WDŻ - koniec mitów. (2024)

22/01/2021

Cześć!

Dziś zajmiemy się kolejnym rozdziałem standardów dot. edukacji seksualnej. Według nas jest to bardzo istotny rozdział ze względu na jego swoiste uzasadnianie zagadnień będących traktowanymi w społeczeństwie jako kontrowersyjne. Gdy jednak bliżej przyjrzymy się omawianych postulatach, dojdziemy do wniosku że związane z nimi kontrowersje oparte są na zupełnie nieprawdziwych przesłankach.

Jedno z najważniejszych zdań z tego rozdziału brzmi : „ W przypadku kiedy mówi się o zachowaniach seksualnych dzieci i młodych osób, istotne jest, aby mieć na uwadze, że seksualność jest różna u dzieci i osób dorosłych oraz że dorośli nie powinni oceniać zachowań dzieci i młodzieży z własnej perspektywy.” i to na nim chcielibyśmy się na chwilę skupić. Podnoszone postulaty dotyczące potencjalnej seksualizacji dzieci opierają się na rozumieniu seksualności osoby dorosłej. Rozdział ten i całokształt aktu próbują wyjaśnić, że takie rozumienie jest błędne. Rozwój psychoseksualny u dzieci nie opiera się na seksualności per se, a na wykształceniu zdrowych zachowań i odruchów, które wytwarzają się w trakcie już wczesnego rozwoju dziecka. Nad seksualnością dzieci przeprowadzono dokładne badania, z których wynika jak przebiega ich rozwój seksualny i kiedy się zaczyna. Czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne, obecne już w najmłodszych latach życia są źródłem tworzenia wyobrażenia, które obecne będzie w późniejszych latach życia dziecka. Zadaniem edukacji seksualnej w tak młodym wieku dziecka jest wpłynięcie na zdrowe utworzenie hierarchii modeli bezpiecznych relacji dla dziecka.
Zwiastunami percepcji seksualnej i główne pola, które będą miały ogromny wpływ na rozwój są odpowiedzi na niżej przedstawione pytania :
- czy dziecko mogło rozwinąć poczucie zaufania w swoich najmłodszych latach?
- czy jego uczucia były uznawane i akceptowane?
- jakie doświadczenia wyniosło z wyglądu relacji w swojej rodzinie?
- czy nauczyło się dobrze czuć we własnym ciele i czy się akceptuje?

Nawet tak trywialne zachowanie jak podnoszenie dziecka bez jego zgody, czy pozwalanie mu na dotyk osób, które sobie tego nie życzą może mieć w późniejszym życiu ogromny wpływ na jego postrzeganie takowych działań, jak również rozumienie dotyku, bliskości.

Pamiętajmy o tym!

14/01/2021

Cześć!

W nowym roku przychodzimy do Was z kolejną lekcją. Dzisiejsza lekcja dotyczyć będzie rozdziału drugiego standardów WHO – mianowicie założeniami, definicjami, koncepcjami z zakresu edukacji seksualnej.
Pierwszą rzeczą, która warta jest przedstawienia, jest katalog praw seksualnych. Prawa seksualne obejmują przede wszystkim dostęp do informacji i edukacji. Zawiera w sobie również zagadnienia takie jak prawa człowieka, uznane w prawie krajowym i międzynarodowym. Obejmują one prawa wszystkich osób, wolnych od przymusu, dyskryminacji i przemocy do: dostępu do najlepszych istniejących standardów zdrowia seksualnego, łącznie z dostępem do opieki zdrowotnej dotyczącej zdrowia seksualnego i prokreacji.

Edukacja seksualna w tym zakresie zakłada naukę dostosowaną do wieku, polegającej na uświadomieniu dzieci i osób w wieku młodzieńczym o możliwości decydowania o sobie, dotyku, relacjach, obopólnej zgodzie.
Samo zdrowie seksualne rozumiane jest jako spektrum możliwości podejmowania zdrowych zachowań seksualnych – bezpiecznych, emocjonalnie i psychologicznie zdrowych. Zagadnienie zdrowia sięga dużo dalej niż brak chorób wenerycznych.

Najważniejszą w tym rozdziale definicją jest rozumienie samej edukacji seksualnej. Edukacja seksualna oznacza naukę o kognitywnych (poznawczych), emocjonalnych, społecznych, interaktywnych i fizycznych aspektach seksualności. Edukacja seksualna rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie i prowadzona jest dalej w okresie młodzieńczym oraz w okresie dorosłości. W przypadku dzieci i młodzieży jej celem jest wspieranie i ochrona rozwoju seksualnego. Edukacja seksualna stopniowo wyposaża dzieci i młode osoby oraz daje im możliwość zdobycia informacji, umiejętności i pozytywnych wartości, umożliwiając im zrozumienie i cieszenie się własną seksualnością, 32 World Association for Sexual Health (2008). tworzenie bezpiecznych i spełnionych związków, a także podjęcie odpowiedzialności za zdrowie seksualne i dobre samopoczucie zarówno własne, jak również innych osób.
Odpowiednia edukacja seksualna umożliwia im dokonywanie wyborów poprawiających jakość ich życia i przyczyniających się do stworzenia wrażliwego i sprawiedliwego społeczeństwa. Wszystkie dzieci i młodzież mają prawo do dostosowanej do wieku edukacji seksualnej. Zgodnie z tą definicją podstawowym celem edukacji seksualnej jest skupienie się na seksualności jako pozytywnym ludzkim potencjale i źródle satysfakcji i przyjemności. Jasno uznawana potrzeba zdobycia wiedzy i umiejętności niezbędnych do zapobiegania chorobom staje się celem drugorzędnym w stosunku do tego ogólnie pozytywnego podejścia. Co więcej, edukacja seksualna powinna opierać się na zaakceptowanych na arenie międzynarodowej prawach człowieka, a w szczególności prawie do wiedzy, które poprzedza zapobieganie chorobom.

Pozostałe istotne definicje to :

Płeć (s*x) – odnosi się do biologicznej charakterystyki definiującej ludzi, jako kobiety bądź mężczyzn, pamiętać jednak należy, iż w języku codziennym (angielskim, ale i polskim) wyraz ten często oznacza również aktywność seksualną.

Seksualność – jest to niezwykle szerokie pojęcie; seksualność jest definiowana zgodnie z roboczą definicją WHO w sposób następujący: „Ludzka seksualność stanowi naturalną część rozwoju człowieka na każdym etapie życia i obejmuje fizyczne, psychologiczne i społeczne czynniki […]”

Dziękujemy za odbiór naszych postów i mamy nadzieję, że udaje nam się zwiększać świadomość dotyczącą „mitycznych” zagadnień związanych ze Standardami WHO w tej dziedzinie.

Do zobaczenia na następnej lekcji 😊

22/12/2020

Cześć!

Tak jak obiecywaliśmy, dziś zajmiemy się kontynuacją poprzedniej lekcji.

Obecnie formalna edukacja seksualna opiera się głownie na negatywnych aspektach relacji seksualnych i zagrożeniach z nimi związanych , co rozmija się z doświadczeniami młodych ludzi. W konsekwencji może prowadzić to do obniżenia ich zaufania do relacji seksualnych.

Zajmiemy się też chwilę historią całego konceptu edukacji seksualnej.

W Europie Zachodniej edukacja seksualna pojawiała się od lat siedemdziesiątych jako przedmiot nieobowiązkowy. W latach 2000 jednak zaczęto wprowadzać go jako regularny przedmiot do programów nauczania. W Europie Środkowej i Wschodniej rozwój edukacji seksualnej zaczyna się dopiero z upadkiem socjalistycznych reżimów. Przed tym okresem, w niektórych krajach, podejmowano pewne inicjatywy związane z tym zakresem, jednak patrząc wstecz trudno byłoby je nazwać „edukacją seksualną”. W większości były to działania w zakresie „przygotowania do małżeństwa i życia w rodzinie”, które nie zbiegały się z rosnącymi tendencjami wśród młodych ludzi – zainteresowanie związkami partnerskimi oraz aktywnością seksualną, nie tylko w kontekście związku małżeńskiego. Problematycznym było, i jest do dzisiaj, brak porozumienia między państwami europejskimi dotyczącym edukacji seksualnej i tego jak miałaby ona wyglądać.

Dokument WHO stanowczo podkreśla, że sposób wykorzystania standardów zależy od tego jak edukacja jest zorganizowana i prowadzona w danym momencie. Dopiero na tej podstawie możliwe będzie określenie tempa i zakresu wprowadzania jej postulatów.

W zależności od etapu, w którym wprowadzona zostaje edukacja seksualna, jej przedmiot będzie się różnić. Edukacja seksualna może obejmować również takie zagadnienia jak – przyjaźń, poczucie bezpieczeństwa, poczucie atrakcyjności, relacje emocjonalne. Dlatego też, w niektórych krajach edukacja ta pojawia się już w podstawówce!

Sama edukacja seksualna jest przedmiotem interdyscyplinarnym – powinien być powierzony różnym nauczycielom – warta wprowadzenia jest również aktywna współpraca z rodzicami – czytamy w dokumencie.

Warte zauważenia, na tym etapie uzyskiwania informacji, jest postawa przyjęta w tym dokumencie. Jak widzimy dotychczas, wszystkie zagadnienia są sugestiami/wskazaniami, które należy interpretować i wdrażać z uwzględnieniem obowiązującego programu. To zjawisko jest nieopisanie istotne w kontekście obalania mitów z ową publikacją związanych. – Ale na to poświęcimy oddzielny post 😉

Trzymajcie się ciepło i bezpiecznie.

Życzymy Wam wesołych świąt – i do usłyszenia zaraz po nich!

16/12/2020

Cześć!

Trochę nam zajęło napisanie drugiego posta, ale jak to w życiu bywa, czasem pewne rzeczy są niezależne od nas. Ale wróciliśmy! Pełni sił, z kolejnymi informacjami, dla Was!

Dzisiaj omówimy z Wami część rozdziału „opis sytuacji i cel pracy” – jest to drugi rozdział standardów WHO. Zmuszeni jesteśmy podzielić go na dwie części, ponieważ treść merytoryczna tego rozdziału jest bardzo obszerna – a zanudzić Was nie chcemy! Także kolejna część pojawi się na dniach.

Autorzy zaczynają swoją pracę od zalecenia, by traktować ich dokument jako „orędownictwo na rzecz wychowania seksualnego”. Podkreślają, że ma on dać podstawę do polepszenia, jak i rozszerzenia istniejących programów nauczania tego przedmiotu – nazywając go „dobrym punktem wyjścia do dialogu [temat edukacji seksualnej]”. Kluczowe jest tutaj pojęcie „nowych potrzeb” w tym zakresie. Potrzeby te są wywołane takimi zjawiskami jak : globalizacja, mieszanie się grup i kultur, rozwój mediów – szczególnie Internetu.

Dokument wprowadza bardzo ważny podział, na formalną i nieformalną edukację seksualną. Autorzy wprost podkreślają, że najistotniejszą rolę we wczesnym rozwoju dziecka odgrywa edukacja nieformalna, czyli ta przeprowadzana przede wszystkim przez rodziców! To ważne, ponieważ wiele zarzutów wobec standardów jest skupionych Na zmniejszaniu roli rodziców w wychowaniu seksualnym – podczas gdy nic takiego z treści nie wynika. Autorzy zaznaczają, że formalna edukacja (ta przeprowadzana przez specjalistów z użyciem materiałów naukowych) kształtuje ludzką seksualność jedynie w niewielkim stopniu.

29/11/2020

Standardy WHO

„Standardy edukacji seksualnej w Europie – podstawowe zalecenia dla decydentów oraz specjalistów zajmujących się zdrowiem” to pełny tytuł publikacji, która od momentu jej sporządzenia stała się tematem wzbudzającym kontrowersje w Polsce.
Z różnych stron pojawiły się pod jej adresem poważne zarzuty. Mówiono o seksualizacji dzieci, o politycznej stronniczości autorów dokumentu jak i próbie narzucenia, zupełnie obcego naszej kulturze, modelu wychowania.

Chcielibyśmy rozpocząć serię postów, w których odniesiemy się kolejno do każdego z nich. Ale najpierw, musimy odpowiedzieć sobie na najprostsze pytania. Czym w ogóle są te standardy, i jaka jest w nich rola WHO?

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), działa w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Do jej celów należy przede wszystkim ochrona zdrowia, ale regionalne Biura WHO zajmują się także kwestiami takimi jak warunki higieniczne, pomoc humanitarna czy właśnie standardy edukacji dotyczącej zdrowia (w tym seksualnego). To właśnie Regionalne Biuro WHO dla Europy, wraz z niemieckim Federalnym Biurem ds. Edukacji Zdrowotnej w Kolonii opracowało w 2010 roku Standardy.

Autorzy dokumentu w przedmowie tłumaczą nam, dlaczego postanowili go stworzyć. Cytując:
„Biuro Regionalne Światowej Organizacji Zdrowia dla Europy staje wobec szeregu wyzwań i problemów związanych ze zdrowiem seksualnym. Do tych wyzwań zaliczamy między innymi: wzrost liczby zakażeń HIV i występowanie innych chorób przenoszonych drogą płciową, niechciane ciąże nastolatek czy przemoc seksualną. Dzieci i młodzi ludzie stanowią kluczową grupę odbiorców, dzięki którym w przyszłości może dojść do poprawy ogólnego stanu zdrowia seksualnego. Istotne jest, aby młodzi ludzie uzyskali wiedzę na temat seksualności zarówno w aspekcie ryzyka, jakie niesie ze sobą, jak i w aspekcie wzbogacającym ich życie. Celem jest rozwinięcie u nich pozytywnego i odpowiedzialnego nastawienia do seksualności, co pozwoli im na bycie odpowiedzialnym nie tylko w odniesieniu do siebie, ale także w odniesieniu do innych osób będących członkami społeczeństwa, w którym żyją.”

Trzeba tu zaznaczyć, że dokument ma jedynie rolę doradczą. Zawiera szereg rekomendacji w ramach tzw. Holistycznego modelu edukacji seksualnej. „Holistyczny” oznacza tu traktujący seksualność jako nieodłączny wymiar życia i zdrowia człowieka – dokument nie ogranicza zdrowia seksualnego jedynie do stosunków seksualnych. Bardzo szeroko rozumiany termin, rozciąga się na każdą formę emocjonalnej i psychicznej bliskości nakierowanej na kontakt z drugim człowiekiem. W dokumencie czytamy „Podejście holistyczne opiera się na rozumieniu seksualności jako wymiaru człowieczeństwa i potencjalnie może pomóc dzieciom i młodym osobom w rozwinięciu podstawowych umiejętności umożliwiających im samookreślenie ich seksualności i ich związków na różnych etapach rozwoju. Takie podejście pomaga im w przeżywaniu swojej seksualności oraz partnerstwa w sposób satysfakcjonujący i odpowiedzialny.”
Nawiązuje ona także, do holistycznej definicji zdrowia promowanej przez WHO. Dlatego właśnie, autorzy dokumentu uważają tę kwestię za tak istotną z perspektywy zdrowia publicznego.

Autorzy zdają sobie oczywiście sprawę, że większość państw realizuje już w jakiś sposób zagadnienia związane z edukacją seksualną. Piszą:
„Większość krajów Europy Zachodniej ma aktualnie własne wytyczne dotyczące edukacji seksualnej, jednak dotąd nie podjęto próby opracowania rekomendacji/ standardów na poziomie obszaru europejskiego bądź Unii Europejskiej. Niniejszy dokument ma na celu podjęcie pierwszych kroków w kierunku wypełnienia tej luki w całym europejskim regionie Światowej Organizacji Zdrowia.”

Podsumowując, Standardy Edukacji Seksualnej w Europie są opartą o literaturę naukową i konsultację z ekspertami propozycją modelu nauczania, który ich zdaniem najlepiej oddaje potrzeby młodych ludzi w XXI wieku. Opiera się na szerokim rozumieniu pojęcia „zdrowie seksualne”, a jego celem jest poprawa programów nauki, przygotowujących młodych ludzi do dorosłego życia – tak uczuciowego jak i seksualnego.

W następnym poście z tej serii, omówimy dwa pierwsze rozdziały dokumentu. Dokładniej przyjrzymy się tam kontekstowi edukacji seksualnej w Europie oraz jej historii. Zapoznamy się też z najważniejszymi definicjami dla omawianego tematu.

W załączeniu dorzucamy link do samych standardów -https://www.bzga-whocc.de/fileadmin/user_upload/Dokumente/WHO_BzgA_Standards_polnisch.pdf

Jeśli macie jakieś pytania dotyczące zagadnień w poście, zapraszamy do dyskusji i komentowania. Do zobaczenia!

21/11/2020

Nazywamy się Adrianna i Andrzej jesteśmy studentami i w ramach zaliczenia przedmiotu "Etyka i Bioetyka prawnicza" realizujemy projekt społeczny pod tytułem "WDŻ - koniec mitów"!

Cześć!

Większość z Was, miała prawdopodobnie do czynienia z polskim systemem edukacji. Wśród istotnych przedmiotów jak matematyka czy historia wyróżniały się zapewne i te, którym poświęcaliście mniej uwagi - zajęcia techniczne, edukacja dla bezpieczeństwa czy właśnie WDŻ - wychowanie do życia w rodzinie. Jeśli wasze doświadczenia są podobne do naszych, na zajęciach nie nauczyliście się zbyt dużo rzeczy, które mogłyby pomóc Wam w późniejszym życiu romantycznym i seksualnym. Może oglądaliście filmy sprzed dwóch dekad, na którym zadziorni młodzi ludzie z bejsbolówkami na opak opowiadali, jak gram marihuany zniszczył im życie. Może, jeśli chodziliście do jednej z licznych szkół katolickich, uczyliście się o szkodliwości antykoncepcji i wartości abstynencji w każdym aspekcie życia. Może były to dla Was zajęcia, które traktowaliście jak okienko? Nie krytykujemy takich postaw, jednak edukacja seksualna może nieść ze sobą dużo, dużo więcej.

Przez następne kilka miesięcy, chcielibyśmy zaprosić Was do zbadania polskich i światowych standardów edukacji seksualnej. Co możemy zmienić? Czy obawy podnoszone przez konserwatywnych polityków są słuszne? Może nasz system mimo wad, rzeczywiście jest najlepszym możliwym? Na te pytania, ale także wiele innych z zakresu szeroko rozumianej tematyki seksualności człowieka spróbujemy wam odpowiedzieć.

Jeśli na naszej wspólnej drodze do powiększania wiedzy z tego zakresu, pojawią Wam się w głowie jakieś pytanie, na które spróbować będziemy mogli odpowiedzieć - walcie do nas śmiało!

[email protected]

Do rychłego zobaczenia!

WDŻ - koniec mitów.

22/01/2021

14/01/2021

22/12/2020

16/12/2020

29/11/2020

21/11/2020

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share