Manoj Jinadasa

Manoj Jinadasa Brahmavihara; loving-kindness or benevolence (maitrī/mettā), compassion (karuṇā), empathetic jo

29/01/2025

සහකාර කථිකාචාර්ය සුදේශ් අබේනායක විසින් අධ්‍යක්ෂණය කරන ලද ජාතික සහ අන්තර් ජාතික සිනමා උළෙල කිහිපයක අවසන් වටයට තේරී පත් වූ "Black Nails" හා"Beyond the Binary"
කෙටි චිත්‍රපට ප්‍රදර්ශනය සහ සාකච්ඡාව

ජනවාරි 30 සවස 3.00 ට කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයීය සමාජීය විද්‍යා පීඨ ශ්‍රවණාගාරයේදී....

ජනසන්නිවේදන අධ්‍යයනාංශය
කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලය.

28/01/2025

ලංකාවේ පාසල් අධ්‍යාපනය තුල පිරිමි ළමුන් ක්‍රමයෙන් අපොස සාපෙළ/ උපෙළ අසමත්වීම, එමනිසා හෝ අනෙක් කරුණක් නිසා තරුණ පිරිමි පෞද්ගලික සරසවි සහ වෘත්තීය තාක්ෂණ විද්‍යාල වලට ප්‍රවේශ වීම සහ වෙනත් ශිල්පිය වෘත්තීය ක්ෂේත්‍ර වලට පිවිසීම ( රජයේ ජාතික සරසවි වලට නොගොස්) පිළිබද සැබෑ දත්ත අපට අවශ්‍ය ව ඇත. ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික තොරතුරු - දත්ත අප සමග සාකච්ඡා කිරීමට කැමති වයස අවු.16-19 පසුවන තරුණයින් අප හා සමග සම්බන්ධ වන්නේ නම් අතිශය තෘතවේදී වෙමු. වට්සැප් හෝ දුරකථන 0713212619. ස්තුතියි.

Digital (Virtual) Emotional Politics, Affect and the Culture of Sentimentality: Understanding Sri Lanka’s Struggle with ...
02/01/2025

Digital (Virtual) Emotional Politics, Affect and the Culture of Sentimentality: Understanding Sri Lanka’s Struggle with Objectivity

Do people desire emotional politics, or are they waiting for radical change?

Why do the Sri Lankan President and the people tell lies for ages? Is it our native national people’s cultural power? Is it fraudulent soft power, deceptive astroturfing public relations, plank, or flank diplomacy?

Why are we not realistic?

Why are we so emotional in our daily lives—or in our political, cultural, and economic spheres?

In our daily lives, we encounter numerous situations that evoke strong emotions, from critical decision-making to reacting to social media posts, navigating professional challenges, and addressing state-level issues. This phenomenon is particularly evident in the Global South, including Sri Lanka, where emotional responses often dominate many aspects of life. Why are we so emotional in our daily interactions? Is it due to our sensory engagement with external stimuli? Or does it reflect a deeper cultural and societal construct that governs our emotional involvement in everything from family matters to institutional and state governance?

Sri Lankans are deeply emotional because societal, cultural, and state decisions are not grounded in empirical, objective reasoning. Instead, they are heavily influenced by emotional politics—a practice that has persisted for generations. This paper explores why Sri Lankans rely so heavily on emotion, even when objectivity, logic, and evidence-based decision-making are crucial.

While emotional politics is a global phenomenon, its prevalence is closely tied to the rise of social media, which amplifies emotional appeal. The early decades of American journalism, marked by yellow journalism, bear a resemblance to the emotional politics seen in communication psychology. Today, however, social networking platforms fuel the politics of mind and matter through the business of affect, reshaping how people navigate both virtual and physical spaces. This paper does not focus on modern, social media-driven emotional politics. Instead, it examines how the communication psychology of sentimentality infiltrates real-world interactions and decisions, often hindering tangible and meaningful change.

Our reliance on emotional gratification—rooted in sentimentality, sensuality, and transient emotional appeals—frequently overshadows the material and interconnected approaches necessary for substantial societal transformation. This focus on emotion, rather than actionable strategies, creates a disconnect. Despite grand promises and hyperbolic rhetoric from leaders, including the president, Sri Lanka has failed to achieve the radical, realistic changes that its underdeveloped society and culture desperately need.

We continue to discuss transformative change while remaining trapped in a cycle of superficial, sentiment-driven politics, lacking the depth and practicality required for real progress. Leaders' inability to ground themselves in radical change stems from their lack of confidence and understanding of the practical, pragmatic implementation of their proposed models. They glamorize themselves in their minds and project this image to the public, often boasting rather than genuinely working toward meaningful change.

In Sri Lankan media, emotional bias is pervasive. Content is frequently saturated with sentimentality—whether in tragic love songs, dramatic narratives of loss and conflict, or exaggerated political rhetoric. This emotional slant shapes media spectatorship within the realm of media psychology. Media communication often prioritizes emotional appeal over objective analysis, with public figures frequently resorting to flamboyant displays in front of cameras. Such performances rarely involve systematic, evidence-based discussions that could offer deeper insights into issues or conflicts.

This emotional engagement—whether in personal relationships, professional settings, or political realms—results in a pattern of consistent failure. While individuals may achieve short-term gains through manipulation or emotional persuasion, these successes rarely translate into sustainable, material progress.

In politics, for instance, recent revolutionary changes in Sri Lanka brought hope for a departure from decades of corrupt, elitist governance. Yet, once in power, many leaders fail to implement realistic, ground-level programs. Campaigns that relied on emotional appeals via platforms like Facebook and TikTok often fail to translate into the tangible actions required to address everyday challenges. This disconnect between emotional rhetoric and practical governance undermines meaningful progress.

Similarly, in professional and institutional settings, decisions are frequently influenced by personal, emotional considerations rather than objective, scientific evaluations. This sentimentality hampers effective problem-solving in areas such as economic management, governance, and interpersonal relationships. It highlights the urgent need for Sri Lanka to adopt a more objective, independent, and systematic approach to decision-making.

In conclusion, our over-reliance on emotional engagement across all spheres—politics, culture, economics, and personal lives—has led to persistent issues and underachievement. As a nation, we must embrace a more scientific, evidence-based approach to identify and address the root causes of our challenges. Only then can we transform our society and achieve meaningful progress on both individual and collective levels.

“Do not tell lies—because sooner or later, lies break down into falsity and unreality, leading spectators to mistrust you. Lies have only a limited period of guaranteed relevance and influence, whether in personal relationships, such as s*x and romance, or in the broader context of local and global political landscapes. Ultimately, honesty is essential to building genuine connections with citizens and the public sphere. When your image and reputation are shattered before the public, how can others place their trust and confidence in you and your words?”

No country achieves economic and cultural development through the politics of mere emotional appeal—the relentless struggle for power mirrored in how media communication operates today. Social media’s virtual presentations thrive on emotional politics and affect theory, emphasizing sensation over substance. Politics, fundamentally, is about the struggle for power, but the real challenge lies in governing a country without eroding the trust and confidence of its people. A revolutionary government, along with its political ideology, requires a genuine grassroots approach and authentic communication. This entails moving away from flamboyant, hyperbolic, and exaggerated rhetoric, instead embracing the ethos of honesty and decency. Effective governance demands transparent and sincere communication that resonates with the audience’s psychology, fostering trust and stability.

To escape ingrained emotional politics, there must be a mindful awakening and a commitment to radical change to prevent systemic deterioration.

Politics is ultimately about attaining power by any means necessary. However, the people must engage in thorough scrutiny and critical examination of what transpires within the political spectrum. It is time to move beyond romanticizing or blindly embracing any political ideology—whether it is the liberal capitalist economy or Marxist socialist humanism.

Image from; https://undisciplinedenvironments.org/2016/06/08/emotional-political-ecology-some-thoughts/

The Digital Splendid, Gorgeous (Gay) Mind: Redefining Beauty, Desire, and Identity in an Algorithmic WorldWhy are we so ...
01/01/2025

The Digital Splendid, Gorgeous (Gay) Mind: Redefining Beauty, Desire, and Identity in an Algorithmic World

Why are we so captivated by the extraordinary beauty of men and women, traditionally defined as handsome and beautiful through the conventions of masculine and feminine physical aesthetics?

Do young women increasingly prefer men who engage with both genders in s*xual and romantic encounters, sharing pleasures of body and mind while dissolving traditional boundaries and labels such as straight, gay, le***an, bis*xual, or q***r?

Are young men now expected to exhibit heightened s*xual appeal through their physiques and facial features? And is their sense of manliness and identity being reshaped within virtual spaces, influenced by the digitalized aesthetics of artificial intelligence, where beauty is meticulously constructed in algorithmic environments?

In today’s society, the dominance of digital screens projects a flamboyant and rhetorical image of young men. On online platforms, these men are transformed into figures of amplified attraction and emotional engagement. Such digital representations often align with the politics of power, fostering intimacies with both men and women. These transformations challenge rigid moral conventions, particularly the societal mandate to uphold pure, cultured heteros*xual relationships within the framework of heteronormative marriage—a tradition historically tied to generational continuity through reproduction.

Yet, many individuals—both men and women—are seeking broader, unconventional relationships. Beyond the constraints of traditional monogamy, they explore extramarital relationships as spaces for leisure and recreation. For some, s*xual experiences serve as corporeal means of sustaining joy and freedom, fostering collaborative communities that embrace diverse, multicultural practices of s*xuality and romance. These shifts dissolve traditional boundaries of s*x and labor within relationships, paving the way for unconventional and liberatory s*xual expressions.

For many, these explorations offer insights into alternative lifestyles that counteract the monotony of normative family life, often exacerbated by work pressures and societal expectations. As a result, young people are reimagining their identities, emphasizing physical aesthetics and gestures to express beauty and handsomeness beyond conventional gender norms.

Today, a growing number of young individuals reject generationally prescribed norms of relationships. They experiment with non-heteros*xual dynamics, group encounters, and exploratory romantic practices. Some seek liberation from traditional family structures and the constraints of s*xual objectivism, engaging in relationships that transcend conventional gender roles.

The digital age has amplified the glamorization of young men’s bodies, transforming them into objects of desire not only for men but also for women in same-s*x romances and s*xual hedonism. This phenomenon underscores the increasing demand for young men as aesthetic and emotional icons in virtual spaces. Women, too, are drawn to unconventional partnerships with men who have same-s*x experiences, much as men are intrigued by women with similar histories.

This dynamic challenges traditional notions of legal and ethical marital life. Many people now opt for temporary cohabitation arrangements, seeking periodic s*xual and romantic fulfillment without the constraints of formal commitment. Such pursuits reflect a broader desire for freedom from traditional heteronormative family life, which is often perceived as a source of unhappiness and mutual resentment.

Generation Z, often referred to as digital natives, frequently rejects societal and cultural norms governing relationships, s*xuality, and romance. They pursue independent, unclassified lifestyles that blur the boundaries between public and private spheres. Relationships are no longer clandestine but openly celebrated, allowing individuals to gratify their desires without adherence to historical, religious, or societal conventions.

This shift highlights the dissolution of conventional categories—straight, gay, le***an, bis*xual, q***r—as young people prioritize their desires and emotions over rigid classifications. However, this cultural revolution comes with complexities. The increasing commodification of men’s bodies on digital platforms raises ethical questions about the marketing of beauty in gay-themed markets and q***r branding strategies.

In the era of virtual spaces and digital screens, external beauty becomes a powerful allure, opening opportunities for broader and more intimate explorations. Freed from the confines of traditional heteros*xual relationships, individuals embrace diverse and multifaceted s*xual and romantic practices that blur boundaries. These practices involve enjoying the bodies and fantasies of both men and women, forming a collective digital fandom. This evolution intertwines psychological, emotional, and political missions, exploiting non-normative values for experimental, recreational, and leisure-based relationships.

This digital revolution has rendered actions and behaviors enigmatic and resistant to traditional labels such as straight, gay, le***an, bis*xual, or q***r. Instead, identities merge into a fluid and inclusive “s*xual and romantic salad,” where rigid classifications are rejected. Individuals revel in an all-encompassing spectrum of pleasures, shaping their lives as expressions of modern, algorithmic young minds—what I call the "new digital gay minds."

මම  සහ මගේ ප්‍රහර්ෂය මම හරි ඔබ වැරදි වශයෙන් අප අගතිගාමී ව සිතන්නේ ඇයි ?ලෝකයේ එක අයෙකු දෙන්නෙකු  තුන්දෙනෙකු හෝ බොහෝ අය  ස...
29/12/2024

මම සහ මගේ ප්‍රහර්ෂය

මම හරි ඔබ වැරදි වශයෙන් අප අගතිගාමී ව සිතන්නේ ඇයි ?

ලෝකයේ එක අයෙකු දෙන්නෙකු තුන්දෙනෙකු හෝ බොහෝ අය සමග හෝ තමන් සමග හෝ අප අමනාප ඇති කරගන්නේ ඇයි ? .. යන්න පිළිබද මා දින කිහිපයක් තිස්සේ නොව කුඩා කල සිට සොයන කරුණකි. අද කතාබහ යොමු වන්නේ මේ පිළිබදවය.

ඔබ හිතන්නේ කුමක්ද? ඔබ හරි මම හරි සහ අප ඉදිරියේ සිටින අනෙකා හෝ ප්‍රතිමල්ලවයා වැරදි කියාද ආරවුලක් හෝ පැණයක් ඇති වූ විට? ඇත්තටම අප තුල ඒ කියන්නේ තමන් තුල තමන් පිළිබද හෝ තමන් තුල අනෙකා පිළිබද නොමනාපයක් ඇති වන්නේ සැබවින්ම අනෙකාගේ ප්‍රශ්නයක් නිසා හෝ තමන් තුල ඒ පිළිබද ආරවුලක් අසතුටක් අප්‍රසාදයක් ඇති වන්නේ කුමන කාරණයක් නිසාද ? හොදින් බලන්න .. ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොව තමා නිවැරදි අනෙකා වැරදි තමා නිවැරදි යන ආස්ථානයේ දැඩිව පිහිටා අගතිගාමී ව ක්‍රියා කිරීමෙන් නොවේද? තමා විතරද ලෝකයේ යම් ගැටුමක් හෝ ආරවුලක් ඉදිරියේ නිවැරදි වන්නේ ...? මොකද ඔබ හිතන්නේ ? මොකද අප ඉදිරියේ සිටින අනෙකාද සිටින්නේ මේ තමන් පමණයි නිවැරදි යන මතයේ ම පමණි භාගේදා.

ප්‍රශ්නය කොහෙද නිධන්ගත ව ඇත්තේ තමා හරි යන ආත්ම අනුග්‍රහ ශීලි තමා පිළිබද ඇති මාන උද්ධච්ච අගති අසාධාරණ මානසික චින්තන ආකෘතිය නිසාය. ලෝකයේ අප අතිශය බහුතරයක් සිතන්නේ මේ චිරන්තන ගතානුගතික චින්තන මොඩලය අනුවය. එය එක අතකින් සාධාරණ වන්නේ උත්පත්තියෙන් මොළයේ සැකසී ඇති ජාන ගත ස්නායු රසායන සංයුතිය අනුව මිස වන නිසාය. ඉන් ඉපිට අපිට සිතීමට හෝ ආකෘති බිද ආකාරයෙන් අනෙකාගේ පැත්තේ සිට සිතීමට ඇති ප්‍රජානාත්මක නොහැකියාව අපගේ නෛසර්ගික උරුමයයි.

මේ පිළිබද ව අප අපටම අනුකම්පා කල යුතුයි. ඒ මන්ද මිනිසුන් උපන් මොළය සහ ඉන් පසු තමන් ජීවත්වෙන දී ඇති පරිසරය සහ ජිවන අවස්ථා සහ අත්දැකීම් අනුව තමයි ලෝකයේ ජීවත්වන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබද සංසන්දනාත්මක හෝ තුලනාත්මක ලෙස සිතන්නේ. බොහෝ විට එකාකෘතික සමාජ -සංස්කෘතික වටිනාකම් සහ ධරමතා ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව ගොනුගේ ගෙල බැදී මහා බරක් සේ කරගහගෙන යන චිරන්තන සංස්කෘතික සමාජ ලබ්ධික වටිනාකම් නිසා මිනිස්සු බොහෝ විට දී ඇති සමාජ කෝවේ එකම තැන පල් වෙති. ඒ විනා එතනින් බැහැරව විකල්ප ආකෘති අනුව හෝ සමාජ -සංස්කෘතික වටිනාකම් අනුව අඩුම සිතීමට හෝ නොපෙළඹීම ආගමික මුලධාර්මික අසමතුලිත ජන සමාජ වල එන කැපී පෙනෙන ලකුණකි.

නුමුත් ඒ සියල්ල පැත්තක තිබියේවා මිනිසෙක් තමා හරි අනෙකා වැරදි වශයෙන් සිතීම මෙන්ම තමන්ට තමන් එපා වී ජිවිත කෙලවර කරගැනීමට හෝ සිතෙන පරිදි මානසික අතෘප්ති කර අවපීඩන අවසාධන අසංකුලතාවන්ට ලක්වන්නේ ඇයි ? ඒ මන්ද යත් තමන්ට ලෝකය මේ මොහොතේ දැනෙන විදිහ හෝ දැනෙන සිතෙන පතන අකාරය නිවැරදි යන අස්ථානයේ දැඩිව පිහිටන නිසයි. ඒ කියන්නේ ඒ ඒ කෙනා කෙනාගේ දැනීම හෝ සිතීම ට යට වීම තරම් පුද්ගලයෙකු ට ලෝකයේ ඇත්ත යුක්ති ස්වභාවය වසන් කරන තවත් මානසික දුෂණයක් නැත.

ඒ මන්ද? මට ලෝකය දැනෙන විදිහ නිවැරදි වශයෙන් කෙනෙකු ඔප්පු කරන්නේ කෙසේද නුතන ෆ්‍රැන්සිස් බේකන් ඉදිරිපත් කර ඇති විෂය මුලක වාස්තවික විද්‍යාත්මක ක්‍රමය අනුව. ඉර්වින් ශ්රෝදින්ගර් ජර්මන් ශුද්ධ භෞතික විද්‍යා දැක්ම අනුව තහවුරු කර ගත්තේ ශුද්ධ අන්වික්ෂයට හසුවෙන කුඩාම භෞතික අංශුව මේ අපගේ ඉන්ද්‍රිය ආනුභුතික ඇසට පෙනෙතත් ලෝකයේ කුමන ශුද්ධ අන්වීක්ෂයකින් භෞතික දැකීම කල හැකි වුවත් අප ඉතාමත් සරණක් නැතිව මෝඩ මුග්ධ භාවයකින් පෙළෙන බවයි . ඒ මන්ද ? ඒ අප කුමන භෞතික මෙවලමක් ඔස්සේ ලෝකය දකින්න උත්සාහ කරතත් දැකිය හැක්කේ කෙනා කෙනාගේ ඇසේ වාස්තවික හැකියාව අනුව විනා මිස ඉන් එපිටෙන් නෙවේ නේ.... මානව ජෛව ඉන්ද්‍රිය අනුභූතික අන්තද්කිම් සියල්ල ක්‍රියාත්මක ව පතිත වන්නේ මොළයේ ස්නායු රසායනික යාන්ත්‍රණය ක්‍රියා කල හැකි තාත්වානුරුපි හැකියාව මත පමණක් යැපෙමිනි.

දැන් ඔබ අප හිතන්නේ අපට ලෝකය පෙනේනේ නිවැරදි ව කියාද? මොකද කියන්නේ ... ? කිසිසේත් නැත.

අප සිතන්නේ අපගේ ජෛව සමාජීය සංස්කෘතික අනුරචනය අනුව මේතාක් කල් අප රැස් කල ප්‍රජානාත්මක ( සිතීමට හැකි ශක්‍යතාව හා නිපුනතාව ) අනුව විනා අන් ක්‍රමයකින් නොවේ.

ඒ නිසා තුලනාත්මක ව සංසන්දනාත්මක ව විවේචණාත්මක ව දෙපැත්තටම සිව්පැත්තටම පමණක් නොව දැකිය හැකි පැති ඕනෑම ප්‍රමාණයකින් ලෝකය අන්වේෂණය කිරීම අද විද්‍යාත්මක ශාස්ත්‍රීය ලෝකය තුලට පැමිණ ඇත්තේ බහුවිෂයික විෂයාන්තරික ලෙස ලෝකය දැකීම වශයෙනි. එමගින් එක ශික්ෂණයකින් පමණක් ලෝකයේ ඇති තාක් ප්‍රශ්න දකිනවා වෙනුවට විවිධ පැතිකඩ පර්යාවලෝක ඔස්සේ ලෝකය ගවේෂණය කිරීමේ ප්‍රශස්ත විද්‍යත්මක මානය වත්මන් ගෝලීය ඉහල පෙලේ සරසවි වල අධ්‍යයන ගවේෂණ ශාස්ත්‍රීය සම්ප්‍රදානයයි කොයි බුද්ධි ප්‍රභාව ( පිඨය) තුළත්.

අප තමන් සමග ද අනුන් සමග ද හදාගන්නා තාක් ආරවුල් අප්‍රසාද සහ අසන්තෘප්තතා සියල්ල ජනිත වන්නේ මම හරි ඔබ වැරදි මගේ වටිනාකම ඉහලයි ඔබ පහලයි මම සම්භාවනීයයි ඔබ අශිෂ්ඨයි යන අගතිගාමි දුර්වල මානසික පෞර්ෂය නිසයි. ඇයි මා එය දුර්වල වශයෙන් නිග්‍රහ කරන්නේ - අපට ලෝකයේ පවතින හෝ නොපවතින යථා පැවැත්ම හෝ නැවැත්ම හදුනාගැනීමට තරම් තවම අප කෘතීම බුද්ධි තාක්ෂණික සමාජයක වුව වඩාත් අශිෂ්ඨ මානව චින්තන ආකෘතියක පත්ලේ පාතාලයක ය සිරව ඇත්තේ.

මේ සංලාපය අහවර කිරීමට යෝග්‍ය දැකුම්කළු විදසුන් රුඩියක් ගනිමි. "මම හරි කියන්නේ ම මම වැරදි බවයි." ඒ මන්ද තමන් විසින් ආරෝපණය කරගන්නා තත්ත්වාරෝපිත මනස යනු තමන්ගේ වසඟයේ මායාවක් මිස අන් කවරක්ද? තමන් ඉදිරියේ සිටින කෙනා හෝ අයෙකුගේ බලපෑමෙන් සිදුවෙන දෙයක් නොවේ තමන් ලෝකය හෝ තවත් බාහිර ද්‍රව්‍යයක් හෝ පුද්ගලයෙක් පිළිබද ඇති කරගන්නා හොද හෝ නරක පිළිබද මිතිය හෝ මානය - නොවේදැයි ඔබගේ ම මනසෙන් බලන්න.

එවිට අපට ලෝකය ලෝකය කියා හසුවෙන්නේ පුද්ගල හෝ ද්‍රව්‍යය හෝ ගුණවාචක වශයෙන් කෙතරම් සීමාසහිත අත්දැකීමක් ද යන්න වැටහෙන්නේ ය. ඒ තමා යනු තමාගේ චින්තන ආකෘතිය විනා අන් කවරක්ද? එහි වසඟයෙන් විනිර්මුක්තව විසීමට තරම් අප කෙතරම් සවිමත් සවිඥානික සිහියකින් සිටීද? නැත - තමා විසින් ලෝකය පිළිබද මානසික ව ස්පර්ශ කරන ආකාරය පිළිබද හෙවත් සංකල්ප රාගයෙන් කෙතරම් අප දෛනිකව බැට කන්නේද? තමන්ගේ මොළයේ වත්මන් ක්‍රියාකාරිත්වය හෙවත් මනස විශ්වාස කරන තරමට අපට ලෝකය හසුවෙන ප්‍රමාණය සීමිතය. අපට තමන්ද අනුන්ද දිරවන්නේ නැත්තේ මේ අපගේ අස්මිමාන ( මම හරි ඔබ වැරදි යන ) විකෘතිය නිසාය.

අප වඩාත් ප්‍රවේශම් විය යුත්තේ දැන් කාගෙන්ද ? ඒ, මම ළඟ සිටින හෝ දුරස්ථ ව සිටින ඔබගෙන් හෝ අනෙකෙකුගෙන් නොවේ -- තමන් තුල හිස දරා සිටින තමා පිළිබද වන හුදෙක් මනෝ මුලික සංකල්ප රාගය විසින් මෙහයවන මමංකාරයෙන් අප වඩාත් ප්‍රවේසම් විය මනාය. මම පිළිබද ඇති දැඩි ආශයික ශාරීරික (ලිංගික) කැමැත්ත හෙවත් ඉඩ් ඉගෝ අධි අහම බදු මනසේ අතිශය සියුම් මානසික පරාවෘත්ත විසින් තමන් ව ලෝකයේ ව්‍යාජ ලෙස හුවා දක්වන අයුරු නුතන මනෝ විදුධරයින් භෞතික විද්‍යා ගවේෂකයින් ( සිග්මුන්ඩ් ෆ්‍රොයිඩ් ,කාල් ජුන්ග්, ඉර්වින් ශ්රෝදින්ගර්, ඇල්බට් අයින්ස්ටයින්) ප්‍රකාශ කිරීමට මත්තෙන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ ගෞතම බුද්ධ විසින් "සංකප්ප රාගෝ පුරිසස්ස කාමෝ ..." වශයෙනි.

මම ඔබ දකින්නේ මගේ කැමැත්තට ආශාවට රෝමාන්තික ලබ්ධියට විනා ඔබගේ ආශාව හෝ කැමැත්ත අනුව නොවේ? නමුත් ඔබ සිතන්නේ ඒ මට ඔබ පිළිබද ඇති අසීමාන්තික කැමැත්තට කියාය. පිස්සුද - මට එහෙම ඔබ පිළිබද කැමැත්තක් නැත. මට ඇත්තේ මගේ මනෝ වෘත්තය අභිරමණය කරගැනීමය ඔබ ඔස්සේ.

ඔබගේ කැමැත්ත අනුව හෝ ආශාව අනුව මා ඔබට වසඟ වීමක් කිසිදා සිදු නොවේ. මා වසඟ ව ඇත්තේ මට ය, මාගේ සංකල්ප රාගයටය.

මා ලෝකය දකින්නේ මගේ ලබ්ධික අභිචාර මය චිරන්තන ගෝත්‍රික රසායන ආශයික නිර්ලජ්ජිත මනස විසිනි. ඒ වෙන තාක් මට ඔබ සමග සම්මුතික ප්‍රේමයකට වඩා මගේ අත්තනෝමතික අධිරාජ්‍යවාදී මුලධාර්මික මනසකිනි මම ඔබ දකින්නේ මාගේ ලිංගය ( කය -ශරීරය -දාහය ) තෘප්ත කරගැනීම සදහා. මා පළමුව ඔබ තෘප්ත කිරීමට ගියොත් ඔබ තෘප්ත වන්නේ නැත. මා ඔබ ඉදිරියේ තබා හොදින් ම තෘප්ත වීමේදී ඔබ තෘප්ත වන්නේ ඔබ හිතන්නේ මා ඔබෙන් සෞන්දර්ය වින්දා කියාද ? නැත. - සමාවෙන්න

මම ඔබ තුළින් ලෝකය දකින්න දකින්න මට තවදුරටත් මේ ලෝකයේ ආශා කිරීමට හෝ රෝමන්තිකව රසවිදීමට හෝ අත්පත්කරගැනීමට දෙයක් පිළිබද කැමැත්තක් හෝ ජන්ද රාගයක් පවතින්නේ කොහිද ම හදෙහි ?

එම නිසා මම ඔබට ඔබගේ පැත්තේ සිට ප්‍රේම කරන විට හෝ තීන්දු තීරණ ගන්නා විට මා තුටු වන්නේ ඔබ ගේ මමත්වය ඔබ තෘප්ත කරගන්නා විලාසයේ සිරියාවෙනි. මේ පිළිබද වන සියල්ල ඇතුළත් අත්දැකීමේ උපේක්ෂා සමාධියකිනි මා ලෝකය උපාර්ජනය කරගන්නේ. මේ බව ෆෙද්රිච් නීට්ෂේ දක්වන්නේ සිය විශිෂ්ඨ දාර්ශනික වියමන වන "ප්‍රහර්ෂ විද්‍යාව" ( The Gay Science Book by Friedrich Nietzsche ) කෘතිය තුළ ය.

ගැටෙන තැනෙන් ම අවසන් වෙනවා ...ගැටෙන තැනෙන් ම අවසන් වෙනවා - ඒක  තමා භෞතික ලෝකයේ  පැවැත්ම (නැවැත්ම) දකින විදිහ. කොහොමද එහෙ...
26/12/2024

ගැටෙන තැනෙන් ම අවසන් වෙනවා ...

ගැටෙන තැනෙන් ම අවසන් වෙනවා - ඒක තමා භෞතික ලෝකයේ පැවැත්ම (නැවැත්ම) දකින විදිහ.

කොහොමද එහෙම දකින්නේ ?

දකින්නේ මේ භෞතික ලෝකයේ ඇති තාක් ද්‍රව්‍යමය ආනුභුතින් අපගේ ඉන්ද්‍රිය ප්‍රත්‍යක්ෂ ඥානයෙන් ම තමා.

කොහොමද එහෙම හරියටම දැනගන්නේ?

දැනගන්නේ ද්‍රව්‍යමය ගැටීම ඉන්ද්‍රිය ආනුභුතික අත්දැකීම ට හසුවන තැනදිමයි.

ඒ කොහොමද ? මොකක්ද මේ ඉන්ද්‍රිය අනුභූතිය කියන්නේ ?

ඒ කියන්නේ අපගේ ඇස කණ නාසය, දිව ශරීරය මනස ආදී ඉන්ද්‍රිය මගින් ලෝකයේ ද්‍රව්‍යමය භෞතික වස්තු ස්පර්ශ කරන අත්දැකීම - ඒ ද්‍රව්‍යමය අත්දැකීම අපගේ කුමන හෝ ඉන්ද්‍රියක් ස්පර්ශ කරන තැනට හිත තබල බලන්න ඕනේ - ඒ, මේ මොලයේ ක්‍රියාකාරිත්වය හෙවත් මනස මගින්.

ඒ කියන්නේ ?

ඒ කියන්නේ මනස අපට ගෝචර වන්නේ දැනීම්, හැදිනීම්, විදීම්, සිතීම්, මනසින් සිතා ගැනීම් වශයෙන් මේ මානසික සංජානනය ට ඒ තමන්ට වඩාත් හොදින් ස්පර්ශ වන දැනීමකට ඒ දැනෙන තැන ට හිත දීල බලන්නකෝ ටික වේලාවක් ... ටික දවසක් ඔහොම බලනකොට මේ ඉන්ද්‍රිය ලෝකයේ ඇතිතාක් ද්‍රව්‍යමය කුමන හෝ ලොකු - කුඩා, සුපිරි - ප්‍රාථමික, හොද - නරක වශයෙන් තියෙන ඕනේ වස්තු වක් පුද්ගලයෙක් මානසික සංකල්පයක් ..

ඉතින් ඒ ඇතිවෙන තැනම නැතිවෙන බව දැනගන්නේ කොහොමද?

ඔහොම හරි සියුම් ව බලන කොට ඒ දැනීමට ම හිත තියලා ... අන්තිමට බලාගෙන ඉන්න කෙනෙක් මිසක් බලන දෙයක් නැතිවෙලා යනවා ... අන්තිමට බලාගෙන ඉන්න කෙනෙකුත් නැතිවෙලා යනවා -- අන්න එතැනදී තමා එළඹී සිටි සිහියෙන් සිත ඉපදෙන තැනටම සිත දාලා බලන්නේ ( යෝනිසෝ මනසිකාර අහුපඤ්ඤා ) - ඒ බලන තැනට හිත දාල ආයේ ආයෙත් බලනකොට ( සති සම්පජාන කාරී හෝති ) ඒ නැතිවුනේ මොකක්ද කියල හොයනකොට තමා තේරෙන්නේ ඇතිවුන දේ ඒ තරම් ඉක්මනින් නැතිවෙන ක්ෂණ භංගුර වාස්තවික පැවැත්මක් පමණක් තියෙන භෞතික ලෝකයක් අප මේ සේවනය කරන්නේ ආස්වාද කරන්නේ කියල.

අපි මේ හොයන්නේ ඉන්නේ මේ අප ජීවත්වෙන්නේ එහෙම කිසිවක් ම නැති භෞතිකයක් වත් නැති ද්‍රව්‍යමය ස්පර්ශයක් නැති හුදෙක් මනෝ මුලික සංකල්පීය ලෝකයකට මුලා වෙලා ඉන්න මානසික ලෝකයක කියල ... අන්න එතනදී තමා මේ ඉන්ද්‍රිය ප්‍රත්‍යක්ෂ ඥානයටම වැටහෙන්නේ මේ ඔක්කොම කොහොම මොන විදිහෙන් තිබ්බත් අපට ගෝචර වන්නේ ඉන්ද්‍රියට ගැටෙන තැනම නික්මෙන බවකින් මිසක් වෙන විධිහකින් නොවන වග. අප මිනිසුන් ලෝකයේ ද්‍රව්‍යමය වස්තුන් පුද්ගලයින් තුල ඇති ඝන ( තද - බුරුල්), ද්‍රව ( ගැලෙන -වැගිරෙන) , තාප ) උණුසුම් -සිසිල්) ,වායු ( හමන -සලන) මේ ඉන්ද්‍රිය අත්දැකීම් හැගීම් දැනීම් සිතීම්, විදීම් ලෙස මොනම භෞතික වස්තුවක් අපට ප්‍රස්තුත වන්නේ මොළයේ සකස්වෙන මානසික ස්පර්ශයක් ( උපාදානයක්) ලෙස මිසක් අන් කවරකින්ද ( චත්තරෝච මහා භූතා චතුන්නංච මහා භුතානන් උපාදාය රූපා ) = දකින තාක් බාහිර ලෝකයේ කායික මානසික සංකල්පීය රූප අනුව අප ඒවා හොද නරක උසස් පහත් වශයෙන් විවිධ ආකාරයෙන් නම් කරන්නේ ( අධිවචන සම්පස්ස) , ඒ අනුව අප විසින් භාහිර ලෝකයට විවිධ අරුත් නම් පටබදින්නේ මේ ආකාරයෙන් අප වරද්දා ගත් හුදෙක් මානසික ම වන විපල්ලාසයකින් ( ලෝකයේ ඇති දේ නැති වශයෙනුත් නැති දේ ඇති වශයෙනුත් ගන්න විකාර රූපී දැක්මක්).

ඉතින් එහෙම දැනගත්ත කියල ඇති වැඩේ මොකක්ද අපට?

එහෙම දැනගත්ත ම ලෝකයේ එහා කොණේ ඉදල මෙහා කොණට යනකල් හොයන්න දේකුත් නෑ, අල්ලගන්න දේකුත් නෑ. ඔක්කොම මනෝ මුලිකයි - ඉතින් ඇයි මේ ලෝකේ භෞතික හෝ අභෞතික දේවල් සමග අපි ගැටෙන්නේ කියල ඇතිවෙන අවබෝධය අවශ්‍යයි මේ ගැටුම් කාරී ලෝකයක ජීවත්වෙන්න. ගැටෙන්නේ ආස නිසා ,ආස කරන්නේ ලෝභ නිසා , ලෝභ කරන්නේ තියෙනවා කියන දෙයකට- නමුත් නැති දෙයකටයි අප ලෝභ කරන්නේ.

එතකොට ඔය ගැටෙන තැනම නැතිවෙන කියන කාරණය වැටහෙන්නේ හුස්ම දිහා බලාගෙනද ?

හරි - හුස්ම නාසයේ හරි වෙන කොහේ හරි ගැටෙන තැනක් දිහා බලාගෙනත් පුළුවන්
නමුත්, හුස්ම විතරක් නෙවේ. ඕනේ දෙයක් ඔබට වස්තු විෂය වන. මෛත්‍රී සිතක් කරුණා සිතක් සමාධි සිතක් වගේම, තරහ යන සිතක්, රාග සිතක් , ප්‍රචණ්ඩ සිතක්, කලබලකාරී සිතක් වගේම මොකුත් දැනෙන්නේ නැති උපේක්ෂා සිතක් හරි මොකක් දිහා බැලුවත් එකම දේ තමා අන්තිමට පේන්නේ දකින්නේ වැටහෙන්නේ - බලල ම දකින්න දැකලම බලන්න - දෙපැත්තටම කරලා බලන්න.

දෙපැත්තටම කරලා බලන්න කිවේ ?

ඉන්ද්‍රිය අනුභුතියට දැනෙන හැගෙන සිතෙන මැවෙන, දෙයක් දිහා බලල මොකක්ද මෙතන වෙන්නේ කියල ඉන්ද්‍රිය ප්‍රත්‍යක්ෂ ඥානයෙන් අවබෝධ කරගන්නත් පුළුවන් - ඒ වගේම මේ කියන කාරණය කලින් මොළයේ ඉන්ද්‍රිය ප්‍රත්‍යක්ෂ ඥානයෙන් තේරුම් අරන් අවබෝධ කරගෙන මොකක්ද තමන්ගේ මොළයේ ඉදන් තමන්ගේ කායික අනෙක් ඉන්ද්‍රිය තුල සිදුවෙන සංජානන ප්‍රජානන ක්‍රියාවලිය කියල දැන දැක ගන්නත් පුළුවන්. ඒ ඒ කෙනාගේ ඉන්ද්‍රිය බලය හා කුසලතාව අනුව තමා මේක වැටහෙන්නේ.

ඇයි මෙහෙම තේරුම් ගන්න ඕනේ අපි? මොකක්ද මේකේ ඇති වාසිය?

ලෝකයේ අපගේ කාලය ශ්‍රමය මොනතරම් දේවල් වලට යට කරත් අන්තිමට තියෙනවා කියල හිතන් ඉන්න මොකවත් ම නැතිවෙන කොට අපිට මොකද වෙන්නේ ? නැතිවෙන දෙයක් තියාගන්න අපි මොනතරම් උත්සාහ කරත් නැති දෙයක් පවත්වාගෙන යන්නේ නැති දෙයක් තියෙන බවට හිතන් ඉන්න මානසික ප්‍රබන්ධයක් අනුව වන වැරදි වටහා ගැනීමක් අනුව නේ කියල තේරුම් ගන්න කොට අපේ ජිවිතයේ ඇතිවෙන ගැටුම් සමථ කරගන්න ලේසි ලෝකය තුටින් ආස්වාද කරන්න ලේසි අතහැරෙන බව කලින්ම දැනගෙන ..

ඒ කොහොමද තමන්ගේ ගැටුම් සමථ කරගන්නේ?

ගැටුම් ඇතිවෙන්නේ භාහිර ලෝකයේ නෙවේ. ගැටුම් ඇතිවෙන්නේ තමන්ගේ ම අභ්‍යන්තර මානසික ලෝකයේ කියල තේරුම් යනවා. එතකොට ඔක්කොම කරදර එක ක්ෂණ භංගුර නිමේෂයක දී නික්මෙනකොට අප ලබන කායික මානසික පහසුව ඔබ අත් විදී කිසිම හැල හැප්පිමක් නැතිවම.

ඉතින් එහෙම දැනගත්ත ම ඇති වැඩේ මොකද?

ඔබ සොයන්නේ පහසු ජිවිතයක් ද අපහසු ජිවිතයක් ද යන උභතෝකෝටික කාරණා දෙකම නැති වී, දී ඇති තියෙන ඕනෑම සුළු හෝ බරපතල ඕනෙම අභියෝගයක් ඕනෙම තැනක ඉදල කිසිම අපහසුවක් නැතිව කරන්න පුළුවන් කායික මානසික ඒකාග්‍රතාවක් ඇතිව වැඩකරන්න පුළුවන්. දැන් ඉතින් , අලෙන්නෙත් නෑ බැදෙන්නේත් නෑ. ඒක නිසාම ගැටෙන්න තවත් දෙයකුත් නෑ. ගැටෙනවා නම් ගැටෙන්නේ තමන්ගේ අනවබෝධය නිසා බව දැනගත්තම හරි ලේසි බාහිර ලෝකය සමග වස්තු හෝ පුද්ගල සියල්ල සමග ගනුදෙනු කරන්න.

ඔය කියන්නේ දැන් රහත් වෙන හැටිද නිවන් යන හැටිද?

නෑ මේ ඔබ ජීවත්වෙන්න සුදුසු පහසු විදිහක් මේ කියන්නේ - ජිවන මාර්ගයක් - ජිවත් වීමේ විධියක් මේ - ඕනෙනම් ඔබ අසන පැනයටත් මාර්ගය එතැන තියෙන්න පුළුවන් ද කියල ඔබම ඇවිල්ල බලන්න. ඔබම කරලාම බලන්න.

එහෙනම් මෙච්චර වෙලා ඔබ කීව දේකුත් නැති තරම් නේද ?

හරි - මෙච්චර වෙලා මම කිව මේ දේ දිහා නිකමට වගේ දැන් බලන්න එතනත් තියෙන්නේ අවබෝධයක්. ඒ අවබෝධය ඇති දෙයක් නෙවේ නැති දෙයක් කියල වැටහෙයි- නැතිදෙයක අවබෝධ කරගන්න දෙයකුත් නැති බව සාපේක්ෂ ව නෙවේ දැන් ඔබට පෙන්නේ නිරපේක්ෂ ව - ඒ මන්ද? බලන දේ දිහා බලන කොට ( සති සම්පජාන කාරී) බලන දෙයකුත් නෑ බලන්නෙකුත් නෑ - ඔහොම කාලයක් කරගෙන යන්න.. ප්‍රතිපලය ඔහොම කරගෙන යනකොට ලැබෙන දෙයක් මිස අන් දෙයකුත් එතන නෑ.

එකපාර ස්විච් ඔන් වෙලා ඕෆ් වෙනවා වගේ එකක් නෙවේ මේ වැටහීමත්. නිව්ටෝනියන් භෞතික විද්‍යාවේ බටහිර උගන්වන නුතන විද්‍යාවේ දක්වන මෙය නිසා මෙය වේ කියන හේතු -පල සම්බන්ධයක් නෙවේ මෙතන තියෙන්නේ. මෙතන දෙකක් නෙවේ තියෙන්නේ එකක් - එක පෙන්නේ අපිට දෙකක් වගේ -ඇස නිසා රූපය දකිනවා වගේ- නමුත් වෙන්නේ ඇස පෙනෙනවා කියනකොටම රූපය ( වර්ණ හා හැඩතල ) පෙනෙන එක ( ද්වයන් ද්වයන් පටිසම්භුත ) - " මෙය ඇතිවිට මෙය වේ මෙය උපදින විට මෙය වේ , මෙය නැතිවිට මෙය නොවේ , මෙය නුපදින විට මෙය නොවේ" ( ඉති ඉමස්මිං සති ඉදං හෝති - ඉති ඉමස්මිං අසති ඉදං නහෝති ) කිවේ එකටම සිද්ධ වෙන සහජාත පටිබද්ධ දෙයක් මේ අපගේ අභ්‍යන්තර ඉන්ද්‍රිය අත්දැකීමත් බාහිර භෞතික ද්‍රව්‍යමය අත්දැකීමත් -මෙය එකටම සිද්ධ වෙන්නේ මානසික සකස්කරගැනීමක් මනසින් සිතාගැනීමක් ලෙස ( අභිසංකතන් අභිසංචේතයිතන් පටිච්ච සමුත්පාදන් දට්ඨබ්බන් ).

බලනකොට පෙනෙන දෙයක් - පෙනෙනකොට බලන දෙයක් මේ. ද්‍රව්‍යමය භෞතිකය හසුරවන්නේ මානසික භෞතිකයක් මගින් බව ඔබ හදුනා ගනී. එවිට, ප්‍රශ්නයත් උත්තරයත් දෙකම එකක් - දැන් තවදුරටත් ලිහන්න ගැටළුවකුත් නෑ දැනගන්න උත්තරයකුත් නෑ. ලෝකයේ ඇති තාක් දේවල් දැක දැන ගන්නෙත් විඤ්ඤාණයෙන් ( විජානාතීති විඤ්ඤාණන් -දැනගන්නේ යමක්ද එය විඤ්ඤාණයයි) .

වෙනත් දෙයකින් තර්කයකින් හේතු -පල බුද්ධිවාදී විතර්කනයකින් හෝ අපෝහක භෞතිකවාදී විග්‍රහයකින් මේ දේ හදුනාගන්න බෑ - විඤ්ඤාණයේ මායාවකට ( තියෙනවා කියල පෙනෙන නමුත් නැති දෙයක් ) අප හසුවෙලා මහා සංකල්පීය පාතාලයකට වැටිලා ඉමක් කොණක් නොපෙනෙන මනින්ද්‍රිය ගැඹුරක අප දගලනවා යතාර්ථය සොයාගන්න - ඒත් එතැන එහෙම දෙයක් නැති නිසා කොච්චර සංකල්ප රාගයකින් පොරබැදුවත් හම්බුවෙන්න කිසිවක් නැති තැනක මොකුත් හොයාගන්නේ කෙසේද?

එමනිසා ගැටෙන තැනෙන් ම අවසන් වෙන ද්‍රව්‍යය මත සංකල්ප ගොඩනගන සංජානන ලෝකයක අප ජීවත්වෙන්නේ බව දැනගත්තහම අපට ගැටෙන්න දෙයක් තවත් නෑ. අපගේ විඤ්ඤාණය ඉවත් වෙනවා අපගේ ම සංකල්ප රාගයෙන් මිදිලා. එය කතෘකාරකයෙන් කෙනෙක් විසින් කරන දෙයක් වශයෙන් නෙවේ වෙන්නේ .. කාර්ම කාරකයෙන් වෙන්නේ කරපු කෙනෙකුත් නෑ කරන්නේකුත් නැතිව ස්වයං ක්‍රිය ව වන්නේ අප එළඹී සිටි සිහියෙන් සිටින විට. එළඹී සිටි සිහිය හෙවත් අපේ සිත මේ මොහොතේ සකස් වෙන සැටි ඒ දෙස බාහිර නිරීක්ෂකයෙකු විසින් බලා සිටින්නාක් මෙන් නිරීක්ෂණය කිරීම මෙහි ප්‍රායෝගික සත්තාභ්‍යසයයි අප විසින් නිමග්න විය මනා.

කුණු ජෙප්පන්ගේ කයියයි පඩගදයි විතරයි  !!! කයිවාරුවේ තරමට වැඩ කරගන්න බැරි ආණ්ඩුවක් ද මේ මාළිමා රජය  ?පෙර ආණ්ඩු නොකරන ලද පි...
24/12/2024

කුණු ජෙප්පන්ගේ කයියයි පඩගදයි විතරයි !!!

කයිවාරුවේ තරමට වැඩ කරගන්න බැරි ආණ්ඩුවක් ද මේ මාළිමා රජය ?

පෙර ආණ්ඩු නොකරන ලද පිරිසක් අලුතෙන් පත්වූ විට යම් කාලයක් ගත වීම ස්වභාවිකයි පණ ගහල එන්න ජනතාව බලාපොරොත්තු වෙන වැඩකටයුතු කරන්න.

ශ්‍රී ලංකා හෝ යුඇන්පී හෝ දෙපැත්තේ අය පොහොට්ටුව, යහපාලන හෝ සමගි ජන බලවේගය වශයෙන් කොයි ආණ්ඩුව ආවත් එකම පිරිසක් මය මේ රටේ ආණ්ඩු කරේ. ඒ, එකම පවුල් කිහිපයක් අත පමණක් ඔවුන්ට වාසි වන පරිදි පමණක් වැඩ කල මෙතෙක් තිබු ආණ්ඩු ක්‍රියා කලේ බලය ගත් විට අත්තනෝමතික ආකාරයෙනි. ඒ, රටේ ව්‍යවස්ථාපිත නිතිය සහ සදාචාරය සතේකට මායිම් නොකර අශිලාචාර ලෙසය. එසේ සදාචාරය ආණ්ඩුකරණය ,රාජ්‍යකරණය අතින් විනාශ මුඛයට ඇදවැටී තිබු රාජ්‍ය තන්ත්‍රයක් හිටිහැටියේ පෙර ආණ්ඩු කර නැති නොපුරුදු පිරිසක් අතට පත් වූ විට රටත් නව පාලකයාත් යම් කාලයක් ගත කරන්නේ කබලෙන් ලිපට වැටුනාක් මෙන් වන මේ නව දේශපාලන සමාජ පරිසරය තේරුම් ගනිමිනි. එමෙන්ම රටේ ජනතාවට තමන් උරගා කියූ පරිදි පොරොන්දු ආකාරයට ශිෂ්ඨ ලෙස රාජ්‍ය පාලනය කරගෙන යාමට වෙර දරද්දී ඒ සදහා යම් කාලයක් ගත වීම ස්වභාවිකය.

නමුත්, රාජ්‍ය මාධ්‍ය සන්නිවේදන නාලිකා ආණ්ඩුවේ දෛනිකව දැනට කරගෙන සාධනීය ප්‍රතිසංස්කරණ කටයුතු ...රාජ්‍යය අනවශ්‍ය විකාර ශෝභන වියදම් අඩු කිරීම් ... යනාදිය වත් ජනතාව අතට ගෙනයාමට අවශ්‍ය අත්‍යාවශ්‍ය කාලින තොරතුරු සන්නිවේදන කටයුතු වත් මේ ආණ්ඩුවේ රාජ්‍ය මාධ්‍ය ප්‍රධානීන්ගේ මෙහෙයවීමෙන් එසැණින් ක්‍රියාත්මක නොකරන්නේ ඇයි ? කාලාන්තරයක් තිස්සේ දුෂිත දේශපාලනයෙන් ඔද්දල් ව ගිය කුණු දේශපාලන රාජ්‍ය මාධ්‍ය හොරණෑ රසයට හුරු වූ ජනතාවක් එකපාර ම උගත් විනය ගරුක ශිෂ්ඨ සම්භාව්‍ය පාඨක ප්‍රේක්ෂක ශ්‍රාවක පිරිසක් එක රැයින් බිහි වන්නේ නැත.

රාජ්‍යය මාධ්‍ය සදහා පත් කල ප්‍රධාන විධායක නිලධාරින් ඒ සදහා ප්‍රමාණවත් අත්දැකීමක් නැති පිරිසක්ද? ආචාර්‍ය මහාචාර්‍ය වූ පමණින් රටේ රාජ්‍යය පාලනය ආයතන පාලනය සදහා ප්‍රායෝගික බිම් මට්ටමේ කටයුතු කෙතෙක් දුරට සපල ලෙස කරගෙන යාමට ඔවුන්ට දැනුමක් හැකියාවක්, පෞර්ෂයක් තිබේද? මේ පිළිබද ව නොසොයා ද වත්මන් ආණ්ඩුව හිටිහැටියේ ගහෙන් ගෙඩි ආවා මෙන් රජයේ ආයතන වලට මිනිස්සු පත් කරේ... ඒ සදහා කලින් සුදානම් කරගත් වැඩපිළිවෙලක් මේ ආණ්ඩුව බලයට ගෙන්න සකස් කල සාමුහික මාළිමා දේශපාලනයට තිබ්බේ නැද්ද?

ඡන්දය දිනන්න මාලිමාව සිදු කල මහාපරිමාණ සමාජීය ජාලා චිත්තවාහි -භාව වාහි හැගුම්බර (අතාරිකික - අවිද්‍යාත්මක) දේශපාලන සන්නිවේදන කටයුතු තරමට කොයි දැන් කිසිම සද්දෙයක් නෑනේ ආණ්ඩුව බලය ගත්තට පස්සේ? මොනවද ජනතාවගේ පැත්තේ ඉදල ජනතාවට දෛනික ව වාසිගෙන දෙන පරිදි ඉෂ්ඨ සිද්ධ කරන්නේ ආණ්ඩුව කියල රටේ ජනතාව ඡන්දයෙන් පස්සේ තවම දන්නේ නෑ ???

මාළිමාවේ හරි ජේවීපී එකේ හරි ඇත්තෝ ආණ්ඩුව භාර ගත් පසු තමන් දිනපතා රජය කරගෙන යන කටයුතු වත් නිසියාකාර ව ජනතාව අතට ගෙනයාමට මාළිමාවේ සන්නිවේදන කටයුතු එකපාර හිටිහැටියේ අඩපණ වුයේ ඇයි ? මෙතන තියෙන ඇත්ත ආරවුල ජේවීපී පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභාවේ ප්‍රතිපත්ති සහ මාළිමා කැද හැළියේ එන ආනයනික බහුරූ වියත් දැකුම් සමග වන යා දෙක නොරත රත සමග පෑහීමක් නැත ( පියදාස සිරිසේන ගේ ජයතිස්ස හා රොස්ලින් නවකථාවේ එන ප්‍රේමයේ නොගැළපීමේ විකාරය ) බදු විප්‍රකාරයද?

දැන් දැන් මේ ජේවීපී එකේ ඉහල පක්ෂයේ මුල ඉදල දර දිය ඇදපු අයම කියන්නේ බලය ගැනීමට කලින් රාජ්‍ය අංශය සදහා සැලසුම් කල වැඩ එකක්වත් අනුර දිසානායක ලගට ගෙනයාමට හෝ ඉහල මට්ටමෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට තමන්ට මේ ආණ්ඩුවේ කිසිම අවස්ථාවක් ලබා නොදෙන බවයි. ඒ කියන්නේ සුපුරුදු පරිදි කොයිකා ආණ්ඩුව ගත්තත් අර යුඇන්පී සිරිලංකා පරණ රෙද්ද අස්සේ රිංගගෙන ඉන්න දුෂිතයින් ආණ්ඩුවේ ඉහල බලය පරිවාරව රටේ සියල්ල තීරණය කරන බවද? මෙය ඇත්තක්ද? මෙය ඇත්තක් ද විය හැක - ඒ මන්ද යත්, බලය ක්‍රියාත්මක වාස්තවික ප්‍රායෝගික ස්වරූපය මෙයයි.

බලය හමුවේ මිනිසුන් උන්මත්තකවිම ගෝලීය දකුණේ පමණක් නොව උතරු කර බටහිර රටවලද වත්මන් නුතන ගෝලීය දේශපාලන තත්ත්වය එසේ ම ය. එහෙත් අප රටේ ජේවීපී කාරයින් ලංකාවේ ර‍ජයේ සරසවි වල සිටන් මෙතෙක් කල් ගහපු බයිලා දැන් තමන් විසින්ම මහපොළොවේ අත්දැකීම ම සරසවියේ මාක්ස්වාදී සමාජවාදී කොමියිනිස්ට් දේශපාලන ආර්ථික සංස්කෘතික දෘෂ්ටිවාදය උගන්වන අප වැනි සමාජීය විද්‍යා මානව ශාස්ත්‍ර පීඨ ආචාර්‍ය වරුන්ට (මට) නම් මේ ඉතාමත් ආශිර්වාදයකි මහා පොළොවේ සැබෑ මානව විද්‍යා සමතෝලන රචනය රස නුසුන් කොට අරුත් ගැන්වීමට. මේ අවස්ථාව ලංකා දේශපාලන ඉතිහාසයේ පමණක් නොව සමාජ වෙනස්වීමේ සංස්කෘතික මානවවිද්‍යා විකසනයේ ද උද්ගත වන ආස්වාදජනක මොහොතක්. උතුරු දකුණු වාමාංශික හා දක්ෂිණාංශික බටහිර නව ලිබරල් සහ සමාජවාදී පෙරදිග මාක්ස්වාදී ක්‍රමය අතර භාවිත ගැටුමේ දේශපාලන සංස්කෘතියේ සාමාජිය සම්පරික්ෂණාත්මක මොහොතක් මේ.

මා පෞද්ගලිකව කැමති ඇස පනාපිට මේ වෙන මහපොළොවේ ඇබැද්දියට - සන්තෑසියට. ඒ මොකද කිවොත්, මේ ආණ්ඩුව ට සිද්ධ වෙනවා අනිවාර්යෙන්ම මහින්ද රාජපක්ෂ නාමල් රාජපක්ෂ සහ මේ රට කාපු අනික් ගොන් අපත හරක් රටෙන් අප්‍රිකාවට උගන්ඩාවට අරන්ගිය සල්ලි නැව් පුරවලා ගේන්න - මම දැක්කා පසුගිය සතියේ ඒකට ඕන අණපනත් පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කරගන්න යම් උත්සාහයක් කරනවා.

මෙයට අමතරව දුන් පොරොන්දු ප්‍රකාරව ජනතාව බලා සිටින විප්ලවීය වෙනස්කම් කිහිපයක් තියෙනවා;

මේ ආණ්ඩුව අවංකවම රට හදනවා නම් එක්කෝ පාසල් වහන්න ඕනේ නැත්තන් ටියුෂන් වහන්න ඕනේ. දරුවන්ගේ ජිවිත දෙමාපියන්ගේ ආර්ථිකය තවදුරටත් කොල්ලකන්න දෙන්න ජේවීපී ආණ්ඩුවට බෑ.

මේ ආණ්ඩුව මේ රටේ අහිංසක මිනිසුන් පොරකාගෙන ඡන්දය දුන්නේ රටේ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ දුෂණය සගවන්න නොවේ.. හෙළිදරව් කරන්න

මේ ආණ්ඩුවට මිනිසුන් ඡන්දය දුන්නේ රජයේ දොස්තරවරුන්ට, රජයේ ගුරුවරුන්ට, රජයේ සරසවි ඇදුරන්ට පෞද්ගලික කඩ දාගෙන බිස්නස් කරන්න නෙවේ.මිනිසුන් සුරාකන්න ඉඩදෙන්න මී ආණ්ඩුවට බෑ.

මේ ආණ්ඩුවට රටේ උතුරේ ඉදල දකුණ බටහිර ඉදල නැගෙනහිර දස අතින් ඉදිරියේ එන පළාත් පාලන ප්‍රාදේශීය සභා ඡන්දේ දී ඇටි හැලෙන්න ඡන්දේ දෙන්නේ මොකටද? ඒ, රටේ එක නීතියක් එක පරිපාලනයක් කරන්න. ඒ, ප්‍රාදේශීය විවිධ ආගමික වාර්ගික අයිතීන් ඉල්ලා සිටින ප්‍රත්‍යන්ත ජනතාවගේ දේශපාලන අයිතීන් ස්ථාපිත කරන්න.

මේ දේවල් කරන්න ම වෙනවා මේ ආණ්ඩුවට. නැතිවුනොත් මේ ආණ්ඩුවට මේ රටේ ආණ්ඩු තියා දේශපාලනයවත් කරන්න ලැබෙන්නේ නෑ - මොකද මේ අය මේ උක්ත කාරණා මැතිවරණ දේශපාලන වේදිකාවේ ගෙනාවේ එහෙනම් කලින් හිටිය අය කරා වගේ ඊට නොදෙවෙනිව ජනතාව හැගුම් බර කරලා රවට්ටලා ඡන්දේ ගන්න කරපු තක්කඩි පාහර වැඩක් නේ.

මොකද මේ දවස්වල අනිත් අය වගේම රනිල් වික්‍රමසිංහ උන්නැහැ පැත්තකට වෙලා ඈත ප්‍රත්‍යන්ත වන අරණකට වැදී සමාධි සුවයෙන් ආවර්ජනයේ නිරතවෙනවා ලොකු පළල් කෝණ මානයකින් ඉලක්ක කරලා ලොකු කුරුමානමක් ගහල මේ ආණ්ඩුව වට්ටලා බලය ගන්න. ඒක කොච්චර සුක්ෂම ද කිවොත් යුඇන්පී යේ වගේම මහින්ද රාජපක්ෂ ආදී නිලමේ වරුන් ගේ ඉදල මේ උත්තමයින්ගේ සුවච කීකරු දඩ බල්ලන් මේ ආණ්ඩුවේ මේ වෙන දේ කිසිවක් ගැන හාන්කවිසියක් දන්නේ නෑ වගේ කිසිම හැලහොල්මනක් නැතිව නිහඩව ඉන්නවා - නෑ හරි මේ යන විදිහ හොදයි කියලා අපිව ගොනාට අන්දවනවා ... තවතවත් හොදටම මේ ආණ්ඩුව ජනතාව ඉදිරියේ පචවෙන්න ඉඩ දීලා කඩාවැටෙන කල් බලාගෙන ඉන්නවා හිමිච්චෝ වගේ අන්තිමට තප්පුලන්න.

චිනේ හරි ක්යුබාව හරි දකුණු ඇමරිකාවේ චිලි ආර්ජන්ටිනා වගේ රටවල් කරා වගේ එක්කෝ ජේවීපී එකේ ටිල්වින් සිල්වා ගේ ඉදල රජයේ ආයතන ක්‍රියාකාරිත්වය එක්කෝ පක්ෂයේ නිශ්චිත ප්‍රතිපත්තියකට අනුව ක්‍රියාත්මක කිරීමක් කරන්න ම වෙනවා. ( දැන් උද්ගත තත්ත්වය මේ මෙතෙක් පාරම්බාගෙන සිටි මනෝරාජික දේශපාලන කයිවාරුව මහපොළොවට බස්සගැනීමට බැරි මෙතෙක් දරු දෘෂ්ටිවාදයේ ප්‍රයෝගික අසාධාරණ ලෝක නියමයයි -එකට හේතුවෙලා තියෙන්නේ කලින් රනිල් මහින්ද චන්ද්‍රිකා සිරිසේන ගොයියන්ගේ ආණ්ඩු වල පස්ස හේදුව බලු සිඛනලු හිවල් ප්‍රෝඩා කාරී දුෂිත ව්‍යාපාරික ව්‍යාජ හොර ආචාරී මහාචාරි ආදී උගත් නුගත් පිරිස් ම මාළිමාව වටේ සිටගෙන ආණ්ඩුවේ උඩ සිට අරාගෙන සිටීමයි - අනෙක් අතට රාජ්‍ය පාලනය සදහා වෙන ග්‍රහ ලොවකින් උතුම් පරමාදර්ශී මිනිසුන් මේ වෙලේ ගෙන්න පුළුවන් ඈ..)

ආණ්ඩුව ගත්ත ගමන් රටේ ජනතාව දෛනික ව විදවන ජිවන ගැටළු වගේම අනෙක් මුල්‍ය හා බැංකු කටයුතු, අධ්‍යාපන හා නෛතික අංශ වල විප්ලවීය වෙනසක් ඇති කරන්න අනුර ට හෝ මාළිමාවට මෙතෙක් නොහැකි වී ඇත්තේ ඇයි?

රාජ්‍ය පරිපාලනය කයිවාරු ගහනවා වගේ ලේසි නෑ. නායකත්වය විසින් මේ රට හදන්න නම් කොයි රටක කරා වගෙත්, එංගලන්තේ මාග්‍රට් තැචර් 1970 දී ආණ්ඩුව අරන් විප්ලවීය වෙනසක් කරා වගේ එකපාර සමහර අපත ගොන් රාජ්‍ය චර්යා වෙනස් කරන්න රැඩිකල් තීන්දු ගන්න වෙනවා - හැබැයි ඒ ගෝඨාභය ගත්ත වගේ වෙයි කියල භයෙන් ද මේ ආණ්ඩුව තවම රාජ්‍ය මෙහෙයවන්න තොදොල් වෙන්නේ - මොකද ගෝඨාභය එනවට හදවතින්ම පොහොට්ටුවේ අයිය මලෝ දෙබෑයෝ විතරක් නෙවේ නේ විරුද්ධ වුනේ - මේ දුෂිත ක්‍රමයේ ප්‍රථම වතාවට දේශපාලකයකු නොවන එකෙකු මේ රටේ ඉහල ම දේශපාලනයට එනවට රටේ ප්‍රාදේශීය සභා වල ඉදල පාර්ලිමේන්තුවට එනකල් හිටිය මේ රටේ මහින්ද රනිල් චන්ද්‍රිකාගේ ගෙවල් වල වලන් හෝදපු ඔක්කොම මහජන මුදල් රටේ දේපල කොල්ලකාපු ඔක්කොම ගෝඨාභය එනවට විරුද්ධ වුනා - ගෝඨාභය ආව ගමන් මහින්ද සහ බැසිල්ගේ හදවත දන්නා මේ රටේ ඔක්කොම අවලම් දේශපාලුවෝ ගෝඨාභය ආ සැනින්ම ගෙදර යවන්න ඔක්කොම සැලසුම් ගැහුවා හරි ලස්සනට. ඒකටම ගෝඨාභයටත් හමුදාකාරයෙක්ගේ චරිතයෙන් මිදෙන්න බැරි වුනා දෝ විය හැකියි.

හැබැයි ගෝඨාභය ජනාධිපති වෙලා මාස දෙකක් හෝ තුනක් ඇතුලත ඒ ආණ්ඩුවේ මහමැතිවරණය වෙනකල් රටේ එවකට කොවිඩ් සහ ආර්ථික ප්‍රශ්න ඉතාමත් ලස්සනට කළමනාකරණය කරා මහජනතාවට දැනෙන විධිහට රටේ මහා බැංකුව බංකොලොත් උනත් කමක් නෑ කියල - හැබැයි ඒ ආණ්ඩුවට එන්න හිටිය ඔක්කොම ඒජන්තවරු එහෙම කරේ මහමැතිවරණය දිනා ගන්න කල් විතරයි. ඒ ඔක්කොම පාර්ලිමේන්තුවට ආව ගමන් ගෝඨාභය ට විතරක් නෙවේ රටේ ජනතාවටත් යන එන මන් නැතිවෙන්නම ෂොට් එක දුන්නා නැතිවෙන්න ම කොවිඩ් ඉන්ජක්ෂන් එකෙන් සිනි ටිකෙන් පවා ....

හැබැයි මේ ආණ්ඩුවේ උගත් අගමැති හරිනි සොයුරිය කිවේ ජනාධිපතිවරණයෙන් පසු අපිට ටිකක් ඉවසන්න වෙනවා අයි. එෆ්. එම් සාකච්ඡා පටන්ගන්න කල් මහමැතිවරණය ඉවර වෙනකල් ඉන්න වෙනවා, ඉවසන්න වෙනවා කියල ...

දැන් මහමැතිවරණය ඉවර වෙලා පළාත්පාලන ප්‍රාදේශීය සභා මැතිවරණ වලදී ත් අර උගත් හරිනි අගමැතිවරියට සිද්ධ වෙනවා රටේ ඔක්කොම බලමුළු වල බලය ගන්න කල් ඉවසන්න කියල කියන්න ආයේ වතාවක්.

ගම්වල සොච්ච්චම් කඩ පිල් දාගෙන ඉන්න මිනිස්සු ගෙන් ඇහුවාම මට කිවේ පරණ යුඇන්පී කාරයොයි පොහොට්ටු කාරයොයි එකම දෙයයි -

"පිස්සුද පුතා කරනවා නම් කරනවා මේ අය - මේ අයට මොකුත් කරගන්න බෑ - කුණු ජෙප්පන්ගේ ( මාළිමාවේ) මහලොකු කයියයි පඩගදයි විතරයි...."

එතකොට මම ඒ අයට කිවේ;

නෑ පොඩ්ඩක් ඉන්න බටහිර නව ලිබරල් දේශපාලන ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වලට එහා ගිය ටිකක් සමාජ වාදී මාක්ස්වාදී වගේ පෙනෙන මේ අලුත් ආණ්ඩුව කලින් ආණ්ඩු වගේ පම්පෝරි ගහන්නේ නෑ කරන වැඩ ගැන කියල. ජන මාධ්‍යයෙන් බොරු කයිවාරු ගහන්නේ නෑ - වැඩේ කරලම තමයි පෙන්නන්නේ ජනතාවට ම දැනෙන්න සැබෑ වෙනස කියල. අවුරුදු 75ක් කාපු රටක ඔක්කොම බර මේ අලුත් ආණ්ඩුව එකවර එකදවසකින් මේ දේ කරන්න බෑ නේ කියල මට තේරෙන දේශපාලන වාගාලංකාරයෙන් කිවා රටේ ගම්වල මිනිසුන්ට.

ඒත් වත්මන් ආණ්ඩුව පැත්තෙන් හිතන්න ඕනේ ප්‍රයෝගික දෙයක් තියෙනෙවා - ඒ තමා, සූරාකන ලද ආර්ථික ඝාතකයින් ඉන්න රටක එයට අනුකුලව තම තමන්ගේ මාසික ආර්ථික ණය තුරුස් සහ සුඛෝපභෝගී ජිවිතයකට හුරු ව සිටින මේ රටේ උගතුන් ඇතුළු පිරිස් පාර්ලිමේන්තුවේ ඉදල අනෙකුත් පළාත් පාලන සහ ප්‍රාදේශීය සභා බලමුළු වලට සොච්චම් පඩියකට එයිද හරි හමන් වැඩකාරයෙක් - ආවොත් එන්නේ කටින් බතල හිටවලා ජනතාව හැගුම් බර ව අන්දන්න වේදිකාවේ කථාකරන්න පුළුවන් පිරිසක් වෙන්න පුළුවන්.

ඒක නිසා මේ ආණ්ඩුව දැන් ඉතින් තමන් මෙතෙක් කල් සිටිය මනෝරාජික පරමාදර්ශී සමාජවාදයේ මාක්ස්වාදයේ සුපිරි ඉහල ම මාලයේ සදළු තලෙන් බිමට බැහැල අවංකවම මිනිසුන් ජීවත්වෙන ඇත්ත නාඩිය ම තමන්ගේ ඉන්ද්‍රිය ආනුභුතික ප්‍රත්‍යක්ෂ ඥානයෙන්ම දැන ගත යුතු මනා බව පමණක් මට නම් ප්‍රායෝගික සමාජවාදී මාක්ස්වාදී භෞතික විද්‍යාවෙන් ඇඟවුම් කරන්න පුළුවන්, ෆ්‍රැන්සිස් බේකන් ඉදිරිපත් කල නුතන විද්‍යාවේ මානයෙන්..

Address

Newcastle University
Newcastle Upon Tyne

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Manoj Jinadasa posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Manoj Jinadasa:

Videos

Share