30/10/2024
Wystąpienie Kazimierza Tischnera podczas 21. posiedzenia Senatu Rzeczpospolitej Polskiej w dniu podjęcia uchwały o ustanowieniu roku 2025 Rokiem ks. prof. Józefa Tischnera: ⬇️ Szanowna Pani Marszałek! Szanowne Panie i Panowie Senatorowie! Szanowni Goście!
Dzień dzisiejszy jest szczególny nie tylko dla rodziny księdza Tischnera, jest też szczególny dla szkół, instytucji, bibliotek, których jest patronem, dla tych wszystkich, którzy naszego brata znali osobiście, a może z wykładów, ze spotkań, z posiadów góralskich czy też z książek. Dlatego też, dla uszanowania pani marszałek, dla uszanowania państwa tu zebranych i tej Izby, chciałbym, żeby duch księdza Tischnera przez ten moment był razem z nami, i dlatego włożyłem jego strój góralski, który został mi ofiarowany kilka dni przed jego śmiercią. Czyli jest również z nami w duchu ksiądz Tischner.
Ksiądz Tischner przed śmiercią napisał – bo nie mówił – na karteczce: „Zobaczycie, ile wam narobiłem kłopotów. Docenicie mnie po śmierci”. I dlatego też, spoglądając na wyniki głosowania, dziękuję wam serdecznie za te wszystkie głosy na „tak”.
Chcę jednocześnie, Pani Marszałek, aby ten przyszły rok był taki, jak ksiądz Tischner, żeby był rokiem pojednania, miłości, szacunku. Dlatego też chciałbym z tego miejsca gorąco podziękować za dawanie nam nadziei panu senatorowi Jerzemu Fedorowiczowi i kochanej naszej pani senator Halinie Biedzie, która duchem i nadzieją wspierała… Dziękuję serdecznie również panu Andrzejowi Wyrobcowi, wiceministrowi. Dziękuję pani posłance, właśnie z Łopusznej, której dziadek był wiernym przyjacielem księdza Tischnera i podarował mu nawet polanę, żeby wybudował bacówkę. Dziękuję członkom stowarzyszenia, którzy przyjechali z całej Polski. Zresztą po strojach regionalnych ich rozpoznacie. Dziękuję serdecznie wszystkim tym, którzy w dniu dzisiejszym są z nami.
Proszę państwa, chciałbym, żeby ten rok, rok ks. Tischnera, rok górala, filozofa, księdza, nade wszystko, tak jak inni mówią, wielkiego człowieka, był rokiem naprawdę Tischnerowskim.
Zacząłem to moje przemówienie od tego, co napisał przed śmiercią. Chcę jednak zakończyć tym, co powiedział 3 sierpnia 1986 r. w kaplicy pod Turbaczem do wszystkich wiernych, do tłumów ludzi, którzy tam przyszli. Zacytuję może: „Pytom wos, pytom wos piyknie, pytom wos tu zebranyk, coście tu przyśli. Pytom wos, pytom wos piyknie, rozejdźmy się z tego miejsca z posyrzonym sercym”. I dlatego też, kończąc, pytom wos, pytom wos, żeby ten rok ks. Tischnera, rok 2025, był rokiem pojednania. A jak nas będzie więcej, to i będzie weselej. To jest ta czworto prowda. Dziękuję bardzo!
Stowarzyszenie Drogami Tischnera 
