10/10/2025
අනාදිමත් කාලයක සිට මිනිසා තමාට නොපෙනෙන බලවේගයන් සහ අනාගතය පිළිබඳව දැනගැනීමට දැඩි උනන්දුවක් දැක්වීය. ග්‍රහ තරු, සංඛ්‍යා සහ විශ්ව ශක්තිය වැනි සංකල්ප බිහිවූයේ මෙම නොසන්සිඳෙන කුතුහලයේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙසය. ජ්‍යොතිෂය, අංක විද්‍යාව සහ විශ්ව ශක්තිය පිළිබඳ විශ්වාසයන් අදටත් ලොව පුරා බොහෝ ජීවිතවලට අඩු වැඩි වශයෙන් බලපෑම් කරයි. මෙම විශ්වාසයන්ට ගරු කරන අතරම, ඒවායේ යහපත් මෙන්ම අයහපත් පැතිකඩ තේරුම් ගෙන, තම ජීවිතයේ පාලනය තමා අතට ගැනීම ප්‍රඥාවන්තයාගේ ලක්ෂණයයි. ජීවිතයේ අසීරු සහ අවිනිශ්චිත කාලවලදී, මෙම ශාස්ත්‍රයන්ගෙන් ලැබෙන අනාවැකියක් මිනිසෙකුට විශාල මානසික ශක්තියක් සහ බලාපොරොත්තුවක් ලබා දිය හැකිය. "ඉදිරියේදී හොඳ කාලයක් උදා වේ" යනුවෙන් දැනගත් විට, වර්තමානයේ ඇති දුෂ්කරතා දරාගැනීමට එය මහත් රුකුලක් වේ. එලෙසම, "විශ්ව ශක්තිය" වැනි සංකල්පයක් ධනාත්මක චින්තනය ප්‍රගුණ කිරීමට කදිම මෙවලමකි. තමන් යහපත් දේ සිතන විට, යහපත් දේ තමන් වෙත ආකර්ෂණය වන බව විශ්වාස කිරීම, පුද්ගලයෙකුගේ මානසිකත්වය නිරන්තරයෙන්ම ධනාත්මක මට්ටමක පවත්වා ගැනීමට උපකාරී වේ.
නමුත් ඕනෑම දෙයක්, ඕනෑවට වඩා අවශ්‍ය නැත. මෙම විශ්වාසයන් මත පමණට වඩා යැපීමෙන් සිදුවන විශාලතම හානිය නම්, පුද්ගලයාගේ උත්සාහය සහ කැපවීම නැති වී යාමයි. "සියල්ල සිදුවන්නේ ග්‍රහයන්ට අනුව නම්, මා කුමකට මහන්සි විය යුතුද?" යන අලස චින්තනයට පුද්ගලයා ගොදුරු විය හැකිය. අනාගතයේදී තමන්ට රාජ යෝගයක් උදාවන බවට අනාවැකියක් ලැබුණහොත්, ඇතැමෙක් වර්තමානයේ කළ යුතු දේ පවා පැහැර හැර, එම "රාජ යෝගය" පැමිණෙන තෙක් නිකරුණේ බලා සිටියි. නරක අනාවැකියක් නිසා අධෛර්යමත් වී, උත්සාහ කිරීම සම්පූර්ණයෙන්ම අතහැර දමන අයද සිටිති.
මෙම ක්‍රියාශීලී නොවීම යනු ඇසට පෙනෙන හානිය පමණි. ඊට වඩා ගැඹුරු, භයානක හානියක් අපගේ මනස තුළම සිදුවේ. එනම්, දෛවයට සහ ග්‍රහචාරයට මුවා වී, අප විසින්ම අපවම රවටා ගැනීමයි. තමාගේ වරදකින් යම් දෙයක් අසාර්ථක වූ විට, "ඒ මගේ වරදක්" කියා පිළිගැනීම වේදනාකාරීය. ඒ වෙනුවට "මේක වුනේ ග්‍රහචාරය නිසා" කියා පැවසීම පහසුය. මෙසේ දෛවය පිට වරද පටවා තාවකාලික සැනසීමක් ලබන පුද්ගලයා, තමාගේ වැරදි හඳුනාගෙන දියුණු වීමට ඇති අවස්ථාව නැති කරගනී. තවද, ජීවිතයේ වැදගත් තීරණ ගැනීමේ අවදානමට ඇති බිය නිසා, ඇතැමුන් එම වගකීම ජ්‍යොතිෂවේදියෙකුට පවරා, අසාර්ථක වූ විට වගකීමෙන් නිදහස් වීමට උත්සාහ කරයි. "මේ කාලය හොඳ නෑ" යන අනාවැකිය, තම කම්මැලිකම සහ බිය සඟවා ගැනීමට ලැබෙන කදිම ආවරණයක් කරගන්නා අයද සිටිති. මෙසේ බලන කල, මෙම ශාස්ත්‍රයන් මත පමණට වඩා යැපීමෙන් සිදුවන ලොකුම හානිය බාහිර ලෝකයේදී සිදුවන දෙයක් නොව, අපගේ චින්තනය, ආත්ම ශක්තිය සහ තීරණ ගැනීමේ හැකියාව අභ්‍යන්තරයෙන්ම විනාශයට පත් වීමයි.
එසේ නම්, මෙම ශාස්ත්‍රයන් දෙස බැලිය යුතු නිවැරදිම ආකාරය නම්, ඒවා අනාගතය කියන මැජික් මෙවලම් ලෙස නොව, අපට අපවම පෙන්වා දෙන කණ්ණාඩියක් ලෙස සැලකීමයි. අනාවැකියක් යනු වෙනස් කළ නොහැකි නියතයක් නොව, අපගේ සහජ නැඹුරුතාවයන් හඳුනාගැනීමට ලැබෙන ඉඟියකි. අනාවැකියකින් "ඔබට හදිසි කෝපයක් ඇතිවිය හැකිය" යැයි පැවසුවහොත්, එය "මගේ හැටි මෙහෙමයි" කියා නිදහසට කරුණක් කරගන්නවා වෙනුවට, "මේ කාලයේ මම ඉවසීමෙන් සහ සිහියෙන් සිටිය යුතුයි" කියා ආත්ම දමනය පුහුණු වීමට අවස්ථාවක් කරගත යුතුය. සැබවින්ම, මෙම ශාස්ත්‍රයන් මාර්ග සිතියමක් සේ භාවිතා කළ හැකි නමුත්, ගමන යා යුත්තේ අප විසින්මය. කේන්දරයේ එන උපදේශයක් නියෝගයක් ලෙස නොව, අපගේ ජීවිතය ගැන නැවත සිතා බැලීමට ලැබෙන අවස්ථාවක් ලෙස සැලකිය යුතුය. "සුබ කාලයක්" උදා වන බව දැනගත් විට, නිකන් බලා සිටිනවා වෙනුවට, "මේ සුබ කාලයෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගැනීමට මා කුමක් කළ යුතුද?" කියා සිතා උත්සාහය දෙගුණ කළ යුතුය. තම දුර්වලතාවක් පෙන්වා දුන් විට, එය පිළිගෙන එය ජයගැනීමට අවස්ථාවක් කරගත යුතුය. විශ්වාසය ඔබේ රුවලට හමන සුළඟක් කරගන්න, නමුත් නැවේ සුක්කානම ඔබේ දෑතින්ම තදින් අල්ලාගන්න. මන්ද, ඔබගේ අනාගතයේ සැබෑම නිර්මාණකරුවා ග්‍රහ තාරකාවත්, සංඛ්‍යාවත් නොව, ඔබ ගන්නා තීරණ සහ ඔබ දරන උත්සාහයයි.
මෙලෙස විශ්වය සහ උත්සාහය අතර සමබරතාවය තේරුම් ගත් පසු, අපගේ ගමනේ තවත් වැදගත් අංගයක් වන අපගේ අනන්‍යතාවය සහ අපට හමුවන මිනිසුන් දෙසට හැරෙමු. මෙහිදී "අපේ නම හැදෙනවා" යනු හුදෙක් අපට උපතින් ලැබෙන නම පමණක් නොවේ. එය අපගේ චරිතය, කීර්තිය, සහ හැකියාවන් තුළින් ගොඩනගාගන්නා අනන්‍යතාවයයි. ඔබ කරුණාවන්ත, උත්සාහවන්ත පුද්ගලයෙකු ලෙස ඔබේ "නම" ගොඩනගා ගන්නා විට, ඔබ නොදැනුවත්වම ඔබට සමාන ගතිගුණ ඇති, ඔබගේ ගමනට ආලෝකයක් විය හැකි "සුවිශේෂී චරිත" ඔබ වෙත ආකර්ෂණය කරගනී. මෙම හමුවීම් බොහෝවිට අපගේ ජීවිතයේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයන් බවට පත්වේ. නමුත් මෙම සුවිශේෂී හමුවීම් සහ ඉහළ අරමුණු කොතරම් වැදගත් වුවත්, අප කිසි විටෙකත් අපගේ දෛනික ජීවිතයේ වගකීම් අමතක නොකළ යුතුය. අපගේ රැකියාව, පවුලේ යුතුකම්, සහ එදිනෙදා කළ යුතු දේ අපගේ ජීවිතයේ අත්තිවාරමයි. අලංකාර මන්දිරයක් තැනීමට පෙර, එහි අත්තිවාරම ශක්තිමත්ව දැමිය යුතුය. අපට ජීවත් වීමට අවශ්‍ය ශක්තිය සහ ස්ථාවරත්වය ලැබෙන්නේ මෙම දෛනික චර්යාවන් නිසි ලෙස පවත්වා ගැනීමෙනි. මේ සියල්ල නිවැරදිව කළමනාකරණය කරගැනීමේ කලාව නම්, ඒ මොහොතේ වඩාත්ම වැදගත් කාර්යයට ප්‍රමුඛතාවය දීම, තම සිහින සහ වගකීම් දෙකටම කාලය බෙදා ගැනීම, සහ ඔබ කුමන කාර්යයක නිරත වුවත්, ඒ මොහොතේ ඒ දෙයෙහි පමණක් මනස තබාගැනීමයි. අපගේ අනන්‍යතාවය ජීවන ගමනට වර්ණ එක් කරන අතර, දෛනික යුතුකම් එම ගමනේ රෝද හතර මෙනි. රෝද නොමැතිව කිසිදු වාහනයකට ඉදිරියට යා නොහැක.
අපගේ අරමුණු සහ දෛනික වගකීම් මෙසේ කළමනාකරණය කරගනිමින් ඉදිරියට යන විට, අප තනිවම නොවන බව වටහා ගැනීම වැදගත්ය. අප අවට සිටින මිනිසුන් අපගේ ජීවිතයේ කැඩපතක් වන අතර, ඇතැම් විට එම කැඩපත අපට පෙන්වන්නේ අප බලාපොරොත්තු නොවන ප්‍රතිබිම්බයකි. ඔබ ඔබගේ අරමුණ වෙනුවෙන් දැඩිව කැපවී වැඩ කරන අවස්ථාවක, සමීප කෙනෙකු, "ඔබ දැන් ගොඩක් වෙනස් වෙලා," හෝ "දැන් ඔයා ටිකක් සැර පරුෂයි" යැයි පැවසුවහොත්, අපේ පළමු ප්‍රතිචාරය කෝපය විය හැකිය. නමුත් එම ආරක්ෂක පවුරෙන් මදක් එහාට සිතා බැලීමට අපට හැකි නම්, අපට වටිනා පාඩමක් ඉගෙන ගත හැකිය. අපට කණ්ණාඩියක් නොමැතිව අපගේම මුහුණ දැකගත නොහැකි සේම, අපගේ චර්යාවේ ඇතැම් වෙනස්කම් අපට නොපෙනී යා හැකිය. අප ඉලක්කයක් කරා වේගයෙන් ගමන් කරන විට, අප නොදැනුවත්වම අපගේ කතා විලාසය වෙනස් කරගන්නවා විය හැකිය. අප සිතන්නේ අප "කාර්යක්ෂමව" වැඩ කරනවා කියාය, නමුත් පිටතින් බලා සිටින කෙනෙකුට එය "අහංකාරකමක්" ලෙස පෙනෙන්නට පුළුවන. එබැවින්, එවන් මොහොතක කළ යුත්තේ, කෝප නොවී සාවධානව සවන් දීම, එම විවේචනය බැහැර නොකර තමා ගැන සිතා බැලීම, සහ තමාගේ අභිප්‍රාය යහපත් වුවත්, එහි බලපෑම අයහපත් වූවා නම් එය පිළිගැනීමයි. අපගේ ගමන සාර්ථක වන්නේ අප ඉලක්කය ජයගැනීමෙන් පමණක් නොවේ. එම ගමන අවසානයේ අප කෙබඳු පුද්ගලයෙකු බවට පත්වී සිටින්නේද යන්න මතය.
ගමනේ තවත් සංවේදී අත්දැකීමක් නම්, ඔබ සාර්ථකත්වයක් ලබන විට, ඔබගේ ලඟින්ම සිටින පුද්ගලයන්ගෙන් ඔබට රිදවීමක් හෝ ඔවුන් ඊර්ෂ්‍යා කරනවා වැනි හැඟීමක් ඇති වීමයි. මෙහිදීද ඉක්මන් තීරණවලට එළඹීම නුවණට හුරු නැත. යථාර්ථය නම්, සමහරුන්ට සැබවින්ම ඊර්ෂ්‍යාව ඇතිවිය හැකි බවයි. ඔබ වර්ධනය වන විට, ඔබ නොදැනුවත්වම ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ ජීවිතයේ ඇති අඩුවක් මතක් කර දෙනවා විය හැකිය. නමුත් අපට දැනෙන සෑම රිදවීමක්ම ඊර්ෂ්‍යාවේ ප්‍රතිඵලයක් නොවිය හැකිය. ඇතැම් විට එය වරදවා වටහාගැනීමක් විය හැකිය; ඔබ කාර්යබහුල වන විට, ඔබ ඔවුන්ව මගහරිනවා යැයි ඔවුන්ට සිතෙන්නට පුළුවන. ඇතැම් විට එය වැරදි ආකාරයකින් ප්‍රකාශ වන ආදරයක් හෝ සැලකිල්ලක් විය හැකිය; ඔබ ගන්නා අවදානමට ඔවුන් බිය වනවා විය හැකිය. තවත් විටෙක, ප්‍රශ්නය ඇත්තේ ඔවුන් තුළ නොව, දැඩි වෙහෙස නිසා සංවේදී වී සිටින අප තුළමය. මෙම සංකීර්ණ තත්ත්වය කළමනාකරණය කරගැනීමට නම්, ක්ෂණිකව ප්‍රතිචාර දැක්වීම වෙනුවට සිතා බැලිය යුතුය. චෝදනා කරනවා වෙනුවට, ඔබට දැනුණු දේ ගැන විවෘතව කතා කළ යුතුය. අවසානයේදී, වචන වලට වඩා ක්‍රියාවන් දෙස බලා සත්‍යය තෝරා බේරා ගත යුතුය. ප්‍රඥාවන්තයා යනු සතුරන් සහ මිතුරන් එකම මිම්මෙන් මනින තැනැත්තා නොව, ඒ දෙදෙනා නිවැරදිව හඳුනාගන්නා තැනැත්තාය.
බොහෝ දෙනෙක් ජීවත් වන්නේ "හෙට" නම් වූ මායා ලෝකයකය. "මම හෙට සිට ව්‍යායාම කරනවා," "මම ලබන සතියේ සිට මගේ ව්‍යාපාරය ගැන සැලසුම් කරනවා," "ලබන මාසයේ සිට අලුත් පොතක් කියවන්න පටන් ගන්නවා" යැයි ඔවුහු නිතර පවසති. "හෙට" යනු කිසිදු බාධකයක්, කිසිදු වෙහෙසක් නොමැති, සියල්ල පරිපූර්ණව කළ හැකි දිනයක් ලෙස අපගේ සිත මවා ගනී. නමුත් සත්‍යය නම්, කාලය ඉතා වේගයෙන් ගෙවී යන බවයි. අප බලා සිටින "හෙට" කිසිදා නොපැමිණේ. එය පැමිණි විට, එහි නම "අද" වන අතර, එයද ඊයේ දවසේ පැවති අභියෝග සහ කම්මැලිකම් රැගෙනම පැමිණේ. එබැවින්, ඔබ සිහින දකිනවා නම්, අදම ක්‍රියාත්මක වන්න. සිහින යනු පියාපත් නැති කුරුල්ලන් වැනිය. ඒවාට පියාසර කිරීමට අවශ්‍ය ශක්තිය ලැබෙන්නේ, අද දවසේ ඔබ ගන්නා කුඩාම හෝ ක්‍රියාවකිනි. පොතක් ලිවීමේ සිහිනය සැබෑ වීමට නම්, අද දවසේ එකම එක වාක්‍යයක් හෝ ලිවිය යුතුය.
අපගේ ගමනාන්තය බොහෝ විට අපට පෙනෙන්නේ ළඟා විය නොහැකි තරම් උස, දුර කඳු මුදුනක් ලෙසය. එම දැවැන්ත බව නිසාම අප අධෛර්යමත් වී, පළමු පියවර තැබීමට පවා බිය වේ. නමුත් සැබවින්ම, ගමනාන්තය පඩිපෙළක් වැනිය. කිසිවෙකුත් පඩිපෙළක පහළම මාලයේ සිට ඉහළම මාලයට එකවර පනින්නේ නැත. එසේ කිරීමට උත්සාහ කළහොත් සිදුවන්නේ ඇද වැටීම පමණි. ප්‍රඥාවන්තයා කරන්නේ, මුළු පඩිපෙළ දෙස බලා වෙහෙසට පත්වීම නොව, තමා ඉදිරියේ ඇති පළමු පඩිය කෙරෙහි පමණක් අවධානය යොමු කිරීමයි. ඔහුගේ එකම අරමුණ වන්නේ එම පඩිය ශක්තිමත්ව නැගීමයි. එලෙස පඩි පිළිවෙලට නගින්න. එක පඩියක් නැගගත් පසු, ඔහුගේ අවධානය යොමු වන්නේ ඊළඟ පඩිය වෙතටය. මෙසේ පියවරෙන් පියවර, ඉවසීමෙන් සහ පිළිවෙලට ඉහළට නගින විට, ඔහු නොදැනුවත්වම ගමනාන්තයට ළඟා වී සිටිනු ඇත. කලබල වී පඩි දෙක තුන එකවර නැගීමට උත්සාහ කරනවාට වඩා, එකින් එක, ස්ථාවරව නගින ගමන වඩා ආරක්ෂිත මෙන්ම සහතික එකකි.
එබැවින්, අතීතයේ සිදු වූ කඩාවැටීම් ගැන සිතමින් හෝ අනාගතයේ ඇති දැවැන්ත ඉලක්ක ගැන සිතමින් අද දවස නාස්ති නොකරන්න. ඊයේ දිනය යනු අප ඉගෙන ගත යුතු පාඩමකි; එය අප ජීවත් විය යුතු නිවස නොවේ. හෙට දිනය යනු අප දකින සිහිනයකි; එය තවමත් යථාර්ථයක් නොවේ. අප සතු එකම යථාර්ථය, අපට යමක් වෙනස් කළ හැකි එකම මොහොත, අද දවස පමණි. අද ඔබ තබන සෑම පියවරක්ම, ඔබගේ අනාගතය ගොඩනගන ගඩොලකි. ගල් වඩුවෙකු ගලකට මිටියකින් සිය වරක් පහර දෙන විට, එහි කිසිදු වෙනසක් නොපෙනෙන්නට පුළුවන. නමුත් එකසිය එක්වෙනි පහරින් එම ගල දෙපළු වේ. එය දෙපළු වූයේ එම අවසන් පහරින් පමණක් නොව, ඊට පෙර ගැසූ සියලු පහරවල එකතුවෙනි. ඔබ අද දවසේ දරන උත්සාහය, එම මිටියෙන් ගසන පහරක් වැනිය.
ඔබේ අනාගතය යනු ඔබේ සිහින සහ ඔබේ ක්‍රියාවන් අතර සිදුවන සංවාදයකි. එහි පළමු සහ අවසන් වචනය, අද සිටම, ඔබේ ක්‍රියාවන්ට ලබා දෙන්න.
අපගේ ගමනේදී, සිහින දැකීම සහ අද දවසේ ක්‍රියාත්මක වීම අතර ඇති සම්බන්ධය අප වටහා ගත්තෙමු. නමුත් මිනිස් සිතේ ඇති තවත් එක් සියුම්, එහෙත් භයානක උගුලක් තිබේ. එනම්, බලාපොරොත්තුවම, අලසකම සඳහා වන නිදහසට කරුණක් බවට පත්කර ගැනීමයි. "අනාගතයේ හොඳ දේවල් ලැබේවි" යන සුබවාදී සිතුවිල්ල, "එසේනම් අද මෙතරම් වෙහෙස විය යුත්තේ ඇයි?" යන භයානක නිගමනයට අපව රැගෙන යා හැකිය. එබැවින්, අනාගතය යහපත් වේ යැයි සිතා, කිසි විටෙකත් අද කළ යුතු වැඩ අතපසු නොකරන්න.
බලාපොරොත්තුවට මුහුණු දෙකක් ඇත. පළමු වර්ගය නම් "ක්‍රියාකාරී බලාපොරොත්තුවයි". එය ක්‍රියාවට පොළඹවන ශක්තියකි. හොඳ අස්වැන්නක් පිළිබඳ බලාපොරොත්තුව ඇති ගොවියා, එම බලාපොරොත්තුව නිසාම අලුයම නැගිට කුඹුරට යයි, බීජ වපුරයි, ජලය සපයයි. ඔහුගේ බලාපොරොත්තුව, ඔහුගේ උත්සාහයට ඉන්ධන සපයයි. "යහපත් අනාගතයක් නිර්මාණය කරගත හැකි යැයි මා විශ්වාස කරන නිසා, මම අද ඒ වෙනුවෙන් කැපවී වැඩ කරමි" යන්න එහි ආකල්පයයි. මෙය නිරෝගී, බලවත් බලාපොරොත්තුවකි.
දෙවන වර්ගය නම් "අක්‍රිය බලාපොරොත්තුවයි". මෙය සැනසීමක් ලබා දෙන මත්ද්‍රව්‍යයක් වැනිය. හොඳ අස්වැන්නක් ලැබේවි යැයි බලාපොරොත්තු වන පුද්ගලයා, කුඹුර දෙස බලා සිටිමින්, විශ්වය විසින් තමාට අස්වැන්න ගෙනවිත් දෙන තෙක් බලා සිටී. ඔහුගේ බලාපොරොත්තුව, ඔහුව සුවපහසු නින්දකට වට්ටවන නිද්‍රාජනක ඖෂධයක් බවට පත්වී ඇත. "කෙසේ හෝ අනාගතයේදී හොඳ දේවල් ලැබෙනවා නම්, අද දවසේ මෙතරම් දුක් විඳීම අනවශ්‍යයි" යන්න එහි යටි අරුතයි. අපගේ දෛනික වැඩ කටයුතු අතපසු වීමට පටන් ගන්නේ මෙම භයානක සිතුවිල්ල අපගේ මනසට ඇතුළු වූ විටය.
බොහෝ දෙනෙක් "නියම කාලය" පැමිණෙන තෙක් බලා සිටිති. ඔවුන් සිතන්නේ, සියලු ග්‍රහයන් සුබ වී, සියලු අවස්ථා තමන් වෙතට ගලාගෙන එන දිව්‍යමය මොහොතක් පැමිණෙනු ඇති බවයි. නමුත් ඔවුන් වටහා නොගන්නා සත්‍යය නම්, "නියම කාලය" යනු ඉබේ පහළ වන්නක් නොව, අප විසින් නිර්මාණය කළ යුත්තක් බවයි. "නියම කාලය" යනු, අපගේ "සූදානම", බාහිරින් පැමිණෙන "අවස්ථාව" හා මුණගැසෙන මොහොතයි. අවස්ථාව නම් වූ දොරටුව විවෘත විය හැකිය. නමුත්, ඔබ සූදානම නම් වූ ශාලාව දිගේ ඇවිද ගොස් නොමැති නම්, එම දොරටුව අසල ඔබ නොසිටිනු ඇත. එම සූදානම ඇතිවන්නේ, අනාගතයේදී යම් දෙයක් ලැබේවි යැයි බලා සිටීමෙන් නොව, අද දවසේ කළ යුතු දේ ඉටු කිරීමෙනි.
මෙම උගුලෙන් මිදීමට ඇති හොඳම ක්‍රමය නම්, විශ්වාසය පිළිබඳ අපගේ අර්ථදැක්වීම වෙනස් කිරීමයි. සැබෑ විශ්වාසය යනු නිකරුණේ බලා සිටීම නොව, එම විශ්වාසය ක්‍රියාවෙන් ඔප්පු කිරීමයි. ඔබට දිනක සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයෙකු විය හැකි බව ඔබ සැබවින්ම විශ්වාස කරන්නේ නම්, ඔබ එම විශ්වාසය ඔප්පු කරන්නේ, අද දවසේ ඒ සම්බන්ධව කුඩාම හෝ දෙයක් ඉගෙන ගැනීමෙනි, වෙළඳපොළ ගැන සොයා බැලීමෙනි, නැතහොත් මුදල් ස්වල්පයක් හෝ ඉතිරි කිරීමෙනි. ඔබගේ ක්‍රියාව, ඔබගේ විශ්වාසයේ ප්‍රතිමූර්තිය බවට පත්වේ. එසේ බලන කල, අද දවසේ වැඩ කිරීම, අනාගතය පිළිබඳ විශ්වාසයට පටහැනි දෙයක් නොව, එම විශ්වාසය සනාථ කරන ප්‍රබලම සාක්ෂියයි. ක්‍රියාශීලී නොවීම, සැබවින්ම හෙළිදරව් කරන්නේ, තමාගේ අනාගතය පිළිබඳව ඇති අවිශ්වාසයයි.
එබැවින්, ඔබේ බලාපොරොත්තුව ඔබව ඉදිරියට ගෙන යන එන්ජිම කරගන්න. එය ඔබව සුවපහසු ලෙස නින්දට වට්ටවන මගී අසුන කර නොගන්න. අනාගතය ඔබට තෑගි පිරිනමනු ඇතැයි විශ්වාස කරන්න. නමුත් මතක තබා ගන්න, එම තෑගි ලබා ගැනීමට ඔබ එහි ගොස් දොර විවෘත කළ යුතුය. එම ගමන ආරම්භ වන්නේ, බලාපොරොත්තුවෙන් සැනසෙන අතරම, අද කළ යුතු දේ අතපසු නොකර ඔබ තබන පියවරෙනි.
බොහෝ දෙනෙකුට පුරුද්දක් තිබේ, තමන් සාර්ථක වූ විට, "මේ විශ්වයෙන් මට ලැබුණු තෑග්ගක්," "මගේ වාසනාව හොඳයි" කියා පැවසීමට. එය යම් ආකාරයක නිහතමානීකමක් ලෙස පෙනුනද, එහි සැඟවුණු අනතුරක් තිබේ. එනම්, තමාගේ මහන්සියට, කැපවීමට, සහ හැකියාවට ලැබිය යුතු නියම ගෞරවය තමා විසින්ම තමාට ලබා නොදීමයි. අනෙක් අතට, ඔවුන් අසාර්ථක වූ විට, "ග්‍රහචාරය හොඳ නැති නිසා මෙහෙම වුනේ," "කාලය නරක් නිසා වැඩේ හරියන්නෙ නෑ" කියා විශ්වය මත හෝ දෛවය මත වරද පැටවීමටද ඔවුහු පෙළඹෙති. මෙය තාවකාලිකව සිතට සැනසීමක් ගෙන දෙන මනෝභාවයෙන් ගැලවීමේ පහසුම ක්‍රමයයි.
නමුත් සත්‍යය නම්, ඔබේ ගමන අසාර්ථක වුවත්, සාර්ථක වුවත්, එහි වගකීම විශ්වයට භාරදෙන්න එපා. එය සම්පූර්ණයෙන්ම ඔබගේ කැපවීමේ ප්‍රතිඵලයයි.
ප්‍රතිඵලයක් යනු එක් සිදුවීමක් නොවේ. එය ක්‍රියාවන් දාමයක අවසානයයි. එහි කොටස් දෙකක් තිබේ. පළමු සහ විශාලතම කොටස නම්, ඔබගේ පාලනය යටතේ ඇති දේවල්ය: ඔබගේ කැපවීම, ඔබ වැගිරූ දහඩිය, ඔබ නිදි වැරූ රාත්‍රීන්, ඔබ කළ සැලසුම්, ඔබගේ ඉවසීම, සහ ඔබ පෙර ලැබූ පරාජයන්ගෙන් ඉගෙන ගත් පාඩම්. දෙවන සහ කුඩා කොටස නම්, ඔබගේ පාලනයෙන් තොර බාහිර සාධකයි: වාසනාව, නිවැරදිම වේලාව, අන් අයගේ ක්‍රියාවන් වැනි දේවල්. ප්‍රඥාවන්තයා කරන්නේ, තමාට පාලනය කළ නොහැකි කුඩා කොටස ගැන සිතමින් කම්පා නොවී, තමාට සම්පූර්ණයෙන්ම පාලනය කළ හැකි විශාල කොටස, එනම් තමාගේ උත්සාහය, කෙරෙහි සියයට සියයක අවධානයක් යොමු කිරීමයි.
මෙම "අවසාන වගකීම" තමා සතු කර ගැනීමේ අරුමය නම්, එය ඔබට සැබෑ බලයක් ලබා දීමයි. ඔබ ඔබගේ අසාර්ථකත්වය භාරගත් විට, "මෙය සිදු වූයේ මගේ යම් වැරැද්දක් නිසා" යි පිළිගත් විට, ඔබට එය නිවැරදි කිරීමට, එයින් පාඩමක් ඉගෙන ගැනීමට, සහ ඊළඟ වතාවේදී වඩාත් හොඳින් එය කිරීමට බලය ලැබේ. ඔබ වරද විශ්වය පිට පැටවුවහොත්, ඔබ බලයක් නොමැති, අසරණ ගොදුරක් බවට පත්වේ. ඒ හා සමානවම, ඔබ ඔබගේ සාර්ථකත්වය භාරගත් විට, "මා මෙය දිනුවේ මගේ මහන්සියෙන් සහ හැකියාවෙන්" කියා පිළිගත් විට, ඔබ තුළ ගොඩනැගෙන්නේ කිසිවෙකුටත් සොලවන්නට බැරි, සැබෑ ආත්ම විශ්වාසයකි. එය වාසනාව මත රඳා පවතින තාවකාලික සතුටක් නොව, ඔබ විසින්ම උපයාගත් ස්ථිර ජයග්‍රහණයකි.
මෙම සටහන පුරාවට අප කළ ගමනේ අරමුණ වූයේ, විශ්වයේ බලවේගයන්ට ගරු කරන අතරම, අප තුළ ඇති ඊටත් වඩා බලවත් ශක්තිය හඳුනාගැනීමයි. විශ්වය ඔබට සුළඟ ලබා දිය හැකිය. නමුත් එම සුළඟට හසුවී අතරමං වෙනවාද, නැතහොත් එම සුළඟම භාවිතා කර, රුවල් ඔසවා, සුක්කානම තදින් අල්ලාගෙන, තමාට අවශ්‍ය වෙරළට ළඟා වෙනවාද යන්න තීරණය කරන්නේ ඔබයි.
මදුශංක මහගම ආරච්චි
හෙරිටේජ් ට්‍රාන්ස්මීඩියා වෙනුවෙන්
2025-10-10
