11/05/2023
Christine Araneta Cordero Canindo
Born : February 14, 1966
Died : May 11, 2007
It's been 16 years since you've been gone,..matagal na rin pala pero parang kelan lang,..still your memory lingers at sobrang namimiss pa din kita Mama 😔
Sobrang fresh pa nga sa akin lahat,.. lage ko sini-share sa lahat, nun nabubuhay kapa at nag start ako mag work,..halos 2yrs na ako nag tatrabaho pero ni hindi ko nahawakan ang ATM ko, ni hindi ko alam magkano ang sweldo ko, basta binibigyan mo lang ako ng food at pamasahe ko,.tapos minsan sinusundo mo lang ako at tambay pa kayo sa foodcourt ng kung sino sa mga kapatid ko ang kasama mo., Never ako nag complain at never din ako ng kwestyon sau dahil alam ko hirap ka sa buhay natin lalo na hindi yun ang nakasanayan mo.. at ang goal ko lang is makatulong sau at mga kapatid ko.(kung hindi ka sana nagkasakit, hindi ko pa mhahawakan at hindi ako matututong gumamit ng ATM)pero alam ng lahat paano natin inilaban yang buhay mo,ilang taon na hindi ko kayang ikwento ng deretsahan sa ibang tao kung ano ang nangyari sau kasi hirap akong alalahanin ka, ang tagal na pero hanggang ngaun naiiyak pa rin ako kapag naalala ka.
Until one day, at my early age is iniwan mo na kami lahat.. naiwan sila lahat sa akin,.i promised you to take care of my siblings (8 of them) and until now hindi ko alam paano ko nai-survived lahat ng yun.,at pacenxa kana, sana hindi kita na failed Ma, but one thing is for sure..i would not do it all kung hindi ikaw ang naging Nanay ko who have tough me to be independent at a young age, kung paano maging masikap, matyaga at maging matalino sa buhay, kaya kahit anong hirap ang pinagdaanan natin noon, i am still proud to be your eldest child Mama! Proud akong i share ang nakaraan natin kahit mahirap kasi nandoon ka, kasama ka namin,..
Sobrang daming dagok at pagsubok sa buhay, alam yan ng mga nakakakilala sa atin, pero laban lang ako ng laban! Alam kong ginagabayan mo kami!
And still i would be glad to be your child again, iloveyou Ma! Kahit ilang taon pa ang lumipas, hindi kita makakalimutan.