Sol - Shape Of Life Tamil

10/10/2022

துர்கா பூஜையின் போது ஏற்பட்ட விபத்தில் ஒன்பது உயிர்களை காப்பாற்றிய இளைஞர்.

“ஏதோ ஒரு தூண்டுதலின் அடிப்படையில் என்ன நிகழும் என்பதையெல்லாம் சற்றும் சிந்திக்காமல் நான் குதித்து விட்டேன்.” என்று கூறுகிறார் முஹம்மது மாணிக், இவர் மேற்கு வங்கத்தின் மல்நடி எனும் இடத்திற்கு அருகில் நடந்த துர்கா பூஜை விழாவில் ஆற்று நீரில் மூழ்கவிருந்த ஒன்பது பேரை காப்பாற்றி தற்போதைய இணையதள பிரபலமாக திகழ்கிறார்.

எதிர்பாராத விதமாக அந்த திடீர் வெள்ளத்தில் எட்டு பேர் உயிரிழந்துள்ளனர்.

மாணிக், மல்பஜார் எனும் கிராமத்திற்கு அருகே உள்ள மேற்கு திசிமாலா எனும் பகுதியை சேர்ந்தவர். வெல்டராகிய இவர் தன் மனைவி, ஆண் குழந்தை, தன் இளைய தம்பி மற்றும் தன்னுடைய பெற்றோருடன் வசித்து வருகிறார்.

“அனைத்து வருடங்களையும் போல்தான், நான் துர்கா பூஜாவிற்கு சென்று கொண்டாட்டங்களில் கலந்து கொண்டு திருவிழாவை ரசித்துக்கொண்டிருந்தேன். ஆனால் இந்த ஆண்டானது என்னுடைய வாழ்க்கையின் மிகவும் வேதனை மிகுந்த நேரமாக மாறிவிட்டது” என்று முகமது மாணிக் மக்தூப் நிறுவனத்திற்கு அளித்த பேட்டியில் கூறியுள்ளார்.

ஆற்றுத் தண்ணீரின் அளவு திடீரென்று மிகவும் ஆபத்தான அளவிற்கு உயர்ந்து விட்டது மற்றும் சில நொடிகளிலேயே வேகமும் அதிகரித்துவிட்டது. இவை அனைத்துமே இரவு 8.30 மணியளவில் அதாவது மாணிக் அந்த இடத்திற்கு வந்த சிறிது நேரத்திலேயே நடைபெற்றிருக்கிறது.

“அது மிகவும் பயங்கரமான சூழல், மக்கள் ஓட ஆரம்பித்து விட்டனர் ஏற்கனவே ஆற்றிற்குள் இறங்கியவர்கள் மிகவும் கவலைக்கிடமாக மற்றும் தங்களால் முடிந்த அளவிற்கு நீந்திக் கொண்டிருந்தனர். ஏதோ ஒரு தூண்டுதலின் அடிப்படையில் என்ன நிகழும் என்பதையெல்லாம் சற்றும் சிந்திக்காமல் நான் குதித்து விட்டேன். என்னால் மக்களை காப்பாற்ற முடியும் என்று தெரிந்தது. என் காலில் மட்டும் காயம் ஏற்படாமல் இருந்திருந்தால் நான் இந்த பேரழிவிலிருந்து இன்னும் அதிகமான உயிர்களை காப்பாற்றி இருப்பேன் என்று கூறினார் முஹம்மது மாணிக்.”

மக்களை காப்பாற்றுவதற்கான இவரின் ஓட்டத்தில் இவரின் வலது கால்விரலில் மோசமான காயம் ஏற்பட்டுள்ளது. இவருக்கு அங்கிருந்த தீயணைப்பு வீரர் ஒருவர் தன்னுடைய கைக்குட்டையை கொடுத்து உதவியுள்ளார். அதனை தன் காலில் இறுக்கமாக கட்டிவிட்டு மீண்டும் தன்னுடைய சாகசத்தை தொடர்ந்துள்ளார்.

மாணிக் அன்றே 11 மணி வரை அதாவது தன்னுடல் கைவிடும் வரையில் மீட்பு பணிகளில் ஈடுபட்டுள்ளார். மாணிக்கை தொடர்ந்து பொதுமக்கள் பாதுகாப்பு தொண்டர்களும் குதித்துள்ளனர். அதி விரைவிலேயே தீயணைப்பு படையினர் சம்பவ இடத்திற்கு விரைந்துள்ளனர் அடுத்த ஒரு மணி நேரத்திலேயே தேசிய பேரிடர் மீட்பு படையினரும் மீட்பு பணியில் இணைந்துள்ளனர்.

ஏன் நீங்கள் ஆண்டுதோறும் துர்கா பூஜை கொண்டாட்டத்தில் கலந்து கொள்கிறீர்கள் என்று வினவப்பட்டதற்கு “இது எங்களுடைய கலாச்சாரம். இங்கே மேற்கு வங்கத்தில் நாங்கள் அனைவரும் மற்றவர்களின் விழாக்களில் மகிழ்ச்சியுடனும் மிகுந்த பாசத்துடனும் கலந்து கொள்வோம். இங்கு இந்து முஸ்லிம் பிரச்சினை கிடையாது மற்றும் எங்கெல்லாம் இதுபோன்ற பிரச்சனைகள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றதோ அங்கெல்லாம் வன்முறைகளை நிறுத்திக் கொள்ளுமாறு நான் கேட்டுக்கொள்கிறேன் இதன் மூலம் அனைவருடைய வாழ்க்கை மட்டுமே பாதிக்கப்படும்” என்று பதிலளித்துள்ளார்.

மக்கள் எந்த உதவியுமே இன்றி கத்திக் கொண்டிருந்தபோது இவர் ஆற்றின் மணல்மேடுகள் மற்றும் பாறைகளின் மீது மாட்டிக் கொண்டிருந்த மக்களை கரை சேர்த்துள்ளார்.

“அந்த சத்தங்கள் எல்லாம் எனக்கு இன்னும் கேட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. இச்சம்பவம் நடந்ததிலிருந்து என்னால் சரியாக சாப்பிடவே முடியவில்லை. அது மிகவும் சோகமான நிகழ்வு அதனை என் நினைவில் இருந்து வெளியேற்ற முடியவில்லை”.

மாணிக் இதற்கு முன்னமே இரண்டு சமூக நல அமைப்புகளுடன் இணைந்து இரத்ததான முகாம்கள் நடத்துவது, ஏழை மக்களுக்கு உணவு மற்றும் உடை அளிப்பது போன்ற சேவைகளை செய்து வந்துள்ளார்.

“எங்களுடைய குழுவில் அனைத்து நம்பிக்கைகளை சார்ந்த மக்களுமே இருக்கின்றனர்” என்று மாணிக் கூறுகிறார்.

தமிழில்
– ஹபிபுர் ரஹ்மான்

Via - www.sagodharan.com

அரசியல் பாதைகள் ஒன்றாகட்டும்… பயணங்கள் முன்னேறட்டும்…பாசிசம் முடியட்டும்… admin / September 14, 2022 / no Comments ஒன்றிய அரசின் 'மக்....

23/09/2022

சீதாராமம் எனும் வெறுப்பு பிரச்சாரம்

தமிழ் சினிமாவில் மட்டுமல்ல உலக சினிமாக்களிலும் கூட இஸ்லாமிய வெறுப்பு பிரச்சாரம் நிலவி வருகின்றது என்று சொன்னவர்கள் எல்லாம் சீதாராமம் திரைபடத்தை காவியம் என்று புகழ்ந்து தள்ளியபோது சீதாராமம் கட்டாயம் பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் பார்க்கத் தொடங்கினோம். அவர்கள் சொன்ன அந்த அழுகிய காவியம் எப்படி இருக்கின்றது என்று பார்ப்பதற்கு.

இதன் கதைக்களம் 1960களில் நகர்கிறது. கதைக்களம் எந்த காலத்தில் நடந்தாலும் கதையின் ஆரம்ப 32 நிமிடங்களிலேயே தெரிந்து விடுகிறது இத்திரைப்படம் காஷ்மீர் பைல்ஸின் இரண்டாம் பாகமாக தான் இருக்கப் போகின்றது என்று…

கதையில் மேற்குறிப்பிட்ட அந்த 32 நிமிடங்கள் கடந்ததுமே முகமதியர்கள் போய்விடுகிறார்கள்…

அடுத்ததாக காண்பிக்கப்படும் அத்தியாயம் காதல் சார்ந்ததாக இருக்கப் போகிறது என எண்ணிக்கொண்டு நாமும் பார்க்கத் துவங்குவோம் அதன் பின்பு ச்சே என்ன Bro… இப்படி ஒரு காதலா… பிரமாதம்… வெங்காயம்.. என்று பேசவும் தொடங்கி விடுகின்றார்கள் இங்கு தான் பிரச்சனையே பத்தில் எட்டு பேருக்கு இந்த சீதாராமன் திரைப்படம் கண்டிப்பாக பிடிக்கும் பின்னர் அந்த எட்டு பேரும் வாட்ஸ்ஆப்பில் வைக்கும் ஸ்டேட்டஸ்களின் காரணத்தால் வேற வழியில்லாமல் பிடிக்காமல் போன அந்த இரண்டு பேருக்கும் கூட இந்த திரைப்படத்தை பிடிக்கும் மனப்பான்மையை அமைத்து விடுகிறது அவர்களின் ஸ்டேட்டஸ்கள்.

அருமையான காட்சி அமைப்பு திரைப்படம் எங்கும் வண்ணமயமாக தெரியும்.. அருமை..! இனிமையான இசை, அருமையான வரிகள் மற்றும் மென்மையான இசையையுடன் வருகிற பாடல்கள், கதாபாத்திரங்களை ஏற்று நடித்த நடிகர்களின் பிரமாதமான நடிப்பு மற்றும் திரைக்கதை என அனைத்திலும் பர்ஸ்ட் கிளாஸ் ஆக இத்திரைப்படம் நிற்கின்றது. என்னதான் இத்திரைப்படம் இவ்வளவு பாசிட்டிவ்களை கொண்டிருந்தாலும் இது செய்திருக்கும் வெறுப்பு பிரச்சாரம் மற்றும் இதன் பொய்களுக்காகவும் இதனை ஒரு குப்பை என்று தான் சொல்ல முடியும்.

கரும்பலகையில் உள்ள வெறும் இரண்டே இரண்டு வெள்ளை புள்ளிகள் மட்டுமே தான் நாம் மேற்குறிப்பிட்டவை.

முன்பு இஸ்லாமிய வெறுப்பை பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தவர்கள் எல்லாம், ராஸ்மிகா மந்தனாவின் ரசிகர்களோ? என்னமோ? தெரியவில்லை.. இயக்குனர் ராஸ்மிகாவை வைத்து மிகப்பெரிய காயை நகர்த்திருக்கிறார். திரைப்படத்தில் ராஷ்மிகாவின் கதாபாத்திரத்தின் அறிமுகமே இந்திய தேசியக்கொடி உள்ள ஒரு காரை தீ வைத்து கொளுத்துவதில் தான் தொடங்குகிறது. தீ வைக்கும் போது ஹிஜாப் அணிந்து வகிதாவாக இருக்கும் ராஷ்மிகா பின்பு வரும் காட்சிகளில் வரலட்சுமியாக மாறிவிடுகிறார். அதாவது வன்முறை நிகராத காட்சிகளில் ஹிஜாப் இல்லாமலும் அரைக்கால் ஸ்கர்ட்டனும் வலம் வருகிறார் இத்திரைப்படத்தில்.

ராம் மற்றும் சீதா என்ற பெயராலேயே மட்டும் ஏன் இந்த திரைப்படத்தை வேறொரு கோணத்தில் பார்க்கின்றீர்கள் என்று முற்போக்கு பேசுபவர்களின் வாயில் இருந்து கூட இப்படிப்பட்ட வார்த்தைகளை எல்லாம் நம்மால் கேட்க முடிகின்றது.

இத்படத்தின் கதையில் சில திருப்புமுனைகள் வருகின்றன அதில் முதன்மையானது கதாநாயகியின் சீதா (மிர்னால் தாகூர்) கதாபாத்திரமானது இளவரசி நூர்ஜஹான் என்பது. இந்த நூர்ஜகானின் கதாபாத்திரம் காலப்போக்கில் சீதாவாக மட்டுமே வாழ விரும்பும் ஒரு கதாபாத்திரமாக சித்தரிக்கப்படுகின்றது. உலக சினிமாக்கள் முதல் உள்ளூர் சினிமாக்கள் வரை கதாநாயகிகள் மட்டும்தான் இஸ்லாமியர்களாக இருப்பார்கள் ஆனால் கதாநாயகன் அப்படி இருக்க மாட்டார் எனும் விதிக்கேற்பவே இத்திரைப்படமும் நகர்கிறது.

கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணிநேரம் 43 நிமிடங்கள் நகரும் இத்திரைப்படத்தில் சாதாரண விஷயங்கள் தானே என்று நாம் கடந்து செல்லும் காட்சிகளின் பின்னால் மிகப்பெரும் அரசியல் உள்ளது.

இத்திரைப்படத்தில் வரும் காஷ்மீர் காட்சிகள் அனைத்துமே தற்போது இந்திய அரசாங்கம் மற்றும் ராணுவம் காஷ்மீர் மக்களுக்கு இழைத்து வரும் துரோகத்தை சரியானது என்று நியாயப்படுத்துவதாகவே அமைகிறது. உதாரணமாக திரைப்படத்தில் வரும் ஒரு காட்சியில் பாகிஸ்தானில் உள்ள பயங்கரவாத குழுவின் தலைவர் ஒரு திட்டம் தீட்டி காஷ்மீரி மக்களை அங்குள்ள இந்து பண்டித்களின் மீது வன்முறை நிகழ்த்துவதற்கு தூண்டிவிடும் செயலை செய்வார். சூழ்ச்சி வலையில் காஷ்மீரி முஸ்லிம்களும் வீழ்ந்து அந்த பண்டிதர்களை தாக்குவதற்கு செல்வதைப் போன்ற காட்சி ஒன்று அமைக்கப்பட்டு இருக்கும்.

இது மட்டுமல்லாமல் மேலும் பல இஸ்லாமிய வெறுப்பை வெகுஜன மக்களின் மத்தியில் விதைக்கும் பல காட்சிகள் இப்திரைப்படத்தில் அமைகின்றன. அதில் மிகவும் குறிப்பிட்டு சொல்ல வேண்டும் என்றால் ராணுவ தளபதிகளாக வரும் கௌதம் வாசுதேவ் மேனனும் பிரகாஷ் ராஜும் பாகிஸ்தானிற்குள் சென்று ஒரு அசைன்மென்ட்டை முடிப்பதை குறித்து ராணுவ வீரர்களுக்கு அறிவுரை வழங்கும்போது “நீங்கள் அங்கு சென்று ஒருவேளை மாட்டிக் கொண்டால் அது இந்திய சிலை போல் அல்ல” என்று கூறி பாகிஸ்தான் சிறைகளில் சித்திரவதை செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்ட இந்திய ராணுவ வீரர்களின் புகைப்படங்களை எல்லாம் காட்டுவார்கள் மேலும் அதன் தொடர்ச்சியாக “நம்முடைய இந்திய சிறைச்சாலையில் மாட்டிக் கொண்டிருக்கும் பாகிஸ்தான் ராணுவ தளபதி தற்போது உடல் எடை கூடி இருக்கிறார்” என்று கூறி இஸ்லாமிய வெறுப்பை வாழைப்பழத்தில் ஊசியை ஏற்றுவது போல் தெளிவாக நம்மீது இக்காட்சியின் வாயிலாக ஏற்றிவிடுவார்கள்.

மற்றொரு காட்சியில் வகிதா (ராஷ்மிகா) கதாபாத்திரம் பாகிஸ்தானில் இருந்து இந்தியாவிற்கு வந்த பிறகு தன்னுடைய உதவிக்கு யாராவது கிடைப்பார்களா? என்று தன்னுடைய தோழியிடம் அலைபேசி வழியாக கேட்கும் போது அத்தோழி அங்கு நம்முடைய சீனியர் பாலாஜி இருக்கிறார் அவர் உனக்கு உதவுவார் என்று கூறும் போது எனக்கு உதவுவதற்கு அவர்கள் தான் இருக்கின்றார்களா? “நம்ம ஆளுக யாரும் இல்லையா?” என்று கேட்கும் வசனத்தில் முஸ்லிம்கள் முஸ்லிம்களுக்குள்ளே மட்டும்தான் உதவி செய்து கொள்வார்கள் மற்றும் இயல்பாகவே இந்துக்களின் மீது வெறுப்புணர்வை கொண்டவர்களாக சித்தரித்துள்ளார் இயக்குனர். இதே போல் ஒரு காட்சிதான் கடந்த ஆண்டு வெளியான மலையாள திரைப்படமான மாலிக் – கிலும், கலவரம் நடக்கும் போது கிறிஸ்தவர்களை மஸ்ஜிதுக்குள் முஸ்லிம்கள் அனுமதிக்காமல் இருப்பது போன்ற காட்சி அமைக்கப்பட்டு இருக்கும் ஆனால் ஒவ்வொரு இயற்கை பேரிடர்கள் வரும்போதும் எப்படி முஸ்லிம்கள் முதல் வரிசையில் நின்று அனைத்து சமுதாய மக்களுக்கும் எவ்வித ஏற்றத்தாழ்வும் இல்லாமல் உதவுவார்கள் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. ஆனால் இது போன்ற காட்சிகள் எல்லாம் திரைப்படங்களில் வரும் போது அந்த உதவிகளை பெற்றவர்கள் கூட நம்முடைய சகோதர மதத்தினரின் மீதான வெறுப்பு விதைக்கப்கப்படுகின்றது என்பதை உணராமல் இருப்பது ஏன் என்று தெரியவில்லை?

அந்த, இந்தியா – பாகிஸ்தானின் சிறைச்சாலைகளின் ஓப்பீட டு காட்சியை குறித்து சிந்திக்கும் போதுதான் ஒரு விஷயம் புலப்படுகிறது. அது என்னவென்றால் அயல்நாட்டுக்காரர்களை எல்லாம் நம் நாட்டில் கொள்ள மாட்டார்கள். ஆனால் நம் நாட்டிலேயே பிறந்து இங்கேய வாழும் பச்சை இந்தியர்களையே மாட்டுக்கறி உண்டார் எனும் காரணத்திற்காகவும் ஜெய்ஸ்ரீராம் கூறவில்லை என்னும் காரணத்திற்காகவும் கொல்வார்கள் என்பதுதான் அது.

இஸ்லாமிய வெறுப்பு பிரச்சாரத்தை மிகவும் வெளிப்படையாக காதலோடு இணைத்து காட்சிப்படுத்தி இருப்பது என்பது புதிதொன்றும் இல்லை..

எவ்வளவுதான் இஸ்லாமாபோபியா திரைப்படங்கள் வந்து கொண்டே இருந்தாலும் அவை அனைத்திற்கும் முற்றுப்புள்ளி வைப்பது திரைப்படங்களின் வழியேதான் சாத்தியம் என்பது நமது கருத்து.

லெனின் கூறிய மிகவும் பிரபலமான சில வரிகள் நினைவுக்கு வருகின்றது.

“அரசியலில் நாம் இறங்கவில்லை என்றால் அரசியல் நம் மீது ஏறிச் சென்று விடும்” என்பதுதான் அது. இது போன்று தான் சினிமாவில் நாம் இறங்கவில்லை என்றால் சினிமாவும் நம் மீது ஏறி சென்றுவிடும் என்பதற்கு மேலும் ஒரு உதாரணமாகவே இந்த சீதாராமம் திரைப்படம் திகழ்கிறது.

– மு. ஷக்கில் அகமது வேலந்தாவளம் – ஹபிபுர் ரஹ்மான் (ஊடகவியலாளர்)

09/09/2022

விமர்சனப் பார்வையில் நட்சத்திரம் நகர்கிறது.

பா.ரஞ்சித்தின் அரசியல் திரைப்பட வரிசையில் இம்முறை முற்போக்குத்தனமான காதலின் அரசியலைப் பேசியுள்ளது நட்சத்திரம் நகர்கிறது. ரொமான்டிக் மியூசிக்கல் வகையான திரை மொழியில் கலப்பு காதலை நாடகக் காதல் என கொச்சைப்படுத்தி திரைத்துறை வழியாக பிரச்சாரம் செய்ய தொடங்கப்பட்டிருக்கும் இந்நிலையில் அதற்கு பதிலடி கொடுத்துள்ளார் பா ரஞ்சித் இந்த நட்சத்திரம் நகர்கிறது திரைப்படம் வாயிலாக.

ஆணவக் கொலை, பீஃப் (உணவு அரசியல்), கலப்புத் திருமணம், வாசிப்பு எவ்வாறு ஒரு மனிதனைச் செதுக்குகிறது, தீண்டாமையின் வலி, உயர்ந்த சாதியினராக தங்களை கருதுபவர்களின் சாதிய வெறி போன்ற விஷயங்களை தனக்கே உரிய பாணியில் பசுமரத்தாணி அடித்தது போல பதிவு செய்துள்ள பா.ரஞ்சித்திற்கு நன்றி!!!

புதுச்சேரியை மையமாகக் கொண்ட முற்போக்கான அரசியலை பேசும் ஒரு நாடக குழுவினர் தங்களுடைய காதலின் அரசியல் குறித்தான நாடகத்தை அரங்கேற்றினார்களா? இல்லையா?
திரைப்படத்தின் ஆரம்பத்திலேயே பிரேக்கப் ஆகும் முக்கிய கதாபாத்திரங்களான ரெனே மற்றும் இனியனின் காதல் கடைசியில் என்னவானது என்பதுதான் இத் திரைப்படத்தின் ஒருவரிக்கதை.

தமிழ் (எ) ரேனே (துசாரா) மற்றும் இனியன் (காளிதாஸ்)-ன் பிரேக்கப்பில் தான் இத்திரைப்படமே தொடங்குகிறது. இவர்களின் கதாபாத்திரம், பொது சமூகத்தின் பிற்போக்குத்தனமான அரசியல் பார்வையையும் சாதிப் பெருமையும் கொண்டவராகவும் உருவகப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் அர்ஜூன் (கலையரசன்) கதாபாத்திரம், கலப்பு திருமணம் செய்து கொண்ட முஸ்லிம் கதாபாத்திரமாக சித்தரிக்கப்படும் நாடகக் குழுவின் இயக்குனரான சுபீர் எனும் கதாபாத்திரம், ஓரின செயற்கை ஈர்ப்பாளர்களின் நான்கு கதாபாத்திரங்கள், திருமணம் ஆன ஒரு திருநங்கை மற்றும் அவருடைய கணவரின் கதாபாத்திரம் மற்றும் பல கதாபாத்திரங்களின் கிளை கதைகளின் மூலம் இத்திரைப்படத்தின் மையக்கதை நகர்கிறது.

சளிப்படைய வைக்காத திரைக்கதையோட்டம், வண்ணமயமான ஒளிப்பதிவு, இரைச்சல் இல்லாத பின்னணி இசை, கதாபாத்திரங்களுக்கான பக்காவான நடிகர் தேர்வு, வைபான பாடல்கள், கூர்மையான வசனங்கள், பா.ரஞ்சித்தின் சிக்னேச்சரான அம்பேத்கர் மற்றும் பௌத்த குறியீடுகள் மற்றும் கலையரசனின் அர்ஜுன் கதாபாத்திரம் போன்றவை இத்திரைப்படத்தின் மாபெரும் பாசிட்டிவ்களாக அமைகின்றன.

இப்படி இவ்வளவு பாசிட்டிவ்களும் தெளிந்த பாலை போல் இருக்கும் இத்திரைப்படத்தில் ஒரு குப்பி ஸ்லோ பாய்சனும் கலந்திருப்பது என்பதானது மறுக்க முடியாததே.

விபச்சாரத்தை நார்மலைஸ் செய்யும் லிவிங்-டு-கெதர் வாழ்வியல் முறையை சரியானதெனச் சித்தரித்துள்ளது (மணிரத்தினம் தமிழ் திரைத்துறையில் மணியடித்து துவங்கி வைத்த இந்த மாடலை பா ரஞ்சித் தூக்கிப்பிடிக்க துவங்கியுள்ளது ஏன் என்று தெரியவில்லை), உலக வரலாற்றில் பெருமளவில் சமூக சீர்கேட்டை ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் ஓரினச்சேர்க்கையை ஊக்குவித்துள்ளது மற்றும் நார்மலைஸ் செய்துள்ளது போன்ற விஷயங்களை முற்போக்கு பேசுகின்றேன் எனும் போர்வையில் பா.ரஞ்சித் பேசியுள்ள விஷயங்கள். இவர் இத்திரைப்படத்திலேயே பேசியுள்ள பிற சமூகத்திற்கு தேவையான நற்கருத்துக்களையும் சேர்த்து மழுங்கடித்து விடுகிறது.

மேலும் இத்திரைப்படத்தில் விபச்சாரம் மற்றும் லிவிங்-டு-கெதர் போன்ற வாழ்வியல் முறைகளின் அழகியலை மட்டும் பேசிவிட்டு அதில் இருக்கும் எதிர்மறை பக்கங்களான மேற்கத்திய சமூகத்தை வாட்டி வதைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒற்றை பெற்றோர் முறை, எண்ணிலடங்கா கருக்கலைப்புகள், இதுபோன்ற பெற்றோர்களால் கைவிடப்பட்ட குழந்தைகள் மற்றும் பாலியல் ரீதியிலான நோய்கள் போன்றவற்றை குறித்து ஏதுமே பேசாமல் சென்றிருப்பதானது. இந்த கலாச்சாரங்கள் நல்லது தானே! எனும் ஒரு பரிமாணமுடைய பார்வையை வெகுஜன மக்களின் மனதில் பதிய வைக்கும் அபாயமும் இருக்கிறது.

கிட்டத்தட்ட மூன்று மணி நேரம் ஓடும் திரைப்படம் பார்வையாளர்களின் பொறுமையைப் பல இடங்களில் சோதிக்கிறது. பல காட்சிகளில் (அதிலும் குறிப்பாக காதல்னா என்னன்னு தெரியுமா? என்று ஆரம்பிக்கும்) அடுக்கடுக்கான முற்போக்கு முந்திரிக்கொட்டைத்தனமான கருத்துக்களைக் குறித்த கலந்துரையாடல் காட்சிகளெல்லாம் பார்வையாளர்களாகிய நமக்கு, நாம் திரைப்படத்திற்கு தான் வந்திருக்கின்றோமா? அல்லது ஏதாவது நூலகத்தின் வாசகர் வட்ட நிகழ்விற்கு வந்திருக்கின்றோமா? எனும் சந்தேகத்தையே ஏற்படுத்திவிடுகிறது. இப்படத்தில் பல கதாபாத்திரங்கள் இருந்தாலும் அனைத்து கதாபாத்திரங்களுக்குமே முக்கியத்துவம் வழங்கப்படாதது படத்தின் மற்றுமொரு மாபெரும் சருக்களாக அமைந்துள்ளது.

இயக்குநர் மற்றும் தயாரிப்பாளர் பா.ரஞ்சித் இதுபோன்ற சமூகத்திற்கு ஊறு விளைவிக்கக்கூடிய கருத்தியலை மக்கள் மத்தியில் தன்னுடைய திரைப்படங்களின் மூலம் கட்டமைப்பதற்கு பதிலாக அவரின் வழக்கமான பாணியிலான பிற்படுத்தப்பட்ட மற்றும் தலித் மக்களின் வலிகளையும் வாழ்வியலையும் இன்னமும் கூட இலை மறைவு காய் மறைவில்லாமல் தன்னுடைய திரைப்படங்களின் வாயிலாகத் தெரிவிக்கலாம் என்பதே பார்வையாளர்களின் வெகுவான கருத்தாக இருக்கின்றது.

ஆக மொத்தத்தில் இந்த நட்சத்திரம் நகர்கின்றது திரைப்படம் தவறான திசையில் நகர்ந்துள்ளது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

ஹபிப் - ரஹ்மத்துல்லா (எழுத்தாளர்கள்)
Via - sagodharan.com

24/05/2021

இலட்சத்தீவு. பாசிச பாஜகவின் அடுத்த குறி.

அரபிக்கடலில் அமைந்துள்ள அழகிய தீவுக்கூட்டம்தான் இலட்சத்தீவு. சேர மன்னன் சேரமான் பெருமானின் காலத்தில் இங்கு மக்கள் குடியேறி வாழ ஆரம்பித்ததாக பழங்கால நூல்கள் சுட்டிக் காட்டுகின்றன. பல்லவர்கள் ஆட்சிக்காலத்தில் இத்தீவு தீப இலக்ஷம் என அழைக்கப்பட்டது. பிறகு திப்பு சுல்தானின் ஆளுகையின் கீழ் இத்தீவு நிர்வாகம் செய்யப்பட்டது. பிறகு ஆங்கிலேயர்கள் வசம் சென்றது. 1956ல் சென்னை மாகாணத்திலிருந்து பிரிக்கப்பட்டு இந்திய ஒன்றிய அரசின் கீழ் கொண்டு வரப்பட்டது.

மொழியியல் மற்றும் கலாச்சார ரீதியாக கேரளாவுடன் நெருங்கிய தொடர்பை கொண்டுள்ள இப்பகுதி மக்கள் மேல்மட்ட கல்வி மற்றும் மருத்துவ சிகிச்சைக்காக கேரளாவையே சார்ந்துள்ளனர். 2011 ஆம் ஆண்டின் மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின் படி இங்குள்ள மக்கள் தொகை 64,473 ஆகும். 96.58% முஸ்லிம்களும், 02.77% இந்துக்களும் 00.49% கிருத்துவர்களும் இங்கு வாழ்கின்றனர். முதன்மை மொழி மலையாளம் ஆகும். ஆங்கிலம், இந்தி மற்றும் சில வட்டார மொழிகளும் பேச்சு வழக்கில் உண்டு. சுற்றுலா, மீன் பிடித்தல் ஆகியவையே முதன்மையான வருமான வழிமுறைகள்.

இதன் இந்திய ஒன்றிய அதிகாரியாக இருந்த தினேஷ் சர்மா இறந்த பின் மோடியின் குஜராத் அமைச்சரவையில் அமைச்சராக இருந்த பிரபுல் படேல் என்ற சங்கி 2020 டிசம்பரில் அதிகாரியாக நியமிக்கப்பட்டார். அதற்குப்பிறகு தங்களது சுய திட்டங்களை அரங்கேற்றும் முனைப்பில் ஒன்றிய பாஜக அரசு ஈடுபட்டு வருவது மிகுந்த கவலைக்குரிய விஷயம்.

இலட்சத்தீவு மக்களின் தனித்துவமான கலாச்சாரத்தையும் அபிலாஷைகளையும் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் பல முடிவுகளை அவர் எடுத்து வருகிறார். அண்மையில் காஷ்மீரில் செய்ததைப் போல, இலட்சத்தீவு மக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளையும் சாதாரண வாழ்க்கையையும் தகர்த்தெறியும் நடவடிக்கைகளில் பாசிச பாசக் ஈடுபட்டு வருகிறது. காஷ்மீர் ஒரு முஸ்லீம் பெரும்பான்மை மாநிலமாக உள்ளது எனில் , லட்சத்தீவு 97% முஸ்லீம் மக்கள் வாழும் பகுதி என்பதே சங்பரிவாருக்கு எரிச்சலை கிளப்ப போதுமானதாகும்.

ஜனநாயக வழிமுறைகளின் மூலம் நடைமுறைக்கு வந்த தீவு மாவட்ட பஞ்சாயத்தின் அதிகாரங்கள் குறைக்கப்பட்டு அனைத்தும் இந்திய ஒன்றிய அரசின் நிர்வாகியின் சர்வாதிகாரத்தின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டன. கல்வி, சுகாதாரம், விவசாயம், மீன்வளம் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பு ஆகியவை இப்போது இந்திய ஒன்றிய நிர்வாகியின் கீழ் உள்ளன.
அரசாங்க சேவையில் ஒப்பந்த அடிப்படையில் பணிபுரியும் ஆயிரக்கணக்கான தீவுவாசிகள் பணிநீக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளார்கள். 190 ஊழியர்கள் எந்த காரணமும் இல்லாமல் சுற்றுலா துறையிலிருந்து நீக்கப்பட்டனர்.
70,000 க்கும் குறைவான மக்கள்தொகை கொண்ட தீவின் வாழ்வாதாரத்தின் முக்கிய ஆதாரமாக அரசு சேவை மற்றும் மீன்பிடித்தல் உள்ளது. கடலோர காவல்படை சட்டத்தின் போர்வையில் அனைத்து மீனவர்களின் கொட்டகைகளும் இடிக்கப்பட்டன.

இலட்சத்தீவில், சமீப காலம் வரை ஒரு நபர் கூட கோவிட் பாதிப்பிற்கு ஆளாகவில்லை. இந்திய ஒன்றிய நிர்வாகியால் கோவிட் நெறிமுறைகள் தகர்த்தெறியப்பட்டப் பிறகு இப்போது லட்சத்தீவில் கோவிட் பாசிடிவ் 60% க்கும் அதிகமாக உள்ளது. இது போதுமான சிறப்பு மருத்துவ வசதிகள் இல்லாத ஒரு தீவில் மிகவும் கடுமையான சூழ்நிலையை உருவாக்கியுள்ளது.

இங்கு முஸ்லிம்கள் பெரும்பான்மையாக உள்ளதால் மதுக்கடைகள் இல்லை. ஆனால் இப்போது சுற்றுலா என்ற பெயரில் மதுபான பார்களுக்கு உரிமம் வழங்கப்பட்டது. இது உள்ளூர் மக்களின் கலாச்சார உணர்வுகளுக்கு ஒரு முழுமையான அவமானமாக மாறி வருகிறது.

மாட்டிறைச்சி தடைசெய்யப்பட்டு மக்களின் உணவுப்பழக்க வழக்கங்களில் தலையிடப்படுகிறது.

பள்ளி மாணாக்கர்களின் மதிய உணவிலிருந்து இறைச்சியை தடை செய்துள்ளனர். பல அங்கன்வாடிகள் மூடப்பட்டுள்ளது.

CAA / NRC க்கு எதிரான அனைத்து சுவரொட்டிகளும் லட்சத்தீவிலிருந்து அகற்றப்பட்டன.

இலட்சத்தீவு குற்றவாளிகள் இல்லாத ஒரு முன்மாதிரி பகுதி. அனைத்து சிறைகளும் காவல் நிலையங்களும் காலியாக உள்ளன. மக்களை அச்சுறுத்தும் நோக்கோடு இப்போது குண்டர் சட்டம் உடனடியாக இலட்சத்தீவில் செயல்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

பஞ்சாயத்து தேர்தலில் இரண்டுக்கும் மேற்பட்ட குழந்தைகள் இருப்பவர்கள் போட்டியிட தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது.

இலட்சத்தீவுடன் மிக நீண்ட தொடர்பு கொண்டிருந்த கேரளாவில் உள்ள பேபூர் துறைமுகத்துடனான தொடர்புக்கு தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது. இனி தீவு மீனவர்கள் சரக்கு கையாளுதல் உட்பட அனைத்து போக்குவரத்து தொடர்புகளுக்கும் கர்நாடகாவில் உள்ள மங்களூர் துறைமுகத்தையே பயன்படுத்த வேண்டும் என கட்டாயப்படுத்தப்படுகிறது..

நிர்வாக அமைப்புகளிலிருந்து தீவுவாசிகள் முற்றிலுமாக நீக்கப்பட்டுள்ளனர்.

இந்திய ஒன்றிய அரசின் புதிய நிர்வாகி பொறுப்பேற்றுக் கொண்ட பிறகு ஒரு குறுகிய காலத்தில் இலட்சத்தீவில் திணிக்கப்பட்டுள்ள சில நடவடிக்கைகள் இவை.

இன பாகுபாட்டிற்கான சங்பரிவாரின் நீண்ட கால திட்டத்தின் ஆரம்பமே இது என்ற ஐயமே எழுகிறது.

அம்பானி, அதானி போன்ற ஏகபோகங்களின் பெரிய சுற்றுலாத் திட்டங்களுக்கு வழி வகுக்க உள்ளூர் மக்களை விரட்டும் முயற்சியாகவும் இது காணப்படுகிறது. காஷ்மீரிலும் ஆளும் வர்க்கத்திற்கு இதே போன்ற குறிக்கோள் இருந்தது.

இலட்சத்தீவு மக்களின் அடையாளம் மற்றும் கலாச்சாரம் கேள்விக்குறியாகி வரும் இவ்வேளையில் மக்களை அவர்களின் வாழ்வாதாரத்திற்காக, சுய உரிமை பாதுகாப்பிற்காக ஒன்றிணைக்கும் பொறுப்பு நமக்குள்ளது.

மாநிலங்களின் உரிமைகளில் தலையிட்டு அவர்களின் மொழி, கல்வி, கலாச்சாரம், உணவு, உணர்வுகளை வேட்டையாடி வரும் இந்திய ஒன்றிய அரசின் ஒற்றை, மைய அதிகார போக்கை தடுத்து நிறுத்தும் வகையில் பாசிச பாஜக அல்லாத அனைத்து மாநில மக்கள் பிரதிநிதிகளும், அரசியல் தலைமையும், பொது மக்களும் இந்த பிரச்சினையில் தீவிரமாகவும் நேர்மையாகவும் கவனம் செலுத்த வேண்டும்.

~ கே.எஸ்.அப்துல் ரஹ்மான்
Via. Sagotharan.com

17/05/2021

முன்மாதிரி மாநிலம் குஜராத்தின் அவலநிலை. பாகம் 1

பாரதீய ஜனதா கட்சியின் அரசியல்வாதிகள் அண்மையில் தென் மாநிலங்கள் – குறிப்பாக கேரளா மற்றும் கர்நாடகா – போன்ற மாநிலங்கள் எவ்வாறு முன்னேற்றமடையவில்லை என்றும், பாஜக தான் ஆட்சி செய்த மாநிலங்களில் எவ்வாறு வளர்ச்சியைக் கொடுக்கின்றன என்றும் இந்த தென் மாநிலங்கள் தாங்கள் ஆட்சி செய்கின்ற மாநிலங்களிலிருந்து நிறைய கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்பவை குறித்தான உரைகள் மற்றும் கருத்துக்களை அவ்வப்போது வெளியிட்டு வருகின்றனர். பாஜக தான் ஆளும் மாநிலங்களில் வளர்ச்சி மற்றும் முன்னேற்றம் பற்றி அதிக அளவில் பிரகடனம் செய்கின்றனர், குறிப்பாக பிரதமர் மோடி முன்பு முதலமைச்சராக இருந்த குஜராத் மாநிலத்தின் வளர்ச்சியை வைத்து ‘குஜராத் மாதிரி’ இந்தியாவின் மற்ற மாநிலங்களின் மாதிரியை காட்டிலும் அதிக அளவில் முன்னேற்றத்தை கண்டுள்ளது, மேலும் உலக அளவிலான ‘நகர மாதிரி’களுக்கு இணையான அளவில் குஜராத் வளர்ச்சி கண்டுள்ளது என்பதாக 2013-2014 கால வாக்கில் மிகப்பெரிய விளம்பரத்தை ஏற்படுத்தினர்.

இதன் விளைவாக பாஜகவிற்கு மிகுந்த செல்வாக்கு மக்களிடையே ஏற்பட்டது, அதன் தொடர்ச்சியாக நரேந்திர மோடி முதலமைச்சரிலிருந்து பிரதமராக ‘பதவி உயர்வு’ பெற்றார் என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்ததே…
குஜராத்தின் சாலைகள் குறித்து பாஜக அரசியல்வாதிகள் பெருமையுடன் பேசுகின்றனர். முக்கியமாக, பாஜகவை ஆதரிக்கும் பக்தாள்களும், (குருட்டு) நம்பிக்கையாளர்களும் இதனையே முக்கிய மாற்றமாக, வளர்ச்சியாக பேசுகின்றனர்.

மாநிலத்தின் சாலைகள், நெடுஞ்சாலைகள், அணைகள் மற்றும் வெளிநாட்டு முதலீடுகளின் அதிகரிப்பு போன்றவற்றின் உள்கட்டமைப்பு மேம்பாட்டின் அடிப்படையில் ‘பொருளாதார வளர்ச்சி’ என்பனவாக ‘குஜராத் மாதிரி’ முன்வைக்கப்படுகிறது.
வெளித்தோற்றத்தை வைத்து, அதாவது சாலைகள், அணைகள், மின்சார வசதி போன்றவற்றை முன்னேற்றமடையச் செய்ததே மிகப்பெரிய வளர்ச்சி எனவும், இதனை வைத்து மற்ற மாநிலங்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால் குஜராத் மாநிலம்தான் இந்தியாவின் சிறந்த ‘மாதிரி’ மாநிலம் என்பதாக கூறிப் பெருமை அடிக்கின்றனர். உண்மைதான்…
குஜராத் மாதிரி என்றால் என்ன? சுருங்கச் சொல்லவேண்டுமானால், இது 2002-03 முதல் 2011-12 வரையிலான காலகட்டத்தில் குஜராத்தில் நடந்த பாஜகவின் ஆட்சியினைக் குறிக்கிறது, இதன் போது குஜராத் அதன் வளர்ச்சி விகிதத்தில் மிகப்பெரிய அளவில் முன்னேற்றம் கண்டது. அப்போதைய முதலமைச்சர் நரேந்திர மோடியின் புதிய தாராளமயக் கொள்கைகள் குறித்த புதுமையான விளக்கம்தான் அத்தகைய மாற்றத்திற்கு உந்துசக்தியாக இருந்தது.
ஆனால் பாருங்கள், ஒரு மாநிலத்தின் வளர்ச்சி என்பது அம்மாநிலத்தின் உள்கட்டமைப்புடன் முடிந்துவிடுவது அல்ல, மாறாக அம்மாநிலத்தின் அனைத்து துறைகளிலும் தனது கால்தடத்தை பதிக்க வேண்டும், முக்கியமாக மனித வள மேம்பாடு, கல்வி, ஆரோக்கியம், வேலைவாய்ப்பு, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு, வறுமை சார்ந்த பிரச்சனைகள், ஜிடிபி வளர்ச்சி, பொருளாதார வளர்ச்சி, பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் பாதுகாப்பு மற்றும் வளர்ச்சி, சிறுபான்மையினர் பாதுகாப்பு மற்றும் வளர்ச்சி, பழங்குடியினர் நல மேம்பாடு – இவ்வாறு அனைத்து துறைகளிலும் அம்மாநிலம் நாட்டிலுள்ள அனைத்து மாநிலங்களை ஒப்பிடுகையில் முன்மாதிரியாக சிறந்து விளங்கவேண்டும். பாஜகவினர் தான் ஆளும் மாநிலங்களில் குறிப்பாக குஜராத் மாதிரி மாநிலங்களின் வளர்ச்சியை தேர்தல் காலங்களில் மக்களிடம் வாக்கு கேட்கும் கேடயமாக பயன்படுத்துகின்றனர். முன்மாதிரி மாநிலம் என்ற தகுதிக்கு குஜராத் மாநிலம் உரியது தானா? வளர்ச்சி என்பது எதனடிப்படையில் குஜராத்தில் கணக்கிடப்படுகிறது என்பதை நாம் அறிந்துகொள்வது இன்றியமையாததாகும். நரேந்திர மோடி மற்றும் பாஜகவினர் மெச்சிக்கொள்ளும் குஜராத் மாநிலம் ‘மாதிரி’யா? அல்லது வெறும் மாயையா? என்பதை ஒரு சில புள்ளிவிவரங்களின் மூலம் நிதர்சனரீதியாக தெரிந்துகொள்ளலாம்…
1) கல்வி:
பக்தாள்களும், பாஜகவின் ஆதரவாளர்களும் குஜராத்தை மிகச்சிறந்த மாதிரியாக புகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் சூழ்நிலையில் குஜராத்தின் கல்வித்தரம் என்பது மிக மோசமான நிலையில் இருக்கின்றது. நரேந்திர மோடி 2001 ஆம் ஆண்டு முதலமைச்சராக பதவியேற்றதிலிருந்தே அவருடைய முதல்நிலை இலக்காக கல்விமுறையை மாற்றுவது என்பது இருந்துள்ளது. சங்பர்வார்களின் கீழ் இளைய தலைமுறையினருக்கு இந்தியாவின் கலாச்சாரம் மற்றும் தேசியவாத இந்துத்துவா பற்றின ‘பொருத்தமான’ அறிவு வழங்கப்படவில்லை. மேலும், ஆர் எஸ் எஸ் சித்தாந்தவாதியான தினானத் பத்ரா மாநில அரசின் ஆதரவுடன் பள்ளிப்பாடப் புத்தகங்களில் சில பாடங்களுக்கு ஆசிரியராகவும் இருந்துள்ளார். அதுமட்டுமல்ல அப்போதைய முதல்வர் மோடியின் அனுமதியில் தினானத் பத்ராவின் 9 தொகுதி புத்தகங்கள் குஜராத் ஸ்டேட் போர்டு பள்ளிகளின் பாடத்திட்டத்தில் துணைக்கட்டுரையாக (Supplementary Reading) சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. உண்மைகளுடன் பொய்யை கலப்படம் செய்யும் இத்தகு மாற்றம் அப்போதைய வரலாற்றாசிரியர்கள் ரோமிலா தப்பார் மற்றும் இர்ஃபான் ஹபீப் போன்றவர்களின் கடுமையான விமர்சனத்திற்கு உள்ளானது. காவிமயமாக்கல் புத்தகங்களுடன் நின்று விடுவதில்லை, மாணவர்களுக்கு சிறுவயதிலிருந்தே ஆர் எஸ் எஸ்ஸினால் நியமிக்கப்பட்ட ஆசிரியர்கள் மூலமாக வலதுசாரி சிந்தனைகள் பயிற்றுவிக்கப்படுகிறது. இதன்மூலமாக மாணவர்களுக்கு விஷமத்தனமான சித்தாந்தங்கள் கற்பிக்கப்பட்டு முடிவில் ஹிந்துத்துவாவின் காலாட்படையாக அவர்கள் உருவாக்கப்படுகிறார்கள்.
போச்சசான்வாசி அக்ஷர் புருஷோத்தம் சுவாமநாராயண் சன்ஸ்தா (Bochasanwasi Akshar Purushottam Swaminarayan Sanstha – BAPS) கட்டுப்பாட்டில் உள்ள பள்ளிகள் சைவ கலாச்சாரம் மற்றும் மென்மையான இந்துத்துவ கலாச்சாரத்தை மேம்படுத்துவதில் ஈடுபட்டுள்ளன, மேலும் வித்யா பாரதியின் சரஸ்வதி வித்யா மந்திர் பள்ளிகள் இந்துத்துவ அணிதிரட்டலை ஏற்படுத்த முயற்சி செய்கின்றனர்.

மிகப்பெரிய அளவில் ‘கல்வி தனியார்மயமாக்கல்’, கல்வித்தரத்தை சீர்குலைப்பதற்கு மிக முக்கிய காரணியாக உள்ளது. பள்ளிக் கல்வியிலும் உயர் கல்வியிலும் தனியார் நிறுவனங்களின் வருகையின் காரணமாக பொது நிறுவனங்களின் கல்வித்தரம் குறைய ஆரம்பித்தது. முகேஷ் அம்பானியின் சொந்த கல்வி நிறுவனமான பண்டிட் தீனதயாள் பெட்ரோலிய பல்கலைக்கழகம் 2007 ஆம் ஆண்டு வாக்கில் புகழ்பெற்ற கல்வியாளர்களை கவர்ச்சிகரமான சம்பளத்தில் வேலைக்கு அமர்த்தியது. இதே போக்கையே மற்ற தனியார் கல்லூரிகளும் பின்பற்றத் தொடங்க, இதன் காரணமாக தரமான கல்வி கிடைக்க வேண்டுமெனில் அதிகளவு பணம் செலவழித்து படிக்க வேண்டும் நிலை உருவானது. இது தரமான கல்வி, பணக்காரர்களுக்கு மட்டுமே எளிதாக கிடைக்கும் வகையில் வழி ஏற்படுத்தி கொடுத்தது.
பொது கல்வி நிறுவனங்களை பொறுத்தவரை குறைந்த தரம் கொண்ட கல்வியாளர்கள் மற்றும் ஆராய்ச்சியாளர்களை கொண்டு திக்குமுக்காடியது, மேலும் ஆசிரியர்களின் குறைந்தபட்ச தகுதி தேர்வான SET (State Eligibility Test) தேர்வு அதிகபட்ச தகுதி என்ற வரையறைக்கு மாறியது. NET (National Eligibility Test) தேர்வு என்பது நிரந்தர ஆசிரியர் பணிக்கான தேர்வும் அல்ல. மாநில அரசான பாஜக கல்வித்துறைக்கு மற்ற துறைகளை ஒப்பிடும்போது தேவைக்கு குறைவான அளவிலேயே நிதியை ஒதுக்கியது. இதன் காரணமாக குஜராத் மாநிலத்தின் கல்வித்தரம் மோசமான மாதிரியாக மாறியது.
கல்லூரிகளில் நடத்தப்படும் மாணவர் தேர்தல்களில் தலித்துகள் மற்றும் முஸ்லிம்களின் பிரதிநிதித்துவம் என்பது கிட்டத்தட்ட பூஜ்ஜியமாகும். மாணவர் சங்கத்தின் பதவிகள் பெரும்பாலும் உயர் சாதி இந்துமாணவர்களுக்கே வழங்கப்பட்டு நடத்தப்படுகின்றன.
பொதுக் கல்விமுறை தவறாக சென்று கொண்டிருந்த காரணத்தால், மாணவர்கள் தனியார் பயிற்சி வகுப்புகளை நம்பி சென்றனர். பொறியியல் மற்றும் மருத்துவ நுழைவாயில்கள், SSC / UPSC / GPSC, வங்கி P.O தேர்வுகள் போன்றவற்றுக்கான தனியார் பயிற்சி வகுப்புகள் குஜராத் முழுவதும் எந்தவொரு அதிகாரப்பூர்வ அங்கீகாரமும் இல்லாமல் காளான் போல பரவிக்கிடக்கின்றன. இந்த தனியார் நிறுவனங்களின் சொந்தக்காரர்கள் பெரும்பாலும் கார்ப்பரேட்டர்கள், சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் மற்றும் அரசியல் ரீதியாக தொடர்புடைய ஆசிரியர்களாக உள்ளனர்.
இதன் காரணமாகவே அம்மாநிலத்தின் கல்வி முறை மோசமான நிலைக்கு சென்றுவிட்டது.

2001 – 2011 கணக்கெடுப்பின்படி குஜராத் மாநிலத்தின் ஒட்டுமொத்த கல்வியறிவு 79.31% விகிதத்துடன் 18வது இடத்தை பெற்றுள்ளது, தமிழ்நாடு 14வது இடமும், முதலிடத்தை கேரள மாநிலமும் பெற்றுள்ளது.
கல்வியறிவு பெற்ற ஆண்களின் வரிசையில் 87.23% விகிதத்துடன் 15வது இடத்தையும், பெண்களின் வரிசையில் 70.73% விகிதத்துடன் 20வது இடத்தையும் குஜராத் மாநிலம் பெற்றுள்ளது. இவை இரண்டிலும் கேரளாவே முதல் இடமாகும்.

கல்வியறிவு பெற்ற பெண்களின் வரிசையில் குஜராத் மாநிலம் 2001ல் 21வது இடத்தையும், மோடி தலைமையிலான ஆட்சியில் 10 வருடங்களில் ஒரு இடம் மட்டுமே முன்னேறி 2011ல் 20வது இடத்தையும் பெற்றிருப்பது பெண்களின் கல்வியறிவு விஷயத்தில் அரசு எந்தளவுக்கு அக்கறையுடன் செயல்பட்டுள்ளது என்பதை குறிக்கிறது.

நரேந்திர மோடி முதலமைச்சரிலிருந்து பிரதமராக நியமிக்கப்பட்ட பின்பும் குஜராத் மாநிலம் கல்விமுறையில் முன்னேற்றம் அடைந்ததாக தெரியவில்லை.
கல்வியின் தரத்தை மேம்படுத்துவதாக குஜராத் அரசாங்கத்தின் கூற்று இருந்தபோதிலும், நடைமுறையில் நிலைமை மிகவும் வித்தியாசமானதாக இருந்தது. கல்வி சார்ந்து நிறைய வளர்ச்சிகளை செய்யத் தவறியதற்காக அரசு விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டுள்ள நிலையில், கடந்த 2019 ஜனவரி மாதத்தில் மனிதவள மேம்பாட்டு அமைச்சகத்தால்(HRD) வெளியிடப்பட்ட தேசிய அடைவுக் கணக்கெடுப்பின் (National Achievement Survey – NAS) தகவல்கள், குஜராத் மாநிலத்தில் கல்வியை பொறுத்தவரை மாற்றங்கள் அதிகளவு தேவை என்பதைக் காட்டுகிறது.
குஜராத்தில் ஆரம்பக் கல்வியின் மோசமான நிலையை NAS தகவல்களில் இருந்து அறிந்துகொள்ளலாம். எடுத்துக்காட்டாக, 3ஆம் வகுப்பில், 41 சதவீத மாணவர்களுக்கு 999 வரையுள்ள எண்களைப் படிக்கவும் எழுதவும் தெரியவில்லை. நடுநிலைப்பள்ளி மாணவர்கள் நிலை இன்னும் மோசமாக இருக்கிறது. உதாரணமாக, 8ஆம் வகுப்பு பயிலும் 41,393 மாணவர்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் (53 சதவீதம்) அன்றாட வாழ்க்கை சூழ்நிலைகளில் கூட்டல், கழித்தல் மற்றும் அளவு நிலுவைகளும் 56 சதவீதம் பேருக்கு வகுத்தல் மற்றும் பெருக்கல் சம்பந்தப்பட்ட கணக்குகளைக் கூட தீர்க்கத் தெரியவில்லை. மேலும் 10 மாணவர்களில் 7 பேருக்கு (69 சதவீதம்) கனசதுரம் மற்றும் உருளை பொருட்களின் மேற்பரப்பு மற்றும் பரப்பளவுகளை (Surface Area and Volume) கணக்கிட தெரியவில்லை.

5ஆம் வகுப்பு மாணவர்களில் 10 பேரில் 4 பேருக்கு 1000 க்கும் அதிகமான எண்களை படிக்கவும், எழுதவும் தங்கள் சுற்றுப்புறங்களில் அவ்வெண்களை பயன்படுத்தவும் தெரியவில்லை.
3 மற்றும் 5ஆம் வகுப்பு பயிலும் 17 சதவீத மாணவர்களுக்கு தங்கள் வீட்டில் இருந்து பள்ளிக்கு பயணித்து செல்வதே கடினமாக உள்ளது மற்றும் 8ஆம் வகுப்பு மாணவர்களில் 15 சதவீத பேர் தங்கள் படிப்பை விட்டுவிடுகிறார்கள் எனவும் அந்த ஆய்வில் தெரியவந்துள்ளது.

குஜராத் பல துறைகளில் ஒரு முன்மாதிரியான மாநிலமாக இருக்கிறது, ஆனால் கல்வியில் மட்டும் அல்ல என்று அம்மாநில கல்வி அமைச்சர் பூபேந்திரசிங் சூடாசாமா 2019 ஆம் ஆண்டு நடந்த ஒரு பொது நிகழ்ச்சியில் கூறியுள்ளார்.பரவாயில்லை, இவர் இந்த விஷயத்தில் மட்டுமே நேர்மையாக இருந்திருக்கிறார் என்று தெரிகிறது. ஆசிரியர்களின் பற்றாக்குறை, பள்ளிகளின் மோசமான நிலை மற்றும் பள்ளிகளில் போதுமான வசதிகள் இல்லாதது குறித்த அரசாங்கத்தின் பதிவுகளை வைத்து ஒரு பார்வை பார்க்கும் போது குஜராத் அரசே வருந்தும் நிலை இருக்கிறது.

செப்டம்பர் 2018 நிலவரப்படி, மாநிலத்தில் 4,033 அரசு தொடக்கப் பள்ளிகளின் வகுப்பறைகள் பாழடைந்து இருக்கின்றன. அத்தகைய வகுப்பறைகளின் எண்ணிக்கை மட்டும் 12,000 ஐ தாண்டும்.

11,376 தொடக்கப்பள்ளிகள் இரும்பு கூரை தாள்களைக் கொண்டுள்ளன என்றும், அதில் வகுப்பறைகளின் எண்ணிக்கை 38,700 என்றும் அமைச்சர் கூறியுள்ளார்.

மேலும், குழந்தைகள், மாணவர் பருவம் விளையாட்டு இல்லாமல் இருக்கமுடியாது அல்லவா? இங்கு ”9,000 தொடக்கப்பள்ளிகளில் விளையாட்டு மைதானங்களே இல்லை எனவும் அதில் 6,977 அரசுத் தொடக்கப் பள்ளிகள் மற்றும் 1,750 பள்ளிகள் தனியார் தொடக்கப் பள்ளிகள் ஆகும்” எனவும் அவரே கூறியிருக்கிறார்.
6,528 அரசு தொடக்கப்பள்ளிகளில் தடுப்புச்சுவர் (Compound Wall) இல்லை.
தனியார் பள்ளிகளில் பணியாற்றும் 8,600 க்கும் மேற்பட்ட ஆசிரியர்களுக்கு கல்வி உரிமைச் சட்டத்தின்படி தேவையான தகுதி இல்லை.
20 அரசு பள்ளிகளில் மின்சாரம் இணைப்பு இல்லை என்றும் அவர் கூறியிருக்கிறார்.
மேலும் சமீபத்தில் கூட குஜராத்தில் நடந்த ஸ்டேட் போர்டு தேர்வில் 63 பள்ளிகள் பூஜ்ஜிய சதவீத தேர்ச்சியை பெற்றுள்ளன. அப்பள்ளிகளில் பயிலும் ஒரு மாணவர் கூட தேர்ச்சி பெறவில்லை…
இந்த இலட்சணத்தில் குஜராத்தை மாதிரியாகவும், முன்னேற்றமடைந்த மாநிலமாகவும், இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து மாநிலங்களுக்கும் முன்மாதிரி மாநிலமாக காட்ட வேண்டும் என்றே பாஜகவினர் பொய்களை பரப்புகின்றனர். ஆனால் உண்மை நிலையோ அதற்கு மாற்றமாக உள்ளது‌.

இது வெறும் கல்வித்துறை சார்ந்த விஷயங்கள் மட்டுந்தான், இன்னும் பல துறைகளை நாம் ஆய்வு செய்ய வேண்டியுள்ளது.
நான் மேற்கூறியது போல ஒரு மாநிலத்தின் வளமே அம்மாநிலத்தின் அதிகளவு சிந்தனைவாய்ந்த, படிப்பறிவு, எழுத்தறிவு பெற்ற ஆண், பெண் மக்கள் இருப்பதுதான்.
ஆனால் கல்வியறிவு விஷயத்திலே மற்ற மாநிலங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் பின்தங்கிய மாநிலம் எப்படி சிறந்த மாதிரி மாநிலமாக இருக்க முடியும்.?

ஆகவே, குஜராத் மாநிலம் கல்வியறிவு மற்றும் கல்வித் தரம் போன்ற விஷயங்களில் கேரளம் மற்றும் தமிழ்நாடு ஆகிய தென்மாநிலங்களிடம் இருந்து நிறைய கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்…

- முகமது சாதிக் இப்னு ஷாஜஹான்

#குஜராத் #மோடி #தமிழன் #தமிழ்