02/08/2023
Meron akong binibilhang ulam na karinderya.
And sa tuwing bibili ako ng ulam, nagtataka ako.
Sa lahat ng kainan sa paligid, siya lagi ang dinudumog.
Literal, sa iba, 2 lang ang tao. Sakanya, 10 - 15, nagsisiksikan.
I always wonder, siguro dahil friendly talaga ang owner.
So, this morning. Naiisipan ko, kumain sakanila.
Out of the blue, nagulat din si ate. Bakit ako nag dine in. 🤣
Sabi ko, for a change. Napapagod ako sa routine ko.
Nakaupo ako sa isang sulok, at may isa ako napansin.
Lahat ng workers nalapait sa tabi ko.
Merong isang notebook, nagsusulat sila ng name then may presyo.
Nag ask ako sa bantay, para saan. (marites lang ang Yosei)
Soooo ayun pala yun.. Yung mga nakain dun.
Pag walang pera, nakikiusap kay ate na magpay sila when they are able.
Pag may sweldo, or pag nakaluwag.
Yung iba daw kasi, lalo na pag bago palang. Walang wala talaga. Kaya ganun yung inooffer niya, na kahit daw Sunday close sila. Merong nakatok, walang pang food. Tapos nagbibigaw daw tong si ate for free.
Minsan, yung ibang trabahante, kakain ng kalahating ulam sa umaga, yung kalahati sa tanghali.
Para lang nakatipid. Ganun daw lagi.
Kaya hinahayaan niya na mag adjust para sa needs ng tao.
Lahat to according sa bantay, hindi mismo si ate yung nagkwento. Kaya mas malalim dating sakin.
Like, para sa akin. Bilang isang negosyante.
Anong assurance na babayaran ka ng mga taong to.
E sa iba sila nagwowork.
Paano kung di na din sila nakapagwork.
Kaya grabe yung tiwala at pag ibig.!
PUSO TALAGA NA MAKATULONG!
Sa kabila pala ng masayang ngiti ni ate,
e talagang hindi lang basta ngiti yung inoffer niya.
Kundi genuine smile at genuine heart to help.
Secondary nalang ang pagkita.
Nakaka inspire, tunay talagang nakaka inspire.
Na yung karinderya ay nagsisilbing SOCIAL ENTERPRISE.
Hindi basta karinderya, but a place where she feeds the empty stomach.
Di ko na kinausap si Ate, pero yung puso ko sobrang galak na galak at sobrang inspired na meron pa rin talagang taong katulad niya. The best ka!!!
❤️❤️😭💪
