22/06/2023
Ben ik morgen de volgende piekbelaster?
Dat kan niet zou je zeggen.
Als fotograaf ben je geen piekbelaster. Dat weet ik nog niet zo zeker. De opdrachten gaan vaak het hele land door. Dus heb ik een auto nodig en moet ik de nodige kilometers rijden . Voor de zekerheid heb ik meerdere lenzen en twee camera’s bij me. Nikon , komt allemaal uit Japan helemaal deze kant op gevlogen of gevaren en weet je wat er in de camera zit voor een technologische ontwikkelingen ,dat heeft vele TBtjes gekost en computer uurtjes . Dan heb ik ook nog een computer nodig om te bewerken . De computer is na 8 jaar op net als je camera en lenzen . Het Photoshop programma nog eerder. En dan alles opslaan . Kost heel veel TB . En dan nog de foto’s op FB , Instagram enz. Kost heel veel TB . Daarvoor zetten ze grote gebouwen op landbouwgrond! De database komen als paddenstoelen uit de grond om mijn TB’s te bewaren en bewerken . Die database moeten gekoeld worden voor al mijn TBtjes. Dus nemen ze miljoenen liters water op uit de grond om al het groene stroom te koelen. Gelukkig groen dus hebben we daar veel zonnepanelen en windmolens voor. Moeten ook gemaakt worden!
De foto’s worden digitaal steeds groter, dus de computer moet ook groter en groter, foto’s op FB en Insta vragen ook steeds meer vermogen. En dan nog hopen dat er weer veel mensen zijn die het zien. Die zitten ook weer op de computer of de telefoon. Maar een piekbelaster ben ik niet. Dat zeker niet!
Maar die boeren wel! Die hebben schuren met koeien , varkens en kippen die voor ons voedsel zorgen maar daardoor hele “gevaarlijke” uitstoot hebben . Heel veel groen om het bedrijf waar (nog) geen database op staat of fabrieken om onze computers ,mobiels ,zonnepanelen en windmolens te maken. Boeren zijn mensen die al jaren en jaren met de natuur bezig zijn en al vanaf de jaren 90 bezig zijn om al hun producten te verbeteren. Diervriendelijker en natuur vriendelijker en voedsel veiliger. Maar het zijn piekbelasters en ikke niet….
Of zijn we met z’n allen als geen boer zijnde soms stiekem een verborgen piekbelaster?
Eten is nuttig en foto’s zijn leuk!
Dat is een groot verschil!
En daarom ben ik trots op onze boeren!
Piekbelaster
Ruim een week geleden ging dan eindelijk de langverwachte website van minister van der Wal online. Daarop kun je dan als veehouder zelf kijken of je piekbelaster bent of niet. In plaats van dat de overheid zelf een brief stuurt naar de betreffende 3000 bedrijven moet je dus zelf je gegevens invullen op een lastige en bij aanvang overbelaste site (AERIUS check). Wij hadden niet zo’n haast om te kijken, Evert wilde het eigenlijk helemaal niet doen, net als vele andere veehouders. Daarnaast verwachten we niet echt dat we piekbelaster zouden zijn, dat zijn alleen hele grote bedrijven die strak naast Natura 2000 gebieden zitten, toch?!
Tot ik afgelopen weekend een appje kreeg van een collega veehouder, hij had wel de moeite genomen de site in te vullen en niet verwacht piekbelaster te zijn, maar was het toch. ‘Of wij ook al gekeken hadden?’ Je schrikt je te pletter. Bij hem ging het om de uitstoot op de Veluwe. En wij zitten daar nog dichterbij dan hij.
We hebben toen ook de gegevens van ons bedrijf ingevuld en uit de berekening (Aerius) blijkt inderdaad dat ook wij piekbelaster zijn. Daarbij is het niet zo dat ons bedrijf veel NH3 uitstoot, maar dat we gewoon simpelweg te dicht bij de Veluwe zitten (tien kilometer). Dus dat hier waarschijnlijk het hele dorp en het volgende dorp en een groot deel van de Vallei alle veehouders piekbelaster zijn.
De term alleen al, piekbelaster, je krijgt een stempel alsof je een crimineel bent, topcrimineel zelfs. Maar je komt wel in aanmerking voor de woest aantrekkelijke regeling van minister van der Wal, als je tekent krijg je 120% van de waarde van je bedrijf.
Maar wat is 120%? Ons bedrijf is prima voor ons maar de melkrobots zijn bijvoorbeeld al weer 10 jaar oud, het nieuwste gedeelte stal dus ook. En we willen helemaal niet stoppen. Als veehouders wel voor de 120% gaan, wat soms best te begrijpen is (elke situatie is anders), krijg je er een beroepsverbod achteraan. Een beroepsverbod! Dat krijg je als arts bijvoorbeeld pas als je moedwillig verkeerde (fatale) beslissingen hebt genomen en dan herhaaldelijk.
Stel dus we gaan voor de 120% en blijven hier wonen mogen we geen vee meer houden? Ook geen schapen? Of hoeveel wel? We gaan het niet doen, maar wat dan wel. Het staat vast dat we dus niet door kunnen gaan zoals we nu bezig zijn. En ik kan je vertellen dat dat zeer doet. Erg zeer.
Het voelt en is oneerlijk, al hebben dat soort gedachtes volgens Evert geen enkele zin. Bij mij werkt dat anders, ik kan niet meteen rationeel benaderen, ik ben boos, verdrietig, teleurgesteld alles tegelijk. En nee, ik ben niet al generaties lang op dit bedrijf, maar nog maar amper achttien jaar. En toch. Alles hebben we erin gestoken, veel tijd, veel geld, veel energie. Bloed, zweet en tranen.
Ik weet en besef ook dat gezondheid en eigen gezin veel belangrijker zijn. Maar niet ver erachteraan komt altijd de boerderij en nog specifieker de koeien. Dat maak je met 120% echt niet goed.
Altijd heb ik geloofd in ‘eerlijk duurt het langst’, maar nu niet meer. Het vertrouwen in de overheid is helemaal weg en het respect ervoor ook totaal. Als je familiebedrijven met een kleinere omvang dan gemiddeld gewoon lukraak van de kaart wil vegen omwille van een stikstofprobleem zo’n tien kilometer verderop... (Elders in het land kun je 1000 koeien op 1 hectare houden bij wijze van spreken en ben je nog geen piekbelaster, hier al met een relatief klein gezinsbedrijf). Een muggenscheet op een postzegel is al teveel.
En ik heb niet de illusie dat het de natuur gaat helpen, misschien zelfs wel het tegendeel met alle vakantieparken en woningen die er gaan komen.
En wat de alternatieven voor ons zijn, dat is nog niet helemaal bekend, ja extensiveren, verplaatsen of innoveren, kies maar uit. Pas aan het eind van het jaar wordt duidelijke gemaakt wat die alternatieven precies inhouden. Zo blijft het nog even lekker spannend.
Feit is dat ons bedrijf op slot zit. Zelfs al willen we iets, ik denk dat er geen bank is die een financiering verstrekt.
Voorlopig gaan we gewoon door en kijken straks wat de mogelijkheden zijn. Ondertussen is het angstvallig stil hier onder de boeren. Ik houd mijn hart vast en wacht het af, met een kras op mijn ziel erbij, dat wel.
