21/04/2024
aya bang pigilan ang init ng katawan sa dalawang taong nagmamahalan? Sa edad na katorse ay unang umiibig si Daisy sa kaniyang school mate, na ang buong akala niya ay panghabang buhay na pagmamahalan. Ngunit matapos ang lahat ay iiwanan na lamang siya na parang basahan. Subalit ang mas masakit dahil sariling pamilya ay itinakwil siya. Kaya bang bumangon ni Daisy? Gayong naa-iisa na lamana Siva.
1/6
Chapter I-Unang tikim
"IAN ... masyado pa tayong bata para gawin ito, baka puwede kung saka na lang natin 'to gagawin? Dahil nag-aaral pa tayo at ayaw kong biguin ang aking mga magulang," kinabahang paliwanag ni Daisy.
"Isy, huwag kang mag-alala mag-iingat naman ako para hindi ka mabutis. Mahal kita Isy, hindi mo ba ako mahal?" tanong niya.
"Mahal na mahal kita at alam mo 'yan, pero natatakot ako."
"Huwag kang matakot kung mahal mo ako.
Pangako ako ang bahala," wika nito.
Nagiging mapusok si Ian at natangay na rin si Isy sa mga halik nito sa kaniya. Nagiging sunud-sunuran siya sa mga oras nang iyon at nadala sa matamis na pangako ni Ian. Sa edad na katorse ay handang ipagkaloob ni Isy ang kaniyang pagkababae sa lalaking minahal niya ng sobra-sobra.
First year high school pa lang ang dalawa na nagiging magkasintahan at ngayon ay second year school na silang pareho. Sa mga sandaling iyon nakalimutan ni Isy ang pangako niya sa kaniyang mga magulang na magtapos muna siya bago sasabak sa ganitong situwasyon.
Hindi namalayan ni Isy na pareho na pala silang hubo't hubad. Nakaramdam siya ng konting hiya sa kaniyang kasintahan at pilit tinakpan ang pang-ibabang bahagi ng kaniyang katawan.
"Huwag kang mahiya sa akin dahil darating rin ang araw na palagi ko na itong makikita. I love you!" wika ni Ian.
Inuumpisahan na naman niya ang paghalik sa kaniya mula labi padausdos sa dibdib nito. Walang ibanglumabas na boses mula sa kaniyang bibig nang mga sandaling iyon kun'di ang kaniyang mahinang ungol.
"Ian..." sambit nito nang maramdaman niya ang pagdapo ng ari nito sa hiwa ng kaniyang kitna.
"Isy... mag-iingat ako." saad rito.
Napayakap ng husto si Isy dahil sa unang kirot na naramdaman.
"ARAYI Masakit, sandali lang." daing nito at na napaiyak siya.
"Sa simula lang ang sakit mawawala rin 'yan. Sh*tl Ahhh... ang sarap mo Isy."
"Tama na Ian... masakit talaga. Ahhh!" Humigpit ang kaniyang yakap upang hindi maramdaman ang sakit.
"Sandali na lang Isy... malapit na ako... ahhh...s**t ka Isy ang sarap-sarap mo." kinabahan na nasasarapang saad nito.
Kagat-labi na lamang ang ginagawa ni Isy dahil hindi siya pinakinggan ni Ian.
"Ahhh... s**t... ang sarap... ahhh!" walang katapusang ungol nito.
Hanggang sa matapos ang kanilang ginagawa at pikit-mata si Isy sa mga sandaling iyon. Dahil natatakot siya na baka malaman ng kaniyang mga magulang ang nangyari sa kanila.
"Magbihis kana Isy, lalabas na tayo." utos nito sa kasintahan.
"Basta Ian ha, pangako mo na 'wag mo akong iiwanan. Mahal na mahal kita at alam mo 'yarn," turan niya, dahil nakaramdam siya ng takot.
"00, pangako... kahit anong mangyari ay hinding-hindi kita iiwan." matamis nitong tugong.
Gabi na nang makalabas ang dalawa sa kuwarto ni Ian. Nagkataon na wala ang mga magulang ni Ian kaya naisama niya ito sa kanila.
Sobra ang takot ni Isy at hindi alam kung ano ang ipangatuweran niya sa kaniyang mga magulang.
Alam niyang mapagalitan siya ng mga ito dahil kauna-unahan na pagkakataong ginabi siya sa pag-uwi mula sa kaniyang pag-aaral. Alas-otso na nang gabi na siya'y dumating.
Pagpasok pa lang niya sa pinto ay nakita niya agad ang mga magulang at nasa sala sila. Galit ang mukha sa kaniyang ina na si Noeme at talagang hinihintay ang kaniyang pagdating.
"Saan ka galing?! Bakit ngayon ka lang naka-uwi?!" Sunod-sunod na tanong mula sa kaniyang ina.
"Mano PO, Ma..." sabi niya, pero hindi tinanggap ni Aling Noeme ang k**ay niya. Palatandaan na galit ito. "B-birthday kasi ng kaklase ko, Ma. Nagpunta kami sa bahay nila at hindi na ako nakapagpaalam sa inyo kasi biglaan ang pag-imbita niya sa amin." pagsisinungaling niya.
"Siguraduhin mo lang Daisy! At 'wag mong kalimutan ang pangako mo sa amin ng Papa mol Sige na, magbigis ka nal" galit na sermon nito.
"0po! Salamat PO, Ma," aniya.
NAGIGING madalas ang paglabas nila at parehong kinalimutan ang mga pangarap nang kanilang mga magulang para sa kanila. Nagpatuloy sila sa kanilang lihim na pagtatagpo at kahit ganoon paman ay nag-aral pa rin siya ng mabuti. Nasa canteen si Isy sa araw nang iyon, kasama ang kaniyang kaibigan na si Loreen. Kasalukuyang kumakain ang dalawa nang biglang nakaramdam ng pagkahilo si Isy at buti na lang ay nakahawak siya sa may upuan.
"Isy... bakit?' pagtatakang tanong nito.
"Iwan ko Reen, bigla na lang akong nahilo parang masusuka ako nalipasan na yata ako ng gutom." pahayag rito.
"Maupo ka na Isy at hihingi lang ako ng sabaw para may laman 'yang sikmura mo." saad nito.
"Salamat, Loreen." tugon niya.
Pagkatapos niya makaupo ay nagmadaling pumunta ang kaibigan sa kahira upang humingi ng sabaw. Agad naman siyang binigyan ng tendira at nagmadali itong bumalik sa kanilang table. "Ito Isy, sigupin mo habang mainit pa."
"Salamat."
"lsy, kumusta na ang pakiramdam mo?" tanong nito.
"Medyo okay na Loreen," sagot niya.
"Mabuti naman kung ganoon," turan nito.
"Salamat, Loreen ha," bahagya siyang ngumiti. "Walang anuman. Huwag ka na lang munang pumasok, Isy. Pahinga ka muna sa inyo."
"Okay na ako Loreen, pahinga lang ako saglit tapos punta na tayo sa classroom.
LUMIPAS ang mga araw at ganoon pa rin ang
naramdaman ni Isy. Nang masabi niya ito kay Ian ay nagsimula naman itong umiiwas at bihira na na lang itong nagpapakita sa kaniya. Dahil hindi na nagpapakita si Ian sa kaniya. Kaya nagpasya itong puntahan sa kanilang class room upang alamin kung bakit siya iniiwasan.
"Isy, anong ginagawa mo dito? 'l Tanong ni Ian at nagpalingon-lingon ito sa paligid na para bang ikinakahiya siya.
"Ian, parang iniiwasan muna kasi ako. Bakit? May nagawa ba akong mali sa'yo?' Nagsimulang mangilid ang kaniyang mga luha.
"Hindi naman Isy, may mga ginagawa lang akong project ngayon," pagdadahilan nito.
"Ganoon ba?" aniya.
"Sige na Isy, bumalik ka na sa room mo." pagtataboy nito sa kaniya.
Hindi kumbinsido si Isy sa mga dahilan nito pakiramdam niya ay nanlamig na ito sa kaniya. Wala itong nagawa kun l di ang bumalik sa kanilang class room na baon ang malaking pagdududa kay Ian.
Hapunan sa bahay nila Daisy at dahil masama ang kaniyang pakiramdam ay hindi agad ito bumangon at kailangan pang puntahan siya ng kaniyang ate Jhennuel sa kuwarto.
"lsy, bangon ka na diyan at kakain na tayo." wika ng kaniyang ate.
"Sige, ate Jhennuel, susunod na ako."
"Bilisan mo naghihintay Sina Mama at Papa." "Opo!"
"' Isy, may sakit ka ba?" Tanong ng kaniyang ina habang tinitigan siya.
"Medyo, Ma. Napadalas akong nahihilo at panay sakit ang aking tiyan." inosenteng sagot nito. "Ganoon ba? Kailan pa ba 'yan nagsimula?" pag-alalang tanong ng kaniyang ama.
"Isang linggo na PO, Pa." aniya.
"Bukas ay huwag ka munang pumasok magpunta tayo sa doktor." anang ina.
"Sige PO, Ma."
Kinabukasan ay maagang nagtungo ang mag-ina sa hospital at wala sa isip ni Daisy ang tungkol sa kaniyang kalagayan. Kinunan agad siya ng dugo at ihi, para sa eksamen at sinuri rin ang kaniyang tiyan. May duda na ang doktora na nagdadalang tao siya.
"Iha, may nobyo ka ba?" tanong ng doktora.
Chapter 2
Hindi agad nakasagot si Isy at napatingin ito sa kaniyang ina.
"Opo," tugon niya at yumuko ito.
Bigla namang kumunot ang noo ng kaniyang ina sa narinig nito. Tamang-tama naman na dumating ang resulta at ibinigay ito ng nars. Binasa agad ang resulta at itong napatingin sa kaniyang ina.
"Mrs. Buntis ang inyong anak. Isang buwan na ito," pahayag ng doktora at nabigla naman si Isy sabay tingin sa kaniyang ina.
"Ano?! Isy?!" bulyaw ng kaniyang Mama.
Hindi makakibo ang dalagita at umiiyak ito dahil alam niya ang kahahantungan pag-uwi nila sa bahay. Nag-aapoy sa galit ang ina ni Daisy at pilit pinigilan ang sarili sapagkat nasa publikong lugar pa sila.
Nang makarating sila sa bahay ay doon na umulbo ang galit ng kaniyang ina.
"Daisy!" Gigil na gigil ang Mama niya at sunud-sunod na sampal ang kaniyang natanggap mula dito.
"Sorry, Ma... at lumuhod siya.
"Ma Papa, sorry." pag-uulit niya.
"Anong sorry?! Nakakahiya ka Isy! Ang batang-bata mo pa at naglalandi ka na hindi ka man lang nahihiya?!" Muli siyang binulyawan ng kaniyang ina at sinabunutan pa ito.
"Ma, sorry po ... sorry PO!" Walang tigil ang paghingi ni Daisy ng tawad at humahagulgol ito.
2/5
Ngunit hindi man lang siya pinakinggan ng kaniyang Mama.
"Hindi kita mapapatawad Isy! Lumayas ka dito! Wala kang kuwentang anakl Lumayas ka!" Sigaw ng kaniyang Mama na patuloy pa rin siyang sinasaktan.
"Noeme! Ano 'yang ginawa mo sa anak natin?l Tama na!" Awat ng kaniyang Papa na pilit pinigilan ang kaniyang ina.
"Anong tama na?! Iyang anak mong malandi! Buntis!"
Nabigla naman ang kaniyang ama sa narinig at napatitig sa bunso niyang anak.
"Isy?" Maikling sambit nito at tila binagsakan ng langit.
"Papa, patawarin po ninyo ako ... Mama, patawarin niyo po ako." Muling lumuhod si Isy at nagbakasakaling mapatawad siya.
Subalit nagiging bato ang puso ng kaniyang Mama at nilamon na ito sa galit. Nang mga sandaling iyon ay walang naawa sa kaniya. Sobrang nasaktan ang kaniyang ama kaya umiiyak ito at tinalikuran niya ang bunsong anak sabay pumasok sa kuwarto.
Ang kaniyang ate na si Jhennuel ay umiiyak rin ito habang pinagmasdan ang kapatid. Maawa man siya pero wala itong magagawa dahil malaking kahihiyaan ang ibinigay ni Daisy sa kaniyang mga magulang.
"Jhennuel, kumuha ka ng ilang pirasong damit ng iyong kapatid para kahit papaano ay may baon siya sa kaniyang pag-alis." utos nito sa panganay niyang anak.
Umakyat naman si Jhennuel sa kanilang kuwarto at kumuha ng ilang perasong damit at nilagay sa kaniyang bagpack. Kinuha rin niya ang kaniyang piggy bank at ipinasok rin niya ito. Sa tantiya niya ay mga isang libo na ang laman nito. Nang makababa na siya ay inutusan agad siya na ibigay sa kapatid ang bag.
"Ate, sorry PO," paghingi niya ng tawad sa kapatid at patuloy pa rin sa pag-iiyak.
Sobra naman siyang naawa kay Daisy. "Sorry, Isy. Wala akong magagawa para sa l yo.l ' Tanging nasabi ng kaniyang ate at niyakap siya.
First year college pa lang si Jhennuel kaya wala rin siyang maitulong sa kaniyang kapatid.
"Jhennuell" Bulyaw ng kaniyang ina kaya binitawan na niya si Isy.
"Lumayas ka na at huwag na huwag kang magpapakita sa amin!" seryosong sabi ng kaniyang ina.
Luhaang urnalis si Daisy sa kanilang tahanan at hindi alam kung ano ang kaniyang gagawin. Naisipan niyang puntahan si Ian dahil ito na lang ang kaniyang inaasahan.
Nang dumating siya sa bahay nito ay agad siyang nag-doorbell, ang ina Ian ang nakabukas sa pinto. "Bakit? Sino ka?" tanong agad sa kaniya.
"Magandang gabi PO, nandiyan po ba si Ian?"
"Bakit, ano ang kailangan mo sa anak ko?! Ka babae mong tao ikaw pa ang pumupunta sa bahay ng lalaki!" galit nitong sabi.
"Importante lang PO, ma'am. Baka puwede ko siyang makausap kahit saglit lang." pagmamakaawa niya.
At maya-maya pa ly lumabas si Ian. "lsy?! Bakit ka nagpunta rito? Napagalitan tuloy akol" galit nitong tanong sa kaniya.
"Ian, buntis ako isang buwan na." humihikbing pagtatapat niya rito.
4/5
"Ano?!" Lumaki ang mga mata nito sa kaniyang nalaman.
"Sabi ko— buntis ako! Ian, tulungan mo naman ako pinapalayas ako ng aking pamilya at ikaw na lang ang aking inaasahan." pagmamakaawa niya.
"Hindi pa ako handa Isy, mapapatay ako ni Daddy kapag malaman niya ito," tila bumahag ang buntot ni Ian.
"Pero sabi mo ikaw ang bahala sa akin, ang sabi mo mahal na mahal mo ako," nagsimulang pumatak ang kaniyang mga luha.
"Sandali!" Patakbong pumasok si Ian sa kanilang bahay at agad rin naman itong bumalik.
"lsy, ito lang ang kaya kong maitulong sa'yo." Pahayag niya, sabay abot sa dalawang libo na kinuha pa niya sa wallet ng kaniyang ama.
"Ian, hindi pera ang kailangan ko! Ikaw ang kailangan ko at ang matuluyan." Humahagulgol siya at sobrang nasaktan.
"Hindi puwede, Isy! Wala pa akong ibubuhay sa'yo, please —Umalis ka na!" Galit itong pinagtatabuyan siya.
"Hayop ka Ian! Ang sabi mo hindi mo ako pababayaan! Sabi mo mag-iingat ka pero ano itong ginawa mo sa akin?! Sinara mo ang buhay ko!
Hinding-hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa akin Ian. Kinasusuklaman kita!" Galit na umalis si Isy at hindi niya tinanggap ang pera.
Naglalakad siya sa gilid ng kalsada at hindi alam kung saan siya pupunta. Sumakay siya ng isang bus patungong Maynila at walang kasiguraduhan kung saan siya mapadpad.
Walang tigil sa pagluha ang dalagita at sising-sisi sa kaniyang kahinaan at katangahan sa pag-ibig.
"Simula ngayon Ian, kakalalimutan na kita at kahit kailan ay hindi ka magiging ama ng aking anak," pangako niya sa sarili at puno sa galit ang kaniyang puso.
Hindi niya alam ang Maynila, kaya hindi rin niya alam kung saan siya bababa at kung saan siya pupunta. Bumababa siya sa isang lugar na walang kasiguruhan kung ano ang kaniyang patutunguhan.
Naglalakad siya sa tabi ng kalsa na wala sa sarili at hindi rin niya namalayan kung anong oras na. Kahit ang gutom ay hindi niya naramdaman. Bigla siyang nakaramdam ng panghihina at bumagsak siya.
Tamang-tama naman ang pagdaan ng isang magarang na sasakyan sa naturang lugar. At nakita nito ang kaniyang pagkabagsak, kaya dali-dali siyang huminto at bumaba para sakluluhan ang dalagita.
"Miss — Are you okay?!" yugyog ni Marshall sa dalagita.
Dahil namumutla si Isy at wala pa ring malay kaya agad niya itong binuhat at isinakay sa back seat ng kaniyang sasakyan.
Palingon-lingon si Marshall sa paligid at naghahanap ng hospital, ngunit sadiyang mailap ang hospital sa kanilang dinaanan.
Chapter 3
"Tubig... tubig." Boses ni Isy.
Agad huminto si Marshall at binuksan niya ang pinto sa likod inalalayan niya ito sa pag-upo at inabutan niya ng tubig. "Here!" Turan ni Marshall at siya pa ang humawak sa bote ng tubig.
"How's your feelings now?'
"Okay na ako salamat. Sino kayo? Nasaan ako?" Mga tanong niya sa lalaki.
"Ako si Marshall. Nakita kitang hinihimatay sa tabi ng kalsada kaya nagmamagandang 100b na akong tulungan kang madala sa hospital."
"Huwag mo na akong dalhin sa hospital wala akong pambayad.l ' Deretsahang tugon ni Isy.
"Pero sigurado kang okay ka na?"
"Opo!"
"Saan ka ba nakatira? Para maihatid kita." Pagmamagandang 100b ni Marshall.
"Wala na akong uuwian. Ibaba mo na lang ako dito." Malungkot na saad niya."
"Hindi kita puwedeng ibaba na lang kung saan.-saan baka mapahamak ka pa." Pag-alala niya rito.
"Napahamak na ako dahil sa katangahan ko kaya pinalayas nila ako." Hindi mapigilan ni Isy ang mapahagulgol dahil naalala niya ang lahat-lahat.
"What do you mean?" Nalilitong tanong ni Marshall sa kaniya.
"Buntis kasi ako at hindi matanggap ng aking pamilya, tinalikuran rin ako ng lalaki." Kuwento niya kay
2/5
Marshall.
"What?!" Gulat ang nagiging reaksyon nito at biglang naapakan ang preno. Muli siyang napahinto sila sa gitna ng kalsada at lumingon siya sa dalagita.
"llang taon ka na ba?"
"Katorse... mag-fifteen sa susunod na taon." "My Godl Anong year ka na ba?" Halos hindi makapaniwala si Marshall sa kaniyang narinig.
"Second year high school. Kasalanan ko ang lahat at hindi ko masisisi ang aking mga magulang dahil binigyan ko sila ng isang malaking kahihiyaan.
Kasalanan ko dahil nagpadala ako sa tukso. Nagpadala ako sa isang pangakong kasinungalingan." Wika ni Isy habang nagpatuloy sa pag-iiyak.
"Pero dapat inunawa at sinuportahan ka ng iyong mga magulang. Saan ba ang sa inyo at kausapin ko ang iyong mga magulang." turan rito.
"Huwag na madadamay ka ka lang c***o na lang ako." Tugon ni Isy sabay bukas niya sa pinto upang makababa ng sasakyan.
Subalit maagap na nakababa si Marshall at pinigilan ang kaniyang paglabas.
"Hindi kita puwedeng iwan dito, baka ano pa ang mangyari sa'yo, baka maisipan mo pang magpak**atay doon ka na lang muna sa aking Condo." Pahayag niya, dahil hindi maatim ng kaniyang konsensya kung may mangyaring masama rito.
"P-pero nakakahiya po sa'yo."
"Sa ngayon huwag mo munang isipin iyan.
Isinama nga niya si Isy sa kaniyang condo at hindi na umayaw ang dalagita.
Taga-Cordillera si Marshall at sa 'University of the
Philippines Diliman' ito nag-aaral bilang isang medicine doctor. Nasa third year college na siya sa edad na beinte. Mayaman ang pamilya niya at nag-iisang anak lang ito. Lumaki siya sa tamang pagdisiplina sa kaniyang mga magulang kaya marunong itong gumalang sa kapwa at lalo na sa babae.
"Ano pala ang pangalan mo?' Tanong ni Marshall sa kaniya.
"Daisy, pero Isy ang aking palayaw,'l tugun niya rito.
"llang buwan na ba iyang pinagbubuntis mo?"
"Isang buwan pa lang."
"l see. Nice too meet you. By the way, I'm Marshall Gomez."
"Salamat po sa pagtulong sa akin, kahit hindi mo ako kilala." Madamdaming niyang sabi rito.
Hanggang sa makarating sila sa condo ni Marsall at umakyat sila sa ikalawang palapag.
"Ito ang magiging kuwarto mo, " turan niya rito.
"Salamat." Tugon niya sa mahinang boses.
Malaki ang kuwarto at talagang pangmayaman ito. maganda ang 100b at kaaya-ayang tingnan. "Feel at home okay?"
"Salamat talaga Marshall." Malungkot na saad ni Isy at umupo ito sa malambot na k**a at yumuko ito kasabay sa pagpatak ng kaniyang mga luha.
INIWAN ni Marshall si Isy sa 100b ng kuwarto at agad nagtungo sa kusina para makapagluto ng hapunan dahil nakita niya sa dalagita na gutom ito.
Sa isip naman ni Isy ay kailangan niyang matutunan kung ano ang mga gawain sa condo para kahit sa
4/5
ganoong paraan ay masuklian man lang niya ang ginawang kabutihan ni Marshall sa kaniya.
"Ayaw ko nang umiyak kailangan kong lakasan ang aking 100b para sa aking magiging anak. Nadapa man ako pero hindi pa huli ang lahat, gusto kong bumangon muli dahil gusto kong umuwi sa amin na kaya akong ipagmalaki ng aking mga magulang at matanggap nila akong muli." Saad ni Daisy sa kaniyang sarili.
I 'lsy?" Sambit ni Marshall mula sa labas ng pinto.
"Labas ka muna, nakahanda na ang hapunan," malumanay na sabi niya. "Halika nay Dagdag pa niya.
"Opo!" Tugon niya at turnayo na ito para lumabas.
Kahit sakaniyang pag-upo ay inalalayan pa rin siya nito.
"Salamat PO."
"' Hito, kanin." Inabot niya kay Marshall ang lalagyan ng kanin.
"Thank you!" Sabay kuha niya sa lalagyan at una niyang nilagyan ang plato ni Isy.
"Salamat PO." Medyo nahihiya si Isy sa pag-aasikaso ni Marshall sa kaniya.
"Dapat kumain ka nang mabuti para laging malusog ang baby mo." Pahayag nito sa kaniya at nakangiti ito.
"Mabuti pa ang ibang tao ay nagmamalasakit sa aking magiging anak samantala ang aking pamilya at ang ma ng aking anak ay tinalikuran nila ako." Bulong ng isip ni Isy. Nagsimulang mamula ang mga mata niya ngunit pilit niyang pinigilan ang kaniyang mga luha. Napansin naman ito ni Marshall.
"Alam mo bang nakakasama sa iyong baby ang pagiging malungkutin ng isang ina?" Parinig niya kay Isy.
"Pasensiya na, naalala ko lang ang aking pamilya at ang ama ng aking anak lahat sila ay tinalikuran ako. Pero ikaw na hindi ako kakilala ay nagmalasakit sa aking pagbubuntis." Dahil sa kaniyang mga sinasabi ay hindi niya napigilan ang pagpatak ng kaniyang mga luha.
"Hayaan mo balang araw ay matanggap ka rin nilang muli at sa ngayon ay sarili mo muna ang isipin mo at iyang magiging anak mo."
"Salamat Marshall, sa pagpapalakas mo sa aking
100b, pakatandaan ko ang mga paalala mo sa akin."
Saad niya. At ginantihan naman siya ng ngiti ni Marshall.
"Sige kain ka na," Marshall said.
Pagkatapos nilang kumain ay si Isy na ang nagpresenta para magligpit at maghugas subalit inaayawan ito ni Marshall sapagkat para sa kaniya ay bisita siya. Subalit namimiltlit si Isy kaya pinagbigyan na lang niya ito.
"Dito muna tayo." Paanyaya ni Marshall sa sofa pagkatapos nilang mag-ayos sa kusina.
"Sige, susunod ako at may kukunin lang ako saglit sa kuwarto."
Pumasok siya sa kuwarto para kunin kunin ang kaniyang kakarampot na pera at agad rin siyang bumalik sa labas.
"Marshall, ito pala konting halaga para pandagdag sa pagkain natin." Pahayag niya sabay abot sa pera.
Ngumiti si Marshal. "Itabi mo na lang 'yan, may pera pa naman ako," tugon nito.
"Pero nakakahiya naman kasi." aniya.
"Huwag mo nang isipin 'yan." Tugon niya at bahagyang humiga sa upuan sabay panood ng telebisyon.
Mga Kwento, bidyo atbp....
