10/01/2025
Napakaraming misis ang araw-araw na nagbubuhos ng pagod at oras para sa pamilya, ngunit bihirang makaranas ng tunay na pasasalamat. Para sa karamihan ng mister, ang tingin nila sa kanilang asawa ay simpleng tagaluto, tagalinis, tagapag-alaga ng mga bata, at tagapuno ng lahat ng kakulangan sa bahay. Ngunit, hindi ba dapat tanungin kung kumusta naman siya? Ano ang nararamdaman niya? Nasaan ang pagkilala sa sakripisyo niya?
Bakit nga ba ganoon ang trato?
Kapag nagkasakit ang anak, pabaya raw siyang ina. Kahit siya na ang nagkulang ng tulog para alagaan ang mga bata, siya pa rin ang sinisisi.
Kapag kinapos ang budget, hindi raw siya marunong humawak ng pera. Kahit siya na ang nagtitipid at nagbabalangkas ng budget para mairaos ang gastusin, siya pa rin ang itinuturong dahilan ng kakulangan.
Kapag siya ang napagod, tamad daw. Kahit sunud-sunod ang gawain sa bahay—pag-aalaga ng mga anak, pagluluto, at paglilinis—wala pa rin siyang karapatang mapagod.
Kapag nilalabas ang emosyon, sinasabihan siyang maarte. Ang simpleng paghingi ng oras o lambing ay tinuturing na pangungulit o pagiging demanding.
Pero tanungin mo ang sarili mo, mister: Asawa ba ang turing mo sa kanya o empleyado?
Ang pagiging misis ay hindi nangangahulugang buong buhay niya ay umiikot lang sa tahanan. Hindi siya nilikha para maglingkod lamang sa'yo o sa inyong pamilya. Asawa siya—hindi katulong, hindi empleyado, at lalong hindi robot na kayang gawin ang lahat nang walang pahinga.
Tandaan mo ito:
Hindi siya simpleng tagaluto o tagalinis—isa siyang katuwang sa buhay.
Hindi siya umaasa lang sa sahod mo—ginagawa rin niya ang lahat para makatulong at makabuo ng masayang pamilya.
Hindi siya robot—napapagod, nasasaktan, at nangangailangan din siya ng pagmamahal, respeto, at suporta.
Kung ikaw, mister, ay nagrereklamo sa bigat ng responsibilidad mo, isipin mo rin ang bigat ng pasan niya. Ang bahay at pamilya ay hindi lang dapat responsibilidad ng isa. Ang pagiging mag-asawa ay pagtutulungan, pagkakaintindihan, at pagkakalinga sa isa’t isa. Kung mahal mo siya, ipakita mo hindi lang sa pagbibigay ng pera o materyal na bagay, kundi sa pag-alalay sa kanyang damdamin, sa pagrespeto sa kanyang sakripisyo, at sa pakikiisa sa mga bagay na ginagawa niya para sa inyong pamilya.
"Hindi lang asawa, kundi karamay. Hindi lang taga-bahay, kundi katuwang sa buhay."
Ngayong alam mo na ang hirap na pinagdadaanan niya, mag-isip ka. Hanggang kailan mo siya ituturing na pang-bahay lang? Hanggang kailan ka magbubulag-bulagan sa mga sakripisyong ginagawa niya para sa inyong pamilya? Wala namang masama kung babawi ka ngayon—bigyan mo siya ng oras, suporta, at pagmamahal na nararapat sa kanya bilang asawa, ina, at higit sa lahat, bilang isang tao. 🙏🙏❤️
゚