30/12/2020
“ตามไปขอแก้ข่าวปวินให้ร้ายสถาบันฯ ใน NYT”
ปวิน เขียนบทความจาบจ้วงให้ร้ายสถาบันพระมหากษัตริย์ของไทย ทั้งที่ตนเองก็เป็นคนไทย ลงในสื่อยักษ์ใหญ่ระดับโลกของอเมริกาเมื่อวันคล้ายวันเฉลิมพระชนมพรรษาของในหลวงรัชกาลที่ 9
สิ่งที่ปวินทำลงไป เป็นภาพเหมือนการที่ปวินยืนด่าพ่อแม่ตัวเองอยู่หน้าบ้านให้ชาวบ้านฟัง ซึ่งดูผ่านๆ เหมือนว่าเป็นการประจานพ่อแม่ตัวเอง แต่ความจริงมันเป็นการประจานตัวเองด้วยว่า ตนเองเป็นคนอย่างไร
ผมและทีมงานจึงหาทางจะชี้แจงให้โลกได้เห็นอีกมุมหนึ่ง ด้วยข้อเท็จจริง โดยทำการส่งจดหมาย เป็นบทความไปที่ The New York Times โดยตั้งความหวังไว้ว่า NYT จะพิจารณานำบทความอีกแง่มุมของผมออกเผยแพร่ เพื่อให้ผู้ติดตามข่าวได้พิจารณาว่า ความจริงเป็นเช่นไร
แต่ NYT ไม่ให้โอกาสคนไทยได้แก้ข่าวจาบจ้วงให้ร้ายสถาบันพระมหากษัตริย์ของไทย
ซึ่งมันบ่งบอกเป็นนัยยะที่ซ้อนเร้นหรือไม่ว่า NYT และสหรัฐอเมริกา เป็นผู้อยู่เบื้องหลังที่ให้การสนับสนุนกลุ่มต่อต้านสถาบันพระมหากษัตริย์ หรือไม่ อย่างไร?
https://www.nytimes.com/2020/12/05/opinion/thailand-king-protests.amp.html
ในเมื่อ NYT ไม่ให้ลงข่าว ผมขอเอามาโพสต์ในเพจของผมแทนแล้วกัน ช่วยกันแชร์ให้ชาวโลกได้ประจักษ์ถึงความจริงของสถาบันพระมหากษัตริย์อันเป็นที่รักและเทิดทูนยิ่งของคนไทยด้วยกัน
...........................................................................
Dear Editor,
It is disappointing to see the opinion piece ‘A King Above and Beyond Politics’ by Pavin Chachavalpongpun, published by your newspaper on 5 December 2020, as the article contains only one-sided information and biased arguments.
Claiming that the King has ultimate authority is misleading for readers who are not familiar with Thailand and its cultures and traditions. Throughout Kingdom’s almost 800 year-old history, the unbreakable and deeply rooted bond the Thai people have with their monarch is unmistakable.
Even today, the role of the monarchy in the life of the Thai people is evident in the thousands of royal development projects throughout the country. His Majesty the late King Bhumibol’s involvement in social and economic projects elevated the livelihood of millions of Thais to such a degree that in 2006, the United Nations Development Programme awarded him with the Human Development Lifetime Achievement Award. The Thai people still have deep reverence for the monarchy which also extends to His Majesty King Vajiralongkorn who has continued to preserve the legacy of the institution.
Since the formation of a constitutional monarchy in 1932, the Thai royal family has been a constant force supporting national development and democratic advancement. King Bhumibol, being raised and educated in Switzerland, understood the role of modern kingship and adhered strictly to the nation’s constitutional framework. Only during the most tumultuous of times would he step in and call for calm and the peaceful resolution of disputes. Thais still remember his role during the crises of 1973 and 1992. In both instances, violence subsided and elections were held soon afterwards. This public usage of royal prerogative to advise, encourage, and warn was confirmation of the monarchy’s nonpartisan role which remains true to this day.
Looking back at Thailand’s history over the past 88 years, one would come to an understanding that the King is an apolitical, moral authority. Claims that King Bhumibol called on the judiciary in 2006 to annul the election results is biased to say the least. In his speech to the judiciary, he simply asked the judiciary to resolve the country’s political impasse as the King cannot and should not do as he pleases. The King also said that he has and will always remain under the constitution.
Indeed, if one were to quote the King, one should include the interview given to the BBC in 1979, when he reiterated that the monarchy should remain impartial and be in peaceful co-existence with everyone. Or in his 2005 speech when he said was open to public criticism.
It is most unfortunate that the monarchy has recently been targeted and politicized by certain factions for their political gain. The demands of protesters for constitutional amendment and reform of the monarchy reflect generation gaps that is common throughout the world, yet they do not represent the will of the majority. Even at the government’s invitation, the protesters continually and vehemently refused to take part in parliamentary efforts aimed at reconciliation. Instead, they persist in demonstrating with abusive rhetoric that could escalate divisiveness and confrontation.
U.S. readers would understand the pain and danger of divisiveness. You have seen your country more divided than ever in the past four years. Like you, we need to find that common ground and work from there, instead of driving a wedge between those harboring different views through a one-sided narrative such as the opinion piece in question.
Atsadang Yommanak
