11/01/2025
ត្រកូលអ្នកក្លាហាន
ភាគ ៣៦
«ក្រិក...អ្ហឹក» បុរសម្នាក់នោះក៏ត្រូវបានឆេយ៉ុងប្រើដៃរបស់គេកៀកកញ្ចឹងករជាប់ព្រមទាំងបិតមាត់មិនអោយគេស្រែកហើយក៏បានកាច់ករបស់គេហើយក៏អូសទៅដាក់ខាងក្រោយកុងតាណ័រ។ គេក៏បានបន្តជំហ៊ានទៅមុខទៀតជារឿយៗក៏បានជួបមនុស្សម្នាក់ទៀត។
«អ្ហាស...ផឹប» មិនដល់២នាទីផងមនុស្សម្នាក់នោះក៏បានក៏បានត្រូវបានសន្លប់ភ្លាមៗ។
«អេ...» ក្រឡែកមកមើលជេននីឯងនេះវិញក៏ដើរចេញទៅក្បែរកម្លោះម្នាក់ដែលមានកាំភ្លើងវែងនៅនឹងដៃនាងក៏បានហៅគេ គ្រាន់តែបែរមករកនាងភ្លាមក៏ត្រូវបានវៃត្រូវកញ្ចឹងកសន្លប់ភ្លាម។
«អួយ ....នេះញធ្ងន់គ្រាន់បើ» រាងស្តើតងដែលមានតូចមួយបានព្យាយាមបានអូសកម្លោះម្នាក់នោះចេញពីទីនោះ។
«អ៎.......យកទុកសិន» នាងក៏បានដាក់យកកាំភ្លើងខ្លីពីចង្កេះរបស់គេព្រមទាំងដកយកគ្រាបកាំភ្លើងត្រៀមទុកផងដែរ។
«ទឹប!!!ទឹប!!» រាងមាំក៏បានរត់នៅលើដំបូងកុងតាណ័រយ៉ាងលឿនប៉ុន្តែក៏ព្យាយាមសម្រាលជើងដើម្បីកុំអោយពួកគេលឺ ព្រោះថាពេលនេះមេធំរបស់ពួកវាក៏កំពុងតែនៅក្នុងឃ្លាំងទំនិញឯងនេះ។
«ហឺយ....នេះពិតជាអស្ចារ្យមែនខ្ញុំមិននឹកស្មានថាការងាររបស់យើងថ្ងៃនេះគ្មានស្រមោលប៉ូលិសមួយក៏គ្មាន»
«ខ្ញុំប្រាប់លោកហាស៊ិរួចហើយថាខ្ញុំបានរឹតបន្តឹងជាងមុនឆ្ងាយណាស់»
«បែបនេះខ្ញុំត្រូវតែបន្ថែមក្រុមរបស់ខ្ញុំអោយទៅលោកខ្លះទេ ក្រុមនេះណាពួកគេពូកែខាងប្រើដាវសាំម៉ូរ៉ៃណាស់នៅក្នុងប្រទេសគ្មានអ្នកណាអាចយកឈ្នះពួកគេឡើយ»
«អ៎....មិនអីទេណាលោកហាស៊ិមកទទួលទំទិញដោយខ្លួនឯងវាជាកិត្តយសខ្ញុំច្បាស់ណាស់»
«អួយ.....កុំអីណាទុកថាជាការដល់លោកចុះ»
«អរគុណច្រើនហើយណា»
«ហាស....ហាស.....មើលទៅលើក្រោយពួកយើងត្រូវតែពង្រីកទីតាំងអោយបានច្រើនជាងនេះហើយទើបល្អ ព្រោះថាពួកប៉ូលិសវាមិនអាចធ្វើអ្វីយើងបានឡើយ»
«ក្រុមប៉ូលិសធ្វើអីឯងមិនបានទុកអោយខ្ញុំជាអ្នកចាត់ការពួកឯង» សំឡេងរបស់ឆេយ៉ុងក៏បានបន្លឺឡើងអ្នកទាំងអស់គ្នាក៏បានក្រឡែកមើលទៅខាងលើខាងគេកំពុងតែឈរបង្អួតរាងយ៉ាងសង្ហានៅលើធ្នឹមលើក្បាលពួកគេ។
«យឺស.....ពួកឯងចាត់ការវាទៅ»
«អេ!!លោកពូនេះចិត្តអាក្រក់ជាមួយនឹងក្មួយម្លេះ»
«ផាំង...ផាំង....ផាំង...» មិនចាំយូរកូនចៅរបស់លោកពូកគេក៏បានដកកាំភ្លើងបាញ់ទៅខាងលើតែគេរហ័សណាស់បានទាញខ្សែរដែលចងជាប់នៅលើដំបូងរាងមាំក៏បាចាប់ខ្សែរនោះជាប់ហើយក៏ហត់ទៅឈរនៅកន្លែងផ្សេង។
«ផូង...ផូង» កូនចៅរបស់គេក៏បានបាញទៅលើរាងមាំតែគេបានគេរត់យ៉ាងលឿននៅលើឈើដែលគេគរទុកចោលលឿនដូចគ្រាប់ព្រួញមិនអោយត្រូវគេឡើយ។
«ហឺយ....នេះវាបាត់ទៅណាហើយ»
«ទុកអោយខ្ញុំលោកប៉ា» កូនប្រុសរបស់គេដែលមានចិត្តចង់សងសឹករាងមាំផងគេក៏បានព្យាយាមដើររករាងមាំ។
«អេ!!ខ្ញុំនៅទីនេះ»
«ផូង...........ផូង..» គ្រាន់តែគ្រាប់កាំភ្លើងសំដៅទៅរកគេភ្លាមគឺថារាងមាំបានទាញមនុស្សរបស់គេដែលឈរនៅក្បែរនោះមករងគ្រាប់ជំនួស ។
«ផូង...ផូង....ផូង....ផូង......ផូង» មិនបានប៉ុន្មានផងមនុស្សរបស់គេក៏ត្រូវដួលស្លាប់អស់ប្រាប់អ្នកដោយសារតែគ្រាប់កាំភ្លើងបានទម្លុះក្បាលរបស់ពួកវាធ្វើអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាតាមសម្លឹងមើលគ្រាប់កាំភ្លើងតែបែរជាមិនឃើញអ្នកណាសោះ ខុសពីឆេយ៉ុងកំពុងតែឈរញញឹមដាក់មនុស្សដែលបាញ់មកការពារគេនោះគឺជាជេននី។
«ពួកឯងឆាប់នាំលោកប៉ាលោកហាស៊ិចេញពីទីនេះភ្លាម»
«បាទចៅហ្វាយ» មនុស្សរបស់គេក៏បាននាំអ្នកទាំងពីរចេញពីទីនេះដោយនៅខាងក្នុងនេះទុកអោយអេរិកនិងបងប្រុសជីដូនមួយរបស់ឆេយ៉ុងក៏ដូចជាកូនចៅប្រមាណ១០នាក់នៅតតាំងជាមួយគេ។
«ផូង...ផូង» នៅខាងក្រៅសំឡេងកាំភ្លើងក៏បានពន្លឺឡើងដូចគ្នាព្រោះថាក្រុមប៉ូលិសបានព័ទ្ធជុំវិញក៏ដូចជាតទល់ជាមួយនឹងក្រុមជនល្មើសជាច្រើន។
«អេ!!នេះ១១នាក់ជាមួយមនុស្សស្រីមួយដូចជាមិនសមទេ?» ឆេយ៉ុងក៏បានធ្វើការចរចារជាមួយនឹងក្រុមគេ
«នែ!!កុំនិយាយច្រើនពួកឯងឆាប់ចូលទៅ» កូនចៅរបស់គេក៏បានចូលទៅរករាងមាំ
«ផូង....ផូង...ព្រូស!!» កូនចៅរបស់គេចំនួនពីរនាក់ក៏បានដួលភ្លាមៗព្រោះជង្គង់របស់គេត្រូវបានទម្លុះដោយគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់ពួកគេ។
«វើយ....អ្នកណាវើយ» អេរិកក៏បានស្រែកសួររកអ្នកដែលបាញ់គ្រាប់កាំភ្លើងមក។
«ផូង» មិនទាន់បញ្ចប់ប្រយោគអស់ផងកូនចៅរបស់គេក៏ត្រូវបានស្លាប់ភ្លាមបន្ទាប់ពីគ្រាប់បានទម្លុះទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេ។
«ហឺយ....ចង់ដឹងមែនទេ គឺយើងនោះអី?» រូបរាងនារីដ៏ស្រស់ស្អាតសំណព្វចិត្តរបស់ឆេយ៉ុងក៏បានចេញមកទាំងនៅលើខ្លួនរបស់នាងមានទាំងកាំភ្លើងខ្លីសៀតនៅលើចង្កេះ ចំណែកនៅក្នុងដៃមានកាន់កាំភ្លើងវែងមួយដើមទៀត។
«អ៎...នេះអូនស្រីស្អាតនេះទេថ្ងៃម្រាមដៃខ្ញុំដាច់ក៏ដោយសារតែនាងដែរ»
«ហឺយ...នេះគិតនិយាយចរចារគ្នាដល់ណាទៀតឆាប់សម្លាប់នាងចោលទៅ» ចៅហ្វាយតូចរបស់គេក៏បានបញ្ជាអេរិកអោយចូលទៅរករាងស្តើង៕
«អ្ហឹក» គេក៏បានរត់ចូលទៅរករាងស្តើងយ៉ាងលឿនតែនាងក៏បានលោតរឡាតខ្លួនគេចពីគេទាន់។
«នែ!!បើឯងធ្វើអោយជេននីមានរបួសណាលើកនេះមិនមែនដាច់ត្រឹមម្រាមដៃទេក្បាលរបស់ឯងអាចជ្រុះពីស្មាក៏ថាបាន» ឆេយ៉ុងបានបោះប្រយោគនេះមកទាំងសម្លឹងមើលមុខរបស់គេ។
«ចាំមើលថាថ្ងៃនេះថាឯងទាំងពីរមានជីវិតចេញទៅវិញឬអត់?»
«អឺ...បើអញ្ចឹងចូលមក» ឆេយ៉ុងក៏បានប្រាប់អោយអេរិចចូលមកប៉ុន្តែមនុស្សល្បិចច្រើនដូចជាគេមិនមែនចូលម្តងមួយឡើយគឺពួកគេបានប្រើកូនចៅរបស់ខ្លួនចូលមុន ចំណែកជេននីនិងឆេយ៉ុងក៏បានត្រៀមខ្លួនឈរទល់ខ្នងគ្នាត្រៀមទទួលពួកគេ។
«ប្រហែល Show មួយនេះខ្ញុំត្រូវអង្គុយមើលអ្នកទាំងពីរស្លាប់ហើយមើលទៅ»
«ត្រឹមត្រូវណាស់ចៅហ្វាយតូច»
«បងប្រយ័ត្នខ្លួនផងណា»
«អូនក៏ដូចគ្នា នេះក្រុមពួកវាមានទាំងក្រុមជនជាតិជប៉ុនដែលពូកែខាងប្រើដាវសាំម៉ូរ៉ៃខ្លាំងណាស់»
«អូនដឹងហើយ»
«តោះ!!» គ្រាន់តែពួកបានសម្រុកចូលមកអ្នកទាំងពីរក៏ប្រញាប់ដកកូនកាំបិតដែលនៅសៀតលើខ្សែក្រវ៉ាត់ខ្លួនគប់តម្រង់ទៅកញ្ចឹងកពួកវាអស់ប្រាំនាក់ត្រូវដួលភ្លាមៗពេលនេះគេកាត់បន្ថយចំនួយមនុស្សអស់ខ្លះហើយ ។
«អាពីក្បាលនោះនោះអូន ចំណែកអាបីក្បាលនោះបង»
«អេ...អូនបីក៏បាន»
«បងបី»រវល់តែប្រកែគ្នា អាម្នាក់កម្ពស់ប្រមាណ១ម៉ែត្រ៨០បានហក់មកធាក់ត្រូវពោះរាងមាំធ្វើអោយប៉ើងទៅក្រោយតែក៏ទប់លំនឹងទាន់ ។
«ផឹប..អឹប» ពេលនោះរាងមាំក៏បានទប់ប៉ះនឹងដែកមួយមួយនៅក្បែលនោះគេក៏បានកាន់វាយកជើងម្នាក់នោះមួយទំហឹង។
«ផឹប» ធ្វើអោយវាត្រូវលុតជង្គង់នៅមុខគេភ្លាម
«អេ..ប្រើដែកនេះវៃខ្លាចឯងមិនបានដេកដេកគុក» គេក៏ប្តូរមកលោតទាត់ដោយជើងស្តាំគេចំកញ្ចឹងកអោយដួលភ្លាមៗ។ គេក៏បានក្រឡែកមើលទៅសង្សារបស់ខ្លួនដែលកំពុងតែប្រតាយប្រតប់ជាមួយនឹងអាម្នាក់ដែលកាន់ដាវកំពុងតែលើកមកកាប់លើរាងស្តើង។
«ពើង» សំណាងលើដែលគេស្ទុះទៅទាន់ហើយក៏យកដែកនោះរងអាវការពារនាងទាន់។
«អ៎....នេះខ្ញុំប្រាប់ហើយថាកុំប៉ះមនុស្សរបស់ខ្ញុំ»
«រ៉ូ» គេក៏បានរុញវាចេញមួយទំហឹងបុកនឹងជើងគំនរឈើដោយបានច្របាច់ករបស់វាជាប់។
«ជ្រឹក» ដាវដែលកាន់នោះដៃនោះក៏បានត្រូវបានរាងមាំចាប់ដៃគេហើយក៏បានបង្វែរទៅរកញ្ចឹងករបស់វា រាងមាំក៏បានចាប់ដៃរបស់វាហើយក៏បានទាញមួយទំហឹងធ្វើអោយឈាមហូរខ្ទាតមកប្រលាក់មុខគេតែម្តង។
«អូនយ៉ាងម៉េចហើយ?» រវល់តែសម្លាប់អ្នកដែលបានធ្វើបាបនាងមុននឹងបែរមកឃើញថាសង្សារបស់ខ្លួនបានចាក់ការអាពីរនាក់នោះដួលដេកលើដីបាត់ទៅហើយ។
«អូនមិនអីទេ តែអាពីក្បាលនោះ អេរិកនិងបងជីដូនមួយបងរត់បាត់ហើយ» ឆេយ៉ុងក៏បានមើលទៅអ្នកទាំងពីរនោះដែលរត់ចេញទៅក្រៅជាមួយនឹងស្នាមញញឹមព្រោះតែពួកវាត្រូវបានប៉ូលិសចាប់បានបាត់ទៅហើយ។
«តោះ...នៅមេវាពីរនាក់ទៀត» អ្នកទាំងពីរប្រញាប់រត់ចេញទៅតាមផ្លូវដែលលោកហាស៊ិនិងពូគេបានរត់ចេញទៅ។
