PRIME FOX

19/11/2024

26/10/2024

കഥ: ചന്ദ്രയാൻ
രചന: അജിതൻ ചിറ്റാട്ടുകര
*******************************

ടിവി ന്യൂസിൽ നേതാവ് ഉച്ചത്തിൽ പ്രസംഗിക്കുകയാണ് . . .

"രാജ്യം വൻമുന്നേറ്റത്തിലാണ്. ഐഎസ്ആർഒ-യുടെ ചന്ദ്രയാൻ ദൗത്യം വിജയം കണ്ടിരിക്കുന്നു!''

കുട്ടി അതുകേട്ട്​ ചോദിച്ചു:
"അച്ഛാ, അപ്പോൾ നമുക്കിനി പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടി വരില്ല അല്ലേ?"

"ഇല്ല; ചന്ദ്രയാൻ പുഴുങ്ങിത്തിന്നാൽ മതിയല്ലോ." അയാൾ അരിശത്തോടെയാണ് പ്രതികരിച്ചത്.

കുട്ടി അതു കേട്ട് അമ്പരന്നു.

അന്നേരം അയാൾ പരിഹാസരൂപേണ കുട്ടിയോട് തുടർന്നു പറഞ്ഞു . . .
"ഇനി മുതൽ വിശപ്പ് വരുമ്പോൾ ഭാരത് മാതാ കീ ജയ് എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി. വിശപ്പ് മാറും."

കുട്ടിക്ക് അപ്പോൾ നന്നായി വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഉടൻ തന്നെ തെല്ല് ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു . . .

"ഭാരത് മാതാ കീ ജയ്!!!''

17/08/2024

കവിത: വാസന്തസ്വപ്‌നങ്ങൾ
രചന: സന്ധ്യ ധർമ്മൻ
*********************************

താണ്ഡവചിത്രം വരച്ചു നീർമുത്തുകൾ
തീരാദുഃഖമായി വന്ന നാളിൽ.

താപം മനസ്സിലൊതുക്കിനിന്നു ഭൂമി
ഉരുളുന്ന കാലചക്രത്തിലൂടെ.

മഴമേഘമെങ്ങോ മറഞ്ഞുനിന്നു, അവൾ
മനസ്സിലും സങ്കടം പെയ്തുനിന്നു.

കദനങ്ങൾ കർക്കടകരാവുപോലെ
കരിനിഴൽ പൂശിയകന്നുനിന്നു.

എല്ലാം പൊറുക്കുകയെന്നു ചൊല്ലി
സ്നിഗ്ദ്ധസ്നേഹം പകർന്നു മെല്ലെ.

പുലരികൾ വീണ്ടും മിഴിതുറന്നു
പൊൻപ്രഭവെട്ടം തെളിച്ചുയർന്നു.

ഒന്നുമേയറിയാതെ ഋതുസുന്ദരികളും
കാലത്തിനോരത്തു വന്നു നിന്നു.

ആവണിത്തിങ്കളെ കാണുവാനായി
ആവോളം സ്നേഹം നിറച്ചുനിന്നു.

കൃഷ്ണകിരീടങ്ങൾ പൂത്തിറങ്ങി
ഹരിതപത്രങ്ങൾ മുഖമുയർത്തി.

മഞ്ഞണിപ്പൂക്കൾ വിടർന്നു ദൂരെ
പൊന്നോണക്കാലം അടുത്തുവല്ലോ.

കണ്ണുകൾ ബാഷ്പമണിഞ്ഞു ഭൂമി
ഉൾത്തുടിപ്പാർന്നു തഴുകിനിന്നു.

ശ്രാവണശാലീനപ്പൂമൊട്ടിനെ
വാസന്തസ്വപ്നമായ് വിടർന്നുണരാൻ!

24/07/2024

കഥ: എന്റെ നിശബ്ദപ്രണയം
രചന: ധന്യാജി
********************************

എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ ശാന്തമായ കോണുകളിൽ വാക്കുകളൊന്നും പറയാത്ത ഒരു സ്നേഹമുണ്ട്. സ്ഥിരവും സത്യവുമായി ജ്വലിക്കുന്ന നിശബ്ദജ്വാല. ലോകം കാണുന്നില്ല, പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു!

എൻ്റെ ചിന്തകളുടെ നിഴലിൽ അത് നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.
ഒരു സാന്നിദ്ധ്യം...
ഒരു മൃദുസ്പർശം...
രാത്രിയുടെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ രഹസ്യങ്ങൾ മന്ത്രിക്കുന്നു.

പറയാൻ വാക്കുകൾ ആവശ്യമില്ലാത്ത പ്രണയം!
അത് എൻ്റെ ആത്മാവിൻ്റെ പൂന്തോട്ടത്തിൽ വിരിഞ്ഞു.
അതിലോലമായ പുഷ്പം...
വിലയേറിയ രത്നം...
അതിൻ്റെ ലാളിത്യത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന, അതിൻ്റെ ആഴത്തിൽ അഗാധമായ, എൻ്റെ നിശബ്ദപ്രണയം; ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചുവെച്ച നിധി!

അതിനാൽ നിശബ്ദതയിൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ ചേർത്തുപിടിക്കും. ശാന്തമായ നിമിഷങ്ങളിൽ നമ്മളൊന്നാവും. എന്തെന്നാൽ, വാക്കുകൾ ക്ഷണികമാണ്; സ്നേഹം നിലനിൽക്കുന്നു.
എൻ്റെ നിശബ്ദപ്രണയമേ...
എന്നേക്കും നീ എന്നിൽ തുടരുക.

27/06/2024

കഥ: ഇത്രമേൽ എന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്തിനു വെറുതെ വിട്ടകന്നു?
രചന: ധന്യാജി
*************************

നീയെന്നെ അത്രമേൽ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്തിനാ എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയത്? ഹരി ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോയ അന്നുമുതൽ ആ ചോദ്യം എന്നെ വേട്ടയാടുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കഥ സങ്കീർണ്ണമായ ഒന്നായിരുന്നു; സാംസ്കാരിക വ്യത്യാസങ്ങൾ, കുടുംബത്തിൻ്റെ വിയോജിപ്പ്, അപ്രതീക്ഷിതമായ പ്രതിബന്ധങ്ങൾ എന്നിവ നിറഞ്ഞത്!

എന്നാൽ ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹം ശക്തമായി നിലനിന്നു. കോളേജിലെ ഒന്നാം വർഷക്കാലത്താണ് ഞാൻ ഹരിയെ കാണുന്നത്. അവൻ ഇന്ത്യയിലെ ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നുള്ളയാളായിരുന്നു, ഞാൻ ന്യൂയോർക്കിൽ നിന്നുള്ള ഒരു നഗരപെൺകുട്ടിയും. ഞങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ വ്യത്യസ്തരാകാൻ കഴിയില്ല; പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ കൂട്ടിമുട്ടിയ നിമിഷം തന്നെ അവൻ ഒരു പ്രത്യേകവ്യക്തിയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

സാഹിത്യത്തോടും കലയോടുമുള്ള സ്നേഹത്തിൽ സുഹൃത്തുക്കളായെങ്കിലും ഒരുമിച്ചു കൂടുതൽ സമയം ചിലവഴിച്ചപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം മറ്റൊന്നായി വളർന്നു. ഞങ്ങളുടെ ബന്ധത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങൾ സന്തുഷ്ടരായിരുന്നില്ല. ഞങ്ങൾ രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ലോകങ്ങളിൽ നിന്നാണ് വന്നതെന്നും ഒരിക്കലും പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും അവർ വിശ്വസിച്ചു.

അവരുടെ വിസമ്മതം ഞങ്ങളെ തടയാൻ അനുവദിക്കാത്തവിധം ഞങ്ങൾ പ്രണയത്തിലായിരുന്നു എന്നതാണ് പ്രധാനം. ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം വളർന്നതിനൊപ്പം വെല്ലുവിളികളും വർദ്ധിച്ചു. ഹരിയുടെ കുടുംബം അവരുടെ ഗ്രാമത്തിൽനിന്നുള്ള ഒരാളെ അവൻ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു; എൻ്റെ കുടുംബം ഞാൻ പഠനത്തിലും ജോലിയിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണമെന്നും.

പ്രണയം പ്രാവർത്തികമാക്കാൻ ശ്രമിച്ച ഞങ്ങളുടെ ബന്ധത്തെ കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള സമ്മർദ്ദം ബാധിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു ദിവസം യാതൊരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ ഹരി എന്നോട് പോവുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞു. നിരന്തരമായ സംഘർഷം ബുദ്ധിമുട്ടാവുന്നു എന്നും കാര്യങ്ങൾ ശരിയായി കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ തനിക്ക് സമയം ആവശ്യമാണെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തകർന്നുപോയി.

ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി പോരാടാൻ ഞാൻ അവനോട് അപേക്ഷിച്ചെങ്കിലും അവൻ പോവാൻ തീരുമാനിച്ചു. മാസങ്ങളോളം അവനില്ലാതെ ഞാൻ വിഷമിച്ചു. എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ പ്രണയത്തെ ഇത്ര എളുപ്പത്തിൽ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. പക്ഷേ, രോഗിയായ അമ്മയെ പരിചരിക്കാൻ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മടങ്ങുകയാണെന്ന് അറിയിച്ചും മറ്റു കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചുമുള്ള ഒരു കത്ത് എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് ലഭിച്ചു. കാര്യങ്ങൾ പരിഹരിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ മടങ്ങിവരുമെന്ന് അദ്ദേഹം വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.

വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയെങ്കിലും ഹരിയെപ്പറ്റി ഒന്നും കേട്ടില്ല. സ്വന്തം ജീവിതവുമായി മുന്നോട്ട് പോയ എന്നിൽ അവൻ ഒരിക്കലും തിരിച്ചുവരാത്തത് എന്തുകൊണ്ടെന്നുള്ള ചിന്ത നിലനിന്നു. അവൻ എന്നെ അത്രമേൽ സ്നേഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്തിനാണ് എന്നെ തനിച്ചാക്കിയത്? ഇന്ത്യയിൽനിന്ന് ഒരു വിവാഹ ക്ഷണക്കത്ത് ലഭിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്ക് അതിനുള്ള ഉത്തരം ലഭിച്ചത്. ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മടങ്ങിയ ഹരിക്ക് കുടുംബവുമായുള്ള കാര്യങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻ തൻ്റെ ഗ്രാമത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരാളെ വിവാഹം കഴിക്കേണ്ടിവന്നു. അത് എൻ്റെ ഹൃദയത്തെ തകർത്തെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തിലെ കുഴപ്പങ്ങളല്ല, കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതീക്ഷകളും സമ്മർദ്ദങ്ങളുമാണ് ഞങ്ങളെ വേർപെടുത്തിയതെന്ന് ഞാൻ ഉൾക്കൊണ്ടു.

ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകഥയ്ക്ക് ശുഭപര്യവസാനം ഇല്ലെങ്കിലും ഞങ്ങൾ പങ്കിട്ട ഓർമ്മകളെ ഞാൻ എന്നും നെഞ്ചേറ്റും. യഥാർത്ഥസ്നേഹത്തിന് സാങ്കേതികതയുടെ അതിരുകളില്ലെന്നും അതിന് ഏത് സാഹചര്യങ്ങളെയും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുമെന്നും എന്നെ പഠിപ്പിച്ച ഹരിയോട് ഞാനെന്നും നന്ദിയുള്ളവളായിരിക്കും.

18/06/2024

കഥ: വിഴുപ്പ്
രചന: ധന്യ ജി
***************

മറ്റാർക്കോ വേണ്ടിയുള്ള വിഴുപ്പിന്റെ ഭാണ്ഡവും പേറി ആ മനുഷ്യൻ ഓടിത്തുടങ്ങിയിട്ട് നാളേറെയായി. ജീവിതഭാരം സമ്മാനിച്ചതാണ് അയാളുടെ മുതുകിലുള്ള ആ കൂന്.

ഈ അറുപതാം വയസ്സിലും, ഇരുപത്തിയഞ്ചുകാരന്റെ ചുറുചുറുക്കോടെ പണിയെടുക്കുന്ന ബീരാനിക്കയുടെ ചുണ്ടിൽ കത്തിച്ചുവെച്ച ബീഡിക്കുറ്റി എരിയുന്നുണ്ട്. ഇടയ്ക്കിടെ ചുമയ്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും,അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ ചുമടുകൾ ചുമന്നിടുകയാണ് അദ്ദേഹം. അത് ചുമന്നു കയറ്റിയിട്ട് വേണം പുരയിലേക്കുള്ള പലവ്യഞ്ജനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ.

മക്കളെയെല്ലാം പഠിപ്പിച്ചു വലുതാക്കി. എല്ലാവരും വിദേശത്ത് ഡോക്ടർമാരും എഞ്ചിനീയർമാരുമൊക്കെ ആയെങ്കിലും,
അയാളിപ്പോളും ഒരു ചുമട്ടുതൊഴിലാളിയാണ്. പുതുപ്പെണ്ണുങ്ങൾ വന്നപ്പോൾ ഉപ്പയുടെ
ജോലിയും വേഷവും രൂപവുമൊക്കെ അവർക്കു നാണക്കേടായി.

മൂത്ത മകൻ ഒരിക്കൽ ചോദിച്ചു, ദേഹത്തെന്തോ നാറ്റമാണ് ഉപ്പായെന്ന്! അന്നതു കേട്ട് ഊറിക്കൂടിയ കണ്ണുനീർ ആരും കാണാതെ തുടച്ചുമാറ്റിയെങ്കിലും നെഞ്ചിലേറ്റ മുറിവിന്നും വിങ്ങലായി തന്നെയുണ്ട്.

തന്നെ ആദ്യമായി ഉപ്പായെന്ന് വിളിച്ച മൂത്ത മകൻ വളർന്നപ്പോൾ ഉപ്പയുടെ വിയർപ്പവനു ഹറാമായി. ഈ വിയർപ്പുകൊണ്ടാണ് അവനെ പഠിപ്പിച്ചു ഡോക്ടറാക്കിയത്.

അന്നൊക്കെ ഉപ്പ ജോലി കഴിഞ്ഞു വിയർത്തൊലിച്ചു വരുമ്പോൾ, നനഞ്ഞു കുതിർന്ന ഷർട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ആദ്യം മുട്ടായിയെടുത്തു വായിലിടുന്നത് അവനായിരുന്നു. കാലം മാറിയപ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും കോലവും മാറി; മാറ്റത്തിനൊത്തു മാറാൻ തനിക്കായില്ല.

ബീരാനിന്നും പഴയ ബീരാൻ തന്നെ.
ഇപ്പോൾ മക്കളാരും ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരാറേയില്ല. ഉമ്മയേം ഉപ്പയേം കാണേണ്ട അവർക്ക്. പുരയിലിന്ന് അയാളും ബീവിയും പിന്നെയവർ എടുത്തു വളർത്തിയ മകൾ റസിയയും മാത്രം.

ജന്മം കൊടുത്ത മക്കളെക്കാൾ, തങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നത് അവളാണന്ന് ബീവി എപ്പോഴും പറയുന്നത് സത്യം തന്നെയാണ്. റസിയയുടെ നിക്കാഖിനായിട്ടാണ് ഇപ്പോഴുള്ള ഈ കഷ്ടപ്പാടൊക്കെ. അവളെ ആരുടെയെങ്കിലും കയ്യിൽ പിടിച്ചു ഏൽപ്പിക്കണം.

എന്നാൽ റസിയ പറയും ഉപ്പയെയും ഉമ്മിച്ചിയെയും വിട്ടു താൻ എങ്ങോട്ടുമില്ലന്ന്.
അതവളുടെ സ്നേഹമാണെന്ന് തനിക്കറിയാം.
ആസ്വദിക്കാത്ത യുവത്വത്തിനൊപ്പം, ജീവിതത്തിന്റെ കെട്ടുപാടുകളിൽ തളച്ചിട്ട ഒരു മനുഷ്യന്റെ നേർചിത്രമാണിവിടെ കാണാവുന്നത്.

ചോര നീരാക്കി വളർത്തി വലുതാക്കിയ മക്കൾക്കൊക്കെ ആ വിയർപ്പുനാറ്റം ഇന്നു പുച്ഛം; ബീരാനിക്ക ഇന്നും ഓട്ടത്തിലാണ്.

ഇതുപോലെ ഒരുപാട് ബീരാനിക്കമാർ ഈ ലോകത്തുണ്ടാകുമല്ലോ!!!

***************