XNelisa

07/08/2023

31/07/2023

31/07/2023

Welcome to Thailand

Credit _Video

11/07/2023

😥

27/06/2022

စစ်အာဏာရှင် မိသားစုများ

27/06/2022

😆

27/06/2022

Ronaldo Dance 😎

20/06/2022

Cutting skill🔥

20/06/2022

Muscle?

10/06/2022

Old But နှာဘူး😆

10/06/2022

သျှမ်းရိုးရာ အစားအစာ ခေါက်ဆွဲချပ်

03/06/2022

သူမလာရင် လက်အုပ်ချီဖို့မလို ခါးကုန်းစရာမလို
အားလုံးပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ရယ်ပြုံးပြီးဝမ်းသာရပါ၏

18/05/2022

ကမ္ဘာကျော် လက်ရာမြောက် တန်ဖိုးကြီး
ပန်းချီကားများ❤️

13/04/2022

🥴

12/04/2022

ဒါက ယူကရိန်းနိုင်ငံက မိခင်တစ်ဦးပါ
ပစ်ခတ်မှုတွေကြား သူ့မရဲ့ ခလေးကို
သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကာကွယ် ဖုံးအုပ်ပီး ကာကွယ်ခဲ့တာပါ
မိခင်က မှန်ကွဲစတွေနဲ့ 24ချက်တောင် ချုပ်ခဲ့ရတယ်
မိခင်က အကောင်းဆုံးကာကွယ်ပေးခဲ့လို့ ခလေးလေးမှာ ဘာအနာအစာမှ မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး
ဒဏ်ရာတွေနဲ့ နာကျင်နေပေမယ့် ခလေးကိုတော့ နို့တိုက်နေတုန်းပါပဲ

မိခင်ရဲ့မေတ္တာ

12/04/2022

10.4.2022ဒီ​နေ့ကျမ​အောင်ရတနာ​ဆေးရုံကိုတူမ​လေး​ဆေးခန်းသွားပြပါတယ်

အပြန်မှာကားငှားစီးလာပါတယ်။အိမ်​ရောက်လို့ဆင်း​တော့...ကျမပိုက်ဆံအိပ်ကား​ပေါ်မှာကျန်ခဲ့ပါတယ်ကျမလဲစိတ်​တွေတအားပူသွားတယ်။

ညီမ​​လေးက​ပြောတယ်မကြီးစိတ်​အေး​အေးထားပါတဲ့ကားဆရာကစိတ်​ကောင်းရှိတဲ့ပုံပါတဲ့မကြီးဖုန်းကိုဆက်ကြည့်မယ်ဆိုပြီးဆက်ပါတယ်ကားဆရာဦး​လေးမှဖုန်းကိုင်ပါတယ်။

သမီးကက​လေးနဲ့ဆင်းသွားတဲ့အိမ်ကလားဆိုပြီးပြန်လာ​ပေးပါတယ် ။

ကားဆရာဦး​လေး​ပြောတာကလူတ​ယောက်ငှားစီး​သေးတယ်တဲ့

ဦး​လေး​နောက်မှန်က​နေကြည့်လိုက်​​တော့သူကပိုက်ဆံအိပ်ကိုယူထားတယ်တဲ့

ဦး​လေးကဘယ်ဆင်းမှာလဲ​မေးပြီးသူဆင်းမဲ့​နေရာကိုလက်ဖက်ရည်ဆိုင်​ရှေ့ရပ်လိုက်ပြီး

သူဆင်းတာကြည့်​လိုက်​တော့
ပိုက်ဆံအိပ်ကိုင်ဆင်း​တော့

မင်းပစ္စည်းလဲမဟုတ် ငါပစ္စည်းလဲ့မဟုတ်ဖူး
ချခဲ့​​ပြောမှ လူ​တွေရှိ​တော့ထားခဲ့တာတဲ့​

ပြောချင်တာကဒီဦး​လေးစိတ်​ကောင်းအ​တော်ရှိတာ​ပြောပြချင်တာပါ

ကျမပိုက်ဆံအိပ်ထဲမှာဖုန်း၂လုံးပါပါတယ်
ပိုက်ဆံက​တော့၂သိန်း​ကျော်ပဲပါပါတယ်
မျက်မှန်က တလက်ရယ်အားလုံး​ပေါင်းရင်၁၅သိန်း​ကျော်ဖိုး​လောက်​တော့ရှိမှ​ပေါ့

အိမ်အ​ရောက်လာပြန်​ပေးသွားတဲ့ဒီဦး​လေးက

အင်းစိန်မှာ​နေတာပါတဲ့

ဦး​လေးကားကို စိတ်ချစွာငှားစီးလို့ရ​အောင်ဖုန်းနံပါတ်နဲ့တကွတင်​ပေးလိုက်ပါတယ်

စိတ်​ကောင်းရှိတဲ့ဦး​လေးနာမည်က

ဦးမင်း​ဇော်ဖြစ်ပါတယ် ။
09794410459

Crd

12/04/2022

ရန်ကုန်မြို့နယ်တော်တော်များရှိတိုက်ခန်းလှေကားများတွင်သူခိုးများသောင်းကျန်းနေပါသည်

သူခိုးတွင်လက်နက်ကိရိယာအစုံပါရှိပြီး
အိမ်တံခါးကိုပါဖျက်ရသော
လက်နက်ကိရိယာအစုံပါပါတယ်

Crd

12/04/2022

ဈေးဝယ်သူကို သေချာရှင်းပြပေးတဲ့
အွန်လိုင်းရှော့ပင်းမမ

12/04/2022

ကန်ချင်သလိုကန်၊အားရပါးရ ကန်

12/04/2022

ဖေ့ဘုတ်ပရိုဖိုင်မှာ ကိုးရီးယားမင်းသားပုံ တင်ထားမိတာ ကိုရီးအပြစ်လား ခေးရယ်😄

12/04/2022

''နွေဦးသင်္ကြန် နွေဦးတော်လှန်''

တော်လှန်သင်္ကြန်

"တော်လှန်ရေးနယ်မြေက
PDF ရဲမေ သင်္ကြန် ယိမ်းအက ရုပ်သံ"

11/04/2022

ရှမ်းအနုပညာရှင် ထူးချွန်ဆုရ ဒေါက်တာ စိုင်းခမ်းလိတ်

ကလောင်သွားဟာ လှံသွား ဓါးသွား၊ လက်နက်သွားထက် ထက်တယ်`လို့ ဆိုရိုးရှိတယ်။ လက်နက်ကိုင်တဲ့သူတချို့ကတော့ ကလောင်သွားက လူကိုထိုးသတ်နိုင်တာမှ မဟုတ်တာ၊ ငါတို့လက်နက်ကသာလျှင် လူကို သေအောင် လုပ်နိုင်တယ် လို့ ဆိုကောင်းဆို မယ်။ လက်နက်သွားက အစဉ်ထာဝရ မပစ်ခတ် မသတ်ဖြတ်နိုင်ပါဘူး။ လက်နက်ကိုတဲ့သူ လည်း အသက်တစ်ရာအထိ သက်တမ်းမရှည်နိုင်ဘူး။

ကလောင်သွားကတော့ သဘောတရားတစ်ခု စာရွက်ပေါ် ချပြသွားခဲ့ရင် အဲဒီစာသွား အတိုင်း ဆွေစဉ်မျိုးဆက်များစွာ လက်ခံကျင့်သုံးသွားနိုင်တယ်။ အကယ်၍ ကလောင်သွားတစ် ခုက အဲဒါ မင်းတို့ရဲ့ ဘိုးဘွားပိုင်မြေတွေ လို့ ဆိုထားခဲ့ရင် နောင်လာနောက်သားတွေက အဲဒီ နယ်မြေကို ပြန်လည်လုယူမှု တိုက်ယူမှုကြောင့် ကမ္ဘာချီစစ်ပွဲကြီးတောင် ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါ ကြောင့် ကလောင်သွားကို ဘယ်သူကမှ အထင်မသေးဝံ့ပါ။

ကလောင် ဆရာ၀န်

တကယ်တော့ ဆရာဝန်ဆိုရင် ဆေးထိုးအပ်ကိုင်ရမှာပါ။ ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ်က တော့ ကလောင်ကိုင်တဲ့ ဆရာ၀န် လို့ဆိုရမှာပဲ။ ဒါလည်း မျိုးရိုးကြောင့်ထင်ပါရဲ့။ ဒေါက်တာ စိုင်းခမ်းလိတ်တို့ရဲ့ ဖခင် လုံးခမ်းကာတုန်ဟုန်းဟာ ရှမ်းစာပေလင်္ကာ ရေးဖွဲ့တတ်တဲ့သူ တစ် ယောက်ဖြစ်တယ်။ မိခင်က ဒေါ်နန်းစိန်ဥကတော့ မိခင်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ဒေါက်တာ စိုင်းခမ်းလိတ်လောင်းလျာကို ၁၉၄၉ ခု ဧပြီလ ၂၇ ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ မွေးဖွားခဲ့တယ်။ ဇာတိ က ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်း သိန္နီပါ။

မွေးချင်းများ

စိုင်းတုမ်ခမ်း၊ စိုင်းခမ်းလိတ်၊ စိုင်းခမ်းသီ၊ နန်းအွမ်ခမ်း ဆိုပြီး မွေးချင်း လေးယောက်ရှိ တယ်။ သူတို့ ညီအစ်ကို သုံးယောက်စလုံး ဖခင်ရဲ့အနုပညာအမွေကို ရရှိတဲ့သူတွေပါ။ အစ်ကို ကြီး စိုင်းတုမ်ခမ်းက ရှမ်းခေတ်သစ်သီချင်းတွေကို ရေးသားတဲ့သူဖြစ်တဲ့အပြင် သူတတ်သမျှ သိသမျှ ညီဖြစ်သူ စိုင်းခမ်းလိတ်ကို သင်ပေးခဲ့သူပါ။ သီချင်းစာသားများဟာ ရေးစပ်သူရဲ့ စိတ် ထားကို တစွန်းတစ ဖေါ်ပြစမြဲပါ။ စိုင်းတုမ်ခမ်းရေးသားတဲ့ ရှမ်းသီချင်းတစ်ပုဒ်ကတော့ ဒို့အမျိုးသား တာ၀န်မို့ ရှောင်လို့မရပါ သီချင်းအရ သူဟာ အမျိုးသားအတွက် တာဝန်ကို ဦး လည်မသုန် ယူတတ်သူဖြစ်ကြောင်း ပြသလျှက်ပါ။ စိုင်းခမ်းလိတ်လည်း စိုင်းတုမ်ခမ်းထံ ဝေါဟာရအသစ်အဆန်း ရှာဖွေနည်းကို ရယူခဲ့ သည့်အပြင် သံစဉ်ရှာနည်း အတွေးအခေါ်အယူ အဆ ယူနည်းများကို ကောင်းစွာရရှိခဲ့တယ်။

ကျောင်းသားဘ၀

` ဖခင်ဖြစ်သူက တာဝန်အရ သိန္နီကနေ နမ္မတူမြို့ကိုပြောင်းလာရတဲ့အတွက်ကြောင့် သူတို့ ညီအစ်ကိုလည်း နမ္မတူကိုရောက်လာတယ်။ ၁၉၅၄ ကတည်းက စိုင်းခမ်းလိတ်ဟာ နမ္မတူ မူလတန်းကျောင်းကို ပန်ဟိုင်း(နမ္မတူ)မှာ တက်ရောက်ခဲ့ပြီး ကျောင်းသားနာမည်က တော့ Louvis Kham လူးဗစ်ခမ်း တဲ့။

နမ္မတူ သတ္တမတန်းကို အောင်မြင်ပြီးတဲ့နောက် ၁၉၆၃ ခုမှ ပြင်ဦးလွင် (ယခင်မေမြို့) St. Albert High School (ယခု ပြင်ဦးလွင် အမှတ် ၂) မှာ အဋ္ဌမတန်း တက်ခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာ တွဲဖက်ကောင်းဖြစ်တဲ့ ကျောင်းသူ မနွဲ့နွဲ့တင်နဲ့ စတင်တွေ့ဆုံခဲ့တာပါ။ သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ တွေ့ ဆုံမှုဇာတ်လမ်းဟာ လူအများ စိတ်ဝင်စားခြင်း ခံခဲ့ရပါတယ်။

နွဲ့နွဲ့တင်ကတော့ စာတော်တဲ့သူဖြစ်ပြီး အတန်းထဲမှာ ပထမနေရာယူခဲ့တဲ့သူပါ။ အဋ္ဌ မတန်းတုံးက လူရည်ချွန်အဖြစ် အရွေးခံလိုက်ရသေးတယ်။ လူရည်ချွန်ဖြစ်ရင် ပညာရေးဝန် ကြီးဌာနက လူရည်ချွန်မောင်မယ်များကို ဒေသန္တရဗဟုသုတရစေရန် မြန်မာပြည်ထင်ရှားတဲ့ ဒေသများ စက်ရုံများ၊ ငပလီအပမ်းဖြေကမ်းခြေစတာတွေကို ခေါ်သွားတယ်။ ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ပိုင်းမှာတော့ အင်းလေးမှာတော့ ခေါင်တိုင်လူရည်ချွန်စခန်း တစ်ခု ယခင်က ရှိခဲ့ဖူး တယ်။ လူရည်ချွန်အရွေးခံရတဲ့ ကျောင်းသားကျောင်းသူဟာလည်း ထက်မြက်တဲ့ ကျောင်း သူကျောင်းသားအဖြစ် အသတ်မှတ်ခံရတယ်။

လူရည်ချွန်ဖြစ်ဖို့အတွက် ဉာဏအားလည်း ကောင်းရသလို၊ ကျန်းမာရေးလည်းကောင်း ရမယ်၊ ပြီးတော့ စာလည်းတော်ရမယ်၊ ဘက်စုံထူးချွန်ရမယ်ပေါ့။ လူရည်ချွန် အင်တာဗျူးမှု တစ်ခုကတော့

`မင်း ရွှေတိဂုံစေတီတော်ကို ဖူးဘူးသလား`

`ဖူးဘူးပါတယ်`

` စေတီရင်ပြင်တော်အရောက် လှေခါး ဘယ်နှစ်ထစ်ရှိသလဲ` စသဖြင့် မေးတတ်တာ ပေါ့။ သာမန်လူဆိုရင် ဘယ်သူက လှေခါးထစ်တွေကို ရေတွက်ထားမလဲ။ သို့သော် လူရည်ချွန် ဖြစ်မယ့်ကျောင်းသားကတော့ ဒီလို အဖြေပေးလိုက်တယ်။

`ကျွန်တော် ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်ခဲ့တာပါ ဆရာ`တဲ့ အဲဒါကတော့ ဉာဏ်ရည်ကို စမ်း တာပါ။ ဥပမာ ကောင်းကင်ပေါ်မှာ မိုးရေကလွဲလို့ ဘာအရည်တွေ ထပ်ရှိသေးသလဲ လို့မေးရင် ချက်ချင်း မဖြေတတ်ကြဘူး။ လူရည်ချွန်လေးတွေကတော့ ဒီလိုဖြေကြတယ်။

`အုန်းရည်၊ ထန်းရည်ပါဆရာ`တဲ့။

လူရည်ချွန်ဖြစ်တဲ့ နွဲ့နွဲ့တင်ကတော့ ရုပ်လှတယ်။ စာတော်တယ်။ အဲဒီခေတ်တုံးက ကျောင်းမှာ စူပါစတားပေါ့။ ကျောင်းသားတွေအားလုံး နွဲ့နွဲ့တင်ကို အားကျသလို စိုင်းခမ်း လိတ်တစ်ယောက်လည်း သူများနည်းတူ နွဲ့နွဲ့တင်ကို အားကျမိသူပါ။

လူရည်ချွန်

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပွဲဦးထွက်ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ကတော့ ကျောင်းနံရံကပ်စာစောင် ကနေ စခဲ့တယ်။ နံရံကပ်စာစောင်ဆိုတာက စာပေဝါသနာပါတဲ့ ကျောင်းသားတွေ လွတ်လပ် စွာ ကဗျာ၊ ဆောင်းပါး၊ ဝတ္ထုတိုတွေရေးပြီး ဆရာဆရာမများက ရွေးချယ်ပြီး ကောင်းတဲ့ဟာ တွေကိုကျောက်သင်ပုံးမှာ လှပစွာ ပြန်လည် ကပ်ထားပေးတယ်။ ကျောင်းသူကျောင်းသား တွေက ဝိုင်းကြည့်ကြတာပေါ့။ အဲဒီနံရံကပ်စာစောင်မှာ စိုင်းခမ်းလိတ်က ကဗျာလေးတစ်ပုဒ် ရေးကာ သွားကပ်ထားလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ခံစားချက်ကို တင်ပြတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူတင်ပြချက် ကတော့ အသွားနှစ်ဖက် ရှိတဲ့ ကဗျာလေးပါ။ ကဗျာခေါင်းစဉ်ကိုက လူရည်ချွန်ကို ရအောင်ယူ မည် တဲ့။ ကျောင်းသားတွေ အဲဒီကဗျာလေးကို ဖတ်ပြီးတော့ ဟိုးလေးတကျော်ဖြစ်သွားတာ ပေါ့။ လူသတင်း လူချင်းဆောင်ဆိုသလို နွဲ့နွဲ့တင်လည်း ကြားသိသွားတယ်။ စုံစမ်းကြည့်တော့ ရေးတဲ့သူက စိုင်းခမ်းလိတ်ဖြစ်နေတော့ ဆရာဆရာမတွေ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေအား လုံး အဲဒီအကြောင်းကို စိတ်ဝင်စားနေကြတယ်။ နွဲ့တင်ကတော့ မိန်းမသားတစ်ယောက် အနေ နဲ့ သူမကို ယခုလို စောင်းလား ချိတ်လား တင်စီးပြီး ရေးထားတာကို မြင်ရတော့ မခံချင်တာ အမှန်ပါ။ ဒီကျောင်း တစ်ကျောင်းလုံးမှာ သူမတစ်ယောက်ထဲသာ လူရည်ချွန်ဖြစ်နေလေတော့ စိုင်းခမ်းလိတ်က သူမကို ရည်ရွယ်ပြီး တမင်သက်ကက် ရေးတဲ့အကြောင်း ကျောင်းအုပ်ဆရာ ကြီးကို သွားတိုင်ပါလေရော။ ဒီကိစ္စကို ကျောင်းအုပ်ကြီးကိုယ်တိုင် စိုင်းခမ်းလိတ်ကို ရုံးခန်းမှာ ခေါ်တွေ့တယ်။ စိုင်းခမ်းလိတ်က ပြုံးပြုံးနဲ့ပဲ အဖြေပေးလိုက်တယ်။

`ကျွန်တော် သူမလို လူရည်ချွန်ဖြစ်ချင်လို့ လူရည်ချွန်ကို ရအောင်ယူမယ်လို့ ရေးတာ ဟာ ကျွန်တော်ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ပါ`တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပြဿနာလည်း ပြေလည် သွားတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ခင်မင်ရင်းနီးသွားတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းအစ လူရည်ချွန်ကလို့ ဆိုရပါလိမ့်မယ်။

ရည်ရွယ်ချက်ရှိတဲ့အတိုင်း နဝမတန်းရောက်တော့ စိုင်းခမ်းလိတ်လည်း လူရည်ချွန် အဖြစ် ရွေးချယ်ခံခဲ့ရတယ်။ နွဲ့တင်ကလည်း လူရည်ချွန်နှစ်ထပ်ကွမ်း ဖြစ်ပြန်တယ်။ (ဒသမ တန်းလည်း နွဲ့နွဲ့တင်က လူရည်ချွန် သုံးထပ်ကွမ်းအဖြစ် ထပ်မံရွေးချယ်ခံရပြန်တယ်) မေမြို့ လူရည်ချွန်အနေနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် လူရည်ချွန်ခရီးအဖြစ် အတူတူသွားလာကြရလို့ ပိုပြီး ခင်မင်ရင်းနီးလာပါတော့တယ်။

မေမြို့မှာ ကျောင်းတက်ကတည်းက စိုင်းခမ်းလိတ်ဟာ ရှမ်း၊ မြန်မာ၊ အင်္ဂလိပ်ကဗျာ များကို ရေးစပ်နိုင်ခဲ့တဲ့သူပါ။ ၁၉၆၅ ခုမှာတော့ စိုင်းခမ်းလိတ်က နမ္မတူမှာ ဒသမတန်း ပြန်လာ တက်ရတယ်။ ဖခင်ဖြစ်သူ လုံးခမ်းကာလည်း သူ့သားဝါသနာပါတဲ့ စာပေအနုပညာကို အားပေးခဲ့တယ်။ ညီဖြစ်သူ စိုင်းခမ်းသီလည်း အစ်ကိုကို ဂစ်တာတီးဖို့ သင်ပေးလိုက်ပြန်တော့ ဂီတာတီးကာ (ဟတ်နိုင်းဖန် = အိပ်မက်ထဲကအချစ်)ဆိုတဲ့ ရှမ်းသီချင်းကို စပ်ဆိုနိုင်ခဲ့တယ်။

ဘာကြောင့် သီချင်းရေးဖြစ်တာလဲ

ဘာမဆို အကြောင်းရှိမှ အကျိုးဖြစ်ပေါ်လာစမြဲပါ။ စိုင်းခမ်းလိတ် သီချင်းရေးဖြစ်တာက ဒီလိုပါ . . .

ဝါတွင်းကာလ ဥပုသ်သည်များအတွက် လူပျိုအပျိုများက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ဝေယျာဝစ္စ သွားလုပ်ကြတယ်။ ဆွမ်းတော်ပြင်ဆင်ကြရသလို ဥပုသ်သည်အတွက်လည်း ထမင်းဟင်းတွေ ချက်ကြတယ်။ အဖိတ်ညမှာ ထမင်းချက်ပြီးတဲ့နောက် လူပျိုတွေက ဆွမ်းစား ကျောင်းမှာ ညအိပ်စောင့်ကြရတယ်။ တချို့ကတော့ ဂစ်တာယူလာပြီး သီချင်းဆိုကြ ပျော်ကြ တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ရှမ်းခေတ်သစ်သီချင်း နှစ်ပုဒ် သုံးပုဒ်လောက်ပဲရှိသေးတယ်။ အဖိတ်နေ့ တိုင်း အဖွဲ့တွေစုံတိုင်း သီချင်းဟောင်းကိုပဲဆိုနေတော့ စိုင်းခမ်းလိတ်ကမေးတယ် `ရှမ်းသီချင်း အသစ် မရှိတော့ဘူးလား` သူတို့ကလဲ `ဒါပဲရှိလို့ ဒါပဲဆိုနေတာပေါ့`တဲ့ ဒီလိုနဲ့ စိုင်းခမ်းလိတ် က ရှမ်းသီချင်းတွေ ဖြစ်လာဖို့ အကောင်အထည်ဖေါ်ကြည့်တော့တယ်။

မေမြို့မှာနေတုံးက The Beatles, Shadows, Bob Dylan, Elvis Presley, The Rolling Stones, Elton John, Pink Floyd, Eric Clapton, CCR စတဲ့ နာမည်ကြီး အင်္ဂလိပ် သီချင်းတွေ နားထောင်ဖူးတဲ့အတွက်ကြောင့် ရှမ်းစာသားတွေနဲ့ အင်္ဂလိပ်သံစဉ်မှာ ထဲ့လိုက်ရင် ပရိသတ်တွေ ကြိုက်ကြမှာပဲဆိုပြီး ကော်ပီသီချင်း အပုဒ် (၂၀) လောက် စပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဂစ်တာတီးပြီး သူငယ်ချင်းတွေကို ဆိုပြတယ်။ ဘယ်အပုဒ်ပဲဆိုပြဆိုပြ သူငယ်ချင်း တွေရဲ့ တုံ့ပြန်မှုက `ကောင်းပါတယ်`ပြောပြီး ဒီအတိုင်းပဲ တန့်နေတော့တယ်။ ဘယ်သူမှလဲ အဲဒီသီချင်းတွေကို ယူပြီး မဆိုကြဘူး။

စိုင်းခမ်းလိတ်က စဉ်းစား သဘောပေါက်မိတယ်။ သူများရဲ့ ကော်ပီသံစဉ်နဲ့ ရှမ်းသီချင်း လာရေးစပ်တာ အသံက ကွက်တိမဖြစ်ဘူး။ အသံ မပီပြင်ဘူးပေါ့။ ဒါကြောင့် ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်လဲ ဖြစ်အောင် အသံလည်း ပီပြင်အောင် တစ်ယောက်တည်း ကြံစည်နေတော့တယ်။ ကော်ပီသံစဉ်ကို လုံးဝ အသုံးမချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

၁၉၆၆ မှာတော့ နမ္မတူကနေ ဒသမတန်းကို ရူပဗေဒ ဂုဏ်ထူးနဲ့ အောင်မြင်ခဲ့ပြီး ကျောက်မဲမြို့နယ်မှာ ပထမရကာ ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းမှာ အမှတ်အများဆုံးရတဲ့ ထူးချွန် ကျောင်းသား ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် မန္တလေး ဆေးတက္ကသိုလ်ကို တက်ခွင့်ရတယ်။

ဆေးကျောင်းသားဘ၀ နှင့် တာဝန်

နွဲ့နွဲ့တင်လည်း ဆယ်တန်းကို ဂုဏ်ထူးနဲ့အောင်ပြီး မန္တလေး ဆေးတက္ကသိုလ်ကို တက်ခွင့်ရလေတော့ သူတို့နှစ်ယောက် မန်းမြေ MC မှာ ပြန်လည်ဆုံတွေ့ဖို့ ဖန်လာပြန်တယ်။ ဝါသနာဆိုတာ တားလို့မရပါ ဆိုတဲ့အတိုင်း အနုပညာဝါသနာပါတဲ့ စိုင်းခမ်းလိတ်ကတော့ ဆေးကျောင်းသားဘဝရောက်နေသော်လည်း သီချင်းရေးနေဆဲ၊ ကဗျာစပ်နေဆဲ၊ သီချင်းဆို နေဆဲ။ ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်အတွက်လည်း မလျှော့သောဇွဲနဲ့ အားထုတ်းနေဆဲပါ။

သီချင်းရေးတဲ့နေရာမှာ ပရိသတ်အကြိုက် သီချင်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်လာဖို့ မလွယ်ပါဘူး။ မလွယ်ဘူးဆိုပေမယ့် စိုင်းခမ်းလိတ်ကတော့ အခက်အခဲကို ကြောက်ရွံ့သူမဟုတ်ချေ။ ကြိုး စားရင် ဘာမဆို ဖြစ်လာမယ်ဆိုတဲ့ ခံယူချက်ရ သူ့ရင်မှာ အမြဲ ကိန်းအောင်းနေလေတော့ တစ်ယောက်တည်း ကြိုးစားခဲ့ရာ ၁၉၆၈ ခုနှစ်ရောက်မှ ရှမ်းလူငယ်များ သဘောခွေ့ မနော တွေ့တဲ့ (ဟိုက်မီးစိုင်ဟတ်ခေး = မျိုးချစ်စိတ်ဓါတ်ရှိပါစေ) နဲ့ (လောင်ယဉ်ငေ့တိုင်း ဟိုက်ခွတ် ပန် = ရှမ်းယဉ်ကျေးမှု ခေတ်မီပါစေ) ဆိုတဲ့ သီချင်းနှစ်ပုဒ်ကို အောင်မြင်စွာ စပ်ဆိုနိုင်ခဲ့တယ်။

သီချင်းစာသားများဟာ ရေးစပ်သူရဲ့ အတွင်းသဘောကို ဖော်ဆောင်နေခြင်းပါ။ စိုင်းခမ်းလိတ်ရဲ့ သီချင်းထဲမှာ ရှမ်းလူငယ်များကို အမျိုးသားဝတ်စုံဝတ်ဖို့ မြတ်နိုးဖို့ တိုက်တွန်း ထားသလို သူကိုယ်တိုင်လည်း အမြဲတမ်း ရှမ်းဘောင်းဘီ ရှမ်းတိုက်ပုံနဲ့ပဲ ဆေးကျောင်းပြီးခဲ့တဲ့ သူပါ။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝတုံးကလည်း ရှမ်းတက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများကို ဦး ဆောင်ပြီး ရှမ်းစာပေ ယဉ်ကျေးမှုလုပ်ငန်းများကို အမျိုးသားရေး တာဝန်တစ်ရပ်အနေဖြင့် အစဉ်ကူညီဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ မန္တလေးတက္ကသိုလ် ရှမ်းစာပေယဉ်ကျေးမှုရဲ့ အတွင်းရေးမှူး တာဝန်ကိုလည်း ယူခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ၁၉၆၉ ခုနှစ်မှာ မန္တလေး တက္ကသိုလ် ရှမ်းစာပေယဉ် ကျေးမှုကိုယ်စားလှယ်အဖြစ်နဲ့ တောင်ကြီးမြို့မှာ ကျင်းပတဲ့ ရှမ်းစာပေဆွေးနွေးပွဲကို တက် ရောက်ခဲ့ပြီး လင်းခေးသား စိုင်းထီးဆိုင်နဲ့ ဆုံတွေ့ခဲ့တယ်။

တောင်ကြီးမှာ သူတို့နှစ်ယောက် သိစတုံးက ရိုးရိုးပဲခင်မယ်လို့သာ ထင်ခဲ့တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ခင်မင်ကြပြီး ယခုလို အနုပညာစင်မြင့်မှာ အတူတက်လှမ်းကြရလိမ့်မယ်လို့ မထင် ထားခဲ့မိဘူး။ အစတုံးကတော့ စိုင်းခမ်းလိတ်က စိုင်းဖုန်းကျော် (ခေါ်) စိုင်ခမ်းမတ် (တန့်ယန်း) ရဲ့ အသံကို သဘောကျခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ထင်ခဲ့တဲ့အတိုင်းဖြစ်မလာခဲ့ဘူး။ စိုင်းထီးဆိုင် ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဒဿနိကဗေဒယူတော့ မန္တလေးတက္ကသိုလ် လာတက်ရင်း စိုင်းခမ်းသီနဲ့ ခင်မင်ခဲ့ကြတယ်။ ညီလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပိုမိုပြီး ခင်မင် ရင်းနီးလာတော့တယ်။ စိုင်းခမ်းသီလည်း အနုပညာပါရမီရှိသူတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အတိုင်း သီချင်းကောင်းတွေ တော်တော်များများ ရေးစပ်နိုင်ခဲ့တယ်။

အဲဒီအချိန်ကတော့ ခေတ်လူငယ်တွေ ဂီတာကို စတင်ဝါသနာပါလာချိန်ပဲ။ တီးဝိုင်းတွေ လဲ တစ်ဖွဲ့ပြီး တစ်ဖွဲ့ ပေါ်လာစပါ။ ၁၉၇၃ ခုမှာတော့ စိုင်းခမ်းလိတ်၊ စိုင်းထီးဆိုင်၊ ခွန်မျိုးလွင်၊ စောသိမ်းဝင်းတို့ရဲ့ အဖွဲ့ The Outsiders နဲ့ စိုင်းခမ်းသီ၊ စောဂျွန်ဆင်၊ စောဂျော်နီတို့ရဲ့ အဖွဲ့ The Highlanders ပေါင်းမိကြပြီး မြန်မာပြည်မှာ နာမည်ကြီးလာတဲ့ The Wild Ones အဖွဲ့ ဖြစ်လာတော့တာပါပဲ။ စိုင်းခမ်းလိတ်ဟာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝမှာ ရှမ်းစာပေယဉ်ကျေး မှုတာဝန်များကို ထမ်းဆောင်သည့်အပြင် သီချင်းရေစပ်မှု၊ သံစဉ်အသွားအလာများကိုလည်း ဉာဏ်မီသမျှ လေ့လာခဲ့သည်။ အသိဉာဏ်ကြွယ်ဝဖို့အတွက် အတွေးအခေါ်စာပေများကိုလည်း လေ့လာဖတ်ရှုခဲ့တယ်။ ဆေးတက္ကသိုလ်တက်သော်လည်း တက္ကသိုလ်ပညာရပ် တစ်ခုထဲကို သာ လေ့လာခဲ့သည်မဟုတ်၊ ဗဟုသုတမျိုးစုံကို လေ့လာဆည်းပူးခဲ့တယ်။

လေးနက်တဲ့ သီချင်းကို ရေးသားနိုင်ဖို့အတွက် ကမ္ဘာကျော် တေးသီချင်းများကိုလည်း နားထောင်ပြီး မှတ်သားနည်းယူခဲ့သူပါ။ ဒီ့အပြင် မြို့မငြိမ်း၊ ရွှေပြည်ဧ၊ ဦးဗိုလ်ခင်၊ ဦးအံ့ကြီး၊ ဦးကျော့မှူးစတဲ့ မြန်မာအနုပညာရှင်များရဲ့ သီဆို ဖွဲ့ဆိုမှုကိုလည်း သေချာစွာ လေ့လာခဲ့သေး တယ်။ ကဗျာ၊ ဝတ္ထု၊ အဆိုအမိန့်တွေပါမကျန် ဖတ်နိုင်သမျှ မှတ်နိုင်သမျှ အချိန်လုပြီး လေ့လာ ခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာကျော်ပုဂ္ဂိုလ်များဖြစ်ကြတဲ့့ Rabindernath Tagore, Robert Frost, Omar Khayyam, Shakespeare, George Bernard Shaw, Ibsen, Leo Tolstoy, Somerset Mangham, Mark Twain, Albert Camus, Henry David Thoreau, Mahatma Gandhi, Martin Luther King, Mao Zedong, Jesus Christ, The Buddha တို့ရဲ့အကြောင်း သူတို့ရဲ့ အတွေးအခေါ် အဆိုအမိန့်များကို လေ့လာခဲ့တယ်။

သီချင်းကောင်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်လာဖို့အတွက် အသိပညာကြွယ်ဝရမယ်၊ အတွေးအခေါ် သူများထက် သာရမယ်။ အတွေးအခေါ် ရှိဖို့အတွက် စာကောင်းပေမွန်များကို လေ့လာမှတ် သားနိုင်ရမယ်။ စိုင်းခမ်းလိတ်ကတော့ အင်္ဂလိပ်စာပေများကို လေ့လာလိုက်စားရုံတင်မက မြန်မာစာပေများကိုလည်း များစွာဖန်ရှုလေ့လာခဲ့တယ်။ ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရ၊ ရှင်မဟာသီလဝံသ၊ လက်ဝဲသုန္ဒရ၊ အနန္တသူရိယ၊ နဝဒေး၊ နတ်သျှင်နောင်၊ ဦးကြင်ဥ၊ စလေဦးပုည၊ သခင်ကိုယ် တော်မှိုင်း၊ ဇော်ဂျီ၊ မောင်စွမ်းရည်၊ ဒဂုံတာရာ၊ မောင်အာနိုး၊ သိပံ္ပမောင်ဝ၊ တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်၊ လူထုဒေါ်အမာ၊ အောင်သင်းတို့ရဲ့ စာပေများကိုလည်း စိုင်းခမ်းလိတ် မြတ်မြတ်နိုးနိုးဖတ်ရှုခဲ့ တယ်။

တချို့ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ သူတစ်ပါးရဲ့ စာပေကိုတတ်မြောက်ပြီး မိမိရဲ့ စာပေကို မေ့မေ့ပျောက် ပျောက်ဖြစ်တတ်ကြသော်လည်း စိုင်းခမ်းလိတ်ကတော့ အဲဒီအမျိုးအစားထဲက မဟုတ်ပါဘူး။ သူရေးတဲ့ ရှမ်းသီချင်းတွေထဲက သူ့ရဲ့ မျိုးချစ်စိတ်ကို ဖော်ညွှန်းနေတာ များစွာတွေ့ရပါမယ်။ ရှမ်းစာပေ ဝေါဟာရ ကြွယ်ဝဖို့ စဝ်ကန်းဆေ၊ လုံးခွန်မဟာ၊ လုံးတန်းကေး၊ ဆရာဦးစိုင်းအောင် ထွန်းတို့ရဲ့ စာပေများကိုလည်း ဖတ်ရှုလေ့လာခဲ့သေးတယ်။ လူဆိုတာ စာဖတ်များရင် အသိ ဉာဏ်လည်း များလာတာပါပဲ။ အသိဉာဏ်များလာရင် အတွေးအခေါ်လည်း ကောင်းလာမယ်၊ အပြောအဆို အရေးအသားတွေလည်းကောင်းလာမယ်။ ဘာကြောင့် ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ် ရေးသားတဲ့ စာသားတွေ အဆင့်မြင့်သလဲဆိုတာ စာဖတ်သူတို့ နားလည်မှာပါ။

စိုင်းခမ်းလိတ်ဟာ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို အသိအမှတ်မပြုခင်ကတည်းက သီချင်းကို ရေးစပ်ခဲ့တာပါ။ အခုမှသာ သူရေးတဲ့ သီချင်းစာသားတွေ ခန့်ညားကြောင်း ကျုပ်တို့သိရပေ မယ့် သူသီချင်းရေးစပ်သီကုံးနေချိန်မှာ သီချင်းသံစဉ် ရှာနေချိန်မှာတော့ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို သတိထားမိမှာမဟုတ်ဘူး။

သူသီချင်းရေးတဲ့နေရာကတော့ အရှိန်အဝါကြီးတဲ့ လျှပ်စစ်မီးအောက်မှာ မဟုတ်ဘဲ မီးမလင်းထိန်တဲ့ ဖယောင်းတိုင်အလင်းရောင်အောက်မှာ၊ တစ်ခါတစ်လေ လရောင်အောက်မှာ သာ ရေးစပ်ခဲ့တာပါ။ သူထိုင်ပြီး သီချင်းရေးခဲ့တဲ့ ထိုင်ခုံကတော့ မွေ့ယာဆိုဖာထိုင်ခုံတွေ မဟုတ်ဘဲ သင်ဖြူးဖျာစုတ် နဲ့ ပေါက်ပြဲနေတဲ့ ကျမ်းခင်း အဝါရောင်သမ်းနေတဲ့ မြက်ချောက်တွေပါ။ သူ့သီချင်းရေးတဲ့ ဖောင်တိန်ကလည်း ရွှေကလောင်မဟုတ်၊ ခဲတံတိုလေး ဒါမှမဟုတ် မကြာခဏ မှင်စိမ့်ထွက်နေတဲ့ ဖောင်တိန်စုတ်ပါ။ သံစဉ်တွေကို ရှာနေတဲ့ သူ့ရဲ့ ဂီတာကလည်း လျှပ်စစ်ဂီတာမဟုတ်ဘဲ ကြိုးပြတ်နေတဲ့ ဂီတာစုတ်ပါ။ သူ့ရဲ့ သီချင်းရေးတဲ့ စာရွက်ကလည်း ဖြူလွင်နေတဲ့ လျှောက်လွှာစာရွက်မဟုတ်ဘဲ သူများလွင့်ပစ်ထားတဲ့ ရည်းစာ ရေးထားတဲ့ စာရွက်ဟောင်းတွေပါ။ သူသီချင်းရေး တေးသံစဉ်ရှာနေတဲ့အချိန် သူ့အနားမှာ လာထိုင်ပြီး အားပေးနေတာကတော့ လှပကျော့ရှင်းတဲ့ သူဌေးသမီးမဟုတ်။ သူ့အနားမှာ အမြဲတမ်း ရစ်သီနေတာကတော့ ခြင်နဲ့ ယင်ကောင်တွေပါ။ စည်းနဲ့ဝါး သံစဉ်ရှုာဖို့အတွက် Drum Set မဟုတ်ဘဲ လက်မနဲ့ လက်ခလယ်ကိုသာ အသုံးပြုခဲ့တယ်။ အဲဒါကတော့ နာမည် ကြီး သီချင်းရေးဆရာ မဖြစ်ခင်က သူ့ဘဝရဲ့ သန္ဓေအောင်းတဲ့ကာလလို့ ဆိုရပါမယ်။ သူ့ရဲ့ ရှမ်းကဗျာလေးတစ်ပုဒ်ကလည်း ဒီလိုဆိုထားတယ်။

ဒို့တတွေ

ဆွေးနွေးတိုင်ပင်တဲ့နေရာကတော့ အမှောင်ထုထဲ

တီးတိုးစကား ပြောတဲ့နေရာကတော့ သူများမကြားတဲ့နေရာ

နက်ဖြန်ရဲ့ တစ်နေ့နေ့မှာ

ဒို့တတွေ အလင်းရောင်ထဲမှာ ရယ်ရယ်မောမော ရှိနိုင်မယ်။ (၁၉၇၆)

အနုပညာ ခြေလှမ်း

အစကတော့ စိုင်းခမ်းလိတ်က ရှမ်းသီချင်းတွေပဲရေးဖြစ်တာပါ။ မြန်မာသီချင်း ရေး ဖြစ်တဲ့အကြောင်းကတော့ ဒီလိုတဲ့။ တစ်နေ့ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ သွားထိုင်နေတုံး သီချင်း တစ်ပုဒ်ကို ကြားရတော့ နားထဲမှာ အဲဒီသံစဉ်က အင်မတန် ရင်းနီးနေတယ်။ သီချင်းကတော့ ကိုလေးလွင် ဆိုထားတဲ့ `လယ်သူမလေးချစ်သူ`ဖြစ်တယ်၊ အင်္ဂလိပ်စာသားနဲ့ပါ အတူဆို ထား တော့ မူရင်းအင်္ဂလိပ်သီချင်းလို့ ထင်နေရတယ်။ အဲဒီမှာ သူငယ်ချင်းတွေကပြောလာတယ်။ စိုင်းခမ်းလိတ်ရေးတဲ့ သီချင်းက သူများရဲ့ သံစဉ်ကနေ ရှမ်းသီချင်းရေးထားတာပါတဲ့။ အမှန်မှာတော့ အဲဒီလယ်သူမလေးချစ်သူ သံစဉ်က စိုင်းခမ်းလိတ်ရဲ့ ရှမ်းသီချင်း (ယိင်းအွန်ဟတ်စိုင်း) သံစဉ်ကို ယူပြီး လုပ်ထားခြင်းဖြစ်တယ်။ အဲဒီကစပြီး စိုင်းခမ်းလိတ် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်တယ်။ ငါလည်း ဗမာသီချင်းရေးနိုင်ပါတယ်။ ရေးကို ရေးရမယ်. . . တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ဗမာသီချင်း စရေးဖြစ်ခဲ့တာပါ။ (ယိင်းအွန်ဟတ်စိုင်း)ရှမ်းသီချင်းကို ဗမာလို ပြန်ရေး တဲ့အခါ လူကြိုက်များတဲ့ ဟိုတုံးက မတွေ့မိရင် ကိုယ်တို့ဇာတ်လမ်းလေးဟာလေ တစ်မျိုးဖြစ်ခဲ့မယ် ဆိုတဲ့ သီချင်းပါပဲ။

စာရေးဆရာ သီချင်းရေးဆရာတွေရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ သူများဖတ်ဖို့ နားဆင်ဖို့ ပါ။ စိုင်းခမ်းလိတ်လည်း မိမိရေးသားတဲ့ သီချင်းတွေ အများပြည်သူ နားဆင်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ တယ်။ ဂီတာနဲ့တီးပြီး ခေတ်သစ်သီချင်း တစ်ခေတ်စတင်ပြောင်းတဲ့အချိန်ကာလဖြစ်နေလို့ ပရိသတ်တွေ ချက်ချင်း လက်မခံနိုင်လို့ တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ဓါတ်ကျမှု ဖြစ်ခဲ့ပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ စိုင်းခမ်းလိတ်က သူများနဲ့ မတူခဲ့ဘူး။ သူများက မကောင်းဘူး ပြောရင် ကောင်းအောင် ငါကြိုး စားမယ်၊ အဖန်တစ်ရာမက ကြိုးစားမယ် ဆိုတဲ့ စိတ်ဓါတ်အပြည့်အဝရှိတယ်။ သူ့သီချင်းထဲမှာ လည်း ရှိတယ်လေ `တစ်ခါလဲရုံနဲ့ အပြီးထိုင်လိုက်တော့မှာလား အကျိုးရယ်မှ မဟုတ်သေး တာ`တဲ့။

ပရိသတ်များ လက်ခံလာအောင် နည်းမျိုးစုံ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ပထမဦးဆုံးထွက်တဲ့ `ချစ်တဲ့ရှမ်းရိုးမ`ခွေကို ရန်ကုန်က တေးသံသွင်းတွေ လက်မခံခဲ့ဘူး။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ နိုင်ငံခြားသံစဉ်နဲ့မြန်မာစာသားကိုတောင် မြန်မာပရိသတ်က လက်မခံနိုင်သေးတဲ့အချိန်မှာ စိုင်းခမ်းလိတ်တို့က ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်နဲ့ ရှမ်းတိုင်းရင်းသားက မြန်မာလို ဆိုထားတယ်ဆိုတော့ ဘယ်လက်ခံနိုင်ဦးမှာလဲ။ အဲဒီခွေကို တောင်ကြီးမှာပဲ စတင်ဖြန့်ခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း အဆိုတော်များကတော့ စိုင်းထီးဆိုင်၊ စိုင်းခမ်းသီ၊ စိုင်းခမ်းမတ်၊ စောသိမ်းဝင်း၊ စိုင်းဆေးနော်၊ ဆွန်ကျဲအိုတို့ ပူးပေါင်းပြီး စီးရီးတွေ ထုတ်လာခဲ့ကြတယ်။ ပရိသတ်တွေလည်း အတော့်ကို လက်ခံလာခဲ့တယ်။ သို့သော် ဘယ်သူ့ကို ပိုမိုလက်ခံသလဲ ဆိုတာ မသဲကွဲသေးပါဘူး။ အဲ . . မန္တလေးရောက် ရှမ်းတစ်ယောက် စီးရီးခွေကတော့ ပေါက်ခွေလို့ ဆိုရပါလိမ့်မယ်။ ကက်ဆက် လည်း ပေါလာတယ်။ နားထောင်သူတွေလည်း မြန်မာပြည်တစ်ပြည်လုံး မန္တလေးရောက် ရှမ်း တစ်ယောက် မဖွင့်တဲ့နေရာ မရှိသလောက် ဖြစ်သွားတယ်။

အဆိုတော်တွေဟာ နောက်ပိုင်းမှာ မိမိကိုယ်တိုင် စီးရီးတစ်ခွေ ထုတ်ချင်ကြတတ် တယ်။ ဒါကြောင့် စိုင်းခမ်းသီလည်း တစ်ခွေသီးသန့်ထုတ်ကြည့်တယ်။ စောသိမ်းဝင်းလည်း ထို့အတူပဲ။ ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အခွေက မပြန့်ခဲ့ဘူး။ စိုင်းထီးဆိုင် ထုတ်တဲ့အခွေ တွေကျတော့ ပရိသတ်က လက်ခံကြတယ်။ ဒါကြောင့် စိုင်းခမ်းလိတ်ရေးတဲ့ သီချင်းတွေဟာ စိုင်းထီးဆိုင်ဆိုဖို့ အတွက် ဖြစ်လာတော့တယ်။ စိုင်းထီးဆိုင်လည်း အနုပညာပါရမီထူးသူဖြစ် ကြောင်း စိုင်းခမ်းလိတ်က အဲဒီလိုပြောဖူးတယ်။

“စိုင်းထီးဆိုင်ကတော့ သူ့ကို ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်တွေ သင်ပေးလိုက်တာနဲ့ သူချက်ချင်း သဘောပေါက်လွယ်တယ်။ ပြောပြတဲ့အတိုင်း သူလိုက်ဆိုနိုင်တဲ့ အနုပညာပါရမီရှင်တစ်ဦးပါ“

သီချင်းရေးတဲ့သူက သီချင်းတွေ ဘယ်လို အရေးကောင်းပေမယ့် ဆိုတဲ့သူ မကောင်း ဘူးဆိုရင် အဲဒီသီချင်းက ကောင်းတဲ့ သီချင်းဖြစ်မလာနိုင်ဘူး။ စိုင်းခမ်းလိတ်ရေးတဲ့ သီချင်း တွေ စိုင်းထီးဆိုင် မဆိုခင်က တခြား အဆိုတော်တွေ ဆိုကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ သီချင်း တွေ မပေါက်ခဲ့ကြဘူး။ အဲဒီသီချင်းတွေ စိုင်းထီးဆိုင်ပြန်ဆိုမှပဲ သီချင်းကောင်းတွေ ဖြစ်သွား ကြကုန်တော့တယ်။ စိုင်းထီးဆိုင်ရဲ့ အသံဟာ စိုင်းခမ်းလိတ်ရေးတဲ့ သီချင်းနဲ့ အလိုက်ဖက်ဆုံး လို့ ဆိုရမှာဖြစ်တယ်။ ၁၉၇၃ ကစပြီး စိုင်းထီးဆိုင်ရဲ့ စီးရီးတွေ ဆက်တိုက် ထွက်လာတော့ သလို တေးရေးဆရာ စိုင်းခမ်းလိတ်ရဲ့ နာမည်လည်း တဟုန်ထိုး တက်လာတော့တာပါပဲ။

ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ်ရဲ့ သီချင်းကောင်းတွေ၊ စာသားလှလှတွေ ပေါ်ထွက်လာဖို့ အဓိက အိပ်မက်လှလှပေးတဲ့သူကတော့ နွဲ့နွဲ့တင်ပဲဖြစ်တယ်။ ဗမာသီချင်း အပုဒ် ၆၀၀ ကျော် ထဲမှာ နွဲ့နွဲ့တင်ကို ပတ်သက်တဲ့ အချစ်အကြောင်းတွေ အများကြီး တွေ့ရပါတယ်။ အထင်ရှား ဆုံးကတော့ “ သိပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ နွဲ့တင်“ နဲ့ “ ဒို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်“ ပဲဖြစ်တယ်။ အဲဒါက လူရည်ချွန်ကို ရအောင်ယူမယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က စခဲ့တာ။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကတော့ ရှစ်တန်းကျောင်းသားဘဝက စခဲ့တယ်။ ကိုးတန်းရောက်တော့ အတူတူ လူရည်ချွန်ဖြစ်ပြီး ဒေသန္တရ ဗဟုသုတ အတူတူသွားခဲ့ရလို့ ပိုမို ရင်းနီးခဲ့တယ်။ ဆယ်တန်းရောက်တော့ စိုင်းခမ်းလိတ်က နမ္မတူကို ပြန်သွားရတယ်။ သို့သော် ဆေးတက္ကသိုလ်တက်တော့ မန်းမြေမှာ ပြန်ဆုံခဲ့ကြတယ်။ ဆရာတူတပည့်ဘဝနဲ့အတူ ကျောင်းနေဘက်မှာ ခင်ခဲ့ကြတဲ့ ခင်မင်မှုဟာ အခြားကျောင်းသားတွေအကြားကို ရောက်သွား ရင် ပိုမိုပြီး အလေးအနက်ရှိလာတတ်ကြတယ်။ ဒါကြောင့် စိုင်းခမ်းလိတ်နဲ့ နွဲ့နွဲ့တင်တို့ရဲ့ ခင်မင်မှုဟာလည်း ရင်းနီးမှုကို ပိုပြီးတော့ ဖြစ်စေခဲ့တယ်။

ကျောင်းသားဘဝဆိုတာလဲ မူလတန်း၊ အလယ်တန်း၊ အထက်တန်းတုံးက ဆရာ ဆရာမတွေရဲ့ အစစအရာရာ ထိမ်းသိမ်းမှုအောက်မှာ နေကြရတယ်။ တက္ကသိုလ်ရောက်လာ တဲ့အခါကျတော့ သိတတ်တဲ့အရွယ်ဖြစ်ပြီလို့ သဘောထားတဲ့အတွက် ဆရာဆရာမတွေ မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်ရှုမှု မရှိတော့လို့ တချို့ကျောင်းသားတွေ အောက်ခြေလွတ်ပြီး တက္ကသိုလ်က ပျော်ဖို့ကောင်းလိုက်တာလို့ ဆိုကြတယ်။ အမှန်မှာတော့ တက္ကသိုလ်ဆိုတာ စာတွေလည်း များလာတယ်။ အဆင့်မြင့်လာတယ်။ ပေါ့ပေ့ါရော့ရော့နေ ပျော်ချင်သလိုပျော် နေတဲ့သူတွေအတွက် ပျက်စီးတတ်ကြတယ်။ များသောအားဖြင့် ယောကျာ်းလေးတွေပါ။

ꨁူးမေꨣယꨣ ꨅꨤꨯးꨁမ်းလꨱꨀ်း ꨟပ်ꨵꨅုမ်ꨳ ꨅဝ်ꨳပꨤꨯးမွꨓ်းယဝ်ꨵသေ မွꨀ်ꨲလꨤတ်ꨳေꨁꨣꨳꨀꨮꨤမ်း (ပီꨀွꨓ်းꨁမ်း ပꨤင်လူင်)
ꨁူးမေꨣယꨣ ꨅꨤꨯးꨁမ်းလꨱꨀ်း ꨟပ်ꨵꨅုမ်ꨳ ꨅဝ်ꨳပꨤꨯးမွꨓ်းယဝ်ꨵသေ မွꨀ်ꨲလꨤတ်ꨳေꨁꨣꨳꨀꨮꨤမ်း (ပီꨀွꨓ်းꨁမ်း ပꨤင်လူင်)
စိုင်းခမ်းလိတ်လည်း ယောက်ျားသားပေမို့ ပျော်တတ်ပါတယ်။ သို့သော် မိမိရဲ့ ရည်ရွယ် ချက်ကိုတော့ အပျက်မခံခဲ့ပါဘူး။ သူကျောင်းပျက်လို့ အတန်းမတက်ခဲ့ရင် သူ့ကို ကူညီပေးခဲ့တဲ့သူက နွဲ့နွဲ့တင်ပဲဖြစ်တယ်။ သူ့ရဲ့ မှတ်စုစာအုပ်တွေဟာ များသောအားဖြင့် နွဲ့နွဲ့တင်ရဲ့ လက်ရေးတွေသာများပါတယ်။ လူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ချစ်ခင်ရင်းနီးဖို့ ဆိုတာ (၁) ရှေးဘဝတုံးက မေတ္တာရေစက်ရှိခဲ့ကြတယ်။ (၂) ဒီဘဝမှာ တစ်ယောက်ကို တစ် ယောက်ကူညီဖေးမခဲ့ကြတယ်။ ဒီအကြောင်းနှစ်ခုကြောင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ချစ် ကြိုက်သွားကြတာပဲ။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ နှစ်ခုစလုံးကြောင့်ထင်တယ်။ စိုင်းခမ်းလိတ် လည်း လူရည်ချွန်ကို ရအောင်ယူမယ် ဆိုတဲ့ သူ့ရည်ရွယ်ချက်အတိုင်း ၁၉၇၃ ခုနှစ်မှာ လူရည်ချွန်သုံးထပ်ကွမ်းဖြစ်တဲ့ နွဲ့နွဲ့တင်နဲ့ လက်ထပ်လိုက်ကြတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် ညားသွားကြတာကို တချို့အမျိုးမျိုးဝေဖန်ကြ လေကန်ကြတယ်။ အများဆုံးအမေးခံရတဲ့ မေးခွန်းတစ်ခုကတော့ စိုင်းခမ်းလိတ် ဘာကြောင့် ရှမ်းမကို မယူသလဲ တဲ့။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ရှမ်းမလေးများကို ကြိုက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီတုံးက ရှမ်းမမ တွေက သူ့ကို လက်မခံခဲ့ဘူး။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အမြဲတမ်း ရှမ်းဘောင်းဘီဝတ်ပြီး တက္ကသိုလ်တက်ခဲ့တာကို တချို့ပျိုမေတွေက (တိုက်ဂေါ= တောဂိုက်)လို့တောင် ဆိုသေး တယ်။ တချို့လည်း ရှမ်းမျိုးချစ်ရူးလို့တောင် ဆိုသေးတယ်။ စိုင်းခမ်းလိတ်ရဲ့ သဘောကတော့ အပေးအယူသီချင်းထဲကလို မင်းလာမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ခင်းပေးပါ့မယ် ဒါပေမယ့် ဒီလမ်းကို မင်းထာဝရလျှောက်ရမယ် . . . ပါ။ ဒါကြောင့် နောက်ဆုံး ခင်းပေးတဲ့လမ်းပေါ် ထာဝရလျှောက် မယ့် နွဲ့နွဲ့တင်ကိုပဲ လက်ထပ်ခဲ့ပါတော့တယ်။

အိမ်ထောင်ပြုဖို့အတွက် စိုင်းခမ်လိတ်တစ်ယောက် အတွေးတွေများစွာနဲ့ မိုးလင်းခဲ့ပေါင်း မနဲတော့ပါ။ နွဲ့နွဲ့တင်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုတဲ့ကိစ္စကို သူ့ရဲ့ သီချင်းဖြစ်တဲ့ `ဒို့နှစ် ယောက်ရဲ့အချစ်“သီချင်းကို ခံစားကြည့်ရင် နားလည်ကြမှာပါ။ သူနဲ့ မဆုံဖြစ်ခဲ့တဲ့ ရှမ်းမင်း သမီးများအတွက်လည်း ရှမ်းသီချင်းအချို့ စိုင်းခမ်းလိတ်ရေးထားတာ ရှိပါတယ်။ အဓိပ္ပါယ်အချို့ကတော့ “ တစ်ညလုံး နိုးခဲ့သော်လည်း အိပ်ယာကမထဘဲနဲ့ မိုးလင်းတဲ့အခါ ငါ့ကို မှတ်မိရင်လည်း မခေါ်နဲ့တော့“ တဲ့။ နောက်တစ်ပုဒ်ကတော့ `လွယ်ဆမ်ဆစ်` သီချင်း ပါ။ အိမ်ထောင်ပြုပြီဆိုရင် အမျိုးသားက အိမ်ထောင်ဦးစီးတာဝန်ကို ဦးလည်မသုန် ထမ်းရွက်ရ မှာဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီတာဝန်ကို ကျေပြွန်အောင် ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ် ထမ်းဆောင်ခဲ့လို့ သူရေးတဲ့ `ဒီတောင်ကို မောင်ဖြိုပါ့မယ်`ဆိုတဲ့သီချင်းက ပေါ်လွင်စေခဲ့တယ်။

နောက်ပြီးတော့ သူများရဲ့ သမီးပျိုကို လက်ထပ်ယူပြီး မိမိရဲ့ ကြင်ယာအပေါ် ကတိ သစ္စာမရှိခဲ့ရင်၊ အိမ်ထောင်ရေးတာဝန် မကျေပြွန်ခဲ့ရင် `အလကားလူ` ဆိုပြီး အများရဲ့ ကဲ့ရဲ့မှုကို ခံရမယ်။ ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ်လဲ သူ့အချစ်ဟာ သူများထက်မလျှော့ကြောင်း `မန္တလေးရောက် ရှမ်းတစ်ယောက်`သီချင်းက `မန်းပျိုဖြူတစ်ယောက်ကို ရှမ်းချစ်လည်း ဗမာထက် မလျှော့တာ တကယ်တမ်းပြခဲ့တယ်`လို့ ဆိုထားတယ်လေ။

ဒါကတော့ ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ်ရဲ့ ဖြစ်စဉ်တချို့ကို ဖေါ်ပြခြင်းပါ။ လူတိုင်းလူတိုင်း ဟာ မိမိတို့ရဲ့ အမျိုးအနွယ်ကို စောင့်ရှောက်ရမည့် တာဝန်ရှိပါတယ်။ ရှမ်းလူငယ်များ လူမျိုးခြားတွေနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုသွားတာကို ရှေးရေစက်မို့လို့ ဆိုရမလား။ ဒါပေမယ့် အမျိုးအ နွယ်ကိုစောင့်ရှောက်ဖို့တော့ ဆရာကြီး ဦးစိုင်းအောင်ထွန်းရဲ့ စကားနဲ့ လက်ဆောင်ပါးပါရစေ။

“ငါတို့ ရှမ်းတွေဟာ တောတောင် သျှိုမြှောင် သစ်ပင်တွေအကြား၊ လယ်တော ယာတောတွေ အကြား အမျိုးအနွယ်ကို စောင့်ရှောက်ရင်း နေထိုင်လာခဲ့ကြတာ နှစ်ပေါင်း ၄၀၀၀ ကျော်ခဲ့ သော်လည်း ငါတို့အမျိုးအနွယ် မပျောက်ပျက်ခဲ့ဘူး။ ယနေ့တိုင် တည်ရှိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် နောင်အနာဂတ်မှာ တောတောင်သစ်ပင်တွေ လယ်ယာတွေ ပျောက်ပျက်ကုန်ပြီး ငါတို့တတွေ လူမျိုးခြားတွေရဲ့ အကြားမှာ နေထိုင်သွားကြရမယ်။ ဒါကြောင့် လူမျိုးခြားအကြားမှာ နေရမယ့်အချိန် ငါတို့အမျိုးအနွယ် မပျောက်ပျက်အောင် ဘယ်လို နေထိုင်သွားရမှာလဲ။ အမျိုးဘာသာ သာသနာ မပျောက်ပျက်အောင် နည်းလမ်းသစ် ရှာရမှာပဲ“ တဲ့။

ရှမ်းပညာရှင်တစ်ယောက်ရဲ့ စကားလည်း မှတ်သားစရာကောင်းပါတယ်။ အဲဒါက တော့ “ရှမ်းသားသမီးတိုင်း ရှမ်းမိခင်ဖခင်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားရမယ်၊ ရှမ်းဖိုးဖိုး ရှမ်းဖွားဖွား ဖြစ်အောင် ကြိုးစားရမယ်“ တဲ့ ဒီစကားကတော့ မိမိတို့ရဲ့ သားမြေးတွေ ရှမ်းဖြစ်ရင် မိမိတို့ လည်း ရှမ်းဖေဖေ ရှမ်းမေမေ ရှမ်းဖိုးဖိုး ရှမ်းဖွားဖွားဖြစ်သွားမှာပါ။

ꨓꨤင်းꨁမ်းꨓꨯွꨵလꨱꨀ်း၊ မေꨣယꨣꨅꨤꨯးꨁမ်းလꨱꨀ်း၊ မေꨣယꨣꨓꨯွꨵꨓꨯွꨵတိꨓ်ꨲ (ပီꨀွꨓ်းꨁမ်း ဝꨱင်းပꨤင်လူင်)
ꨓꨤင်းꨁမ်းꨓꨯွꨵလꨱꨀ်း၊ မေꨣယꨣꨅꨤꨯးꨁမ်းလꨱꨀ်း၊ မေꨣယꨣꨓꨯွꨵꨓꨯွꨵတိꨓ်ꨲ (ပီꨀွꨓ်းꨁမ်း ဝꨱင်းပꨤင်လူင်)
ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ်မှာ သူ့ရဲ့ မျိုးဆက်သစ်အဖြစ် ထွန်းကားခဲ့တာကတော့

(၁) နန်းခမ်းနွဲ့လိတ် ၁၉၇၄

(၂) နန်းခမ်းဥလိတ် ၁၉၇၉

(၃) နန်းခမ်းဟန်လိတ် ၁၉၈၃

(၄) စိုင်းခမ်းစိုးလိတ် ၁၉၈၇ တို့ဖြစ်တယ်။

လူဆိုတာ လောကဓံ အကောင်းအဆိုးကို မလွတ်နိုင်ပါ။ ဒေါက်တာစိုင်းခမ်းလိတ်လည်း လောကဓံအမျိုးမျိုးကို ခံရသော်လည်း သူ့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက် ဦးတည်ချက်ကိုတော့ မပြောင်း လဲစေခဲ့ဲပါဘူး။ သူရေးသားခဲ့တဲ့ သီချင်းတွေထဲမှာ သဘာဝတရား နိယာမတရားတွေကို ပီပြင်စွာ ဖေါ်ညွှန်းတဲ့အတွက်ကြောင့် လူအများလက်ခံလာကြတယ်။ နောက်တစ်ချက်ကတော့ ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်ဖြစ်လို့ ပိုပြီး တန်ဖိုးထားကြတယ်။

လူဆိုတာက ချီးမွမ်းခြင်း ကဲ့ရဲ့ခြင်းအကြားကနေ အသက်ရှင်ကြီးပြင်းလာခဲ့ခြင်းပါ။ တေးရေးဆရာ ဒေါက်တာ

11/04/2022

သရဲဖမ်းတာ ကြောက်စရာကြီး😆

04/04/2022

ငိုချင်လာပြီ 😄

03/04/2022

ပစ္စည်းကို ပြန်ပေးမလား၊ယူမလား မိတ်ဆွေ