Nepali News

Nepali News जय पाथीभरा माता जय जय जय पाथीभरा माता ?

♥ माताको जय होस्  ♥आस्था,विश्वास र हामी सबको दुख बुझ्ने मायाकी खानी श्री पाथिभरादेवी माताको कृपा सदैब हामी माथि बनिरहोस....
17/01/2025

♥ माताको जय होस् ♥
आस्था,विश्वास र हामी सबको दुख बुझ्ने मायाकी खानी श्री पाथिभरादेवी माताको कृपा सदैब हामी माथि बनिरहोस... माता हामी सबैको रक्षा गर्नुहोस्
__/।\__ शुभ-रात्री जय #आमा🙏🌹🔱🕉️

स्वस्थानी व्रतकथा भाग – ५ त्रिपुरदाह वर्णन :---------------------------------------------श्री गणेशाय नमः ।। ॐ नमश्चण्डिक...
17/01/2025

स्वस्थानी व्रतकथा भाग – ५
त्रिपुरदाह वर्णन :
---------------------------------------------

श्री गणेशाय नमः ।। ॐ नमश्चण्डिकायै ।। श्री सरस्वत्यै नमः ।। श्री स्वस्थानीपरमेश्वर्यै नमः ।।
ॐ यं व्रह्मावरूणेन्द्ररुद्रमरुतस्तुन्वन्ति दिव्यैः स्तवै–
र्वेदै साङ्गपदक्रमोपनिषदैर्गायन्ति यं सामगाः ।
ध्यानावस्थिततद्गतेन मनसा पश्यन्ति यं योगिनो
यस्यान्तं न विदुः सुरासुरगणाः देवाय तस्मै नमः ।।१।।
श्रीमच्चन्दनचर्चितोज्ज्वलवपुः शुक्लाम्बरा मल्लिका–
मालालङ्कृतकुण्डला प्रविलसन्मुक्तवलीशोभिता ।
सर्वज्ञाननिदानपुस्तकधरा रुद्राक्षमालाकरा
वाग्देवी वनदाम्बुजे वसतु मे त्रैलोक्यमाता चिरम् ।।२।।
मूकं करोति वाचालं पङ्गुं लङ्घयते गिरिम् ।
यत्कृपा तमहं वन्दे परमानन्दमाधवम् ।।३।।
नमो भगवते तस्मै व्यासायमिततेजसे ।
यस्य प्रसादाद् वक्ष्यामि नारायणकथामिमाम् ।।४।।
नारायणं नमस्कृत्य नरञ्चैव नरोत्तमम् ।
देवीं सरस्वतीं व्यासं ततो जयमुदीरयेत् ।।५।।
साष्टाङ्गं नमनं कृत्वा स्वस्थानीं परमेश्वरीम् ।
कथां सुधोपमां देव्याः श्रुत्वाऽऽभीष्टफलं लभेत् ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः।।
ॐ अष्टासु च दलेष्वेषु मातृकाष्टस्थितास्तथा ।
खड्गं त्रिशूलं चोर्ध्वञ्च वामे च वरमुत्पलम् ।।
चतुर्भुजा त्रिनेत्रा च सर्वालङ्कारभूषिता ।
सुवर्णवद्विकासाभा स्वस्थानी परमेश्वरी ,।।
ॐ श्री स्वस्थानीपरमेश्वर्यै नमो नमः।।

कुमारजी आज्ञा गर्नुहुन्छ । हे ! अगस्त्य मुनि, अब म त्रिपुरासुरले गरेको तपस्या र महादेवले त्यसलाई भष्म गराउनु भएको जो रहस्यमय र पुण्यमय अद्भूत कथा छ सो सुनाउँदैछु । अघि विष्णुले वराह अवतार धारण गरेर जब हिरण्याक्षको वध गर्नुभयो, त्यो देखेर सम्पूर्ण दानवहरूको शक्ति क्षीण भयो । ती दुःखी भएर खेद गर्न थाले । त्यसैबेला मय नाम गरेको दैत्य अफसोच गर्दै विचार गर्न लाग्यो । कामदेव नहुँदा रतिको जुन अवस्था भएथ्यो त्यस्तै शक्ति क्षीण भएको मयले घोर तपस्या गरेर ब्रह्मालाई प्रसन्न गराई कहिल्यै नमर्ने अमरत्व वर माग्ने इच्छाले तारकासुर र विद्युतप्रभ नामका आफ्ना दुई साथीहरू सहित भएर हिमालयमा गए । त्यहाँ तीन दैत्यहरूले पुसमाघका जाडामा अत्यन्तै पातला कौपिन मात्र लगाएर तपस्या गर्दथे । बैशाखजेष्ठमा मरुभूमिमा गएर पञ्चाग्नि तापेर तपस्या गर्दथे । अनि साउनभदौमा खुला नागीमा पानीको झरनामा रहेर तपस्या गर्दथे । यसरी तपस्या गर्दा गर्दै दशहजार वर्ष बिते । तिनका शरीरको हड्डी र छाला बाहेक अरु केही रहेनन् । तिनीहरूको यस्तो कठिन तपस्याबाट सन्तुष्ट भएका ब्रह्माले दर्शन दिई आज्ञा गरे :– हे दानव वीर हो ! तिमीहरूका तपस्याबाट म प्रसन्न भएँ । के वरदान चाहियो माग । ब्रह्माबाट यो आज्ञा भएको सुनी ती दैत्यहरूले बडो हर्ष मान्दै साष्टाङ्ग दण्डवत गरी दुबै हात जोडी बिन्ती गरे :– हे कमलासन ! हे पितामह ! हामी अमरत्व चाहन्छौं । हाम्रो बल पराक्रम ठूलो होस् । हामीबाट अब बनाइने तीनवटा शहरहरू आकाशमा विमानजस्तो एउटै भएर रहनेछन् र त्यसमा देवता र मनुष्य पुग्न नसकून् । हामी ठूला बलवान् र पराक्रमी हुन पाऊँ । यिनै वर हामीमा प्रदान होउन् । मयादि दैत्यहरूले यस्तो वरदान मागेको सुनी ब्रह्माजी आज्ञा गर्नुहुन्छ – हे दानव हो ! अबध्य वरदान ता म दिन सक्दिन । मृत्यु नहोस् भन्ने वरदानलाई छोडेर अब जे मागे पनि दिनेछु फरक पर्दैन । ब्रह्माजीका यस्ता वचन सुनी मय दानव भन्दछन् – हे प्रभो ! मबाट आकाशमा बसाइने तीनवटा पुर एकै ठाउँमा रहने छैनन् । ती अलगअलग रहनेछन् । जब दशहजार वर्ष पुग्छ तब ती तीनवटै पुरको मिलन आधा निमेषका निम्ति मात्र हुनेछन् । ठीक त्यसै बखतमा एकै वाणद्वारा ती तीनै पुरलाई जसले नाश गर्ला त्यही वीरद्वारा मात्र मेरो मृत्यु होस् । मय दानवको यस्तो निवेदन सुनी तथास्तु भनी हाँसमाथि सवार हुनुभएका ब्रह्माजी आफ्ना लोकतर्फ जानुभयो । हे अगस्त्य मुनि ! त्यस मय दानवले पनि जगतको नाश गर्ने मनसुवा लिएर आकाशमा तीन पुरको रचना गर्दो भयो । तीन पुरमध्ये एउटा फलामको, दोस्रो चाँदीको र तेस्रो चाँहि सुनको बनायो । आकाशमा रहेका ती तीन पुर सुमेरु पर्वतका तीनवटा सिङ झैं देखिन्थे । नानाथरीका आँखीझ्याल भएका अग्लाअग्ला महलका अटालीहरू ठाउँठाउँमा सुनका पाताहरूले मोडिएका राम्राराम्रा ढोकाहरू बनाइए । ठाउँठाउँमा मोती, प्रवाल, मणिमाणिक्य आदि राखिए । अनेकौं रत्नहरूमा विजुलीको जस्तै प्रकाश चारैतिर फैलिएको थियो । महलका झ्याल ढोकाहरूमा चित्र–विचित्रका हीरामोतीहरू जडिएको हुँदा त्यसमा चन्द्रमाको किरणको प्रतिबिम्बले झन् झल्झलाकार देखिन्थ्यो । नाना रङ्गीबिरङ्गीका ध्वजा पताकाहरूमा लागेका मन्दमन्द वायुले फर्फराउँदा अति शोभा पाउँथ्यो । विभिन्न कारिगरीको कृति झल्किने पङ्क्तिबद्ध महलहरू पनि रत्नैरत्नले जडिएका थिए । बाटा गल्ली र सडकहरूमा पनि उत्कृष्ट कलाकारिताको सीप झल्किएको थियो । विमानको जस्तो रूप भएको तीनवटा मिलेर एउटै देखिने त्यो पुर हजारौं बगैंचामा ६ वटा ऋतुमा ऋतु अनुसारका विभिन्न फूलहरू ढकमक्क फुलेका र फलहरू फलेका समान देखिन्थे । धेरै तलाउहरूमा पनि अनेकौं प्रकारका कमलका फूलहरूले शोभा दिएको थियो । यस्ता तरहले ती त्रिपुरका दैत्यहरूका घर, बाटा, सडक, बगैंचा, तलाउ, आदि बने । त्यहाँका बगैंचामा मयूर, कोइली, चखेवा आदि पन्छी हरूले शोभा बढाएका थिए । कलशजस्ता कुचमण्डल भएका, वारुणि मदिराका मदले रक्तवर्णका नेत्र भएका, ठूला आँखा, वारुले कम्मर र कोइलीको जस्तो बोली भएका, सधैं लज्जाले अलिअलि लोलाएर हाँस्ने, यस्ता सुन्दरी स्त्रीहरूले युक्त भएको त्यो पुरी इन्द्रपुरी झैं मनोरम देखिन्थ्यो । हे मुनि ! ती तीनवटा पुरमध्ये मय दानवले फलामको पुर तारकाक्षलाई दियो । चाँदीको पुर विद्युतप्रभलाई दियो र सुवर्णको पुर राजा मयले आफूलाई भनेर लियो । यसरी ती त्रिपुरका मालिकहरू आ–आफ्ना मन्त्रीगण, ब्राह्मणवर्ग र नोकरचाकरले सहित आ–आफ्ना स्त्रीहरूले शोभायमान भै आफ्ना शत्रु र तिनका सेनालाई जिती सुखपूर्वक तीनै लोकको आनन्द पाएर रहन लागे । सबै थोकमा परिपूर्ण भएर घमण्ड र अहङ्कारले उन्मत्त भएका ती दैत्यहरूले देवताहरूलाई जितेर उनीहरूका बगैंचामा रुख बोटविरुवाहरू उखेल्न लगाएर आ–आफ्नामा ल्याए । त्यो बाहेक देवलोकमा भएका अप्सराहरू र अरु सुखका साधनहरू पनि लुटेर, चोरेर ल्याउन थाले । यसरी देवताहरूलाई अनेकौं दुःख र कष्ट दिँदादिँदा धेरै समय व्यतीत भयो । त्रिपुरवासी दैत्यहरूका अत्याचारले पीडित भएका इन्द्रादि देवताहरू अत्यन्तै दुःखित भई ब्रह्माजीका शरणमा गई आफूमाथि आइपरेका सम्पूर्ण दुःख र कष्टको विस्तार गर्दा भए । त्रिपुरवासी दैत्यहरूबाट भएको उपद्रवलाई बुझी देवताहरूलाई शान्त गराई ब्रह्माजी विरिञ्चिबाट आज्ञा भयो –हे सुरवृन्द ! त्रिपुरासुर दैत्यहरू बडा बलिया छन् । हामीबाट तिनीहरूको नाश हुन सक्दैन । केवल श्री महादेवबाट मात्र ती दैत्यहरूको नाश हुन सक्छ । त्यसकारण अब हामीहरू श्री महादेवका शरणमा जाऔं । वहाँ नै हामी सबैका गति हुनुहुन्छ ।” हे मुनि ! यसरी ब्रह्माजीको आज्ञा पाई सूर्य, इन्द्र, वायु आदि देवता ब्रह्माजीका साथ लागी कैलाशमा पुगे । वहाँ श्री महादेवलाई देखी ब्रह्मासहित सबै देवताहरूले स्तुति गर्नलागे – हे त्रिलोकेश ! हे पिनाकधारी ! हे चन्द्रशेखर ! हे मृत्युञ्जय ! हजूरलाई कोटीकोटी नमस्कार छ । चन्द्रज्योतिले प्रकाशमान भएका हे धुर्जाटि ! हे नीललोहित ! हे गङ्गाधर ! हे पिनाकपाणि ! हे पशुपति ! हजुरलाई कोटिकोटि नमस्कार छ । तीखो धार भएको बञ्चरो र त्रिशूल लिने नन्दीलाई वरदान दिने, जगतका आधार, देवताका पनि देवता हजुरमा कोटिकोटि प्रणाम छ । सधैं प्रसन्न रहने, यज्ञका निधि, हिमालवासी कैलाशपति श्री महादेव प्रभुमा कोटिकोटि प्रणाम छ । परात्पर, परब्रह्म, परमेश्वर, इन्द्रादि देवताहरूको पनि सृष्टि,पालन र संहार गर्ने यस्ता परमात्मा प्रमथाधिपति हजुरलाई कोटिकोटि प्रणाम छ । विरक्तिजनका हृदयमा र धर्ममा वास गर्ने, दिगम्बर धारण गर्ने, भक्तहरूका प्रिय, जगतका धाता–विधाता, सम्पूर्ण भोगलाई तुच्छ मान्ने, यस्ता शितिकण्ठ हजुरलाई कोटिकोटि प्रणाम छ । दक्ष यज्ञ नाश गर्ने, पूषाको दाँत भाँच्ने, रतिपतिलाई भष्म गराउने, हे पिनाकी ! हे गिरीश ! हे नीलकण्ठ ! हजूरलाई कोटिकोटि नमस्कार छ । श्मशान घरमा बसेर भूतप्रेत प्रमथगणले युक्त रहने, अज्ञानको नाश गर्ने, मोक्ष दिने, हे विश्वेश्वर, हे त्रयम्बक, हे कपर्दी ! हे शर्व ! हे रुद्र ! हे हर ! हे शम्भो ! हजुरलाई कोटिकोटि नमस्कार छ । हामीदेखि प्रसन्न भइबक्सियोस् प्रभू ! हजुरमा हाम्रो कोटिकोटि प्रणाम छ । हे अगस्त्य मुनि ! ब्रह्मासहित भएर देवताहरूले गरेका यस्ता स्तुतिद्वारा प्रसन्न हुनुभएका महादेवबाट आज्ञा भयो – ब्रह्माका साथ रहेका हे देवता हो ! म तिमीहरूदेखि प्रसन्न भएँ, लोकमा मबाट नदिइने कुनै वर छैन । तिमीहरूको जो इच्छा छ सो वर माग । महादेवबाट आज्ञा भएको सुनी प्रसन्नताले गदगद भएका देवताहरू बिन्ती गर्छन् – हे परमेश्वर ! परमेष्ठी ब्रह्माजीका वरदानले मदमत्त हुन गएका मयादि गरिएका दैत्यहरूले हाम्रा वन र उद्यानमा भएका उत्तमउत्तम फूल, बोटविरुवा आदि लुटेर लगी हाम्रो अमरावतीको सुन्दरतालाई नष्ट गराउनुका साथै हाम्रा मेनका, रम्भा, उर्वशी आदि अप्सराहरूलाई समेत लुटी लगिदिए । हामी सबै देवताहरूलाई पनि नाश गर्ने ध्येयले बडो दुःख दिइरहेका छन् । हे ईशान ! ती दैत्यहरूको नाश गर्न स्वयं श्रष्टाको पनि सामर्थ्य भएन । विष्णु भगवानबाट पनि सम्भव भएन । यस कारण हाम्रो कल्याण जसो गर्दा हुन्छ, त्यही नै वरदान हामीलाई प्राप्त होस् । हे ईश्वर ! ।” यसरी अनेकौं बिन्तीभाउ गरिएका देवताहरूप्रति श्री महादेवजीबाट आज्ञा भयो – हे देवगण ! मेरो एघार अंश धारण गरेर रुद्र तेजोमय रूप भई तपाईंहरूले ती दैत्यहरूको नाश गर्नुहोस् । महादेवबाट आज्ञा पाएका देवताले पुनः विन्ती गरे – हे वृषभध्वज ! हजूरको तेजको हजार अंशको एक अंशको पनि हामी धारण गर्न समर्थ छैनौं । महेश्वरको तेजलाई धारण गर्नु ता के कुरा ? हेर्नसम्म पनि हामी सक्दैनौं । हे व्योमकेश ! हामीबाट ती दैत्यहरूको कदापि हार हुँदैन । हे भगवन् ! हजूरबाट नै त्रिपुरासुरको बध होस् । हे भूतेश ! तिनीहरूलाई ब्रह्माजीबाट वरदान मिलेको छ कि त्यो पुर बनिएको दशहजार वर्षपछि ती तीनै पुरको सम्मिलन आधा निमेषसम्मको निम्ति हुनेछ । जुन वीरले त्यसै समयभित्रमा नै एकै वाणले ती तीन पुर भष्म गराउला तब तिनीहरूको मृत्यु होला । यसबाहेक अरु कुनै विकल्पबाट तिनीहरूको मरण हुन सक्दैन प्रभु । ” हे विभो ! यस्तो वरदान पाएका दैत्यहरूको नाश गर्न हाम्रो कुनै उपाय र सामर्थ्य छैन । हे रुद्र ! हामीसँग प्रसन्न भई त्रिपुरासुरलाई नाश गरिबक्सियोस् भनी बारम्बार प्रणाम गर्दा भए ।

पाथीभरा माता ताप्लेजुङ्

शुभ_प्रभात सम्पूर्ण देश_बिदेश रहनुहुने पाथीभरा माता भक्तजनमा साथै शुभदिनको कामना !!!             शौभाग्य कि प्रतीक हामी ...
17/01/2025

शुभ_प्रभात सम्पूर्ण देश_बिदेश रहनुहुने पाथीभरा माता भक्तजनमा साथै शुभदिनको कामना !!!

शौभाग्य कि प्रतीक हामी सबैकी आस्थाकी आमा पाथीभराले हामी सबैको रक्षा र कल्याण गरुन , जय पाथीभरा माता कि जय जय जय #आमा🙏🌹❤️❤️ !!

स्वस्थानी व्रतकथा, भाग – ४ : शिव/सती विवाहप्रसङ्ग --------------------------------कुमारजी आज्ञा गर्नुहुन्छ । हे ! अगस्त्...
16/01/2025

स्वस्थानी व्रतकथा, भाग – ४ :
शिव/सती विवाहप्रसङ्ग
--------------------------------

कुमारजी आज्ञा गर्नुहुन्छ । हे ! अगस्त्य मुनि, केही दिनपछि लगन ठहर्याइएको दिनमा श्री विष्णु दक्ष प्रजापतिका घरमा पुगी महादेवको बाटो हेर्न थाल्नुभयो । दक्ष प्रजापतिले पनि विवाहको सामग्री तयार गराई यज्ञको विधिपश्चात् कन्यादान दिन तयार भए । कैलाशमा महादेव भने बिष, भाङ, धतुरो खाई मस्त भई विवाहमा जान भुल्नुभयो । ‘महादेव अझै आइपुग्नु भएन, कन्यादानको समय हुन आँट्यो, मैले यो दान थापेँ भने श्री भोलेनाथमाथि अन्याय हुन्छ अब कसो गरुँ ? के गरुँ ?’ भनी मनमा खुलदुली र आकुलब्याकुल भर्इ विष्णु भगवान् छटपटाउन थाल्नुभयो । उता महादेवको पनि त्यसै वेला चेत खुल्यो अनि कन्यादानको बेला हुन लागेको झट्ट सम्झनुभयो र जागा हुनुभयो अनि विष्णुले अह्राउनु भएअनुसार विवाह मण्डपमा पुग्नुभयो र भन्नुभयो – ‘हे दक्ष ! प्रजापति म अति टाढाबाट आएको छु । मलाई धेरै भोक लागेको छ । मलाई भीक्षादान नगरी कन्यादान लिएमा वा दिएमा दुबै पक्षलाई श्राप दिन्छु ।’विष्णु :– हे बृद्ध भिक्षुक ! कन्यादानको ठीक्क समय हुन आँट्यो, यो लग्न टार्नु हुँदैन । कन्यादान सक्ने बितिक्कै तिमीले भिक्षा लेऊ । अहिले मसँगै छेउमा आई बस ।त्यसपछि श्री महादेवजी विष्णुको छेउमा आएर बस्नुभयो । त्यसैबखत भगवान् विष्णुले आफ्नो मायाले दक्ष प्रजापतिले मन्त्र पढेर हात सुम्पन लागेको बेला उनको आँखा छली सतीदेवीको हात बृद्ध सन्यासीको रूप लिएका महादेवको हातमा पारिदिनुभयो । माया हटिसकेपछि दक्षप्रजापतिलाई चेत आयो र मनमा बडो खेद मानीकन भने – ‘हे विष्णु ! तिमी कपटी रहेछौ, तिम्रो छलले गर्दा मेरी पुत्री यस अवस्थामा पुगी । तिम्रो विश्वासमा परी म ठगिएँ ।’दक्षप्रजापतिले यसो भनेको सुनी तत्कालै भगवान विष्णु सन्यासीरूप महादेवसित विदा भई अन्तर्ध्यान भई विष्णुलोक वैकुण्ठमा जानुभयो । विष्णु भगवान् जानु भइसकेपछि दक्ष प्रजापतिले छोरीतिर हेरे र भने – ‘हे पुत्री सतीदेवी ! पापिष्ठ विष्णुका छलले गर्दा आज तिमीले यस्ता बृद्ध सन्यासी स्वामी पायौ । दुःख कत्ति पनि नमान । हामी नै तिमीलाई पालौंला । अहिलेलाई मनमा धैर्य राखी यिनै सन्यासीसित जाऊ ।’ आफ्ना पिताले भनेका यी कुरा सुनी उनले भनीन् – ‘आफ्नी सबै बहिनीहरूले देवता स्वामी पाए, तर आफू भने बृद्ध सन्यासीका हातमा परें’ । यस्तो सम्झी बडो विषाद गरी उनी आफूलाई धिक्कारी भक्ककानिएर रुन थालिन् । केहीबेरपछि आफूले आफैंलाई सम्झाउँदै बरबराउन लागिन् – ‘मेरो कर्ममा जे लेखिएको थियो त्यही भयो । अब रोएर मात्र के हुन्छ र ! जसै गरेपनि मेरो पाणीग्रहण गर्ने पुरुष भनेका यिनै बृद्ध सन्यासी हुन् ।’ यसरी आफैंले आफैंलाई बुझाएर धैर्य गरिन् । अनि सन्यासी रूपमा महादेवले पनि सतीदेवीलाई आज्ञा गर्नुभयो :– ‘हे स्त्री ! अब हामीले यहाँ बसेर हुन्न । हाम्रो घर जानुपर्छ । तिमीले अब आफ्ना बाबामहतारीसँग विदा माग ।’ स्वामीको यस्तो आज्ञा सुनी सतीदेवीले आफ्ना मातापिता दक्षप्रजापति र विरणी भएका ठाउँमा गएर ‘हे पिता ! हे माता ! म अब पतिका साथ जान्छु । मलाई बिदा दिनुहोस् ।’ भन्दै बिदा मागिन् । छोरीको कुरा सुनी विरहव्यथाले मुटु गाँठो पारी आँखाभरी आँसु लिएर ‘जाऊ, पुत्री’ भनी बाबा महतारीले रुँदै बिदा दिएपछि उनीहरूलाई प्रणाम गरी सतीदेवी पनि आफ्ना बृद्ध सन्यासी पतिका साथ लागिन् ।जाँदाजाँदा बाटामा सन्यासीरूप महादेवबाट आज्ञा भयो– ‘हे सुन्दरी ! तिमी सुकुमारी, कोमलाङ्गी, बाबाका घरमा सुखले पालिएकी, यस्तो अप्ठ्यारो बाटोमा हिँड्न कत्ति कष्ट भयो होला ? तिम्रो पाउ दुख्ला, जिउ गल्ला, सुस्त सुस्त हिँड ।’ पतिले आफूलाई गरेको मीठो वचन सुनी सतीदेवीले भनिन् – ‘हे स्वामी ! म भरखरकी छु, हिँड्न सक्छु । उमेरको दृष्टिले हजूर बृद्ध भएकाले हिँड्न गाह्रो पर्छ । मलाइ ता के हुन्छ र ? बरु हजूर सुस्त सुस्त हिंडिबक्सिए बेस होला’ भन्दै अरु पनि धैर्यका थुप्रै कुराहरू गरेर आफ्ना स्वामीलाई सन्तोष दिलार्इन् । आफूलाई भर्खरकी युवती र पतिलाई भने बृद्ध देखेर ‘मेरा पतिलाई कसैले हप्काए वा केही गरी मलाई खोसी लगे भने के होला ?’ भनी मनमा अनेकौं तर्कना र चिन्तना गरी सतीदेवीले पतिलाई एकैछिन पनि नछोडी सँगसँगै हिँड्न थालिन् ।जाँदाजाँदा कैलाशको नजिकमा पुगेपछि सतीदेवीको चरित्र जाँच गर्नुपर्यो भनी महादेवले कैलाशका शिखरमा एउटा खरले छाएको झुप्रो निर्माण गर्नुभयो । अनि भन्नुभयो – ‘हे स्त्री ! हाम्रो घर अब आइपुग्नै आँट्यो । ऊ त्यो माथि देखिएको छाप्रो हाम्रो घर हो । त्यहाँ पुगेर विश्राम गरौं ।’ भनी झुप्रोमा पुर्याउनु भयो । त्यहाँपुगेपछि फेरि भन्नुभयो – ‘हे प्रिये ! भित्र गएर केही खाऊ र थकाइ मार । म पनि धेरै थाकेँ । एकछिन बाहिरै सुत्छु ।’ यति भनी विष, भाङ, धतुरो खाई छाप्रोको दैलोबाहिर भुइँमा पल्टिनुभयो । सतीदेवीलाई सानो खरले छाएको झुप्रो घर देख्दा आफ्ना बाबाको घरको याद आयो र मन खिन्न बनार्इन् – ‘त्यस्ता महलमा बसेकी मलाई आज यस्ता घरमा आई बस्नुपर्यो’ भनी दुबै आँखाबाट बलिन्द्रधारा आँसु बगाइरहिन् । फेरि चेष्टा भयो र ‘दैवले आफ्ना निधारमा जे लेख्या हो सो भएरै टर्छ । अब सुर्ताएर केही हुँदैन ।’ भनेर आफ्नो मन आफैं बुझाई आँसु पुछिन् । केहीबेरपछि घरभित्र पसी हेर्दा कुनाकाप्चा , भित्तो र छानोतिर माकुरोको जालै–जाल मात्रै देखेर कुचोले माकुरोको जालो बढारिन् । ‘पतिदेब ब्युँझिबक्सिएपछि के खानुहोला’ भनी सबैतिर खानेकुराहरू खोज्न थालिन् । केही खानेकुरा देखिनन् र महादेवको चरणको मुख्याञ्जी हँसिलो अनुहार गरी बसिरहिन् । घरमा आइपुगेको चरदिनपछि मात्र महादेवको निद्रा टुट्यो । आफ्ना गोडामुनि हँसिली बनी बसिरहेकी सतीदेवीलाई देखी महादेवलार्इ असाध्यै माया लाग्यो । यद्यपि हर्षाश्रु दबाएर बाहिरबाट रिसाएजस्तो गरेर ‘हे पापिनी ! मलाई एक्लै बाहिर सुताएर आफूचाहिँ भित्र सुतिस् ? सो हुँदा पनि तँलाई केही खानु पर्दैन नि ? केही खार्इस् कि खार्इनस् ?’ भन्नु्भयो । यसरी आफ्ना स्वामी रिसाउन लागेको देखी नारीमा हुनुपर्ने नम्रता र पतिभक्ति आदि गुणले युक्त भएकी सतीदेवीले जून झैं उज्यालो र हँसिलो मुख लगाई सन्यासीरुपी महादेवको मुहार हेरिरहहिन् । अनि भनिन् – ‘हे स्वामी ! थकाइले गर्दा हजुर साह्रै निदाइबक्सेको देखी ब्युँझाउन सकिन । म सुतेकी छैन । हजूरकै छेवैमा बसिरहेकी छु । अब हजूर के खाइबक्सन्छ । मैले ता भित्र भाँडामा भएका मीठामीठा मिठाइहरू खाइसकेकी छु ।’ रूपकी राम्री त्यसमाथि नाना श्रृङ्गारले सजिएकी रिस र अरु सबै अवगुणहरू पैतालामुनि दबाएकी पतिव्रता सतीदेवीले भनेको कुरा सुनी नारीमा हुनुपर्ने सम्पूर्ण गुणहरू भएको बुझी ठूलो करुणा लिई श्री महादेवले भन्नुभयो – ‘प्रिये यहाँ के थियो र खायौ होला ? यो ता हाम्रो घर होइन । त्यो खरले बारेको भित्तो च्यातेर पल्ल्लातिर हेर त !’ पतिको यति कुरा सुनेर सतीदेवी भन्छिन् – ‘हे स्वामी ! भएको घरलाई भत्काएर नभएको घर कहाँ हेर्नु ? म स्त्री जाति र हजूरको बूढो उमेर ! भत्केको घरलाई कसले बनाइदेला ?’ सतीदेवीको कुरा सुनी सन्यासीरुपी महादेवले खरको भित्तोलाई लात्तले हानेर कैलाशपुरीको दर्शन गराउनुभयो ।धेरै रत्न, धातु, मणिमाणिक्य आदिले सुशोभित, चिन्तामणि र कल्पवृक्ष आदिले वेष्टित कैलाशको रमाइलो शान्त ठाउँमा सुवर्ण नै सुवर्णले बनाएको आफ्नो घरलाई देखी अति प्रसन्न भएकी सतीदेवीले आफ्ना बाबाको भन्दा पनि अति सुन्दर र उत्तम घर देखी आश्चर्यमा पर्दी भर्इन् र धेरै खुशी भई हर्षका आँसु बगार्इन् र ‘धन्य मेरो पतिदेव’ भनीन् । त्यसपछि सन्यासीरूप धारण गरेका महादेवले कैलाशको चोकका माझमा गाईको गोबरले लिपेर रेखीले अखण्ड मण्डलाकार बनाउन आदेश दिनुभयो । आदेश अनुसार बनाएपछि सन्यासीरुपी महादेव त्यो मण्डलाकारभित्र विराजमान भएर ‘हे प्रिये ! अब मेरो सक्कली रूपलाई हेर ।’ भनी कपूर जस्तो स्फटिक वर्ण, करुणाका मूर्ति, संसारका सार र नागका माला हार लगाएको आफ्नो साकार अतिनै ज्वाज्वल्यमान रूपको दर्शन गराउनुभयो । यस्तो विश्वम्भरमूर्तिको दर्शन पाएर सतीदेवीले हर्षाश्रु बगाई ‘कैलाशपति श्री महादेवलाई मैले आफ्नो स्वामी बनाउन पाएकी रहेछु् । म धन्य भएँ ।’ भन्दै फूलको माला हातमा लिएर कमण्डलुको जलधारा बगाई तीन पल्ट परिक्रमा गरेर महादेवको गलामा पहिर्याएर साष्टाङ्ग प्रणाम गरीन् । त्यसपछि महादेव तथा सतीदेवी शिवशक्ति स्वरूपले रहँदा भए । अर्को प्रसङ्ग पञ्चम अध्यायमा बताउनेछु ।इति श्री स्कन्द पुराणे केदारखण्डे माघ महात्म्ये श्री स्वस्थानी परमेश्वर्याः व्रतकथायां ब्रह्माण्डवर्णनं नाम चतुर्थोऽध्यायः ।।
ॐ उपनयतु मङ्गलं वः सकलजगन्मङ्गलालयश्रीमान्
दिनकर–किरण निबोधित–नव–नलिनदलनिभेक्षणः कृष्णः ।।
काले वर्षन्तु पर्जन्यः पृथिवीशस्यशालिनी ।
देशोऽयं क्षोभरहितो ब्राह्मणाः सन्तु निर्भयाः ।।
अपुत्राः पुत्रिणः सन्तु पुत्रिणः सन्तु पौत्रिणः ।
निर्धनाः सधनाः सन्तु जीवन्तु शरदां शतम् ।।
तत्रैव गङ्गा यमुना च तत्र गोदावरी सिन्धु सरस्वती च ।
तीर्थानि सर्वाणि वसन्ति तत्र यत्राच्युतोदारकथाप्रसङ्गः ।।
या कुन्देन्दुतुषारहारधवला या शुभ्रवस्त्रावृता
या विणावरदण्डमण्डितकरा या श्वेतपद्मासना ।
या ब्रह्माऽच्युतशङ्करप्रभृतिभिर्देवैः सदा वन्दिता
सा मां पातु सरस्वती भगवती निःशेषजाड्यापहा ।।
कायेन वाचा मनसेन्द्रियैर्वा बुध्यात्मनावाऽऽनुसृतस्वभावात् ।
करोमि यद्यत् सकलं परस्मै नारायणायेति समर्पये तत् ।।
अनन्य चेतसा भक्त्या श्रुतं यच्च कथामृतम् ।
समर्पयामि तत्सर्वं स्वस्थानीं परमेश्वरीम् ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः।।
ॐ अष्टासु च दलेष्वेषु मातृकाष्टस्थितास्तथा ।
खड्गं त्रिशूलं चोर्ध्वञ्च वामे च वरमुत्पलम् ।।
चतुर्भुजा त्रिनेत्रा च सर्वालङ्कारभूषिता ।
सुवर्णवद्विकासाभा स्वस्थानी परमेश्वरी ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः।।

पाथीभरा माता ताप्लेजुङ् 👏🕉️🔔🔱

स्वस्थानी व्रतकथा, भाग – ३ सतीदेवीको कन्यार्थमा भगवान् विष्णु : ------------------------------------------------श्री गणे...
15/01/2025

स्वस्थानी व्रतकथा, भाग – ३
सतीदेवीको कन्यार्थमा भगवान् विष्णु :
------------------------------------------------

श्री गणेशाय नमः ।। ॐ नमश्चण्डिकायै ।। श्री सरस्वत्यै नमः ।। श्री स्वस्थानीपरमेश्वर्यै नमः ।।
ॐ यं व्रह्मावरूणेन्द्ररुद्रमरुतस्तुन्वन्ति दिव्यैः स्तवै–
र्वेदै साङ्गपदक्रमोपनिषदैर्गायन्ति यं सामगाः ।
ध्यानावस्थिततद्गतेन मनसा पश्यन्ति यं योगिनो
यस्यान्तं न विदुः सुरासुरगणाः देवाय तस्मै नमः ।।१।।
श्रीमच्चन्दनचर्चितोज्ज्वलवपुः शुक्लाम्बरा मल्लिका–
मालालङ्कृतकुण्डला प्रविलसन्मुक्तवलीशोभिता ।
सर्वज्ञाननिदानपुस्तकधरा रुद्राक्षमालाकरा
वाग्देवी वनदाम्बुजे वसतु मे त्रैलोक्यमाता चिरम् ।।२।।
मूकं करोति वाचालं पङ्गुं लङ्घयते गिरिम् ।
यत्कृपा तमहं वन्दे परमानन्दमाधवम् ।।३।।
नमो भगवते तस्मै व्यासायमिततेजसे ।
यस्य प्रसादाद् वक्ष्यामि नारायणकथामिमाम् ।।४।।
नारायणं नमस्कृत्य नरञ्चैव नरोत्तमम् ।
देवीं सरस्वतीं व्यासं ततो जयमुदीरयेत् ।।५।।
साष्टाङ्गं नमनं कृत्वा स्वस्थानीं परमेश्वरीम् ।
कथां सुधोपमां देव्याः श्रुत्वाऽऽभीष्टफलं लभेत् ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः।।
ॐ अष्टासु च दलेष्वेषु मातृकाष्टस्थितास्तथा ।
खड्गं त्रिशूलं चोर्ध्वञ्च वामे च वरमुत्पलम् ।।
चतुर्भुजा त्रिनेत्रा च सर्वालङ्कारभूषिता ।
सुवर्णवद्विकासाभा स्वस्थानी परमेश्वरी ,।।
ॐ श्री स्वस्थानीपरमेश्वर्यै नमो नमः।।

कुमारजी आज्ञा गर्नुहुन्छ । हे ! अगस्त्य मुनि, दक्ष प्रजापतिकी स्त्री विरणीले सतीदेवीको जन्मपछि अरु पनि धेरै कन्याहरू जन्मार्इन् । यसक्रममा उनीबाट तेत्तीस कोटि कन्याहरू भए । ती कन्याहरूलाई दक्ष र विरणीले समान माया र ममताका साथ लालनपालन गर्दै रहे । ती कन्याहरू पनि ज्वाज्वल्यमान रूप र लावण्यका भए । स्वर्गका सम्पूर्ण देवताहरू ऋषि, यक्ष, गन्धर्व, किन्नर, दिक्पाल, नाग, प्रभृत्ति सबै एकै ठाउँमा भेला भएर ‘हामी सबै तेत्तीस कोटि देवताहरूले दक्षका तेत्तीस कोटि कन्या मागेर घरजम गर्नुपर्छ’ भनेर निधो गरे । अनि नारदलाई यो विवाहको कुरा चलाउन पठाए । दक्ष प्रजापतिले आफ्नी सबैभन्दा राम्री जेठी छोरी सतीबाहेक सबैलाई बिहे गरिदिने वचन दिए र भने ‘मेरो पनि छोरा छैन यसलाई छोरा बनाएरराख्न नदिएको हुँ’ भनेर भने । दक्ष प्रजापति पनि हर्षित भएर ‘हजूरले भन्नुभएको जुनसुकै समयमा पनि दिन तयार छु’ भने । ‘हाम्री छोरीहरूको पनि घरजम हुने भयो धन्य नारदमुनि’ भनी दक्ष र विरणी हर्षित भए ।देवताहरू सबै बाजागाजाका साथ दक्षकहाँ जन्ती आए र वैदिक विधिपूर्वक कन्यादान लिए । अनि सबै देवताहरू आ–आफ्ना स्थानमा गए । श्री महादेवजीले कैलाशमा ध्यान गरिरहनुभएको बेला ध्यानदृष्टिले हेर्दा सबै देवताहरूको विवाह भैसकेको थाहा पाए अनि साह्रै चित्त आकूल गरे । फेरि दक्षको घरमा एउटी कन्या बाँकी भएको ध्यानदृष्टिले पत्ता लगाए । अनि मलाई सम्झेरै राखेका रहेछन् भनेर हर्षित भई दक्षकहाँ कन्या माग्न गए ।
दक्ष प्रजापति :– आज तँ मेरामा कति कामले आर्इस , हे दिगम्बर ।

महादेव :– मैले यहाँ आउनुको कारण के हो भने तेत्तीस कोटि देवताहरूले कन्या पाए । उनीहरूले घर बसाए । सबैको उद्धार भयो । मेरै लागि जेठी छोरी बाँकी राखेका रहेछौ । अब मेरो पनि उद्धार गर ।
दक्ष प्रजापति :- हे शरम पचेको दुष्ट महादेव । बत्तीस लक्षणले सुन्दरी मेरी सबभन्दा राम्री छोरीको तँ जोडी हुन सक्दैनस् । तँ स्मशानबासी, खरानी घस्ने, भूतप्रेतसँग डुल्ने, नागको माला लाउने, बिख– भाङ्ग–धतुरो खाने । मेरो घरमा एकछिन पनि नबस्, तँ गइहाल् ।
(यसरी अरूपनि धेरै धेरै अपमान गरेर भनिसकेपछि महादेवको पाखुरा समातेर दक्षले श्री भोलेनाथ महादेवजीलाई घरबाहिर निकाल्यो )

महादेव :– इच्छा छैन भने, नदिने भए दिन्न भने भइहाल्थ्यो । यस्तरी निन्दा गरेर अपमान नगरेको भए हुन्थ्यो ।
त्यसपछि अति मन दुखाई भगवान् महादेवजी विष्णुलोकमा भगवान् विष्णु कहाँ गए र ‘मलाई दक्ष प्रजापतिले यसरी यसरी अपमान गर्यो’ भन्दै ‘खासमा म यसो भनेर त्यहाँ कन्या माग्न गएको थिएँ’ भने ।
अनि विष्णुले महादेवलाई ‘हजुर यहाँ विष्णुलोकमा एकछिन् बस्नुस् है, म चाँजोपाँजो मिलाएर आउँछु ।’ भनेर वहाँ दक्ष प्रजापति कहाँ जानुभयो ।
भगवान् विष्णु आगमन भएको देखी दक्ष प्रजापतिले कमण्डलुले गोडा धोर्इ ठूलो आसनमा बसाले र ‘हजूरलाई के सेवा गरुँ’ भनी सुध्याए ।

विष्णु :– हे दक्षप्रजापति , म केही माग्न आएको छु । दिन्छौ भने मात्र माग्छु ?

दक्ष प्रजापति :– लौ प्रभु यी मेरा सर्वस्व सबै हजूरकै त हो नि । हजूरले जे भन्नुभो त्यही दिन्छु । म वाचा गर्छु प्रभु ।

विष्णु :– म वैकुण्ठलोकको अधिपति भएर पनि मेरा पत्नी छैनन् । कन्या दिई मलाई उद्धार गर । किनकि तिम्री एउटी कन्या सतीदेवी अविवाहित नै छिन् । यसैबाट मेरो घर बसाऊ र मेरो उद्धार गर ।
दक्ष प्रजापति :– हे भगवान् ! मेरा छोरा छैनन्, सतीदेवी मेरी छोरी नै भए पनि मेरो यो अति प्यारो छोरो हो भन्दा हुन्छ । यसलाई दिने ता मन थिएन, तर हजूरसँग बाचा गरिसकें । म वचनलाई मिथ्या जान दिनेछैन । समय मिलार्इ साइत हेरेर शुभ समयमा हजूरलाई कन्यादान टक्र्याउँला ।

फेरि भगवान् विष्णु विष्णुलोक आउनुभयो र महादेवलाई यसोयसो गरेँ भनेर ‘हजूरलाई भनी मागेँ भने दिन्न भन्लान् भनेर अाफैंलार्इ सतीदेवी मागेर अाएँ’ भनी बताउनु भयो । विष्णु भगवानले महादेवलाई फेरि भन्नुभयो – म गएको काम होलानै जस्तो छ । विवाहको दिन हजुर बृद्ध सन्यासीको रूप लिएर आउनुस् र भिक्षा नलिई जान्न भन्नुस् । त्यतिखेर म ‘म कन्यादानको साइत सक्ने बितिक्कै भिक्षा दिन्छु, मसँगै आएर एकछिन पर्खनुहोस्’ भनेर भन्छु । अनि म ‘विवाहमण्डपमा मसँगै आएर बस्नुस्’ भन्नेन्छु । हजूरले पनि त्यसै गर्नुस् । कन्यादान दिनेबेलामा मेरो हात राख्ने ठाउँमा हजूरको हात राखिदिउँला । उनीहरूले कन्यादानको धमाधममा यस कुराको हेक्का राख्दैनन् र मन्त्र पढिसकेपछि ‘सती हजुरकी भइन्’ भनेर म दक्षलाई सम्झाइबुझाइ गरिदिउँला ।
यो बार, यो तिथि, यो लग्न, यो नक्षत्र, यो वेलामा साइतको समयभन्दा एकछिन अगाडि हजूर सन्यासी भएर टुप्लुक्क आइपुग्नुहोस् भनी महादेवलाई विष्णु भगवानले सम्झाउनुभयो । अनि भगवान् महादेव पनि अति प्रसन्न हुँदै कैलाश पर्वतमा प्रस्थान गर्नुभयो ।
इति श्री स्कन्द पुराणे केदारखण्डे माघ महात्म्ये श्री स्वस्थानी परमेश्वर्याः व्रतकथायां ब्रह्माण्डवर्णनं ।।

ॐ उपनयतु मङ्गलं वः सकलजगन्मङ्गलालयश्रीमान्
दिनकर–किरण निबोधित–नव–नलिनदलनिभेक्षणः कृष्णः ।।
काले वर्षन्तु पर्जन्यः पृथिवीशस्यशालिनी ।
देशोऽयं क्षोभरहितो ब्राह्मणाः सन्तु निर्भयाः ।।
अपुत्राः पुत्रिणः सन्तु पुत्रिणः सन्तु पौत्रिणः ।
निर्धनाः सधनाः सन्तु जीवन्तु शरदां शतम् ।।
तत्रैव गङ्गा यमुना च तत्र गोदावरी सिन्धु सरस्वती च ।
तीर्थानि सर्वाणि वसन्ति तत्र यत्राच्युतोदारकथाप्रसङ्गः ।।
या कुन्देन्दुतुषारहारधवला या शुभ्रवस्त्रावृता
या विणावरदण्डमण्डितकरा या श्वेतपद्मासना ।
या ब्रह्माऽच्युतशङ्करप्रभृतिभिर्देवैः सदा वन्दिता
सा मां पातु सरस्वती भगवती निःशेषजाड्यापहा ।।
कायेन वाचा मनसेन्द्रियैर्वा बुध्यात्मनावाऽऽनुसृतस्वभावात् ।
करोमि यद्यत् सकलं परस्मै नारायणायेति समर्पये तत् ।।
अनन्य चेतसा भक्त्या श्रुतं यच्च कथामृतम् ।
समर्पयामि तत्सर्वं स्वस्थानीं परमेश्वरीम् ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः।।
ॐ अष्टासु च दलेष्वेषु मातृकाष्टस्थितास्तथा ।
खड्गं त्रिशूलं चोर्ध्वञ्च वामे च वरमुत्पलम् ।।
चतुर्भुजा त्रिनेत्रा च सर्वालङ्कारभूषिता ।
सुवर्णवद्विकासाभा स्वस्थानी परमेश्वरी ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः

Nepali News

स्वस्थानी व्रतकथा, भाग – २ पद्मकल्प र सतीदेवीको उत्पत्तिको कथा :---------------------------------------------------श्री ...
14/01/2025

स्वस्थानी व्रतकथा, भाग – २
पद्मकल्प र सतीदेवीको उत्पत्तिको कथा :
---------------------------------------------------

श्री गणेशाय नमः ।। ॐ नमश्चण्डिकायै ।। श्री सरस्वत्यै नमः ।। श्री स्वस्थानीपरमेश्वर्यै नमः ।।
ॐ यं व्रह्मावरूणेन्द्ररुद्रमरुतस्तुन्वन्ति दिव्यैः स्तवै–
र्वेदै साङ्गपदक्रमोपनिषदैर्गायन्ति यं सामगाः ।
ध्यानावस्थिततद्गतेन मनसा पश्यन्ति यं योगिनो
यस्यान्तं न विदुः सुरासुरगणाः देवाय तस्मै नमः ।।१।।
श्रीमच्चन्दनचर्चितोज्ज्वलवपुः शुक्लाम्बरा मल्लिका–
मालालङ्कृतकुण्डला प्रविलसन्मुक्तवलीशोभिता ।
सर्वज्ञाननिदानपुस्तकधरा रुद्राक्षमालाकरा
वाग्देवी वनदाम्बुजे वसतु मे त्रैलोक्यमाता चिरम् ।।२।।
मूकं करोति वाचालं पङ्गुं लङ्घयते गिरिम् ।
यत्कृपा तमहं वन्दे परमानन्दमाधवम् ।।३।।
नमो भगवते तस्मै व्यासायमिततेजसे ।
यस्य प्रसादाद् वक्ष्यामि नारायणकथामिमाम् ।।४।।
नारायणं नमस्कृत्य नरञ्चैव नरोत्तमम् ।
देवीं सरस्वतीं व्यासं ततो जयमुदीरयेत् ।।५।।
साष्टाङ्गं नमनं कृत्वा स्वस्थानीं परमेश्वरीम् ।
कथां सुधोपमां देव्याः श्रुत्वाऽऽभीष्टफलं लभेत् ।।
ॐ श्री स्वस्थानी परमेश्वर्यै नमो नमः।।
ॐ अष्टासु च दलेष्वेषु मातृकाष्टस्थितास्तथा ।
खड्गं त्रिशूलं चोर्ध्वञ्च वामे च वरमुत्पलम् ।।
चतुर्भुजा त्रिनेत्रा च सर्वालङ्कारभूषिता ।
सुवर्णवद्विकासाभा स्वस्थानी परमेश्वरी ,।।
ॐ श्री स्वस्थानीपरमेश्वर्यै नमो नमः।।

कुमारजी आज्ञा गर्नुहुन्छ । हे ! अगस्त्य मुनि, पहिले यो संसारमा प्रलय भएर शून्यबाहेक केही नभएको अवस्थामा महामायाका प्रभावले सबै ठाउँमा जलैजल थियो । फेरि महामायाका प्रभावले उक्त जल अनन्त क्षीर सागर भयो । त्यसैबेला महामायाका प्रभावले परब्रह्म परमेश्वर क्षीर सागरमाथि शेषनागमाथि शयन गर्नुभएको थियो । उक्त परब्रह्म स्वरूप विष्णु भगवानको नाभिमा कमलको उत्पत्ति भयो र धेरै माथिसम्म डाँठ फुलेर हजारौ. पातहरू फक्रिएर फुल्दा त्यस पद्मकल्प कमलमाथि ब्रह्मा उत्पन्न हुनुभयो । अनि ब्रह्मालाई सृष्टि गरौं भन्ने प्रेरणा प्राप्त भयो । त्यसैबखत विष्णुको कानबाट कानेगुजी निस्कियो र त्यस कानेगुजीबाट मधु र कैटभ नामका दैत्यहरू बने । ती दैत्यहरू यताउती हिँडडुल गर्दा जताततै पानी नै पानी देखे । अनि सोही कमलको डाँठबाट माथि उक्ले । कमलका पत्रहरू झार्दै ब्रह्माजीलाई खसाउने प्रयत्न गरिरहे । त्यो देखी डराएर ब्रह्माजीले महामायाको स्तुति गर्नुभयो । महामायाले विष्णु भगवानलाई जागा गरार्इ दिनुभयो । विष्णु भगवान् जागा भइसकेपछि दैत्यहरूले ब्रह्मालाई सताइरहेको देखेर त्यसो नगर्न आग्रह गर्नुभयो । तर दैत्यहरू विष्णु भगवानमाथि जाइ लागे । त्यसपछि विष्णु भगवान् र दैत्यहरूका बीचमा पाँच हजार वर्षसम्म घोर घमासान युद्ध भयो, तर कसैको पनि हारजित भएन । अनि विष्णु भगवानले हार मानी ‘हामी यसरी कत्ति लड्ने, बरु तिम्रो इच्छा के छ ? वरदान माग’ भन्नुभयो । तर मधु र कैटभ दैत्यहरूले अहङ्कारले ‘तिमीले हामीसँग पो वरदान माग्नुपर्छ, के वरदान चाहियो ?’ भने । विष्णु भगवानले पनि ‘मागेको वर दिनुपर्छ’ भन्ने वाचा गराए, अनि ‘हे दैत्य हो ! मेरो हातबाट तिमीलाई मार्न पाऊँ’ भने । अनि दैत्यहरूले भने ‘हे छलकपटी विष्णु ! तैंले छल गरी वरदान मागिस्, तर हामी वचनमा हार्दैनौं, तिम्रो इच्छा पूर्ण होस् तर हामीलाई जल नभएको ठाउँमा मार ।’ भने । सम्पूर्ण ठाउँ जलामय मात्र भएकाले विष्णुले आफ्नै काखमा राखी मधु र कैटभलाई मारे । अनि ब्रह्माजीलार्इ पनि मधु र कैटभका शरीरका अङ्गहरूबाट स्थलहरू बनाउने उपाय प्राप्त भयो । पृथ्वीजस्ता आकारका लोकहरू बनाएर पर्वत, ढुङ्गा तथा अनेकाैं वस्तुहरू बनाउनु भयो । एकमाथि अर्को लोकहरू गर्दै भूर्लोक, भूवर्लोक, स्वर्लोक , महलोक, जनलोक , तपोलोक र सत्यलोक गरी माथिका लोकमुन्तिर अर्को, अर्कोको मुनि अर्को गदै अतल, वितल , सुतल, तलातल, महातल, रसातल र पाताल गरी सातलोक गरी चौध भूवनको सृष्टि गर्नुभयो । अनि भूलोकका वरिपरि ज्योतिर्मय रथमा चढेका स्वायम्भूव मनु उत्पत्ति भए र सोही रथको पाङ्ग्रा गुड्दै जाँदा पृथ्वीमा सात समुद्र र सात द्वीप जम्बूद्वीप, प्लक्षद्वीप, शाल्मलीद्वीप, कुशद्वीप , क्रौञ्चद्वीप , शाकद्वीप र पुष्करद्वीप, त्यस्तै समुद्रहरू क्षारोद , इक्षुरसोद, सुरोद, घृतोद, क्षीरोद, दधिमण्डोद र शुद्धोद बने । त्यसपछि प्रियव्रत नामका मनुको उत्पत्ति भयो । उनकी पत्नीको नाम वर्हिष्मती थियो । उनीहरूबाट सातभाइ छोराहरू उत्पत्ति भए । उनीहरूका छोराहरू क्रमशः आग्नीध्रले जम्बूद्वीपको राज्य चलाए । यो द्विप क्षारोद समुद्रले घेरिएको छ । इध्मजिह्वले प्लक्षद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप इक्षुरसोद समुद्र अर्थात् उखुको रसको समुद्रले घेरिएको छ । यज्ञबाहुले शाल्मलीद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप मदिराको समुद्रले घेरिएको छ । हिरण्यरेताले कुशद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप घिउको समुद्रले घेरिएको छ । घृतपृष्ठले क्रौञ्चद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप दूधको समुद्रले घेरिएको छ । मेधातिथिले शाकद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप दधिमण्डोद अर्थात् मोहीको समुद्रले घेरिएको छ । वीतीहोत्रले पुष्करद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप शुद्धोद अर्थात् पवित्र जलले घेरिएको छ । जम्बूद्वीपको क्षेत्रफल एकलाख योजनको छ । यसमा नौ खण्डहरू भद्र, अश्व, हरि, केतुमाल, रम्यक, हिरण्मय, कुरु, किम्पुरुष र भारत छन् । भारतखण्डमा गङ्गा, काशी, वागमती, नारायणी आदि गरेका पवित्र नदी र तीर्थहरू छन् । यसरी सबै द्वीपहरूमा खण्डहरूको विभाजन गरिएको छ । अष्ट पर्वतहरू सुमेरु, गन्धमादन, कैलाश, हिमालय, त्रिकूट, चित्रकूट, चन्द्रकुट र चन्द्रान्तक सृष्टि भए । त्यसपछि प्रियव्रत नामका मनुको उत्पत्ति भयो । उनकी पत्नीको नाम वर्हिष्मती थियो । उनीहरूबाट सातभाइ छोराहरू उत्पत्ति भए । उनीहरूका छोराहरू क्रमशः आग्नीध्रले जम्बूद्वीपको राज्य चलाए । यो द्विप क्षारोद समुद्रले घेरिएको छ । इध्मजिह्वले प्लक्षद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप इक्षुरसोद समुद्र अर्थात् उखुको रसको समुद्रले घेरिएको छ । यज्ञबाहुले शाल्मलीद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप मदिराको समुद्रले घेरिएको छ । हिरण्यरेताले कुशद्वीपको राज्य चलाए । यो द्वीप घिउको समुद्रले घेरिएको छ । जम्बूद्वीपको क्षेत्रफल एकलाख योजनको छ । यसमा नौ खण्डहरू भद्र, अश्व, हरि, केतुमाल, रम्यक, हिरण्मय, कुरु, किम्पुरुष र भारत छन् । भारतखण्डमा गङ्गा, काशी, वागमती, नारायणी आदि गरेका पवित्र नदी र तीर्थहरू छन् । यसरी सबै द्वीपहरूमा खण्डहरूको विभाजन गरिएको छ । अष्ट पर्वतहरू सुमेरु, गन्धमादन, कैलाश, हिमालय, त्रिकूट, चित्रकूट, चन्द्रकुट र चन्द्रान्तक सृष्टि भए । अनि ब्रह्माजीले प्राणिको सृष्टि गर्न महादेवको तपस्या गरे । महादेवले पनि तथास्तु भनी वरदान दिए । तहाँउप्रान्त ब्रह्माजी सुमेरु पर्वतमा गए । त्यहाँ पुगी शिवलोक, विष्णुलोक, उमालोक, स्कन्दलोक आदिलोकहरू सृष्टि गरे । सुमेरु पर्वतको पूर्वमा – ऐरावती, पश्चिममा – श्रद्धावती, उत्तरमा – अलकापुरी, दक्षिणमा – यमपुरी, त्यस्तै ईशानमा – यशोमती, नैऋत्यमा – कृष्णावती, वायव्यमा – गन्धावती र आग्नेय दिशामा शुद्धावतीको सृष्टि गरे । त्यसपछि स्थावर जङ्गमको सृष्टि गरी प्राणीहरूको सृष्टि गर्न थाले । कुमारको मुखारविन्दबाट यी दिव्य कथाहरू सुनेर अगस्त्य मुनिले देवता, दैत्य तथा मनुष्यको कसरी सृष्टि भयो भनी मनसुवा गरी सुध्याए । अनि पार्वतीनन्दन कुमारजीले भने ‘माथि कहिएका सय ऋषिहरू मध्ये ज्येष्ठ कश्यपका तेह्रवटी स्त्री थिए । तिनीहरू दिति, अदिति, दनु, राका, सिंहिका, क्रोधा, प्राधा, वलिष्ठा, विनता, कपिला, कद्रु र मनु नाउँका थिए । दितिका गर्भबाट हिरण्याक्ष , हिरण्यकशिपु जस्ता राक्षसहरू जन्मिए । अदितिबाट इन्द्र, चन्द्र, सूर्य आदि तेत्तीसकोटि देवता । दनुका गर्भबाट वृषपर्वा आदि दानवहरू । राका र घोराबाट गन्धर्वहरू । सिंहिकाबाट राहु, क्रोधाबाट क्रोध र प्राधाबाट रम्भा आदि अप्सराहरूको जन्म भयो । चराचुरुङ्गीहरू बलिष्ठाका गर्भबाट तथा विनताका गर्भबाट अरुण, गरुड आदि जन्मिए । कपिलाका गर्भबाट गाई , सिँह , हात्ती , मृग आदि भए । यस्ता प्रकारले देवता, दानव, ऋषि, यक्ष, गन्धर्व, किन्नर, राक्षस, अप्सरा, नाग, मनुष्य, पशुपन्छी, कीटपतङ्ग, आकाशमा उड्ने, भुइँमा घस्रिने, पानीमा पौडने गरी जलचर, स्थलचर, नभचर प्राणिको सृष्टि विकासक्रमसँगै विकास हुँदै उत्पत्ति हुँदै गए । अनि ब्रह्माजीले यिनीहरूलाई आहाराका लागि सप्त धान्यादि अनेकौं प्रकारका आहाराहरू विकासक्रम सँगै उत्पत्ति गर्दै रहे । कुमारको मुखारविन्दबाट यी दिव्य कथाहरू सुनेर अगस्त्य मुनिले देवता, दैत्य तथा मनुष्यको कसरी सृष्टि भयो भनी मनसुवा गरी सुध्याए । अनि पार्वतीनन्दन कुमारजीले भने ‘माथि कहिएका सय ऋषिहरू मध्ये ज्येष्ठ कश्यपका तेह्रवटी स्त्री थिए । तिनीहरू दिति, अदिति, दनु, राका, सिंहिका, क्रोधा, प्राधा, वलिष्ठा, विनता, कपिला, कद्रु र मनु नाउँका थिए । दितिका गर्भबाट हिरण्याक्ष , हिरण्यकशिपु जस्ता राक्षसहरू जन्मिए । अदितिबाट इन्द्र, चन्द्र, सूर्य आदि तेत्तीसकोटि देवता । दनुका गर्भबाट वृषपर्वा आदि दानवहरू । राका र घोराबाट गन्धर्वहरू । सिंहिकाबाट राहु, क्रोधाबाट क्रोध र प्राधाबाट रम्भा आदि अप्सराहरूको जन्म भयो । चराचुरुङ्गीहरू बलिष्ठाका गर्भबाट तथा विनताका गर्भबाट अरुण, गरुड आदि जन्मिए । कपिलाका गर्भबाट गाई , सिँह , हात्ती , मृग आदि भए । यस्ता प्रकारले देवता, दानव, ऋषि, यक्ष, गन्धर्व, किन्नर, राक्षस, अप्सरा, नाग, मनुष्य, पशुपन्छी, कीटपतङ्ग, आकाशमा उड्ने, भुइँमा घस्रिने, पानीमा पौडने गरी जलचर, स्थलचर, नभचर प्राणिको सृष्टि विकासक्रमसँगै विकास हुँदै उत्पत्ति हुँदै गए । अनि ब्रह्माजीले यिनीहरूलाई आहाराका लागि सप्त धान्यादि अनेकौं प्रकारका आहाराहरू विकासक्रम सँगै उत्पत्ति गर्दै रहे । हे अगस्त्य मुनि ! प्रजापति जम्मा आठ थिए । तिनैलाई अष्ट प्रजापति भनिन्छ । तीमध्ये जेठा प्रजापतिको नाउँ दक्ष थियो, उनलाई दक्षप्रजापति भनियो । तिनकी पत्नीको नाउँ विरणी थियो । तिनी गर्भवती भर्इन् । अनि बत्तीस लक्षणले युक्त भएकी कन्या जन्मार्इन् । उनै सतीदेवी भर्इन् । यसबारे विस्तृत चर्चा फेरि अर्को अध्यायम। इति श्री स्कन्द पुराणे केदारखण्डे माघ महात्म्ये श्री स्वस्थानी परमेश्वर्याः व्रतकथायां ।

पाथीभरा माता ताप्लेजुङ्

Address


Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Nepali News posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Videos

Shortcuts

  • Address
  • Telephone
  • Alerts
  • Videos
  • Claim ownership or report listing
  • Want your business to be the top-listed Media Company?

Share