17/12/2023
ยายเคยสอนเราสมัยเด็กๆว่า
“อีเบลลล…” ลากเสียงแบบเป็นห่วงเบาๆ
“คนไม่มีเงิน เหมือนคนที่พูดแล้วไม่มีเสียง มึงรู้มั้ย ?”
เราก็ ”ฮึ ทำไมหรอยาย ?“
นี่จำได้ว่าเราเคยโลกสวย ซูโทเปียมากๆ (ตามประสาเด็กมีจินตนาการ)
ยายเลยพูดคำนี้อยู่บ่อยๆ
“มึงรู้มั้ยทำไมคนไม่มีเงิน คนเค้าไม่อยากคุยด้วย
เดินไปเนี่ย แม้แต่หมา ยังไม่อยากมองเลย
กุเคยจนมาก่อน กูรู้“
ตอนเด็กก็ฟังแล้วว่าเข้าใจแล้วนะ
พอโตมา ผ่านอะไรมาหลายอย่าง
อยู่ทุกสถานะ จากจนมากๆ ถึงมีเงิน แล้วตกลงมาตกต่ำแบบสุดๆ
ถึงเข้าใจคำนี้อย่างถ่องแท้
ว่า
เออออ
โลกความจริงมันไม่สวยแบบที่เราคิดทั้งหมดว่ะ
หลายครั้งที่ภาพฝันของเรามันค่อยๆ จางลงเรื่อยๆ
โผล่ให้เห็นถึงความจริงอีกด้านของจิตใจมนุษย์
ต่อให้เราใช้ความดี ความจริงใจ ความรักนำเท่าไหร่
ไม่มีใครเค้าฟังหรอก
ถ้าคุณไม่มีเงินเป็นสื่อกลาง ในการนำสาร ออกไป
แม้กระทั่งคนที่รักมากที่สุดอย่างคนในครอบครัว
พ่อหรือแม่ก็ตาม
มันคือความจริงที่เจ็บปวดมากๆสำหรับเบล (ขนาดเตรียมใจมาบ้างแล้วนะ)
แต่ ในความไม่ดี มันยังมีเรื่องดีๆ อยู่นะ
มันซ่อนสัจธรรมความจริงอยู่ในนั้น
มันยังมี ”ความจริง“ อยู่
พอเจ็บบ่อยๆก็จะปล่อยได้เอง
ธรรมะแท้เลยล่ะ
เสียน้ำตาเป็นโอ่งๆ
สุดท้ายมันทำให้เห็นว่า สาร ตัวส่งสาร และผู้รับสาร
จะสื่อถึงกันได้ ในยุคนี้ มันมี ”เงิน“ เข้ามาเป็นตัวแปรสำคัญมากจริงๆ
อย่างน้อยก็ย่นเวลาการเรียนรู้ได้อายุครึ่งนึงของยายเลยแหละ
หากวันนึงเรามีมากพอ เราแบ่งปันแน่นอน
ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ทุกอย่างทันเวลาก็พอ
🙏💛
#รัก #ยายพลอย
