16/12/2020
Muhammad said: โI have been commanded to fight against people so long as they do not declare that there is no god but Allah.โ
- Sahih Muslim 30 (Hadith Collection)
Ano ang itsura ng Pilipinas bago ito madiskubre ni Magellan? Hindi pa rin alam ng maraming tao na hindi si Magellan ang nagpangalan sa Pilipinas. Taong 1542 na noong dumapo ang Spanish explorer na si Ruy Lรณpez de Villalobos sa Leyte at Samar at nabigyan niya ng pangalan ang dalawang isla ng bansa, ang Leyte at Samar, tinawag itong Felipinas. Sa pagtagal pa ng panahon, ang pangalang Las Islas Filipinas ay siyang itatawag sa buong kapuluan. Katulad ng paglawak ng โManilaโ na naging โMetro Manilaโ kinalaunan. Hindi ito galing kay Magellan, sa katunayan, ang tawag ni Magellan sa kapuluan ay San Lรกzaro, na siyang unang ginagamit ng mga Kastila para tukuyin ang kapuluan na alam natin ngayon bilang Pilipinas. Tinawag rin itong Islas del Poniente o mga Isla sa Kanluran (Kanlurang bahagi ng kontinenteng Amerika). Para sa maraming mga Kastila at sa mga taga-Europa, ito ang simula ng kasaysayan ng bansa. Alam nating mahaba na ang kwento ng mga katutubong Pilipino bago pa man magdatingan ang mga Kastila. Ngunit, ano ba ang mga kaganapan sa bansa bago magdatingan ang maka-kanlurang kultura dito?
Walang Pilipinas noon katulad ng pagkakakilala natin sa ating bansa na may border na binubuo ng Luzon, Visayas at Mindanao. Noon, mga pami-pamilya, angkan, tribu, baranggay ang magkakahiwalay at may kanya-kanyang pamumuno. Karaniwan ng mga tao noon ay mga animista. Ang animismo ay ang uri ng relihiyon na nakabase sa kalikasan, gaya ng mga American Indians na naniniwalang ang mga buhay, puno, hayup ay may mga kaluluwa. Ito ay tanda na nasa matandang kapanahunan pa ang mga katutubong Pilipino, hindi pa ganun ka-unlad ang antas ng relihiyon sa bansa hindi gaya sa gitnang silangan at Europa na nakakataas na. Sila ay may mga anito at naniniwalang nasa kalikasan ang talulikas. Noong dumating ang Islam sa bansa noong 1380, bitbit nito ang mga Islamic Holy Warriors (Mujahideen) at ang mga animista ng bansa ang unang humarap sa kanila. Kung gaano ka-agresibo ang mga rebeldeng Moro ngayon, ganito na sila noon pa man. Karaniwan sa mga katutubong mapayapa ay magiliw tumanggap ng dayuhan at sinamantala ito ng mga mandirigma ng Islam, napakarami ng ginawang alipin, pinatay. Ang isa sa mga magigiting na mandirigmang humarap sa mga taga-gawa ng gulo na mga ito ay si Lapu-lapu. Ang Datu na si Lapu-lapu ay isang bisayang animista, siya ang kauna-unahang bayani ng Pilipinas dahil bago pa man dumating ang mga Kastila na nagpasikat sa kanyang ngalan, isa siya sa mga Datu na humaharang sa pananakop ng mga Muslim mula sa timog.
Paano nagsimula ang purwisyo ng Islam sa bansa? Nanggaling ang Islam sa Malaya, sa timog ng Thailand at Indonesia. Kung nais mong maintindihan kung paano umabot sa Pilipinas ang Islam, kailangan mong maintindihan kung paano sila nakipagsalpukan sa mga lokal na relihiyon sa timog silangang Asya, ang Budismo at Hinduismo. Mga relihiyon na mula sa India. Maituturing na iisang โpookโ ang ngayon ay kinikilalang mga bansa sa ilalim ng ASEAN o Timog-Silangang Asya. Walang Luzon, Visayas at Mindanao na bansa, ang mga kapuluan natin ay maituturing na iisa sa mga karatig pook na ngayon ay Thailand, Malaysia, Indonesia, atbp. dahil iisa ang lahi, Malay. Magkakahalong Hinduismo, Budismo at Animismo ang kultura dito hanggang ika-15 siglo (1400โs). Ang mga nasa Timog-Silangang Asya noon ay hindi nila nakikita ang isaโt isa na magkakaibang bansa, sa halip, iniisip nila ang isaโt isa na iisang buo sa kabila ng may ibaโt ibang tribal leaders na namumuno sa kanila at naglalaban-laban din. Gaya ng mga sinaunang Griyego na may kanya kanyang hari, nag-lalaban sa digmaan, ngunit tanggap ng mga taga Athens na ang mga Spartans ay kalahi nila. Ang Malaysia ngayon ay dating bahagi ng Kaharian ng Siam (Thailand). Ang mga taga-Europa lamang ang pinaghiwa-hiwalay ang mga bansa sa timog silangang Asya na kilala natin ngayon. Noong ika-14 siglo, ang Malaysia ngayon, Indonesia at timog ng Pilipinas ay bahagi ng nasasakupan ng isang dinastiya, Sri Vijaya, Shailendra, Majapahit at Mataram.
Kilala ang Islam bilang destroyer of civilizations saan man ito mapadpad. Alinsunod sa pinakitang halimbawa ng kanilang Propeta Muhammad sa Sahih Muslim 30 na hindi sila dapat tumigil hanggaโt hindi nagiging Islam ang pananampalataya ng bawat isang tao sa mundo. Hindi lang nila winawasak ang kultura, maging ang ala-ala ng mga naunang taong namuhay sa isang lugar ay binubura nila ng tuluyan, makakalimutan na kailanman. Ang tanging natirang ebidensya ng Buddhist at Hindu culture ng kasalukuyang Malaysia at Indonesia ay ang mga ukit ng Borobudur sa Indonesia gamit ang wikang sinaunang Indiano na Sanskrit. Ang Laguna Copperplate Inscription naman na natagpuan sa Laguna de Bay sa bansa ang patunay ng mga pamumuno ng mga dinastiya sa lugar na ito ng Timog Silangang Asya. Ang edad ng Laguna seal ay 900AD o Saka Era year 822. Kung ang basehan ay ang mga ebidensyang nakalap, ito ang katapusan ng prehistory ng Pilipinas at simula ng kasaysayan dahil ito ang pinakamatandang kasulatan na nakuha sa bansa. Ang mga salita ay halong Sanskrit, Old Malay, Old Javanese at Old Tagalog. Patunay ang tuklas na ito na ang Pilipinas bago ang panahon ng Kastila ay isang masiglang komunidad kung saan nakikipag-kalakalan ang mga tao dito sa ibaโt ibang lugar. Sa katunayan, noong datnan ng Kastilang si Miguel Lรณpez de Legazpi ang Luzon, naitala niya na napakarami ng bigas dito, mga ibong binebentang pagkain gaya ng bibe, umaapaw sa dami ang alak. Tinukoy din niya ang dami ng mga kalabaw, mga usa, mga baboy ramo, at kambing. Nasalaysay niya na may napakaraming pulut-pukyutan, bulak at mga makukulay na damit, kandila, mga date palms na karaniwan noon sa Luzon sa mga kalakalan. Noon pa man, sa Pateros ay lugar kung saan marami ang bibe. Hanggang ngayon, ito ang balut capital ng bansa.
Ang iba pang prueba na ang bansa ay may kakaibang kultura na hindi Islamic o Kristyano ay ang mga kasulatan sa mga banga na pinaglalagakan ng mga namatay na may halong mga halamang medisina. Ang mga ito ay mula sa taong 1200โs-1300โs karaniwang nakasulat ang mga Tagalog Baybayin o Alibata sa mga dahon o kawayan na madaling masira. Natagpuan ito sa Batangas. Ang mga ito ay patunay lang na ang mga tao sa Pilipinas noon at sa karatig pook ay may Hindu-Buddhist-Animist culture na hindi handa sa agresibong mananakop na mga Muslim. Napakalaki ng pinagkaiba ng mga maamong mga tao sa Pilipinas, mga Thais, mga Malays at Indonesians sa mga agresibo at brutal na mga mananakop na Muslim. Ang mga Buddhist halimbawa ay hinubog na maging maamo, hindi bayolente samantalang sa aral ng Islam, malaking karangalan ang maging mandirigma, paramihan ng napatay, pinugutan, nagahasa, nasugatan. Pinaparangalan sa Islam ang pumatay o mamatay sa ngalan ng Islam. Sa katunayan, sa pananampalatayang Islam, ito ang pinakamataas na tagumpay, ang pumatay o mamatay sa ngalan ng Islam. Tinuturuan ang mga Muslim ng Islam na maging malupit sa mga hindi Muslim, kung kinakailangan, pumatay, mandaya o magsinungaling (doktrina ng Taqqiya) gagawin nila ito. Hindi tinuturo sa Islam ang maging maawain o mapagmahal, sa Islam ang kanilang sinasambang diyos na si Allah ay hindi minamahal ang lahat ng tao. Mas pumapabor ito sa mga debotong lalaking Muslim.
Gaya halimbawa sa India, ang sikat na sinaunang Unibersidad ng mga Buddhist ang Nalada ay nilusob at madaling sinakop ng mga Muslim. Pinagpapatay nila ng walang kahirap-hirap ang mga tao doon na parang maamong tupa at ang mga Budista ay hindi natutong lumaban.
Ang Malaysia at Indonesia noon ay kahalintulad ng Thailand kung saan puspusan ang dami ng Hindu at Budista. Ang mga tao sa mga lugar na yan noon ay hindi talaga Muslim. Ang Thailand ay nag-iisang nanatiling Buddhist nation sa ngayon dahil sa nalimutang pagsusumikap lumaban ng mga Saimese Thai Kings ng Thailand laban sa mga Muslim Jihadis na mananakop ng Southeast Asia noong ika-13 siglo pataas. Nagsisimula pa lang ang paglaganap ng Islam galing sa gitnang silangan, nakatagpo na ng matinding katapat ang mga Muslim invaders sa mga Zoroastrian Persians at mga Kristyanong Byzantines. Ngunit ang pinagkaiba ng paniniwalang Islam, sa Islam, ang kanilang layunin ay wasakin ang kalaban, Byzantine at Persians, samantalang ang mga Byzantine at Persians ay may layunin lang na itaboy ang mga muslim pabalik para mahinto ang walang tigil nilang pang-gugulo. Ang layunin ng Islam ay manalo, ubusin ang hindi Islam, samantalang ang layunin ng mga sinasakop nila ay parating dumepensa lang ng sapat, hindi ang talunin at ubusin ang naniniwala sa Islam.
Ang Zoroastrian Persians ay binura na sa kasaysayan ng Islamic invaders. Noon, ito ang isa sa pinakamatagumpay na pananampalataya, mas matanda pa sa Kristyanismo ito. Kaunti na lang ang nalalaman natin tungkol sa kanila dahil sa pagkawasak ng kanilang kabihasnan. Dahan dahan ding bumagsak ang Byzantine Christian civilizations sa pananakop ng mga mamamatay taong barbarong mga ito. Bumagsak sa malagim na galamay ng Islam ang mga Kristyanong kabihasnan sa Syria, Palestine, Jordan, Turkey, Egypt, Sudan, Somalia, Libya, Algeria, Tunisia. Halimbawa, ang Tunisia na dating Kristyanong bansa, hanggang ngayon, Muslim na ito. Sa Europa, isang daan lang na taon, matapos mamatay si propeta Muhammad, walang tigil ang pananakop ng mga Muslim. Nasakop nila ang buong Espanya, Northern Africa sa loob lang ng 100 taon. 800 taon ang labanan sa Espanya na sinakop din ng mga Muslim. Madalas kayong makarinig ng propaganda na ginagawang kontra-bida ang mga Kastilang mananakop sa atin, mas malupit pa nga ang mga Muslim na galing ng Arabia noong sinasakop nila ang Espanya. Naging alipin ang mga tao doon sa batas Islam. Ang mga kababaihan nila, mga kabataan ay dinudukot, ginagawang s*x slaves, hindi nakaranas ng ganitong kalupitan ang mga Pilipino sa kamay ng mga Kastila. Kung may malupit mang Kastila, dahil na rin ito sa minana nilang kaugalian mula sa mga kabrutalan ng mga Muslim na sumakop sa kanilang lupain. Ang bansang France ay ginambala rin sa loob ng 3 dekada, ang Italya ay inatake ng walang tigil ng 8 taon. Sa bandang huli, nagdesisyon na ang mga Kristyanong Kabihasnan ng Europa. Sila ay naghiganti para mabawi na rin ang Holy Land sa kamay ng mga barbarong ito, ito ang sunod sunod na Krusada.
Sa kasaysayan ng tao, kapag sinobrahan ang bait, inabuso, sinagad, nagiging mas malala pa ang reaksyon ng taong ito sa huli. Gaya ng pagpatay ng walang awa ng mga Buddhist ng India, ang balik ay mas matindi sa kanila. Noong sakupin ng mga Mongols ang Iran at Iraq ni Chengiz Khan at ang anak nitong si Hulagu Khan, gumanti sila ng todong todo. Ang kanilang mga kabihasnan ay naghirap ng todo sa loob ng 6 na siglo, mula 651 โ 1200 sa kamay ng mga Muslim na mananakop. Ang mga ito ay Buddhist sa pananampalataya, pero sinagad ng mga Jihadis sa galit. Ang mga barbarong Muslim ay nakatikim ng hagupit mula sa mga mas barbarong grupo ng tao, ang mga Mongols. Ang Capital ng Abbasid Caliphate sa Baghdad ay sinakop, napakaunti lang ng mga namatay sa panig ng mga Mongols at ang mga nagsimatay sa mga Muslim ay lagpas ng dalawang milyon. Winasak ng mga Mongols ang mga Mosques, sinunog ang mga malalaking bahay at palasyo. Pinagpapatay nila ang mga napakaraming tao na parang langgam lang. Pinarusahan ng todo ng mga Mongols ang mga Muslim na ito. Ayon sa pamosong manlalakbay na si Marco Polo, ang caliph na si Al-Mustaโsim ay kinulong sa tore na walang ibang pagkaing inilaan sa kanya kundi ang kanyang mga ginto at namatay umano ito na parang a*o. Ang lahat ng anak niya ay pinagpapatay at ang kanyang natitirang anak ay pinadala sa Mongolia. Dahil sa sinagad din sa galit ang mga taga-Europa, ganito rin ang naranasan nila sa kamay ng mga Crusaders. Marami sa mga ito ay mga nakihalo lang, mga Kriminal na nakisali sa digmaan para makapagnakaw. Ang mga ito ay pinarusahan din ng todo ang mga Muslim na nahuhuli nila, bilang ganti sa kabrutalan nilang gawain. Sa katunayan, ang mga Mongols lang at mga Crusaders ang nagawang masakop ang mga teritoryong nasakop ng mga Muslim simula noong walang tigil silang nag-expand palabas ng Arabia mula 622. Ang mga naging katapat ng Islamic invaders ay ang mga Franks sa Tours, sina Charles Martel, ang mga Spanish re-conquistadores, mga Hindus sa ilalim ni King Sivaji, mga Nubian marksmen at mga Thais na binawi ang Sultanate of Pattani noong ika-17 siglo na isang maiksing tagumpay laban sa islam.
Sa Afghanistan, bansang tinitirhan ng mga Buddhist, noong puma*ok ang mga barbarong mananakop dito, ang mga Buddhist ay walang ginawa. Para silang mga tupa na nilamon ng walang laban ng mga buwaya. Pinagpapatay sila ng walang laban. Sa timog silangang Asya naman, ang dalawang makapangyarihang Imperyo ay ang Sri Vijaya at Majapahit. Ang mga hari ng dalawang pwersang ito ay sumusunod sa magkahalong pananampalatayang Hinduismo at Budismo. May mga kahalintulad rin silang mga hinahangaang kabihasnan sa mundo na matatagpuan sa ngayon ay Laos, Camboda, Thailand at Burma (Myanmar). Sila ang nagtayo ng mga kahanga-hangang mga lungsod na kilala sa malalayong lugar. Makikita mo kung gaano ka-angat ang kabihasnan sa mga wasak na lugar gaya ng Angkor Vat at Borobudur. Sa katunayan, ang Cambodia na naghihirap na ngayon ay dating pinakamayamang lugar sa buong mundo, para itong Dubai noon kung saan bagsakan ito ng ginto at masagana ang kalakalan dito. Sa Malaysia at Indonesia ay kumakalat na rin ang pag-asenso nila noong ika-12 hanggang ika-15 siglo. Dahan dahang nawasak ang mga kabihasnang ito noong magdatingan ang mga Arab dhows o mga sasakyang pandagat ng mga Arabo. May mga dala silang mga kinakalakal at dala rin nila ang doktrina ng Islam. Ang unang haring naging Muslim ay isang nagngangalang Parmeswara ng Sri Vijaya at siya ay naisahan lang kaya siya napa-anib sa Islam at naging Muslim. Siya ay dinaya lang dahil isang Arabong mangangalakal na Jihadis ang nangako sa kanya na kapag pinakasalan niya ang isang Muslim na babae at nag-convert sa Islam, tutulungan siya nitong labanan ang mga Thais o ang kaharian ng Siam. Sa umpisa, ayaw niyang magconvert pero tumitindi ang labanan, ang paligsahan ng mga kaharian. Binigyan siya ng prinsesa na si Pasai bilang pansamantalang asawa na hinahayaan sa Koran โNikah Mutโahโ. Karaniwang istilo nila ang pinapa-asawa ang mga Arabo sa mga Indonesian para ang magiging anak nila ay magiging Muslim. Ang Malacca ang unang trading port ng mga Arabo at doon sila nagsimulang ikalat ang Islam nila sa timog silangang Asya.
Bakit naging purwisyo ang Islam sa bansang Pilipinas?
Ang kailangang balikang kasaysayan para masagot ang tanong na ito ay ang sapilitang conversion ng mga Malays sa Islam noong ika-15 siglo. Ang mga Malays ay ang mga tao sa Timog Silangang Asya. Ang kaharian ng Sri Vijaya (Malaysia), Shailendra at Majapahit (na nakakalat sa Indonesia) ay dating Buddhist-Hindu. Ang tatlong mga kahariang ito ay naglalaban-laban, nagpapalakasan sa isaโt isa kasama ang Kaharian ng Siam (Thailand). Noong napilitang yakapin ng Hindung haring si Parameswara ang Islam ang buong kaharian ng Sri Vijaya ay magbabago na. Naisahan siya ng isang magandang babaeng si Pasai na nangakong tutulungan sila sa digmaan ibigay lang niya ang sarili sa Islam. Pinakasalan niya ito at ito ang naging sanhi ng pagkalat ng Islam sa kaharian. Ang mga naging anak ng hari ang nagtayo ng Sultanate sa Malaysia. Mula sa Malacca kumalat sa Malaysia at Indonesia ang religion ng Islam. Ang mga misyonaryo nila ay kumalat hanggang Borneo hanggang sa umabot ito sa timog ng Pilipinas, sa Minadanao. Karamihan noon sa timog-silangang Asya ay mga Hindu-Buddhist, maliban sa Pilipinas na nananatiling animista, mga taong may anito.
Ang trading port na Malacca ang unang bumagsak sa galamay ng Islam. Noong taong 1414, ang haring si Parameswara ay naging Muslim at kinumbinse siya ni Pasai na lahat ng kanyang nasasakupan ay gawin rin niyang Muslim. Nagkaroon ng forced conversion mula Malaysia hanggang Indonesia, kaya umabot ito sa Mindanao. Ngayon, Indonesia ang biggest Muslim country sa dami ng Muslim dito. Sinasabing noong 1380 isang Arabong mangangalakal na si Karim ul' Makhdum ang unang umabot sa Sulu, sa Pilipinas. Mga 1390s naman noong isang Prinsipe ng Minangkabau, si Rajah Baguinda ang nangaral ng Islam sa pulo. Noong 1390s unang naitayo ang unang mosque sa Pilipinas, ang Sheik Karimal Makdum Mosque. Ngunit ang malaking pwersa na nagkalat sa Islam sa Pilipinas ay ang paglaganap nito sa mga karatig pook. Noong mga huling yugto ng ika-14 siglo, karamihan ng timog silangang Asya ay Hindu-Buddhist maliban sa Pilipinas na karamihan ng tao ay mga animista, kasama na rito ang alamat na si Lapu-lapu.
Noong ika-15 siglo, ang kasultanan ng Malacca ay winasak ang iba pang mga kaharian ng mga Hindu ng Majapahit, pinahina nito ang kaharian sa Thailand at nilusob ang Pilipinas. Hindi nila gagawin ang mga barbarsimong paglusob kung sila ay hindi naging Muslim na kaharian. Ang pinakamalaking pwersang katunggali ng kasultanan ng Malacca ay ang Kaharian ng Siam sa Thailand at ang humihinang Imperyo ng Majapahit sa Indonesia, ang Aceh, Riau, Palembang at Sulawesi sa timog. Matapos tuluyang bumigay ang kaharian ng Majapahit at sapilitang pina-anib sa Islam ang mga nasasakupan nito, kasama ang mga Arabong kakampi ng mga Sultan ng Malacca, tumutok sila sa numero unong katunggali nila, ang Thailand. Ang Thailand ang natitirang matigas na lumalaban sa Islam sa rehiyon at nais nilang masakop ito. Hindi alam ng marami na ang mga Arabong nasa Malacca, kasama ang mga bagong anib na Malay Muslims ay walang tigil na inaatake ang Thailand. Halos nagiging matagumpay na ang balak ng mga mananakop na makuha ang Thailand ngunit noong dumating ang ika-17 siglo, noong 1600โs, naging kakampi ng Thailand ang mga maka-kanluran, ang mga Portuges at mga Olandes. Hindi na nakaporma ang mga Arabong mananakop nito, ngunit medyo huli na rin sila dahil malawak na ang nasakop ng Islam sa timog silangang Asya.
Ang pre-colonial History of the Philippines ay tumutukoy sa kasaysayan ng bansa bago magdatingan ang mga Kastila. Noong hindi pa dumapo ang Islam sa Pilipinas at Kristyanismo, noong ika-4 hanggang ika-10 siglo, ang timog na bahagi ng Pilipinas, ang Mindanao ay bahagi ng mga Imperyo ng Sri Vijaya at Majapahit. Dumating ang Hinduismo at Budismo sa Pilipinas sa panahon ng imperyo ng Sri Vijaya mula ika-7 hanggang 13 siglo. Nauna sila ng di hamak sa Kristyanismo at sa Islam. Sa pagitan ng 14-20 siglo, nagdatingan pa ang mga Intsik na nanirahan sa Pilipinas at mga nangangalakal at bitbit din nila ang Budismo. Matatag na ang Budismo dito sa bansa noong ika-7 hanggang ika-15 siglo, dahil sa Budismong imperyo ng Majapahit na mula Malaysia. Napakaraming mga nahukay sa bansa na mga ebidensya na may mga Buddhist statues at kagamitan sa mga panahon na ito. Ang salitang โdukkhaโ ay โpaghihirapโ para sa mga Buddhist na naging salitang gamit natin ngayon, bilang โDukhaโ o โmahirapโ katulad ng wikang bodhi na ang kahulugan sa Budismo ay kaalaman, sa atin ito ay konsensya o kaisipan. Ang wikang G**o ay mula sa Guru ng mga Hindu at noon pa man, ginagamit na ng mga Pilipino ang salitang โkarmaโ na galing rin sa India.
Mula sa timog ng Pilipinas, ninais ng Islam na umakyat pataas.
Bago pa man dumating ang mga Kastila sa Pilipinas noong 1521, huli na sila dahil kumakalat na ang nasasakupan ng Islam mula 1380 pataas. Sa loob ng 141 years, bakit napaka-unti lang ng mga tao sa Pilipinas ang nag-Muslim at dinatnan ng mga Kastila dito ay mga animista pa rin? Bakit naging madali lang sa mga Muslim na masakop ang mga imperyo ng mga Hindu-Buddhist? Ito ay dahil sa mabangis na nilabanan ng mga sinaunang Pilipino ang pananakop nila. Ang mga animistang mga tribu ni Humabon at Lapu-lapu ay tumutol magpasakop, sila ay lumaban. Hindi rin nila ninais na masakop ng Kristyanismo dahil ito ay mga banyaga. Patunay ito na ang mga sinaunang Pilipino gaya ni Lapu-lapu ay pinapahalagahan ang kanilang kalayaan. Mula 1380 hanggang 1414, ang mga Datu na ito na pinuno ng mga angkan na tinatawag nating Barangay ay naging matagumpay sa pagharang sa pananakop ng Islam. Naging madali ang pananakop sa mga Imperyo dahil ang โuloโ ang kanilang kino-convert. Mas kaunti lang ang kailangan nilang i-convert, mga leaders, hindi gaya sa tribu na kalat-kalat at may kanya-kanyang lenguahe. Ang mga nasasakupan ng mga dating Hindu-Buddhist na imperyo ng Sri Vijaya at Majapahit ang silang madaling maging Muslim dahil sumusunod sila sa mga nakakataas, ang iba sa kanila ay ang mga Moros na ngayon na naninirahan sa Sulu at Mindanao. Ang mga ninuno nila ay sapilitang pina-convert sa Islam para maiwasang ubusin ang kanilang lahi.
Naging mas madali ang conversion ng mga tao sa timog na bahagi ng Pilipinas dahil sa kanilang mga pinunong naka-sentro. Samantalang ang mga taga-Luzon at Visayas ay tribu-tribu, palihim kung lumusob at kalat-kalat sila, walang permanenteng tirahan. Ang kanilang mga kalahing nasa timog na mas sibilisado, mga Hindu sa Sulu at Mindanao ay nananatili sa kanilang komunidad, may mga maliit na silang mga nayon, mas madali silang sakupin at takutin. Mas madaling atakihin ang mga lugar na kitang kita sa mga dalampasigan, mas hirap ang mga taga Sulu at Mindanao na lumaban sa Islam, may mga kakampi na sila sa malayong lugar na nag-muslim na, higit pang humirap noong ang mismong buong Sri Vijaya ay naging Muslim na. Sila ay nakadepende sa mga karatig pook para sa kalakalan, mahirap sa kanilang kalagayan na ang mga Muslim na ito ay hindi nila magiging ka-alyansa. Ubusin ang lahi o mag-muslim na lang ang natirang pag-pipilian nila. Naging madaling maging muslim ang mga ninuno ng mga Moro ngayon sa timog. Samantalang ang mga tribu-tribu ay may kakayahang tumutol sa Islam. Mula 1380 hanggang ika-16 siglo, mariin na tumanggi ang mga tao dito na magpasakop sa Islam, hanggang sa yakapin ng mga Pilipino ang Kristyanismo at magkaroon ng iisang lahi, iisang pagkakakilanlan ang mga tao dito.
Pinatay ba ni Lapu-lapu si Magellan?
Si Magellan ay sinadyang puntahan si Lapu-lapu bilang tugon sa kasunduan. Ang mga tao ni Lapu-lapu ang nakapatay kay Magellan sa dalampasigan. Sa mga sumunod na dekada, sa mga tribu-tribu maramihan ang nagconvert sa Kristyanismo sa mabilis na panahon. Ang mga Kastilang Misyonaryo ay nakipag-alyansa sa mga pinuno ng mga tribu at nang banggitin nilang may iisang kaaway lang sila, isang common enemies, mga Muslim, ang mga Moro sa timog, nakipagkampihan sila. Alam ng mga animistang tribu ng Luzon na sa loob ng dalawang siglo mula 1380, walang tigil silang nakakaranas ng pasakit sa mga pandurukot, pagpatay, pagsunog kubo ng mga Moro na ito. Ang mga Kastilang prayle ay inaral ang mga katutubong wika para maabot nila ang hangarin ng mga tao dito. Alam ng mga sinaunang Pilipino na ibang iba ang istilo ng mga Kastila sa istilo ng mga muslim na gumagamit ng ibang taktika, walang tigil na paglusob, pagsunog ng mga kubo, pananakot para pwersahing mag-convert sa Islam ang mga tao. Gumagamit ng dahas ang mga Muslim, samantalang dialogo ang ginamit ng mga Kastila. Ang mga Kastila rin ay may malagim na nakaraan laban sa Islam, sila ay nasakop sa loob ng napakaraming siglo mula 711 hanggang 1492, naging purwisyo sa kanila ang Islam. Nagkakaintindihan ang mga tribu-tribu sa bansa at ang mga Kastila sa kanilang iisang kaaway. Mas madali sa mga katutubong Pilipino na magpasakop sa mga Kastila dahil solusyon ito sa pahirap na dulot ng mga Muslim na gumagawa ng gulo sa loob ng dalawandaang taon.
Ang isa pang dahilan ng naging madaling pag-anib sa Kristyanismo ng mga animistang Pilipino ay ang pamamaraan ng mga Kristyano. Ang pagbinyag sa tubig ay kawangis ng tradisyunal na gawain nila na gumagamit din ng tubig. Ilang dekada lang, ang mga tribu ng Luzon, Visayas at ang sikat na lungsod ng Cebu ay naging Kristyano na. Nakilala ng mga Pilipino si Kristo sa unang pagkakataon, isinantabi nila ang mga anito at ang kanilang hawak ay ang imahen ng Sto. Niรฑo. Kahit pa nahigitan ng mga Muslim ng dalawang siglo ang mga Kristyano, hindi nila na-convert ang mga tribu sa kanilang relihiyon, ang mga ito ay lumaban sa kanila. Kabaligtaran ito sa mga kasinungalingang propaganda nilang pinapauso na ang Pilipinas ay Muslim raw na bansa, bago ito sakupin ng mga Kastila at sapilitan silang ginawang Kristyano, gawa ng pananakot. Taktikang Muslim ang sapilitang conversion at pananakot, hindi ito Kristyano.
Umakyat din pataas sa Visayas at Luzon ang Islam, halimbawa noong 1565, umabot sa Manila Bay ang Islam. Samantala, sa timog noong mga panahon na yun, walang tigil ang labanan ng mga katutubong baranggay at mga mananakop na Muslim. Naging mas organisado ang paglaban sa Islam ng mga sinaunang Pilipino matapos dumating ang mga Kastila noong 1521. Bago dumating si Magellan, may mga iilang animistang Pilipino sa timog ng bansa ang naging Muslim na. Masasabi nating medyo naging late ang dating ni Magellan, sa panahon niya nagaganap ng kasalukuyan ang pananakop ng Islam sa bansa. Ito ang dahilan kung bakit mabangis, praning si Lapu-lapu laban sa mga mananakop. Sa katunayan, isang biyaya ang pagdating ni Magellan dahil ito ang naging hudyat ng paghinto ng pananakop ng Islam sa bansa.
Naging kaibigan ni Ferdinand Magellan ang mga pinuno ng mga tribu, isa dito si Rajah Humabon ang hari ng Cebu, kasama ng kanyang reyna na si Hara Amihan, sila ay naging Kristyano at nakatanggap sila ng banal na imahen ni Sto. Niรฑo (Holy Child Jesus). Kaibigan ang turing nila sa isaโt isa, kontra sa kumakalat na internet meme na sinakop ang Pilipinas ng mga Kastila gamit ang dahas, Islam-style. Napakarami ng mga katutubong naging Katolikong Kristyano sa maiksing panahon. Madali silang nag-convert sa Kristyanismo. Maganda man ang nangyari, napasabak rin si Magellan sa mga awayan ng mga tribu.
Si Rajah Humabon at ang kakampi nitong si Datu Zula ay kinumbinse si Magellan na patayin ang kanilang mortal na kaaway, si Datu Lapu-lapu ng Mactan. Lahat ng sinaunang mga tribu at kabihasnan, walang tigil ang mga labanan, patayan sa mga magkakatabing mga pangkat, ang sinaunang Pilipinas ay hindi naiiba sa kanila. Nais ni Magellan na pag-isahin ang pwersa nilang lahat, gawin silang Kristyano gaya ni Humabon upang maging mas matibay sila sa pagharang sa Islamisasyon. Ngunit tumanggi si Datu Lapu-lapu na maging Kristyano. Magiging mahirap kay Magellan iwanan ang mga tribung Kristyano habang may mga brutal pa silang kaaway sa paligid. Umaga, ika-27 ng Abril taong 1521, lumayag patungong Mactan si Magellan kasama ang kanyang piling mga kawal. Dinatnan nila ang mababaw na tubig, hindi kaya ng barkong tumungo sa lugar ni Lapu-lapu. Ang katubigan ay halos hanggang bewang sa lalim, batuhan, nilakad nila ito ng mahaba. Sila ay sinasalubong na ng mga pana sa malayo pa lang, pagod na ang mga matipunong kawal ni Magellan nang salubungin sila ng napakaraming kawal ni Lapu-lapu. Hindi inaakala ng kaunting Kastila na higit sa libo ang nag-aabang na mandirigma sa kanila. Nakilala ng mga mandirigma ni Lapu-lapu kung sino ang Kapitan. Inatake nila si Magellan hanggang mahulog ang helmet nito ng dalawang beses na proteksyon sa kanyang ulo. Tinusok si Magellan sa mukha ng kawayang sibat ngunit nakaganti siya at sinaksak ang mandirigma. Noong bubunutin niya ang espada sa katawan nito, siya ay nahirapan dahil sugatan na ang kanyang kamay. Siya mismo ay humarang para makatakas ang mga kasamahan niya. Ilang beses siyang tumitingin patalikod, tinitignan kung ang mga kasamahan niya ay nakatakas na patungo sa barko. Nakita ng mga kawal ni Lapu-lapu na sugatan na siya at sumugod ang mga ito. Ang isa sa kanila ay tinaga siya ng napakalaking tabak sa paa, si Lapu-lapu kaya ito? Doon na nadapa si Magellan at siya ay kinuyog, pinagtataga at pinagsasaksak. Sinasabing tinamaan ng matalim na kawayang sibat si Magellan. Mga 49 lang na katao sina Magellan, ang 11 sa kanila ay bantay ng barko. Dinatnan nila ang dalampasigan na nakahanda ang higit kumulang 1,500 na kawal na sumigaw ng todo habang lumulusob. Sino ang pinaghahandaan ng mga kawal na ito? Bakit napakarami nila at handa silang lumaban? Mga Kastila ba? Hindi. Ang mga Kastila ay kararating lamang, hindi nga alam ng mga taong ito na may mga taong gaya nila. Parating handa si Lapu-lapu dahil sa walang tigil na paglusob, pang-gugulo ng mga Muslim.
Pagkamatay ni Magellan, pansamantalang nahinto ang paglaganap ng Katolisismo sa bansa. Matapos ang kalahating siglo, noong 1571, tinalo ng mga mas malakas na pwersa ng mga Kastila ang Muslim na mananakop na si Rajah Soliman ng Manila at nagsimula na ang kolonisasyon ng Pilipinas. Taong 1543, dalawang dekada matapos mamatay ni Magellan, ang kilalang manlalakbay na si Ruy Lopez de Villalobos ay namuno sa pagpunta ng bansa at siya ang nagbigay sa ngalan nitong Las Islas Felipinas sa mga isla ng Samar at Leyte. Taong 1565 pa nagkaroon ng permanenteng kolonya ang Espanya noong pinamunuan ni Miguel Lopez de Legazpi ang mga Conquistadores.Tumungo sila pa-Cebu galing sa New Spain o Mexico. Matapos ang pagkatalo ni Rajah Solayman sa Maynila, tinatag ni Legazpi ang kapitolyo sa Maynila at ito na ang naging daungan ng barko ng mga manlalayag na mga Kastila. Nasakop ng mga Kastila ang Pilipinas ng hindi dumanak ang dugo, kontra sa kinakalat nilang propaganda na walang katotohanan. Ang mga palaban lang, noon pa man ay ang mga Muslim at doon lang may dumanak na dugo. Hindi totoong Muslim country ang Pilipinas bago dumating ang mga Kastila. Ang mga ninuno ng mga Pilipino ay lumaban sa mga mapang-api, mapang-alipin na mga Muslim na galing sa katimugan.
Walang tigil ang pag-atake sa mga dalampasigan ng mga Muslim upang gambalain ang bansang unti-unting nabubuo, nagkakaisa sa tulong ng mga Kastila ang ng Kristyanong Simbahan. Sa katunayan, ang mga pangalan ng lugar gaya ng โMauban, Quezonโ at โDumagueteโ ay impluwensya ng walang tigil na pang-gugulo, pang-gagambalang gawain ng mga Muslim raiders sa mga kapuluan. Ang Dumaguete ay hango sa ngalan na โDagitโ dahil dinadagit ng mga Muslim ang mga kabataang babae para gawing s*x slaves. Ang Mauban naman ay pinangalan sa bayaning si G*t Uban na lumaban sa mga mananakop at mandaragit na mga Muslim.
Wala pang mga Kastila, dumating ang mga Kastila, dumating ang mga Amerikano, umalis naman ang mga Amerikano, patuloy ang purwisyo ng Islam sa bansa. Noong 2009 may Ampatuan massacre, 2013 sinunog nila ang Zamboanga city, 2015 pinagpapatay ang SAF44 ng walang awa. Patunay lang ito na hindi nawala ang kabrutalan at barbarismo ng Islam simula pa noong 1380 dahil ang problema mismo ay ang Islam, hindi pulitika o awayan sa lupain.
Mga Hindu man, Budista, Animista o Kristyano hindi sila katulad ng Islam na seryoso sa plano nitong sakupin ang buong mundo gamit ang dahas at pananakot. Kapag nakalimutan natin ang nakaraan, hindi tayo makakapunta sa patutunguhan. Sa ngayon, patuloy pa rin ang pag-subok ng Islam na sakupin ang bansa sa pamamagitan ng Al-Hijra o migration. Kung mapapansin ninyo, ang mga lugar dating kaunti ang Muslim, doon sila nagsusumiksik. Ang Quiapo ang sentro ng Kristyanismo sa Pilipinas kaya doon sila lalong nagpaparami.
