Thessaloniki Life

25/12/2024

25/12/2024

25/12/2024

Ο Καζαντζάκης το 1943 με τη γατούλα του Σμινθίτσα. Τον είχε σώσει από ασφυξία. Μια μέρα που έγραφε απορροφημένος δίπλα σε ένα μαγκάλι την είδε να σηκώνεται και να παραπαίει προς την πόρτα του γραφείου.Την ακολούθησε ανήσυχος. Λιποθύμησαν και οι δύο μόλις βγήκαν στο διάδρομο

Γράφει το 1943 ο Καζαντζάκης στην Ελένη του, εν μέσω Κατοχής:

«Εγώ εδώ τα βολεύω, οι φίλοι με καλούν τραπέζι, φοβούμενοι μην πάθω από ασιτία. Η Σμινθίτσα μεγαλώνει, τρώει, τη γύμνασα, έγινε σχεδόν τέλεια. (ΣΣ: Σμίνθος ήταν το ποντίκι στα αρχαία και «Σμινθεύς», λατρευτικό επώνυμο του Απόλλωνα, ως εξολοθρευτή των ποντικών).

Μόλις αρχίζει να ξημερώνει τρέχει και μου τσαγκρουνάει την πόρτα. Αν είναι πολά πρωί, της φωνάζω: “Ακόμα!” πολύ δυνατά κι αποσύρεται∙ μετά μισή ώρα ξανάρχεται και της ανοίγω. Έρχεται ρονρονίζοντας και παίρνει το τελευταίο της γλυκοΰπνι στο κρεβάτι μου.

Γράφω, διαβάζω, βρίσκει μια θέση, κυρίως στον ώμο ή στα γόνατα, και περιμένει να τελειώσω τη μυστηριώδη αυτή άσκοπη εργασία. Σηκώνουμε τότε και τρέχει πίσω μου και η ουρά της γίνεται κυπαρίσσι. Αν μείνει μερικούς μήνες μαζί μου ή θα μάθω να νιαουρίζω ή θα μάθει να μιλά ελληνικά τσάτρα-πάτρα.

[…]

Για μένα μη στεναχωριέστε καθόλου, περνώ regular, τρώγω, μαγερεύω όσο το δυνατό κατώτερης ποιότητας τρόφιμα, για να ‘χετε σαν έρθετε τις χυλοπίτες, τον τραχανά, το ρύζι.

Έπειτα τι άθλια που μαγειρεύω! Η Σμινθίτσα με κοιτάζει, άμα της βάλω το φαΐ της, κι έπειτα σκύβει, μυρίζεται ξανά το φαΐ, με ξανακοιτάζει με παράπονο κι έκπληξη, σα να μου λέει: “Τι’ ναι αυτό, στο Θεό Σου; Φαΐ είναι αυτό; Μήτε για σκυλιά!” Τι να κάμω; Πότε πολύ λάδι, πότε λίγο και δεν κατάφερα ακόμα ανθρώπινες (μήτε γατίσιες) τηγανίτες. Πότε σκορπούν και πότε παλαστούπες».

Γράφει μετά η Ελένη στις σημειώσεις της:

«Απελπισμένοι και θεονήστικοι, δεν ξέραμε πια τι ν’ αποφασίσουμε, όταν ο Άγιος Φραγκίσκος, ο αγαπημένος άγιος του Νίκου, ήρθε βοήθειά μας. Μια μέρα οι καθολικοί παπάδες πρότειναν στον Νίκο: “Αν δέχεστε να μας μεταφράσετε ένα βιβλίο και να μας γράψετε κι ένα μεγάλο πρόλογο, θα σας ανταμείψουμε με τρόφιμα”.

Και ο Καζαντζάκης έπιασε πάλι την πένα με μεγάλο κέφι. Η γατούλα έκανε κι αυτή το θάμα της. Ο Νίκος δούλευε δίπλα στη σόμπα με τη Σμινθίτσα. Της άρεσε πολύ να παρακολουθεί το γρατσούνισμα της πένας του τροφοδότη της πάνω στο άσπρο χαρτί.

Ξάφνου ένα απόβραδο η Σμινθίτσα έπεσε ξερή στο πάτωμα. Ανήσυχος ο Νίκος τινάχτηκε πάνω, πήρε τη γάτα στην αγκαλιά του, άνοιξε την πόρτα… Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησε κοκαλιασμένος πάνω στα πλακάκια και με φοβερό πονοκέφαλο. Η Σμινθίτσα έβαλε πολλές μέρες να συνέλθει από τη δηλητηρίαση που της προκάλεσε το ανθρακικό οξύ της σόμπας».

Όλη η αγάπη του Καζαντζάκη αποτυπώνεται σε μια τελευταία πρόταση:

«Η Σμινθίτσα όλο στην αυλή και κυνηγάει πεταλούδες. Τινάζεται ανάερα, σηκώνει τα μπροστινά πόδια και τις αρπάζει – σώζω όσες μπορώ. Μα τα μουστάκια της είναι συχνά πασπαλισμένα από τη χρυσή σκόνη, που ’χουν οι φτερούγες της πεταλούδας…».

Ο Ανήφορος – το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη

25/12/2024

25/12/2024

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΟΙΜΩΓΕΣ.

Το μόνο νόημα που μπορώ να βρω στα Χριστούγεννα είναι η μυστική, νοητή κλωστή που ίσως μπορεί να συνδέσει αυτούς που είναι γεροί, χορτάτοι και χαρούμενοι με εκείνους που πονάνε, που κρυώνουν, που υποφέρουν - εκείνους που βυθίζονται μέσα στην απελπισία, στην φτώχεια, στην πείνα και τον θάνατο. Είναι η νοητή κλωστή που ίσως μπορεί να μας συνδέσει με το κορίτσι με τα σπίρτα, με τους πεινασμένους των δρόμων, με τον μοναχικό μπάρμπα Γιαννιό του "Έρωτα στα χιόνια", με τα περίσσια παιδιά και τους περίσσιους ανθρώπους του κόσμου μας. Με όσους πεθαίνουν δολοφονημένοι από την χόρτασή μας.

Δίχως αυτήν την κλωστή, δίχως τους φτωχούς και τους κατετρεγμένους του κόσμου τα Χριστούγεννα είναι φενακισμένο τίποτε, μια ανοησία.

Το πρωί της περασμένης Παρασκευής 20-12-2024 το Ελληνικό Λιμενικό διεμβόλισε βάρκα με πρόσφυγες διαμελίζοντας με την προπέλα του πλοίου τουλάιχστον οχτώ ανθρώπους - ανάμεσά τους τρεις γυναίκες και ένα παιδί. Κι ένα κορίτσι τεσσάρων ετών, αλίμονο, αγνοείται.

Όσο επιτρέπουμε ετούτο τον εξακολουθητικό κρατικό φόνο, τα Χριστούγεννα μας είναι μια αισχρή αδιαντροπιά. Και το χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας είναι γεμάτο αίμα και οιμωγές.

Θανάσης Τριαρίδης, 23-12-2024

25/12/2024

24/12/2024

https://www.youtube.com/watch?v=fG0WvGcgCjc

το βίντεο του καθηγητή Κοσμά Μαρινάκη που τον υποχρέωσαν μέχρι και με απειλές εναντίον της οικογένειάς του να το κατεβάσει.

24/12/2024

24/12/2024

#Βομβίδια #ΒασιλέωςΗρακλείου #Θεσσαλονικη