Passcode Magazine

11/10/2022

I have always been a fan of special effects for movies - both stop
motion and make-up - as well as comic books. I grew up in Texas in the 1960’s
and was what is now called a “Monster Kid” - I collected the Aurora model kits,
drew my own comic book stories and, with my twin brother Bret, made our own
short films - usually effects driven. The original KING KONG is my all time
favorite film and movies like THE 7 FACES OF DR. LAO sparked an interest in
character and special make-up. In my teens I realize that I did not have what it
takes to be a comic book artist and lacked the patients to be a stop-motion
animator so I decided to focus my efforts on make-up effects. Through Famous
Monsters Magazine I discovered the work of Rick Baker in 1970 and was lucky
enough to meet him at a convention in Houston in 1977 after STAR WARS was
released. He gave me his address and phone number and I stayed in touch with
him over the following years. My work was pretty crude at that point but I kept
at it and got better to the point in 1981 I was able to get work at New World
pictures [thanks to a friend, Ernest Farino who was working there] on
FORBIDDEN WORLD. While I was working for John Beuchler on that show I
met Mark Shostrom and we stayed in touch after I returned to Houston and I
would work for Mark on a show a year starting in 1983 and ending in 1985 with
A NIGHTMARE ON ELM STREET PART TWO. The following year, while still
living in Texas, I was able to join Tom Savini’s crew on TEXAS CHAINSAW
MASSACRE 2 and then Rob Bottin’s Robo-Team on ROBOCOP [ Rick had
introduced me to Rob years before in 1978]. After doing some additional filming
on ROBO in early 1987 I moved to L.A. and have been there ever since.

Απόσπασμα απο το 4σέλιδο interview του Bart Mixon στο 4ο τέυχος του Passcode Magazine.
Photo by John Calpin.

09/10/2022

I was working on two video stores from 1986 to 1994!
If you remember the movie "Clerks" i was like that kid in the shop...
That was my job from 16 years old till i was 24 that we began touring with Dog Eat Dog and i never went
back again...Every time i go on tour i come back in home with stuff!!
I go shopping looking for soundtracks, mostly dvds and soundtracks but you never know what you can
find on a normal day of shopping! when I'm out of the country, I usually go for CD soundtracks
which are easier to travel with. I Google search every record store and used DVD shop in whatever city
I'm in that day and try to hit at least a few of them before the show! I have a huge respect for VHS!
I actually lived through it! A lot of people now saying that VHS is a cool thing but ok this thing passed
but they dont have the memory that this was the best thing in the world...Nobody was complaining back then about "video quality"...You were watching a movie and you could actually rewind or pause or stop and
that was just incredible to me!!! The last thing i was thinking was the video quality...You could watch
anything on video tape and love it! Some movies worked better when you couldn't make up the detail and
you just...imagine more!
Yes i collect thousands and thousands of stickers, Why do i have them? Don't know but i want them all, i
was working on a VHS store as we said before so i have a big collection of VHS, tons of movie posters,
buttons, the history of DED, lots of guitars, hardcore metal and punk records, every boarding pass from every flight I’ve ever taken, horror tshirts, a few toys, and stacks of horror books and magazines.

Απόσπασμα από το 3σέλιδο interview του Dave Neabore από τους Dog Eat Dog στο 4ο τεύχος του Passcode Magazine!!!

18/07/2022

My first proper fascination and love for music came during the first wave of Hip Hop in Scandinavia. Around 1983/1984. Breakdancing was all I wanted to do, and that led me deep into the culture as a whole. As a 7/8 year old kid, seeing older guys and girls move their bodies in completely new ways in a format that was both unfamiliar and what felt like the very centre of cool left a huge mark on me and probably shaped my life in more ways than I can fully understand at this point. I’m still a B-Boy, I just went Interstellar with it.
My first year was only a 486 Hewlett-Packard Packers PC running fast tracker as a DAW. I then moved onto samplers and hardware in the mid 90’s until early 2004, then I went fully digital. I could never get the feel I wanted in the sounds by only using digital software, so from 2010 I gradually started moving towards analogue. I today have a mastering and mixing business as well that is 100% analogue, but my workflow is a hybrid set up. The best of both worlds.
Απόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του Teebee (Calyx & Teebee) στο 4ο τεύχος του Passcode Magazine.

25/06/2022

Δεν με ενδιαφέρει τίποτα...Είμαι της ιταλικής σχολής! Κάθομαι εδώ στην καφετέρια ας πούμε και βλέπω να περνάνε υπέροχοι σωματότυποι γυναικών, κάνουμε μία πρόχειρη βαθμολογία με τους φίλους μου, φτιάχνω και σενάρια απο πού μπορεί να προέρχεται η κάθεμία τούς και τέτοια...Δεν με ενδιαφέρει καθόλου δηλαδή το κοινωνικό προσκήνιο και το πολιτικό! Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα κοινά...Είμαι αλλού...Αν με ρωτήσεις πού...Μακάρι να ήξερα να σας απαντήσω! Γενικά περνάει η ζωή και πάω με αυτήν!

Είναι λοιπόν μέρα γυρισμάτων για τον Δράκουλα ,χιόνια να τρέμεις απο το κρύο και ο Ζερβός μας έχει κανονίσει το γύρισμα που ο Τζίμης βγαίνει απο τα καζάνια και αυτά τα τρελά! Πρωινιάτικα στο εργοστάσιο των Αδερφων Μελετόπουλου ξερω'γω..."τι μας θέλει τώρα ο Ζερβούλιακας"...Είμαι ντυμένος Δράκουλας για το γύρισμα λοιπόν και πέφτω σε έναν ταξιτζή ο οποίος ήτανε αρειμάνιος, είχε ανοιχτά και τα 4 παράθυρα του αμαξιού ενώ χιόνιζε σε όλη την Αθήνα και αυτός σε όλη την διαδρομή τραγουδούσε ορεισίβια τραγούδια "Ιτιά,ιτιά λουλουδιασμένη" τέρμα παράλληλα..."Κλείσε του λέω ρε άνθρωπε τα παράθυρα"..."Τι λες ρε συ" μου λέει "Αυτό είναι υγεία!!!". Mε φαντάζεσαι εμένα τώρα με κιμονό μαύρο μέσα στο ταξί και να τραγουδάει ο άλλος πολύ δυνατά την "ιτιά"; !!! Πρωί πρωί; (Γέλια!!!)...Πάω μετά στο γύρισμα κάτι μου λέει ο Ζερβός "άργησες" κλπ, ρε συ μισό λεπτό ξέρεις απο πού ήρθα;
Είχα παγώσει όσο ποτέ άλλοτε στην κυριολεξία και ο τύπος να μου λέει "νέο παιδί είσαι ρε συ ανάγκη έχεις";

Με χαιρετάνε διάφοροι στον δρόμο αρκετοί παρόλο που έχω κάνει και στο cinema και στην τηλεόραση λίγα
πράγματα! Γνωρίζω ότι υπάρχουν κάποια videos στο YouTube που έχουν γίνει "viral"...O αριστερος προσηλυτιστής με τον Τραμπάκουλα αυτή η κουβέντα με τον Χάρρυ Κλύνν, ο Κωνσταντέν απο τους Απαράδεκτους
(που με πρήξατε τόση ώρα...γέλια!) και άλλα πολλά όπως και το "άκου πτώμα να μαθαίνεις"!
Με τον Βλάσση ήταν απλό το να παίξω στους Απαράδεκτους...Μου είπε "'Έλα εδώ θα είναι ωραία" και πήγα...
Ήταν ένας πολύ ζωντανός άνθρωπος...Βοήθαγαν πολλά ακόμα βέβαια αλλά είχε πάντα πολύ κέφι αυτός ο άνθρωπος!

Απόσπασμα απο την 6σέλιδη αποκλειστική συνέντευξη του Κωνσταντίνου Τζούμα στο 4o Τεύχος του Passcode Magazine!!!
Photo by : Rania Triantaf

08/06/2022

I used to dig Death Metal a lot in the early 90s because i considered it fu**ed up in a nice way. Obituary was my favorite, being the coolest death metal band of all time. John Tardy is the true "Voice of Terror", remarkable vocals along with the most chopping riffs imaginable by Trevor Peres and unforgettable stage-diving experiences during their gigs(before diving got prohibited).

During my audio engineering studies, i was also mixing/engineering cross-over-metal bands.
For crossovers to "play" with, i like to experiment with unusal or even seemingly opposed
combinations of styles that are among my broad musical influences that other artists wouldn't
come up with. That's why you find for example "death-trance" or "aggrepo-trance"(like Economic Sabotage) in my musical repertoire.

The reaction from the DJs were quite polarized. It was either "Horror-trance, that's freaky!"
or "Go away, you don't understand goa!". I also gave one to Goa Gil and to my surprise he liked
it. Funny enough, i even received a couple of hate-mails by DJs asking me to stop making "destructive music" or that some girls started to cry on the dancefloor when they played the "Obscure Spectre" promo without pre-listening to it. To put this into perspective, this was like a decade before the early popularisation of what is commonly known as "dark trance" nowadays.

Απόσπασμα απο το 5σέλιδο interview του Xenomorph στο 4ο τεύχος του Passcode Magazine.

19/05/2022

My most feared moment at a live show was when I got boooooed off stage opening up for Shakira in Hamburg, Germany in 2007. It was 20,000 people wanting see Shakira and I was trying to make them watch me beat juggle breaks. Man, that was scary. It was the first night of a three month tour across Europe. I eventually figured out a nice show for her fans to enjoy without sacrificing my integrity as an artist… so all’s well that ends well but damn,
that was horrifying. I don’t count my records anymore but last I checked I had 30,000. Aπόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του Cut Chemist στο 4ο τεύχος του Passcode Magazine.

08/04/2022

Είμαστε στη πολύ ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε την κυκλοφορία του 4ου τεύχους του Passcode Magazine!!! Ένα έντυπο γεμάτο σεβασμό και αφοσίωση σε κάθε μορφή τέχνης με αποκλειστικές συνεντεύξεις, άρθρα, comics, graffiti κ.α.
Στο 4ο τεύχος φιλοξενούμε τον πάντα ανατρεπτικό "Κωνσταντίνο Τζούμα",τον δημιουργό των Dog Eat Dog "Dave Neabore", τον μεγάλο δάσκαλο "Δημήτρη Πουλικάκο",τον τρελό επιστήμονα "Cut Chemist", τον θρύλο των ειδικών εφέ & του make-up "Βart Mixon", τους βετεράνους του Psychedelic Trance "MFG", τον τιτάνα του παγκόσμιου Drumnbass "Teebee", τον πάντα εκπληκτικό "Στέφανο Κορκολή", τον πρωτοπόρο του Dark Psy-Trance "Xenomorph" και τον Chip-Fu από τους θρυλικούς Fu-Schnickens.
Τα άρθρα και οι προτάσεις κυμαινονται σε μουσικά-κινηματογραφικα-εικαστικά πλαίσια και μπορείτε να προμηθευτείτε το ολοκαίνουργιο 60σέλιδο έντυπο μας εντελώς δωρεάν από τα σημεία διανομής που βρίσκονται στο οπισθόφυλλο καθώς και σε συμβολική τίμή στέλνοντας μύνημα για περισσότερες πληροφορίες.

15/02/2022

I'm sorry to disappoint, but in my work as a mask maker, the Michael Myers mask was one of the least memorable. I know everyone would love to hear how I was inspired to make some great scary mask but it was actually a minor blip in my work at Don Post Studios. If you look at it honestly, it's really not very scary.
Its only scary because John Carpenter imbued it with great menace in the film. And believe me, I had no idea that mask would be so important when I made it. That was the last thing I was thinking. I really get out my extra creative energy by painting or sculpting and sometimes machining things in the garage.
There is something wonderful about working with metal. When you're done you don't need anybody to say "that was good".
You can just see it or hold it…. and that's enough. Lately I've been making a lot of parts for my camera rig.
The Internet. I think its a terrible shame because it has destroyed the independent film. Its just not possible anymore to make all those cool movies like Halloween or any of those fun films of the 80s.You can't make enough money back to actually make a film.Its sad… but that's the world we live in now.
Απόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του William Malone στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.

07/02/2022

Όταν ο άλλος παίρνει μια μονόμετρη λούπα, άντε δίμετρη, ένα θέμα από ένα κομμάτι που αυτό το κομμάτι είναι μια χρονολογία, είναι μια ταινία, είναι ένας στίχος, είναι οι κοινωνικές συνθήκες οι οποίες συμβαδίζανε με εκείνη την χρονιά, την ταινία, τον στίχο, τον καλλιτέχνη που το τραγουδούσε, κατάλαβες; Δε θα μπορούσα εγώ να πάρω το κομμάτι που πήρα και έκανα την "Φυλακή" και να λέω τι ωραία που κουνάς το κωλαράκι σου μωρό μου. Θα πέσει φωτιά να με κάψει. Δηλαδή κάπου άκου, γνώριζε τη μουσική, αλλιώς πάρε μια μπαγκέτα χτυπά την τέσσερις φορές και πες τα από πάνω. Ή το "Μη Φοβάσαι" ρε φίλε, δε το περίμενα ποτέ στην ζωή μου αυτό, να με σταματάνε και να μου λένε, ξέρεις τι, ο στίχος που έγραφες στο "Μη Φοβάσαι" εμένα με έβγαλε από μια παράξενη φάση κι εγώ να λέω, τι λες ρε φίλε; Δε θα μπορούσα να πάρω το "Μη Φοβάσαι" και να λέω ότι μοιράζω ναρκωτικά και αυτό και εκείνο. Είναι ένα κομμάτι το οποίο έχει περάσει πάνω από την ήττα. Ο Αμερικανός, ο μαύρος, πάνω στα jazz και τα soul κομμάτια βλέπει τον πόνο της σκλαβιάς, βλέπει την απελευθέρωση, βλέπει τον παππού και την γιαγιά του, καταλαβαίνεις τώρα όσες λέξεις και να πω πάνω σε αυτό, δε μπορώ να περιγράψω το τι μπορεί να βλέπει αυτή την στιγμή ένας μαύρος στην Αμερική, μέσα σε ένα κομμάτι. Και τα παίρνουμε εμείς και τα λουπάρουμε και βγαίνει ο άλλος και λέει εδώ παίρναμε αυτό, κάνουμε εκείνο, κάνουμε τ' άλλο. Χωρίς να απαγορεύεται βέβαια να κάνεις το οτιδήποτε αν είναι έξυπνο και ωραίο.
Ξέρεις γιατί; Γιατί στο τέλος βγαίνεις φτηνός, βγαίνεις εσύ ο ίδιος φτηνός στο τέλος. Ακόμα, εν έτη 2021, το 99% των MC's δεν ξέρει να πατήσει ένα κομμάτι. Εκεί μετράνε ένα, δύο, τρία, τέσσερα και χώνουνε μια μαλακία, να πούμε. Τραβάνε τις συλλαβές από δω, γυρνάνε τι λέξεις ανάποδα, δηλαδή πράγματα τα οποία… Κάτσε, ρε μαλάκα, δες το 10 λεπτά, γράφ’ το αύριο. Πάρε το χαρτί που το έχεις γράψει και δες ότι εδώ δε τσουλάει, ρε φίλε, εδώ καταπίνεις την γλώσσα σου, εδώ έχεις κενό, εκεί πρέπει να καβαλήσει η μία συλλαβή πάνω στην άλλη, άσ’ το, πάρ’ το σπίτι και γράφ’ το αύριο. Έχω βαρεθεί να βλέπω MC's που σίγουρα γράψανε το κουπλέ και το πατήσανε επιτόπου και είμαι σίγουρος ότι θα μετανιώνουν. Εδώ γιατί το κάνω έτσι, θα μπορούσα να κάνω έτσι. Αυτό, ακόμα και αν δε το παραδέχονται, όταν βγαίνουν στο live και το λένε αλλιώς, εκεί το παραδέχονται, θέλουνε δε θέλουνε. Δηλαδή δε δίνουν καμία, μα καμία σημασία στο μπάσο που παίζει από πίσω, συνήθως γράφουν στίχο από ηχειάκι τηλεφώνου. Να γράφεις στίχο για ραπ από ηχειάκι τηλεφώνου; Εγκληματικό. Αν δεν ακούς το μπάσο μη κάθεσαι να γράψεις στίχο ραπ. Και τελικά βγαίνουν όλοι ένα flat πράγμα... Αν δεν υπήρχε προενίσχυση στο μπάσο, δε θα ασχολιόμασταν, δεν θα υπήρχε Hip-Hop. Το μπάσο είναι το κέντρο της κουλτούρας, Ο μπασίστας είναι το κέντρο της μπάντας, ο μπασίστας θα δέσει το groove section με το lead section. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα, το μπάσο. Αν δε πατάει η φωνή σου πάνω στο μπάσο, άσ’ το, φίλε. Δε θα γίνεις ποτέ. Κάποιοι το κάνουν έμφυτα, όπως ο Λεκτικός, που λένε ότι δε μπορούσε να πατήσει πάνω στο beat, πατούσε πάνω στο μπάσο.

Αποσπασμα απο το 6σέλιδο interview του Eυθύμη (Terror-X-Crew) στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.
Φωτογραφία : Rania Triantaf
Euthymes O'Steel Terror X Crew (TXC) Ευθύμης 'Εψιλον

05/02/2022

My name was given to me by a friend who said I was sharp with my lyrics and has stayed with me since. My name is just my name but always reminds me that I have to remain sharp in all I do, so it helps waking up every morning, people calling me Blade when they phone me and always reminding me that being sharp is the key to the future...If you wanna get into this you need to be aware that it’s not all easy and fun. A lot of work goes into making things happen and more often than not, you might not get that break you been waiting for, but if you believe in yourself, then carry on and never lose faith in what you’r doing, even if no one else believes in you or your work. No one has the formula to success, you just got to keep putting stuff out there and someday something will just click. Then the hard part is maintaining that momentum.

Απόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του Blade στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.

05/02/2022

Time point for "Nostadamus" was no” internet days” so you had to act..interact ..move.. to get inspiration..etc.
I had an hobby of collecting sample disks for my 1st sampler at age 14..it was the Ensoniq eps 16 plus…a great unit which was my core unit for my music back then …
I was hunting samples in music stores …going as a kid to Tel Aviv from a side town ..waiting for shipments of new sounds … one of them was indie floppy disk with the van Helen guitar riff … I had it for many years before I actually used it … and yes I remember when DJ tsuyoshi suzuki from the uk label matsuri productions heard the guitar riff he was really blown away by it … it was the lets make an album for my label cause of this tune
The speech sample was taken from a futuristic space something series I saw and connected a Dat tape to sample it… still no clue if it says “Nostradamus was right/wrong” .
I never was easy about selling my analog stuff even when the VST came along so beside few fall downs so 20 years of collecting synth is a hobby and love …I have a rare synth (Elka synthex )with a signed signature of maestro “jean Michelle jarre that I’ve met when he preformed here few years ago..
Απόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του Sandman στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.

05/02/2022

I think I am better without the drugs. I think that the lie that we tell to ourselves, that we need drugs and alcohol to be creative…the creativity it's just inside of me. I think drugs and alcohol make fear and self doubt go away. I like that feeling but I think it’s much better to have to walk through some of those... Sometimes self doubt, as an artist, we all have it. You get real growth by walking through it. I’m very critical of my own music. I’ve spent a lot of time perfecting my craft. I always worked hard but now I work smarter.

I used to drink a couple of litres of whisky and vodka everyday...and lots of co***ne. I really punished my body so my body was revolting against itself, so I was in and out of the emergency room. I wouldn't sleep for 3 or 4 days in a time and I was killing myself. That’s no way to live man.
I have a new life, pulling out to myself right now. Just got out of the studio, recording a few joints and now I am going to hang out with my son!

Aπόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του Slaine στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.
Photo by Tommy Lemerise

04/02/2022

Δ.Β.Μια φορά ένας πελάτης πέταξε ένα μπουκάλι με δύναμη πάνω στην σκηνή και με βρίσκει στο γόνατο!Παραλίγο να με σκοτώσει.Έπεσα κάτω και με πήγανε για πρώτες βοήθειες και ευτύχως δεν ήταν κάτι σόβαρο!
Δ.Κ.Ένα καλοκαίρι στην θεσσαλονίκη θυμάμαι είχε βρέξει και πλημμύρισε η πίστα με νερά από τον βόθρο!ο κόσμος δεν είχε καταλάβει τι ήταν αυτά τά νερά.καί συνέχισαν να χορεύουν πετ,ωντας τα ο ένας στον άλλον!μέχρι την στιγμή πού η βίκυ μοσχολιού πού τραγουδούσε μαζί μας,τους είπε ότι είναι από τον βόθρο! Ακολούθησε πανδαιμόνιο,και εμείς βέβαια πολύ γέλιο!
Δ.Β. Ένα βράδυ με τον Πάνο Γαβαλά (υπάρχουν ηχητικά αποσπάσματα) ο Σταματάκης σε έναν τσακωμό αφού δέχτηκε μια γροθιά που τον έριξε πίσω στα πιατίνια των drums δάγκωσε και έκοψε το δάχτυλο ενός πελάτη που σχεδόν είχε ισοπεδώσει όλο το μαγαζί! Κλειστά όλα τα φώτα στο μαγαζί και ανάβανε φωτιές με ουίσκια. Μαζέψαμε κυριολεκτικά το δάχτυλο του από την πίστα!
Δ.Κ. Μία χρονιά δούλευα στην πύλη Αξιού στην Θεσσαλονίκη με τον Νότη. την τελευταία βραδιά, οι χορεύτριες με πήγαν στο καμαρίνι τους μου φόρεσαν μία μάσκα και κάτι περίεργα ρούχα, με ανέβασαν πάνω στο τραμπολίνο μαζί με μία χορεύτρια και όταν πήγε να βγει ο Νότης αρχίσαμε να χορεύουμε τσιφτετέλι. όταν κατάλαβε ο Νότης ότι ο μασκοφόρος που χορεύει με τη χορεύτρια είμαι εγώ, από τα γέλια σταμάτησε να τραγουδάει. είχαν πέσει πάνω μας όλοι οι προβολείς, κατέβηκε και ο Νότης και χόρεψε μαζί μας και έγινε κόλαση στο μαγαζί. η καλύτερη βραδιά!
Δ.Β Θα θυμάμαι πάντα μια περιέργη τουρνέ με ένα πολύ γνωστό τραγουδιστή που ακόμα και πηγαίνοντας σταματάμε στον Ισθμο για σουβλάκι και εγώ λέω δεν θέλω, θα πάρω ένα παγωτό,όπως έτρωγα το παγωτό ενας τύπος που περίμενε να φάει σουβλάκια με την γυναίκα του με στραβοκοίταγε και εν ολίγοις αφου πηγαμε να αρπαχτούμε νόμιζε ότι είμαι γκαρσόνι και δε πήγαινα να τους πάρω παραγγελία αλλά έτρωγα παγωτο,Φτάσαμε στο Αγρίνιο και εκεί πάνω που παίζαμε βλέπω ένα πελώριο έντομο σαν σφήκα πάνω από το κεφάλι του τραγουδιστή,και μπαίνει μέσα στο πουκάμισο μου και με αρχίζει στις τσιμπιές!Σταμάτησε το πρόγραμμα και μου βάλανε αμμωνία και περιμέναμε να συνέλθω λίγο.
Δ.Κ. Το 1983 σε ένα γνωστό μαγαζί στη Λεωφόρο Συγγρού μπήκαν μέσα 10 μπράβοι και αφού τα έσπασαν όλα, χτυπούσαν με μανία το μοναδικό μπράβο που είχε το μαγαζί. ήταν πεσμένος σε ένα μικρό καναπέ δίπλα στην γκαρνταρόμπα και φαινόταν λιπόθυμος. κάποια στιγμή αυτός που τον χτυπούσε περισσότερο από όλους επέστρεψε με άγριες διαθέσεις. τότε ξαφνικά βγάζει ένα τσεκούρι που είχε κρυμμένο κάτω από τον καναπέ και τον χτυπάει ακριβώς στο μέτωπο. βλέπω το κρανίο του να ανοίγει στα δύο! το περίεργο είναι ότι μετά από λίγα χρόνια ενώ νόμιζα ότι είχε πεθάνει τον είδα σε ένα άλλο μαγαζί στη Συγγρού ολοζώντανο.
Δ.Β. Θυμάμαι ένα βράδυ με την Λίτσα την Διαμάντη που παίζαμε ένα «reggae ζειμπέκικο» που ήδη γελάγαμε με αυτόν τον «όρο» και είχε ανέβει ενας σοβαρος τυπάκος έτσι και χόρεψε ζειμπέκικο με τα χέρια.Όλο το μαγαζι γέλαγε και αυτός στο τέλος νευρίασε γιατι περίμενε ότι θα τον χειροκροτήσουν στο τέλος και κοιτούσε τσαντισμένος!

Aπόσπασμα απο την 6σέλιδη συνέντευξη του Δημήτρη Βύζα & του Δημήτρη Κορδατζή στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.
Σκίτσο απο τον Χρήστο Παρθένη AKA Raw Verse

04/02/2022

Well i have been in situations where guns wete held to my face to keep mcing. Best performed places was in the studio with timbaland. I miss the day of records and cds. For sure.
Even if i dont collect music. My plans are to continue doing music
I also do acting so i will continue with that. As for the youth
Find what style you work best with and develop it. Have patients and tuff skin. One love
Aπόσπασμα απο το 2σέλιδο interview του MC Det στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.

04/02/2022

Back in the days just to make this music you would need a lot of equipment,analog convertors and more so the sound was more agressive
i would say...The new digital generation needs just one computer,one audio card and the can produce music...But this leads them on sounding
all the same.The analog we were used to create gave us different dynamic to the same and thats why we still use to mix digital and analog
so with this way you have different dynamics in your basslines and your acidlines.Even if you have many plug-ins today your cant replace
the arrangement that you can do with some old proper analog equipment.
Old is gold...We are from the old-school and we love the physical releases...The vinyl of course and the CD format because it is something real
physical that you can touch...All this digital stuff can be lost,the psysical you can touch in your hands.Many people on our planet want only
psysical like vinyl,cassette and cd...Plus that in the vinyl there is very good production behind according to mastering and mix.
Απόσπασμα απο το interview του Max των Etnica και των Pleiadians στο 3ο τευχος του Passcode Magazine.

27/01/2022

Στο 2001 που ήταν σουβλατζίδικο με ροκ σκηνή μέσα μιά μέρα πού έπαιζα με πιάνουνε τα κλάματα και λέω "ρε γαμώτο τόσο πολύ συγκινήθηκα αυτή τη βραδιά;" και κοιτάω απο κάτω και βλέπω τον συγχωρεμένο τον Σωτήρη που είχε το μαγαζί να έχει μια γεμάτη λεκάνη με καθαρισμένα κρεμμύδια που ετοίμαζε για τα επόμενα σουβλάκια που ήταν να φτιάξει (Γέλια)Τραβάω ένα πήδημα μια μέρα σε ένα τραγούδι που είχε ένα σημείο πουπήδαγα και σπάει το παλκο και χώνομαι μέσα στην σκηνή...Ήταν απο παλιές πόρτες και εγώ δε το ήξερα!
Απο τα πρώτα χρόνια κατάλαβα ότι ο αυτοσχεδιασμός είναι ωραίος για να την βρίσκει ο ίδιος που αυτοσχεδιάζει...Αυτός απο κάτω όμως;
Την πρώτη κασσέτα που ηχογράφησε ο Νικόλας ο Άσημος ο φίλος μου του την ηχογράφησα έγω φιλικά το 1979 στο δικο μου το studio που διατηρώ ακόμα! Ήταν ένα υπέροχο παιδί που δυστυχώς προς το τέλος δεν ήταν πολύ καλά αλλά έχει αφήσει μεγάλη παρακαταθήκη για την μουσική μας! Ο Τζίμης ο Πανούσης ξεκίνησε δίπλα στους Vavoura Band και συνέχισε με τις Μουσικές Ταξιαρχίες μετά…αυτό το ήξερες ;
Ήμουν ηχολήπτης μεγάλων και επωνύμων καλιτεχνών ελλήνων και ξένων αλλά και διευθυντής παραγωγής σε 2 μεγάλες εταιρείες κορυφαιές της εποχής (Ηappening Music του φοβερού Δημήτρη Κερασιώτη & Half-Note) και έτσι μπήκαν στη δισκογραφία αρκετά σημαντικά ελληνικά groups. Οι πολυεθνικές δεν θέλαν να μας ακούσουν μας φτύνανε…Ήταν κάποιοι παπάρες παραγωγοί που υπάρχουν ακόμα και σήμερα οι οποίοι ήταν εντελώς άσχετοι η οποίοι δεν θέλαν το ξενόγλωσσο! Τα γκρίκικα δε ξέρω ρε γαμώτο…Πολύ κατάθλιψη, πολύ down…Δεν μπορω να μιζεριάζω…Αν θυμάσαι και οι Φατμέ στα πρώτα τους χρόνια ήτανε πολύ σε αυτό! Δείτε το ποτήτι μισογεμάτο ρε παιδιά!!!
Έχω γνωρίσει εξαιρετικά άτομα στη δουλειά μου ως ηχολήπτης & διοργανωτής σε events…Έχω δουλέψει με τους Police,Iron Maiden,Miles Davis,James Brown,Leonard Cohen,Joe Cocker,Deep Purple και πολλούς που μπορώ να σου ονοματίζω πολύ ώρα. Έχουμε παίξει με τον Chuck Berry, τον Jerry Lee Lewis και πολλόυς ακόμα, περιοδείες σε όλο τον κόσμο με Χατζηδάκη & Θεοδωράκη, με τους Socrates που είμαστε μαζί χρόνια, με την Μαρίζα Κώχ που ήταν η πρώτη που έκανε έντεχνο πριν «ανακαλύψουν» το έντεχνο σαν ορολογία (όχι σαν αυτούς τώρα τους γραφικούς που βάζουν έναν ακαταλαβίστικο στίχο και το λένε έντεχνο…εμείς τι είμαστε ρε μαλάκα δηλαδή…; Άτεχνοι ; )
Aπόσπασμα απο το 4σέλιδο interview του Τζώνυ Βαβούρα στο 3ο τεύχος του Passcode Magazine.

27/01/2022

Liam Howlett from Prodigy was a huge fan of mine and if you read his interviews in mid 1990's he spoke very highly of me in many ways, maybe because of this I ended up doing the "Smack My Bitch Up" remix and DJing at a few of the live shows they were doing at the time.
Μικρό απόσπασμα απο το 3σέλιδο interview του DJ Hype στο τρίτο τεύχος του Passcode Magazine.

17/01/2022

Το παρακάτω Video είναι ενα μονόλεπτο ξεφύλλισμα του 3ου τεύχους του περιοδικού μας!Βρες το στα σημεία διανομής Κουρείον 123 & Black Rose Athens Tattoo και διάβασε περισσότερα για τους : DJ Hype / Μax of Etnica / William Malone / Johnny Vavouras / Blade / Sandman /Ευθύμης TXC / Slaine /ΜC Det / Δ. Βύζα & Δ. Κορδατζή μεταξύ άρθρων,comics και οπτικοακουστικών προτάσεων.

Passcode Magazine is an Athens-based old-school black & white magazine supporting all the true genres of art from music to films,from photography to graffit...

17/01/2022

Είμαστε στην πολύ ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε την κυκλοφορία του 3ου τεύχους του Passcode Magazine!!!Ένα έντυπο γεμάτο σεβασμό και αφοσίωση για κάθε μορφή τέχνης με πολλές
συνεντεύξεις, άρθρα, προτάσεις, comics, graffiti κ.α.
Στο 3ο τέυχος φιλοξενούμε τον αρχιερέα του UK Drumnbass "DJ Hype", τους Psychedelic Trance αρχηγούς "Μax of Etnica" & "Sandman",τον Master of Horror σκηνοθέτη και όχι μόνο "William Malone", τον δαιμόνιο "Johnny Vavouras", τον legend της αγγλικής rap σκηνης "Blade", τον δικό μας legend "Ευθύμη" απο τους "Terror X Crew", τον ράπερ και ηθοποίο "Slaine", τον δυναμίτη MC Det και τους βετεράνους του Ελληνικού μπουζουκιού "Δημήτρη Βύζα & "Δημήτρη Κορδατζή" σε μια κοινή & σπάνια εξομολόγηση...
Τα άρθρα και οι προτάσεις κυμαίνονται σε μουσικά-κινηματογραφικά-εικαστικά πλαίσια και μπορείτε να προμηθευτείτε το 52σέλιδο έντυπο εντελώς δωρεάν απο τα σημεία διανομής που έχουμε τοποθετήσει στο οπισθόφυλλο καθώς και σε συμβολική τιμή στέλνοντας μήνυμα για περισσότερες πληροφορίες !!!

17/01/2022

Γνώρισα την Κατερίνα και τον Παύλο Τάσιο τον Ιούλιο του 1980. Δεν θυμάμαι πως ακριβώς έφτασαν σε μένα για να μου ζητήσουν στην ουσία να επενδύσω μουσικά κά-ποια ποιήματα της Κατερίνας από τις συλλογές «Τρία κλίκ αριστερά» και «Ιδιώνυ-μο». Η μουσική μου και η ερμηνεία της Κατερίνας θα αποτελούσε αυτή την ιδιότυπη «ηχητική υποστήριξη» της Παραγγελιάς. Ο δίσκος «Στο Δρόμο», έγινε λίγο αργότε-ρα, τέλη του ’80, και σ’αυτόν περιέχονται κι άλλα τρία κομμάτια που έγραψα εκτός ταινίας, ώστε να έχουμε μια πλήρη διάρκεια, σύμφωνα με τα δισκογραφικά απαιτού-μενα της εποχής.
Έζησα έξοχες στιγμές κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας. Ένιωσα δίπλα μου έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν ιχνηλάτης. Ικανός να διακρίνει την αλήθεια, και να διαβάζει τις ψυχές των άλλων. Κι έτσι να τους εμπιστεύεται. Μου εκμυστηρεύτηκε τότε ότι εί-χαν απευθυνθεί σε αρκετούς μουσικούς, πριν από εμένα και «το πράγμα δεν έκατσε». Και μπορεί μεν προς στιγμήν να κολακεύτηκα, αλλά αμέσως ένιωσα την τεράστια ευ-θύνη που αναλάμβανα.
Ζήτησα να «διαβάσω» τα ποιήματα αλλά να έχω και την δυνατότητα επιλογών πέρα από τις ήδη δικές τους, ώστε να συνθέσουμε ένα τραγικό, σκληρό αλλά και με βαθύ πόνο υπόστρωμα όπου λόγος και μουσική θα μεγιστοποιούσαν με υπόκωφο τρόπο όλη την ιστορία του σεναρίου που έφερνε το τεράστιο βάρος αυτής της ανείπωτης τραγωδίας. Πιστεύω ακόμη, όπως και τότε, πέρα από το στόρυ της ταινίας και την τραγική υπόθεση Κοεμτζή, ότι τα ποιήματα της Κατερίνας ως κείμενα ειδικού βάρους με οικουμενική σημασία, είχαν ήδη «κουμπώσει» σε αυτό που ήταν ο δικός μου στό-χος: να γράψω μια μουσική με ύφος πολυγλωσσίας, αβάν γκάρντ, ροκ, παραδοσιακό κ.ά. μαζί με την ένταξη στη μουσική μου γραφή της «οργανωμένης» ερμηνείας-απα-γγελίας των στίχων. Λόγος και Μουσική σε πλήρη ισοτιμία. Έτσι, το αποτέλεσμα θα ήταν αφ’ ενός μεν ένα αυτόνομο μουσικο-ποιητικό έργο, και ταυτόχρονα η ηχητική κολώνα μιας ταινίας. Αυτό νομίζω ότι ο χρόνος το έχει αποδείξει.
Έφυγα μετά για διακοπές στη Λευκάδα, λέγοντας σε δύο εμβρόντητα και τρομαγμένα ζευγάρια μάτια, ότι τέλη Αυγούστου θα είμαι πίσω στην Αθήνα για να ηχογραφήσου-με την μουσική «και να μην ανησυχούν».
Ηχογραφήσαμε με την υποστήριξη μιας πλειάδας εξαιρετικών μουσικών και μέσα σε μια ατμόσφαιρα χαράς αλλά και δέους που μα διακατείχε όλους μας. Μια ανεπα-νάληπτη συγκίνηση, που πολλές φορές έφτανε σε κρυφές εξάρσεις. Η Κατερίνα ήταν μέσα σε μια διαρκή μέθη, μέσα σε μιαν απέραντη χαρά όπως εκείνη που μόνο τα μι-κρά παιδιά μπορούν να νιώθουν. Ένιωθα τυχερός που μου έλαχε να κάνω αυτή τη δουλειά. Τυχερός για την συνεργασία μου με την Κατερίνα και τον Παύλο. Θα νιώθω πάντα μεγάλη χαρά που τους γνώρισα και θα μου λείπουν πάντα.
Η μουσική της «Παραγγελιάς» ήταν η πρώτη μου δουλειά για τον κινηματογράφο...Απόσπασμα απο το 6σέλιδο interview του Κυριάκου Σφέτσα στο 2ο τεύχος του Passcode Magazine.

04/03/2020

Passcode Magazine's cover photo

04/03/2020

Passcode Magazine