https://www.facebook.com/110033404056826/

Αστική Ποίηση, Athens (2024)

19/12/2023

ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

Ξεκλέβοντας λίγο χρόνο ανάμεσα στις υποχρεώσεις μου, έκανα έναν από τους
πολυαγαπημένους μου μοναχικούς περιπάτους στην καρδιά της πόλης.Περπατάω και σκέφτομαι περί ζωής, θανάτου κι ενδιάμεσου. Σαν κύμα, το μυαλό μου αδειάζει και γεμίζει από ιδέες καθώς τα πόδια μου δουλεύουν σε ήμερο ρυθμό. Κάποια στιγμή ο συλλογισμός μου ξαπόστασε στα επιλεκτικώς φιλάνθρωπα αισθήματα κάποιων. Αντί λοιπόν για “ολίγον έγκυος”, τα άτομα αυτά είναι “σχεδόν αλτρουιστές”. Συμπάσχουν με το συνάνθρωπο υπό προϋποθέσεις όπως το χρώμα δέρματος, η ποδοσφαιρική ομάδα ή ακόμα και το επάγγελμα. Δεν το βλεπω ρομαντικά! Ξέρω πως είναι φυσικό να προτιμάει κάποιος την ευημερία των ομοίων του, γιατί αυτούς αισθάνεται πιο κοντά στο ”Εγώ” του. Το παθολογικό είναι να επιθυμεί το κακό αυτών που δεν του μοιάζουν. Το μίσος για πρόσωπα που δεν γνωρίζει προσωπικά. Είμαστε όντα σαρκοβόρα μα δεν χρειάζεται να γινομαστε κανίβαλοι. Στο πεδίο μάχης της ζωής μοιραία κάποιοι θα πέσουν. Χαμογέλα αν έμεινες όρθιος, μη χαρείς όμως με την πτώση των λαβωμένων.Το να νοιαστείς για τον πόνο του διπλανού σου είναι ευγενές, το να αδιαφορήσεις είναι ανθρώπινο αλλά το να διασκεδάζεις ,υποκρινόμενος ή μη τον ευγενή, είναι απάνθρωπο..

F..K

04/12/2023

ΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Πάνε σχεδόν 15 χρόνια από τότε που ο ιός του ταξιδευτή μόλυνε το μυαλό και κατηφόρισε στο κορμί μου. Κοιτώντας νηφάλια το μονοπάτι μου, παρατηρώ πως όσο μεγαλώνω τόσο περισσότερο αποζητώ την περιπέτεια στην περιπλάνησή σε σχέση τον απλό θαυμασμό των θαυμάτων. Δεν αρκούμαι πια στην όραση αλλά προτιμώ να βιώνω ολιστικά τον κάθε τόπο και τα καλούδια που έχει να μου προσφέρει. Το ίδιο μοτίβο εφαρμόζω και στο διάστημα μεταξύ των ταξιδιών, τη ζωή στην έδρα μου. Καβαλάω τη μηχανή μου και με τα παπούτσια στα 15 εκατοστά από την άσφαλτο γίνομαι μέρος του δρομίσιου σκηνικού, το οποίο θα παρακολουθούσα σχεδόν σαν τηλεθεατής πίσω απ'τον ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου μου. Μου δίνω την ψευδαίσθηση της έσχατης πνοής ,όχι γιατί ποθώ το θάνατο αλλά γιατί είμαι εραστής της ζωής, αναζητώντας ένα πιο χορταστικό είδος ανάσας. Προσπαθώ να βάλω νεανικότητα στα γηρατειά κι εμπειρία στη νιότη μου. Δεν ξέρω αν οι παραπάνω αράδες με παρουσιάζουν επιπόλαια ξέγνοιαστο, μα αν ποτέ αλλάξω και με δείτε να πεθαίνω από ρουτίνα, παρακαλώ ξυπνήστε με!

F..K

05/11/2023

ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Από μικρό παιδί είχα την αλαζονεία να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Το αύριο μου φαινόταν λίγο και συνήθιζα να ξεκουράζω το βλέμμα μου στο παραμεθαύριο. Στην αρχή όλα δούλευαν ρολόι μέχρι που οι δείκτες του οξειδώθηκαν από το αναπάντεχο. Ο νους μου έγινε μήτρα σπουδαίων πλάνων που όμως δε γεννήθηκαν ποτέ, καθώς η ζωή μας είναι συνολικός διάλογος και όχι μονόλογος. Είδα τη δρασκελιά μου να καταλήγει σε κινούμενη άμμο. Όταν ήρθαν τα πρώτα “χαστουκιά”, πάγωσα. Παρ’όλα αυτά, η στασιμότητα δεν ήταν ποτέ βίτσιο μου και το μυαλό μου έψαχνε πυρετωδώς μια λύση. Ελίχθηκα ανάμεσα στην ύβρι του σίγουρου μέλλοντος και την κατάρα της ακινησίας, αποφασίζοντας πως μόνο τα μικρά και σταθερά βήματα θα με βγάλουν από το τέλμα. Κοντινοί στόχοι που ισομοιράζουν το βάρος του απώτερου σπουδαίου σε πολλά δοχεία. Η επιτυχία τους είναι πηγή αυταρέσκειας και η αποτυχία μια ευκόλως διαχειρίσιμη ζημιά. Βλέπω πλέον καθαρά μπροστά μου ,χωρίς το ψυχικό άλγος του άγουρου παραπέρα, γιατί κατανόησα πως απλά δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός του. Έζησα αρκετά χρόνια, βιώνοντας μυριάδες στιγμές, κι αν κάτι γνωρίζω πια με βεβαιότητα είναι το ότι για να φτάσεις μακριά χρειάζεται βήμα κοφτό, σταθερό και λαίμαργο..

F..K

30/08/2023

ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΣ

Κοντεύει χρόνος από τότε που άρχισα να καταπιάνομαι με μια τέχνη του πολέμου. Μαθαίνω να χρησιμοποιώ το σώμα σαν έσχατη μορφή άμυνας σε ακραίες στιγμές. Πέραν όμως της αναγκαίας βίας, διδάσκομαι να ελέγχω το μυαλό μου. Η διδαχή του μαχητικού αυτοελέγχου συμβαδίζει με την έννοια του αυτοσεβασμού στην ειρηνική ζωή. Σέβεσαι τόσο τον εαυτό σου που δεν τον αφήνεις να παρασυρθεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις εξαιτίας δυνατών συναισθημάτων, όπως η οργή και ο έρωτας. Βλέπεις νηφάλια και συνειδητοποιείς πως απόσταση ανάμεσα στο “τελειώνει εδώ” και το “τελειώνει άσχημα” είναι μόνο μια απόφαση, είτε πρόκειται για δρόμο είτε για καρδιά. Δεν είναι πάντα ευχάριστο και σίγουρα δεν είναι εύκολο. Θέλει εξάσκηση ,εμπειρία και θέληση για να διευρυνθεί η δρασκελιά σου ώστε να πατάει σταθερά στο χώμα. Θα αναρωτιέσαι μερόνυχτα αν έφτασες εκεί αλλά μόνο ένα σημάδι θα στο δείξει χωρίς αμφιβολία. Όταν έχεις μεταβολίσει κόλαση αρκετή να μακελέψει δαίμονες και το ανίερο πυρ δεν μπόρεσε να φτάσει στην ψυχή σου, τα κατάφερες..

F..K

15/07/2023

ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ

Για ακόμη μια φορά τα λόγια που αντάλλαξα με κάποιον αγαπημένο γίνονται αφορμή για γράψιμο. Μου άνοιξε την καρδιά του κι εγώ υπήρξα ένθερμος ακροατής. Μου είπε πως το μέλλον που μπορεί να γίνει ζοφερό σε κάθε στροφή, του προκαλεί ισχυρό πόνο και τραντάζει την ψυχή του συθέμελα. Η σκέψη ενός δύσκολου αύριο, του μαχαιρώνει το σήμερα. Προσπάθησα να δώσω πρακτική λύση στο πρόβλημα και πρότεινα για κάθε χείριστο σενάριο να σκεφτεί ένα χειρισμό. Μικρές κιβωτούς για πιθανούς κατακλυσμούς. Κάθε άνθρωπος όμως είναι διαφορετικός και ο δικός μου αποφάσισε να βρει αλλιώς τη άκρη. Αισθάνθηκα πως έβαλα ένα λιθαράκι στο δρόμο του, ακούγοντάς τον, μα η λιθόστρωση είναι υποχρέωση που ανέλαβε ο ίδιος με αξιοπρέπεια. Χαιρετηθήκαμε εγκάρδια κι έφυγα. Καβάλησα τη μηχανή μου και οδηγώντας μέσα σε θερμοκρασίες σχεδόν πύρινες, δρόσιζα το μυαλό μου με την κουβέντα μας. Είδα ξεκάθαρα πως το δικό μου μέλλον ,όπως οποιουδήποτε θνητού, δε θα έχει μόνο χαρές. Θα έχει στιγμές δύσκολες, αποφάσεις οριακές και σφάλματα. Οι θεοσεβούμενοι θα μιλούσαν ίσως και για αμαρτίες. Εγώ μη ανήκοντας σε αυτή την κάστα, μου έδωσα εκ των προτέρων άφεση για τα πάθη αλλά δεσμεύτηκα στον εαυτό μου να μη γίνω φαύλος. Αρνήθηκα όμως να φοβηθώ το μετά, γιατί ο φόβος αρρωσταίνει το πνεύμα και η αυτοκαταστροφή είναι αμάρτημα ασυγχώρητο. Η διαδρομή τελείωσε και αφού σταμάτησα παράμερα της ασφάλτου, λίγο πριν τα πόδια μου πατήσουν ξανά στο έδαφος, μου υποσχέθηκα να ζήσω πριν προλάβω να μετανιώσω που δεν έζησα..

F..K

12/06/2023

Η ΑΥΛΑΙΑ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Χθες το σούρουπο βρέθηκα μασκαρεμένος σε κάποιον άλλο, πάνω στο θεατρικό σανίδι. Δάνεισα το κορμί μου σε μια ψυχή που δεν υπήρξε ποτέ αλλά τη βίωσα σε κάθε κύτταρό μου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανα μα το ένιωσα περισσότερο από κάθε άλλη,γιατί ήταν η τελευταία. Τα χρόνια που πέρασαν είχα την τύχη να γίνω κοινωνός αυτής της υπέροχης τέχνης που λέγεται Θέατρο. Μια τέχνη που επιδεικνύει τα ανθρώπινα πάθη μεταμφιέζοντας τα σκοτεινά σε αστεία και την τρέλα σε φως. Άρχισα το ταξίδι μου με τρεμάμενα γόνατα και το έληξα με στυλωμένα πόδια, απολαμβάνοντας το χειροκρότημα ως ανταμοιβή ενός ομαδικού κόπου. Ομολογώ πως η διαδρομή ήταν μεθυστική και οι συνοδοιπόροι μου σπουδαίοι όμως ήρθε η ώρα του “αντίο”. Ήταν μια εμπειρία που μου έδωσε πολλά, αν όμως μείνω πιστός στην περιέργεια που ταλαντεύει το πνεύμα μου, θα προχωρήσω στην επόμενη. Νέες περιπέτειες μου κλείνουν ήδη το μάτι, προκαλώντας μου έξαψη και το άγνωστο σαγηνεύει τον εξερευνητή που κρύβω μέσα μου. Το τέλος λοιπόν δεν αρμόζει να είναι πένθιμο. Για μια ασχολία που με στήριξε όταν υπήρξα εύθραυστος και με διόγκωσε ως άνθρωπο, μόνο γλυκές αναμνήσεις έρχονται στο νου. Έτσι, αφήνω πίσω μου χαμογελαστός αυτή την ομορφιά και προχωράω με βήμα αποφασιστικό προς το πολύχρωμο έρεβος..

F..K

30/05/2023

Αυτή η σελίδα πριν μερικές μέρες συμπληρώσε 3 χρόνια "ζωής". Ένα χόμπυ που ξεκίνησε σχεδόν για πλάκα,εν μέσω πανδημίας, έγινε τρόπος έκφρασης και νοητικής εκγύμνασης. Μετά λοιπόν από 75 κείμενα, θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εσάς που αφιερώσατε χρόνο(το πολυτιμότερο ανταλλάξιμο αγαθό κατά τη γνώμη μου) στο να διαβάσετε τις ιστορίες και τις σκέψεις μου!

F..K

14/04/2023

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Κοιτάζω το παρελθόν μου καμία φορά και βλέπω έναν εαυτό αλλιώτικο. Το πέρασμα του χρόνου και η εμπειρία αλλάζουν το είναι των θνητών. Έρχεται η στιγμή που η γνώμη των άλλων παύει να καθορίζει τις αποφάσεις και πυξίδα γίνεται η προσωπική ευμάρεια. Ξεκινάει ένα είδος επανάστασης μέσα σου που οι φλόγες της καίνε τα περιττά και δυναμώνουν τα εύθραυστα. Ανασφάλειες του χθες μετατρέπονται σε φαιδρές ιστορίες του αύριο και άνθρωποι μισητοί σε όντα που αξίζουν μόνο μια άνευρη λήθη. Το μυαλό σου διευρύνεται βλέποντας τους “ανωτέρους” σου ως ίσους και τους κοινωνικούς φόβους σαν παράπλευρες απώλειες. Η έκρηξη όμως δεν είναι πάντα αναίμακτη. Μπορεί να σκοτώσει σχέσεις με ανθρώπους που δεν τους αρέσει η εξέλιξη και βολεύονται κάνοντας τη δική τους στασιμότητα μεταδοτική. Γίνεσαι απειλή για τη χορταριασμένη τους αυτοεικόνα κι εχθρός της ρουτίνας τους. Δε χρειάζεται να σε αγαπάνε όλοι. Δεν είσαι παγωτατζής. Είναι απαραίτητο όμως να είσαι αλχημιστής και να μετουσιώσεις ό,τι κοινό μέταλλο κρύβεις στην ψυχή σου, σε χρυσό..

F..K

12/03/2023

O ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Μια βδομάδα και λίγες ώρες πριν γράψω αυτές τις αράδες ήμουν παρέα με πρόσωπο που αγαπώ. Είπαμε για τα διάφορα και αδιάφορα των ημερών που ήμασταν χωριστά. Η κουβέντα, αφού κορέστηκε από το παρελθόν, μεταπήδησε μοιραία στο μέλλον. Μου μίλησε για τα προσεχή του πλάνα. Αυτά είχαν μια έντονη γεύση νωθρότητας και αόριστης αναβολής ζωής. Αβίαστα, του είπα πως ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό μας και να απολαύσει κάθε στιγμή χωρίς να λογαριάζει υπερβολικά. Τότε, ανέλπιστα, κατηγορήθηκα ως επικριτικός και ως άνθρωπος που επεμβαίνει σε ξένες υποθέσεις. Σοκαρίστηκα γιατί κρίθηκα ένοχος ενώ τα κίνητρά μου ήταν αθώα. Το στόμα άνοιξε γιατί η καρδιά μου νοιαζόταν. Δεν ξέρω αν κατάφερα κάτι αλλά δε μπορούσα ν’αφήσω κάποιον δικό μου να μετατραπεί σε απλό παρατηρητή στις ζωές των άλλων ή ακόμα χειρότερα, στη δική του ζωή. Ήθελα μόνο να του δηλώσω ρητά ότι η θέση του παρατηρητή είναι άνετη μα δεν είναι ασφαλής. Τουναντίον, κινδυνεύει κανείς να τη συνηθίσει και να εθιστεί στην ανυπαρξία..

F..K

27/02/2023

ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Πάνε λίγα μερόνυχτα που επέστρεψα από μοναχική περιπλάνηση σε μέρος μακρινό. Μοιράστηκα τόπο, χρόνο και κάμαρη με ανθρώπους ξένους. Δεν είμαι σίγουρος αν το έκανα απλά για να καθαρίσω το μυαλό μου απ’ τα κατάλοιπα της ρουτίνας ή και για να με διευρύνω, βγαίνοντας από τη ζώνη άνεσης. Πρόσφατα διάβασα πως αν δεν ζήσουμε ορισμένες καταστάσεις, δεν ξεκλειδώνουμε τα επόμενα επίπεδα της ύπαρξής μας και ίσως επηρεάστηκα. Τριγυρνώντας στην αλλότρια γη σκεφτόμουν για τα βαθιά νοήματα της ζωής μου και τους ανώτερους σκοπούς. Ομολογώ πως δεν βρήκα κάποια άκρη. Το μυαλό μου δεν είναι ακόμα σε θέση ,με δόλο ή με αμέλεια, να πορευτεί σε τέτοια μονοπάτια. Παρέμεινα πνευματικά σε γλυκά και ρηχά ύδατα, αποφασίζοντας να μετουσιωθώ σε κυνηγό εμπειριών και να επιτρέψω στα πεπραγμένα να με χρήσουν κάποτε σοφό. Θέλω ν ’αφήσω περισσότερο άγνωστο να εισβάλλει στις στιγμές μου και θα προπονήσω τα γόνατα μου για να αντέξουν το τρέμουλο του πρωτόγνωρου. Αν ο βίος λοιπόν είναι κονσέρτο, θα αυξήσω εμφατικά την ένταση της μουσικής μου προτού έρθει η ώρα να γίνει ενός λεπτού σιγή..

F..K

07/01/2023

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Σε κάμποσα λεπτά θα σφραγιστούν 34 χρόνια ενεργητικής μου παρουσίας σε αυτό τον κόσμο. Γεννήθηκα σχεδόν 300.000 ώρες πριν, σε ένα πλανήτη με λιγότερα κράτη και μικρότερο πληθυσμό. Η κοινωνία άλλαζε ιστορικά καθώς εγώ άλλαζα ηλικιακή κατηγορία. Τα πρώτα μου έτη τα έζησα με ξέγνοιαστους καιρούς που έκαναν την πολυτέλεια στοιχείο απλό. Τα σύννεφα δεν άργησαν όμως να μαζευτούν και λίγο μετά την ενηλικίωσή μου, είδα την οικονομική καταιγίδα να χτυπάει σφοδρά τα λημέρια μου. Οι μέρες προχώρησαν και ήρθε στιγμή που αρχίσαμε να φοβόμαστε την ανάσα του διπλανού μας. Αρρώστια που καταδίκαζε τους αδύναμους φάνηκε στον ορίζοντα και η απομόνωση ήταν η μόνη λύση. Πριν τελειώσουμε με αυτή, οι πολέμαρχοι αρματώθηκαν κι αποφάσισαν να κατοικοεδρεύουν στη γειτονιά μας μέχρι νεωτέρας. Προσπάθησα να τα δω όλα νηφάλια και να μην ενδώσω στην μέθη του συναισθήματος. Ζορίστηκα μαζί με όλους μα δεν άφησα τη μιζέρια να κυριεύσει τη νιότη μου. Αντιλήφθηκα πως οι δυσκολίες μπορούν να γίνουν σκληρός δυνάστης αλλά το αν θα γονατίσουμε σε αυτόν είναι επιλογή μας. Το σκοτάδι υπήρχε πάντα κι όποιος επιτρέπει στο βλέμμα του να το συνηθίσει ,δε διαφέρει από τον τυφλό. Ήρθαμε σε αυτή τη γη σαν άγραφες σελίδες και είναι υποχρέωση μας να μην αφήσουμε κανένα θεό, θεσμό ή θηρίο να μας μετατρέψει σε καμένα χαρτιά..

F..K

23/10/2022

ΑΙΘΕΡΙΑ ΑΠΛΟΤΗΤΑ

Στα τέλη του Σεπτέμβρη, που το Φθινόπωρο με το Καλοκαίρι μάχονται για να κυριαρχήσουν στην πλάση, βρέθηκα για τρύγο σε ένα μικρό κομμάτι γης που κατέχει η οικογένειά μου. Ο ηλεκτρισμός δεν καταδέχεται την πλαγιά μας κι έτσι το βράδυ ο ουρανός παρουσιάζεται χωρίς το μακιγιάζ του τεχνητού φωτός. Τη νύχτα λοιπόν, μετά τον κάματο, εγώ κι αγαπημένα μου πρόσωπα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα θέαμα που μας προκάλεσε δέος. Ένας αιθέρας τόσο εμφατικά και λεπτομερώς έναστρος που έκανε την αστική ματιά μας να θαμπώσει. Για κάμποση ώρα κοιτούσαμε ψηλά αρκούμενοι στο ότι ήμασταν πολύ μικροί για να μιλήσουμε μπροστά σ ’αυτό το βλέπαμε. Με κάτι τόσο απλό νιώσαμε τόσο ολοκληρωμένοι. Το όλο σκηνικό με έβαλε σε σκέψεις. Αναρωτήθηκα για το ρόλο της απλότητας στη ζωή μας. Συνειδητοποίησα πως όσο ο άνθρωπος ωριμάζει την επιζητεί περισσότερο. Γνωρίζοντας τον εαυτό μας καλύτερα, διασπάμε εμπειρικά πλέον τις σύνθετες καταστάσεις και τις αντικρίζουμε στωικά. Αποκτάμε έναν τρόπο σκέψης που θυμίζει παγοθραυστικό, σπάζοντας την παγωμένη μάζα αμφιβολίας στο διάβα μας. Τα χρόνια μπορεί να μας επιβαρύνουν σωματικά αλλά κάνουν το νου μας ελαφρύτερο και όπως λένε οι βετεράνοι ταξιδευτές, με μια ελαφριά βαλίτσα πας μακρύτερα. Τότε, όντας πια σοφότεροι, θα αντιληφθούμε πως το μόνο που καταφέρνει τις περισσότερες φορές η πολυπλοκότητα είναι να δίνει άκυρο κύρος στο ανούσιο..

F..K

21/09/2022

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΑΧΗΤΗ

Πριν από ούτε μια πανσέληνο έγινα κοινωνός μιας πολεμικής τέχνης. Το νερό φτάνει ως τον αστράγαλο και μπροστά μου βρίσκεται ένα πέλαγος γνώσης ακόμα, αν θέλω να λογίζομαι επαρκής τεχνίτης, μα με πιστεύω για πρόθυμο κολυμβητή. Διδάσκομαι να μην επιζητώ τη μάχη που γίνεται απλά για να τονώσει το ανδρικό εγώ μου. Να τη βλέπω σαν έσχατο μέσο για προστασία από ανίερες προθέσεις. Όταν με προκαλούν, να εξαντλώ τα περιθώρια ειρήνης αλλά να μη φοβάμαι τον πόλεμο. Μαθαίνω να χρησιμοποιώ το κορμί μου σαν ασπίδα και το μυαλό μου σα σπαθί ή αντίστροφα. Τότε θα πολεμήσω εκρηκτικά και θα κερδίσω δίχως την επίγευση του περιττού. Μέρα με τη μέρα, το πνεύμα της ανατολίτικης τέχνης άρχισε να χρωματίζει ουσιωδώς το δικό μου. Το ότι βλέπω στα ίσα δυνατότερους αντιπάλους, με κάνει θαρραλέο .Το ότι η επίθεση και η άμυνα μου είναι ένα, με κάνει ισορροπιστή. Τέλος, το ότι θα είμαι αυτός που θα τελειώσει μια μάχη που άρχισε άλλος, με κάνει αποτελεσματικό.
Δε θα συνεχίσω! Θα ήταν επιπόλαιο να γράψω πολλά για κάτι που ξέρω λίγα. Από τη βραχύβια όμως μαθητεία μου, κατάλαβα πως κύριο καθήκον του μαχητή είναι να τυλίγει τους καλούς στοργικά και τους φαύλους αποφασιστικά..

F..K

03/09/2022

ΝΤΕΛΙΚΑΤΗ ΥΠΑΡΞΗ

Ο άνθρωπος αρχίζει να περπατάει δώδεκα περίπου μήνες αφού γεννηθεί και ξεκινάει να πορεύεται στο βίο μετά από περίπου μια ντουζίνα εμπειρίες. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις θα πέσει κάμποσες φορές πριν κατανοήσει το μηχανισμό που θα τον κρατήσει όρθιο. Βασικές γνώσεις για βασικές υπάρξεις. Σε πολλούς αρέσει η ασφάλεια της βάσης. Θα χοροπηδήσουν δειλά για να ρίξουν κλεφτές ματιές στον ορίζοντα, μα δε θα πετάξουν. Ο φόβος του να βγουν από τη ζώνη άνεσής τους είναι σπουδαιότερος της επιθυμίας για το ντελικάτο που βρίσκεται πιο ψηλά. Δε θα προσποιηθώ πως η πολυτέλεια δεν κοστίζει αλλά τα χρήματα επιστρέφουν, ο χρόνος όχι. Τα όρια δε βρίσκονται στο βάθος της τσέπης μας αλλά στο εύρος του πάθους μας για το παραπέρα. Αρχίστε να προπονείτε το σώμα και το πνεύμα σας αναλόγως. Με κάθε ευκαιρία, θρέψτε το κορμί σας μ’ένα υπέροχο γεύμα και ποτίστε το με εκλεκτό αλκοόλ. Τονώστε το με δυνατή καφεΐνη και χαλαρώστε το με εξωτικά χαρμάνια καπνού. Περιποιηθείτε το δέρμα σας με μυρωδάτα κι ευεργετικά σκευάσματα δίχως ενοχές. Όταν έρθει η ώρα να γυμναστείτε με την αρχέγονη άσκηση του έρωτα, να είστε υπομονετικοί εραστές κι όχι σαρκοβόροι εγωιστές. Επιπλέον, μην ξεχνάτε να δίνετε στο μυαλό σας ποιοτικές ασχολίες κι αναγνώσματα .Ένας νους ρακοσυλλέκτης πληροφοριών και κοινωνός μιας μόνιμης παρακμής είναι πνευματικά νεκρός. Εν κατακλείδι, το μόνο σύνορο που χωρίζει την απλοϊκή ζωή από τη ντελικάτη ύπαρξη, είναι η τόλμη για το καλύτερο..

F..K

22/08/2022

ΥΓΕΙΑ

Κάθε οικοδόμημα για να χτιστεί σωστά χρειάζεται μια δυνατή βάση. Όταν μιλάμε για την ανθρώπινη ζωή, η βάση αυτή είναι προφανώς η υγεία. Μπορεί κάποιος να κατέχει φαινομενικά τα πάντα αλλά χωρίς την υγεία, δεν έχει ουσιαστικά τίποτα. Είναι σαν να φτάνεις στην κορυφή του βουνού σου και τότε να συνειδητοποιείς αμήχανα πως οι πρόποδες είναι κινουμένη άμμος. Ιερό λοιπόν καθήκον προς εμάς τους ίδιους είναι η διαφύλαξη αυτού του δώρου και όχι η παράδοσή του σε ασήμαντους πορθητές. Δεν είμαι θρήσκος αλλά θεωρώ ασυγχώρητη αμαρτία να θυσιάζεις το υπέρτατο αυτό αγαθό για λεπτομέρειες όπως η δόξα και το χρήμα. Όσοι από εμάς έχουμε την ευλογία να ανοίγουμε τα μάτια μας γεροί κάθε πρωί, πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη και να γνωρίζουμε πως το δικό μας δεδομένο είναι το όνειρο κάποιου που δεν ξύπνησε με τον ίδιο τρόπο. Κοιμηθείτε γαλήνια απόψε κι όταν αύριο η αυγή κυριέψει την πλάση, σηκωθείτε συλλογιζόμενοι πως ό,τι δεν είναι πρόβλημα υγείας είναι απλός προβληματισμός..

F..K

29/06/2022

ΘΑΛΑΣΣΑ

Είδα το πρώτο φως σε μέρος που ο κάμπος νυμφεύεται τα βουνά μα η θάλασσα με σαγήνευε ανέκαθεν. Προσπαθώ με κάθε ευκαιρία να βρίσκομαι κοντά της κι όταν ο καιρός δώσει την άδεια, να την αφήνω να περικυκλώνει το σώμα μου. Μέσα της νιώθω καλοδεχούμενος μουσαφίρης, σαν έμβρυο στη μητρική κοιλιά. Προχωράω με ευλάβεια, σκεπτόμενος πως εισχωρώ σε ό,τι πιο αρχέγονο υπάρχει στον πλανήτη. Νερό παλαιότερο της στεριάς και μάρτυρας ολόκληρης της ιστορίας της Γης. Κολυμπάω προς τα άπατα κι αφού ξαπλώσω στην επιφάνεια το μυαλό αδειάζει και το κορμί χαλαρώνει. Αισθάνομαι ασήμαντος στο χωροχρονικό συνεχές και ταυτόχρονα σημαντικά ελαφρύτερος από το άγχος της ανθρώπινης ύπαρξης. Απολαμβάνω κάθε δεύτερο της ανυπαρξίας μου μα δεν επιτρέπω να μου γίνει εθισμός. Δε θέλω να δραπετεύσω απ’την πραγματικότητα αλλά να τη δω ολιστικά. Πατάω σύντομα σε στέρεο έδαφος, με τσιτωμένους μυς κι αλατισμένο δέρμα, συνειδητοποιώντας κάθε φορά πόσο άνοστη θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτές τις μικρές απολαύσεις..

F..K

05/06/2022

Η ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΠΑΓΙΔΑ

Με θεωρώ ον της ουσίας και όχι του περιτυλίγματος. Φρονώ πως πολλά από τα κοινωνικά “πρέπει” φτιάχτηκαν για να προστατεύουν την αρτιότητα της εικόνας και όχι τους εικονογράφους ατομικά. Κανόνες και νόρμες για το πως να αντιδρούμε σε ερεθίσματα και πως να μην ακουμπάμε τις “ιερές αγελάδες”, διαιωνίστηκαν κι έπλασαν το σήμερα. Πρέπει να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε με το δέοντα τρόπο, για να μη φέρουμε σε αμηχανία τους πολλούς. Άνθρωποι που παρέκκλιναν απ’αυτό το δρόμο τουλάχιστον χλευάστηκαν για τη διαφορετική τους ματιά. Όσοι εξ’άυτών όμως κράτησαν μέχρι τέλους τη θέση τους, δοξάστηκαν, βαφτισμένοι στη σαγήνη του απαγορευμένου και στην αύρα του ανυπότακτου. Ο πολιτισμός μας βασίστηκε σε σύστημα αξιών και παραδόσεων για να επιβιώσει αλλά το συλλογικό κορμί εξελίσσεται, καθιστώντας άχρηστα κάποια αρχέγονα κομμάτια του. Μιλώ για άτομα που παγιδεύουν με ενοχές τις αλλότριες κοσμοθεωρίες. Δε χρειαζόμαστε μια στρατιά από στενόμυαλους τυπολάτρες για να πάμε στο αύριο. Είναι ανήθικο να γίνονται δυστυχείς άνθρωποι που δεν κάνουν κάτι άδικο και το μόνο τους ατόπημα είναι η έκφραση της ψυχής τους. Κατά την ταπεινή μου άποψη λοιπόν, ο κόσμος θα γίνει καλύτερο μέρος αν ο καθένας πράττει ό,τι του δίνει χαρά, εφόσον αυτό δεν βλάπτει το πνεύμα και το σώμα του διπλανού του..

F..K

03/06/2022

ΑΔΙΚΗΜΕΝΑ ΤΕΚΝΑ

Πρωτανάσανα λίγο πριν ο 20ος αιώνας εκπνεύσει και ήδη έχω ζήσει κάτι παραπάνω από 1.000.000.000 δεύτερα στον κόσμο ετούτο. Το μέλλον της γενιάς μου προδιαγραφόταν λαμπρό στα χαρτιά. Νέοι και νέες με ιστορικά φόντα για ευημερία και ειρήνη. Εν τούτοις, οι δύσκολες ώρες έφτασαν ανέλπιστα σύντομα και τότε όλοι άρχισαν να κοιτάζονται αμήχανα. Απληστία γονέων, βραχνάς για τα τέκνα. Τα προπατορικά μας αμαρτήματα επισκίασαν κάθε θρησκευτική φαντασία και νιώσαμε την οργή της οικονομικής ειμαρμένης ανηλεώς ,μα όχι άδικα. Το ελαφρυντικό της μετεφηβικής μας ηλικίας ξαφνικά έγινε βαριά ανησυχία για το αύριο. Ο ξέγνοιαστος, γαλανός ουρανός των προηγούμενων ετών γκρίζαρε και αρκεστήκαμε για καιρό σε ανήλιες ημέρες. Σηκωθήκαμε με κόπο και κοιτάξαμε μακρυά αλλά στον ορίζοντα είδαμε αρρώστια και πόλεμο. Ο κόσμος ποτέ δεν ήταν ιδανικός για την ανθρώπινη ράτσα γιατί πάντα ήμασταν θεριά που κυνηγούσαν ανώφελα την ουρά τους. Οι μοντέρνοι άνθρωποι λοιπόν ας αφήσουν παράμερα την αλληλοκαταστροφή-αυτοκαταστροφή και ας χρησιμοποιήσουν τα χαλύβδινα δόντια του θεριού για να ξεσκίσουν ό,τι μας κρατάει δέσμιους της φυλής μας..

F..K

26/05/2022

ΤΑΧΥΤΗΤΑ

Υπάρχουν πολλές σχολές σκέψης και φιλοσοφίες για το πως πρέπει να ζούμε. Κάποιοι λένε να βιώνουμε έντονα κι αφειδώς την κάθε στιγμή σα να μην υπάρχει αύριο. Άλλοι προτείνουν να κρατάμε τους πόρους και τις δυνάμεις μας για τις δύσκολες, μελλοντικές μέρες. Αν η ζωή είναι στίβος λοιπόν, τα πόδια του δρομέα αφήνουν ,για κλάσματα δευτερολέπτου, ταυτόχρονα το έδαφος κι αιωρούνται ενώ τα πόδια του περιπατητή βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τη γη. Οι φτέρνες και των δύο είναι φτιαγμένες από σάρκα και η μόνη τους διαφορά είναι η ταχύτητα που θα αναπτύξουν. Σημασία όμως δεν έχει το πόσο γρήγορα θα φτάσουμε στον προορισμό μας, αρκεί αυτός να μας ικανοποιεί. Δε γνωρίζουμε πόσες ανάσες μας μένουν αλλά ξέρουμε με σιγουριά αν σπαταλήσαμε πνοές ανούσια. Γι’ αυτό χρησιμοποιήστε σοφά όσο αέρα έμεινε στα πνευμόνια σας. Τρέξτε μακρυά απ’αυτά που σας κάνουν να νιώθετε λίγοι και περπατήστε αργά, δίπλα σε αυτούς που αγαπάτε πολύ..

F..K

29/04/2022

ΣΗΜΕΙΟ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗΣ

Πιστεύω πως είναι στη φύση μας το να μετατρέπουμε το ευθύ και σε παράλληλο. Παραλληλίζουμε αρώματα με ανθρώπους, τραγούδια με αισθήματα και τόπους με σκέψεις. Μας δίνει βάθος νοητικού πεδίου και στολίζει το γυμνό εμφανές. Εφαρμόζοντας αυτό το μηχανισμό κι εγώ, έχω συνδέσει ένα λοφίσκο της περιοχής μου με την ανάγκη να σκεφτώ μοναχικά. Πηγαίνω εκεί όταν δεν ποθώ την παρέα αλλωνών και μου είναι αδιάφορο αν η παρέα μου είναι ποθητή από τους άλλους. Προτιμώ να βρίσκομαι μόνος, ίσως με συντροφιά καφεΐνη ή νικοτίνη, σε αυτό το μέρος και το μυαλό μου να τρέχει στα προβλήματα της ημέρας ή στους προβληματισμούς της ζωής. Το σημείο με εμπνέει για περισυλλογή ακόμα και χωροταξικά καθώς βρίσκεται λίγο πάνω από τη λεωφόρο. Τόσο κοντά για να αφουγκραστείς τους αστικούς ρυθμούς και τόσο μακριά για να τους αγνοήσεις. Θα έλεγα πως είναι ο προσωπικός μου Όλυμπος απ’όπου σαν θνητός θεός παρακολουθώ την αθάνατη καθημερινότητα της πόλης. Όταν φτάνει η ώρα να φύγω, φεύγω ήρεμος. Ο κάματος του ουσιώδους τέλειωσε και τώρα μου επιτρέπω χαλαρούς λογισμούς. Κατεβαίνω στο υψόμετρο της λεωφόρου και παίρνω στωικά το δρόμο της επιστροφής στο συνανθρώπινο..

F..K

Αστική Ποίηση