੋਂ ਤਾਰ ਸਪਤਕ ਤੱਕ ਦਾ ਅਲਾਪ ਬਣ ਕੇ ਗੂੰਜਦੀ ਰਹੇਗੀ!

ਅਲਵਿਦਾ ਸਾਬਰ, ਤੂੰ ਤੇ ਕਦੋਂ ਦਾ ਚਲਾ ਗਿਐਂ ਸੈਂ, ਅੱਜ ਤਾਂ ਬੱਸ ਤੂੰ ਖ਼ਬਰ ਬਣਿਐਂ...

-ਦੀਪ ਜਗਦੀਪ ਸਿੰਘ

26/01/2019

ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਟਿਕਟ ਖਿੜਕੀ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.."ਪੰਜ ਸਾਲ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਵਾਲੇ ਦੀ ਟਿਕਟ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇਗੀ..."
ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਅਤੇ ਇਕ ਅੱਧੀ ਟਿਕਟ ਮੰਗ ਲਈ...ਅੱਗੋਂ ਕਾਊਂਟਰ ਅੰਦਰ ਬੈਠਾ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ "ਭੈਣ ਜੀ ਜੁਆਕ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਦਾ ਹੈ?
ਆਖਣ ਲੱਗੀ 'ਸਾਢੇ-ਪੰਜ ਸਾਲ"..
ਅੱਗੋਂ ਪੂਰੀ ਟਿਕਟ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ.."ਜੇ ਕੰਡਕਟਰ ਪੁੱਛੇ ਤਾਂ ਆਖ ਦਿਓ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦਾ ਏ..ਉਸਨੇ ਕਿਹੜਾ ਜਨਮ-ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਪੁੱਛ ਲੈਣਾ"
ਅੱਗੋਂ ਅੱਧੀ ਟਿਕਟ ਹੋਰ ਮੰਗਦੀ ਹੋਈ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਭਰਾਵਾਂ ਉਹ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਪੁੱਛੇ ਨਾ ਪੁੱਛੇ ਪਰ ਜੇ ਨਿਆਣੇ ਨੇ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕਿਥੇ ਸਫਾਈਆਂ ਦਿੰਦੀ ਰਹੂੰ?

ਏਦਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਜਾਮਨੂੰ ਤੁਲਵਾਉਂਦੀ ਬੀਬੀ ਨੇ ਸੜਕ ਕੰਢੇ ਬੈਠੇ ਕੋਲੋਂ ਨਜਰ ਬਚਾ ਕੇ ਜਾਮਨੂਆਂ ਦੀ ਮੁੱਠ ਭਰ ਲਈ...
ਮਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖ ਬੱਚੇ ਨੇ ਵੀ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਦੋ ਚਾਰ ਦਾਣੇ ਚੁੱਕ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਲਏ...
ਮੁੜ ਕਾਰ ਵਿਚ ਵੜ ਆਖਣ ਲੱਗਾ "ਮੰਮੀ ਅੱਜ ਤਾਂ ਵੀਹਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੋ ਗਿਆ.."
ਅੱਗੋਂ ਆਹਂਦੀ "ਪੁੱਤ ਸੱਠਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਹਾਂ ਦੇ ਹੀ ਤਾਂ ਲਏ ਨੇ...ਫੇਰ ਫਾਇਦਾ ਵੀਹਾਂ ਦਾ ਕਿਦਾਂ ਹੋ ਗਿਆ"?
ਆਖਣ ਲੱਗਾ "ਜਿਹੜੇ ਅਸਾਂ ਓਥੇ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਹੀ ਖਾ ਲਏ..ਉਹ ਵੀ ਦਸਾਂ ਦੇ ਤਾਂ ਹੋਣਗੇ ਹੀ ਨਾ.."
ਔਰਤ ਨੇ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਕਾਰ ਵਾਪਸ ਮੋੜ ਲਿਆਂਦੀ..ਪਰਸ ਚੋਂ ਦਸਾਂ ਦਾ ਨੋਟ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਜਾ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਮੋੜ ਕੇ ਆ ਤੇ ਆਖੀਂ ਭੁਲੇਖੇ ਨਾਲ ਵੱਧ ਆ ਗਏ ਸਨ..
ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਜਾਗਦੀਆਂ ਜਮੀਰਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਦੋ ਜਜਬਾਤੀ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ..ਆਓ ਹੁਣ ਇੱਕ ਹੱਡ ਬੀਤੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ...

ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਟੋਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਕਾਰ ਦੇ ਵਾਈਪਰ ਤੇ ਇੱਕ ਪਰਚੀ ਲੱਗੀ ਦੇਖੀ..ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਮੈਥੋਂ ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਵੱਜ ਗਈ ਏ...ਜੇ ਇੰਸ਼ੋਰੈਂਸ ਕਲੇਮ ਵੇਲੇ ਲੋੜ ਪਈ ਤਾਂ ਇਹ ਰਿਹਾ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਪਤਾ ਅਤੇ ਨੰਬਰ..ਪਰਚੀ ਦੇਖ ਗੋਰੇ ਦਾ ਨੰਬਰ ਘੁਮਾਂ ਦਿੱਤਾ...ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕੀਤਾ ਤੇ ਫੇਰ ਗੱਲ ਪੁੱਛ ਲਈ ਕੇ ਦੋਸਤਾਂ ਜੇ ਪਰਚੀ ਨਾ ਵੀ ਲਾਉਂਦਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਸੀ..?
ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਜੇ ਅੱਜ ਇੰਝ ਨਾ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੀਂਦ ਵਾਲੀ ਗੋਲੀ ਖਾ ਕੇ ਸੌਣਾ ਪੈਂਦਾ..!

ਸੋ ਦੋਸਤੋ ਝੂਠ ਨੂੰ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੱਚ ਨਾਮ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਏ..ਪਰ ਝੂਠ ਕੋਲ ਅਨੇਕਾਂ ਦਲੀਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਧੋਬੀ ਪਟਕਾ ਲਾਉਣ ਲਈ..
ਮੁਨਾਫ਼ੇ,ਵਾਕਫ਼ੀਆਂ,ਰਿਲੇਸ਼ਨਸ਼ਿਪ,ਪਦਵੀਆਂ ਅਤੇ ਪੁਜੀਸ਼ਨਾਂ ਵਾਲੇ ਅਨੇਕਾਂ ਚਕਾਚੌਂਦੀ ਭੁਲਾਵਿਆਂ ਆਸਰੇ ਉਹ ਅਖੀਰ ਸੱਚ ਤੇ ਭਾਰੂ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਏ..ਉੱਤੋਂ ਅਜੋਕਾ ਇਨਸਾਨ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਸਿਆਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ..ਅਕਸਰ ਸੋਚਦਾ ਏ ਕੇ ਜਿਥੇ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ ਓਥੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ....ਝੂਠ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੌਕੇ ਤੇ ਫੜੇ ਜਾਣ ਦਾ ਡਰ..ਪਰ ਜਜਬਾਤਾਂ ਦੀ ਚਾਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਡੋਬ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ "ਧੋਖਾ" ਤਾਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਭੱਜਣ ਦੀ ਲੰਮੀ ਮੋਹਲਤ ਵੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਏ...!

ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਏ ਇੱਕ ਨਿੱਤਨੇਮੀ ਸੱਜਣ ਨੇ ਕਨੇਡਾ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਆਏ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੂਰਾਣੀ ਕਾਰ ਇਹ ਇਹਸਾਨ ਜਿਤਾਉਂਦਿਆਂ ਵੇਚ ਦਿੱਤੀ ਕੇ ਭਾਈ ਜੇ ਇਸਨੂੰ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਵੇਚਦੇ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਹਜਾਰ ਦੋ ਹਜਾਰ ਵੱਧ ਮਿਲਣਾ ਸੀ..
ਪਰ ਲਿੰਬ-ਪੋਚ ਕੇ ਬਣਾਈ ਸਿਆਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹੱਲੇ ਵਿਚ ਹੀ ਖਲੋ ਗਈ..ਮਕੈਨਿਕ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕੁਝ ਨੀ ਬਚਿਆ ਹੁਣ ਇਸਦੇ ਵਿਚ...ਜੰਕ-ਯਾਰਡ ਦਾ ਸ਼ਿਗਾਰ ਹੀ ਏ ਬੱਸ...ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਤੱਕ ਦੋ ਹਜਾਰ ਵਾਲੀ ਪੰਜ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਮੜਨ ਵਾਲਾ ਕਰੀਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਕਦੋਂ ਦਾ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੂਵ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ..!

"ਇਹ ਜੱਗ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਅਗਲਾ ਕਿਸਨੇ ਡਿਠਾ" ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਅਕਸਰ ਹੀ ਆਖ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਨੇ ਕੇ "ਹੁਣ ਤਾਂ ਐਸ਼ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਧਰਮਰਾਜ ਕੋਲ ਜਾਵਾਂਗੇ ਓਦੋਂ ਦੀ ਓਦੋਂ ਵੇਖੀ ਜਾਊ.."

ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਫੋਟੋ ਵਿਚਲੇ ਸੌਦਾ ਤੋਲਦੇ ਬਾਬੇ ਹੁਰਾਂ ਦਾ ਜਿਕਰ ਵੀ ਜਰੂਰੀ ਏ...
ਖੰਡ ਲੈਣ ਆਏ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੇ ਤੱਕੜੀ ਵਿਚ ਤੋਲਣ ਵਾਲੇ ਵੱਟੇ ਹੇਠਾਂ ਪਏ ਖਾਲੀ ਲਫਾਫੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਕੇ "ਪੁੱਤਰਾ ਖੰਡ ਵੇਚਦਾ ਹਾਂ ਲਫਾਫੇ ਨੀ"

ਜਿਉਂਦੇ ਵੱਸਦੇ ਰਹੋ..!
Pic courtesy Adv Hakam Singh
Harpreet Singh Jawanda

25/01/2019

21/01/2019

ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ..

21/01/2019

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਉਣਾ ਸਿੱਖੋ ਕੱਟਦੇ ਤੇ ਸਾਰੇ ਨੇ 😍