Matli_News

16/01/2022

اندازو ڪريو ھن مان ھر ھڪ جي عمر ڪيتري ھوندي؟؟ ۽ انھن جي عمرين جو فرق ڪيترو ھوندو؟؟ ٽنڊو غلام حيدر ۾ پوليس ھنن جي شادي جي ڪاڄ تي ڇاپو ھڻي نياڻي کي ڪنوار کي رخصتي کان بچائي ورتو آھي ۽ گھوٽ ۽ ان جي ٿيئڻ واري سوھري کي گرفتار ڪري ورتو آھي.

24/11/2021

سنڌ جي بھادر ۽ انتھائي ايماندار پوليس آفيسر کي ڊي ايس پي طور پروموشن ملڻ تي ھن کي تھ دل سان مبارڪون ڏجن ٿيون.. سراج لاشاري جي ايمانداري جا قصا ڪنھن کان به ڳجھا نه رھيا آھن، ھي ٿاڻن تي ايس ايڇ او رھندي، پنھنجا ڪپڙا به پاڻ ڌوئندو ۽ استري ڪندو رھيو ھو، ھن فيئر انڪوائيرين ۾ پنھنجو ايمانداري وارو نالو ڪمايو آھي. ڊي ايس پي رھي سراج لاشاري وڌيڪ خدمتون سر انجام ڏئي سگھي ٿو.. ھن پوليس کاتي جو مورال ھميشه بلند رکيو آھي.. ان طرح پوليس کاتي ۾ ٻيا به ڪيترائي ڪردار پنھنجو حقيقي فرض نھايت ديانداري سان پورو ڪندا رھيا آھن.. ڪجھ ماڻھو ۽ ميڊيا جا ڪجھ ادارا ان خيال جا آھن ته پوليس جي جائز ڪم جي تعاريف ڇو ڪجي؟؟ انھن موجب پوليس کي پنھنجي ڪم جو پگھار ملي ٿو، ان کان ھٽي اسان ھميشه پوليس جي ايمانداري وارن ڪمن جي ساراھ ڪئي آھي، اي ڊي خواجه، ثناالله عباسي، خادم رند، نجف مرزا. عبدالله شيخ ۽ ٻيئن جي ڪارڪردگين تي ڪالم به لکيا آھن، اسان جو نقطِ نظر اھو آھي ته ڪنھن آفيسر جي فيئر ڪم جي حوصله افزائي ان جي ان ڪم کي وڌيڪ تقويت مھيا ڪري ٿي ۽ ان جي عزت افزائي ٻيئن تي به اثر انداز ٿئي ٿي، بدين ۾ رھي ويل اڳوڻو ايس ايس پي عبدالله شيخ جيڪو ھن وقت ڊي آءِ جي آھي ان جا پوليس بابت اھي لفظ ورجايون ٿا، ھِن چيو ھو ته ”پوليس جو جنرل فيئر ڪم اھو ھجڻ کپي ته پوليس مان عام ۽ شريف ماڻھن کي ڪا به شڪايت نه ھجي، ڪنھن به بي گناھ تي ڪيس داخل نه ٿئي ۽ ڏھاري قسم جا ماڻھو پوليس کان خوف کائين“ ان طرح جي پاليسي تي گھٽ آفيسر ڪم ڪن ٿا، جن جي ڪردارن جي ايتري ساراھ به نه ٿي ٿئي، پر جيڪي پوليس آفيسر عبداالله شيخ جي چيل جملن جي پاسداري ڪن ٿا اھي عوام ۾ وڌيڪ مقبول ٿيا آھن، ٿيئن ٿا ۽ ھميشه مقبول رھندا، بدين ضلعي مان اھڙي مقبوليت سڀ کان پھرين اي ڊي خواجه ماڻي، ان کان پوءِ امير شيخ، عبدالله شيخ، نجف مرزا ۽ ڪجھ ٻيئن ماڻي، نجف مرزا ته ڪنھن کلي ڪچھري ۾ ڪنھن جو اجرڪ جو تحفو اھو چئي وصول نه ڪندو ھو ته جيڪڏھن سفيد پوش ماڻھو ۽ ماتحت پوليس آفيسر ھن کي اسٽيج تي اجرڪون پارائي ڀانڪر پائي ملندا ته عام ماڻھو انھن جي خلاف شڪايتون نه ڪري سگھندا، امير شيخ جو بدين ۾ اھو ڪردار رھيو جو اھو جتي به ويندو ھو اتي ماڻھن جا ميڙ گڏ ٿي ويندا ھئا.

09/11/2021

ماتلي شھر ڀرسان شھباز ھوٽل تي 2 مھينا اڳ ماتلي اتحاد جو تاحيات صدر سڏائيندڙ رفيق ميمڻ ۽ سندس ٻيئن 5 ساٿين ھٿان ھلان ڪري حملو ڪري زخمي ڪيل سينئر صحافي، ليکڪ، ماتلي پريس ڪلب جي ميمبر ايڪتا ڪراچي جي ماتلي ۾ رپورٽر صالح ميمڻ جي داخل ايف آءِ آر ۾ نامزد 6 ئي جوابدارن خلاف ٽنڊومحمد خان جي عدالت ۾ فرد جرم لاڳو ٿي ويو آھي، ٻڌڻي جي اڳين تاريخ 18 نومبر مقرر ڪئي وئي آھي، صحافي صالح ميمڻ شھباز ھوٽل تي ويٺل ھو 8 سيپٽمبر 2021ع تي پاڻ کي ھيرو سمجھندڙ رفيق ميمڻ، ان جي ٻيئن ساٿين ممتاز زنئور، نوني سونارو، باسط شاھ، انور ٿيٻو ۽ علي حسن کوسو ان تي قاتلاڻو حملو ڪري ڏنو، جنھن ۾ صحافي صالح ميمڻ شديد زخمي ٿيو، ھوٽل تي موجود ماڻھن مداخلت ڪري صحافي جي جان بچائي، 9 سيپٽمبر 2021ع تي صحافي طرفان حد جي ٿاڻي ٽنڊو غلام حيدر تي حملي جي ايف آءِ آر داخل ڪرائي وئي، ڪيس جو فائينل چالان پيش ٿيئڻ کان پوءِ جوابدارن خلاف فردِ جرم لاڳو ڪيو ويو آھي، صحافي صالح ميمڻ مطابق جوابدارن مان اڪثريت تي ٻيا به سنگين ڪيس داخل آھن، 2 تي خونن جون ايف آءِ آرون داخل رھيون آھن، رفيق ميمڻ تي دھشتگري جو ڪيس به داخل آھي، بي بنياد الزامن واريون ھنن جون ڪوڙيون خبرون نه ھلائڻ تي ھنن حملو ڪري قتل ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ۽ مختلف طريقن سان مسلسل ڌمڪائي رھيا آھن ته ڪيس تان ھٿ کڻو، ھن چيو آھي ته ھِن کي يقين آھي ته عدالت ھن سان انصاف ڪندي ۽ جوابدارن کي سزائون ڏيندي،

20/10/2021

https://www.facebook.com/968911553276648/videos/1513873382312767/

14/10/2021

”جاڳرتا“ نالي ھي ڪتاب صحافي صالح ميمڻ طرفان سنڌ جي 100 ٻرندڙ اشوز تي لکيل مضمونن ۽ تجزيئن جو 512 صفحن جو ڪتاب آھي، ھن ڪتاب جي 1000 رپيه قيمت آھي، مگر ڊسڪائونٽ تي ھي ڪتاب پڙھندڙن کي صرف 600 رپين ۾ سندن ايڊريس تي ٽپال ذريعي پوري پاڪستان ۾ فري ھوم ڊليوري سان موڪلجي پيو، عام پڙھندڙ، صحافي، اديب، شاعر، ھي ڪتاب گھرائي سگھن ٿا، ڪتاب گھراڻ لاءِ ھِن واٽس ايپ نمبر تي رابطو ڪري سگھجي ٿو.
03452222120
ھن ڪتاب ۾ ليڊي ھيلٿ ورڪرس جي ڪامياب جدوجھد جي تاريخ کي شامل ڪيو ويو آھي، ان کان علاوا، ھن ڪتاب ۾ تعليم، صحت، پوليس، سماجي ڏوھن، ڊاڪٽري، صحافت ۽ ٻيئن موضوعن تي معلوماتي مضمون ۽ شاعريءَ تي تجزيا، عورتن جي مسئلن، نياڻين جي وڪري، خودڪشين، پريمي جوڙن، زنا، ڪاروڪاري، شادي، ٻئي شادي، کدڙن، جنگين ۽ تاريخ جي بدنام عورتن تي به آرٽيڪل شامل آھن، ڪتاب گھرائڻ جو آرڊر صرف اھو بڪ ڪرائي جيڪو ڪتاب پڙھڻ چاھي ٿو، آرڊر ۾ پنھنجو نالو ايڊريس ۽ رابطي جو فون نمبر شامل ڪرڻ گھرجي. ھن ڪتاب جي مصنف جو تعارف نالي واري وڪيل سڪندر خاصخيلي ڪتاب جي بيڪ ٽائيٽل تي ڪرايو آھي.

11/10/2021

https://www.facebook.com/100006414795963/posts/3185714214985707/

منھنجو کير خالص 80 تنھنجو پاڻي نيسلي 100
منھنجي ڪڻڪ 50 تنھنجي ڊبل روٽي 80
منھنجي ڪپھہ 130 تنھنجو ڪپڙو 400
منھنجي جانور جو گوشت 500 ڪلو تنھنجي ڪڙھائي 1500
منھنجو ڪمند 70 مڻ تنھنجي کنڊ 100 ڪلو
منھنجي جانور جي چمڙي 1000 تنھنجي جتي 2500
منھنجي ڀاڄي چند روپين ۾ دڪان تي، تون وڪڻين ھزارن ۾
منھنجو پورو سال گرمي سردي برسات اس ۾،
تون سمھين اي سي ۾
منھنجو علاج پنساري وٽ تنھنجو علاج بيرون ملڪ
منھنجي محنت سالن جي، تنھنجي حرامخوري ڪلاڪن ۾.
تنھنجو منھنجو ڪو مقابلو ناهي.✌🏻

10/10/2021

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2892346797722940&id=100008429431242

ماتلي منهنجي صحافتي سفر جي شروعاتي ڪجهه سالن جو روز جو پنڌ رهيو، ڪڙيو گهنور کان روز شام جو خبرون لکي پنا کڻي استاد ملان ڊرائيور جي هينو بس ۾ چڙهي پوندو هئس ۽ ماتلي پهچي جنگ اخبار جي رپورٽر گلزار ڦول جي دڪان تان فيڪس ڪري رات تائين واپس ڪڙيوگهنور موٽي ايندو هئس، تڏهن اتي پريس ڪلب ماتلي ۾ مونکي نثار پاٽولي ، صالح ميمڻ، اسلم قائمخاني ۽ گلزارڦول ۽ منهنجي سچ اخبار جي نمائندي انور ايري کان سواء ٻيو ڪير نه سڃاڻندو هو۔ ماتلي جي نظاماڻين سان دوستي هئي ڪڏهن ڪڏهن گاڏي نه ملندي هئي ته منهنجي هم عمر ڪلاس فيلو حفيظ الله نظاماڻي وٽ ترسي به پوندو هئس۔ ماتلي شهر سان منهنجي الهڙپن واري حسين ماضي جون يادون سلهاڙيل آهن۔ ڪڏهن ڪڏهن دل چوندي آهي ته ماتلي کان مڪليء تائين جون يادون لکان، مونکي اهي ڏينهن ڪٿان ٿا وسرن، 97-1996 دوران مئٽرڪ ۾ پڙهندو هئس، اسڪول کان واپس اچي ڊاڪٽر صفدر ڪلهوڙو جي اسپتال تي ڊسپينسري ڪندو هئس، ڊاڪٽر صاحب کان ويهه روپيا خرچي ملندي هئي، ڏهه روپيا مومن جان وٽ جمع ڪندو هئس (هر مهيني مومن جان کان ڪپڙن جو نئون وڳو خريد ڪندو هئس) باقي ڏهه روپيا کيسي ۾ وجهي شام جا پنج ٿيندا هئا ته پريس ڪلب تي وڃي ادبي دوستن حبيب آزاد۔ ساگر گل حسن ڪڙيائي۔ دلشاد چاوڙو ۽ ٻين سان سنڌي ادبي سنگت جي هر آچر تي هلندڙ تربيتي ڪلاسز جون تياريون ڪندو هئس۔ منهنجو پرائمري جو استاد ۽ سينئر صحافي سائين ستار نظاماڻي تڏهن پريس ڪلب ڪڙيوگهنور جو بااختيار صدر هيو، پريس ڪلب تڏهن يونين ڪائونسل جي دڪان ۾ پوسٽ آفيس جي ڀرسان درگاه واري بازار ۾ هوندي هئي۔ سائين ستار سنڌي ادبي سنگت جو الحاق بحال ڪرائڻ بعد مونکي سيڪريٽري جي عهدي تي چونڊرايو ۽ پاڻ ڪائونسلر ٿيا۔ سندن صحبت ۾ رهندي مونکي صحافت جو به شوق ٿيو ۽ پنهنجي خواهش جو اظهار ڪيم ته سائين ستار ڏاڍو خوش ٿيو ۽ مصطفي اياز مهيري کي چيائين ته تو وٽ ٻه اخبارون آهن هڪڙي مقبول کي ڏي، ۽ مصطفي اياز تعمير سنڌ پاڻ وٽ رکي ۽ سچ اخبار مونکي ڏئي ڇڏيائين۔ ائين ڪجهه ڏينهن بعد مونکي سچ جي ايڊيٽر سائين مدد علي سنڌي ۽ نيوز ايڊيٽر رڪ سنڌي سان ملاقات بعد پڪي نمائندگي ملي وئي۔ سچ اخبار سائين حمزه پليجو وارن جي مالڪي ۾ هئي ۽ اسماعيل راهو صاحب جو انهن سان شيئر هو يا نه پر اداري ۾ سندن ريفرنس تمام گهڻو هلندو هو۔ ادا اسلم راهو صاحب شروع کان ادبي ٽيلينٽ جو قدر دان رهيو آهي ان مونکي تڏهن به منهنجي ٽئلينٽ سبب عزت ڏني ٿي، ۽ 2007 کان پوء جڏهن آئون پاڻ مٿان ڪوڙا ڪيس ٿيڻ ڪري بدضن ٿي سندن مخالف ٿيو هئس تڏهن به عزت ڏيندا هئا ۽ اڄ جڏهن ساڻن گڏ آهيون تڏهن به اهائي بلڪه انکان به وڌيڪ عزت ڏين ٿا۔ ائين آئون صحافت ۾ آيس ۽ پوء سڀني دوستن جو خبرون کڻي، ماتلي وڃڻ فيڪس ڪرڻ منهنجو روز جو معمول بڻجي ويو ڇو ته سڀن مان عمر ۾ ننڍو هئس ۽ سڀني کي عزت ڏيندو هئس۔ اهو ئي سبب ٿيو جو الله مونکي عزت بخشي ۽ آئون ساڳي پريس ڪلب ڪڙيو گنهور جو پوء 2008 کان بااختيار صدر ٿيڻ ۾ ڪامياب ٿيس ۽ 2017 تائين پريس ڪلب ڪڙيو گهنور جا فيصلا منهنجي ها ۽ نه ۾ ٿيندا رهيا۔ 2017 ۾ پنهنجي مرضي ۽ خوشي سان پريس ڪلب ڪڙيو گهنور جي بنيادي ميمبرشپ تان مستعفي ٿيس، اهو سڀ هتي لکڻ جي گنجائش ناهي مون دراصل هي پوسٽ ان لاء لکڻ شروع ڪئي ته ماتلي جي صحافين سان منهنجو ويهه ٻاويهه سال پراڻو دوستي وارو تعلق رهيو آهي ۽ ان هيڏي ويڏي عرصي ۾ مون ماتلي جي ڪنهن به صحافي جو ڪوبه ڪتاب پبلش ٿيندي نه ڏٺو آهي۔ صالح ميمڻ Saleh Memon ماتلي جو اهو پهريون صحافي آهي جنهن جي ڪالمن جو ڪتاب شايع ٿيو آهي۔ دوستن کي ضرور پڙهڻ کپي۔

10/10/2021

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10220224800718813&id=1491280635

سنسار، سونهن ۽ سنڌ جو عاشق!

By Jami Chandio

استاد بخاريءَ سان منهنجي پهرين ملاقات ٻاروتڻ ۾ ٿي، جڏهن هو ۽ منهنجو والد صاحب عبدالحئي چانڊيو دادوءَ جي ڪاليجَ ۾ پروفيسر هئا. بُوبڪَ ۾ بابا جو دِلگُهريو دوست گل محمد ميمڻ رهندو هو جيڪو سنڌ جو مشهور حڪيم هو. اسان جو اُتي اچڻ وڃڻ هوندو هو. هڪ دفعي مان بابا سان گڏ بُوبڪَ ويو هوئس ۽ واپسيءَ تي ڪاليج ۾ استادن جي اسٽاف روم ۾ مون پهرين ڀيرو استاد بخاريءَ کي ڏٺو. مون کي ٻاروتڻ کان شاعريءَ سان نه رڳو گهرو لڳاءُ هوندو هو پر مون کي تمام گهڻي سنڌي ۽ اُڙدو شاعري ياد هوندي هئي. مون کي اڄ به ياد آهي ته اُن ڏينهن استاد بخاريءَ لئه ۽ تالَ ڏئي ڏاڍي ترنم ۾ پنهجا شعر ٻڌايا هئا. ائين اسان جي گهر ۾ استاد بخاريءَ جو ذڪر پيو ٿيندو هو، خاص طور تي ادبي لاڙي سبب بابا مون سان هن جو ذڪر پيو ڪندو هو.

مون سدائين بابا کان استاد بخاريءَ بابت مثبت راءِ ٻُڌي، سواءِ هڪ دوستاڻي تنقيد جي ته هو تاريخ ۽ فلسفي جو وسيع مطالعو نه ٿو ڪري. اها خبر مون کي وڏو ٿي پوءِ پئي ته استاد بخاريءَ زندگيءَ جو وسيع ۽ گهرو مطالعو ڪيو هو، جنهن جا انيڪ عڪسَ سندس شاعريءَ ۾ آهن. هو تاريخ جو اِدراڪ رکندي علامتي انداز ۾ ڪيڏي نه وڏي ڳالهه ٿو چئي:

سمنڊ نه سُڪندو، پر مون سُڪندي آهي ڏٺو،
روهُه نه ڀُرندو، پر مون ڀُرندي آهي ڏٺو،
اکين سان استاد بخاري سجَ کي،
ڪني جيڏي کڏَ ۾ ٻُڏندي آهي ڏٺو.

استاد بخاريءَ سان منهنجي واقفيت جو ٻيو حوالو رسول بخش پليجو آهي، جنهن سان منهنجي شعوري حياتيءَ جا لڳ ڀڳ 25 سال گڏ گذريا. پليجي صاحبَ جي صحبتَ ۽ ساڻس گڏ سفر ڪرڻ معنيٰ هڪ يونيورسٽيءَ جو هم سفر هجڻ آهي. استاد بخاريءَ جو مون وٽ ابتدائي تعارف هڪ بيحد رومانوي شاعر وارو هو، جيڪو خاص طور تي سنڌ جي ٻهراڙيءَ جي رومانوي روين جو ترجمان هو. اهو بخاري جيڪو پنهنجي رومانوي اظهار ۾ بيحد بيخوف آهي، هو چوي ٿو:

کڻي نگاهَه پڇيائين ته ڪانُ هو يا نه؟
چيم ته جنهن به پچايو، جُوانُ هو يا نه؟
هزار شورشُون چهرو، ڪئي قصا آنسو،
زبانَ بند هئي پر بيانُ هو يا نه؟

بخاريءَ جو رومانوي انداز به سراپاءِ باهه آهي، چوي ٿو:

اسان عشقُ ڪيو هو، اُهو نه ٿو وسري،
مچن ۾ شوقُ نچيو هو، اُهو نه ٿو وسري،
بلا تي پير نه پيو هو، جو ڇالَ ڏئي بچجي،
کِنوڻ کي ٻانهَن ٻَکيو هو، اهو نه ٿو وسري.

پليجو صاحب 1986ع ۾ جڏهن جيل مان نڪري آيو ته اسان سڄيءَ سنڌ جا سفرَ گڏجي ڪرڻ شروع ڪيا. سڄيءَ سنڌ ۾ جهر جهنگ وياسين. سفرَ ۾ رڳو بحث مباحثا، ادبي رهاڻيون، لطيف جا بيتَ، انقلابي شاعري، فلسفو، سياستَ ۽ عالمي موضوعَ هوندا هئا. انهن رهاڻين ۾ منهنجي سامهون هڪ نئون استاد بخاري اُڀري آيو. رُڳو رومانوي نه، پر هڪ انقلابي، قومي، طبقاتي شعورَ جو حامل ۽ بيپناهه آرٽسٽ شاعر استاد بخاري! مون کي پليجي صاحب جو بخاريءَ بابت اهو نئون موقفُ هضم ڪرڻ ۾ وڏو وقتُ لڳو ۽ ساڻس گهڻي ۾ گهڻا اختلافي بحث مباحثا به مون ڪيا، پر پوءِ جڏهن سڄي ڳالهه پيرائتي سمجهيم ته مون استاد بخاريءَ کي هڪ نئين اَکِ سان ڏسڻ، پڙهڻ، سمجهڻ ۽ پروڙڻ شروع ڪيو. اهو بخاري جيڪو رومانوي به آهي ته انقلابي به آهي، قومي ۽ طبقاتي سوچَ جو حامل به آهي ته بيحد فطرتپسند، حسنپرست به آهي. يعني مختلف شعري روايتن جو سنگم پر روايتي شاعر بلڪل به نه. هن جي عواميتَ به عوام جي سطح جي نه پر انقلابي عواميتَ آهي، يعني اُها عواميتَ جيڪا عوام لاءِ ته آهي پر عوامَ کي تبديل ڪندڙ شعورَ ۽ فڪرَ تي ٻڌل آهي. استاد بخاريءَ چوي ٿو:

جو ڪٿي رُڪجون رفيقو! ارتقا رُڪجي نه ٿي،
زندگيءَ جي آرزوءَ ۾ جُستجو ٿڪجي نه ٿي،
ساٿيو! سندرا ٻڌي، هلندا هلو، وڌندا هلو،
پاڻ ڇو بيهي رهون، دنيا جڏهن بيهي نه ٿي!

سَڄيءَ دنيا جي ۽ سموري تاريخ جي ڪُوڙ کي بخاريءَ جي للڪارَ جو انداز ڏسو:

پنهنجي اونداه آڻ، منهنجي سوجهري جي سامهون،
تنهنجو منهنجو مامرو آ، فيصلي جي سامهون،
پير پنهنجا کوڙ، جي کوڙي سگهين او ڪُوڙ ٻُڌ!
ڌُوڙ ٿي ويندين، جو آهين زلزلي جي سامهون!

بخاريءَ جو انقلابي شعور ته پنهنجي جاءِ تي پر ان جي
اظهارَ جو اعتماد ۽ لهجو ته ڏسو:

پڇيائون ته هٿ ۾ قلم آ، يا بِجلي؟
بغل ۾ ڪتاب آ يا طوفان آهي؟
تڪي ڪامريڊَن جي مُنهن ۾ چيم:
نون انقلابن جو سامانُ آهي.
يا وري هي ڏسو:
سڄو وقت آهيون اسان انقلابي،
رُتن کي ڳُتن کان وٺي ٿا گُهمايون،
خزائُن کي لوڏي، لُڪن کي تڙائي،
بَهاريون گُهرايون، کٿُوريون ورهايون!

استاد بخاريءَ سان ان نئين ۽ شعوري ڏيٺ ويٺ ۽ تعارف کان پوءِ اتفاق سان اسان جو ذاتي طور به محبت ۽ احترام جو تعلق جُڙيو، جيڪو سندس زندگيءَ جي آخري پساهه تائين قائم رهيو. مان جڏهن سنڌ يونيورسٽيءَ ۾ پڙهندو هوس ته هو مون سان ملڻ ڪڏهن هاسٽل هليو ايندو هو ته ڪڏهن يونيورسٽي ڪالونيءَ ۾ ڊاڪٽر دُر محمد پٺاڻ جي گهر ترسي اُتي گهرائيندو هو ۽ پوءِ اسان جون طويل ادبي رهاڻيون ٿينديون هيون. هو دادوءَ کان ريلَ ۾ ايندو هو ۽ پوءِ مان هميشه کيس ڄامشوري ريلوي اسٽيشن تي ڇڏڻ ويندو هوس. مون کي اهو به فخُر حاصل آهي ته هو مون کي ادبي خطَ لکندو هو ۽ مون وٽ هن جا انيڪ اهڙا خط سانڍيل آهن، جن ۾ ڪيترا شعر هن پهريو ڀيرو لکي پڙهڻ لاءِ مون کي اُماڻيا هئا.

استاد بخاري ذاتي طور هڪ بيحد سادو ۽ معصوم طبع ماڻهو هو. هن جي سامهون هن جي شاعريءَ تي پارکُو نظر سان ڳالهائبو هو ته هو وڏيءَ معصومانه حيرتَ وچان پيو ٻُڌندو هو، ڄڻ ته هن کي يقين نه ايندو هجي ته اهو سڄو اِدراڪ، فن ۽ ڏاهپَ سندس شاعريءَ جو مزاج ۽ جوهر هئا. هن جي شاعريءَ ۾ حُسن پروري، عاشقي، فن سان محبت، قوميتَ، انقلابيتَ، جماليات ۽ فطرت پسنديءَ جا گهڻ طرفا عڪس آهن. خاص طور حُسن پروري، به ايتري جو هن کي موت جي خبر به حسين گُهرجي، هو چوي ٿو:

آگ جي درياه ۾ ڪُڏان،
هُن ڪناري تي اگر سهڻي هجي!
زندگي ڪوجهيءَ کان ڏاڍو ٿو ڊڄان،
موت جي ئي خبر پر سهڻي هجي!

پر مان سمجهان ٿو ته استاد بخاريءَ جي محبتي شاعريءَ تي انقلابي شعورُ وڌيڪ حاوي آهي، شايد اهو ئي سبب آهي جو سڄي حياتي شاعريءَ کي ارپي به هو خود ڪلاميءَ جي ڪيفيتَ ۾ چوي ٿو ته:

مڃيم سَچَ جو سجُ ۽ ٻِجُ آهين،
بُکئي لاءِ ڳڀو ناهين، او شاعري!
وڏي ڏاتَ ٿي ڏيهَه کي روز ڏين پر،
ننگي لاءِ لٽو ناهي، او شاعري!

استاد بخاري هڪ اهڙو شاعر آهي، جنهن پنهنجي وجود کي عشقَ، انقلابَ، سنڌ ۽ انقلابي عواميتَ جي روحَ ۾ رچائي ڇڏيو هو، ان ڪري بخاريءَ کي انهن قدُرن کان جدا ڪري ئي نه ٿو سگهجي. هو ان جو اظهار هيئن ٿو ڪري ٿو:

جذبات ۾ محتاط رهڻ ڪو نه آيو،
درياههَ کي سُونهين ٿو وهڻ ڪو نه آيو،
محبوب جي محفل مان اُٿڻ مشڪل هو،
مظلومَ ڪئي ڪوٺَ، ويهڻ ڪو نه آيو!

ان ڪري استاد بخاريءَ وٽ جتي شاعري عشق جي اظهار، فن سان محبت، ٻوليءَ سان عشقَ جو لطيف ذريعو هو، اُتي هن وٽ شاعري هڪ فڪري مورچو به هو، جتي هن پنهنجي دور کي جاڳائڻ، لوڏڻ، ڌوڏڻ ۽ متحرڪ ڪري تبديل ڪرڻ ٿئي چاهيو. سندس تصور ته ڏسو!

آڙاهَه ۾ آلاڻ، اِها اڻ ٿيڻي!
۽ سونَ ۾ ڪاراڻ، اها اڻ ٿيڻي!
جنهن وقت سڏي سنڌ، بخاري ڀُڻڪي،
ڇا لاءِ، ڇاڪاڻ، اها اڻ ٿيڻي!

استاد بخاريءَ کي عقيدي پرستي ۽ اوهام پرستيءَ کان نفرت هئي، جو هو سمجهندو هو ته اهي فڪري غلاميءَ جا وَنگ نه رڳو صدين کان سندن پيرن ۾ پيل آهن، پر اهي سندن تاريخي غلاميءَ جا سبب ۽ محرڪ پڻ آهن.
هو چوي ٿو:

انسان جي عظمت کي مڃون ٿا سو مڃون ٿا،
ڌرتيءَ کان هلي چنڊ وڃون ٿا، سو وڃون ٿا،
تحقيق جي مضبوط هٿوڙيءَ سان ٺڪوري،
وهمن جا ٺلها ٺاٺَ ڀڃون ٿا، ڀڃون ٿا!

هو صدين جي اوهام پرستيءَ جو ٽُٽندڙ طلسم ڏسندي چوي ٿو:

جُهور عقيدو اُڊڙي پيو آ،
عقل، جُوانو اُگهڙي پيو آ،
حُجري جون ٿا ٿُوڻيون کوڙيو،
هوڏانهن عرش به اُکڙي پيو آ!

روشن خيالي، سنڌ ۽ پورهيت عوام بخاريءَ جي محبت جا محور هئا، سنڌ ۾ ته هن جو ساهُه هو، جنهن باشعور سنڌ جي هن پنهنجيءَ شاعريءَ ذريعي آبياري ڪئي، ان جي ارڏي باغيانه مزاج بابت هن جو اتساهه ۽ اعتماد ڏسو:

تِڙڪي جي تَتان، سمنڊ سُڪي ناممڪن،
ڪڪرن جي اڳيان، ڪوهُه ڊُڪي، ناممڪن،
تاريخَ ڪري چيخَ چيو: او آمر!
جابرَ جي اڳيان سنڌُ جُهڪي، ناممڪن!

پر ساڳئي وقت هو سنڌ جي موجوده ۽ ايندڙ نسلن کي خبردار به ڪري ٿو:

ته ڇا گمنام ٿي وينداسين، پر آهستي آهستي؟
خيالخام ٿي وينداسين، پر آهستي آهستي؟
پراون کي پناهون ڏيندي ڏيندي ڏينهن هڪُ ايندو،
اسين خود سامَ ٿي وينداسين پر آهستي آهستي؟
بخاريءَ کي خبر هئي ته نئين سنڌ جي اڏاوتَ ڏاهپَ، جدوجهد ۽ مزاحمت سان ئي ٿي سگهي ٿي، تڏهن ته هو چئي ويو:

صدين ۾ ٿيو به هڪڙو ديده ور پئدا ته ڇا ٿي پيو؟
اسان جي ڏيهَه کي ڏاهن هزارن جي ضرورت آ،
نوان سُقراطَ، افلاطون پيو استاد پئدا ڪري،
زماني کي نڪورن شاهڪارن جي ضرورت آ.

مون کي اڄ به ياد آهي ته جڏهن هو ڪينسر جي بيماريءَ وِگهي ڳري ڪنڊا ٿي ويو هو، پر بخاريءَ جو اُتساهه، زندگيءَ ۾ ويساهُه، حوصلو، تخليقيتَ، اُميد پسندي ۽ هڪ نئين سنڌ ۽ نئين دنيا جي اڏاوت ۾ ايمان هماليه کان به اوچو هو، هو ته سراپا پنهنجي هن شعر وانگر هو:

ٻيلو نه جهلي ٻُور، اهو ناممڪن!
تنهنجو نه پوي پُورُ، اهو ناممڪن!
اُستادَ جو آواز لَٽيو ٿا لُڙَ ۾،
اوندهه ۾ لڪي نُورُ، اهو ناممڪن آ!

وفات کان ڪجهه ئي ڏينهن اڳ علي دوست عاجز سان مون کي ملي وڃڻ جو نياپو ڪيائين، مان وٽس دادوءَ واري گهر ويس، ته هي هماليه کان سگهارو سنڌ جو انقلابي ۽ رومانوي شاعر، هڏن جي مُٺ جيان هنڌ تي پيو هو. مان وٽس گهڻي دير ويٺو رهيس، جڏهن ته ماڻهن سان ملڻ جي کيس مڪمل منع ٿيل هئي، ان حالت ۾ به ڇا ته لفظ چيائين، “موتَ کان نه ٿو ڊڄان، پر زندگي بيحد وڻيم ٿي، ڄاڻان ٿو انسان ڪينسر جو علاجُ ڳولهي لهندو، پر تڏهن مان نه هوندس”.

ڪجهه ئي ڏينهن کان پوءِ سندس فاني جسم ته وڃي ڌرتيءَ جي هنج ۾ سُتو، پر سنڌ جو استاد بخاري رڳو ڪو فاني جسم ته نه هو، سنڌ جو روحُ، سنڌ جو احساسُ هو، شعور هو، شُعار هو، ۽ سڀ کان وڏي ڳالهه سدا حيات عاشقُ هو، اهو ڪيئن ٿو مري سگهي؟ هو پاڻ ئي ته بشارت ڏئي ويو هو ته:

جو قومَ جياري، اُهو جيئندو رهندو،
جو عامُ اُجاري، اهو جيئندو رهندو،
مون کي تاريخَ ۽ تقديرَ ڏني پڪَ آهي،
جو سنڌُ سنواري اهو جيئندو رهندو

روزاني ڪاوش حيدرآباد، 09 آڪٽوبر 2014ع

Photo with Ustad Bukhari in 1989 @ Karachi, Sindh

09/10/2021

04/10/2021

ماتلي جو ھڪ جاکوڙي، اصول پسند، ايمانداري سان پنھنجو صحافتي ڪم سرانجام ڏيندڙ صحافي محمد ايوب شيخ، جيڪو لڳاتار مختلف موضوعن تي مختلف اخبارن ۾ ۽ سوشل ميڊيا تي سالن لکندو اچي، سادي طبيعت ۽ انڪساري واري گفتگو جو انداز ھن جي وڏي سڃاڻپ رھي آھي، سماجي مسئلن کي قلم ذريعي اجاڳر ڪرڻ ۽ ھر خبر ۽ تحرير کي توري تڪي صحافتي اصولن مطابق بيلنس ڪري لکڻ ھن جو شاندار ڪم رھيو آھي، انتھائي نرم ۽ حساس دل رکندڙ محمد ايوب شيخ صحافين جي اتحاد جو وڏي حد تائين حامي آھي، ڪجھ صحافين ۾ پيدا ٿيل خرابين کان بخوبي واقف ھجڻ باوجود ھن جو خيال آھي ته ھڪ ئي شھر ۾ صحافي ڀلي الڳ الڳ پريس ڪلبن ۾ ھجن، پر سٺن صحافين جي وچ ۾ ھڪ ٻئي سان رابطي جو سلسلو ٽٽڻ نه گھرجي، خرابين کي ڪنھن به صورت ۾ سپورٽ نه ڪچي ۽ چڱائين کي ڪڏھن به ڪنھن به انا ۽ بغض جي بنياد تي نظر انداز نه ڪجي، صحافين سان مختلف مرحلن ۽ شڪلين ۾ پيش ايندڙ زيادتين ۾ ميرٽ تي ھڪ ٻئي جو ساٿ ڏجي، ان اصول تي ھلندي، ڪا به مصلحت نه ڪندي محمد ايوب پنھنجن ساٿين سان به اصولي اختلاف رکيا آھن، غلط جو ساٿ نه ڏيئڻ ۽ صحيح جو ساٿ نه ڇڏڻ واري ڳالھ تي ھو حوصلي ۽ اعتماد سان بيٺل آھي، ھو سمجھي ٿو ته صحافين جا اندروني سرد اختلاف گھٽجڻ گھرجڻ، غلط رستي تي ويندڙ جي اصلاح ڪرڻ کپي، ھن جو چوڻ آھي ته صحافي يا ليکڪ جو اھو ڪم ھر گز نه آھي ته ھو ڪنھن گفتگو يا تحرير ۾ بد اخلاقي ڪري يا اھڙي الزام تراشي ڪري جيڪا ثابت نه ٿي سگھندي ھجي، حدون پار ڪري ڪنھن به آفيسر، سياستدان يا ڪنھن ٻئي جو اھڙو ساٿ به نه ڏجي جو صحافي منصف ۽ اڻ ڌريو رھڻ بجاءِ ڪنھن جي ڌر محسوس ٿئي. اسان محمد ايوب شيخ جي صحافتي ۽ شخصي ڪرادار جي ايمانداري، اصول پسندي ۽ صحافين کي سندن ڏکئي وقت ۾ ميرٽ تي ذاتي ۽ ادارتي سطح تي ساٿ ڏيئڻ واري پاليسين جو قدر ڪريون ٿا. دعاڳو آھيون ته کيس الله تعالا وڌيڪ حوصلو، وڌيڪ عزت ۽ وڌيڪ سگھ عطا ڪري ته جيئن ھو سماج جي قلم جي ذريعي وڌيڪ خدمت وارو ڪم لڳاتار جاري رکي سگھي.
سٽون: صالح ميمڻ

02/10/2021

ماتلي ۾ سينئر صحافي ۽ ڪالم نگار صالح ميمڻ تي قاتلاڻو حملو ڪري کيس زخمي ڪندڙ ماتلي اتحاد جي ھنن مُک اڳواڻن جا چھرا سنڌ وارن کي ياد رکڻ کپن، سڀني تائين ھي ميسيج پھچڻ کپي ته ماتلي ۾ پاڻ کي سماجي اڳواڻ سڏائيندڙن جا ڪرتوت ڪھڙا آھن، ھنن 8 سيپٽمبر 2021ع تي شھباز ھوٽل تي ويٺل صحافي\ ڪالم نگار صالح ميمڻ تي بڇ ڪري قاتلاڻو حملو صرف ان ڪري ڪيو جو صحافي صالح ميمڻ ھنن جي مختلف احتجاجن ۾ ٽارگيٽ ڪيل ماڻھن جا موقوف سامھون آندا، ان عمل کي ھنن شخصن صحافي جي عمل کي ونگار چيو، رفيق ميمڻ نوني سونارو قتل جي بڇ ڪئي، ٻيئن حملو ڪيو، اھڙو ڪيس نمبر 114 سال 2021ع ٽنڊو غلام حيدر ٿاڻي تي داخل آھي، ھمراھ ضمانتن تي آھن، رفيق ميمڻ تي دھشتگردي سميت رياست جي ڏوھن ڪل 18 ڪيس داخل آھن، ممتاز زنئور، انور ٿيٻو، علي حسن کوسو تي به اڳ ۾ ڪيس داخل آھن، ھي آھي ماتلي ۾ ماتلي اتحاد. رفيق ميمڻ ھن کان اڳ ماتلي ۾ ڪاوش جي نمائندي ارباب عمر، مھراڻ جي نمائندي علي احمد اڍيجو ۽ ٻيئن صحافين خلاف به مھمون ھلايون ۽ بي شمار عزتدار ماڻھن جون احتجاج جي نالي ۾ بي عزتيون ڪيون، ڪئي بار شھرين ۽ پوليس جا سرِ عام پادر کاڌا، ملڪ دشمن تحريڪن ۾ رھيو، نوني سونارو ماتلي ۾ مسلم ليگ فنڪشنل جو اڳواڻ پڻ سڏائي ٿو، ف ليگ سنڌ جي قيادت کان مطالبو ٿو ڪجي ته اھڙو شخص جيڪو سينئر صحافين تي قاتلاڻن حملن ۾ ملوث آھي ان خلاف تنظيمي ضابطي جي ڪاروائي ڪن، ماتلي اتحاد اڻ رجسٽر تنظيم آھي، ان ۾ شامل سمورن ڪردارن جو ڪرائيم رڪارڊ ڏسي، ان تنظيم تي پابندي لاڳو ڪئي وڃي ۽ آفيس کي سيل ڪيو وڃي، ماتلي سميت سنڌ ڀر جي صحافين کان گھر ٿي ڪجي ته سينئر صحافي تي قاتلاڻو حملو ۽ ٻيئن صحافين خلاف مھمون ھلائيندڙ ھن گروھ جي سرگرمين جي رپورٽنگ جو مڪمل بائيڪاٽ ڪيو وڃي.

02/10/2021

ڪنھن ڪرڪيٽر يا مرد جي مرداڻگي جو فتح جو علامتي ۽ فخريه اشاري جي گھرائي طرف وڃجي ته ڪيتريون ئي معنائون نڪري پونديون، فتح جو اھو علامتي اشارو عورتن جي اڳيان خراب معنا ظاھر ڪري ٿو، ھي قديم ترين فاتحانه علامتي اشارو آھي، جيڪو عورتن ڪڏھن به استعمال ۾ نه آندو آھي، جڏھن ته پھلواني ۽ مردانگي ۾ ھاڻ دنيا اندر عورتون به جسماني ۽ ذھني پھلواني جا ڪامياب مظاھرا ڪري رھيون آھن، ريسلنگ، جوڊو، ڪراٽو، جمناسٽنگ کان وٺي زندگي جي ھر شعبي ۾ عورتن پنھنجو پاڻ کي مرد جي برابر بيھاري ڏيکاريو آھي، ان ڪري ھن طرح جي فاتحانه علامتي اشاري تي ھاڻ مڪمل پابندي لڳڻ کپي، ان جي جائي تي وڪٽري جو نشان متعارف ٿيئڻ کپي جيڪو ٻنھين جنسن لاءِ ڪامن علامتي نشان آھي. اسين سمجھو ٿا فتح جو ھي علامتي اشارو فحاشي جو ھڪ علامتي اشارو ثابت آھي، جنھن کي عورتون پسند نه ٿيون ڪن.

02/10/2021

ماتلي ۾ بڪي، آڪڙا ذريعي جوا جي اڏن تي ڇاپو 16 جوارين تي ڪيس داخل، ٿاڻي تي پريس ڪانفرنس ۾ ماتلي پوليس خلاف صحافين جا جرئت منداڻا سوال، ماتلي جي صحافين پوليس جو ھر موڙ تي جائز ساٿ ڏنو آھي، ان جي خامين جي نشاندھي به ڪئي آھي.

01/10/2021

بدين ضلعي جي ماڻھن جي حالتِ زار

01/10/2021

ماتلي جي چانڊيا محله ۾ منشيات جو ڪاروبار ڪري نسلن کي تباھ ڪرڻ کان روڪڻ تي منشيات فروش ڀائرن، پاڙي جي نوجوان شبير چانڊيو کي رتو رت ڪري ڇڏيو، پوليس جو ڪيس داخل ڪرڻ کان انڪار.

29/09/2021

ماتلي
سيشنس ڪورٽ بدين جي عدالت ماتلي جي ڳوٺ خيرو بوزدار ۾ مبينا ڪوڙو پوليس مقابلو ڄاڻائي ڳوٺاڻي مدد علي عرف مدو ڪوري کي جان سان ماريندڙ پوليس اھلڪارن جي ضمانت رد ڪري ڇڏي آھي، سمورا پوليس اھلڪار ڪورٽ مان فرار ٿي وڃڻ ۾ ڪامياب ٿي ويا، ھڪ سال اڳ ماتلي ۽ ٽنڊو محمد خان ٿاڻن جي حد ڳوٺ خيرو بوزدار ٽنڊو محمد خان پوليس مبينا ڪوڙو مقابلو ڄاڻائي ڳوٺاڻي کي قتل ڪيو ھو، جنهن جو ڪيس 12 ڏينهن اڳ ھاء ڪورٽ جي حڪم تي ٽنڊو محمد خان جي اڳوڻي ڊي ايس پي نند لال مھيشوري، اڳوڻي ايس ايڇ او ارشاد شاھاڻي، ڦلڪارا پوليس پوسٽ جي انچارج قادر بخش سھتو، شيخ ڀرڪيو ٿاڻي جي ايس ايڇ او محمد علي زنئور، پوليس جمعدار ڪريم بخش نظاماڻي سميت اٺن پوليس اھلڪارن خلاف ماتلي ٿاڻي تي 18 سيپٽمبر تي داخل ٿيو ھو. انھن پوليس اھڪارن سنڌ ھاءِ ڪورٽ حيدراباد بينچ مان گرفتاري کان واري ضمانت ڪرائي ھئي جيڪا اڄ 29 سيپٽمبر 2021ع ڪنفرميشن لاءِ رکيل ھئي، ضمانت جي رد ٿيڻ تي سمورا پوليس اھلڪار ڪورٽ مان فرار ٿي ويا، قانون محافظ پاڻ کي قانون جي حوالي ڪرڻ بدران ايئن مفرور ٿيئن ته انھن تي تعجب ٿئي ٿو، اگر قانون جا محافظ ايئن ڪندا ته پوءِ ٻيئن تي ڪھڙي معيار ھوندي؟

****************
ھيءَ ماتلي جي ڪيڏي نه وڏي خبر ھئي، DSP سميت 8 پوليس اھلڪارن ماتلي جي حد مان کڻي ھمراھ کي پوليس جي ڪوڙي مقابلي ۾ ماريو، ھاءِ ڪورٽ جي حڪم تي 18 سيپٽمبر 2021ع تي انھن 8 پوليس اھلڪارن خلاف ايف آءِ آر داخل ٿي، جوابدار انٽيريم بيل تي ھئا، اڄ 29 سيپٽمبر تي انھن جو بيل ڪنفرم نه ٿيو ته عدالت مان فرار ٿي ويا، ھن اھم خبر کي ماتلي جي صحافين مس ڪيو، ماتلي جا صحافي آخر ڪھڙي درد جي دوا آھن.

27/09/2021

ماتلي ۾ ڪنھن جو موقوف ھلائيندڙ صحافي ونگاري چئي ماريو ويندو. سڀئي صحافي خبردار رھن. ڪنھن جو به وارو ڪڏھن به اچي سگھي ٿو، ماتلي اتحاد وارا سياري کان اڳ مست ٿي پيا آھن.
ماتلي جي سينئر صحافي \ڪالم نگار صالح ميمڻ تي قاتلاڻي حملي ۾ ملوث جوابدارن جون شڪليون سنڌ جي شعوروندن کي ياد رھڻ کپن. ھي سڀ سنڌي آھن، ھنن ۾ ڪو به پنجابي پٺاڻ يا مھاجر نه آھي، سڀني جو تعلق ماتلي اتحاد نالي اڻ رجسٽر سماجي تنظيم سان آھي، اتحاد جو اصل چھرو اھو آھي جو ان جا ماڻھو صحافين تي قاتلا حملا ڪن ٿا، صحافين کي زير بار ڪرڻ لاءِ انھن خلاف احتجاج ڪري انھن جي ڪردار ڪشي به ڪن ٿا، ڪيترن ئي صحافين سان زيادتيون ڪري چڪا آھن، ڪاوش جي رپورٽر ارباب عمر ۽ مھراڻ جي رپورٽر علي احمد اڍيجو خلاف به ھنن مھمون ھلايون، صالح ميمڻ تي حملي جو اصل سبب اھو آھي ته جيڪو ھنن چيو ۽ ڪيو ان کي صحافي صالح ميمڻ جيئن جو تيئن رپورٽ ڪرڻ کان انڪار ڪيو ڇو ان مواد ۾ شريف ماڻھن کي سڌيون گاريون ڏنل ھيون ۽ صالح ميمڻ چيو ته ملزم کي به پنھنجي موقوف ڏيئڻ جو حق آھي، ھنن ايئن نه چاھيو، ھنن چاھيو ته ھنن جون ڳالھيون يڪ طرفيون ھلن، ڪو بھانو ڪھڙو به بڻائي پر اصل پس منظر اھو آھي، ته ماتلي اتحاد جي ھنن چھرن پھرين بدين ضلعي جي ڊي اي او اسلم پٺاڻ تي ھنن طرفان لڳايل الزامن جي سلسلي ۾ ان جو موقوف ھلايو، ان طرح ماتلي ٿاڻي جي وڏي منشي ڀائي خان مڱريو تي الزامن جي بوڇاڙ جي جواب ۾ ان جو به صحافي صالح ميمڻ موقوف ھلايو، جنھن تي ھنن صحافي کي ونگاري قرار ڏئي ڌمڪي به پوسٽ ڪئي ته ان جو اھڙو حشر ڪنداسين جو ڪنھن جي ونگار وھڻ جھڙو نه رھندو، ھي ماتلي ۾ ماتلي اتحاد جو اصل روپ آھي، جيڪو سنڌ ۽ دنيا آڏو رکجي ٿو.

20/09/2021

ماتلي گينگ وار طرف وڌي رھيو آھي، 2 ھفتن ۾ سچ لکڻ تي 2 صحافين تي منشيات فروشن حملا ڪري ھڪ معصوم نينگري سميت ٻن صحافين کي زخمي ڪيو، ڪيس داخل ھجڻ باوجود پوليس جوابدار گرفتار نه ڪري سگھي، سڀني جوابدارن جو تعلق ماتلي اتحاد سان سامھون آيو آھي، ماتلي ۾ گينگ وار جي شروعات ٿي چڪي آھي، صحافي منشيات فروشن کان محفوظ نه آھن..

03/09/2021

”جاڳرتا“ جي نالي سان 512 صفحن تي مشتمل منھنجو ھي پھريون ڪتاب جلد مارڪيٽ ۾ اچي رھيو آھي، ھن ڪتاب ۾ 100 مضمون، ڪالم، تجزيا ۽ خاڪا شامل ڪيل آھن، ليڊي ھيلٿ ورڪرس جي جدوجھد جي مڪمل تاريخ، تعليم، صحت، صحافت، عورتن تي ظلم، زنا، زيادتين، عشق، شادي، ٻي شادي، شاعريءَ جي اڀياس، ڪرائيم، شھيد بينظير ڀٽو، اي ڊي خواجه، سيٺ دريانو مل، ڊاڪٽر ذوالفقار مرزا، سميت ٻيئن موضونن تي ھن ڪتاب ۾ مواد شامل آھي.. ٿورن ڏينھن ۾ ھي ڪتاب توھان جي ھٿن ۾ ھوندو، ماتلي جي صحافين مان ڪنھن جو ماتلي جي تاريخ ۾ ھي پھريون ڪتاب به ھوندو...

29/08/2021

سنڌ ۾ پي پي ھڪ شخص جي ڪري پاڻ کي بدنام ڇو پئي ڪري؟؟؟

24/08/2021

ماتلي لڳ ملھڻ ڳوٺ ۾ اڄ 24 آگسٽ تي صبح جو پيءُ 9 مھينن جي گورھاڙي نياڻي 20 سالن جي جُلي ڀيل کي ڪھاڙي سان قتل ڪري ڇڏيو، جوبدار پيءُ منو ڀيل اھڙي واردات پنھنجي ئي گھر ۾ نياڻي سان ڪئي، پوليس کيس ڪھاڙي سميت گرفتار ڪري ورتو، لاش پوسٽ مارٽم لاء تعلقا اسپتال ماتلي روانو ڪيو ويو. پوليس کي قتل جو اطلاع مقتوله جي ڀاءُ ڌنو ڀيل ڏنو.

18/08/2021

ماڻھو ايمان ۽ بيان تان ڪنھن به وقت ڦري سگھي ٿو.
ماتلي تعلقي جي شھر ٽنڊو غلام علي ۾ 16 سالن جي ناري طرفان پيءُ تي زيادتي واري الزام واري معاملي تي ايس ايس پي بدين شبير سيٺار نوٽيس وٺي ٽنڊو غلام علي ٿاڻي تي زوري زنا جي ايف آءِ آر ڪرائي، جنھن ۾ ڇوڪري پاران ٿاڻي تي فرسٽ انفارميشن رپورٽ ان ڏني جنھن ڇوڪري کي گھر ۾ پاڙي اندر پناھ ڏنو ۽ ان ڇوڪري جي مبينه طور زندگي به بچائي، فرسٽ انفارميشن رپورٽ سان گڏ ڇوڪريءَ جو ٿاڻي تي بيان به ورتو ويو، جنھن تحت الزام ھيٺ آيل پيءُ گرفتار به ٿيو، جڏھن ڇوڪري کي ماتلي جي عدالت ۾ ميجسٽريٽ آڏو بيان لاءِ پيش ڪيو ويو ته ھوءَ زيادتي ۽ مارڻ واري ڪوشش واري بيان تان ان وقت ڦري وئي ۽ پيءُ سان گڏ وڃڻ تي راضي ٿي وئي، ڇوڪري 2- 3 ڏينھن اڳ مقامي ٿاڻي تي فرياد کڻي پھتي ته پيءُ زيادتي ڪري ٿو، پوليس ڪو به نوٽيس نه ورتو ۽ ڇوڪري کي گھر روانو ڪري ڇڏيو، جتي مبينه طور ڇوڪري کي ڪھاڙي سان مارڻ جي ڪوشش ٿي، ڇوڪري پاڙي وارن وٽ پناھ ورتو، سوشل ميڊيا تي واقعي جي رپورٽ تي زنا جو ڪيس داخل ٿيئڻ کان پوءِ ڇوڪري جو عدالت ۾ بيان بدلائڻ سان جيڪا صورت حال پيدا ٿي آھي، ان تي ماتلي جا دانشور گروپن تي عجيب تبصرا پيا ڪن، ڪو چوي پيو ته اھڙا معاملا سوشل ميڊيا تي نه اٿارڻ کپن، ڪو چوي پيو ته فرسٽ انفارميشن رپورٽ ڪوڙي ٿي آھي، ڪو چوي پيو ته اھڙن واقعن جو اطلاع ايس ايس پي کي پرسنل ميسيج ذريعي ڏيئڻ کپندو ھو ته ڪو چوي پيو ته ڇوڪري کي رات وچ ۾ ڊيڄاري يا ڌمڪائي بيان تان ڦيرايو ويو آھي، جڏھن ڪا ڇوڪري پاڻ سان زيادتي جو فرياد ٿاڻي تي کڻي اچي ته پوليس جو پھريون فرض اھو ٿو ٿئي ته ان جي رپورٽ رجسٽر نمبر 2 تي لکي، ان جو ميڊيڪل ڪرائي، مگر پوليس ايئن نه ڪيو، ڇوڪري کي گھر وڃڻ لاءِ چيو جيڪا پوليس جي سخت ۽ مجرماڻي غفلت ھئي، ان طرح ڇوڪري ذري گھٽ قتل ٿيئڻ کان بچي پاڙي ۾ پناھ ورتي، فرسٽ انفارميشن دئوران ڇوڪري ٿاڻي تي موجود ھئي ۽ ان جو پيءُ به جوابدار جي حيثيت ۾ گرفتار ٿي ٿاڻي تي آندو ويو ھو، عيني گواھن موجب ڇوڪري پيءُ کي ٿاڻي تي به زيادتي بابت چئي رھي ھئي، اھڙي صورتحال جي ڪري ئي زنا واري انفارميشن رڪارڊ تي آئي، اگر ڇوڪري ٿاڻي تي زنا نه ٿيئڻ بابت بيان ڏئي ھا ته فرسٽ انفارميشن رپورٽ ۾ زنا جو الزام ڪيئن اچي ھا؟؟ عدالت ۾ ميجسٽريٽ آڏو بيان ڦيرائڻ جا ڪئي سبب ٿي سگھن ٿا، ھي پوري ڪھاڻي ھڪ سڌي پيٽرن جي آھي، قانون حرڪت ۾ آيو آھي ۽ ڊراپ سين ڪھڙو به ٿيو آھي اھا ڌار ڳالھ آھي، ڪنھن به انفارميشن ڏيندڙ جي نه ڇوڪري سان ناجائز ھمدردي ھئي نه ئي ان جي پيءُ سان ڪا دشمني ھئي، مڪمل واقعياتي معاملو ھو، جنھن کي رپورٽ ڪري ان سين تائين رسائڻ لازمي ھو، ڇوڪري جو ٿاڻي تي فرياد کڻي وڃڻ، ان کي گھر ۾ مارڻ جي ڪوشش وارا معاملا ان جي ويڊيو بيان مان چٽا آھن، ايس ايس پي طرفان معاملي جو نوٽيس وٺڻ به جائز قانوني عمل آھي، پاڙي وارن طرفان پوليس کي اطلاع ڏيئڻ به چڱائي ۽ ڀلائي وارو عمل ھو، اگر ڪنھن طرفان ڪنھن نياڻي کي پناھ ڏئي ان جي زندگي بچائڻ ۽ ان نياڻي کي پوليس وٽ آڻي فرسٽ انفارميشن رپورٽ لکرائڻ جھڙا عمل ڇوڪري جي بيان تبديل ڪرڻ جي نتيجي ۾ ڏوھ ٿا ٿيئن ۽ اھڙن معاملن ۾ پاڙي جي ڪنھن ماڻھو کي جائز مدد جي نتيجي ۾ ڪجھ برو نتيجو ڀوڳڻو ٿو پئيجي وڃي ته پوءِ ڪو ٻيو ڪنھن جي مدد ۽ زندگي بچائڻ لاءِ اڳيان نه ايندو.. پوليس پھرين غفلت اھا ڪئي جو ڇوڪري جي فرياد کي سيريئس نه وٺي ان جي زندگي کي داءُ تي لڳائي ان کي گھر موڪلي ڇڏيو، پوليس اھو به غلط ڪيو جو پاڙي وارن کي شاھد ٺاھڻ بجاءِ انھن کي فريادي بڻائي ڇڏيو، ٽنڊو غلام علي جي پوليس کي ڇوڪري جي بيان جي بنياد تي خود فريادي ٿي بيھڻ کپندو ھو، سو چوڻ جي ڳالھ ايتري ته پوليس ايئن ڪندي آھي. سو پوليس ايئن ڪيو.
سٽون : صالح ميمڻ

15/08/2021

اسلام آباد ۾ ڊي چوڪ تي ليڊي ھيلٿ ورڪرس جو سروس اسٽڪچر ۽ پگھارون وڌائڻ سان گڏ شروعاتي ڪچي سروس کي پڪي نوڪري جي سالن ۾ ايڊ ڪري ٽائيم اسڪيل لاءِ مطالبن سان 6 ڏينھن کان ڌرڻو جاري، سڀاڻي ڌرڻي کي ستون ڏينھن ھوندو، ڌرڻي ۾ اڪثريت خيبرپختونخواھ جي ليڊي ھيلٿ ورڪرس جي آھي، جن جي نمائندگي ڪندي ورڪرون چئي رھيون آھن ته خيبرپختونخواھ صوبي ۾ ورڪرس جو پگھار 19 ھزار، پنجاب ۾ 22 ۽ سنڌ ۾ 30 ھزار آھي ته اھو فرق ڇو آھي؟ مطالبو ڪيو پيو وڃي ته جڏھن پروگرام ساڳيو آھي ته پگھارن جو ايترو وڏو فرق ڇو آھي، اھو ساڳيو ڊي چوڪ آھي جتي عمران خان نواز شريف جي حڪومت کي ختم ڪرڻ لاءِ 126 ڏينھن جو ڌرڻو ھنيو ھو ۽ تبديلي آڻڻ جي ڳالھ ڪئي ھئي، اڄ ان ساڳئي جاءِ تي ملڪ ڀر جون ھزارين عورتون ڌرڻو ھڻي ويٺل آھن پر سرڪار انھن جي جائز مطالبن کي مڃڻ لاءِ تيار نه آھي، ليڊي ھيلٿ ورڪرس کي 1994ع ۾ شھيد راڻي بينظير ڀٽو صاحبه وزير اعظم پروگرام تحت ڀرتي ڪيو، 1997ع ۾ نواز شريف انھن جي پروگرام جو نالو بدلائي نيشنل پروگرام باءِ خانداني منصوبابندي ۽ بنيادي صحت رکيو، مشرف جي دئورِ حڪومت ۾ به انھن کي برقرار رکيو ويو، 2003ع تائين ليڊي ھيلٿ ورڪرس جو پگھار 1450 رپيه ھو، 2010ع جي سيپٽمبر مھيني تائين انھن جو پگھار 3190 رپيه ٿيو، سپريم ڪورٽ ۾ ميڊم بشرا آرائين جي پٽيشن جي نتيجي ۾ 7 سيپٽمبر 2010ع تي انھن جو پگھار ليبر پاليسي 2010ع مطابق سپريم ڪورٽ جي حڪم سان 7000 ٿيو، جولاءِ 2012ع کان ليڊي ھيلٿ ورڪرس کي سپريم ڪورٽ جي حڪم تحت ريگيولر نوڪري وارو حق مليو جنھن تي تمام دير سان عمل ٿيو، مگر ليڊي ھيلٿ ورڪرس جو سروس اسٽڪچر جيڪو سپريم ڪورٽ لاڳو ڪرايو ان تي عمل نه ٿي سگھيو آھي، 18 ترميم کان پوءِ ھر صوبي جون ليڊي ھيلٿ ورڪرون صوبائي حڪومتن جي حوالي آھن، مگر انھن جو سروس اسٽڪچر نه ھجڻ ڪري انھن کان بيشمار ٻيا ڪم پڻ ورتا وڃن پيا، ڪچي نوڪري وارا سال پڪي نوڪري وارن سالن ۾ شامل نه ڪرڻ سبب انھن کي ٽائيم اسڪيل ۽ گريڊ وڌائي نه پيا ڏنا وڃن، جن جون عمريون 10 سال پڪي نوڪري مڪمل ٿيئڻ کان اڳ 60 سال جون ٿي رھيون آھن انھن کي رٽائرمينٽ ٿي پينشن ۽ گريجوئيٽي به نه پئي ڏني وڃي، ان سلسلي ۾ آل پاڪستان ليڊي ھيلٿ ورڪرس ايسوسي ايشن جي چيئرپرسن ميڊم بشرا آرائين، ٻيھر سپريم ڪورٽ جو دروازو به کڙڪايو آھي.
سٽون: صالح ميمڻ