https://www.facebook.com/110088135487812/

TOS Klach - តោះខ្លាច, Asan (2024)

26/08/2023

[Khmer Version] ScaryEp05
"The scary night drive: Cruel Beggars"

អ្នកសុំទានឃោឃៅ ឬ Cruel Beggars

នារាត្រីមួយដែលងងឹតឈឹងទៅហើយប្រហែលម៉ោងជាង១១កន្លះយប់។នៅលើដងផ្លូវដែលនៅដាច់ឆ្ងាយពីទីក្រុងមានតែអំពូល ភ្លើងនៅដាច់ៗឆ្ងាយពីគ្នានោះមានម៉ូតូនិងឡានបើកឆ្លងកាត់យូរៗមួយផងដែរ។នារីម្នាក់វ័យប្រហែលជា២៣ឆ្នាំជាមួយនឹងអុីវ៉ាន់សំពីងសំពោងបានបើកម៉ូតូនៅលើដងផ្លូវដ៏ស្ងាត់នោះដែរ។កំពុងតែធ្វើដំណើរយ៉ាងសប្បាយរីករាយទូរស័ព្ទរបស់នាងក៏រោទិ៍ឡើង។ដោយសារទូរស័ព្ទរោទិ៍ច្រើនដងពេកនាងក៏សំរេចចិត្តរកកន្លែងឈប់ដើម្បីលើកនិយាយ។អ្នកដែលតេមកនោះគឺជាលោកយាយជរារបស់នាងគាតត់កំពុងរង់ចាំនាងទាំងអន្ទះសារព្រោះវាយប់ជ្រៅដែរហើយមិនឃើញនាងដល់ផ្ទះ។កំពុងតែនិយាយទូរស័ព្ទស្រាប់តែមានបុរសម្នាក់រូបរាងស្គមស្គាំងស្លៀកខោខ្លីដែលប្រលាក់ពពើមនិងគ្មានពាក់អាវមានតែក្រមាចាស់មួយបង់កបានមកចាប់ដៃនាង។នាងបានឈប់និយាយហើយងាកទៅមើលនរណាដែលកំពុងចាប់ដៃដោយការតក់ស្លុត។តាមពិតនៅក្បែរបង្គោលភ្លើងដែលនាងបានឈប់នោះមានខ្ទមមួយផងដែរដែលទីនោះមានបុរសរូបរាងស្របាលគ្នាប្រមាណ២នាក់ទៀតកំពុងសើចបែបចំអកឡកឡឺយអោយបុរសម្នាក់ទៀតដែលកំពុងឈរចាប់ដៃនាងភ្លៀងក៍បង្អុលមកស្រិចៗភ្លាមៗបរិយាកាសហាក់ដូចសរក្បុសមើលអ្វីមិនធ្លុះ។នៅជិតអាពីរនាក់នោះមានដបស្រាស២ដបដែលជិតអស់ទៅហើយនិងចានគ្រឿងក្លែមមួយក្បែនោះដែរ។បុរសម្នាក់ដែលឈរចាប់ដៃនាងនោះបាននិយាយសុំលុយ១០០០០រៀលពីនាងដើម្បីទិញស្រានិងគ្រឿងក្លែមបន្ថែម។ខ្លួនរបស់បុរសនោះធុំក្លិនស្រាឡើងឆួលនិងមើលទៅហាក់ដូចជាស្លេកស្លាំងដល់ថ្នាក់គ្មានឈាមសោះហើយនៅចង្កេះក៍មានសៀតនូវកាំបិតបន្ទោះមួយផងដែរ។នាងភិតភ័យខ្លំាងណាស់ស្រែកមួយទំហឹងអោយលែងដៃធ្វើអោយយាយក្នុងទូរស័ព្ទមានចម្ងល់ថាមានអ្វីកើតឡើង។នាងមិនបានឆ្លើយតបទៅលោកយាយទៀតទេព្រោះរវល់ភ័យខ្លាច។បន្ទាប់ពីប្រមូលអារម្មណ៍បានខ្លះហើយនាងក៏និយាយថាគ្មានលុយទេនិងព្យាយាមជិះម៉ូតូចេញទៅប៉ុន្តែបុរសនោះទាញម៉ូតូជាប់មិនអោយទៅណានិងទាញកាំបិតមកគំរាមបើមិនអោយតាមសំរួលនឹងសម្លាប់ចោលត្រង់ហ្នឹងតែម្តង។ដៃញ័រទទ្រើកព្យាយាមទាញលុយពីខោប៉ាវយកអោយវាតែខណះពេលនោះវាបានឡូកទាញសក់របស់នាងយកទៅថើបហើយនិយាយថាចូលចិត្តក្លិនសក់និងអង្អែលដៃនាងថែមទៀតផងធ្វើលក្ខណះដូចជារោគចិត្ត។បុរសនោះព្យាយាមទាញអូសនាងចេញពីម៉ូតូចូលទៅខ្ទមនោះដែលនាងចាប់ផ្តើមមានធុំខ្លិនអសោចដូចគំរង់ពេលកាន់តែនៅជិតខ្ទម។នាងព្យាយាមរត់ចេញពីបុរសនោះយ៉ាងពេញទំហឹងដោយការភ័យខ្លាច។ដោយអាពីនាក់ទៀតមិនធ្វើអ្វីសោះគិតតែអង្គុយសើចក្អាកក្អាយសំលេងពួកវាលឺរំពោចពេញត្រជៀកនាង។បុរសម្នាក់ដែលទាញនាងនោះកាន់កាំបិតដៃម្ខាងនិងងាកទៅជេរប្រទេចអាពីនាក់នោះផងទាំងខ្លួនវាចាប់ផ្តើមទទឹកដោយទឹកភ្លៀង។វាបានវាសកាំបិតមុតដៃនាង ដោយកាយវិកាឆ្កេងឆ្កាង ក្នុងសភាពស្រវឹង ដោយមើលទៅវាដូចជាស្លុងអារម្មណ៏និងមិនប្រុងប្រយ័ត្ននាងបានឆក់កាំបិតពីដៃវាដោយការភ័យខ្លាចនិងខឹងយ៉ាងខ្លំាងទប់កំហឹងមិនបាននាងបានយកកាំបិតចាក់ចំដៃនិងពោះរបស់បុរសនោះនឹងរុញវាចេញ។សភាពវាស្រាប់តែប្រែមុខមាត់ទៅជាអាក្រក់ខ្លាំងដូចសាកសពមុនស្សស្អុយរលួយមុខវាពេញដោយកំហឹងស្រែកសន្ធប់ប៉ុន្តែលឺស្រាលៗ។ហើយបុរសពីនាក់ទៀតឃើញដូចនោះស្ទុះហក់ចេញពីខ្ទមមកជួយគ្នាវាដោយដំណើរទ្រេតទ្រោតបែបមនុស្សស្រវឹង។ប៉ុន្តែវាហាក់មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងនាងទេបែរជាមកអូសបុរសដែលត្រូវនាងចាក់នោះហើយចេញទៅឆ្ងាយបន្តិចម្តងៗរហូតបាត់ឈឹង។នាងភិតភ័យសឹងតែសន្លប់បាត់ទៅហើយតែលុះឃើញពួកគេចាកចេញបាត់បែបនេះនាងក៏ព្យាយាមសម្រួលចិត្តនិងជិះម៉ូតូចេញទៅផ្ទះដែរទាំងញ័រទទ្រើក។ខ្លួណប្រាណប្រលាក់ទៅដោយដីភក់និងសំលឹងមើលទៅដៃដែលមានស្នាមដោយសារវាចាប់ទាញខ្លាំងនិងមុតកាំបិតហូរឈាមតិចៗ។ឡើងម៉ូតូជិះទៅបណ្តើរនិងងាកមើលក្រោយបណ្តើរដោយការរន្ធត់ចិត្តសភាពដ៏ស្ងាត់ជ្រងំធ្វើអោយនាងអារម្មណ៏មិនស្ងប់ប៉ុន្តែព្យាយាមជិះរហូតដល់ផ្ទះដែលនៅឆ្ងាយល្មមពីទីកើតហេតុនោះ។ទៅដល់ផ្ទះមិនបាននិយាយអ្វីទាំងអស់ប៉ុន្តែលែងមានអារម្មណ៏ធ្វើអ្វីហើយអង្គុយសញ្ចឹកសញ្ចឹងភ្លឹកៗនិងយំយ៉ាងខ្លាំង។ប៉ុន្តែចំលែកត្រង់ថាខ្លួននាងមិនបានទទឹកភ្លៀងនិងមានស្នាមដៃរឹតនោះទេ។នាងប្រាប់យាយនាងគ្រប់យ៉ាងដែលពិបាកនឹងមិនជឿដែរព្រោះនាងមើលទៅតក់ស្លុតខ្លាំង។នាងគិតថាខ្លួនបានសំលាប់មនុស្សនិងទៅប្រាប់ប៉ូលីសពីហេតុតការណ៍ទាំងអស់។ដោយសាររកមិនឃើញមានអ្វីត្រង់កន្លែងដែលនាងប្រាប់ខ្ទមក៏មិនមានស្នាមបែកភក់ជ្រាំដែលនាងនិយាយពេលប្រទាញប្រតប់គ្នាក៏អត់។អ្វីដែលសំខាន់នៅយប់នោះគ្មានភ្លៀងសូម្បីមួយតំណក់។ប៉ូលីសក៏ទុកចោលរឿងក្តីនេះនិងរង់ចាំកាអង្កេតពីពេទ្យចំពោះសភាពផ្លូវចិត្តនាង។រំលងទៅប៉ុន្មានថ្ងៃហើយមិនឃើញមានពត៍មានឫហេតុការណ៏អ្វីសោះគឺស្ងាត់ឈឹង។មួយសប្តាហ៍រំលងផុតទៅពូប៉ូលីសបានហៅនាងនិងរំលឹករឿងរ៉ាវកើតឡើងកាលពីអតីតកាលអោយនាងស្តាប់និងយករូបថតពីរបីសន្លឹកអោយមើល។នោះគឺជារូបថតរបស់បុរសទាំងបីនាក់នោះដែលនាងបានជួបនៅយប់នោះទោះមើលមុខមិនច្បាស់ប៉ុន្តែប្រាកដថាពួកគេ។ប៉ូលីសអោយមើលហើយប្រាប់ថាពួកគេគឺជាអ្នកសុំទានដែលសុំទានដើម្បីផឹកស្រាលេងល្បែងជាមួយពួកជនអត្តពាលបានផឹកសុីនៅផ្តុំដែលនាងបាននិយាយជាមួយនិងមានពួកក្មេងស្ទាវញាណថ្នាំបានឈ្លោះប្រកែកគ្នារហូតចាក់សម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមករហូតដល់ស្លាប់នៅហ្នឹងពីរនាក់ហើយពួកផ្សេងទៀតបានអូសយកទៅចោលក្នុងព្រៃនៅជិតនឹងដែលហេតុការណ៏នេះកើតឡើងតាំងពីកន្លះឆ្នាំមុនមកម្លេះ។ក្រោយពីសម្លាប់គេពួកនោះក៏ត្រូវបានប្រទះឃើញវិកលចរិតនិងត្រូវបានគេចាប់ដាក់ឃុំ។ស្តាប់ហើយវាពិតជាមានអារម្មណ៏ថាមិនគួរអោយជឿថានាងបានជួបរឿងរាវបែបនេះវាមិនច្បាស់ថាជាអ្វីអោយពិតប្រាកដ។នាងចាប់ផ្តើមព្រឺសម្បុរនិងស្បថលែងជិះតាមផ្លូវហ្នឹងទៀត។នាងក៏នឹកឃើញដល់រូបរាងស្លេកស្លាំងនិងដៃដ៏សែនត្រជាក់ស្រេបដែលបានប៉ះនាងកាលពីយប់នោះហើយក៏គួរអោយចម្លែកដែរដែលពេលនាងចាក់ចំគាត់ហើយមិនឃើញមានឈាមស្រក់សោះតែដោយការភ័យខ្លាចទើបមិនបានគិតដល់រឿងនេះ។ប៉ុន្តែហេតុអីក៏ប៉ូលីសហាក់បីដូចជាដឹងរឿងរាវហើយក៏មិនមែនមានតែនាងម្នាក់ទេដែលជួបបុរសសុំទានម្នាក់នោះក្រោយពេលពួកគេស្លាប់។តើអ្នកណាខ្លះដែលឆ្លងកាត់រឿងដូចនាងដែរទៅ។ដេកមិនបានបាយមិនឆ្ងាញ់ទាល់តែទៅស្រោចទឹកនៅវត្តទើបបានបាត់ភាពភ័យខ្លាចនិងចងខ្សែរសីម៉ាក៏ដូចជាធ្វើបុណ្យខ្លះទើបចិត្តនាងស្ងប់៕…

25/08/2023

««««ពីនេះពីនោះ»»»»
អ្នកទាំងអស់គ្នាធ្លាប់អត់?
គេងយល់សុបិន្តតែវាប្រៀបដូចការពិត ☠️☠️☠️

13/08/2023

[Khmer Version] ScaryEp04
"The scary moment while singing karaoke"
Whose voice?

សំលេងនរណាឆ្លងចូលមក?

វាជាថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំក្រុមគ្រួសារយើងជួបជុំគ្នាធ្វើpartyដូចរៀងរាល់ឆ្នាំ។ ផ្ទះរបស់ពួកយើងនៅស្រុកស្រែក្នុងភូមិដែលមិនសូវជាមានមនុស្សនិងគ្រួសារច្រើននោះទេ។ផ្ទះមួយៗនៅដាច់ៗឆ្ងាយពីគ្នា។ក្រោយពីបាយថ្ងៃជុំគ្នាហើយពួកយើងបានច្រៀងខារ៉ាអូខេបទចំរៀងចូលឆ្នាំ។ឪពុកម្តាយពួកយើងទៅសំរាកលេងនៅក្រោមដើមឈើមុខផ្ទះ។ពួកយើងប៉ុន្មាន៥ ៦នាក់ច្រៀងដូរមេក្រូគ្នាទៅមកយ៉ាងសប្បាយរីករាយរហូតដល់កំឡុងម៉ោងជិត២ថ្ងៃ។ពេលនោះចូលដល់បទចំរៀងមួយដែលពួកយើងចង់ច្រៀងទាំងអស់គ្នា។ហើយពួកយើងក៏ច្រៀងមេក្រូ១ គ្នា៣នាក់និងមួួយទៀតគ្នា៣ នាក់ទៀត។ច្រៀងបណ្តើរសើចប្រលែងគ្នាបណ្តើរ។កំពុងតែសើចសប្បាយស្រាប់តែយើងទាំងអស់គ្នាលឺសំលេងមនុស្សដែលមានសំលេងគ្រលរ ប៉ុន្តែស្រាលៗសើចជាមួយពួកយើងដែរ។មួយរំពេចដំបូងពួកយើងស្ងាត់ជ្រាបទាំងអស់គ្នាហើយសំលឹងមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមកហើយសួរគ្នាថានរណាគេសើចអំបាញ់មិញនេះ។បេះដូងចាប់ផ្តើមលោតខ្លាំងទៅៗ ព្រោះយើងច្បាស់ថាវាមិនមែនជាសំលេងរបស់ពួកយើងទាំងអស់គ្នានោះទេ។យើងនៅតែស្ងាត់ត្រឹមតែប្រហែល២នាទីពួកយើងព្យាយាមសំរួលអារម្មណ៍ហើយបងស្រីម្នាក់លើកមេក្រូច្រៀងត។គ្រាន់តែច្រៀងបានប្រហែល២ម៉ាត់ក៏មានសំលេងមួយទៀតបន្លឺឡើងយ៉ាងស្រាលប៉ុន្តែច្បាស់ៗនឹងលឺខ្លាំងៗដូចគាត់កំពុងកាន់មេក្រូនិយាយថា “សុំច្រៀងដែរ!!”។ ជាសំលេងគ្រាន់តែលឺហើយព្រឺរោមដោយមិនដឹងខ្លួន។ពេលនោះរោមដៃរោមជើងគឺបះច្រោងទាំងអស់គ្នាសំលឹងមុខគ្នាអត់និយាយមួួយម៉ាត់ហើយរត់ព្រាតចុះពីលើផ្ទះដោយមិនដឹងថាចុះមកដល់ដីដោយរបៀបណា។ម្នាក់ៗរត់ផងស្រែកផងទៅកាន់ពុកម៉ែដែរឈរលេងនៅមុខផ្ទះឆ្ងាយប្រហែលត្រឹម១០ម៉ែត្រពីផ្ទះ។ពុកស្រែកសួរមិចបានរត់គាត់ថាគាត់ក៏លឺសំលេងនឹងដែរហើយប្រាប់ពួកយើងថាប្រហែលមេក្រូឆ្លងហើយកុំចេះតែភ័យផ្តាស។គាត់និយាយបន្លំយើងថាជាសំលេងឆ្លងពីអ្នកណាគេច្រៀងខារ៉ាអូខេហើយ។ពុកគាត់ទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើលដែរនៅពេលនោះហើយវាមិនសមហេតុផលទេដែលគាត់និយាយបែបនោះព្រោះគ្មានអ្នកជិតខាងណាច្រៀងទេម្យ៉ាងផ្ទះក៏នៅដាច់គ្នាឆ្ងាយចូលយ៉ាងតិច៥គីឡូវាអាចឆ្លងដោយរបៀបណា។ម្យ៉ាងកំឡុងឆ្នាំ២០០០ » ២០០៤ បច្ទេកវិទ្យាមិនអស្ចារ្យដល់ថ្នាក់មេក្រូអាចចាប់បានsignal បានឆ្ងាយដល់ថ្នាក់នឹងទេ។គួអោយអស់សំណើចពួកយើងគ្មាននរណាហ៊ានឡើងលើផ្ទះវិញបិទខារ៉ាអូខេនោះទេព្រោះម្នាក់ៗនៅភ័យញ័រមិនទាន់បាត់។ភ្លេងនៅតែបន្តលេងរចោលហូតពុកយើងឡើងទៅបិទហើយគាត់និយាយថាឆ្កួតហើយខ្លាចផ្ទះខ្លួនឯង
អ្នកទាំងអស់គ្នាគិតថានោះជាសំលេងនរណា?ជាអមនុស្ស?ឬគ្រាន់ជាសំលេងឆ្លង?
ក្រោយពីថ្ងៃនោះប៉ុន្មានថ្ងៃមកពួកយើងនិយាយគ្នាសើចថា”គេគ្រាន់ចង់សប្បាយជាមួយសោះនាំគ្នារត់ព្រាត”។ ពួកយើងថែមទាំងបានចាក់បទចំរៀងនោះសារជាថ្មីព្រោះខ្លាចល៎ជាសំលេងពីក្នុងចំរៀងប៉ុន្តែគ្មានទេ។បទចំរៀងគឺធម្មតាគ្មានសំលេងនោះទេ។តាំងពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំមិនដែលស្តាប់ឬក៏ច្រៀងចំរៀងនោះទៀតទេព្រោះវាដូចវានៅព្រឺៗនឹងគួរអោយខ្លាច។

08/08/2023

[Eng Version] ScaryEp03 - Who's been in a mirror
The girl was learning for the exam, so she stayed at the school dorm for a week for preparing the final exam. She has been exhausted since the evening and planning to go out for some snacks. she leaves the classroom to the school toilet for washing her face before heading to the mart nearby, nobody was with her as it was already 1 pm. The hallway was completely silent, there are some students still there but in different classrooms. while facing down to the sink, the light flashed briefly before returning to normal. Almost finish her cleaning but suddenly saw herself standing traumatic with a straight face then made a move with a little smile. At first glance, she was frightened and ran backward to the bathroom wall opposite the mirror. She got another glance at the mirror seeing her reflection start dancing with a perfect move and seems convinced the girl to follow. It was so stupid that the girl not running out from there but instead acting like a shadow. The reflection girl in the mirror was heading her hands to the girl and the girl went ahead close to the mirror and hold her hand. The girl in the mirror had a creepy smile then grabbed and pulled the girl. Only a long panic scream was hard from the outside before the girl disappeared.

31/07/2023

ScaryEp02 - សុបិន្តចម្លែក
_______________

30/07/2023

ScaryEp01 - The Experience:
——————————————-
ជាធម្មតាមានអារម្មណ៌បែបណាបើនៅម្នាក់ឯងនៅពេលយប់...
4 AM Night Walk, Late Night Work...
… ដោយសារការងារសាលាច្រើនត្រូវធ្វើដាច់យប់ផងខ្ញុំត្រូវទៅផ្ទះម៉ោងប្រហែល៣ ជិត៤ភ្លឺសឹងរាល់ថ្ងៃ។ខុសពីររាល់ដងសប្តាហ៏នេះសិស្សមិនមកសាលារៀននៅពេលយប់ច្រើនទេដោយសារជាពេលបុណ្យហូឡាវីនរបស់ប្រទេសប៉ែកអឺរ៉ូបនិងអាសុីខាងមួយចំនួន។ហើយក៏ជាពេលឈប់សំរាកចុងឆ្នាំសំរាប់បុណ្យចូលឆ្នាំសកលនិងចូលឆ្នាំចិនពួកគេត្រូវបានឈប់សំរាកសល់មួយចំនួនតូចបំផុតដែលនៅមកសាលារៀន។ដូច្នេះហើយនៅយប់នោះស្ងាត់ជាងរាល់ដងតាមដងផ្លូវហើយក៏ជាបុណ្យដែលគេមានជំនឿតាជាពេលវេលាពពួកអរូបីត្រូវប្រលែងនិងមានអនុភាពជាងរាល់ដង។ ថ្ងៃនោះក្នុងបន្ទប់រៀនមានតែម្នាក់ឯងមួួយអគារ៦ជាន់មានតែ២បន្ទប់ដែលមានមនុស្សនៅបើតាមពិនិត្យមើលទៅ។ ប៉ុន្តែកំពុងអង្គុយធ្វើការប្រហែលម៉ោង ១២ ជាងនៅសុខៗបង្អួចបន្ទប់ដែលបិទជិតដែរស្រាប់តែមានខ្យល់បក់វៃវាំងនងក្នុងបន្ទប់ពេលមើលទៅដូចជាមិនមានអីក៏បន្តធ្វើការទៀត។ប្រហែល១០នាទីក្រោយក៏អញ្ចឹងទៀតក៏សំរេចចិត្តដើរទៅមើលក្រែងបង្អួចបើកចំហរ ប៉ុន្តែគឺគ្មានទេ។ខ្យល់បក់ចូលតាមណាក៏មិនដឹងវៃវាំងនងប្រៅៗប្រហែលចង់៥ ៦ ដងងាកមលើទៅបង្អួចមិនឃើញមានអីសោះដោយសាររវល់ការងារប្រញាប់គ្មានពេលក៏មិនចង់ខ្លាចហើយក៏មិនចង់ចាប់អារម្មណ៌និងរឿងទាំងអស់នោះនិងបន្តការងាររ។ ចន្លោះម៉ោង១ទៅក៏ប្រះខ្លូនដេកលើតុបានប្រហែល១០នាទីក៏ស្រាប់តែភ្ញាក់វិញដោយសារមានអារម្មណ៌មាននរណាមកប៉ះសក់ព្រោះពេលនោះសក់វែងគួសម។មិនចាប់អារម្មណ៌ច្រើនក៏ធ្វើការបន្ត ហើយកំឡុងពេលនោះធ្វើរការបណ្តើរមានអារម្មណ៌ដូចមានអ្នកឈរមើលពីជ្រុងម្ខាងនៃបន្ទប់។ដោយសារបើកភ្លើងបំភ្លឺតែតុដែលធ្វើការផងចឹងក៏មានអារម្មណ៌ចាប់ផ្តើមខ្លាចតិចៗ ក៏សំរេចចិត្តបើកភ្លើងភ្លឺពេញបន្ទប់វិញ។ ប៉ុន្តែចុងក្រោយក៏ស្រាប់តែមានខ្យល់ត្រជាក់ប៉ះសក់ត្រង់ករ។ ពេលនោះក៏រៀងចាប់ផ្តើមភ័យខ្លាចដែរហើយ ដោយសារនៅជាន់នឹងមានតែម្នាក់ឯងគត់(ជាន់ទី៤) ហើយមួយបន្ទប់ទៀតនៅជាន់ទី៦ក៏មិនដឹងថាគេចេញទៅផ្ទះហើយក៏មិនដឹងព្រោះជិតភ្លឺដែហើយ។ ក៏ខំនិយាយបន្លប់ថា”ខ្ញុំចេញទៅផ្ទះអីលូវហើយ កុំទាន់ដេញ”។ ជារាល់ថ្ងៃតែងធ្វើការបែបនេះហើយក៏ទម្លាប់ដែរហើយមិនដែរខ្លាចអីដែរប៉ុន្តែថ្ងៃនោះខុសពីរាល់ដង។និងដោយសារបន្ទប់នឹងមានមិត្តរួមការងារដែលអង្គុយនៅជាប់តុស្លាប់ផងនិងមានអារម្មណ៌ដូចកំពុងនៅជាមួយនរណាម្នាក់ផងក៏សំរេចចិត្តបញ្ចប់ការងារត្រឹមនឹងសិននិងដើរទៅផ្ទះវិញ។

នៅតាមផ្លូវទៅផ្ទះវិញមានសភាពងងឹតប៉ុន្តែមានពន្លឺព្រាលៗពីអំពូលភ្លើងតាមដងផ្លូវ។ សភាពតាមដងផ្លូវស្ងប់ស្ងាត់ និងងងឹតតិចៗនៅមានសិស្សសាលាដើរមួយៗជាធម្មតាព្រោះជិតបញ្ចប់ឆ្នាំម្នាក់ៗត្រូវបង្ហើយសារណានិងការងារសរសេរសៀវភៅ។បានចេញពីបន្ទប់នោះរៀងធូរចិត្តតិចហើយប៉ុន្តែដើរតាមផ្លូវមានអារម្មណ៌សុខៗក៏ត្រជាក់ខ្នងខ្លាំងនិងមានខ្យល់ភាយៗត្រជាក់ៗជិតៗខ្លួន។ដោយសារមិនសូវចង់ជឿររឿងអរូបីក៏គិតថាវាធម្មតាពេលយប់ត្រជាក់ៗបែបនឹងឯងប៉ុន្តែសភាពនៅថ្ងៃនោះមានអារម្មណ៌ថាខុសពីរាល់យប់ខ្លាំងមែនទែន។សភាពស្ងាប់ស្ងាត់ខ្លាំងប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៌ថាដូចជាអ៊ូរអ៊រខ្លាំង។ផ្លូវដែលគ្មានមនុស្សប៉ុន្តែដូចជាចង្អៀតដើរទៅដូចជាប្រជ្រៀតគ្នា។ដោយសារញាណបែបនោះខ្ញុំដកកាសចេញឈប់ស្តាប់ចំរៀងហើយប្រឹងដើរអោយតែដល់ផ្ទះ។ទៅដល់ផ្ទះគ្រប់គ្នាសំរាកលក់អស់ហើយខ្ញុំក៏ធូរចិត្តម្តងទៀតប៉ុន្តែនៅតែមានអារម្មណ៌ថាមានមនុស្សនៅជិតៗខ្លួនដកឃ្លាពីអារម្មណ៌ទាំងនៅះហើយរៀបចំងូតទឹកចូលដេក។ប៉ុន្តែអ្វីដែលធ្វើអោយបេះដូងស្ទើរគាំងគឺពេលចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញហើយក្រលែកភ្នែកមួយភ្លែតទៅមាត់ទ្វារចូលបន្ទប់ដែលងងឹតមានតែពន្លឺចេញពីបន្ទប់ទឹកនោះគឺជាស្រមោលស្រដៀងមនុស្សឈរសំលឹងមកហើយក៏បាត់វិញ។ពេលនោះគឺភ្ញាក់ខ្លាំងណាស់ព្រោះវានៅចំងាយប្រហែល១ម៉ែត្រប៉ុនណ្នោះពីខ្ញុំ។វាឃើញតែមិនដល់១វិនាទីផងក៏បាត់វិញ។ដូចជាមិនសូវល្អក៏ប្រញាប់ដើរទៅគ្រែដេកហើយសំងំទាល់តែដេកលក់។

ព្រឹកឡើងខ្ញុំមិនបាននិយាយអីពីរឿងនេះទេព្រោះមិនចងចង់បន្តខ្លាចប៉ុន្តែមិត្តភិក្រខ្ញុំក៏និយាយថានៅលើ online media គេនិយាយថាយប់មិញជាថ្ងៃដែលគេប្រលែងពពួកអមនុស្សទាំងឡាយមកព្រោះជាថ្ងៃសែនអោយដូនតារបស់ជនជាតិចិន។វាដូចជាបុណ្យភ្ចុំបិណ្ឌរបស់ខ្មែរដែរហើយវេលាម៉ោងដែលខ្ញុំដើរនោះគឺម៉ោង៣-៤ដែលជាម៉ោងគេដើរ។លឺហើយក៏គិតថាអុឺមវាដូចជាត្រូវដែរ។បន្ទាប់ពីថ្ងៃនោះខ្ញុំគ្រុនខ្លាំងលេបថ្នាំអត់បាត់សោះមានតែឈឺលើសដើម។។តំបូងគិតថាមកពីធ្វើការខ្លាំងពេកក៏ព្យាយាមហូបប៉ូវអោយបានច្រើននិងលេបថ្នាំព្រោះធម្មតាអាការបែបនឹងនឹងបាត់ទៅវិញឆាប់ៗ។ប៉ុន្តែនៅបន្ទាប់ពីយប់នោះ២ថ្ងៃអាការៈគ្រុនមិនព្រមបាត់ខ្ញុំគិតដល់អ្វីដែលបានឃើញនិងជួបមកគួបផ្សំនឹងអារម្មណ៌អោយដឹងថាមានគេចង់បានសក់។ដែលកំពុងឈឺធ្ងន់ក្បាល់វិលៗនិងងងឹតមុខស្លុបៗក៏ដើរទៅយកកន្ត្រៃមកកាត់សក់ពាក់កណ្តាលចេញចោលនិងនិយាយបញ្ចេរទៅតាមបែបជំនឿខ្មែរអោយឧបទ្រោមចង្រៃនិងអ្វីៗទាំងឡាយទៅតាមសក់នឹងវិញទៅ។វាដូចជាមិនគួរអោយជឿរសោះអាការៈខ្ញុំបែរជាបាត់បន្តិចម្តងៗនិងប្រែជាស្រឡះស្រួលខ្លួនមិនដល់១០នាទីផង។ហើយអារម្មណ៌មិនល្អក័បាត់ទៅដែរ។មិនគួរអោយជឿប៉ុន្តែវាធ្វើអោយខ្ញុំព្រឺក្បាលខ្លាំងនិងដូចជាជឿថាខ្ញុំដើរនៅថ្ងៃគេដើរទើបបានជាបែបនេះ។ប៉ុន្តែបើប្រាប់ថាឈប់ធ្វើការដល់យប់អត់គឺអត់ទេហាហាព្រោះត្រូវបញ្ចប់ឆ្នាំហើយការងារត្រូវធ្វើវាច្រើនពេកមិនអាចមិនដាច់យប់បានទេគ្រាន់តែមិននៅដល់ម៉ោង៣-៤ទៀត។

30/07/2023

ដើរម្នាក់ឯងប៉ុន្តែដូចមិនមែនម្នាក់ឯង នៅលើដងផ្លូវនាពេលយប់ស្ងាត់
At night, when you're walking alone but seem it's not really

30/07/2023

Have you ever heard of Yamamba?
The secret story tale in Japan.

29/07/2023

[Eng Version] Ghost stories, known as "kaidan," are a part of traditional Japanese literature, and yūrei are a type of ghost or spirit in these tales.
——

In the heart of Kyoto, there was an ancient house known as the Moonlight Pavilion, perched atop a quiet hill. Its shoji screens were bleached silver by age, and moonflowers bloomed endlessly around it, casting a haunting light at dusk.

The house was rumored to be inhabited by a Yūrei, a ghost from Japanese folklore. Named Ayame, she was once a lady of elegance and grace, a lover of music and poetry. Her tragic end during the feudal era tied her spirit to the Moonlight Pavilion.

Once every full moon, the melody of a koto, a traditional Japanese string instrument, would echo from the house, mingling with the gentle rustle of the moonflowers. The residents of Kyoto believed this to be Ayame, continuing to play the music she loved in her earthly life.

One night, a wandering samurai named Takeo, seeking shelter and intrigued by the legends, dared to approach the Moonlight Pavilion. As the ghostly music played, he stepped across the threshold. There, illuminated by the ethereal glow of the moon, he saw Ayame, transparent but as beautiful as the moonflowers around her.

Takeo, moved by the sight, unsheathed his flute and joined her in the melancholy melody. The blend of the koto and the flute filled the night, creating a harmonious union that echoed across the hills of Kyoto.

With each passing note, Ayame appeared less transparent and more at peace. The music seemed to soothe her sorrow, and her spirit began to glow brighter until she was radiant as the moon above.

As dawn approached and the last note faded, Ayame bowed gracefully to Takeo. In that moment, she vanished, leaving behind only the quiet rustle of moonflowers and the hushed echo of their melody. Ayame's spirit had found peace and was no longer bound to the Moonlight Pavilion.

From then on, the Moonlight Pavilion was no longer a place of haunting but a monument of harmony between the physical world and the spiritual one. The people of Kyoto remember Ayame not as a tragic ghost but as a symbol of enduring beauty and peace, forever bound to the melody of the koto and the flute.

29/07/2023

…

TOS Klach - តោះខ្លាច

26/08/2023

25/08/2023

13/08/2023

08/08/2023

31/07/2023

30/07/2023

30/07/2023

30/07/2023

29/07/2023

29/07/2023

Address

Website

Alerts

Videos

PreKlach Version…

Shortcuts

Share

Category