เว็บไซต์คืออะไร?

https://www.facebook.com/100192208349012/

เป๊าะวอ-เฟียน

หน้าหลัก
ประเทศไทย
Yala
เป๊าะวอ-เฟียน

ติดต่องาน ได้ทางนี้เลยน่ะครับ
(3)

15/12/2024

สำหรับใครที่สอบถามงานรีวิวก็สามารถติดต่อทางเพจนี้ได้เลยครับ

13/12/2024

คนสนิทไม่จำเป็นพูดอะไรเยอะ มองตาก็รู้ใจ

08/12/2024

🇲🇾

08/12/2024

ออกงาน มาเลย์🇲🇾🇲🇾

06/12/2024

“เราไม่ได้มีชีวิตเพื่อแข่งขันกับใคร แต่เรามีชีวิตเพื่อ ‘ใช้ชีวิต’”

เพราะความสำเร็จของคนรอบตัว และค่านิยมที่คอยกำหนดว่า ‘อายุเท่านี้ควรมีเท่าไหร่’ อาจทำให้เราเร่งรีบในการพัฒนาตนเอง สร้างความสำเร็จในหน้าที่การงานจนลืมหา ‘ความสุข’ จากการมีชีวิตอยู่

เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตและประสบความสำเร็จแบบไม่รีบร้อน ในบทความ “แด่…ช่วงเวลาที่สุกงอม เพราะชีวิตไม่ต้องรีบก็ประสบความสำเร็จได้”

05/12/2024

ตอนเราล้ม
เราได้รู้จักคน…

04/12/2024

19 ธันวาคมนี้ เจอผมได้ที่โรงภาพยนตร์
#ผู้บ่าวนีกะห์

04/12/2024

ขอบคุณพลัง PEMUDA ในพื้นที่ที่พวกท่านไม่เคยละทิ้งพี่น้องเรา ท่านคือกองทัพมดที่ยิ่งใหญ่ ไปไหนมาไหนก็เจอพวกท่านช่วยเหลือทุกจุด เพจเราขอยกย่องหัวใจพวกท่าน…

04/12/2024

เสื้อตัวเดิมกับการลงไปช่วยเหลือเกือบหนึ่งอาทิตย์ เพราะตอนที่น้ำเข้าในบ้านผมเอาเสื้อแค่ชุดเดียวออกมา 😂😂 แค่ได้เห็นรอยยิ้มของคนที่ประสบอุทกภัยตอนที่ได้เจอผมแค่นี้ก็ใจฟูแล้วครับ

03/12/2024

ปัตตานี เอาของใช้สำคัญกับขนมเด็กก่อนนะ ไฟแช็กยากันยุงยาสีฟันแปรงสีฟันผ้าอนามัย ทั้งนี้ทั้งนั้นผมไม่ใช่ฮีโร่ทุกคนที่ร่วมบริจาคที่ฮีโร่ และ กะ zawilla🤍🤍

03/12/2024

ตอนเราเป็นผู้ประสบภัย เราติดอยู่ในบ้านเราหิวเราหมดหนทางเราไม่รู้จะพึ่งพาใคร พอเราปลอดภัยเราเลยรู้สึกว่าคนที่ไม่มีกินคนที่ประสบปัญหาคนที่ไร้หนทางเค้าไม่รู้จะพึ่งพาใครแล้วจริงๆพวกเรายินดีที่จะออกไปช่วยเล็กๆน้อยๆเท่าที่เราไหวเท่าที่กำลังเรามีเท่าที่แรงเรามีทุกปีเราสัญญา

03/12/2024

วันนี้ขออนุญาตพักวันนึง ได้ไหมอาการไม่ค่อยดีเลยไม่สบายตัวท้องเสียหนักมาก สู้สู้เป็นกำลังใจให้กับทุกทีม

02/12/2024

ร้านอาหารแห่งหนึ่งในปัตตานี…
มื้อนี้ผมขอเลี้ยงนะ..ทั้งที่ไม่รู้จักกัน ..”ขอบคุณที่มาช่วยพวกเรานะ“ พูดจบพี่เขาเดินไปจ่ายตังค์แล้วก็เดินจากไป…
หรือว่านี่คือนิสัยที่แท้จริงของคนใต้ หน้าดุแต่ใจดี…โดนเลี้ยงแบบนี้ทุกมื้อเลยตั้งแต่มาลงพื้นที่
ครั้งแรกในชีวิตที่เคยมา3จังหวัดชายแดนภาคใต้..เอาจริงๆเคยคิดว่าถ้าให้มาเที่ยวเฉยๆ ไม่กล้ามานะ ด้วยเคยได้ยินแต่ข่าว….วันนี้ได้มีโอกาสมาก็ยามวิกฤต…วันแรกที่มาถึงก็เจอแต่รอยยิ้ม!!!….ทั้งๆที่พี่น้องกำลังเดือดร้อนกันอย่างหนัก…โบกมือทักทายต่างเข้ามาขอกอด..ใจและความคิดเราเปลี่ยนไปทันที..มีกำลังใจลงพื้นที่กันแบบลืมกินข้าวเที่ยงกันเลย…มีหลายคนบอกว่าออกไปช่วยตอนกลางคืนให้ระวังตัวด้วย..ออก้าถามว่า“ระวังตัวทำไมอะไรเหรอป๊า”..ไว้วันหลังป๋าจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้ไปช่วยคนกันก่อน..
มีเคสนึงเป็นเคสด่วน ลึกเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเด็กน้อยเกิดอุบัติเหตุเสียเลือดมาก…เรากับทีมขับเจ็ทสกีรีบเข้าไปในหมู่บ้านลึกประมาณ2-3กิโลเมตรดูแล้วถ้าพายเรือต้องมีเป็นชั่วโมง ได้รับแจ้งมาว่าต้องรีบไปเอาตัวออกมาด่วนก่อนที่ฟ้าจะมืดเพราะถูกตัดไฟทั้งหมู่บ้าน ทันทีที่ไปถึงเด็กน้อยถูกใส่กะละมังลอยบนน้ำเท้ามีแผลใหญ่เลือดไหลตลอดชาวบ้านกลุ่มใหญ่รอเราอยู่ เรารีบพาขึ้นเจ็ทสกีแล้วบึ่งออกมาฝ่าน้ำเชี่ยวบางจุด ทะลุป่า ผ่ากลางทุ่งนากว่าจะมาถึงจุดปลอดภัยส่งขึ้นรถพยาบาลได้ทันมืดพอดี…..ตอนนั้นเวลาประมาณ1ทุ่ม ทุกคนดีใจที่น้องปลอดภัย …..ออก้าเดินลุยน้ำเข้ามาถามเราว่า“พื้นที่สีแดงคืออะไร..??”…เราบอกเดี๋ยววันหลังค่อยเล่าให้ฟัง…ออก้าถามต่อว่ามีคนติดอยู่อีก50กว่าคนต้องการความช่วยเหลือเราต้องไปช่วยเค้าออกมามั๊ย มันมืดแล้วนะ….“ถ้าเขาต้องการเรา เราก็ทิ้งเขาไม่ได้”…”ลุยต่อสิรออะไรลูก..“……ยาวเลยคืนนี้