Thu Cúc

25/12/2023

23/12/2023

18/12/2023

09/11/2023

15/08/2023

บทที่ 16 เข้ากันเหมือนใบชา และกะหล่ำปลี

“คูณพริ้มค้า ในกระดาษเขียนว่าผัดไทยค่า” โบร้องเตือนเมื่อเห็นว่าพริ้มรส สั่งให้เธอเตรียมมะละกอสำหรับเมนูต่อไป
“อ้อ จริงด้วยจ้ะ ผัดไทย ๆ” พริ้มรสชะงัก หล่อนอ่านกระดาษใบนั้นอีกครั้ง ก่อนจะยอมรับความผิดพลาด โชคดีที่โบเตือนเอาเสียก่อน ไม่อย่างนั้นหากทำเมนูผิด นอกจากจะเสียเวลาแล้ว ลูกค้ายังต้องรออาหารนานอีกด้วย

…ตั้งสติสิยายพริ้ม เมื่อคืนมันไม่มีอะไร ไม่มีอะไรเล้ย

หล่อนพยายามจดจ่อสมาธิไปกับการทำอาหารตรงหน้า ทว่าแทนที่จะโฟกัสกับการผัดเส้น ภาพใบหน้าหล่อเหลา แก้มแดงเพราะเลือดสูบฉีดของกรฉัตรที่หล่อนเห็นในระยะประชิดดันกลับเข้ามาในห้วงความคิดอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ขอโทษนะทุกคน” พริ้มรสประกาศกลางครัว ก่อนจะกรี๊ดออกมาเบา ๆ ทำเอาโบ ผักกาด และณัฐกร ที่กำลังปฏิบัติงานถึงกับสะดุ้ง ทว่าหลังจากกรี๊ดแล้วพริ้มรสก็เดินหน้าทำงานของหล่อนต่อไปอย่างไม่สะดุดไปจนถึงเวลาพัก

สองสาวทีมครัวมองหน้ากันอย่างสงสัยใคร่รู้ มีแต่ณัฐกรที่ทำงานต่อ และอมยิ้มน้อย ๆ

…ด้วยพอใจที่ทำภารกิจที่คุณเทียดไหว้วานสำเร็จ

จากเดิมแค่จะชงอ่อน ๆ ให้หนุ่มสาวได้เผยความในใจ ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นนับว่าเป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย แม้เรื่องจะจบลงตรงพริ้มรสที่ท่าทางตกใจรีบวิ่งก้มหน้างุดไปจากศาลา ทิ้งกรฉัตรให้นั่งมึน ๆ อยู่คนเดียว แต่ณัฐกรก็ดูออกว่าพี่สาวนั้นไม่ได้รังเกียจชายหนุ่ม เพียงแค่ตกใจ

เขาที่สังเกตการณ์อยู่จึงรีบเข้าไปพาตัวชายหนุ่มที่คุณเทียดถือหางขึ้นไปส่งที่ห้อง และเพราะกลัวว่าคนเมาจะสับสนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ยามเช้าณัฐกรจึงอาสาเป็นคนเสิร์ฟอาหารเช้าด้วยท่าทางจริงจัง

“ผมขอเตือนเลยนะคุณฉัตร พี่พริ้มไม่ใช่คนที่คุณจะมารังแก หรือล้อเล่นกับใจเธอได้” เขาบอกด้วยใบหน้าเครียดเมื่อกรฉัตรถามเขาอ้อม ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

กรฉัตรขยับมือใหญ่มาแตะที่ริมฝีปากอย่างเผลอไผล เขาจำสัมผัสแผ่วเบาแต่นุ่มนวลอ่อนหวานนั้นได้เลือนราง และเขาไม่เสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป

…เพียงแต่กังวลว่าพริ้มรสจะรู้สึกไม่ดี

“ผมไม่เคยคิดล้อเล่นกับพี่คุณ” กรฉัตรบอก ชายหนุ่มตัดสินใจได้ในทันที เขาจะไม่ลังเล หรือมัวแต่กลัวว่าพริ้มรสจะปฏิเสธอีกต่อไป

…เป็นไงเป็นกัน

ณัฐกรเตรียมวัตถุดิบต่อ ถ้าไม่ติดว่ากำลังทำอาหารอยู่ชายหนุ่มคงผิวปากออกมาอย่างอารมณ์ดีแล้ว

…คุณเทียดช่วยเขาขนาดนี้ หล่อนถือหางใครเขาก็เชียร์คนนั้น

…ชงเข้มขนาดนี้ ไม่รักกันก็ไม่รู้ว่าจะยังไงแล้ว

ทว่าณัฐกรประเมินผิดไปมาก เพราะแม้ว่ากรฉัตรนั้นจะมีความฮึดสู้ เรื่องการเดินหน้าจีบพริ้มรส (แม้ว่าชายหนุ่มจะได้กระทำการลัดขั้นตอนไปพอสมควร) แต่ดูเหมือนตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพริ้มรสจะดูละม้ายการวิ่งไล่จับ นั่นคือมีคนวิ่งตาม และมีคนวิ่งหนี

…พริ้มรสกำลังหลบหน้าเขาชัด ๆ

เริ่มจากมื้อเช้าที่ส่งณัฐกรมาเสิร์ฟ มื้อกลางวันที่เขาไปนั่งรับประทานอาหารที่สกุณารส แต่ก็ไร้เงาเชฟที่ปกติจะต้องมีการออกมาทักทายลูกค้า เขาไปดักที่สวนซึ่งหล่อนมักจะไปรับประทานอาหารและพักที่นั่นก็ไม่เจอ

…หรือพริ้มรสจะโกรธเขาเรื่องเมื่อคืน

กรฉัตรสะบัดหัว หล่อนมีสิทธิ์ที่จะโกรธเขาได้เต็มที่ แต่ในฐานะของลูกผู้ชาย เขาก็ต้องแสดงความจริงใจให้หล่อนได้ทราบ ถึงแม้เรื่องที่ทำไปเมื่อคืนจะมีความเมาเข้ามาเกี่ยว แต่เขาก็ทำจากความต้องการของหัวใจ ชายหนุ่มตัดสินใจโยนความกลัวที่เคยมีทิ้ง ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร พริ้มรสจะใจตรงกันกับเขาหรือไม่ เขาก็จะไม่ปล่อยเรื่องนี้ให้ทอดยาวออกไปอีกแล้ว

พริ้มรสรู้สึกได้ว่ากรฉัตรกำลังตามตัวเธอ และเธอเดาได้ไม่ยากว่าสาเหตุต้องมาจากวิธีแบ่งปันรสชาติข้าวหมักสุดพิสดารที่เขาใช้กับเธอเมื่อคืนอย่างแน่นอน ทว่านอกจากกลิ่นหอมหวานที่ติดค้างในโพรงปากของกรฉัตร มันยังนำมาซึ่งความรู้สึกหลายหลากประดังประเดเข้ามาจนทำให้หล่อนใจเต้นแรงอยู่จนบัดนี้

“ฮื้อออออ” พริ้มรสร้องออกมา มองอาหารตรงหน้าที่เย็นชืด ก่อนจะเริ่มลงมือรับประทาน จะวุ่นวายใจขนาดไหนกองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง จะมีแรงทำงานได้ก็ต้องกิน
“กินมูมมามอะไรขนาดนั้น” แป้งหอมที่ติดพันกับงานจนถึงเวลาพัก ทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรับประทานอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ “แถมท่าทางอย่างกับคนอดนอน”

หล่อนสังเกตว่าใต้ตาของเพื่อนดูคล้ำ ๆ ด้วย

คนที่กำลัง ‘กินอย่างมูมมาม’ หยุดกึกก่อนจะหันขวับไปมองเพื่อนด้วยท่าทางที่ดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่

“อดนอนอะไรกั๊น” ใช่เลย แป้งหอมเดาถูก

หญิงสาวนอนไม่หลับ นับแกะอยู่นาน แต่พอถึงตัวที่พันเจ้าแกะดันกลายเป็นกรฉัตรมาวิ่งไล่เธอ ทำเอาสมาธิแตกซ่าน กว่าจะนอนได้ก็แสนจะยากลำบาก

พอเห็นว่าเขามาด้อม ๆ มอง ๆ เหมือนมีอะไรสักอย่างอยากคุยด้วย หญิงสาวก็ยิ่งสติหลุด ด้วยยังไม่พร้อม

…เขาอาจจะบอกว่าทำไปเพราะเมา

พริ้มรสนึกภาพไม่ออกเลยว่าต้องวางหน้าอย่างไร จะให้บอกว่า ‘สบาย ๆ ค่าคุณฉัตร’ ก็ไม่ได้ เพราะสิ่งที่เขาทำเมื่อคืนเล่นเอาเธอปั่นป่วนหัวใจเป็นอย่างมาก

“คุณฉัตรหรือมาร์ค” แป้งหอมถาม ใบหน้าของเพื่อนสาวจดจ้องหล่อนในระยะประชิด ทำเอาพริ้มรสตกใจจนต้องร้องเฮ้ยออกมา

อารามตกใจนั่นเองหญิงสาวร้องตอบแบบอัตโนมัติ “คุณฉัตร”

“ฮั่นแน่” แป้งหอมยิ้มออกมา เพราะความสนิทสนมยาวนาน หล่อนรู้จุดอ่อนของเพื่อนจึงใช้มันตะล่อมความในใจเชฟปากแข็ง

พริ้มรสยกมือขึ้นปิดปาก ย่นหน้าพร้อมหรี่ตามองเพื่อนอย่างคาดโทษ

“ตามาร์คอกหักซะแล้ว” แป้งหอมยักไหล่
“รู้ได้ไง” พริ้มรสถามเสียงสูง

…แป้งหอม หล่อนชักจะน่ากลัวเกินไปแล้ว

“บังเอิญว่า เรือสำราญที่ตามาร์คจองไปสารภาพรักเธอ มีเพื่อนฉันทำงานอยู่ และเพื่อนฉันเป็นเอฟซีเธอจากรายการของคุณรัน”
“อ้อ” พริ้มรสจำได้ว่ามีเจ้าหน้าที่สาวบนเรือคนหนึ่งขอเธอถ่ายรูปเหมือนกัน

…แต่ทำไมมันถึงจุดไต้ตำตอแบบนี้ล่ะ

ทว่าคำพูดของแป้งหอมนั้นทำให้พริ้มรสมั่นใจอยู่อย่าง เธอมัวแต่สับสนกับการกระทำของกรฉัตรจนลืมไปว่าเธอไม่ได้เก็บเรื่องราวของมาร์คมาคิดเลย หญิงสาวถอนหายใจ อย่างน้อยสิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้เธอมีคำตอบให้มาร์ค โดยที่ไม่ทำให้อีกฝ่ายต้องเสียเวลารอนานละนะ

“ยังไงไหนเล่า” แป้งหอมจ้องหน้าระยะประชิด
“เลิกทำอะไรแบบนี้ได้ไหมล่ะ ขนลุกนะ” พริ้มรสผลักศีรษะเพื่อนออกไป ก่อนเปิดปากเล่าเรื่องราวที่ป่วนหัวใจหล่อนมาตลอดคืน

…มีเพื่อนอยู่กับเขาไม่กี่คน ให้ช่วยคิดหน่อยก็แล้วกัน

“โอ เอ็ม จี” แป้งหอมเอ่ยออกมาเมื่อฟังจบ เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพริ้มรส กับกรฉัตรนั้นเกินกว่าที่หล่อนจินตนาการไปไกล ไปไกลมาก ๆ

…ข้ามสเต็ปการจีบ การบอกรัก ไปจูบเลยงี้

และดูเหมือนว่าเพื่อนสาวของหล่อนก็ไม่ได้รังเกียจเสียด้วย แต่พริ้มรสแค่ตกใจกับอะไรที่ข้ามขั้นตอน และถ้าเดาไม่ผิด เพื่อนสาวของหล่อนกลัวพ่อหนุ่มเจ้าสำอางคนนั้นมาขอโทษ แล้วพูดประมาณว่า ‘เรื่องเมื่อคืนผมไม่ได้ตั้งใจ’ อะไรทำนองนั้นมากกว่า

…ตามาร์คอกหักแล้วร้อยเปอร์เซ็นต์

“ฉันควรทำไงดีอะแก” พริ้มรสบอก
“แม่สาวน้อย” แป้งหอมผู้ผ่านประสบการณ์ด้านความรักจนเรียกได้ว่าคร่ำหวอดเอ่ยอย่างเอ็นดู “แกตัดเรื่องที่เขาคิดกับแกแค่เพื่อนออกไปได้เลยย่ะ คิดแค่จะคบเลย หรือจะดูก่อน”

กรฉัตรไม่ได้ทำตัวกระโตกกระตาก แต่หากสังเกตดี ๆ จะพบว่าถ้าที่ไหนมีพริ้มรส สายตาของชายหนุ่มก็จะไปอยู่ที่นั่นเสมอ ดูยังไงชายหนุ่มก็ชอบเพื่อนของเธอชัด ๆ ไม่ได้ชอบธรรมดา ชอบมากด้วย

“อันนั้นยิ่งไม่ได้คิดใหญ่เลย” พริ้มรสถอนหายใจให้กับเรื่องราวมากมายที่วนเวียนอยู่ในหัว เรื่องเรียนต่อยังไม่เคลียร์ งานก็มีมาแบบรายวัน ปัญหาก็ต้องแก้

…แล้วยังมีเรื่องของหัวใจอีก

“อ้าว โบ ญาติ ๆ กลับไปแล้วหรือ” พริ้มรสถามลูกจ้างสาวต่างชาติ วันนี้หล่อนเดินเข้าครัวมาด้วยใบหน้าแช่มชื่นสดใส ดูท่าการให้ลางานครึ่งวันที่พริ้มรส อนุมัติจะเติมพลังให้โบมากพอสมควร

หลายวันก่อนโบเล่าว่าหลานชายของหล่อนได้ทุนมาเรียนแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยในประเทศไทย พ่อแม่ของหลานชายจึงมีแผนเดินทางมาส่งเขาเข้าเรียน พ่อแม่ของหล่อนจึงถือโอกาสมาเยี่ยมโบด้วย

เพราะพริ้มรสเห็นว่าวีซ่าทำงานของโบนั้นมีการจำกัดการออกต่างจังหวัดอันเป็นจังหวัดที่หลานชายของเธอต้องไปเรียน พริ้มรสจึงเสนอให้ญาติ ๆ ของโบมาเยี่ยมเธอที่นี่ก่อนจะเดินทางต่อไปที่ต่างจังหวัด โดยให้ใช้ห้องรับรองพิเศษของสกุณารสแบบไม่จำกัดเวลา และยังอาสาเลี้ยงอาหารพวกเขาด้วย

“ขอบคุณ คุณพริ้มค่ะ” โบกล่าวชัดถ้อยชัดคำอย่างตั้งใจ “พ่อแม่พาลูกสาวโบมาด้วย”
“ดีจังนะโบ” พริ้มรสเดาได้เลยว่าแม่ที่ต้องจากลูกน้อยมาทำงานไกล ๆ ปี ๆ หนึ่งจะกลับไปเยี่ยมบ้านไม่กี่ครั้งต้องรู้สึกทรมานใจไม่น้อย อันที่จริงสกุณารสมีโควตาวันหยุดที่เยอะพอสมควร เพียงแต่ขอให้เลือกหยุดไม่ซ้ำ ไม่ตรงกับวันหยุดปกติ เพราะเป็นสายงานบริการ แต่ด้วยความที่ประเทศของโบนั้นมีปัญหาเรื่องการเมืองภายใน หญิงสาวจึงกังวลว่าหากกลับไปแล้วกลับไทยไม่ได้ด้วยปัญหาวีซ่า จึงไม่กล้ากลับบ้านบ่อย เพราะหล่อนเป็นเสาหลักสำคัญที่ต้องส่งเงินให้แก่ครอบครัว

“คุณพราวสั่งเค้กสวยมากมาให้ด้วยค่า แล้วก็ให้ตุ๊กตาลูกโบ” โบเอ่ยยิ้ม ๆ รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เจ้านายนั้นปฏิบัติกับหล่อนอย่างดี พ่อแม่เห็นที่ทำงานเป็นเช่นนี้ก็หายห่วง หล่อนเองก็ได้กอดลูกสาวให้คลายคิดถึง เติมพลังเพื่อให้มีแรงทำงานดูแลครอบครัวต่อไป

“แล้วนี่พวกเขาเดินทางต่อแล้วใช่ไหม”
“ใช่ค่า ต้องไปส่งหลานที่มาหาลัยตอนเช้า” โบบอก “อ้อ โบจำได้ว่าคุณพริ้มบอกอยากลองชิมละเพ็ตโตะ ใช่ไหมค้า”
“ที่โบเคยบอกว่าเอาใบชาหมักมายำใช่ไหมจ๊ะ” พริ้มรสเคยถามโบเรื่องอาหารประจำชาติของหล่อนว่าชอบรับประทานอะไรที่สุด โบก็ตอบว่าเป็นละเพ็ตโตะ (Laphet Thoke) หรือยำใบชาหมัก ซึ่งพอได้ฟังพริ้มรสก็ตั้งใจอยากลองชิมดูสักที แต่ก็ไม่มีโอกาส
“พ่อแม่เอาละเพ็ตมาฝากเยอะเลย คุณพริ้มอยากกินเมื่อไหร่บอกน้าค้า” โบอาสา
“โครกก คราก” พริ้มรสยังไม่ทันได้ตอบทว่าท้องเจ้ากรรมก็ดันร้องโชว์
“คุณพริ้มหิวล้าว เดี๋ยวโบทำเลยดีกว่า กินรองท้องนะคะ” โบหัวเราะอย่างเอ็นดูเจ้านาย
“นี่เหรอจ๊ะ ใบชาหมัก” พริ้มรสมองวัตถุดิบหลักด้วยความสนใจ ใบชาหมักที่โบเรียกว่าละเพ็ตดูแล้วคล้ายกับเมี่ยงที่คนทางภาคเหนือของไทยนั้นนิยมรับประทาน เธอเคยลองชิมในรูปแบบของเมี่ยงที่ห่อใส่กับขิงดอง มะพร้าวคั่ว ถั่วลิสงคั่ว ขายเป็นคำ ๆ รสชาติเข้ากับใบเมี่ยงที่หมักจนมีรสออกเปรี้ยว ๆ ฝาด ๆ กินรวมกันแล้วสดชื่น ทั้งยังมีสรรพคุณช่วยคลายเครียด กระตุ้นระบบไหลเวียนโลหิต “อืม กลิ่นคล้ายเมี่ยงหมักจริงด้วย”

โบยิ้มอย่างเอ็นดูพริ้มรสผู้รักในการทำอาหาร หญิงสาวมักจะตื่นเต้นเมื่อเจอวัตถุดิบที่สนใจเสมอ
“แล้วโบจะปรุงยังไงเหรอ”
“ต้องล้างละเพ็ตในน้ำอุ่นก่อนค่า” โบบอกพลางสาธิตให้ดู หล่อนล้างใบชาหมักในน้ำอุ่น แล้วค่อย ๆ ช้อนขึ้นมา บีบน้ำออกแล้วพักเอาไว้ในตะแกรง ก่อนจะเตรียมเครื่องยำโดยการหั่นมะเขือเทศราชินีออกเป็นครึ่งซีก ซอยกะหล่ำปลีเป็นฝอยบาง หล่อนสวมถุงมือพลาสติกไว้ที่มือข้างที่จะใช้คลุกก่อนบอก “ต้องใช้มือจะอร่อยค่า”

ว่าแล้วโบก็ใส่ใบชาหมัก กะหล่ำปลี มะเขือเทศที่เตรียมไว้ลงไปในกะละมังสเตนเลส เติมน้ำมันหอมเจียวที่ทำไว้ แล้วใช้มือคลุกเคล้าจนเข้ากัน ก่อนจะเติมถั่วลิสงทอด งาขาวคั่ว ถั่วลูกไก่ทอด กระเทียมเจียว กุ้งแห้ง ปิดท้ายด้วยหอมแดงที่เจียวกรอบ ปรุงรสด้วยน้ำปลา และน้ำมะนาว ก่อนจะคลุกเคล้าส่วนผสมให้เข้ากันดี

“โห ดูเป็นเมนูสุขภาพเหมือนกันนะเนี่ย” พริ้มรสสูดกลิ่นหอมของจานอาหาร
“ลองชิมดูนะค้า” โบภูมิใจนำเสนอ อาหารจานนี้เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งจานประจำชาติของหล่อน อีกทั้งยังเป็นจานโปรดที่เมื่อได้กินทีไรก็นึกถึงบ้านเกิดขึ้นมาทุกครั้ง
“พอมีส่วนประกอบหลายอย่างมาช่วย อย่างกะหล่ำปลีกับชาก็เข้ากันดีนะ” พริ้มรสตักละเพ็ตโตะมาชิม ใบชาหมักมีรสหวานนิด ฝาดหน่อย เมื่อมีเครื่องปรุง และองค์ประกอบหลายอย่างก็เข้ากันกับกะหล่ำปลี ซึ่งทีแรกพริ้มรสที่เห็นการปรุงยังนึกรสชาติไม่ออก แต่โดยรวมหญิงสาวชื่นชอบรสชาติอร่อยแปลกใหม่นี้ “ติดใจแล้วทำไงเนี่ย เห็นว่าใบชาหมักหาที่นี่ยากด้วย”
“ไว้เราไปกินถึงที่ดีไหมครับ” เสียงทุ้มทำเอาพริ้มรสหันขวับ

…กรฉัตรมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“มีอะไรเหรอค้า” โบที่ถูกเปลี่ยนตัวงง ๆ ถามแป้งหอม
ประชาสัมพันธ์สาวยิ้มซน ๆ ก่อนตอบ “ส่งเพื่อนลงจากคานน่ะ”
“คาน” โบขมวดคิ้ว “โบรู้จักนะ” หล่อนชี้ขึ้นไปบนเพดาน “แต่คุณพริ้มอยู่ในครัว”
“ฮ่า” แป้งหอมหัวเราะอย่างเอ็นดูก่อนจะควงแขนทีมครัวสาวต่างชาติ “ไหนได้ข่าวว่าพ่อแม่พาลูกสาวมาเยี่ยม เอารูปมาอวดหน่อยสิ”

“อ่า” พริ้มรสไม่รู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้หล่อนควรจะทักทายกรฉัตรอย่างไร

ชายหนุ่มหยิบช้อนจากมือบาง ตักอาหารขึ้นชิมแก้เก้อ รู้สึกกระดากไม่ต่างจากหญิงสาว แต่เพราะไม่อยากให้ความคลุมเครือทอดยาวออกไปยาวนานเขาจึงขอให้แป้งหอมช่วย

“อร่อยดีนะครับ ชาหมัก กับกะหล่ำปลี” เขาเอ่ยทวนคำพูดของหญิงสาว “เข้ากันได้ดี”

พริ้มรสรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิบนใบหน้าของเธอค่อย ๆ เพิ่มสูงขึ้น ในขณะเดียวกันหญิงสาวก็รู้สึกใคร่รู้ว่ากรฉัตรนั้นจะเอ่ยอะไรออกมา

“เรื่องเมื่อคืนผมขอโทษนะ”

…นั่นไง

พริ้มรสคิด แต่ก่อนจะฮึบแล้วปั้นหน้าบอกอีกฝ่ายว่าหล่อนไม่ถือ กรฉัตรก็รีบพูดแทรก

“แต่ไม่ใช่ว่าไม่ตั้งใจนะ ถ้าย้อนกลับไปผมก็จะทำแบบเดิม” มือใหญ่รวบมือหญิงสาวมากุมเอาไว้หลวม ๆ

พริ้มรสสบสายตาอย่างรอคอยประโยคถัดไป

“ผมคิดว่า...”

ยังไม่ทันจะเอ่ยจบ โทรศัพท์ของพริ้มรสก็ส่งเสียง กรฉัตรผายมือเป็นเชิงให้หล่อนรับ พริ้มรสยิ้มบาง ๆ ก่อนกดรับ

“ฮัลโหล” เธอว่า ก่อนจะเบิกตาโตเมื่อได้ฟังเนื้อหาจากปลายสาย “ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้”
“ปะ ไปไหนครับ” กรฉัตรถาม ใบหน้าเขาเหวอด้วยความงุนงง
“ฉันต้องไปหามาร์คค่ะ ต้องไปเดี๋ยวนี้” พริ้มรสว่า ก่อนวิ่งออกไปจากครัว

ทิ้งให้กรฉัตรอ้าปากค้าง

…เธอ เลือกมาร์คเหรอ

🍚พบกับเปิดครัววุ่นลุ้นรัก ตอนที่ 17 ได้ในวันที่ 16 สิงหาคม 2566

🔻อ่านย้อนหลังได้ที่ 🔻
บทนำ https://bit.ly/3JgLjUO
บทที่ 1 https://bit.ly/40JXr81
บทที่ 2 https://bit.ly/3Kv82gz
บทที่ 3 https://bit.ly/41G9fZJ
บทที่ 4 https://bit.ly/3nKJusL
บทที่ 5 http://bitly.ws/FkFC
บทที่ 6 http://bitly.ws/Hz8H
บทที่ 7 https://bit.ly/3NtQPXA
บทที่ 8 https://bit.ly/3qXRfwq
บทที่ 9 https://bit.ly/3plRd1b
บทที่ 10 https://bit.ly/46xfBO7
บทที่ 11 https://bit.ly/43l8Zj8
บทที่ 12 https://bit.ly/3K4lBV4
บทที่ 13 https://bit.ly/3Y8M7lO
บทที่ 14 https://bit.ly/3rVlmp1
บทที่ 15 https://bit.ly/3OnmHwp

#ข้าวพนมรุ้ง #เชฟยังชัวร์ทุกครัวมั่นใจ #เปิดครัววุ่นลุ้นรัก #ตฤณภัทร #ตอนที่16
⚡️โปรโมชั่นพิเศษถูกทุกวันจัดส่งฟรีทั่วประเทศ
💙Facebook Shop 👉🏻www.facebook.com/panomrungrice/shop
สั่งซื้อสินค้าได้ที่👉🏻https://line.me/R/ti/p/%40tgk5254y
💚Line:
💜Instagram: panomrungrice
🧡สามารถหาซื้อได้ที่ห้างสรรพสินค้าชั้นนำทั่วไป

15/08/2023

ละแกจะแรงเพื่ออออออ