May Hnin Aye (2024)

09/10/2024

မုန့်လက်ဆောင်းဖျောက်ဖျက်မှု

တခြားနိုင်ငံမှာနေတဲ့အခါ ကျမတို့က မြန်မာတွေ/ဗမာတွေ - ရွှေတွေပေါ့၊ ကိုယ့်နိုင်ငံ ကိုယ်ပြန်ရောက်တော့ ဇာတိလေးတွေကပြ၊ ရန်ကုန်သားတို့ မန္တလေးသူတို့။ ကျမ မန်းလေးနေတုန်းကတော့ ကျမမှာ အဲဒီအစွဲတွေ သိပ်မရှိသေးဘူး။ တိုင်းနဲ့ ပြည်နယ် ဘော်လုံးပွဲမှာ မန္တလေးသူ ဒေါ်ဒေါ်မမ တို့က မန္တလေးအသင်းကို အားပေးလိုက်ကြတာများ တအံ့တသြကို ဖြစ်ယူရတယ်။ ရန်ကုန်မှာမွေးသူ တယောက်အနေနဲ့ ရွှေမန်းသူတွေ ကဲလိုက် သည်းလိုက်တာ ဆိုတဲ့အမြင်နဲ့ပေါ့။ နောက်ဆုံး ဒိုင်းရရမယ့်ပွဲမှာ ညစ်တယ်၊ ညစ်လို့ မန်းလေးအသင်းရှုံးရတယ်ဆိုပြီး လုပ်ကြပုံများ၊ ငိုလည်းငို၊ အားလည်းပေးကြ။ ရှုံးတဲ့အသင်းကို နိုင်လာသလို ပန်းကုံးတွေ သပြေခက်တွေနဲ့ သောင်းသောင်းဖြဖြ ကြိုကြတာ။ သတင်းစာထဲလည်း ထည့်သေးတာ "သားသားပေါက်ဆီ အားမငယ်နဲ့" ဆိုပဲ။

နောက်တော့ ရန်ကုန်ပြောင်းလာဖြစ်ရော၊ သင်္ကြန်ရောက်တော့ မန်းလေးမှာလိုပဲ လည်မယ်ပေါ့၊ ကားနဲ့ထွက်ရော၊ "အမလေး" ရေဘော်လုံးနဲ့ပစ်တာ၊ ရေခဲရေနဲ့ ခွက်စောင်းခုတ်တာ၊ တော်ပြီ တော်ပြီ ရန်ကုန်သင်္ကြန် မလည်တော့ဘူး၊ ညဖက်လည်း ငြိမ့်ငြောင်းတဲ့ အကလေးတွေ မရှိဘူး။ နောက်တနှစ်ကျ ရိပ်သာ သွားရော၊ ကိုယ့်ကို လိုက်ပို့တဲ့ကား အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး မကြာဘူး၊ ယောဂီဝတ်နဲ့ ဘတ်စကားနဲ့ ပြန်ချလာတာ (အဲဒီအချိန်က တက္ကစီ သိပ်မသုံး/မရှိ) သေးဘူး။ ဒီလောက်လူတွေအများကြီး စီစီညံညံနဲ့ စကားတွေများနေကြသူတွေနဲ့ စုပြုံ နေရမှတော့ ဗောဓိကုန်းရိပ်သာကလို အေးချမ်းမှု ဘယ်ရတော့မှာလဲ၊ ကိုယ့်ဖာသာ အိမ်တင်ပဲ ဥပုသ်စောင့်တော့မယ်လို့ ပြန်ချလာလိုက်တာ။ အဲဒီတည်းက ကိုယ်က ရန်ကုန်မှာ မွေးပေမယ့် မန္တလေးသူ ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။

ဒေါက်တာဇော်မြင့်မောင်ကြီး မန္တလေး ဝန်ကြီးချုပ် ဖြစ်တော့ မြို့တော်ဝန်က ဒေါက်တာရဲလွင်၊ အိုး ဟန်ချက်ညီ လုပ်လိုက်ကြပုံများ၊ မန္တလေးမြို့ကြီး တိုးတက်ပြောင်းလဲလာတာကြည့်ပြီး ရန်ကုန်ဇာတိသမားက အသားလွတ်ပျော်နေတာ။ ရန်ကုန် -မန္တလေး အပြိုင်ပြောကြတဲ့ ပို့စ်တွေများတွေ့ရင် ကိုယ်က ရန်ကုန်မွေး ရန်ကုန်နေပြီး မန္တလေးဖက်က။

နွေပူပူတစ်နေ့၊ အိမ်သားက အပေါ်ထပ်မှာ ရေချိုးရင်း လမ်းမထက်က မုန့်လက်ဆောင်း သည် အော်သံကြားပြီး ဝယ်ထားပေးစမ်းပါတဲ့။ အိုကေပေါ့၊ ကိုယ်ကလည်း မုန့်လက်ဆောင်း သောက်ချင်နေတာ။ ကုက္ကိုရွက်လေးတွေ ပတ်စည်းထားတဲ့ ထညက်ရည်အိုးလေးနဲ့ မုန့်လက်ဆောင်းဖတ် ဖြူဖြူလေးတွေပါပြီး နှမ်းထောင်း ရနံ့လေးနဲ့။ အတွေးလေးနဲ့တင် ရင်ထဲအေးမြလာပြီး ချိုင့်လေးယူ လမ်းထဲ ဆင်းသွားတယ်။ မုန့်လက်ဆောင်း ၂ ခွက်ဆိုတော့ ထည့်ပေးတာ ရွှေရင်အေးတွေ၊ ဟင်! မင်းဟာ မုန့်လက်ဆောင်းလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ရွှေရင်အေးတွေ ဆိုတော့၊ ဒါပဲ ပါတာ ခင်မျ တဲ့။ မကျေမနပ်နဲ့ ဝယ်ပြီး မုန့်လက်ဆောင်း မပါလဲ မုန့်လက်ဆောင်း ထည့်မအော်နဲ့ပေါ့ လို့ ပြောခဲ့လိုက်သေးတာ၊ စျေးသည်လေးကတော့ အူကြောင်ကြောင် ကြည့်လို့။

အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာတော့ အိမ်သားက ရေချိုးပြီး အောက်ပြန်ဆင်းလာပြီ။ မုန့်လက်ဆောင်း မရဘူး၊ ရွှေရင်အေးပဲ ပါတာတဲ့ ဆိုပြီး ကိုယ်က ကွန်ပလိန်းတွေ (မုန့်လက်ဆောင်း မရှိပဲ မုန့်လက်ဆောင်း ထည့်အော်တဲ့အကြောင်း) ပြောမယ်အလုပ် သူက ချိုင့်ထဲ တချက် ကြည့်လိုက်ပြီး "ဟုတ်တယ်လေ၊ အဲဒါပဲ စားချင်တာပဲ" တဲ့။

"သြော်" - ကျမက အိမ်သားကို ဇဝေဇဝါကြည့်မိတယ်။ ကျမမျက်လုံးတွေက စျေးသည်လေးရဲ့ အူကြောင်ကြောင်မျက်နှာထားနဲ့ တူချင်တူနေမှာ။

သူတို့ ရန်ကုန်သားတွေက ရွှေရင်အေးကို မုန့်လက်ဆောင်း လို့လည်း ခေါ်ကြတာကိုး။ ရွှေရင်အေးက သပ်သပ် မုန့်လက်ဆောင်းက သပ်သပ်လို့ သူတို့ နားမလည်ကြဘူးပဲ။ မုန့်ဖတ် အစိမ်းတွေနဲ့ အုန်းနို့တွေ ကျောက်ကျောတွေ ရောထည့်ထားတဲ့ ရေခဲတုန်းပါလည်း ရင်ပူစေတဲ့ ရွှေရင်အေးကို မုန့်လက်ဆောင်း တဲ့လေ။ ရင်တကယ်အေးစေတဲ့ ထညက်ရည်နဲ့ မုန့်လက်ဆောင်းဖတ် ဖြူဖြူလေးတွေ မစားတတ်ကြတာ သနားစရာ။ သူတို့မစားတတ်ရုံတင်မက ကျမတို့ရိုးရာ မုန့်လက်ဆောင်းကိုပါ ဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်ကြတာပဲ။ ဒါ ပြစ်မှုပေါ့။

ရန်ကုန်သူ ရန်ကုန်သားတွေကို မုန့်လက်ဆောင်း ဖျောက်ဖျက်မှုနဲ့ တရားစွဲမယ်။ ယူနက်စကိုမှာ မုန့်လက်ဆောင်း ထိန်းသိမ်းရေး အဆိုပြုကြမယ်။ ဘယ်သူ ဘယ်ဖက်က ပါကြမလဲ၊ စာရင်းပေးနော်။

#မေနှင်းအေး
#ရန်ကုန်သားနဲ့ မန္တလေးသူ
#မုန့်လက်ဆောင်း

စာကြွင်း - ရေးထားတာကြာပြီ၊ စာက မြူးနေ ပေါ့ပါးနေသလားလို့ မတင်ခဲ့တာ။ ခုတော့ ဆရာဇော်နဲ့ မန္တလေးကို လွမ်းလို့။

26/08/2024

အထင်၊ အမြင် နဲ့ အမြော်အမြင်

အထင်နဲ့ အမြင်လို့ ပြောလိုက်ရင် တူတယ်ထင်ပြီး မတူတတ်တာလို့ သိကြပါတယ်။ မြင်တယ် - မြင်တာကို သိရင် မြင်သိစိတ်ဖြစ်တယ်၊ အထင်က ဘယ်က ရောက်လာသလဲ၊ တကယ်တော့ တပြိုင်တည်းလိုလိုဖြစ်တာပါ။ အဘိဓမ္မာမှာ စိတ်တွေကို လေ့လာရင်တော့ မြင်သိစိတ် (စက္ခုဝိညာဏ်) နဲ့ ကြံသိစိတ် (မနောဝိညာဏ်)တို့ ချက်ချင်းလို ဖြစ်သွားတာပါ။ ကြံသိစိတ်ကျတော့ စူးစမ်းတာ လက်ခံတာ အရင်သိထားတာတွေနဲ့ နှိုင်းယှဥ်တာတွေ ပါသွားပါပြီ၊ တဦးချင်းရဲ့ အယူအဆ အတွေးအမြင် အစွဲအလမ်းအလိုဆန္ဒ အလိုက် ခြားနားသွားပါပြီ။ မြင်လိုက်ရတာ တူပေမယ့် အထင်အတွေးတွေက ခြားနားသွားပါပြီ။

တလောက တရုတ်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးလာတုန်းက တွေ့ဆုံပွဲမှာ.လူတွေက အမျိုးမျိုး သုံးသပ်ကြတာတွေ တွေ့မှာပေါ့၊ မြင်ကွင်းတစ်ခုတည်းကိုပဲ ကြည့်ပြီးတောင် လူတွေက မတူခြားနားစွာ တွေ့ရှိတတ်ကြတယ်။

ဒါကြောင့် Seeing is believing (ကိုယ်တိုင်မြင်မှ ယုံ) လို့ ပြောတတ်ကြပေမယ့် ကိုယ်မြင်တာတွေ ကိုယ်ယုံလို့မရတာ လက်တွေ့ဘဝတွေမှာကြည့်လေ၊ မျက်လှည့်ပွဲတွေမှာ ကြည့်လေ။ အလင်းယိုင်တာတို့၊ မီးရထားသံလမ်းတွေက အဝေးတနေရာမှာ သံလမ်းချင်း ထိနေတာတို့၊ ဘယ်လောက်များ မျက်စေ့ကို လှည့်စားလိုက်သလဲ။ Seeing is deceiving လို့တောင် ပြောနိုင်မယ်။

အခု နည်းပညာတွေ တိုးတက်လာတဲ့အခါ Deep fake တွေနဲ့ မဟုတ်တဲ့သူယောင်လည်းဟန်ဆောင်နိုင်တယ်၊ မပြောတဲ့စကားလည်း ပြောသလို လုပ်နိုင်တယ်။ ကိုယ်မြင်တယ်လို့ ထင်တာက ကိုယ်မမြင်တာတွေ ဖြစ်နေတယ်လေ။ အထင်နဲ့ အမြင်ကြားမှာ ကွာဟမှုနည်းစေဖို့ အမှန်အတိုင်း မြင်နိုင်ဖို့က မှန်ကန်စွာ သုံးသပ် အကဲဖြတ်နိုင်ဖို့ တယူသန် မစွဲဖို့ လိုတယ်။ အဲဒီလိုဖြစ်ဖို့ အသိပညာ ဗဟုသုတနဲ့ မမေ့မလျော့ပြန်လည် ဆန်းစစ်တတ်ဖို့လိုတယ်။

ကြော်ငြာတခုမှာ ကလေးကို လှည့်ဖြားခေါ်မယ့် မိန်းကလေးကို ကလေးက ကျွန်တော့်အဖေ အဲဒီလို သူများကို အကြို မခိုင်းတတ်ပါဘူး ဆိုတဲ့အခါ မိန်းကလေးက ဖုန်းတခုခေါ်ပေးတယ်၊ ဖြေသူက ကလေးအဖေဟန်ဆောင်ထားသူ၊ လိုအပ်တဲ့ အရုပ်အသံရရင် နည်းပညာနဲ့ပေါင်းစပ်ပြီး တကယ်သူ့အဖေက ပြောနေသလို ဒီမိန်းကလေးနဲ့ လိုက်လာခဲ့ဖို့ ပြောအောင် လုပ်လို့ရတယ်။ ကလေးက ကျောင်းလခပေးရမယ့် အကြောင်း ပြောလိုက်တယ်၊ အေးအေး ပေးတာပေါ့တဲ့၊ တကယ်က အဲဒီနေ့မနက်က ပေးလိုက်ပြီးပြီ၊ အဲဒီအခါ သူ့ကို လှည့်ဖျားခေါ်တာ သိသွားပြီပေါ့။ အဲဒီလို ပါးပါးနပ်နပ် ဆင်ခြင် သုံးသပ် သတိထားဖို့လိုတယ်။ အထူးသဖြင့် အမြင်တိုင်းကို မယုံရတဲ့ အနေအထားမှာပေါ့။ အထင်တွေနဲ့ပေါင်းပြီး အမြင်လုပ်တဲ့ သတင်းမျိုးတွေလည်း ပုံပြီး ယုံလို့ မရဘူးလေ။

ခေါင်းဆောင် ဆိုတာ အမြင် ရှိရမယ်လို့ ပြောတဲ့အခါကျတော့ အဲဒီအမြင်ဆိုတာ vision အမြော်အမြင်၊ ရှေ့ရေးကို မြော်တွေးတတ်တဲ့ အမြင်ကို ပြောတာ၊ ထင်ရာ မြင်ရာကို စွပ်ပြောတာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ထောင်ထောင်ကြီး ဇောက်ထိုးစိုက်နေတာကို ဦးမော့နေတယ်ဆိုရင်တော့ အကဲဖြတ်ချက်လွဲနေလို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ မှားတော့မယ်၊ အမြော်အမြင် ရှိတယ် မခေါ်နိုင်ဘူး။

ရှေ့ရေးမြော်တွေးရတယ်ဆိုတာ ခက်တာပေါ့၊ မသိကိန်းတွေ မရေရာသေးတာတွေ အများကြီးပဲလေ။ ဒါကြောင့်လည်း ခေါင်းဆောင်လုပ်ဖို့ အမြော်အမြင်ရှိဖို့ ခက်တာပေါ့။ အဲဒီထက် ပိုခက်တာကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မှန်မှန်ကန်ကန် အကဲဖြတ်ဖို့ပဲ။

လူဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပိုပိုသာသာ ပိုတွေးတတ်လေတော့ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေမှာ မှန်မှန်ကန်ကန် အကဲဖြတ်ဖို့ ခက်တယ်၊ ဒါကြောင့် အဲဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာ သူများပြောတာတွေ နားထောင် ဆန်းစစ်ကြည့်ဖို့လိုတယ်။ မိတ်ဆွေကောင်းတွေ ပညာရှိတွေနဲ့ တိုင်ပင်နိုင်မယ်၊ သမာသမတ်ကျတဲ့ စာနယ်ဇင်းတွေရှိမယ်ဆိုရင်တော့ အမှန်ကို သိလာမှာပါ။

ဒီလိုမှ မဟုတ်ပဲ ကိုယ့်နားထားသူတွေက ကိုယ်ကြားစေချင်တာပြောမယ်၊ ကိုယ့်စာနယ်ဇင်းက ကိုယ့်ဘုန်းတော်ဘွဲ့ ရွတ်မယ်ဆိုရင်တော့ မှန်မှန်ကန်ကန် သိဖို့ ဆုံးဖြတ်ဖို့ ခက်လိမ့်မယ်။

လာမယ့် အမေရိကန်ရွေးကောက်ပွဲမှာ ဂျိုးဘိုင်ဒင် ဆက်ပြိုင်မယ်ဆိုတော့ မထောက်ခံသူတွေရှိပေမယ့် ထောက်ခံကြသူတွေလည်း ရှိတယ်၊ ဒါပေမယ့် ပြိုင်ဘက်နဲ့ စကားရည်လုရာမှာ သူအခြေမလှကတည်းက ထောက်ခံသူတွေ ပိုနည်းလာတယ်။ မပြိုင်တော့ဖို့ အတိအလင်းပြောလာကြတယ်၊ တကယ်က သူသမ္မတ သူပါတီခေါင်းဆောင်ပဲ၊ ဇွတ်လုပ်မယ်ဆို ဖြစ်တာပေါ့၊ သူလည်း ပထမတော့ ကြိုးစားကြည့်သေးတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူ နောက်တော့ သဘောပေါက်သွားတယ်။ သူမပြိုင်တော့ဘူး၊ ဒုသမ္မတကိုနေရာပေးလိုက်တယ်။

ဒါကို အခုပြောတော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ဖြစ်သင့်ဖြစ်ထိုက်တာတခု မှန်ကန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်လို့လည်း ပြောနိုင်မယ်။ လူပြောင်းလိုက်ကတည်းက သူတို့ပါတီက အခြေအနေကောင်းလာတာကိုး။ ဒါပေမယ့် ကာယကံရှင်အတွက်တော့ ခက်ခဲတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ပဲ။ သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်အတွက် သူ့ပါတီကကော ပညာရှိသူတွေကကော ချီးကျူးကြတယ်။ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးထက် ပါတီအတွက် နိုင်ငံအတွက်ကြည့်တဲ့ သူရဲကောင်းလို့ ပြောကြတယ်။

ကျမကတော့ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်က သူ့အတွက်လည်း ကောင်းစေတယ်လို့ မြင်တယ်။ သူက မနိုင်နိုင်တဲ့ ပြိုင်ပွဲမှာ ဇွတ်ပေတွယ်ကပ်နေရင် သူနံမည်ပျက်ရုံမက သူ့ပါတီလည်းရှုံး၊ နိုင်ငံလည်း နစ်နာမယ်လေ။ သူကအခု အောင်မြင်စွာ ဆုပ်ခွာခြင်းဖြင့် မှန်ကန်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချနိုင်ခဲ့တယ်။ အမေရိကန်ရဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်၊ နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်ဟောင်းများရဲ့ သြဇာ၊ စာနယ်ဇင်းမီဒီယာတို့ကလည်း ပံ့ပိုးပေးနိုင်ခဲ့တယ်။

ကျမတို့ တိုင်းပြည်မှာလည်း အရင်က ဗြိတိသျှတွေသိမ်းပိုက်ထားဖူးတယ်၊ ဂျပန်က ဝင်လာသိမ်းထားဖူးတယ်။ ဒီနှစ်ဖွဲ့မှာ ပြန်ထွက်ပေးသွားရတာမှာ မတူဘူး၊ ဗြိတိသျှပါလီမန်စနစ်က အိန္ဒြေရရနဲ့ လွတ်လပ်ရေးပေးလိုက်သည်ဆိုတဲ့ အခြေအနေကို ဖန်တီးယူနိုင်တယ်၊ သူ့လူမျိုးတွေအသက်သွေး သူ့စီးပွားရေးတို့ကို အထိအခိုက် နည်းစေတယ်၊ ဖက်ဆစ်ဂျပန်စနစ်ကတော့ အသေအကျေတိုက် သူ့ဖက်လည်းကျ ကိုယ့်ဖက်လည်းကျ၊ ထိခိုက်ပျက်စီး၊သူလည်း မရှုမလှ စစ်ရှုံး စစ်လျော်ကြေးတွေ ပေးပြီး ထွက်သွားရတာ။

အမြော်အမြင်ရှိသူဆိုတာ မျက်တောင်မွှေးတဆုံး မကြည့်ရဘူး၊ မျက်စေ့တဆုံး (တမျှော်တခေါ်) ကြည့်ရတယ်လို့ ဆိုတယ်လေ၊ ခေါင်းဆောင်တွေ အမြော်အမြင်ရှိရင် ရှုံးတောင် ရှုံးပျော်တယ်၊ နစ်နာမှုနည်းတယ်ပေါ့။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အမြော်အမြင်ရှိတာ ကောင်းသလို၊ ကိုယ့်အနားမှာ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမြော်အမြင်ရှိသူတွေ ရှိတာလည်း ကောင်းတာပဲ။ အဲဒီထက် ပိုကောင်းတာကတော့ အမြော်အမြင်ရှိသူတွေက လုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိပြီး လုပ်သင့်တာ လုပ်ကြရင် အကောင်းဆုံးပေါ့။

တခါက ဝန်ထမ်းဘဝမှာ ဝန်ကြီးဌာနအသီးသီးက အကြီးတန်းအရာရှိကြီးတွေ နယ်လှည့်အစည်းအဝေးလုပ်ကြရတော့ စာရင်းစစ်ဌာနက အမကြီးတယောက်ကို ကြုံဖူးတယ်။ သူက "စီမံခန့်ခွဲသူရဲ့ အမြော်အမြင် ဆင်ခြင်တုံ တရား" ဆိုတာကို ဆွေးနွေးပွဲတိုင်းမှာ ထည့်ထည့်ပြောတယ်။ ပထမတော့ သူကလည်း ဒါချည်းပဲ ပြောပြောနေတယ် ထင်တာ၊ တကယ်တော့ အဲဒီအချက်ဟာ အများနဲ့ဆိုင်တဲ့ စီမံခန့်ခွဲမှုတိုင်းမှာ သိပ်လိုအပ်တဲ့ အရေးကြီးတဲ့အချက်ဆိုတာ လုပ်သက်ကြာတာနဲ့အမျှ သိရှိလက်ခံလာရတယ်။

ကျမတို့နိုင်ငံလို စည်းမျဥ်းစည်းကမ်း ဥပဒေ နည်းဥပဒေ လိုအပ်ချက်တွေများတဲ့နိုင်ငံမျိုး မပြောနဲ့ စနစ်တကျ ရှိပါတယ်ဆိုတဲ့ နိုင်ငံတွေမှာတောင် မမျှော်လင့်တာ၊ စည်းကမ်း ဥပဒေထဲ မပါသေးတာ၊ အသစ်အဆန်းဖြစ်တာဆိုတာတွေက အများသားလေ၊ ဦးဆောင် တာဝန်ရှိသူက အမြော်အမြင် ဆင်ခြင်တုံတရား မရှိရင်အားလုံး ကသောင်းကနင်း ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်ရောပေါ့။

🌹အထင်နဲ့ အမြင်ကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာ နားလည်ပြီး အမြော်အမြင် ဆင်ခြင်တုံတရားရှိသူတွေ ဖြစ်ကြပါစေ။

#မေနှင်းအေး

23/08/2024

အရှုံးထပ်ပေါင်းတန်ဖိုး

" အရှုံးထပ်ပေါင်းတန်ဖိုး" ဆိုတာ.အခုတလော တွေးမိနေတဲ့ စကားလုံးပါ။ ဒီစကားလုံးကို စီးပွားရေး အဘိဓါန်တွေထဲ ရှာမတွေ့နိုင်ဘူး ထင်ပါတယ်။ ရှာမတွေ့ပဲ ကျမက ဘာလို့ ပြောနေရသလဲဆိုရင် အဲဒါ ကျမတို့ နေ့တိုင်းတွေ့ကြုံနေရတဲ့ ဖြစ်ရပ်မို့ပါပဲ။

စျေးထဲမှာ ဟိုဖက်ဆိုင်က ငှက်ပျောဖီးက လေးထောင်ပါ၊ ဒီမှာ ဘာလို့ ငါးထောင် ဖြစ်နေလဲ၊ "ကျမ ငှက်ပျောဖီးက ပိုကြီးတယ်အမ" ကျမ ငှက်ပျောဖီးက ပင်မှည့်" စသဖြင့်ကျမတို့က ကိုယ်တန်ဖိုးထားတဲ့ အရာတွေအလိုက် စျေးပိုကြီးပေးခြင်းဖြင့် ကိုယ်နှစ်သက်ရာကို ယူကြတယ်။ စျေးပိုပေးရတယ်ဆိုတာ တန်ဖိုးမြှင့်တာ တခုခုရှိလို့ပဲ။ Value added ဆိုတာ အသွင်မျိုးစုံရှိနိုင်တယ်။ သူ့တန်ဖိုးက မြင့်သွားရမယ်၊ စျေးနှုန်းလည်း မြင့်မယ်။

လမ်းဘေးလဖက်ရည်နဲ့ ဆိုင်ကြီးပေါ်က လဖက်ရည် အရသာ တူချင် တူမယ်၊ အခင်းအကျင်း ပတ်ဝန်းကျင် မတူတဲ့အခါ ပေးရတဲ့ စျေးခြင်းလည်း ကွာသွားတာပဲ။ ပြင်သစ်မှာ ကော်ဖီဆိုင်ထိုင်တဲ့ ဓလေ့ထွန်းကားတော့ နေရာကောင်းက ဆိုင်တွေမှာ ဆိုင်ထဲဘားမှာ ထိုင်သောက်ရင် တစျေး၊ အပြင်က မြင်ကွင်းကောင်းမှာ ထိုင်သောက်ရင် တစျေး။ ဒီဆိုင် ဒီခွက် ဒီကော်ဖီကိုပဲ ကော်ဖီအရသာခံ ခပ်မြန်မြန်မော့ချင်ရင် စျေးသက်သာတာဘားမှာပဲ သောက်ပေါ့၊ အေးအေးလူလူ ရှုခင်းမြင်ကွင်းလေးနဲ့ ဇိမ်ခံ သောက်ချင်ရင်တော့ စျေးကြီးပေးသောက်ပေါ့။ တန်ဖိုးမြှင့်တာ တခုခုအတွက် စျေးပို ပေးကြရတယ်။

မန်ကျီးသီး ထန်းလျက်၊ အာလူး၊ ပဲ၊ ကြက်သွန် စသဖြင့် အများ စုပုံရောင်းတဲ့အခါ စျေးနည်းနည်း သက်သာတယ်၊ သန့်သန့်စင်စင် ရွေးဖယ်ပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ထုပ်ပိုးထားတော့ စျေးပိုပေးရပြန်ရော၊ ပိုပေးရတဲ့စျေးအတွက် တန်ဖိုးတခုခုတော့ ထပ်တိုးရလာတယ်။

အများအပြားယူရင်စျေးလျှော့ပေးတာမျိုး လက်လီစျေး လက်ကားစျေး ကွာတာရှိပေမယ့် အရေအတွက် ပမာဏာတူတာမှာ စျေးမတူဘူး ဆိုရင်တော့ တခုခု တန်ဖိုးမြှင့်ပေးရတယ်။ တန်ဖိုးမမြှင့်ပဲ စျေးတိုးပေးရရင်တော့ မူမမှန်စျေးကွက် ဖြစ်နေပြီ။ ဘာကြောင့်ဖြစ်ရသလဲ အဖြေရှာဖို့ လိုအပ်တယ်။ စျေးသည်က အကြောင်းမဲ့ ပိုယူတယ်၊ သူများထက် စျေးတင်တယ်ဆိုရင် ရေရှည်မှာ သူ့ဆီ မဝယ်ကြတော့ဘူး၊ ဒါစျေးကွက် သဘောတရားပဲ။

ပစ္စည်းရှားသွားရင်လည်း စျေးတက်တာပဲ၊ လိုချင်သူများပြီး ပစ္စည်းက နည်းနေရင် စျေးပိုပေးရတာပေါ့။ ဒါလည်း ပုံမှန်စျေးကွက် သဘောတရားပဲ။ စျေးကောင်းရတဲ့အတွက်သွင်းကုန်ဆိုရင် သွင်းသူတွေက ပိုသွင်း၊ ထုတ်ကုန်ဆိုရင် ပိုထွက်အောင် ထုတ်လုပ်၊ စျေးကွက်လိုအပ်ချက်နဲ့ ပစ္စည်း ချိန်သားကိုက်သွားပြီဆိုရင် မဟားဒရား စျေးပိုမပေးရတော့ဘူး။ စျေးတက်ခြင်းက ပိုထုတ်လုပ်ချင်လာအောင် ပံ့ပိုးတယ်။ ပိုတက်တဲ့စျေးကို ပေးနိုင်သူတွေ ရှိနေသရွေ့ စျေးကွက်ကို စည်ပင် ဖွံ့ဖြိုးစေတယ်။

မှန်ကန်စွာ လည်ပတ်နေတဲ့ စျေးကွက် တခုမှာ ပစ္စည်းတွေက လိုတဲ့အချိန် လိုသလိုရတယ်၊ ရောင်းသူ ဝယ်သူမှာ ရွေးချယ်စရာတွေရှိတယ်။ ပိုစျေးကောင်းရအောင် ပိုကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းတွေ ဝန်ဆောင်မှုတွေပေးဖို့ ကြိုးပမ်းချက်တွေနဲ့ စျေးကွက်က ရှင်သန်နေတယ်။ ဒီအခြေခံ သဘောတွေ နားမလည်ပဲ (မမြင်ရတဲ့လက်တစုံ)နေရာမှာ ငါက လုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိတယ်ရယ်လို့ ဝင်စွက် ချုပ်ကိုင်မိရင်လည်း အများကတန်ဖိုးကြီးကြီးပေးလိုက်ရတတ်တယ်။ လုပ်တတ်ရင်တော့ မသိမသာလေး ထိန်းကျောင်းပေးရုံနဲ့ အများက ဖွံ့ဖြိုးစည်ပင်မှု ရလာဒ်တွေ ရစေတယ်။

တနေ့က ခေါင်းသွားလျှော်တော့ လျှော်ခ တသောင်းတဲ့။ အလွန်လျင်မြန်တဲ့ ငွေကြေးဖောင်းပွမှုတွေကြားမှာ မနှစ်ကတင် ငါးထောင်နဲ့ လျှော်လို့ရတဲ့ ဝန်ဆောင်မှုမှာ ၂ဆ တက်သွားတယ်။ တကယ်တော့ ၈၀၀၀ ပါ၊ မီးပျက်ချိန်ဆို မီးစက်ဖိုး ၂၀၀၀ ထည့်ယူတာပါတဲ့။ အဲဒီမှာ ကျမတို့ ဆုံးရှုံးသွားတဲ့ တန်ဖိုးပဲ။ ကျမက ပိုပေးလိုက်ရတယ်၊ ဝန်ဆောင်မှုပေးသူက ပိုမရဘူး။ သူကော ကျမကောမရပဲ ပိုကုန်ကျတဲ့ စရိတ်က မီးစက်ဖိုး၊ မီးစက်ကထွက်တဲ့ ဆူညံသံ နဲ့ အနံ့ဆိုးတွေက ကျမကော ဆိုင်ရှင်ကော အနားမှာ နေထိုင်သူတွေကော ဖြတ်သွားသူတွေကော ထပ်လောင်းပေးလိုက်ရတဲ့ တန်ဖိုး။ လေထု ညစ်ညမ်းမှုရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ ဆုံးရှုံးဦးမယ့် ကျန်းမာရေး စရိတ်တွေက ရှိဦးမယ်။

ခရီးတခုသွားရင် ခရီးစရိတ်တွေ တက်တယ်ဆိုရာမှာ ကားခ ရထားခ လေယာဥ်ခ စားသောက်စရိတ်ဆိုတာတွေအပြင် စာရွက် စာတမ်းကြေး၊ ထောက်ခံစာကြေး ဂိတ်ကြေးတွေက ပြည်သူတွေ လုပ်ငန်းရှင်တွေက ပိုကုန်ကျရပြီး နိုင်ငံတော်က ဘာမှ မရ။ အဆင့်တွေ လုပ်ငန်းစဥ်တွေဖောင်းပွလေ ကုန်ကျစရိတ်က တက်လေ၊ အမှန်တကယ် လုပ်ကိုင်သူက နစ်နာလေ။

စျေးတွေတက်တယ်၊ တရိပ်ရိပ် တဖြည်းဖြည်းတက်တာတော့ သဘာဝပဲ၊ စျေးတက်တာ သိပ်မြန်တယ် ဆိုရင် မှားယွင်းမှု စနေပြီ။ စျေးဆိုတာ တက်ပြီးရင် ပြန်မကျ။ စားသုံးသူတွေဖက်က ပိုကုန်ကျရတယ်။ သူတို့ ဝင်ငွေကတော့ တိုးမလာ၊ ကုန်သည်ကလည်း ပိုမရ၊ ရောင်းလို့ ကုန်ပြီးရင် ထပ်ဝယ်တဲ့အခါ တက်စျေးအတွက် ထပ်စိုက်ရ၊ လိုက်ဖြည့်ရင်း စားရင်း အရင်းကပြုတ်။ စိုက်ပျိုး ထုတ်လုပ်သူကလည်း ထပ်တိုးကုန်ကျစရိတ်တွေ ကာမိအောင် စျေးတိုးမရ၊ ကြားထဲက ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ တန်ဖိုးတွေ ...
ပူပန် စိုးရိမ်မှုတွေ၊ ကြောက်ရွံ့ခြင်းတွေ၊ မပျော်နိုင်ခြင်းတွေက ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးလို လေးလံ။ ပိုလုပ်လေ ပိုရှုံးလေ၊ ရှိတာလေး ပိုက်ထားတာက တန်ဖိုးရှိနေပြီး ရောင်းလိုက်ပြီးရင် နောက်ထပ် ပြန်ဝယ်ရမှာက တက်စျေး... ဒီလိုနဲ့ လုပ်မယ့်သူ လုပ်ချင်သူ လုပ်နိုင်သူတွေ မရှိကြတော့ဘူး၊ စျေးကွက်က ခြောက်ခန်းသွားမယ်။

လစဥ်ဆေးတစ်လစာ ဝယ်လေ့ရှိတော့ အရင်လက တကဒ်ယူရမယ့်ဆေးကို တဗူး (ဆယ်ကဒ်) မို့ ဒီလ ပြန်ပေးတယ်၊ ထပ်ဝယ်တဲ့ဆေးတွေက အရင်လကထက် သိသိသာသာ တက်သွားတယ်။ ပြန်ပေးတဲ့ဆေးကဒ်တွေတော့ အရင်လက စျေးအတိုင်း ပြန်ပေးတာပါ။ သိတယ်ဆိုတာတော့ ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ပုံမှန်ဆို ရက်ကြာသွားရင် ပြန်တောင် မယူဘူးတဲ့။ သိတာပေါ့ သူနောက်လူကို ရောင်းတဲ့အခါ စျေးအသစ်နဲ့ရောင်းမှာ၊ ဒါပေမယ့် ကျမဆီမှာ ပိုနေမယ့်ဆေးတွေ လိုအပ်သူက စျေးကြီးပေးတောင် မရနိုင်ဘူး မဖြစ်ရလေအောင် လိုအပ်သူဆီ ရောက်ပါစေလို့ ပြန်ပေးခဲ့တာပါ။ သူရသွားတဲ့ ကျပ်ငွေတန်ဖိုးက သူ့သိက္ခါကို လျော့ကျသွားစေပြီး ကျမရလိုက်တဲ့ အရင်စျေးရင်းမှာက ထပ်ပေါင်းတန်ဖိုး ဆေးလိုသူရစေဖို့စေတနာ ပါပါတယ်။

🌹အခက်အခဲ အကြပ်အတည်းတွေက လူတွေကို ဆင်းရဲပင်ပန်းစေတယ်။ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေ အများကြီးနဲ့ ဆင့်ပွားဆိုးကျိုးတွေ အဆိုးသံသရာတွေ ဖြစ်စေတယ်။ ဒီလိုအခြေအနေမှာ ကိုယ့်အတွက်ပဲ စဥ်းစားပြီး သူများအတွက်တွေးတဲ့ စာနာမှုတွေ မေတ္တာတရားတွေ လျော့ပါးသွားတတ်တယ်။ စျေးကြီးပေးပြီး တန်ဖိုးပိုရှိတာကို မရတဲ့အပြင် တန်ဖိုးမဲ့တဲ့ အမှိုက်တွေပါ အပိုဆောင်း ရောက်လာတာပေါ့။

တရားမဝင်ရပေါက် ရလမ်းလို့ သိပေမယ့် ဒီအခွင့်အရေးမျိုး နှစ်ခါ လာချင်မှ လာမယ်ရယ်လို့ တောကြောင်တွေလည်း လက်ခမောင်းခတ်ကြမယ်။
ကောသလအိပ်မက်တွေလည်း အချက်တိုင်း မှန်နေလိမ့်မယ်။
အူမ မတောင့်လို့ သီလ မစောင့်နိုင်တာပါလို့လည်း ချွင်းချက်ပေးကြလိမ့်မယ်။ နေဖို့ညစာ ..နောင်ရေးအတွက်.. ရယ်လို့ အတ္တကိုတာကို ကြီးကြီးမားမား ထားကြလိမ့်မယ်၊ ကိုယ့်သက်တမ်းက ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှ ဆိုတာ နည်းနည်းမှ ဆင်ခြင်မထားပဲနဲ့ပေါ့။ ငါ့အတွက် ပျားရည်စက်တွေလို သိမ်းပိုက်မိတာက တပါးသူရဲ့ မျက်ရည်နဲ့ နှလုံးသွေးတွေ ဖြစ်နေမလားလို့ မစဥ်းစားပဲနဲ့ပေါ့။

💗စီးပွားရေးအရအရှုံးထပ်ပေါင်းတန်ဖိုးတွေ အပြင် သံသရာအတွက် အရှုံးထပ်ပေါင်းတန်ဖိုးတွေ မယူမိအောင် ကြိုးစားနိုင်ကြပါစေ။ ကိုယ်မတားဆီးနိုင်တဲ့ အရှုံးတွေကြားက အများအတွက် သံသရာအတွက် တန်ဖိုးရှိတဲ့အမြတ်ထွက်အောင် ဆောင်ရွက်နိုင်ကြပါစေ။

21/08/2024

မွေးနေ့အတွေး

တကယ်တော့ သတ္တဝါတွေအနေနဲ့ မွေးလာပြီးရင် အသေချာဆုံးက သေဖို့ပါပဲ။ တကယ်တော့ ပဋိသန္ဓေနေ စဥ်ကာလကစလို့ ဇီဝဖြစ်စဥ်တွေက ရပ်တန့်လို့မှ မရတာ၊ မွေးဖွားကြီးပြင်းလာခြင်းက သေဆုံးဖို့ တဖြည်းဖြည်း နီးလာခြင်းပဲပေါ့။

မွေးနေ့ရောက်လာတော့ ဟက်ပီးဘတ်ဒေးလုပ်ကြတယ်။ ပျော်ပွဲတွေဆင်နွှဲကြတယ်။ တကယ်က တနှစ်ထက် တနှစ် တရက်ထက်တရက် သေဖို့ ပိုနီးလာတာလေ။ မွေးနေ့ဆိုတာ ရှင်သန်ခြင်းအထိမ်းအမှတ်မို့ ငါတော့ ဘယ်နှနှစ်ပြည့်သွားပြီ၊ ငါဘယ်တော့ သေမယ်ဆိုတာ မသိနိုင်တာမို့ မသေခင် ဘဝကို ဘယ်လို အကောင်းဆုံးနေသွားမယ်လို့ ဆင်ခြင် သုံးသပ်ခြင်းဟာ မွေးနေ့ကို အသိဥာဏ်ဖြင့် ဆင်နွှဲခြင်းပါပဲ။

လူတွေက သေရမှာ ကြောက်တတ်ကြတယ်။ ငါသေနိုင်တယ်ဆိုတာ မေ့ထားကြတယ်။ တကယ်က မွေးလာသူတယောက်က သေရမှာပဲမို့ သေခြင်းကို ကြောက်နေမယ့်အစား ရင်ဆိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်ရမှာပါ။ မပြင်ဆင်နိုင်သူက ရုတ်တရက် ရင်ဆိုင်ရရင် ပိုထိခိုက်ခံစားရတာပေါ့။ ငါသေနိုင်တယ်၊ ငါချစ်ခင်ရသူတွေလည်း သေနိုင်တယ် ဆိုတာ အမြဲ ဆင်ခြင်နေသူအတွက် အလို လောဘ ဒေါသ လျော့နည်းစေပါတယ်။

တချို့ကျလည်း ဘဝမှာ ရှင်သန်ရတာ ဆင်းရဲ ပင်ပန်းလွန်းလို့ သေချင်တယ်၊ သေရင် ဒုက္ခတွေ ငြိမ်းတယ် ထင်တတ်တယ်။ တကယ်တော့ သေပြီးလည်း ဘဝ ထပ်ရရင် ဒီဒုက္ခမျိုးတွေက ထပ်ဖြစ်နေဦးမှာပဲ။ နောက်ဘဝက ဒီဘဝထက်မရေရာခြင်းတွေ ပိုများမှာပါ။

တကယ်တမ်းမှာ သေခြင်းထက် ကြောက်စရာကောင်းတာက ဒုက္ခပါ။ သေခြင်းကို မရှောင်နိုင်ပေမယ့် ဒုက္ခကို ကျော်လွှားလို့ ရပါတယ်။ ဒုက္ခရဲ့ ရင်းမြစ်က တွယ်တာခြင်း၊ တွယ်တာမက်မောတာတွေ လျှော့နိုင်လေ ဒုက္ခက ကင်းလွတ်လေပါပဲ။ ကိုယ်ကိုကိုယ် ဆင်ခြင်တိုင်း ဒုက္ခက ကင်းလွတ်ရာကို တွေးဆတိုင်း တပ်ငြိတွယ်တာမှုက ရုန်းထွက်နိုင်လေ ဒုက္ခက ကင်းလွတ်လေ ဆိုတာတွေ့ရပါတယ်။

ဒါဖြင့် လူ့ဘဝရောက်လာပြီး ဘာမှ မတပ်ငြိ မတွယ်တာရရင် ဘာအကျိုးရှိဦးမှာလဲလို့ ထင်စရာရှိပါတယ်။ တကယ်တော့ တပ်ငြိမှုက လွတ်ကင်းလေ ဘဝကပေါ့ပါးနေပျော်လေ ဆိုတာ လုပ်ကြည့်မှ သိသာပါတယ်။

မတွယ်တာပဲ နေနိုင်ပါ့မလားလို့ သံသယမရှိပဲ စမ်းကြည့်လိုက်ပါ။ ဘဝက ပိုနေပျော်လာပါတယ်။ ဒါမှဒါ ဒါစားရမှ ဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့ တွယ်တာမှုနဲ့ လိုက်ရှာစားရင် စားရတဲ့အခါ.ကျေနပ်မှုနဲ့ မစားရတဲ့အခါ စိတ်ဆင်းရဲမှု စိတ်ဆင်းရဲမှုကတောင် ပိုများနေဦးမယ်။ ကိုယ်ကြိုက်တာလေး ရတဲ့အခါ စားလိုက်ပြီး မရတဲ့အခါလည်း ရတာ အဆင်ပြေတာကို စားလိုက်တာက သောက နည်းစေပြီး အရသာသစ်ကိုလည်း ရှာဖွေတွေ့ရှိစေပါတယ်။

သူမှသူရယ်လို့ ကိုယ့်ကြင်ဖော်ကို တပ်ငြိမှုတွေနဲ့ တွယ်ဆုပ်ထားပြီး ကိုယ့်အလိုအတိုင်း သူ့ကို နေစေမယ့်အစား ဒီဘဝမှာ တို့တွေ ဆုံလာကြတယ် သူ့ကို အဆင်ပြေစေမယ် သူ့ကို စိတ်ချမ်းသာစေမယ်ဆိုတဲ့ မေတ္တာထားလိုက်ရင် ဆက်ဆံရေးက ပိုအဆင်ပြေ စိတ်ချမ်းသာရစေပါတယ်။ အလားတူပါပဲ ကိုယ့်သားသမီး မိဘ မောင်နှမတွေကိုလည်း စစ်မှန်တဲ့ မေတ္တာ ထားကြည့်ပါ၊ မေတ္တာဟာ တပ်ငြိခြင်း မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့အကျိုးလိုလားခြင်းစေတနာပါ။

အလိုဆန္ဒတွေ လျှော့ချနိုင်လေ ကိုယ်ရနေတာတွေရဲ့ တန်ဖိုးကို ပိုခံစားပြီး စိတ်ချမ်းသာရလေပါပဲ။ အလိုဆန္ဒတွေ မလျှော့ချနိုင်သူတွေကတော့ မရသေးတာတွေအတွက် ပူလောင်ပြီး ရနေတာတွေကို မခံစားနိုင် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။

အေးချမ်းတဲ့ဘဝကို လိုချင်ရင် အလိုနည်းအောင် လုပ်ရမယ်လို့ပဲ သဘောပေါက် ဆုံးဖြတ်မိပါတယ်။

🌹အပြစ်ကင်းစွာ နေထိုင်နိုင်ခြင်းဖြင့် စိတ်ချမ်းသာကြပါစေ။
#မေနှင်းအေး

15/08/2024

နားချကြည့်ခြင်း

"နားချတယ်" ဆိုတဲ့စကားလေးကို ဒီရက်ပိုင်းမှာ တွေးနေမိပါတယ်။ ရှင်းပြစရာမလိုဘူးလို့ ထင်ရပေမယ့် သူ့အဓိပ္ပါယ်လေးက တော်တော်လှပါတယ်။ သဘောမတူတဲ့ကိစ္စတွေမှာ တခြားယဥ်ကျေးမှုတွေက အမြင်မတူဘူးလို့ မျက်စေ့ အမြင်ကို အဓိက ပြောတတ်ကြပေမယ့် မြန်မာတွေက နားအကြားနဲ့ ပြောတတ်ကြတယ်။ "နားခါး"တယ် (ပါးစပ်က အရသာခံတဲ့အခါ မနှစ်သက်တဲ့ အခါးဓါတ် စားလိုက်ရသလို) မကြားချင်တာတွေ ကြားလိုက်ရတဲ့အခါ "နားဝင်မချို" ပဲ နားခါးတာ၊ "နားကလော"တာတွေ ဖြစ်ကုန်ပါရော။ "နားနင့်" တယ်ဆိုတဲ့ စကားလည်း ရှိတယ်နော်။ ကြားရတာ ရင်ထဲမှာ နင့်သွား ဝမ်းနည်းသွားတာမျိုးပေါ့။ လွှမ်းမိုးသီချင်းထဲမှာ "နားနင့်နင့် ရင်ဆို့သည်" တဲ့ ရှင်းပြထားပါတယ်။

တကယ်တော့လည်း စားတာ မြင်တာထက် ကြားရတာက ပိတ်ဆို့ဖို့ ပိုခက်တယ်လေ။ မကြိုက်ဘူး၊ မစားချင်ဘူးဆိုတာကို ဇွတ်ကျွေးချင်ရင် အတင်းချုပ် လုပ်မှ ရမယ်။ မကြည့် မမြင်ချင်ရင် မျက်စေ့ ပိတ်ထားလို့ ရတယ်။ နားထဲ ဝင်လာတဲ့ အသံကို မကြားအောင် ဆိုတာက ကာယကံရှင်အနေနဲ့ တော်တော်အားထုတ်ဖို့ ခက်ပါတယ်။ အသံက လစ်လျူရှုဖို့ ခက်တာ တရားထိုင်သူတွေ သိပါတယ်။

ပြီးတော့ သဘောထား ဆိုတာကလည်း ကြားတာ မြင်တာ တွေနဲ့ ဆိုင်ပြန်ရော၊ ကိုယ်တိုင်မြင်ရတာထက် သူများပြောတာတွေ ကြားတာနဲ့ သဘောထားအမြင်တရပ်က ဖွဲ့စည်းသွားတတ်တာ များတော့ ကျမကတော့ သဘောမတူတာကို နား/အကြားနဲ့ ဆက်စပ်ပြောထားတာကို သိပ်သဘောကျတာပဲ။

"စကားနားမထောင်ဘူး" ဆိုတာက စကားကို မကြားတာ "နားထိုင်း"တာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ လိုက်မလုပ်တာ၊ ကြားတာကို လက်မခံတာ၊ ဘယ်လောက် "နားလျှံ"အောင် ပြောပြော "နားမဝင်ဘူး" ဆိုတာက ရှိသေးတယ်။ စကားလုံးတွေကတော့ နားထဲဝင်တာပေါ့၊ လျှံတောင်ကျသေးတယ်၊ ကြားရတယ်၊ ကြားရလွန်းလို့ "နားယဥ်" နေပြီ၊ ဒါပေမယ့် ပြောတာကို သဘောမတူဘူး မလုပ်ချင်ဘူးဆိုတာတော့ နားမဝင်လို့ပေါ့။

တကယ်တော့ "နားကျတယ်" ဆိုတာလည်းရှိတယ်၊ သိပ်မသုံးကြပေမယ့် အဘိဓါန်မှာ ပါတယ်။ နားကျအောင် (သဘောတူလာအောင်) နားချရတာ။ နားချတယ်ဆိုတာ သဘောတူလာအောင် ပြေပြေပြစ်ပြစ် အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး ဆွဲဆောင် စည်းရုံးရတာ။ negotion လုပ်တဲ့အခါ persuade လုပ်တာပေါ့။ သံရေး တမန်ရေးလို့လည်း ဆိုနိုင်တယ်။

မှားနေတဲ့အခါ ဒုက္ခရောက်တော့မယ့်အခါ မိတ်ဆွေစစ်ဆိုရင်တော့ သူကြားချင်တာတွေ "နားချမ်းသာ" အောင်ပြောမယ့်အစား သူ"နားခံသာအောင်" စကားလုံးရွေးချယ်ပြီး အကျိုးအပြစ်ပြော စည်းရုံးနားချရတာပေါ့။

"နားဖောက်"တာနဲ့ နားချတာလည်း မတူဘူးနော်။ နားဖောက်တယ်ဆိုတာ တကယ်နားကို အပေါက်ဖောက်တဲ့ "နားထွင်း"တာ "နားသ" တာကို ပြောလေ့ရှိသလို နောက်အဓိပ္ပါယ်က ပြောရခက်တဲ့ စကားမျိုးကို တဆင့်ခံနဲ့ ပြောတာမျိုးပေါ့။ သမီးက ဒီလူကို ကြိုက်နေပြီ၊ အမျိုးသားကလည်း လာကမ်းလှမ်းတော့မယ်၊ သမီးက မိဘတွေ တိုက်ရိုက် မပြောရဲဘူး "နားရှက်"မှာ စိုးတယ် ဆိုရင် ကြားက ပြောပေးမယ့် တယောက်ယောက်နဲ့ မိဘတွေကို အသိပေးရတာပေါ့။ ဒါက မပြောရဲလို့ ပြောပေးတာပဲရှိတယ်။ ခုခေတ် ကလေးတွေက ပွင့်ပွင်းလင်းလင်း ပြောရဲ ဆိုရဲ ဆိုရင် မိဘတွေကို နားဖောက်ဖို့ မလိုတော့ဘူး။ "နားပေါက်" ပြီးသား ဖြစ်သွားတယ်။

နားချတာကတော့ ခုခေတ်လည်း လိုသေးတယ်၊ ပိုလည်း ပညာသားပါတယ်။ နားချတတ်သူဆိုတာ နှစ်ဘက် ပြဿနာကို နားလည်ပြီး မှန်မှန်ကန်ကန်ဖြစ်အောင် ပြေလည်အောင် မျှမျှတတပြောနိုင်မှ သြဇာသက်ရောက်မှုလည်း ရှိမှ ဖြစ်တာ။

ဟိုလိုပြောလိုက် ဒီလိုပြောလိုက် အမျိုးမျိုးလုပ်နေရင်ဖြစ်ဖြစ် တယောက်တမျိုး ပြောနေရင်ဖြစ်ဖြစ် ကာယကံရှင်က "နားရှုပ်" သွားပြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ပဲ "နားဝေတိမ်တောင်" ဖြစ်တတ်တယ်။ ဒါကြောင့် ဘယ်သူက နားချမယ် ဘယ်လိုနားချမယ် ဆိုတာလည်း အရေးကြီးတယ်။

နားချသူက သမာသမတ်ရှိဖို့လည်း လိုတယ်၊ မဟုတ်ပဲ "နားလှည့်ပါးလှည့်" လုပ်သွားရင်လည်း ပြဿနာက ဘယ်ပြေလည် မလဲ၊ ပိုဆိုးသွားမှာပေါ့။

နားချတာက "နားပူနားဆာ"လုပ်တာ "နားပူတိုက်"တာ နဲ့လည်း မတူပြန်ဘူး။ တကျီကျီပူဆာ အထပ်ထပ်ပြောနေရင် "နားငြီး"တာပဲရှိမယ်၊ အကျိုးအကြောင်း မခိုင်တော့ ဘယ်လက်ခံမလဲ။

နားချတယ် ဆိုတာက အနုနည်း၊ "ပါးချနားချ"လိုမျိုး အကြမ်းဖက်တာ မပါဘူး။ ဒါပေမယ့် နားချတယ်ဆိုတာ အဆင့်အမျိုးမျိုးနဲ့ဆောင်ရွက်သွားပြီးပြီ (လူလွှတ်ပြော ကိုယ်တိုင်ပြော၊ သဘောပေါက်အောင် အချိန်ယူပြော၊ သက်သေပြပြော..) ဆိုရင်တော့ နောက်တဆင့် တက်ရလေ့ရှိတာပါပဲ။ အင်အား မသုံးတောင် ဘာဖြစ်ဖြစ် ကြည့်နေလိုက်မယ်၊ ငါ့တာဝန်ကုန်ပြီ ဆိုတာမျိုးပေါ့။

နားချတဲ့အခါ နားချသူဖက်က အရည်အချင်းတွေလိုသလို နာယူမယ့်သူဖက်ကလည်း နားထောင်ချင်စိတ်ရှိဖို့ လိုတာပဲ။ နားထောင်လက်ခံရင် ပြဿနာတွေကို အေးချမ်းစွာ ဖြေရှင်းနိုင်မယ်။ အများသူငါ ဒုက္ခတွေ ဖယ်ရှားနိုင်မယ်ပေါ့။

အကျိုးအကြောင်းတွေကို ဆက်စပ်နားလည် နိုင်သူတွေက ဆိုဆုံးမလွယ်သူတွေ ဖြစ်ကြတယ်။ နားချလို့ လွယ်တယ်ပေါ့။ လူတိုင်းကို နားချလို့ ရမယ်လို့ မထင်ပေမယ့် ပြဿနာတွေကို နားချခြင်း ညှိနှိုင်းပေးခြင်းနဲ့ ဖြေရှင်းရတာကတော့ စိတ်ဝင်စားစရာပါ။

😁ဗူးလုံးနားမထွင်း ဖြစ်နေရင်တော့ နားနားပြီး ပြန်ဖတ်ပါ။
😎နားလည်တဲ့သူကို အနားခေါ်ထားပြီး နားရှင်းအောင်လုပ်ပါ။
🌹နားဦးမယ်နော်။
😇နားအေးပါးအေး နေချင်လို့ပါ။

#မေနှင်းအေး
၂၀၂၄ သြဂုတ်၁၅

09/07/2024

သံခင်းတမန်ခင်းအတွေး

ကျမက သံရေးတမန်ရေး စိတ်ဝင်စားပါတယ်။ သံရေးတမန်ရေးဆိုတာ နိုင်ငံရေး၊ နိုင်ငံ့အရေးနဲ့လည်း ဆက်စပ်နေတာကိုး။ လက်ရှိမြန်မာ့အခြေအနေမှာ နိုင်ငံရေးက သိပ်အရေးကြီးနေပေမယ့် အဲဒီနိုင်ငံရေးကို ချန်ထားပြီး သံတမန်အခင်းအကျင်း (နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးဌာနရဲ့ နိုင်ငံရေးဆုံးဖြတ်မှုမပါသော သမရိုးကျအလုပ်) နဲ့ပတ်သက်လို့ တွေ့တာ မြင်တာလေးတွေ ပြောချင်တာ အဓိက သုံးချက်ရှိပါတယ်။ ရှက်စရာအကောင်းဆုံးလို့ ထင်မိတာလေးတွေပါ။

♦️ပထမဆုံးက ပရာ့ဂ်မြို့ သံတမန်စျေးရောင်းပွဲက မြန်မာဆိုင် ဆန္ဒပြခံရတဲ့ ဖြစ်စဥ်။ ဒီဖြစ်စဥ်မှာ ဆန္ဒပြခံရတာ ရှက်စရာလို့ မပြောပါဘူး၊ သံတမန်ဆိုတာ ကိုယ်စားပြုသူဖြစ်လို့ ကိုယ်မလုပ်ပဲ ကိုယ်ကအမှားမလုပ်ပဲ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မကျူးလွန်တဲ့ အပြစ်တွေအတွက် ဒီလိုပဲ ဆန္ဒပြခံရတတ်ပါတယ်။ မကြိုက်လိုသူမှာ မကြိုက်ခွင့်ရှိတယ်လေ။

ဒါပေမယ့် သံတမန်အလုပ်က အသိဥာဏ်စဥ်းစားတွေးခေါ်မှုနဲ့ လုပ်ရတဲ့ အလုပ်ဖြစ်လေတော့ ဒီလိုလုပ်ရင် ဒီလိုဆန္ဒပြခံရနိုင်တယ် ဆိုတာ ကြိုတွေး ပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်။ ဒီလို ဆန္ဒပြလာမှ ရဲခေါ်တယ်ဆိုတာ ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှု အားနည်းတယ်လို့ သိသာတယ်။ ဒီကြားထဲကမှ ဒီလိုငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း ဆန္ဒပြတယ် ဆိုတာကို ချက်နိုင်ငံ မြို့ပြရဲတွေက တားပေးမယ်၊ ဖမ်းပေးလိမ့်မယ် ထင်တာကတော့ သိပ်မှားတယ်။ ကိုယ်တာဝန်ယူရတဲ့နိုင်ငံအကြောင်း ကိုယ်လေ့လာ မထားတာပေါ့။ ချက်ဆိုတဲ့ ဥရောပ နိုင်ငံငယ်လေးက သမိုင်းတလျောက် အင်အားကြီးနိုင်ငံတွေ လာသိမ်းပိုက်တာ၊ ကွန်မြူနစ်စနစ်နဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အုပ်ချုပ်တာတွေကို မနှစ်သက်လောက်ဘူးဆိုတဲ့ အခြေခံတော့ သိသင့်တာပေါ့။ ဒါမျိုး မဖြစ်အောင် ရုရှားကြီးဆို စျေးလာ မရောင်းဘူးလေ။

🌹သံတမန်ဆိုတာ ကိုယ့်နိုင်ငံအနေအထား၊ ကိုယ့်ကိုလက်ခံထားတဲ့ နိုင်ငံအနေအထားကို အပေါ်ယံ မဟုတ်ဘူး ထဲထဲဝင်ဝင် သိရတယ်။

♦️ဒုတိယ တခုကတော့ မြန်မာ နိုင်ငံ နေပြည်တော်က ကိုယ့်ရုံးမှာတင် ဖြစ်တာ။ လာတွေ့သူက ဝတ်စားဆင်ယင်မှုမှာ အိမ်ရှင်နိုင်ငံကို မလေးစားမှု ပြသနေတယ်။ ဦးဆောင်တွေ့တဲ့သူက စမတ်ကယ်ရှရွယ်ခေါ်တဲ့ ပါတိတ်ရှပ် ဝတ်ထားတယ်။ (သူက ပါတိတ်နိုင်ငံသား မဟုတ်ဘူး) အိမ်ရှင်က တိုက်ပုံနဲ့။ ဒီပုံ သတင်းတွေမှာ တက်လာကတည်းက တော်တော် အမြင်ဆိုးတယ်။ တော်တော်များများ သတိထားမိကြတယ်။ ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ၊ ဘာမက်ဆေ့ချ် ပေးသလဲ တွေးသူက တွေးတယ်။ သံတမန်အလုပ်က အဝတ်အစားကို ဂရုစိုက်ရတယ်လေ။ အဆင့်မြင့်လာလေ အသေးစိတ်ဂရုစိုက်ရလေ၊ တွေ့တာပဲ အချိန်ရယ် နေရာရယ် သိရင် ရပြီလို့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ အဝတ်အစား တက်မယ့်လူဦးရေ၊ ဘယ်သူတွေတက်မယ်၊ ဘယ်ဘာသာစကားနဲ့ပြောမယ်၊ လက်ဆောင်ပေးမယ် မပေးဘူး ကစ ညှိကြရတာ။ ဧည့်သည်ကို အဲဒီအဝတ်အစားနဲ့ ဘယ်သူ စမြင်သလဲ၊ သူ့ကို ပရိုတိုကောက ကြိုမှာပဲ။ သူနေတဲ့နေရာထိသွားမကြိုတောင် ကိုယ့်ရုံးအောက်ကနေတော့ကြိုရမယ်။ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အဝတ်အစားကို သတိပြုမိကို ပြုမိရမယ်၊ ဧည့်သည်ကို မတားနိုင်ရင် အိမ်ရှင်ဖက် အဆင့်ဆင့်ကို သတင်းပို့ရမယ်။ ထုံးစံက ဧည့်သည်ကို အခန်းထဲ ထည့်ပြီးမှ အိမ်ရှင်ခေါင်းဆောင်က ဝင်လာတာ။ တဖက်နဲ့တဖက်အဝတ်အစားမညီတဲ့တွေ့ဆုံပွဲ မဖြစ်အောင် အိမ်ရှင်မှာ စီစဥ်ချိန် နည်းနည်းရတယ်။ သူ့ဖာသာ ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဒီလိုဝတ်လာသလဲ အသာထား။ တိုက်ပုံအင်္ကျီချွတ်လိုက်လို့ ရတယ်လေ၊ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်နေပြီးတဲ့သူတွေကတော့ တိုက်ပုံနဲ့ပေါ့၊ ဘာဖြစ်လဲ - သူ့ဖက်က လိုက်လာသူတွေလည်း အနောက်တိုင်း ဝတ်စုံ ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ပဲလေ။

🌹ပရိုတိုကောဆိုတာ မြန်မာစကား မဟုတ်လို့ သံတမန်ဌာနလို့ အလွယ်ဆိုပေမယ့် မတူညီတဲ့ ယဥ်ကျေးမှုအချင်းချင်းအကြား နားလည်မှုလွဲစရာတွေ အရှက်ကွဲစရာတွေ မဖြစ်အောင် အစစအဆင်ပြေအောင် ကြိုညှိနှိုင်းရတဲ့ အလုပ်ပါ။ ပရိုတိုကောက ဖြစ်စေ တယောက်ယောက်ကဖြစ်စေ သတိပေးလျက်နဲ့မှ ကိုယ့်လူကြီးက လက်မခံဘူးဆိုရင်တော့ ထားပါ၊ မဟုတ်ရင်တော့ ပရိုတိုကောရဲ့ တာဝန်ထဲမှာပါပါတယ်။ ကိုယ့်လူကြီးက ဧည့်သည်ကို ကြည့်ပြီး မအံ့သြပါစေနဲ့ ဆိုတဲ့ စည်းကမ်းပေါ့။

♦️တတိယအချက်ကတော့ ပြည်ပမြန်မာသံရုံးက စာရေးအဆင့်တယောက်ကို သတင်းစာထဲ ဓါတ်ပုံနဲ့တကွ ထည့်သွင်းဖော်ပြတဲ့ကိစ္စပါ။ ဒီလို တာဝန်ချိန်အပြီး ပြန်မလာတဲ့ အဖြစ်မျိုး အရင်က အများကြီး ဖြစ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် အခုမှ ဒီဖြစ်စဥ်ကို သတင်းစာထဲ ထည့်တာကတော့ လုပ်ဆောင်မှုအသစ်ပါပဲ။ လူသစ်များက လက်စွမ်းပြပုံရပါတယ်။ စာဖတ်ကြည့်လို့ရသမျှ စဥ်းစားမိတာကတော့ အဲဒီစာရေးက သုံးနှစ်တိတိ သံရုံးမှာ အလုပ်တာဝန်ကျေကျေပွန်ပွန်လုပ်တယ်၊ တာဝန်ပြီးလို့ ပြန်ခါနီးမှ အဲဒီတိုင်းပြည်မှာ ကလေးတယောက် စာသင်ဖို့နဲ့ ကလေးတယောက် ဆေးကုဖို့အတွက် ပြန်မလာတော့ပဲ မိသားစုလိုက်ပျောက်သွားတယ်၊ ခွင့်မဲ့ပျက်ကွက်တယ်တဲ့။ အနှစ် ၃၀ကျော် အလုပ်ကောင်းကောင်း လုပ်လာသူက ပြန်လာရင် ဒီမှာသူ့ကလေး စာသင်ဖို့ ဆေးကုဖို့ အဆင်မပြေဘူးလား၊ ကရုဏာသက်စရာပဲ။ စာသင်တာ ဆေးကုတာ အခြေခံ လိုအပ်ချက်လေ။ ထုတ်တဲ့စာက သူ့လုပ်ရပ်ကို လျှောက်လဲချက် ပေးနေသလိုပဲ၊ မိခင်ဌာနကြီးက အဲဒီလို ရည်ရွယ်တာ ဟုတ်ရဲ့ လား၊ ဘာလိုချင်တာလဲ၊ ဘာဖြစ်လို့ ဒီသတင်း ထုတ်တာလဲ တွေးနေမိပေမယ့် အဖြေမရသေးပါ။

ဒီ့ထက်ဆိုးတာက အဲဒီသူမိသားစုက သံအမတ်ကြီးဆီမှာ သိမ်းထားတဲ့ နိုင်ငံကူးလက်မှတ်တွေကို မလိမ့်တပတ်လုပ်ပြီး လိမ်လည်တောင်းသွားတာတဲ့။ ဘုရား - ဘုရား ဖြစ်ရလေ သံရုံးမိသားစုတွေက ကိုယ့်နိုင်ငံကူးလက်မှတ် ကိုယ်မကိုင်ထားရဘူးပေါ့။ ကျမတို့ ပြည်ပမှာ အလုပ်လာလုပ်သူတွေကို တွေ့တဲ့အခါ ဒီနိုင်ငံကူးလက်မှတ်က ကိုယ်နဲ့မကွာ ဆောင်ထားရမှာ ပျောက်တော့ မပျောက်စေနဲ့၊ အလုပ်ရှင်က သိမ်းမထားရဘူးလို့ အလုပ်ရှင် ခေါင်းပုံဖြတ် အနိုင်ကျင့်တာ မခံရအောင် မှာနေကျလေ။ သူတို့ရဲ့ သာမန်နိုင်ငံကူးလက်မှတ်ကိုတောင် သူတို့အလုပ်ရှင် သိမ်းစရာ မလိုဘူးဆိုပေမယ့် သံတမန်တယောက်ကတော့ သူ့နိုင်ငံကူးလက်မှတ်ကို အသိမ်းခံထားရတာပေါ့။ အဆန်းတကြယ်ပါပဲ။ သတင်းစာထဲမှာ အဲဒီလိုပါတာဆိုတော့ အဲဒီသတင်းစာကို သက်သေပြုပြီး သံအမတ်ကြီးကိုများ ကိုယ့်ဝန်ထမ်းနိုင်ငံကူးလက်မှတ် သိမ်းထားမှုနဲ့ အဲဒီနိုင်ငံက အရေးယူမလား တွေးမိပါသေးတယ်။

🌹သံတမန်ဆိုတာ လေ့လာရတယ်၊ စဥ်းစားဆင်ခြင်ဥာဏ်ရှိရတယ်။ တစ်ယောက်ချင်းမှာ စဥ်းစားတွေးခေါ် သင်ယူလေ့လာမှု အားနည်းပြီး အဖွဲ့အစည်းကလည်း စဥ်းစားဆင်ခြင်မှုကို အားမပေးဘူး၊ ခွင့်မပြုဘူးဆိုရင် အဲဒီအဖွဲ့အစည်းရဲ့ အရည်အသွေးက အလွန်ကျဆင်း ဆိုးရွားလှပါတယ်။

🕯စဥ်းစားတွေးခေါ် နိုင်ကြပါစေ။
#မေနှင်းအေး

03/07/2024

ဒဏ်ခတ်မခံရခြင်း

ဒဏ်ရာ ဆိုတာ စိတ်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် ရုပ်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် ထိခိုက်မိလို့ရလာတဲ့ အနာ၊ ဒဏ်ခတ်တယ် ဆိုတာကတော့ ဆိုးတဲ့လုပ်ရပ်တခုအတွက် ပြန်လည် ခံစားပေးဆပ်ရမှုပေါ့။ ကောင်းတာလုပ်ရင် ဆုချခံရပြီး ဆိုးတာလုပ်ရင် ဒဏ်ပေးခံရတယ်။ တယောက်ယောက်က ဒါမှမဟုတ် ဥပဒေက အပြစ်ပေးတော့ ဒဏ်ပေးတယ်ပြောပြီး ကိုယ့်ယုံကြည်မှုအလိုက် ဘုရားကဖြစ်ဖြစ် ကံကြမ္မာက ဖြစ်ဖြစ် ဆိုးကျိုးတခုခုကို ဖြစ်သွားစေတာက ဒဏ်ခတ်တာပေါ့။

ကိုယ့်ကို မကောင်းတာလုပ်သူကို သူ့နည်းတူ လက်တုန့်ပြန်လိုက်တာက လက်စားချေတယ်ခေါ်တယ်။ အဆင့်မြင့်တဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းက လက်စားချေမှုကို အားမပေးဘူး၊ ဒါကြောင့်ပျက်စီးသွားတဲ့ မျက်လုံးတလုံးအတွက် နောက် မျက်လုံးတလုံးကို ဖျက်ဆီးကြကြေးဆိုရင် တလောကလုံး အကန်းတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်လို့ ဆုံးမကြတာပေါ့။

လက်စားမချေသင့်ပေမယ့် ဥပဒေက (ဥပဒေက အသုံးမကျရင် အသုံးမတည့်ရင်) လူ့အဖွဲ့အစည်းက - ဘုရားသခင်က - ကံကြမ္မာက - မျှမျှတတ အပြစ်ပေးဒဏ်ခတ်ရမယ်။ မဟုတ်ရင် ကျူးလွန်သူတွေက နောင်တရ စရာ မလိုတော့ပဲ မကျူးလွန်ရသေးသူတွေကိုလည်း ကျူးလွန်ဖို့ အားပေးရာရောက်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မခံရပ်နိုင်သူကလည်း မဖြစ်ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ လက်စားချေ၊ တဆုံးတဆ ပြန်လုပ်ဆိုတာတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်။

ဒါကြောင့် ကောင်းတဲ့သူကို ဆုချခြင်း၊ မကောင်းတဲ့သူကို ဒဏ်ပေးခြင်းဆိုတာဟာ လောကကို တရားမျှတအောင် စောင့်ရှောက်နေမှုပဲ ဖြစ်တယ်။ မကောင်းတဲ့သူကို ဆုချ အားပေး ချီးမြှောက်ခြင်း၊ ကောင်းတဲ့သူကို မဟုတ်မမှန် စွပ်စွဲ ဖိနှိပ် ဖယ်ရှားနှိပ်စက်ခြင်းတို့က လောကကို ဖျက်ဆီးခြင်းဖြစ်တယိ။

ကလေးပြုစုထိန်းကျောင်းရေး စာအုပ်တွေ ဖတ်ဖြစ်တဲ့အခါ ကလေးတွေရဲ့ နားလည်နိုင်စွမ်းကို အံ့သြစရာ တွေ့ရတယ်။ ကလေးတွေက မဟုတ်တာ လုပ်ပြီးရင် မသိဘူး မထင်နဲ့၊ သူတို့ သိသတဲ့။ အဲဒါကို လူကြီးက အပြစ်ပေးရတယ်။ ထိုက်တန်တဲ့ အပြစ်ပေါ့။ လက်ပိုက်ပြီး ၅ မိနစ်ရပ်နေ ဆိုတာမျိုးကအစ။ လုပ်ရပ်မှား တခုကို အပြစ်ပေး မခံရရင် ထပ်ထပ် လုပ်လာမယ်၊ ပိုဆိုးတာတွေလည်း လုပ်မယ်။ သိပ်မပြင်းထန်တဲ့ အပြစ်ကို ပေးခြင်းဖြင့် နောင်ကို ကလေးက ဒုတ်နဲ့ ရိုက် ဆုံးမ စရာ မလိုအောင် ဖြစ်လာမယ်။

အပြစ်ပေးတဲ့နေရာမှာ အရေးအကြီးဆုံးက သမာသမတ်ရှိနဲ့ တသမတ်တည်းရှိဖို့ပဲ၊ ဒီအပြစ်တခုက အမေနဲ့တွေ့ရင် အပြစ်ဖြစ်ပြီး အဖေနဲ့ဆို လုပ်လို့ရပါတယ်၊ အကိုကြီးကတော့ လုပ်လို့ရပါတယ်ဆိုရင် ကလေးက ဒီအပြစ်ကို အပြစ်လို့ နားလည်လက်ခံမှု မရှိတော့သလို အဲဒါကိုလုပ်ပြီး အပြစ်ပေး မခံရတဲ့ အကိုကြီးလိုဖြစ်ဖို့ သူလုပ်လိမ့်မယ်။

အတန်းထဲမှာ အိမ်စာမပြီးတဲ့သူတွေ အရိုက်ခံရမယ်ဆိုရင် မပြီးတဲ့ သူတိုင်း အရိုက်ခံရဖို့ လိုတယ်။ ကျမက အိမ်စာ မပြီး ပေမယ့် အရိုက်မခံရဘူး ဆိုပါတော့ ကိုယ်အရိုက်ခံရသင့်တာကို သိပြီး ဆရာမက မသိလိုက်တာ ကိုယ့်ကို ကျော်သွားတာအတွက် ကံကောင်းတာပဲလို့ ဝမ်းသာမယ်၊ နောက်ဆို အိမ်စာတွေ လုပ်ကောင်း လုပ်လာနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမကို မရိုက်တာက ကျောင်းအုပ်ကြီး သမီးမို့ မရိုက်တာ၊ ဆရာမဆီ ကျူရှင်ယူထားလို့ မရိုက်တာ၊ အမြဲလို မရိုက်တာဆိုပါတော့၊ နောင်ကို ကျမ အိမ်စာတွေ ဘယ်လုပ်လိမ့်မလဲ၊ ဒီ့ထက်ဆိုးတဲ့ စည်းကမ်းဖောက်မှုတွေတောင် လုပ်လာလိမ့်ဦးမယ်။ လက်ဦးဆရာရဲ့ ထိန်းကျောင်းမှုက ကျမကို သက်ညှာရာ မရောက်ပဲ အပြစ်တွေ ပိုပိုကျူးလွန်ဖို့ အားပေးနေတယ်။

လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ "ဒဏ်ခတ်မခံရခြင်း"တွေ မရှိဖို့လိုတယ်။ ကမောက်ကမ ဖြစ်နေတဲ့ အဖွဲ့အစည်းကို တည့်မတ်ချင်ရင် အပြစ်ရှိသူတိုင်း ဒဏ်ခတ်ခံရဖို့လိုတယ်။ ဒဏ်ခတ်မခံရတဲ့ အမှုတွေ တသီတတန်းကြီး ရှိနေတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ ညီညွတ်မျှတမှု မရှိနိုင်ဘူး၊ ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း နိုင်ရာစားတွေရဲ့ အကျင့်ပျက်မှုပဲ တွေ့ရလိမ့်မယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်လောက်က အမှုတခု သတိထားမိဖူးတယ်။ မိန်းကလေးတယောက်ကို လက်ထပ်ပါမယ် ကတိပေးပြီး လွန်ကျူးခဲ့သူက တကယ် လက်မထပ်တော့ အမှုဖွင့်ဖို့ ကြိုးစားတယ်၊ ဖွင့်မရတဲ့အခါ အမျိုးသမီးက အဲဒီသူကို ဟိုတယ်ကို ဖျားယောင်း ခေါ်ဆောင်ပြီး သတ်ပလိုက်တယ်။ တရားဥပဒေအတွက် တော်တော် ယူကြုံးမရ ဖြစ်စရာ အဖြစ်ပဲ။ ကျူးလွန်သူကလည်း သူ့အပြစ်က သေဒဏ်ထိုက်တာ မဟုတ်ပဲ အသက်ပေးလိုက်ရတယ်။ နစ်နာသူကလည်း ပြစ်မှုကြီး ကျူးလွန်သူ ဖြစ်သွားရတယ်။

အီတလီနိုင်ငံမှာ ကလေးတယောက်က ပေါင် မုန့်ခိုးမှုဖြစ်တယ်။ ဆိုင်ရှင်က ကလေးကို တရားရုံးခေါ်သွားတယ်။ တရားသူကြီးက မေးတော့ သူဗိုက်ဆာလွန်းလို့ ခိုးရပါတယ်တဲ့။ မင်း အလုပ် မလုပ်ဘူးလားဆိုတော့ အစက လုပ်တယ်၊ နေမကောင်းတဲ့ အဖွားကို ပြုစုရလို့ အလုပ်ချိန် မမှန်တော့ အလုပ်ဖြုတ်ခံရတယ်တဲ့။ စိစစ်ပြီးတဲ့အခါ ကလေးပြောတာတွေ မှန်နေတော့ ကလေးကို အပြစ်မပေးပဲ ဒီလိုအခြေအနေတွေ ဖြစ်နေတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ တာဝန်ရှိတယ်ရယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။

တရားမျှတမှုကို လိုချင်ရင် မျှတတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်း ဖြစ်ချင်ရင် ပြစ်မှု ပြစ်ဒဏ်မျှတဖို့လိုတယ်။ ပြစ်မှု ကျူးလွန်သူတိုင်းက ထိုက်သင့်တဲ့ အပြစ်ဒဏ် အပေးခံရဖို့လိုတယ်။ အဲဒါအတွက် လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ တာဝန်ရှိတယ်။

- မချီးကျူးထိုက်သူကို ချီးကျူးရင် အပြစ်၊
- ချီးကျူးထိုက်သူကို မချီးကျူးရင်လည်း အပြစ်၊
- အပြစ်မတင်ထိုက်သူကို အပြစ်တင်ရင်လည်း အပြစ်၊
- အပြစ်တင်ထိုက်သူကို အပြစ် မတင်ရင်လည်း အပြစ်ဖြစ်ပါတယ်။
မမှားရအောင် သတိဆောင်ကြပါ။

🌹အကောင်းနဲ့ အဆိုး၊ ဓမ္မ နဲ့ အဓမ္မ အကြားမှာ ပညာရှိရှိ ရဲဝံ့ပြတ်သားစွာ သီလဖြင့် ရပ်တည်နိုင်သူတွေ ပေါများထွန်းကားပါစေ။

🌹မကောင်းမှုကို ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံတို့နဲ့ ကျူးလွန်ဖို့ ရှက်ကြောက်စိုးရွံ့ကြပါစေ။

🌹မကောင်းမှုပြုသူ အဓမ္မသမားတွေနဲ့ အပေါင်းအသင်းပြုဖို့ ဆက်စပ်ပတ်သက်ဖို့ ရှက်ကြောက် စိုးရွံ့တတ်ကြပါစေ။
#မေနှင်းအေး

May Hnin Aye

09/10/2024

26/08/2024

23/08/2024

21/08/2024

15/08/2024

09/07/2024

03/07/2024

Address

Website

Alerts

Shortcuts

Share