16mm (2024)

13/09/2023

Aleksandra Pyziak-Sadulska w "Elle est perdue. Psychogeograficzny spacer po Paryżu Agnès Vardy w filmie Cléo od piątej do siódmej" pisze o jednym z najpiękniejszych i najważniejszych filmów nowej fali:

"Varda tworzy skomplikowany obraz kobiety, która zostaje zmuszona nie tylko do konfrontacji z własnymi lękami, ale również własnym wizerunkiem. Czyni z niej gwiazdę pop – produkt powojennego wyżu konsumentów okresu Trente Glorieuses – trzydziestu lat gospodarczej prosperity, która nastąpiła po II wojnie światowej i ukształtowała społeczeństwo masowego konsumenta. Cléo jawi się jako odbicie oczekiwań i wyobrażeń innych wobec siebie. Nigdy nie przepuszcza okazji, by sprawdzić swoje odbicie. Niemal obsesyjnie przegląda się w otaczających ją lustrach – tak, jakby uprawomocniałyby jej istnienie.

Cléo wydaje się narcystyczna, powierzchowna, pusta i nieszczęśliwa. Wiedzie uprzywilejowane, banalne, nieautentyczne życie i wciąż szuka walidacji w oczach innych, a konkretnie – w męskim spojrzeniu, które samo ją taką ukształtowało. Varda wydobywa mroczny odcień powojennego konsumpcjonizmu, stawiając pytanie o to, czy jego charakter był dla francuskich kobiet emancypacyjny czy raczej ograniczający. "

https://16mm.com.pl/index.php/2023/08/14/elle-est-perdue-psychogeograficzny-spacer-po-paryzu-agnes-vardy-w-filmie-cleo-od-piatej-do-siodmej/

28/08/2023

Drogie Czytelniczki, Drodzy Czytelnicy!

Z wielką przyjemnością po kilku miesiącach przerwy możemy poinformować, że nowa strona magazynu 16mm jest już aktywna!
Zapraszamy na https://16mm.com.pl/

Znajdziecie tam numery z kilku ostatnich lat, wraz z najnowszym 50 numerem PARYŻ, resztę archiwum stopniowo uzupełniamy :)

29/06/2023

Z CYKLU WAŻNE INFORMACJE:

Drogie Czytelniczki, Drodzy Czytelnicy,

Informujemy, że przez najbliższe kilka tygodni strona 16mm pozostanie nieczynna - z powodów administracyjnych oraz dla lepszego funkcjonowania naszego magazynu dotychczasowa witryna zostanie zmieniona. Wszystkie teksty i numery zostaną bezpiecznie przeniesione, a już niedługo pojawią się informacje dotyczące nowej strony oraz naboru tekstów do następnych numerów 16mm.

Pozdrawiamy serdecznie
redakcja 16mm

zdj. Rosalind Russell i Cary Grant w Dziewczynie Piętaszek reż. H. Hawks, 1940 r.

28/04/2023

Pięć filmów z Paryżem w tle - Bartłomiej Misiuda 😊

http://16mm.pl/2023/04/07/piec-filmow-z-paryzem-w-tle/

"Paryż w filmie Jean-Pierre’a Jeuneta jest taki jak główna bohaterka. Miejsce to przepełnione jest ciepłem i serdecznością. Zielonkawy filtr dodany przez operatora ukazuje nam niezwykle malownicze miasto, które aż chce się podziwiać. Industrialny charakter Paryża wydaje się być tutaj niewidoczny. Prowadzeni przez tytułową Amelię, która wraz z akcją filmu zapoznaje nas z niektórymi charakterystycznymi lokacjami, mamy wrażenie, że jest to miejsce bardzo przytulne i nam bliskie."

10/04/2023

Nr 50: PARYŻ

http://16mm.pl/2023/04/08/nr-50-paryz/

Drogie Czytelniczki, drodzy Czytelnicy,

Prawdopodobnie Paryż dla każdego kinomana oznacza coś zupełnie innego – Audrey Hepburn śpiewającą na szczycie wieży Eiffla, rodzinę Griswaldów zwiedzającą Europejskie stolice, Jeana-Paula Belmondo w kabriolecie czy melancholijną twarz Jeanne Moreau podczas spaceru zalanymi deszczem bulwarami. Może być zamieszkany przez wampiry, może być celem inwazji kosmitów, może być miejscem romansu, może być przestrzenią musicalowych numerów. Niezależnie czy oglądamy go w pastelowych barwach czy w czerni i bieli tuszującej makietę w hollywoodzkim studiu – nadal pozostaje wyjątkowym miejscem.

„Paryż jest świętem ruchomym” – jak napisał pewien znany amerykański pisarz, bohater jednego z filmów, które omawiamy w tym numerze. I jest też miejscem w którym kino, niezależnie czy mamy do czynienia z filmami Jacquesa Rivette’a czy kolejną częścią przygód Jamesa Bonda, zawsze umie uszczknąć coś z jego magii.

Nasi autorzy postanowili stworzyć teksty o filmach i twórcach, którzy szczególnie ich inspirują, poruszają, pomagają zrozumieć świat. Od Paryża Vardy i Rohmera po Paryż z młodości Bertolucciego, miasto Davida Belle i Krzysztofa Kieślowskiego czy miejsce amerykańskich przebojów jak O północy w Paryżu czy Ratatuj.

Marta Behrendt opisuje wizerunek Paryża w czasach studenckiej kontestacji w filmie Marzyciele Bertolucciego. Aleksandra Pyziak-Sadulska szczegółowo analizuję jeden z najważniejszych filmów nowej fali i obraz Paryża w Cleo od piątej do siódmej Agnes Vardy, a Adam Piotrowicz w tekście o parkour i Paryżu przybliża sylwetkę Davida Belle. Bartłomiej Misiuda prezentuje swój wybór pięciu najlepszych filmów rozgrywających się w Paryżu, zaś Marta Snoch pisze o Paryżankach i samym mieście w filmach Erica Rohmera.

Dodatkowo prezentujemy także szereg tekstów niezwiązanych z tematem numeru.

Zapraszamy do lektury!

Na zdjęciu Paryż w wydaniu Hollywoodzkim - Zabawna buzia (1957)

08/04/2023

Wesołych świąt i udanego filmowego odpoczynku życzy redakcja 16mm 😊

A na zdjęciu Ann Miller w lekko niepokojącym kapeluszu w musicalu Wielkanocna parada (1948) 🐰🐣🐑

15/01/2023

Maciej Kordal pisze o produkcjach studia Pixar w pierwszej dekadzie XXI wieku:
"Film miał wielkiego pecha, gdyż jego premiera zbiegła się z wypuszczeniem na szerokie wody Shreka. Jak pokazała historia, ten drugi święcił zdecydowanie większe triumfy, zaskarbiając sobie serca widzów oraz krytyków, czego dowodem był zdobyty Oscar za najlepszą pełnometrażową animację (wówczas nagrodę w tej kategorii przyznano po raz pierwszy). Jednak obie produkcje są do siebie nieco podobne. Potwory i Spółka bowiem uwidocznią kolejny faktor dzieł Pixara, jakim jest niekiedy pomysłowe przełamywanie znanych konwencji. Mamy do czynienia z ironicznym odwróceniem ram horroru. Bohaterowie straszą małe dzieci (jak to bywa w filmach grozy) w celach pozyskania energii z ich krzyku, jednak panicznie się ich boją, uważając ich dotyk za wyjątkowo toksyczny. Należy pamiętać, że taka konwencja jest mniej mainstreamowa. Być może to było kolejnym powodem większej rozpoznawalności Shreka – przełamywanie schematów z baśni może trafiać do szerszej publiczności."

http://16mm.pl/2022/10/08/pierwsza-dekada-pixara-czyli-jak-najwazniejsze-studio-animacji-xxi-wieku-uzyskalo-swoja-renome/

Zapraszamy do lektury! :)

03/01/2023

Pierwszy tekst, który szczególnie polecamy w Nowym Roku jest wnikliwym spojrzeniem Kaliny Kamińskiej na temat hollywoodzich biografii i próby uchwycenia na ekranie tak skomplikowanego twórcy jak Bob Dylan:
,,Sam Dylan na przestrzeni swej wieloletniej kariery dawał liczne powody, by właśnie w taki sposób potraktować jego historię. Mowa przecież o artyście broniącym się przed klasyfikacjami, o kimś, kto wielokrotnie po prostu zmyślał swoją przeszłość, gdy był o nią pytany. W przetłumaczonych na język polski Kronikach Dylan komentuje jedną ze swych wypowiedzi w taki sposób: „To akurat była prawda, rzeczywiście nie czułem się do nikogo podobny. Ale pozostałe moje odpowiedzi to były banialuki, mówiłem, co mi ślina na język przyniosła”[3]. Ta i wiele innych wypowiedzi, z których część zresztą zacytowana zostaje w filmie Haynesa, pokazują niechęć artysty do wszelkich etykiet (a także nierzadko mających do tego skłonność dziennikarzy)."

http://16mm.pl/2022/10/08/biografia-niecodzienna/

31/12/2022

Żegnamy się z 2022 rokiem i przypominamy najchętniej czytane przez Was teksty :)

1. Jasiek Bryg - Popkultura Elitarna "Wszyscy jesteśmy Scottami Pilgrimami? Scott Pilgrim kontra świat jako satyra na generację Y"
http://16mm.pl/2022/10/08/wszyscy-jestesmy-scottami-pilgrimami-scott-pilgrim-kontra-swiat-jako-satyra-na-generacje-y/?fbclid=IwAR1fk1GPpLl3F1HjcelA6XC0A_Jv12Y2XYK511BfFcR6uoT8FTgJVNnUYOY
oraz "RANKING: 10 najlepszych filmowych oraz serialowych wyznań miłości"
http://16mm.pl/2022/02/18/ranking-10-najlepszych-filmowych-oraz-serialowych-wyznan-milosci/

2. Michał Gruba "Status zwierząt w filmografii Niki Lindroth von Bahr"
http://16mm.pl/2022/05/27/status-zwierzat-w-filmografii-niki-lindroth-von-bahr/?fbclid=IwAR0IG1B6Z27u9XfPdaGLIC6Lm9JTW-ibKbZbGly0nJBrm2Ij5AXG__eGPuo

3. Aleksandra Sadulska "It's a ghost, ghost world"
http://16mm.pl/2022/10/08/its-a-ghost-ghost-world/

4. Marta Snoch "Trzeci człowiek i powojenny Wiedeń: oblicza biedy, oblicza podłości"
https://16mm.pl/2022/03/10/trzeci-czlowiek-i-powojenny-wieden-oblicza-biedy-oblicza-podlosci/?fbclid=IwAR1lOV5ig3-QrmQNEGNhppgXX_C6mX1Q9mUoKRpEf71X9IsCF86xBSC33OA

5. Matylda Szpila "Dom-recenzja"
http://16mm.pl/2022/03/09/dom-recenzja/?fbclid=IwAR1dakkqTuwZlRgdi6be0iR2bsUN9ZhRGyx4L_-Um1dIOkGVjIVKgxTYZAU

6. Karolina Szuba "Porozmawiajmy o menstruacji - "To nie wypanda"
http://16mm.pl/2022/05/27/porozmawiajmy-o-menstruacji-to-nie-wypanda/

23/12/2022

Udanych filmowych seansów i świątecznego wypoczynku życzy
redakcja "16mm" :)

/Catherine Deneuve w Parasolkach z Cherbourga/ reż. J. Demy, Francja, 1964 r./

17/12/2022

Sobota z Sofią Coppolą :)

Polecamy dwa znakomite teksty Agaty Brzeziewicz i Marty Jastrzębskiej poświęcone Między słowami i Marii Antoninie :)

"To był jeden z tych momentów, w których uświadamia się sobie, że nie zobaczy się już nic podobnego i że jest to rzecz absolutnie wyjątkowa. Poza tym, umówmy się – film miał jedną z lepszych ścieżek dźwiękowych w historii i to właśnie ona w dużej mierze przyczyniła się do niesamowitej atmosfery (a także ukształtowania gustu muzycznego autorki). Na jednym seansie się rzecz jasna nie skończyło – film widziałam potem wiele razy, ostatni raz nawet w ubiegłym roku. Za każdym razem udawało mi się wyciągnąć z niego coś nowego. " - Agata Brzeziewicz, Tłumaczenie samotności według Sofii Coppoli
http://16mm.pl/2022/10/08/tlumaczenie-samotnosci-wedlug-sofii-coppoli/

"Analizując styl, klimat, estetykę filmów Sofii Coppoli nie można pozostać obojętnym wobec ścieżki dźwiękowej. Niecodzienna mieszanka punku, muzyki klasycznej i awangardowych elektronicznych brzmień. To jest esencja, serce filmu. Reżyserka dołączyła do wąskiego w branży filmowej grona twórców, którzy wbrew ogólnie przyjętym konwenansom stawiają muzykę na pierwszym miejscu. Idą nawet o krok dalej, wykorzystując muzykę już istniejącą, od radiowych przebojów po niszowe alternatywne melodie. Wachlarz gatunków na miarę postmodernistycznego kina."
- Marta Jastrzębska, Dekadencki dramat dekady
http://16mm.pl/2022/10/08/dekadencki-dramat-dekady/

04/11/2022

Jasiek Bryg, autor Popkultura Elitarna dla "16mm" pisze o "Scott Pilgrim kontra świat":

http://16mm.pl/2022/10/08/wszyscy-jestesmy-scottami-pilgrimami-scott-pilgrim-kontra-swiat-jako-satyra-na-generacje-y/

"Przede wszystkim jednak mam na myśli to, że Scott Pilgrim jest podobnie skrojoną satyrą na pokolenie millenialsów, jak Podziemny krąg był na generację X. Osadzoną w panujących schematach gatunkowych, na tyle subtelną, że osoby, z których film się śmieje, mogły nie tylko nie zrozumieć ironii, ale wynieść z filmu wnioski przeciwne od zamierzonych przez twórców. Oczywiście w przypadku filmu Wrighta nie ma mowy o aż takim wpływie, jaki na postrzeganie bycia cool miała absolutnie toksyczna postać Tylera Durdena, ale i tak w środowiskach geekowskich bez specjalnego wysiłku można znaleźć osoby, które w mgnieniu oka uganiałyby się za Ramoną Flowers (Mary Elizabeth Winstead) i nie widzą nic toksycznego w jej związku ze Scottem".

Zapraszamy do lektury! :)

31/10/2022

"Główna linia krytyki filmu Rotha, podobnie jak moje przemyślenia po pierwszym seansie, wynikają z pomylenia stematyzowanej przemocy z efektem ekranowym, będącego pokłosiem tradycji kina grozy z lat 70. i 80., uosabianej przez slashery (torture p**n bywa nazywane także post-slasherem). To zjawisko można odnieść do odwiecznych rozważań nad eskapistyczną funkcją kina, w których przemoc odgrywa szczególną rolę. Postrzega się ją, obok wyidealizowanych wizji świata przedstawionego jako kluczowy czynnik, który najpełniej zaspokaja potencjalne oczekiwania widza, pozwalając mu dać upust agresywnym, społecznie nieakceptowanym fantazjom. W takiej tendencji można z kolei dopatrywać się znamion patologicznych skłonności oraz postrzegać obcowanie ze sztuką wyrażającą ponure żądze jako formę zemsty na nużącej codzienności; takiej retoryce zdaje się też niejako wtórować Roth w próbach etycznej obrony Hostelu, kreując swój film na próbę odreagowania społeczno-politycznych lęków i frustracji Amerykanów z okresu prezydentury George’a W. Busha".

Przed Halloweenowymi seansami horrorów polecamy tekst Adama Piotrowicza "Hostel – przemoc w krzywym zwierciadle" :)

http://16mm.pl/2022/10/08/hostel-przemoc-w-krzywym-zwierciadle/

11/10/2022

"Czyż to nie wspaniałe, że oprócz dzikiej radości płynącej z obcowania z kulturą możemy również poczuć nutkę satysfakcji z posiadanej kinowej erudycji? Tarantino jako adept sztuki filmowej zdobytej między regałami wypożyczalni kaset wideo również lubuje się w tego typu rozrywce. Nawiązania obecne w jego filmach przyjmują czasem charakter pastiszowy, parodystyczny – zwłaszcza wszelka zabawa konwencjami kina gatunkowego. Ale gdy Tarantino robi aluzję do dzieła innego twórcy, to niech Was nie zwiedzie żartobliwy ton – jest to wyraz hołdu składanego przez artystę drugiemu artyście." - Marta Behrendt o kinie amerykańskiego reżysera i "Bękartach wojny".

http://16mm.pl/2022/10/08/zabawa-w-kino-quentina-tarantino/

09/10/2022

NR 49: LATA 00.
http://16mm.pl/2022/10/08/nr-49-lata-00/

Drogie Czytelniczki, drodzy Czytelnicy,

Zapraszamy Was do opowieści o kinie pierwszej dekady XXI wieku. Czasie dla wielu z nas szczególnym, nacechowanym osobistymi wspomnieniami, odkrywaniem swoich kinowych fascynacji i filmowych gustów, wreszcie dekadzie, która nie tylko wpłynęła na obecny kształt współczesnego kina, ale także coraz częściej raz po raz powraca otoczona aurą nostalgii.

W najnowszym numerze Marta Behrendt opowiada o jednym z najważniejszych filmów początku XXI wieku: Bękartach wojny Quentina Tarantino, Jasiek Bryg zabiera w pełną popkulturowych kontekstów podróż do świata kina Edgara Wrighta i jego satyry na pokolenie millenialsów, Agata Brzeziewicz i Marta Jastrzębska przyglądają się kultowym filmom Sofii Coppoli – Między słowami oraz Marii Antoninie. Kalina Kamińska snuje refleksję o popularności filmów biograficznych w pierwszej dekadzie XXI wieku oraz niezwykłości I’m not there Todda Haynesa. Maciej Kordal analizuje sukcesy animacji studia Pixar w latach 00., Paweł Maksimczyk mierzy się z trudnym tematem sequeli – w tym przypadku Sprzedawców AD 2006 , a Adam Piotrowicz prezentuje wizerunki przemocy w Hostelu Eli Rotha. Aleksandra Pyziak-Sadulska w osobistym tekście o Ghost World kreśli przejmujący obraz rebelianckiego wchodzenia w dorosłość.

Zapraszamy do lektury!

19/07/2022

Podczas, gdy dalej zbieramy teksty do wakacyjnego numeru "16mm" zachęcamy do ponownego przyjrzenia się naszym tematycznym numerom z ostatniego roku akademickiego :) Nr 46 "HOLLYWOOD" był prawdziwą pieśnią miłosną do klasycznego kina fabryki snów i jego rozmaitych gatunków. Znajdziecie tu teksty Maciej Kordal, Dominik Oliwa, Marty Snoch, Michał Stencel i Kacper Thomas o musicalach, film noir, twórczości Alfreda Hitchcocka i wizerunkach Carmen w kinie oraz szereg ciekawych artykułów i recenzji Jasiek Bryg, Moniki Babińskiej, Piotra Góry, Przemysława Kani i Karolina Szuba :)

https://16mm.pl/aktualny-numer-46/

13/07/2022

Wszystkich zainteresowanych nagrodzonym w Cannes "Corsage" Marie Kreutzer - nowym spojrzeniem na postać Cesarzowej Sisi z Vicky Krieps w roli głównej, a także mniej znanymi obliczami kina Michelangelo Antonioniego, zapraszamy do obejrzenia spotkania Filmoznawczyni Diana Dąbrowska z Martą Snoch z 16mm poświęconemu wizerunkom rodu Habsburgów w kinie i późnej twórczości Antonioniego :)

01/07/2022

Karolina Szuba w artykule
"Filmy przyrodnicze – popkulturowe spojrzenie na naturę, zwierzęta i człowieka" porusza temat filmów przyrodniczych w zupełnie nowych kontekstach. Zapraszamy do lektury! :)

http://16mm.pl/2022/05/27/filmy-przyrodnicze-popkulturowe-spojrzenie-na-nature-zwierzeta-i-czlowieka/

"Tak jak w przypadku tradycyjnych filmów przyrodniczych i w Naszej Planecie pojawia się narrator, jednak jest nim David Attenborough znany brytyjski biolog, pisarz i również popularyzator wiedzy przyrodniczej, który nadaje temu dziełu charakter naukowy, warto nadmienić, że w polskiej wersji językowej narratorką jest Krystyna Czubówna. Istnienie narratora wyjaśniającego nam nieznany nam świat i zachowania zwierząt wciąż narzuca nam ludzki punkt spojrzenia. Obecna jest również muzyka dodająca emocjonalnych wrażeń. Zachowanie tych cech wskazywałoby, że Nasza Planeta nie różni się więc wiele od typowych filmów przyrodniczych, mających cechy kolonizatorskie i typowo hierarchiczne podejście do natury. Jednak, jak już wspominałam posiada ona odmienny punkt wyjścia. Stworzenia, które widzimy na ekranie i cała przyroda nie są podporządkowywane człowiekowi. W pojawiającej się narracji człowiek jawi się trochę jako istota demoniczna, której działalność oczywiście oddziałuje na resztę świata."

16/06/2022

"Od obłędnie i perfekcyjnie zaaranżowanych scen walk przywodzących na myśl Matrixa sióstr Wachowskich oraz najlepsze lata chińskiego kina kopanego (dodatkowo ze szczególnym wskazaniem na te nieco luźniejsze w swoim tonie filmy z Jackie Chanem pokroju Pijanego mistrza Woo-Ping Yuena), naprawdę pomysłowych motywów science fiction zawstydzających wszystkie próby MCU w łączeniu wielu uniwersów, kompletny tonalny chaos (w tym dobrym sensie) po naprawdę poruszające i obyczajowe sceny oraz absurdalny humor wynikający z fuzji tychże elementów." - Jan Andrzej Legus recenzuje "Wszystko wszędzie naraz".
Zapraszamy do lektury!

http://16mm.pl/2022/05/27/wszystko-wszedzie-naraz-odyseja-rodzinna/

13/06/2022

Czy wiecie, że w filmie CÉSAR I ROSALIE (1972) Romy Schneider występuje niemal wyłącznie w ubraniach projektu Yves Saint Laurent? Oto kilka z nich.

A już dziś o g. 18.00 możecie obejrzeć ten klasyk francuskeigo kina!
Bilety 👉 https://bit.ly/CésaretRosalie_KPB

11/06/2022

Michał Gruba w najnowszym numerze "16mm" przybliża postać Niki Lindroth von Bahr oraz statusu zwierząt w jej animacjach:

http://16mm.pl/2022/05/27/status-zwierzat-w-filmografii-niki-lindroth-von-bahr/

"Właśnie ze względu na specyfikę animacji poklatkowej opartej na użyciu modeli zwierząt warto sięgnąć do pojęcia kina taksydermicznego, którego zastosowanie w kontekście „związków filmu z mechanicznym ożywianiem «martwych», nieruchomych obiektów” proponuje Michał Matuszewski[1]. Zdaniem przywołanego autora wydaje się ono kluczowe w odniesieniu do studiów nad zwierzętami. Podczas analizy dzieł lalkowej animacji poklatkowej okazuje się tym bardziej przydatne, między innymi ze względu na właściwość zarówno rodzaju oraz gatunku filmowego, jak i fizyczne podobieństwo modeli do eksponatów muzeum historii naturalnej."

03/06/2022

Polecamy tekst autorstwa Dominik Oliwa "Finch, Jeff i ich pies" o szczególnym spojrzeniu na świat po apokalipsie i specjalnej relacji człowieka i psa :)
http://16mm.pl/2022/05/27/finch-jeff-i-ich-pies/

"Reżyser postanawia zerwać z typową konwencją filmów science fiction. Zamiast pokazać nam bezlitosne pustkowia, morderczych banitów, czy nawet chociaż jedną strzelaninę, dostajemy obraz starszego, umierającego człowieka, który po prostu chce uratować swojego przyjaciela. Pies jest tutaj w centrum uwagi. Wszystkie działania głównego bohatera są ukierunkowane w celu stworzenia warunków do życia swojego pupila. "

01/06/2022

Dziś Dzień Dziecka, a na stronie "16mm" dwa głosy o ostatniej animacji studia Pixar "To nie wypanda":

"Twórcy chcąc może urozmaicić i pokazać historię w bardziej zachęcający dla młodszych widzów sposób postanowili dojrzewanie, nagromadzenie wielu emocji oraz same przemiany związane z ciałem ukazać jako rzeczywistą metamorfozę w wielką czerwoną pandę." - Karolina Szuba

http://16mm.pl/2022/05/27/porozmawiajmy-o-menstruacji-to-nie-wypanda/

"Na poziomie dosłownym właściwie nie mówimy tu o „dojrzewaniu”, lecz właśnie „pandowaniu”, a większość aspektów burzliwego okresu nastoletniego zostaje ograna właśnie poprzez ukryte odniesienia zgrabnie wplecione w fabularną tkankę. Doprawdy, ze świecą szukać scenariusza, który w taki podwójny sposób opowiadałby historię – i tym większy podziw dla twórców, że nie tylko udanie podejmują niełatwą przecież tematykę, lecz także znakomicie opakowują ją w rozległą, inteligentną metaforę." - Piotr Góra
http://16mm.pl/2022/05/27/to-okropne-dojrz-pandowanie/

28/05/2022

NR 48: ZWIERZĘTA

http://16mm.pl/2022/05/27/48zwierzeta/

Drogie Czytelniczki, drodzy Czytelnicy,
Ostatni w tym roku akademickim numer „16mm” pragniemy poświęcić roli zwierząt w kinie. Karolina Szuba opisuje zmianę perspektywy w postrzeganiu zwierząt w filmach przyrodniczych na przykładzie Naszej planety. Michał Gruba poddaje szczegółowej analizie zwierzęce postacie występujące w filmach Niki Lindroth von Bahr, a Dominik Oliwa w tekście o filmie Finch prezentuje w jaki sposób kino głównego nurtu porusza temat post-humanizmu.

Tradycyjnie mamy też dla Was recenzje filmowe – Jasiek Bryg przedstawia swoje wrażenia z ostatnich seansów kinowych, Karolina Szuba i Piotr Góra recenzują najnowszą produkcję Pixara, a Jan Andrzej Legus film Wszystko wszędzie naraz. Marta Snoch analizuje rolę koloru i kontekstu literackiego w Zielonym promieniu Rohmera.

Zapraszamy do lektury!

03/05/2022

Wszystkich, którzy nie mogli uczestniczyć w środowym spotkaniu Dyskusyjny Klub Filmoznawców UJ z jednym ze scenarzystów filmu "Gierek" Rafałem Wosiem zapraszamy do obejrzenia nagrania :) Zwłaszcza, że dociekliwe pytania zadają piszący dla "16mm" Jasiek Bryg i Kacper Thomas :)

https://fb.watch/cMXVMEPPQ-/

25/04/2022

Już niebawem ukaże się nowy numer "16mm" poświęcony ZWIERZĘTOM a my polecamy znakomitą skarbnicę wiedzy o kotach i psach (ale nie tylko o nich!) w polskim i światowym kinie: Filmowe zwierzęta - blog o postaciach zwierzęcych w kinie :)

13/04/2022

Matylda Szpila recenzuje animacje "Dom" (The House, 2022):

"Balansując cienką linią między filmem a serialem, Dom jest trzyczęściową opowieścią o tajemniczym budynku i jego lokatorach na przestrzeni lat. Każdy z około półgodzinnych rozdziałów przybliża nam inną historię różnych grup bohaterów związanych z feralnym domostwem. Dom używa na dodatek do tego całej gamy gatunków od thrillera z wątkami nadprzyrodzonymi, przez czarną komedię, po film apokaliptyczny acz pozytywny. "

http://16mm.pl/2022/03/09/dom-recenzja/

Zapraszamy do lektury!

08/04/2022

Marta Snoch pisze o powojennym krajobrazie Wiednia w klasycznym filmie "Trzeci człowiek" Carola Reeda:

https://16mm.pl/2022/03/10/trzeci-czlowiek-i-powojenny-wieden-oblicza-biedy-oblicza-podlosci/

"Wiedeń i jego mieszkańcy starają się jednak trzymać fason – dumnie nosić maski – jak należące do złotego wieku panowania cesarzowej Marii Teresy stroje ze sztuki, w której gra Anna w rokokowym spektaklu. Ale to wszystko jedynie pozory, złudzenia rozmywające się wśród obecnego głodu, chorób, braku podstawowych produktów. Odwieczny kontrast między pięknem na wpół zrujnowanych budynków, a twarzami mieszkańców wyrażającymi skrajne wyczerpanie."

06/04/2022

Jasiek Bryg recenzuje "Batmana" Matta Reevesa i udowadnia dlaczego ta odsłona przygód Człowieka Nietoperza bije na głowę filmy Christophera Nolana. Zapraszamy do lektury!

http://16mm.pl/2022/04/06/najlepszy-detektyw-swiata-recenzja-filmu-batman-the-batman-m-reeves-2022/

"Batman jest nie tylko spełnionym filmem superbohaterskim, ale też najlepszym od niepamiętnych czasów neo-noirowym kryminałem, w którym widać inspiracje wczesną twórczością Davida Finchera oraz Chinatown."

16mm