
07/11/2024
တစ်ခါတုန်းက ခရီးသွားနေတဲ့ လူတစ်စုကို ဓါးပြအဖွဲ့တွေက ဖမ်းဆီးလိုက်ကြတယ်။အဲ့နောက်မှာ တပည့်တစ်ယောက်က ဓါးပြဗိုလ်ဖြစ်သူကို ပြောလိုက်တယ်။”ဆရာရေ… ကျွန်တော်တို့မိတဲ့ အထဲမှာ ရှင်ဘုရင်တစ်ဦးလည်းပါလာတယ်။ ဓါးပြခေါင်းဆောင်က ရှင်ဘုရင်ကို ပြုံးပြီးကြည့်တယ်။ “မင်းကောင်း မင်းမြတ်ကြီးပါလား…အရပ်ဝတ်ကြီးနဲ့ဆိုတော့ ရုပ်ဖြတ်ပြီးတိုင်းခန်းလှည့်လည်တယ်ထင်ပါ့”ဘုရင်ဆိုသူက ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ဘုရင်နှင့်အတူမိလာသောသူများကလည်း သူတို့နဲ့ အတူအဖမ်းခံထားရသည်မှာ ဘုရင်ဆိုတော့ အံ့အားသင့်နေပုံရသည်။”ဒီဘုရင်ကကျုပ်တို့ကို ဒုက္ခပေးမယ့်ဘုရင်ပဲ။သတ်ပစ်လိုက်မလားဆရာ””အေး… သတ်တာတော့ သတ်တာပေါ့ကွာ… ဒါပေမယ့် မသတ်ခင်လေး ရှင်ဘုရင်ကဦးညွှတ်တာလေးတော့ လိုချင်မိသားကွ…အဟေးဟေး””မောင်မင်းတို့ ကျုပ်ကိုပဲ သတ်လို့ရမယ်။ဘုရင်ဆိုတဲ့နေရာကို သတ်လို့မရဘူး…ကျုပ်သေသွားလည်း ဘုရင်ဆိုတဲ့နေရာကိုတစ်ရောက်ရောက်က ဝင်ယူဦးမှာပဲ။အဲ့ဒိအခါကျမှ ဘုရင်ကိုတောင် သတ်တဲ့ ဓားပြရယ်လို့ မောင်မင်းတို့ကို ပိုငြှိုးကြလိမ့်မယ်…”ဓားပြခေါင်းဆောင် တွေဝေသွားသည်။”ဒါဆိုရင်တော့ ခင်ဗျားကို လွှတ်ပေးမယ်…ဒါပေမယ့်လွှတ် ပေးစေချင်ရင် ခင်ဗျား ကျုပ်ကို အရိုအသေပေးသွားရမယ်… ””ကျုပ်အသေခံမယ်… အသက်သေမှာ ကြောက်လို့ ဦးညွတ်သွားတဲ့ ဘုရင်ဘဝကို ကျုပ် အရောက်မခံနိုင်ဘူး… တိုင်းသူပြည်သားတွေရဲ့ လေးစားဂါရဝကို ခံယူပြီးပြီ ဖြစ်တဲ့အတွက် လေးစားခံထိုက်အောင်နေပေးဖို့ကျုပ်တာဝန်ပဲ။””ခင်ဗျားက တော်တော်ကြီးကျယ်တဲ့ ဘုရင်ပဲ။ခင်ဗျားကျုပ်တို့ကို ဦးမညွှတ်ရင်ဒီလူတွေကို ကျုပ်ကသတ်မှာ”ဘုရင်ဟာ ဝုန်းကနဲ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီးဓားပြများကို အရိုအသေပြုလေတော့သည်။ အရိုအသေပြုခံရသော ဓားပြဗိုလ်ဟာကျောထဲစိမ့်ကနဲ ချမ်းသွားသည်။ဘယ်လိုဘုရင်လဲ။သူ့ကိုသတ်မယ်ဆိုတုန်းက အသက်ကိုတောင် မငဲ့ကွက်ဘဲ ရာဇဂုဏ်အတွက် ဒူးမထောက်လိုသူကအခုတော့ မြေ ပြင်မှာ ပြားပြားမှောက်ဝပ်လို့…ဒါကဘုရင်အစစ်။ဒါမှ ဘုရင်အစစ်။ဘုရင့်သိက္ခာကို မိမိအသက်ထက် ပိုတန်ဖိုးထားတဲ့ဘုရင်…တိုင်းသူ ပြည်သားတွေရဲ့အသက်ကိုဘုရင့်သိက္ခာထက်ပိုတန်ဖိုးထားတဲ့ဘုရင်…ဓားပြဗိုလ်ဖြစ်သူမျက်ရည်များဝဲတက်လာသည်။
ဓားစာခံပြည်သူများကို ကြည့်တော့လည်း ဒူးထောက်နေသော ပြည့်ရှင်မင်းကိုကြည့်ကာ လေးစားချစ်ခင်မှု၊ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများ ယှက်ထွေးလျှက် မျက်ရည်များဝေနေလေတော့သည်။ဓားပြဗိုလ်ဖြစ်သူသည် ဘုရင့်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး”ထပါ မြတ်သောမင်းကြီး…ကျနော့် ကို ခွင့်လွှတ်ပါ…မင်းကောင်းမင်းမြတ်ကို အသက်ရှင်လျှက်မြင်ခွင့်ရခဲ့ခြင်းဟာ သေရင် တောင်ထိုက်တန်ပါတယ်…လက်နက်နဲ့ ဓားပြများကို မေတ္တာဖြင့် ဆုံးမတတ်သောမင်းကြီး၊ခန္တီတရားဖြင့် ဆုံးမတတ်သောမင်းကြီး။ခေါင်းဆောင်ကောင်းတစ်ယောက်၏ စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှု၊တာဝန်ခံမှုများကိုလမ်းပြသောမင်းကြီးကို ကျွန်တော် အတိုင်းအဆမဲ့ ကြည်ညိုပါတယ်…ကျနော်လည်း ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်မို့ ကျနော့်အပြစ်အတွက် တာဝန်ခံပါရစေ။ကျနော့်နောက်လိုက်များကို အပြစ်မှလွှတ်ပေးပါ။ကျနော့်ကို အပြစ်သားအဖြစ်ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားပါ။ချမှတ်လိုသော ပြစ်ဒဏ်ကို ချမှတ်ပါ။”ခေါင်းဆောင်ကောင်းပီသခဲ့သော ဓားပြဗိုလ်ကို လေးစားရင်းအခံရှိသော နောက်လိုက်ဓားပြများကလည်း သူတို့ခေါင်းဆောင်နည်းတူဒူးထောက်၍ ရှင်ဘုရင်ကိုအရိုသေပြုကြလေသည်။ရပ်နေသောပြည်သူများလည်းသူတို့အတွက် ရပ်တည်ပေးခဲ့သော ရှင်ဘုရင်ကို ဒူးထောက်ခစားလေတော့သည်။မင်းကြီးက ဒူးထောက်နေရာမှထ၍ ဓားပြဗိုလ်ကိုထူကာ”မောင်မင်းက ဓားပြအ ဖြစ်ဆိုးသွမ်းပေမယ့်ခေါင်းဆောင်အဖြစ် လေးစားစရာကောင်းတယ်။ဒီလက်စွပ်ကိုယူပါ… ။ဒါအဖိုးနည်းလက်စွပ်ဆိုပေမယ့် ကျုပ်ရဲ့အမှတ် အသားပါ…။ကျုပ်ကိုယုံရင် ဒီလက်စွပ်ကိုယူပြီးနန်းတော်ကိုလာပါ…။ ဒီနေ့ရသင့်တဲ့ငွေပမာဏရဲ့ သုံးဆကိုဆုအဖြစ်လာထုတ်ယူလှည့်ပါ။ပြည်သူများရဲ့ ငွေကို ပြန်ပေး ပေးပါ။တိုင်းပြည်အတွက် စစ်မှုထမ်းလိုပါကသားမယားများနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး နန်းတော်ကိုလာခဲ့ပါ…”ရာဇအိန္ဒြေအပြည့်ဖြင့် ထွက်ခွာသွားသောမင်းကြီး၏ကျောပြင်ကို ဓားပြများနှင့် ပြည်သူများက ငေးမော၍ ကြည့်နေလေတော့သည်။