ขอหวีดหน่อยยยยยยยย! วันนี้เจอน้อนลิซ่ามาเดินเล่นในห้างที่ทำงานอยู่ ตอนเราพูด “สวัสดีครับ” ลิซตอบกลับมาแล้วยิ้มให้ แล้วสบตาอีก จังหวะนี้คือตายเลย ตายๆๆๆๆๆๆๆ
ดีนะที่เพื่อนถ่ายเก็บไว้ให้ เห็นหน้าชัดมาก ใกล้มาก วีไอพีสุดๆ น้องไม่ได้แต่งหน้าแต่ก็ยังสวยสดใส
เห็นมาตั้งแต่วันแรกที่วงน้องปล่อยเพลง เห็นว่าเป็นเด็กไทยที่ดูมีพรสวรรค์ก็เลยตามดูมาเรื่อยๆ คอนเสริ์ตก็ไม่ได้ไปดูอะไรกับเค้าหรอกนะ 55 ฟีลเหมือนเห็นลูกค่อยๆ เติบโตแล้วภูมิใจอะ ☺️ พอมาเจอตัวจริงใกล้ๆ ก็เอ้ออคอมพลีทททท!
ออสการ์ ไอต้าวน้อนน
ออสการ์ เป็นเพื่อนใหม่ในคลาสตัดผมที่เพิ่งเข้ามาเรียนด้วยกันได้หนึ่งอาทิตย์ ประเดิม First day ด้วยลุคที่โดดเด่นแต่งตัวคลุมโทนสีเขียวหม่นตั้งแต่หัวจรดเท้า ไว้ผมยาวสไตล์นิปปอนบอย + หน้าตา cute cute ตามสไตล์เด็กเทรนนีเกาหลีและสำเนียงอินเตอร์ของมันทำให้ดูเท่ห์น่ารักน่าเอ็นดูไปหมด
ลต: เตงๆๆ ชื่อออสการ์ใช่มั้ยมาจากประเทศอะไรหรอ?
อก: ใช่ ผมออสการ์ มาจากมาเลเชีย แล้วนายอะ?
ลต: เราเลย์ตัน เป็นคนไทย ยินดีที่ได้รู้จักน้า
อก: อ๋อคนไทย เดี๋ยวก่อน! ทำไมเสียงไม่เหมือน ส่วนหน้าตานายนี่คนจีนชัดๆ หยั่มมาาาา
ลต: อะไรไม่เหมือนนะ? คนไทยจ่ะเพิ่งบินมาจากกรุงเทพได้สองเดือน
อก: หรอ… (นิ่งไปซักพักเหมือนคิดอยู่ในใจคนเดียว)
ทันใดนั้นมันก็พูดสำเนียงแปลกๆ ขึ้นมาพร้อมทำหน้าท้าทาย ยกคิ้วเบะปาก
ออสการ์: โอ้ววว เลต๊านน
“เมื่อผมได้งานดิออร์”
เชื่อว่าโอกาสในต่างประเทศมีอยู่เต็มไปหมดเหมือนกับฝุ่นที่ลอยอยู่ในอากาศ ถ้าขยันปัดขยันคว้ายังไงก็ต้องโดน!!
หลังจากที่ล้มลุกคลุกคลานมาตลอด 2 เดือนในออสเตรเลียในที่สุดก็ได้งานที่ดีซักทีคร้าบบบ
จริงๆ นี่เป็นคนที่ทำได้หลายอย่างแต่ยังไม่สุดซักทางนะ 55555 ตั้งแต่เด็กทุกครั้งที่เห็นคนอื่นพยายามในเลเวล 1 แล้วสำเร็จเลย จะคิดในใจเสมอว่าชั้นต้องพยายามทำให้ถึงเลเวล 5 อีกแล้วหรอเพื่อจะเก่งให้ได้เท่าเค้าอะ ซึ่งเหนื่อยมาก ท้อและโคตรเซ็ง แต่ยิ่งโตขึ้นสิ่งที่เราเคยทำมามันเห็นผลว่ะ เหมือนเราเอา 10 ล้านสกิลที่เคยหยิบจับและจำจากคนนี้นิดคนนั้นหน่อยมาปรับและผสมกันจนกลายเป็นเราในทุกวันนี้
เมื่อปีสองปีก่อนเราเคยฟัง podcast ของ The Standard (ข้อความอาจจะไม่เป๊ะ แต่ใจความประมาณนี้ล่ะ) มีพี่คนนึงเค้าพ
บรรยากาศทำงานวันแรกในห้างออสเตรเลียย!