19/12/2023
ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ
Ξεκλέβοντας λίγο χρόνο ανάμεσα στις υποχρεώσεις μου, έκανα έναν από τους
πολυαγαπημένους μου μοναχικούς περιπάτους στην καρδιά της πόλης.Περπατάω και σκέφτομαι περί ζωής, θανάτου κι ενδιάμεσου. Σαν κύμα, το μυαλό μου αδειάζει και γεμίζει από ιδέες καθώς τα πόδια μου δουλεύουν σε ήμερο ρυθμό. Κάποια στιγμή ο συλλογισμός μου ξαπόστασε στα επιλεκτικώς φιλάνθρωπα αισθήματα κάποιων. Αντί λοιπόν για “ολίγον έγκυος”, τα άτομα αυτά είναι “σχεδόν αλτρουιστές”. Συμπάσχουν με το συνάνθρωπο υπό προϋποθέσεις όπως το χρώμα δέρματος, η ποδοσφαιρική ομάδα ή ακόμα και το επάγγελμα. Δεν το βλεπω ρομαντικά! Ξέρω πως είναι φυσικό να προτιμάει κάποιος την ευημερία των ομοίων του, γιατί αυτούς αισθάνεται πιο κοντά στο ”Εγώ” του. Το παθολογικό είναι να επιθυμεί το κακό αυτών που δεν του μοιάζουν. Το μίσος για πρόσωπα που δεν γνωρίζει προσωπικά. Είμαστε όντα σαρκοβόρα μα δεν χρειάζεται να γινομαστε κανίβαλοι. Στο πεδίο μάχης της ζωής μοιραία κάποιοι θα πέσουν. Χαμογέλα αν έμεινες όρθιος, μη χαρείς όμως με την πτώση των λαβωμένων.Το να νοιαστείς για τον πόνο του διπλανού σου είναι ευγενές, το να αδιαφορήσεις είναι ανθρώπινο αλλά το να διασκεδάζεις ,υποκρινόμενος ή μη τον ευγενή, είναι απάνθρωπο..
F..K
