राजापूरकर

राजापूरकर Contact information, map and directions, contact form, opening hours, services, ratings, photos, videos and announcements from राजापूरकर, Digital creator, Rajapur.
(3)

धूतपापाच्या डोंगरावरून उतरताना नदीपलीकडे जी बहुउपयोगी इमारत दिसते ती 'राजदेवीचे मंदिर' असा उल्लेख गंगेच्या बखरीत आहे. कदाचित त्यावरूनच 'राजापूर' हे नाव पडले असावे. 'पूर' म्हणजे नगर अथवा शहर मग राजदेवीचे हे नगर !
#राजापूरकर 😎🏡💚🌴🥥⛵🛶🐠🦋😍👑 कोकण म्हणजे स्वर्ग.....
कोकण म्हणजे निसर्ग सौंदर्याची खाण....
कोकण म्हणजे फळा-फुलांनी नटलेले विश्व.....
कोकण म्हणजे कधीही न विसरता येणाऱ्या आठवणी....
पण हल्ली डिजीटलच्या जमान्यात या आठवणी लोप पावत चालल्या.

कोकणात जर आपण रत्नागिरीत शहरात आलात आणि अस्सल कोकणी पद्धतीचे शाकाहारी जेवण आणि नाश्त्याचा आस्वाद घ्यायचा असल्यास उदय गोख...
15/12/2024

कोकणात जर आपण रत्नागिरीत शहरात आलात आणि अस्सल कोकणी पद्धतीचे शाकाहारी जेवण आणि नाश्त्याचा आस्वाद घ्यायचा असल्यास उदय गोखले ह्यांच्या खादाडी कट्टा ह्या हॉटेलला एकदा नक्की भेट द्या
येथील प्रसिद्ध मिसळ,आंबोळी, उपमा,पायनॅपल शिरा, कांदे पोहे,दडपे पोहे ,अशा विविध खाद्यपदार्थांची रेलचेल असलेले त्याचप्रमाणे प्रत्येक दिवशी वेगळ्या प्रकारचे जेवण आणि थाळी उत्कृष्ट आणि चवदार अशा पद्धतीचे जेवण करण्यासाठी एक अतिशय छान जागा. उत्कृष्ट कोकणी पदार्थ वेगवेगळी पाककृती त्याचप्रमाणे वेगवेगळ्या प्रदेशातील भाजी उसळ अशांसारखे पदार्थ आपल्याला नक्कीच खायला मिळतील
आणि हो येथील जेवणाचे रेट्स अगदी खिशाला परवडणारे आहेत आणि हो कधी गेलात तर येथील शाकाहारी थाळ्यांचा आस्वाद नक्की घ्या एकदा
● पत्ता 👇👇
उदय गोखले यांचा
खादाडी कट्टा
नवी केळकर वस्तीग्रह नजीक जोशी पाळंद रत्नागिरी
Khadadi Katta ( खादाडी कट्टा )
083903 41414

https://maps.app.goo.gl/EwjsUHpmRngrhdiPA

Uday Gokhale

#राजापूरकर

कोकणातील काजू २०२५ च्या अगोदर आले.डिसेंबर ला हे काजू मस्त तयार झाले.काजुची भाजी खायची मजाच वेगळी १००० ₹ काजू जगात इतकी म...
15/12/2024

कोकणातील काजू २०२५ च्या अगोदर आले.डिसेंबर ला हे काजू मस्त तयार झाले.काजुची भाजी खायची मजाच वेगळी १००० ₹ काजू जगात इतकी महाग भाजी कोण खात नाही पण कोकणी माणसाच्या नशिबात लाख मोलापेक्षा महाग आहे .

ओले काजूचे गर लवकर उपलब्ध होतील 😊
Sunil Mali Vlog

🌴 #राजापूर #कोकण #राजापूरकर #गावं_वाचवा

कोकणातील प्रत्येक शहरांमध्ये गावांमध्ये परप्रांतीय लोकांच्या कुल्फी आईस्क्रीम भेळ यांच्या हातगाड्या सर्रास  दिसू लागल्या...
15/12/2024

कोकणातील प्रत्येक शहरांमध्ये गावांमध्ये परप्रांतीय लोकांच्या कुल्फी आईस्क्रीम भेळ यांच्या हातगाड्या सर्रास दिसू लागल्यात विशेषत मालवण कणकवली आचरा या मोक्याच्या ठिकाणी तर दिसू लागल्या आहेतच, तसेच गावी आठवडा बाजारत पण त्यांची उपस्थिती व दादागिरी दिसू लागलीय, याबाबतीत कोकणातील प्रत्येक गावात ग्रामपंचायतीने आतापासूनच कडक नियम अमलात आणणे गरजेचे आहे,अन्यथा मुंबई सारखीच भविष्यात परिस्थिती उद्भवन्यास वेळ लागणार नाही.
*असा निर्णय कोकणात सगळीकडे व्हावा*
जास्तीत जास्त शेअर करा..

🌴 #राजापूर #कोकण #राजापूरकर #गावं_वाचवा

 #माझ्या_मनातलं_माझं_गाव*आई चो फोन ईलो काय आई कायम एक प्रश्न हटकून ईचारताच 'गो बाय गावाक केवा येतय गो ' मी वयलेपानाक तीक...
15/12/2024

#माझ्या_मनातलं_माझं_गाव*
आई चो फोन ईलो काय आई कायम एक प्रश्न हटकून ईचारताच 'गो बाय गावाक केवा येतय गो ' मी वयलेपानाक तीका सांगतय होय गे येतय हा.. पण तवसर माझा मन मात्र गावच्या वाटेक लागलेला असता. मडूरा स्टेशन वर उतरान मडूरा तीठा, सोसायटी, ग्रामपंचायत, घाडवस मंदीर, आई माऊली मंदिर, रवळनाथ मंदिर, देव उपरळ ची देवराई, मठ, भुताचा टेंब, मळो, कातरीच्या आंब्या चो चडाव काडून परबवाडीतल्या माझ्या कौलांच्या घरी. दोन मीनटात माझा मन माझ्या आठवणीतल्या गावी फीरान येता....कोकणातल्या जल्मलेल्या प्रत्येकाच्या मनात गाव असता.. पण तो गाव जेव्हा आपला माहेर होता तेव्हा मग अजुनच खुप जवळचो होता..

'मडूरा' महाराष्ट्राचा कोकणरेल्वेचा शेवटचा स्टेशन, खुप फेमस नाय पण माझ्या साठी जगातला सगळ्यात आवडता ठीकाण. 'उपरळ' देवराई गावाच्या बाहेर झाडापेडानी सजलेली जागा.झुळझुळ व्हवणारे झरे. अजुनही थय गेला पाण्यात पाय सोडून बसला की सगळ्या जगाक वीसर घालण्याची ताकद त्या जागेत आसा.. असा म्हणतत की आमच्या भस्मधारी मुळपुरूषान ह्याच जागी शीवाची आराधना केली.. पवीत्र ठीकाण.. थयच आसा एक बारकीशी न आटणारी बावडी. मे मध्ये सगळ्या गावत पाणी नसला तरी हय पाणी असता. एक वेगळोच वास पाण्याक ह्या.. ह्या बावडीवर चप्पल घालुन चडाक बंधी आसा. . आज ही कोणाक शारीरिक पीडा, नडी असतील तर पाच किंवा सात दीवस ह्या वीहीरीवर जावन आंघोळ केली की आराम मीळता अशी आमच्या जानत्या लोंकाची समजुत आसा.. पण खराच ह्या पाण्याची आंघोळ केली की खुप बरा वाट्टा..आज्जी आमची लहान असतान आमका घेवन जाय थय आंधोळीक..

गावची रक्षणकर्ती आई माऊली काय दुखणा खुपणा परीक्षा ईले काय हात जोडून तीका सांगणा देवन सगळे चींता काळजी तीच्यार सोडायचो आम्ही.. . मठा कडच्या मांडा वरचो 'धालो' सात दीवस देवांची स्वरचित गाणी त्या गाण्यांचे शब्द आणी संगीत पीड्यानपीडी तसाच चलत ईला हा. ते सात रात्री आम्ही पोंरानी हात पाय मोडा सर धोपरा फुटासर घारीनी , लगोरी, आबाडुबी खेळायचो..

ज्या मुळपुरूषान आमचो गाव वसवलो तेची आठवण आमचो गाव आजुन करता.. होळी च्या सहाव्या दीवशी 'कुंटूब' एक आगळावेगळी प्रथा आमच्या गावी आसा. चव्हाटयावर मुळपुरूषाचा एक सुंदर रुपडा सजवला जाता. ता फक्त त्याच दीवशी पेटीतुन बाहेर काडला जाता आणी तेची पुचा करून धुमडा च्या तालावर नाचवला जाता.. लोका पेडे साखर थेवन नवस करतत, जुने नवस फेडतत.. आणी सुर्योदया च्या आधी परत ता पेटीत ठेवला जाता.. बर्षभर मग ता बाहेर काडनत नाय...

गणपती लागी ईले काय शेण, कलर, पीठाची चीक्की करून पताके, देवाची भांडी धुणा, माटी धुणा पासुन सगळा हौशेन आई बरोबर करायचा. आपली आणी लोंकाची तवशी कोणाक न कळता चोरून खाण्या सारखी मजा नाय. वीसर्जना च्या दीवशी बाबा गार्हाणा घालताना आपण पण मनात गणपतीक आज कीत्याक जातय हुनान ईचारणा आणी गणपती जाता हुनान हो-हो करून रडणा. 😞

गावात असलेला भलामोठा कौलाचा घर आईक मदत करून शेणान सारवलेला खळा. आबोली मोगरेन फुललेला फुडलादार, तवशी, दोडकी, केळींनी भरलेला पाटल्यादार.. आंघोळीसाठी असलेला मोठ्ठा मातीचा मडक्या, आम्ही 2 रुपया च्या शेम्पु साठी रडलू तरी आमचा न आयकता रीठा शीकेकाई भीजत घालुन चपचपीत तेल घालुन शनीवारी आई/आज्जीन घातलेली माथ्यावरची आंधोळ. चावदीवसाक (दीवाळी) नारळाच्या दुध लावन केलेली आंघोळ, सातीवना चो रस पीवन खाल्लेले गोडे फाॅव, गणपती येवच्या आधी शेण, बुटा, कलर, पताके लावणा, आपली आणी लोंकाची पण चोरून तवशी खाणा.. गावच्या जात्रेत 10 रुपया ची भरलेली काकना.. सगळ्या पोंरान बरोबर केलेली तोरा, बोंडू, कंरवदा ची पार्टी, भांवडाशी कोंबडी च्या काळजा साठी केलेली भांडणा, सर्दी ताप ईलो काय नाक धरुन भरवलेलो अडूळश्या चो काडो, पाच काजी नी ईकत घेतलेला हास्पोट, मीरगा च्या आधी आई बरोबर काटया आणी शेणी, संध्याकाळी आज्जी सागलेले भुंताचे गोष्टी, आज्यान सांगलेले जुने देवपाना चे गजाली, आई च्या हातचे गरम भाकरी आणी बाबा चो अभ्यास करण्या साठी चो भय.... हे सगळे आठवणी ह्या गावातच तर गावले माका..

अजुनही आठवता माझी बारवी झाली आणी फुडल्या शीक्षणासाठी मुंबईक येताना खुप रडलय होतय.. मॅडा सारख्या माझ्या सगळ्या आवडत्या ठीकाणी जावन 'अखेरचा हा तुला दंडवत सोडून जातो गाव रे' ह्या गाणा म्हणत होतय.. जसा काय परत गावाक येवचच नाय असा 😂😂मुंबईक ईल्यार 'दाटून कंठ येतो,' तसा गावच्या घरातल्याच्या आठवणी काडुन रडलय खुप वेळा मी.. ईतकी वर्षा झाली पण गावची ती ओढ आणी आठवणी चीमुटभर पण कमी नाय झाले..

आजुनही गय-गार्हाण्या प्रसादा शीवाय गावी हडे चा पान थडे नाय होना. देवीच्या कृपाक्षत्रा खाली सगळी रयत पीलगी सुशागात गुण्यागोविंदान नांदता हा. जे काय अडीअडचणी बाधा येतत ते निग्रमाक लावन गाव प्रगती करता हा.

गावात जल्म जालो हुनान खुप काय बघुक जगाक गावला.जा आजच्या पोंराच्या नशीबात नाय. कीती आणी काय काय आठवणी ते आसत सांगान नाय सोपाचे..आजही गावाक गेलय काय मी जायन थय माझ्याबरोर सात-आठ पोरा तरी असतत मग आई हुनता 'कोंबडी ईली काय कशी पीला लागी जातत नाय तर एक कोन येना नाय'... आजही गावाक जातान कधी एकदा पोचतय असा होता.. पण येताना मात्र पाय आणी मन ताकल्या नीघना नाय गावतच धुटमळता.. आता तर नुसत्या आठवणीन गावच्या डोळो वलो होता.. 😞😞 अगदी रीयल आणी राॅयल बालपण दीला माझ्या गावान...

'आमच्या गावावर सदाच आसा माऊली/रवळनाथाचो आशीर्वाद
©®•••अर्चना परब.

🌴 #राजापूर #कोकण #राजापूरकर #गावं_वाचवा

वडापाव म्हणजे मुंबईकरांचा इंडियन बर्गर. मुंबईतल्या प्रत्येक गल्लीत एक तरी वडापावचं दुकान तुम्हाला दिसेल आणि इथल्या प्रत्...
15/12/2024

वडापाव म्हणजे मुंबईकरांचा इंडियन बर्गर. मुंबईतल्या प्रत्येक गल्लीत एक तरी वडापावचं दुकान तुम्हाला दिसेल आणि इथल्या प्रत्येक दुकानानं आणि तिथं मिळणा-या वडापावनं आपल्या चवीनं स्वत:ची वेगळी ओळख केली आहे. अशाच एका अप्रतिम वडापावची ही कहाणी. 'आराम'चा वडापाव.

दक्षिण मुंबईतलं सीएसटी, मुंबई महापालिकेच्या समोरचे हे प्राईम लोकेशन.. याच ठिकाणी 8 ऑगस्ट 1939मध्ये म्हणजे अगदी इंग्रजांच्या काळात भाऊ उर्फ श्रीरंग तांबे या मराठी माणसानं हॉटेल सुरु करण्याचं स्वप्न पाहिलं.. 'मिल्क बार' नावानं त्यांनी स्वप्न प्रत्यक्षात साकारलंही.. त्यांचं हे हॉटेल आता 'आराम'नावानं ओळखलं जातं.. आराम हॉटेल आणि वडापाव.. कमी पैशात कोणाचंही पोट भरेल हे भाऊंनी पाहिलेलं स्वप्न इथं आजही आरामात पूर्ण होतं. आरामच्या वडापावची चव तर काही औरच.

आरामचा वडापाव तुम्हाला चीझ, बटर ग्रिल्ड पावसोबत किंवा नुसताही मिळतो... या वडा पावचं वैशिष्ट्य म्हणजे वड्याची भाजी पांढऱ्या रंगाची असते. या भाजीची रेसिपी श्रीरंग तांबे पती-पत्नी यांनी बनवली.. त्याची चव कायम राहावी यासाठी हॉटेलचे व्यवस्थापक जातीनं लक्ष देतात.. तांबे कुटुंबाची तिसरी पिढी हा व्यवसाय सांभाळते.. मात्र वड्याच्या चवीत तसुभरही फरक पडलेला नाही..

केवळ वडापावच नाही तर आराममध्ये अनेक चविष्ठ मराठमोळे पदार्थही मिळतात. इथले सर्व कर्मचारीही मराठीच आहेत.. या हॉटेलचा सध्याचा वर्षाचा टर्नओव्हर आहे 2 कोटी रुपये.

1939 मध्ये मंदीच्या काळात तांबेच्या या व्यवसायानं जम बसवला.. यानंतर 1942मध्ये गवालिया टँक इथं काँग्रेसचं शिबिर भरलं होतं.. तेव्हा तांबेच्या मिल्कीबार हॉटेलची कॅटर्स म्हणून नियुक्ती करण्यात आली होती.. दिवंगत शिवसेनाप्रमुख बाळासाहेब ठाकरेंपासून माजी पंतप्रधान राजीव गांधीपर्यंत अनेक दिग्गज नेत्यांनी इथल्या वडापावची चव चाखलीये.. अगदी दिल्लीलाही विमानानं हा वडा जायचा म्हणे... तेव्हा मुंबईचा इतिहास अगदी जवळून पाहिलेल्या आरामच्या वड्याची चव एकदा तरी चाखून बघाच.
पत्ता - आराम वडापाव
Capital Cinema Building, 126, Dr Dadabhai Naoroji Rd, opp. Aram Hotel CSMT, Azad Maidan, Fort, Mumbai, Maharashtra 400001
Contact - 022 2207 3947
टायमिंग - सकाळी ८.३० ते रात्री ९.३०
रविवार बंद
©®•••••Being मालवणी
🌴

कोकणातील आसूद येथील केशवराज मंदिराजवळ एक घर.  विशेष म्हणजे त्यात 20 व्या शतकातील आधुनिक वाडा शैलीची वैशिष्ट्ये आहेत.  अश...
15/12/2024

कोकणातील आसूद येथील केशवराज मंदिराजवळ एक घर. विशेष म्हणजे त्यात 20 व्या शतकातील आधुनिक वाडा शैलीची वैशिष्ट्ये आहेत. अशीच काही घरे पुण्यात 4 परिसराच्या आसपास दिसतात.
©®•••• रोहित बापट
🌴

बरोबर ना??????📸कोकणी माणूस   🌴            #राजापूर  #कोकण          #राजापूरकर  #गावं_वाचवा
15/12/2024

बरोबर ना??????

📸कोकणी माणूस

🌴 #राजापूर #कोकण #राजापूरकर #गावं_वाचवा

पृथ्वीवरचा स्वर्ग म्हणून जगात ज्याची ओळख आहेअश्या ह्या कोकणात माझे एक गाव आहे.🏡🌴Amazing 📸 :-       🌴                  #ज...
15/12/2024

पृथ्वीवरचा स्वर्ग म्हणून जगात ज्याची ओळख आहे
अश्या ह्या कोकणात माझे एक गाव आहे.🏡🌴

Amazing 📸 :-

🌴 #जत्रा #कोकण #कोकणसुख❤ #कोकणचीमाणसंसंधीभोळी #कोकणीसंस्कृती #दशावतारी

रविवार कोणासाठी विकेंड, सुट्टीचा दिवस, भटकंती, कोल्हापूर साठी तर मिसळ आणि मटण या सगळ्यासाठी आवडीचा असू शकतो पण मला आवडतो...
15/12/2024

रविवार कोणासाठी विकेंड, सुट्टीचा दिवस, भटकंती, कोल्हापूर साठी तर मिसळ आणि मटण या सगळ्यासाठी आवडीचा असू शकतो पण मला आवडतो तो वेगळाच कारणासाठी... कारण या दिवशी कोल्हापूर बावडा मधली भाजी मंडई भरते.. तुम्ही कधी इथला अनुभव घेतला आहे का माहित नाही पण अजूनही तशीच गावाकडे भाजी मंडई असते तसं असतं सगळं... आठवडी बाजार करायला आलेली लोकं वायरच्या किंवा कापडाच्या छोट्या छोट्या हातात असणाऱ्या पिशव्या... भाजी विकायला बसणारे शेतकरी तसेच त्यांचे पेहराव... मोठा कुंकू ,काश्ट्याच्या साड्या ,धोतर ,टोपी ,फेटा आणि चेहऱ्यावरचा खरेपणा...पावसाळा उन्हाळा डोक्यावर काही नसताना सकाळपासून तिथे येऊन प्रसन्न चेहऱ्याने भाजी विकत असतात ... भाजीचा वजन फक्त करायचं म्हणून करतात का असा प्रश्न पडतो कारण प्रत्येक ठिकाणी जास्तच भाजी आपल्या पिशवी मध्ये येते ... पिशवी मध्ये भाजी टाकताना ही त्यांच्याच चेहऱ्यावर आपल्यापेक्षा जास्त आनंद असतो ...इतका मोठा हात फक्त शेतकऱ्यांचा असू शकतो.. त्यातून परत वहिनी उशीर केला यावेळी ...सगळं ठीक ना ...असा काहीही अगदी प्रेमाने विचारपूस ...मुली बरोबर असल्या की काहीतरी खायला हातात देणं...त्यांच्या त्या सुरकुतलेला हातामध्ये जी मायेची उब जाणवते त्याने माझ्या पूर्ण रविवारच्या दिवसाच सार्थक होत....माझं बहुतेक भाजी घेण्याचा निमित्त असेल मला त्यांच्याबरोबर गप्पा मारण त्यांची जीवनशैली बघण त्यांचा खरे पणा अनुभवण यात जे शिकायला मिळतं ते कुठेही मिळत नाही ... तुम्ही देवाकडे आयुष्याबद्दल तक्रार करणं बंद करता इतकी positivity आणि energy मिळते...जगणं काय असतं त्याबरोबर जगायचं कसं हे शिकवून जातात ही माणसं❤️

© Rajeshwaree Riswadkar

आमचीही एक वेळ होती...त्यावेळी शाळेत जायला स्वतःच जावं लागायचं, कारण सायकल किंवा शाळेची बस ही आपल्या पर्यायातच नव्हती. आई...
15/12/2024

आमचीही एक वेळ होती...
त्यावेळी शाळेत जायला स्वतःच जावं लागायचं, कारण सायकल किंवा शाळेची बस ही आपल्या पर्यायातच नव्हती. आईवडिलांना आपल्याला पाठवल्यानंतर शाळेत काही चांगलं-वाईट होईल, असं कधीच वाटत नव्हतं, कारण त्यांना कोणत्याही गोष्टीची भीतीच नव्हती.

🤪 "पास/नापास" एवढंच आम्हाला माहीत होतं. % वगैरे गोष्टींशी आमचं काहीही देणंघेणं नव्हतं.
😛 ट्युशन लावल्याचं सांगायला लाज वाटायची, कारण आपल्याला ढ मुलं समजलं जाईल अशी भीती होती.
🤣🤣 पिंपळाचं पान, विद्येची पानं किंवा मोरपीस पुस्तकात ठेवून अभ्यासात हुशार होऊ शकतो, अशी ठाम समजूत होती.

☺️☺️ कापडाच्या पिशवीत किंवा अल्युमिनियमच्या पेटीत पुस्तके ठेवण्याचा आमचा नितांत छंद होता.
😁 नवीन वर्गात जाण्यापूर्वी पुस्तकांना रद्दीच्या कागदांची जाड आवरणं चढवायचो आणि हा एक वार्षिक उत्सव वाटायचा.

🤗 नवीन शालेय वर्ष संपलं की, जुन्या पुस्तकांची विक्री करणे आणि पुढच्या वर्षी जुनी पुस्तकं घेणे यात आम्हाला काहीच कमीपणा वाटत नव्हता, कारण पाठ्यक्रमही फारसा बदलायचा नाही.
🤪 आईवडिलांना कधीच आमच्या अभ्यासाचा ताण वाटायचा नाही, आणि त्यामुळे आमच्यावरही तो ताण नव्हता.

😞 मित्राच्या सायकलच्या पुढच्या रॉडवर किंवा कॅरियरवर बसून गल्ली-गल्ली भटकणे ही आमची नित्याची गोष्ट होती. किती फिरलो ते मोजणंही शक्य नाही.

🥸😎 शाळेत शिक्षकांकडून मार खाणं, कान मुरडणं, किंवा अंगठा पकडून खाली वाकून उभं राहणं हे आमचं सामान्य जीवन होतं.
🧐😝 घरी किंवा शाळेत मार खाल्ल्यानंतर रडणं कमी, पण पुढच्या वेळेस कमी पिटायला मिळालं, याचा आनंद जास्त असायचा.

😜 चप्पल किंवा बूट नसताना, कुठल्याही चेंडूसोबत पट्ट्या वापरून खेळलेलं क्रिकेट हे सुख होतं.
😁 पॉकेट मनी कधीच मागितली नाही, आणि आईवडिलांनी कधी दिली नाही. त्यामुळे आपली गरजही फारच छोटी असायची.

😊 दिवाळीत मोठ्या लांब लडी फोडणं शक्य नव्हतं, पण ती एकेका फुटांमध्ये तोडून फोडण्यातही आम्हाला आनंद मिळायचा.
😌 "आई-बाबांना आपण किती प्रेम करतो," हे कधी सांगितलं नाही, कारण आई लव्ह यू म्हणण्याचं धाडसच नव्हतं.

आज, जगाच्या वेगात पडलोय. कोणी यशस्वी झालंय, तर कोणी धडपडतंय.
पण त्या काळातलं बालपण, सायकलवरच्या ट्रिप, मित्रांसोबत खाल्लेल्या भेळ, आणि बेराच्या गाड्यांसमोर जमलेल्या आठवणी कुठेतरी गहाळ झाल्यात.

😇 आम्ही त्या खऱ्या जगात जगलो. कृत्रिमता कधी अनुभवलीच नाही.
🙃 कपड्यांमध्ये सुरकुत्या पडू नयेत, यापेक्षा नात्यांमध्ये साधेपणा टिकवणं अधिक महत्त्वाचं वाटायचं.
जीवन तसं साधं होतं, पण त्या साधेपणात खरं सुख होतं.

"आम्ही कसे होतो माहीत नाही, पण आमचंही एक वेळ होतं."
🙏🏻☺

आवडलं तर लाईक करा शेअर करा आणि फॉलो करायला विसरू नका 😊

© Silent Killer (Sandeep Chavan)

® Common Man Think

नोट: लेख कॉपी पेस्ट करताना credit डिलिट करू नये अन्यथा कार्यवाही केली जाईल

#आठवणी #मुलं #बालपणाचा_सुखद_वेळ

येवा न्याहरी करुक 🫓🐠🐟🤤😋📸 कोकणी माणूस   🌴            #राजापूर  #कोकण          #राजापूरकर
15/12/2024

येवा न्याहरी करुक 🫓🐠🐟🤤😋

📸 कोकणी माणूस

🌴 #राजापूर #कोकण #राजापूरकर

भारतीयांसाठी  #चहा म्हणजे चहाच्या एका कपापेक्षाही जास्त जीवनाचा अविभाज्य भाग आहे. दिवसाची सुरुवात करायची आहे तर चहा प्या...
15/12/2024

भारतीयांसाठी #चहा म्हणजे चहाच्या एका कपापेक्षाही जास्त जीवनाचा अविभाज्य भाग आहे. दिवसाची सुरुवात करायची आहे तर चहा प्या...कामाचा थकवा दूर करायचा असेल तर चहा प्या...चहाला वेळ नसते हे खरंच आहे.

तुम्हीही चहाप्रेमी असाल तर भारतातील हे विविध प्रकारचे चहा तुम्ही नक्कीच चाखून पहिले असतील आणि नसतील तर?? तर काय चहाला काय वेळ नसते, हो ना !

टीप: ही संपूर्ण यादी नाही. त्यामुळे जर आम्ही एखादा प्रकार यामध्ये लिहायला विसरलो असू तर नक्की सांगा आणि तसेच तुम्हाला हे चहा चाखून बघायला कोणासोबत जायला आवडेल त्या व्यक्तीलाही नक्की करा !

( रविवारचा लेख )◾पाटाचे पाणी !_______________________________▪️जे. डी. पराडकर  9890086086                     पाटाचे पाण...
14/12/2024

( रविवारचा लेख )
◾पाटाचे पाणी !
_______________________________
▪️जे. डी. पराडकर 9890086086

पाटाचे पाणी ही संकल्पनाच एवढी सुखावहं आहे, की या कल्पनेनेच अंग आणि मन अक्षरशः चिंब होवून जाते. दूर अंतरावरून नैसर्गिक उताराने वाट काढत काढत पाटाचे पाणी घर अथवा बागायती पर्यंत आणले जायचे. विविध प्रकारच्या पाईपची निर्मिती होण्यापूर्वी पाणी आणण्यासाठी पाट हा एकमेव पर्याय उपलब्ध होता. एका ठिकाणाहून दुसऱ्या ठिकाणी पाणी नेत असताना मधेच खोलगट भाग असेल, तर त्या ठिकाणी सुरमाड अथवा पोफळ या झाडांच्या पोकळ भागाचा पन्हळ म्हणून वापर केला जायचा . पाटाच्या वाहत्या पाण्यात उमटणारे तरंग एक टक पाहत बसल्यानंतर, हळूहळू हे तरंग मनावरून तरंगू लागत. पाण्याच्या प्रवाहाबरोबर मन देखील वाहत जात आठवणीच्या कोंदणात अडकून पडे. ग्रामीण भागात राहिलेल्या प्रत्येकाकडे पाटाने वाहून येणाऱ्या पाण्याच्या अनेक आठवणी दडलेल्या आहेत. या आठवणींना उजाळा मिळाला, तर मन अलगद बालपणाकडे ओढ घेते. वाहताना तळ दिसावा इतकं स्वच्छ आणि नितळ असणार पाटाचं पाणी, संथ लयीत वाहू लागलं, की काचे समान भासतं . सुरुवातील पाटाचे पाणी येत असताना, असणारा या पाण्याचा वेग, पाणी काहीसे गढूळ करतो . काही कालावधी गेल्यानंतर पाणी संथपणे वाहू लागले, की ते आपोआप नितळ होत असते. माणसाचं मन देखील काहीस असंच असतं. काही कारणाने चटकन गढूळ होणार मन, कालांतराने गैरसमज दूर झाल्यानंतर पूर्ववत होतं. मानवी मन देखील वाहत्या पाण्यासारखेच आहे. ते कधी संथपणे, तर कधी खळखळाट करत वाहत असते. मनातली गढूळता दूर झाली, की सारे आपोआप स्वच्छ दिसू लागते. पाटाच्या पाण्याच्या चवीची तुलना थेट अमृता समान असल्याचे सांगितले जाते. प्रत्यक्षात अमृताची चव कोणी घेतली आहे ? कदाचित यामुळेच अवीट चवीचे पाटाचे पाणी मधुर असल्याने अमृता समान असल्याचे म्हटलं जातं. गेल्या काही वर्षात मात्र पाटाचे हे पाणी दुर्मिळ झाले आहे. उन्हाळ्यात झुळुझुळू वाहणारे अनेक गावातील पाट आता कोरडे पडले आहेत. भविष्यात निर्माण होणाऱ्या भयावह पाणीटंचाईचे हे एक भयावह वास्तवच म्हटले पाहिजे.

पाटाचं पाणी म्हणजे समृद्धी ! कोकणच्या कडे कपारीत पूर्वी जी वस्ती निर्माण झाली, ती या नैसर्गिक वाहणाऱ्या पाटाच्या पाण्यावरच. डोंगर उताराने येणाऱ्या या पाण्याच्या साथीने उजाड जागेवर अनेकांनी नंदनवन फुलवले. नारळी पोफळीच्या बागा उभ्या राहिल्या. कोकणात ज्याला वाडी म्हटलं जातं, ती याच पाटाच्या पाण्यावर उभी राहिली. नारळी पोफळीच्या बागांनी कडे कपारीत राहणाऱ्या कोकणवासीयांना आर्थिक दृष्ट्या सक्षम केलं. या पाण्यामुळे सारा परिसर नेहमी हिरवागार राहण्यास खरी मदत झाली. अगदी मे महिन्याच्या कडक उन्हामध्ये देखील वाऱ्याची येणारी झुळूक पाटाच्या पाण्यामुळे येताना सोबत गारवा घेऊन यायची. हा आनंद ग्रामीण भागात अगदी मनसोक्त उपभोगायला मिळत असे. याच पाण्यावर उन्हाळी भाजीपाला देखील केला जायचा. प्रत्येकाच्या दारासमोर विविध प्रकारच्या भाज्या अगदी मुबलक प्रमाणात फुललेल्या दिसून येत असत. पाटाचे हे पाणी वाहताना आपल्या मार्गावरील प्रत्येकालाच आनंदी आणि समाधानी करून पुढची वाट धरत असे. पूर्वी नैसर्गिकपणे वाहणाऱ्या झऱ्यांची संख्या अधिक होती. हे सारे झरे एकत्र येऊन पुढे त्याचे छोट्या ओढ्यामध्ये रूपांतर होत असे. ठिकठिकाणी या ओढ्यांचे पाणी मानवी वस्ती कडे वळवण्यासाठी त्यावर छोटे बंधारे बांधले जात. नैसर्गिक उतार पाहून जागेला चर मारत हे पाणी त्यातून वळवले जायचे. या वाहत्या पाण्याचा अनेक सजीवांना चांगलाच लाभ होत असे.

आजोळ हे प्रत्येकालाच कमालीचे प्रिय असते. माझ्या आजोळी जाताना देखील माझे मन कमालीचे आनंदी असे. आजोळी जाताना नदीच्या पलीकडे गेल्यानंतर डाव्या हाताला दिसायच्या त्या अनेक कल्पवृक्षांच्या रांगा. नारळाची ही झाडं जणू एकमेकांजवळ स्पर्धा करतानाच खूप उंच झाली असावीत, असा आम्हाला बालपणी वाटे. या उंच झाडांकडे पाहत पाहतच आमची पावलं पुढं – पुढं पडत. थोडं अंतर चालून गेल्यानंतर दिसायचे, ते विस्तीर्ण जागेत पसरलेले कुळथाचे हिरवेगार मळे. गारठवून टाकणाऱ्या थंडीत आणि थपथपणाऱ्या दवावर कुळथाचे पीक नैसर्गिक रित्या वाढते. मात्र आजोळी जाताना या कुळथाच्या पिकात पाटाचे पाणी सोडलेले दिसून यायचे. पायवाटेच्या उजव्या बाजूला अखंड वाहणारा पाण्याचा पाट पाहिला, की मन या पाण्यासोबत परत मागं जाऊ लागायचं. मनात ओढ असायची ती, पाटाच्या पाण्याचा उगम पाहण्याची. काही अंतर चालून गेल्यानंतर खळखळ आवाज करत वाहणाऱ्या एका ओढ्यावर बंधारा बांधलेला दिसून यायचा. या बंधाऱ्यात पाणी साठले, की ते एका बाजूने वाहत वाहत पुढे कुळथाच्या शेतीला आणि कल्पवृक्षांच्या बागेला ओलं चिंब करून टाकत असे. दिवसभर पाटाच्या पाण्याचे वाहणे सुरू राहायचे. या बंधार्‍याजवळ अनेकदा मुकी जनावरे आपली तहान भागवण्यासाठी येत . त्यांच्या येण्या जाण्याने जर पाटाची बांधी फुटली, तरच पाटातून पाणी वाहण्यामध्ये खंड पडे.

वर्षातून किमान चार ते पाच वेळा तरी आमचे आजोळी जाणे होत असे. नदीच्या पलीकडे गेल्यानंतर पहिली नजर सहाजिकच नारळीच्या बागेकडे जाई. यावेळी मात्र यातील नारळाचे एक झाड, त्याच्या झावळा पूर्णता गळून पडल्याने उजाड बोडकं झालं होतं. अन्य झाडांजवळ स्पर्धा करणार हे झाड, निष्पर्ण झाल्याने काहीसं विद्रूप दिसू लागलं होतं. कदाचित वयोमानामुळे देखील या झाडाची अशी स्थिती झाली असावी, असं माझ्या बाल मनाला त्यावेळी वाटलं. पुढे गेल्यानंतर लागलीच नजर उजव्या बाजूला पाटाच्या पाण्याकडे गेली. पाट जागेवर होता मात्र त्यातून वाहणाऱ्या पाण्यात जोर दिसला नाही. वेगानं वाहताना पाण्यालाही होणारा आनंद यावेळी लोप पावल्याचं मनाला जाणवलं. पाटाच्या पाण्याचा उगम असणारा ओढादेखील काही खास भरलेला दिसला नाही. पूर्वी पेक्षा यावेळी दिसलेले चित्र काहीसं विदारकच होतं. माझ्या बालमनात त्यावेळी अनेक प्रश्न निर्माण झाले खरे, मात्र त्याची उत्तरे त्यावेळी मिळाली नव्हती. त्यानंतर ज्या ज्या वेळी आजोळी जाणं झालं त्या त्या वेळी कल्पवृक्षांच्या एका एका झाडानं मान टाकलेली दिसली. सुरुवातीला खरोखरच दृष्ट लागण्याजोग्या असणाऱ्या या बागेला आलेली अवकाळा पाहून मन हेलावून गेलं. पाटाचं वाहणारे पाणी आता पूर्णत: बंद झालं होतं. नाही म्हणायला पाटाच्या अस्तित्वाच्या काही खुणा त्या वाटेवर दिसत होत्या. एकेकाळी पाटाच्या पाण्याने समृद्धी आणलेल्या या परिसरात आता वेगळं चित्र दिसू लागलं. कल्पवृक्षांच्या बागेला पाटाचं पाणी मिळेनासं झाल्यानं एक एक करत पूर्वी हिरवेगार दिसणारे सर्व वृक्ष अक्षरशः सुकून गेले. पाटाच्या पाण्यात किती ताकद होती ? ते या वृक्षांकडे पाहिल्यानंतर कोणाच्याही सहज लक्षात येण्यासारखं होतं. हळूहळू या परिसरातील कुळथाच्या शेतीचे क्षेत्र देखील कमी झालं. उन्हाळ्यात खळखळ आवाज करत वाहणारे ओढे, आता कोरडे पडल्यानंतर पूर्वीचे ते समृद्धीचे दिवस डोळ्यासमोर उभे राहिले.

गत आठवड्यात डोंगर कपारीत राहणाऱ्या आमच्या एका स्नेह्यांकडे माझं जाणं झालं. कमालीचे कष्ट घेत अफाट मेहनतीतून त्यानी केळीची आणि पोफळीची बाग आपल्या घराच्या परिसरात फुलवली आहे. हे सारं सुख अवलंबून आहे, ते पाटाच्या पाण्यावरच. घराजवळ असणाऱ्या ओढ्यातून वाहणारे पाणी नैसर्गिक उताराच्या मदतीने, पाट तयार करून त्यांनी आपल्या घराकडे आणलं आहे. हे सारं पाणी पोफळीच्या आणि केळीच्या बागेला लावलं जातं. उन्हाळ्यात पाणी कमी होतं म्हणून पूर्वीपासूनच त्यांच्याकडे एक मोठा हौद बांधण्यात आला आहे. या हौदात जवळपास ३० हजार लिटर पाण्याचा साठा होतो. हे सार दृश्य बघून माझं मन अलगद आमच्या आंबेडखुर्दच्या घरी पोहोचलं. माझ्या मनात त्या क्षणाला काय आलं असेल ? हे बहुधा आमच्या स्नेह्यांनी ओळखलं आणि त्यांनी क्षणाचाही विलंब न करता हौदात साठवलेलं पाणी पाटाच्या द्वारे संपूर्ण बागेला लावायला सुरुवात केली. पाणी जसं पाटा मधून पुढे जाऊ लागलं, तसं माझं मन देखील या पाण्यासोबत पुढं पुढं धावू लागलं. क्षणभर मी आमच्या गावीच आहे असं मला वाटलं. माझ्याकडे पहात ते स्नेही म्हणाले, तुम्हाला आंबेडात आहे असं वाटावं म्हणूनच हौद मोकळा केला. ते म्हणाले, आता बघा हौदातले पाणी पाटाद्वारे सर्वत्र पोहोचेल. खरोखरच माझं मन ४५ वर्षे मागे गेलं. काही आठवणी या अविस्मरणीय असतात. या आठवणीची अनुभूती अचानकपणे आली, तर मन, हृदय आणि डोळे सारं एकाच वेळी भरून येतं.

पाटाचं पाणी हे कामालीचं चवीष्ट ! मात्र त्याचं खरं काम सर्वांना संजीवनी देण्याचं. कोकणच्या ग्रामीण भागात विशेषत: कडेकपारीत पाटाच्या पाण्यानेच बाग बागायती उभ्या राहिल्या. एवढंच नव्हे, तर वाडी वस्तीची तहान भागवण्याचं मुख्य काम या पाण्यानं केलं. कोकणात निसर्गावर आघात आणि घाला घालायच्या प्रकाराला १९८२ – ८३ च्या दरम्यान सुरुवात झाली आणि याचा परिणाम दरड कोसळण्यात आणि जमिनीला भेगा जाण्यात होवू लागला. याचा मोठा फटका आमच्या आंबेडखुर्दच्या बागेला बसला. बागेला भेगा जावून जमीन खचली. सर्वात क्लेशकारक म्हणजे जेथून पाण्याचा पाट वाहत यायचा तेथे भला मोठा डोंगर कोसळला आणि आमचा पाण्याचा वाहता पाट कायमचा बंद झाला. यामुळे मुख्य हौदात येणारं पाणी कायमचं बंद झालं आणि आमच्या बागेची रयाचं गेली. पाटाने वाहणारं पाणी बंद झाल्यामुळे आमच्या नेत्रातून अव्याहत पाणी वाहू लागले. आमच्यावर जसा प्रसंग आला, तसाच प्रसंग अनेक गावातून आला. ही परिस्थिती हळूहळू एवढी भयावह झाली आहे, की कडेकपारीत राहणाऱ्या माणसांना नैसर्गिक पाण्या अभावी आपली वस्ती हलवावी लागली . पाटाचं पाणी आता अनेक गावातून कायमचं लुप्त झालं आहे. ज्या स्नेह्यांकडे मी गेलो होतो, त्यांचा त्यानंतर चार दिवसांनी फोन आला, पाटाने घराजवळ आणलेले पाणी वाहायचे बंद झाले हो. त्यांच्या या सांगण्यात देखील दुःखाची एक लकेर होती. आता पाईप टाकून आणलेले पाणी तेवढेच येत आहे. भविष्यात आम्हाला डोंगर कपारीत राहणं अशक्य होणार आहे. त्यांचं हे वाक्य मन अस्वस्थ करणारं होतं. पर्यावरणावर आणि निसर्गावर चारही बाजूने होत असलेल्या हल्ल्यामुळे भविष्यात सर्वांवरच भीषण पाणीटंचाईला तोंड देण्याची दुर्दैवी वेळ घेणार आहे एवढं मात्र खरं.

[email protected]

 #जागतिक_चहा_दिन #चहा  आपल्या भारतीय लोकांच्या जीवनातील अविभाज्य पेय. बर्याच जणांचा दिवस चहा घेतल्याशिवाय सुरूच होत नाही...
14/12/2024

#जागतिक_चहा_दिन

#चहा आपल्या भारतीय लोकांच्या जीवनातील अविभाज्य पेय. बर्याच जणांचा दिवस चहा घेतल्याशिवाय सुरूच होत नाही. अगदी बर्याच गोष्टी या चहावरच अवलंबून असतात हो 😜, जर चहा नाही मिळाला तर अगदी कासावीस होणारे चहाबहाद्दर जगाच्या पाठीवर कुठेही गेले तरी काहीतरी जुगाड करून चहा मिळवतातच, आता हा चहा सर्वत्र मिळतोच पण आपल्या टपरीवरच्या अस्सल चहाची चव त्या मशीनच्या चहाला किंवा पंचतारांकित हॉटेलच्या चहाला अजिबात नाहीच, अगदीच शब्दश: 'चाय कम पानी'.
छान घट्ट दुधाचा , आलं किसून घातलेला , वेलचीपूड घातलेला चहा त्या गाडीवर एका मोठ्या पातेल्यात उकळत असतो, त्यातून निघणाऱ्या वाफा आणि चहाचा दरवळ, तो चहा बनवणारा ओगराळ्याने तो चहा ढवळून व्यवस्थित जमलाय हे पाहुन नंतरच फटाफट त्या ट्रेमध्ये ठेवलेल्या २०/२५ काचेच्या पेल्यांमधे अगदी सराईतपणे भरतो. काहींना हा चहा अगदी गरम गरम हवा असतो म्हणजे शक्य असतं तर अगदी डायरेक्ट गाळण्यातून यांच्या तोंडात पडला तरी यांना चालेल, काहींना सावकाश चवीचवीने घोटघोट घेणं पसंत पडतं, तर काही जण त्या चहाची अगदी थंड गुळवणी करून घेतात.
या चहाबरोबरच्या पदार्थांच्या काही हिट जोड्या पण भन्नाट आहेत, सकाळी घाईघाईने बाहेर पडताना पटकन चहा चपाती चा नाष्टा बराच वेळ तुम्हाला तग धरायला मदत करतो, गरमागरम पोहे आणि सोबत वाफाळलेला चहा..., बाहेर मस्त पाऊस (सध्या तर काय🙄 कधीही) पडतोय आणि तुमच्या हातात गरमागरम भजी आणि आल्याचा चहा, दिवाळीत चहाच्या कपात शंकरपाळे बुडवून चहात भिजलेले शंकरपाळे चमच्याने एक एक काढून खाण्यातला आनंद काही औरच, चहा चकली तर एकदम भन्नाट, ग्लुकोज बिस्कीट चहात बुडवून खाणे आणि खाताखाता चहात डुबकी मारलेल्या बिस्कीटांना श्रीखंडासारखं बोटांनी मनलावून खाणे हा लहानमुलांचा आवडता प्रकार, ईराणी चहा सोबत बनमस्का, चहा बरोबर टोस्ट, खारी, बटर, केक आणि बरेच काय काय .
मित्रमैत्रीणीं सोबत चहा घेत घेत होणाऱ्या चर्चा, वादविवाद, रात्री जागून अभ्यास करताना जागरणाला मदत करणारा चहा, पूर्वी "पाहण्याच्या" कार्यक्रमात महत्वाची भूमिका बजावणारा चहाच, हल्लीची पिढी पण चहाच्या डेटवर जातेच की...
सर्व चहाप्रेमींना 'जागतिक चहा दिनाच्या' शुभेच्छा...।
☕☕☕☕
✍️ Dangat

📷📸 Koustubh Joshi & Others

माझ्या वाचनात खालील माहिती आली आहे ती तशीच पोस्ट करत आहे. जोतिबा डोंगरावर कधी गेलाय का, मग तिथे काही विक्रेते श्री रामान...
14/12/2024

माझ्या वाचनात खालील माहिती आली आहे ती तशीच पोस्ट करत आहे.

जोतिबा डोंगरावर कधी गेलाय का, मग तिथे काही विक्रेते श्री रामाने खाल्लेले कंदमुळ म्हणून एका भल्या मोठ्या ओंडका सदृश्य मांसल कंदाचे काप विकत असताना तुम्ही पाहिले असेल, पण ते नेमकं काय आहे याचा कुणी विचार कधी केलाय का. हे कंदमुळ वगैरे काही नाही, तर ते आपल्याकडे आढळणा-या एका वनस्पतीचा खोडाचा भाग आहे.

जोतिबावर जाणा-या अनेक पिढ्यांनी हे कंदमुळ खाल्लं असेल, आणि श्रीरामाने खाल्लेय म्हणून आपणही ते श्रद्धेनं खाल्ल असेल. वनवासाच्या काळात राम सीता आणि लक्ष्मण यांनी हे कंदमुळं खाऊन दिवस काढले असल्याचे विक्रेते सांगतात, त्यामुळे लहानमुलं तर हमखास ते काप खातात. हे एवढं मोठं मुळ कुठल्या वनस्पतीचं असेल असा प्रश्नही अनेकांना पडतो, पण ते विक्रेते सांगतात की हे मुळ जंगलात मिळतं.

कोल्हापूरातल्या काही संशोधकांनी या सगळ्या फसवणुकीवरचा पडदा उठवला आहे. याबाबतचे वृत्त सकाळ मध्ये प्रसिद्ध झाले आहे. कोल्हापूरातील वनस्पती शास्त्रज्ञ डॉ. विनोद शिंपले, डॉ. निलेश पवार, डॉ. मानसिंगराज निबाळकर यांना याबाबत शंका आली. हे नेमके कुठलं मुळ आहे, आणि हे खरंच कंदमुळ आहे का हे शोधण्याचा प्रयत्न केला. विक्रेत्यांना विचारले असता हे मुळ आफ्रिकेहून आयात करण्यात आले आहे, असे सांगण्यात आले.

त्यांनी असे कंदमुळ विकणा-याकडून काही काप खरेदी केले. प्रयोगशाळेत या वनस्पतीची संरचना तपासली. त्यामुळे कंदमुळ म्हणून विकला जाणारा हा काप मुळाचा नसून एकदल खोडाचा असल्याचे त्यांच्या लक्षात आले. ही वनस्पती बाहेरून आयात केलेली नसून आपल्याकडे माळरानावर आढळणारी केकताड किंवा घायपात ही वनस्पती आहे. या वनस्पतीपासून वाक तयार करून त्यापासून दोरखंड बनवले जात होते.

ही वनस्पतीची पूर्ण वाढ झाल्यानंतर तिला मधोमध एक बांबुसारखा कोंब येतो. त्याच्या टोकाला फुलोरा येऊन त्याला बीज लागतात. या फुलातून बीज रुजून त्याला या झाडावरच त्याची छोटी छोटी पिलं तयार होतात. हे या वनस्पतीचे वैशिष्ट्ये आहे.

या अवस्थेत वरचा बांबू आणि बाजूची पाने काढून टाकून मध्ये अननसासारखा भला मोठा भाग मिळतो. त्यातील पानाचा भाग तासून टाकून त्यावर रंधा मारला की पूर्ण सफेद रंगाचा कंदासारखा भाग तयार होतो, त्यावर लाल रंगाची काव लावून तो मातीतून काढलेला आहे, असे भासवून त्याची कंद म्हणून विक्री केली जाते.

संशोधकांनी जनुकीय चाचणी करून या वनस्पतीच्या कुळाचा शोध घेतला. डीएनए बारकोडींग पद्धतीचा वापर करण्यात आला . कंद म्हणून विकले जाणारे हे काप नैसर्गिक रित्या गोड नसतात, त्यावर सॅकरीन टाकून ते गोड करण्यात येते. पण त्यामध्ये व्हीकोजेनीन नावाचे स्ट्युराईड असते. त्यामुळे हे अतिप्रमाणात खाल्यास अपायकारक ठरू शकते असे तज्ज्ञांचे मत आहे. घायपाताच्या खोडाचा गाभा विकला जातोय, श्रीरामाने खालेले कंदमुळ म्हणून, वर्षानुवर्षे सुरू आहे फसवणुक.

साभार.....Dm

*बरेच लोक म्हणतात की ह्याच्याकडे काय आहे? हा काय करेल?...तु विसरलास का अमरापुरच्या गरिब विप्राला घेवड्याचा वेल उपटुन सोन...
14/12/2024

*बरेच लोक म्हणतात की ह्याच्याकडे काय आहे? हा काय करेल?...तु विसरलास का अमरापुरच्या गरिब विप्राला घेवड्याचा वेल उपटुन सोन्याच्या मोहरांनी भरलेला हंडा दिला होता* *सद्गुरुने* तो *दत्त* तुला काही कमी पडु देणार नाही🚩
!! गुरू आदेश !!

कुळीथाचे पिठले व भात !    आज पहिल्यांदाचं मी कुळीथाचे पिठले केले. या पिठल्याबद्दल आतापर्यंत खुप ऐकले होते परंतु ते कधी क...
14/12/2024

कुळीथाचे पिठले व भात !

आज पहिल्यांदाचं मी कुळीथाचे पिठले केले. या पिठल्याबद्दल आतापर्यंत खुप ऐकले होते परंतु ते कधी करुन पहायचा मी प्रयत्न केला नाही त्यामुळे ते खाण्यातही आले नाही. आमच्या विदर्भात चण्याच्या डाळीचेचं पिठलं करतात ज्याला आम्ही बेसन म्हणतो. कोकणातील लोकांचा कुळीथाचे पिठले हा आवडता पदार्थ आहे अशी ऐकीव व अनेकदा कानावर पडलेली माहीती होती. आमच्या भागात एक तर कुळीथ मिळत नाही, बहुतेक लोकांना ते माहीतही नाही. त्यामुळे काही ओळखीतल्या लोकांना कुळीथ काय असतं ते समजावुन सांगण्याचा मी प्रयत्न केला परंतु ते कोणी फारसं विचारात घेतलं नाही, पण काल आमच्या नागपूरातील पूर्ती सुपर बाजार मधे मला कुळीथही दिसले व त्याचे तयार पीठाचे पाकीटही मिळाले, ते पाहुन कोण आनंद झाला म्हणुन सांगु ! कारण मला हे पिठले एकदा करुन पहायचेच होते . ते पाकीट दिसल्याबरोबर मी लगेच विकत घेतले आणि शुभस्य शिघ्रम या म्हणीप्रमाणे लगेच त्याची अंमलबजावणी करुन ते कृतीतही आणले. संध्याकाळी काल मस्तपैकी कुळीथाचे पिठले व गरम वाफाळलेला भातावर सर्वांनी ताव मारला. बेसनाप्रमाणेच थोडे चवीला वेगळे असले तरी हे कुळीथाचे पिठलेंही छानचं लागत ! ज्यांनी कधी केलं नसेल त्यांनी जरुर करुन पहा ! 😊
©®••सौ. माधवी जोशी माहुलकर . 😊🙏🏻

थंडीतल सुख 🔥🥶❤️😍©®••kokani_manus__08 #कोकण  #महाराष्ट्र              #चूल  #गावाकडच्या_गोष्टी  #थंडी #कोकणसुख❤  #कोकणाती...
14/12/2024

थंडीतल सुख 🔥🥶❤️😍
©®••kokani_manus__08
#कोकण #महाराष्ट्र
#चूल
#गावाकडच्या_गोष्टी #थंडी
#कोकणसुख❤ #कोकणातील_संस्कृती
#कोकणचीमाणसंसंधीभोळी #कोकणचा_निसर्ग


Address

Rajapur

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when राजापूरकर posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Videos

Share


Other Digital creator in Rajapur

Show All