11/11/2023
Gewoon Speciaal: erkenning
Het geluid van haar gekrijs gaat door merg en been. Stampvoetend staat Floor op de gang en wil van geen wijken weten. Maar ja, de andere groepen hebben er flink last van. Iedereen die haar probeert aan te spreken krijgt direct de volle lading. Ze lijkt niet voor rede vatbaar.
Een klasgenoot had zonder te vragen één van haar Schleich paardjes gepakt en geprobeerd het zadeltje eraf te halen. Maar daardoor was het riempje geknapt. Hij deed het niet met opzet, maar hij moet wel leren om eerst te vragen. Goed, dat even terzijde. Stukje achtergrond.
Oh ja, nog iets. Collega's hadden al tegen Floor gezegd dat ze wel willen proberen om met secondelijm het riempje te plakken. Maar niets hielp.
We proberen haar te begeleiden naar een rustiger plekje, maar ze schreeuwt meteen: "Laat me los!"
Duidelijker kan een kind niet zijn, dus laat ik haar los. Nu rent ze weg, door de gang, richting de andere school. Ik loop erachteraan, maar ze draait de deur aan de andere kant op slot.
Door het melkglas zie ik haar silhouet en steek langzaam de sleutel in het slot, om de deur te kunnen openen. Maar ze hoort het en draait meteen het slot weer om. "Floor, ik kom je niet halen. Ik wil alleen iets aan je vragen," zeg ik door het venster. Nu gaat langzaam het slot open en sta ik bij haar.
"Het moet wel heel vervelend voor je zijn, wat er gebeurd is, dat je nu zo boos bent."
"JA!" zegt ze en legt met emotie het verhaal nog eens uit.
"Laat het mij maar eens even zien dan," zeg ik en we lopen naar haar klas. Ik ga bij haar zitten en bekijk met aandacht het paardje en het zadel.
"Ja, dat is inderdaad geknapt. Maar dat is met lijm niet te redden, want er staat spanning op en dan knapt het opnieuw. Ik zou het kunnen proberen te smelten met een brandpen. Als mijn leerlingen naar huis zijn, kom ik even bij jou langs."
Wanneer ik in de middag langskom (belofte nakomen!) heeft ze echter al andere plannen. Het zadeltje heeft geen prioriteit meer.
De erkenning voor een probleem is doorgaans veel belangrijker dan het aandragen van een oplossing.
Sterker nog: Wanneer je een situatie niet als een probleem beschouwt, hoef je vaak niet eens op zoek naar een oplossing.
Door Bart Heeling. Foto: Freepik.
Bart Heeling is leerkracht op De Aventurijn Renn4, een school voor speciaal onderwijs. Hij geeft les aan kinderen met ernstige gedragsproblemen en/ of psychiatrische problematiek. Volgens Bart hebben mensen vaak nog een verkeerd beeld van het speciaal onderwijs. Hij deelt daarom zijn belevenissen in de column 'Gewoon Speciaal' en op LinkedIn. Eerder verscheen zijn bundel 'Gewoon Speciaal'.