http://www.femkevanrossum.wordpress.com/

Femke van Rossum schrijft, Zoetermeer (2024)

24/02/2017

Sponsoring Team 4 Fem's feestje

Het is duidelijk dat Fem enorm gemist wordt door iedereen.
Daarom nog even extra onder de aandacht.
Fem's doel voor de Samenloop voor hoop
Als Fem's feestje team 4
€5000,- inzamelen door de opbrengst van de zelfgemaakte sleutelhangers wenszakken en donaties.
Jullie kunnen ons helpen om dit doel te bereiken, door donaties aan ons team, sleutelhangers, wenszakken te kopen en onze actiepagina te delen
(de link hieronder) en zo nog meer bekendheid eraan te geven.
Ook is het mogelijk mee te lopen in ons team.
Hiervoor kunt u Helga de Mooy of Karin Pater benaderen.
We hopen dat jullie ons willen helpen hierbij.

https://acties.samenloopvoorhoop.nl/sponsoringteam4femsfeestje

13/12/2016

Puzzelen

Om een puzzel op lossen, is het van belang zoveel mogelijk stukjes van die puzzel binnen handbereik te hebben. Ontbreekt er een stukje, dan zou je kunnen improviseren, maar ontbreken er meer, dan b…

10/12/2016

Baken

Ergens in de verte schijnt een lichtje. Ik zie het telkens even oplichten en dan voor enkele seconden weer verdwijnen. Elke keer houd ik mijn adem in, vol spanning, uit angst dat het lichtje dit ke…

01/12/2016

Hozen

De afgelopen weken heb ik het een beetje zien aankomen. Mijn energieniveau daalde en ik had weinig eetlust. Het roeien werd me teveel en de golven te hoog. Mijn bootje was te ernstig beschadigd en …

25/11/2016

Kopje onder

Het bootje schommelt zo nu en dan nog flink, maar het lijkt erop dat ik even in iets rustiger vaarwater zit. Ik hoef niet steeds naar houvast te grijpen of bang te zijn omver te slaan, door onverwa…

20/11/2016

Vrijheidsberoving

Ergens eind januari valt de eerste rekening op mijn deurmat. Het eigen risico, meestal al volledig gebruikt. Ik tref standaard een betalingsregeling en tel het gewoon op bij mijn vaste lasten. Mijn…

11/11/2016

Toverbal

soms weet ik het gewoon even niet. Soms weet ik niet of ik blij moet zijn of boos. Wat ik moet zeggen, als mensen aan me vragen hoe het met me gaat. Misschien komt dat ook wel omdat ik het zelf nie…

30/10/2016

Hink-stap-sprong

Twee stapjes vooruit en één stapje terug. Balancerend tussen mentaal en fysiek. Een hink-stap-sprong, waarbij het één het ander soms genadeloos onderuit haalde. Begon ik mentaal eindelijk weer een …

20/10/2016

De blote billen poll

Vandaag bereikte mij het bericht dat een dapper lotgenootje is overleden. Ze heeft zelf de stap genomen, na een lange weg vol pijn. Ze is niet de eerste en zal zeker ook niet de laatste zijn. Ik he…

15/10/2016

Een wand vol kaarten

Zoveel lieve berichtjes, mooie wensen en hulp uit hoeken waarvan ik het bestaan niet eens kende. In de afgelopen maanden heb ik veel tegenslagen gehad en heb ik mezelf veel moed in moeten praten om…

07/10/2016

Het domino-effect

Vijf jaar uitzaaiingen, zes verschillende chemokuren, vierendertig kuren totaal en negentien behandelingen met twee verschillende experimentele middelen. Verzwakt door gemiste signalen, stond ik vo…

29/09/2016

Erelid

Tien jaar. Tien jaar, ben ik al lid van de club. De roze club, want roze is de clubkleur van borstkanker. Nu houd ik toevallig wel van de kleur roze en ik heb het roze geweld ook heel lang omarmd. …

23/09/2016

Kop-staart-boem-is-ho

Een harde klap en we schuiven naar voren. Een tweede klap volgt en dan staan we weer stil. Na een periode van enorme extremen, staan we nu ineens op de linkerbaan van de snelweg, geklemd tussen een…

06/09/2016

Doorpakken

Het gaat langzaam, te langzaam. Ik blijf me beroerd voelen en heb het geduld gewoon niet. Zo ken ik mezelf ook helemaal niet en de frustratie helpt me niet mee. Ja, ik weet dat mijn lichaam veel te…

22/08/2016

Huilend hart

Zijn eerste schooldag, haar tweede afspraak voor het erfelijkheidsonderzoek. Twee belangrijke gebeurtenissen en ik kan er niet bij zijn. Want ik ben weer door het oog van de naald gekropen en mag b…

10/08/2016

Eerlijk toegeven

Na een week vol emoties maak ik voorzichtig de eerste balans op. Waar sta ik nu en wat heb ik bereikt? Mijn verwerkingsproces is nog in volle gang, maar ik ben trots op de kleine stapjes die ik nu …

06/08/2016

Stapje voor stapje

Opluchting, verdriet, blijdschap en angst. Door het oog van de naald gekropen en heel dankbaar dat ik nog leef. Mijn emoties zijn losgelaten, na een periode van gijzeling en elke prikkel is een nie…

04/08/2016

Tranen zijn gezond

Een ochtend in mei, nog wat fris, maar de zon schijnt. Het belooft een mooie dag te worden en ik geniet van de rust en het geluid van wat vogels, die mij hun ochtendlied toezingen. Ik drink koffie …

02/08/2016

Mist

De mist trekt heel langzaam op en ik probeer herinneringen terug te halen. Sommige helder, maar de meesten in flarden. Onthouden, omdat ze betekenis hadden of omdat ze op de een of andere manier in…

28/07/2016

Documentatie

Dat je al vier dagen steeds ruim voor vijf uur wakker bent en je afvraagt of het nu nog wel zin heeft weer te gaan slapen. Dat je tas is gepakt en je hebt niet veel meer te doen hebt, maar dat je o…

24/07/2016

Een deurtje in mijn hoofd

/

Of ik bang ben voor wat komt? Ja, als de dood! Er zit wat in mijn hoofd wat er niet hoort en ze gaan naar binnen om het weg te halen. Met een mes, een zaag en allerlei speciaal gereedschap. Via de …

22/07/2016

Beter nieuws kan ik er nu even niet van maken

Hoesten, hoofdpijn, spugen. Een zwarte vlek voor mijn linkeroog en een ribbel door het hele beeld. Bijna vier weken lang, af en aan. Eerst toegewezen aan de gevolgen van een antibioticakuur, maar v…

25/06/2016

Millimeterwerk

Mijn middagslaapjes worden steeds langer en sinds een tijdje heb ik het gevoel dat ze zelfs dan nog te kort zijn. Mijn dagen worden steeds korter en ik doe steeds minder op een dag. Mijn lichaam we…

16/06/2016

Hoe kleine pinda’s grote jongens worden

Een klein vlekje, in de vorm van een pinda. Een zwart plekje in die pinda, die in een regelmatig ritme knippert. Zo klein en zo kwetsbaar. Een piepklein wonder op het scherm. Want wij hadden er nie…

13/06/2016

Verre van stilletjes

Het was oorspronkelijk wel mijn plan. Een verjaardag zonder feestje, want ik ben niet fit en snel moe, als gevolg van mijn huidige behandeling. Niks schokkends hoor, maar voor mij wel een beetje we…

11/06/2016

BRCA1

Mijn geschiedenis, haar toekomst. Mijn erfelijkheid, haar kans om zichzelf te beschermen, als dat nodig mocht zijn. Vijftig procent kans dat ik mijn aangeboren defect heb doorgegeven. Toen ik haar …

09/06/2016

Interne reorganisatie

In de ochtend werk ik mijn lijstje af. Ontbijt regelen, kinderen naar school, boodschappen halen, huishouden doen en alle klusjes die van de dag ervoor zijn blijven liggen. Dat is niks nieuws, maar…

30/05/2016

Chronisch ongeneeslijk

Het verschil tussen chronisch en ongeneeslijk is groot en klein tegelijk. Ik ben ongeneeslijk ziek, maar na ruim vier jaar zou je ook van chronisch kunnen spreken. Met dat verschil, dat mijn levens…

27/05/2016

In het oog van de storm

Heel voorzichtig voel ik de sterkste deining afnemen. Het schommelt nog wel, maar ik ben langzaamaan steeds minder snel uit mijn evenwicht te brengen. Dat komt deels doordat ik begonnen ben te acce…

20/05/2016

Stil in mij

Geen woorden, geen nieuws. Weinig verandering in mijn situatie, medisch gezien dan. Mentaal daarentegen, is het behoorlijk op en neer gegaan de afgelopen tijd. Een relatief goede uitslag, die tijd …

17/05/2016

Meisjes van vijftien

Dat ze nog maar zelden bij je in bed kruipen of spontaan een knuffel komen geven. Dat ze te oud zijn voor advies, maar te jong om het helemaal alleen te doen. Dat je als ouder niet meer de belangri…

10/05/2016

Maar heel af en toe

Vannacht viel het mee. Rond een uur of twee en om half vier. Twee keer wakker en vrij snel weer in slaap gevallen. Relatief weinig pijn en slechts korte onderbrekingen. Redelijk uitgerust sta ik op…

06/05/2016

Rondje om

Met de auto, de boot, de bus, de trein, de sprinter, de bus. Een reis van tweeënhalf uur om in het ziekenhuis te komen en de wetenschap dat de terugreis evenzoveel tijd in beslag zal nemen. Waarom?…

24/04/2016

Soms doet het gewoon net iets meer pijn

Een beetje verlegen en wat onzeker. De jongste van het stel, maar een kleiner verschil dan vooraf verwacht. Een drempel genomen, een stap richting lotgenotencontact. Dat was er al wel, maar …

21/04/2016

Gisteren pakt niemand mij nog af

Opstaan, vechten en weer doorgaan. Positief blijven en vooral niet opgeven. Dat is het verwachtingspatroon. Want voor wie kanker heeft, is opgeven geen optie. Wie kanker heeft blijft positief strij…