24/12/2024
Blah blah blah..
Kapag ipinanganak kang mahirap, bawat pisong kinikita mo ay parang isang tagumpay na hindi mo akalaing posible. Sa bawat hakbang ng pag-angat, unti-unti mong binibili ang mga bagay na dati ay pangarap mo lang—bagay na akala mo noon ay para lang sa mga taong nasa itaas. Yung unang branded na sapatos, mamahaling kape, o simpleng pagkain sa restoran na hindi mo makuhang pasukin dati, lahat ng 'yan ay may kakaibang saya. Hindi dahil gusto mong magyabang, kundi dahil gusto mong damahin ang mga bagay na ipinagkait sa'yo noon.
Pero minsan, hindi maiiwasan na may ibang tao na tatawagin kang hambog. Hindi nila naiintindihan na bawat binibili mo, bawat na-aabot mo, ay hindi lang luho—ito ay bahagi ng paggaling mo, ng pagtupad sa mga pangarap ng batang ikaw. Healing your inner child, ika nga.
Kaya kung may nagsasabing 'hambog' ka, hayaan mo sila. Hindi nila alam ang mga gabing nagtiis ka ng gutom, ang mga araw na hindi ka sigurado kung saan kukuha ng pamasahe, o ang pakiramdam ng laging naiinggit pero hindi maabot. Ang alam mo lang, karapat-dapat ka na rin sa mga bagay na dati ay hindi mo kayang maabot. At ngayon, sa bawat pagbili mo, pinapalaya mo ang sarili mo mula sa sakit ng kahapon.
Hindi ito pagyayabang. Ito ay pagmamahal sa sarili—at walang mali doon.
