Recensentenplatform Boekensite.gent

Recensentenplatform Boekensite.gent Dit is een positieve pagina van aangesloten recensenten die onafhankelijk en op vrijwillige basis he

“Er stromen rivieren in de lucht - Elif Shafak”Ik heb er, naar mijn normen lang over gedaan om dit boek te lezen niet om...
09/09/2024

“Er stromen rivieren in de lucht - Elif Shafak”

Ik heb er, naar mijn normen lang over gedaan om dit boek te lezen niet omdat het drie verschillende verhalen zijn die in tijd en ruimte doorheen elkaar verteld worden en er die ‘verwaande’ regendruppel is die dikwijls zijn aandacht opeist maar omdat ik zo genoten heb van die taal, die prachtige zinnen en meegegeven kennis. Shafak haar boeken zijn steeds gekenmerkt door het blootleggen van de onmenselijke onrechtvaardigheid van etnische zuiveringen. Het is hier niet anders maar dit komt pas geleidelijk aan in dit complexe verhaal naar voren om dan in de laatste hoofdstukken genadeloos hard toe te slaan. De Jezidi’s zijn een minderheidsgroep uit de Koerdische regio, van wie het grootste deel uit Noord-Irak komt. Ze hangen een geloof aan met wortels tot ver voor het christendom en de islam, en geloven dingen die rechtstreeks ingaan tegen die grote godsdiensten. Zo vinden ze dat de hemel en de hel niet bestaan. Gedurende de hele geschiedenis zijn zij opgejaagd en verguisd. In augustus 2014, Tien jaar geleden kort nadat ISIS het kalifaat had uitgeroepen, vielen ze Sinjar aan, het noordelijke Iraakse Jezidi-thuisland. Meer dan 400.000 jezidi’s ontvluchtten hun huizen en tienduizenden die konden ontsnappen aan die volkerenmoord en misbruik van vrouwen in het Kalifaat zochten hun toevlucht op de berg Sinjar, waar ze wekenlang gestrand en hongerig bleven. De meesten van hen werden tussen 9 en 13 augustus via een veiligheidscorridor door Koerdische milities ontzet. Overlevenden brachten gruwelijke verhalen over gedwongen bekeringen, martelingen en (seksuele) slavernij naar buiten.
Tot daar enig voorkennis die toch belangrijk is om dit boek te lezen. Laat je er niet door afschrikken want de schoonheid van de verhalen en de taal staan in groot contrast met bovenstaande werkelijkheid. Shafak is een uitmuntend romanschrijfster.

De roman reist tussen de twee rivieren, de Tigris en de Theems, van Mesopotamië naar Londen en weer terug, te beginnen met de Assyrische koning Assurbanipal. Deze geleerde tiran moordt, martelt en voert een eindeloze oorlog, terwijl hij het tablet met zijn favoriete gedicht, ‘Het Gilgamesj-epos’ in zijn greep houdt. Dit kleitablet en het spijkerschrift zijn ook de rode draad doorheen alle drie de verhalen en brengt die ook weliswaar met hier en daar enkele losse draadjes, ik vergeef het Shafak, op het eind van het boek bij elkaar. Een tweede belangrijke lijn is het water op onze planeet dat hier een stem en een perfect geheugen krijgt zonder geweten. Water is er altijd geweest en heeft het hele mensdom begeleidt tot nu, in haar eigen kringloop. Water heeft het allemaal gezien: de opkomst en ondergang van elke zelfverklaarde belangrijke soort, elk imperium, elke catastrofe, elke ineenstorting en uitsterven.

Alles start in het oude Mesopotamië. ‘De druppel’ valt in het haar van despoot Assurbanipal. Als ‘erudiete koning’, die leiding geeft aan een buitengewone bibliotheek met het Gilgamesj-epos, is Assurbanipal zich zenuwachtig bewust van het radicale potentieel van het vertellen van verhalen. Maar al heel snel en bruut schakelt Shafak over naar het smerige Mid-Victoriaanse Londen. ‘De regendruppel’, hij is nog steeds op onze planeet en circuleert in de kringloop van het water, eindeloos en is nu een sneeuwvlok geworden. We ontmoeten hem op de tong van Arthur Smyth, terwijl zijn moeder – een berooide mudlark – hem ter wereld brengt aan de oevers van de Theems. Het verhaal van Arthur is voor mij ook het mooiste van drie en ik keek steeds uit naar de volgende delen over zijn leven. Hij beschikt over een buitengewoon verstand en geboren in de ergste sloppenwijken van Londen, op hun industrieel vervuilde hoogtepunt in de jaren 1840. Arthur lijdt aan hyperthymesie, het zeldzame vermogen om duizelingwekkende hoeveelheden van iemands leven in levendige, verstikkende details te herinneren. Hij volgt een onwaarschijnlijk pad van de ‘riolen en sloppenwijken’ van de stad naar het werken in het British Museum, waar hij bij toeval op zoek gaat naar de spijkerschrifttabletten van het Assyrische rijk. Hij raakt geobsedeerd door het oude Nineve en maakt er zijn levenswerk van om de geheimen van deze lang vervlogen beschaving te ontrafelen.

Al gauw schakelt Shafak naar het Turkije van 2014 en vinden we Narin, een jong Jezidi-meisje dat langzaam doof wordt. Ze woont met haar gezin in Hasankeyf, waar een enorme dam op het punt staat de Tigris te blokkeren en de oude stad en haar archeologische geschiedenis onder water te zetten. Nu dit deel van de Tigris in gevaar is, besluit Narins grootmoeder haar naar Irak te brengen voor haar doop, net op het moment dat het eerste gemompel van de terroristische groepering ISIS door de regio weerklinkt. Als lezer moet je dit tweede verhaal over je heen laten komen in de wetenschap dat naderhand zijn plek zal krijgen. Ik wist niet zo goed waar dit zou heengaan en het was tijdens het lezen ook het verhaal dat mij het minste raakte tot op het moment dat alles op zijn plaats valt, je krijgt hier een mokerslag van jewelste.

En dan is nog die derde verhaallijn van dr. Zaleekhah Clarke, een hydroloog die in 2018 een scheiding doormaakt, halfslachtig suïcidaal is en geïrriteerd is door de relatie met haar meer traditionele oom, die haar heeft opgevoed na de dood van haar ouders. De dramatische aard van dit incident blijft gedurende verschillende hoofdstukken verleidelijk geheim.
Zaleekhah geeft ons een volledig overzicht van de problematische relatie van de mensheid met water: “Zelfs na al die jaren van studie ervan blijft water haar verrassen, verbazingwekkend veerkrachtig maar ook acuut kwetsbaar – een uitdrogende, uitstervende kracht.” Bijwijlen gaan die uitweidingen wel heel ver en menigeen zal daar wel diagonaal overheen lezen. Maar doe dit toch niet te veel want het is verbazend als zij over ondergegraven rivieren begint. Weer zo’n onbekend stuk historiek voor mij, die mij eens te meer overtuigde van de domheid en kortzichtigheid van ons ras.

Shafaks taalgebruik switcht vaak van mooie proza en schoonheid naar het belerend vasthouden van de hand van de lezer om toch maar een aantal thema’s te duiden: ecologie, vervolging, herinnering en geestelijke gezondheid. Met prachtige zinnen en veel verbluffende paragrafen die ik wou markeren om ze nadien terug te lezen was het een reis doorheen de tijd, ecologie, psyche en harde realiteit.

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent
Alle info over dit boek vind je op https://wereldbibliotheek.nl/producten/er-stromen-rivieren-de-lucht-9789046832073

Terechte keuze, kon niet anders!Lees onze recensie, gebruik even de zoekfunctie :-)
09/09/2024

Terechte keuze, kon niet anders!
Lees onze recensie, gebruik even de zoekfunctie :-)

“Lobelia ~ Anthony Jan Szabo ~ Boekscout”Lobelia is een gedurfde en spitsvondige novelle over de zwaarte, absurditeit en...
07/09/2024

“Lobelia ~ Anthony Jan Szabo ~ Boekscout”

Lobelia is een gedurfde en spitsvondige novelle over de zwaarte, absurditeit en (on)zinnigheid van het leven.

“De mist die er heel de nacht had gehangen, was intussen weggetrokkenen en had plaats gemaakt voor troosteloosheid. Een open hemel die het pijnlijk duidelijk maakte dat het bestaan nogal leeg is.”

🍃Gordo is een knorrige man, gehuld in stilzwijgen en sigarettenrook. De drank is op en Sloerie, zijn hond waar geen leven meer in zit, stinkt. Twee goede redenen voor een reisje richting Antwerpen, voor een cafébezoek. Tijdens dit uitstapje stuit Gordo op een merkwaardige brief en belandt hij in een bizarre situatie. Een leven lang is hij erin geslaagd iedere conversatie uit de weg te gaan, maar nu komt de auteur met Barry op de proppen en ontaardt alles in chaos. En wat is de rol van Lobelia, zijn correspondente en geliefde met wie hij een eenzijdige briefwisseling jaren geleden heeft stopgezet?

🍃Deze novelle is een beetje excentriek en rebels. Een buitenbeentje, en daar hou ik wel van! Anthony Jan Szabo speelt met taal en verbeelding. Op een luchtige manier weet hij zware gevoelens op te roepen, is de tristesse zo voelbaar. Als je van donkere humor houdt, weet je de rake observaties en bedenkingen zeker te appreciëren. Slim en zeer gevat. Wanneer de grens tussen de personages en hun bedenker vervaagt en er een heuse dualiteit ontstaat, wordt Lobelia zelfs surrealistisch en absurd. Wie houdt de touwtjes in handen, wie schrijft het scenario van het leven?

“Was dit allemaal een waanvoorstelling?”

🍃Lobelia is moeilijk onder één noemer te vatten, maar ‘creatief’ en ‘eigenzinnig’ passen hier zeker bij. Niet altijd eenvoudig, wel interessant! Er komen, subtiel én confronterend, heel wat thema’s aan bod zoals afwijzing, uitsluiting, de vergankelijkheid en absurditeit van het leven. Anthony Jan Szabo weet dit allemaal met mooie filosofische woorden, veel humor en symboliek te brengen. Het leven is soms wreed, maar ook mooi.

“Iets waarvan je weet dat het gaat gebeuren, waar je tegen op kijkt en dat je zo in de ban houdt dat als je verlamd blijft stilzitten tot het gebeurt. Omdat het langer duurt dan verwacht wordt je ongeduldig. En als je maar lang genoeg wacht zal het ongeduld omslaan in verlangen. Zo wordt de dood een barmhartige verlosser.”

📚 Meer informatie over dit boek kan je hier vinden:
https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789465093628

“Het IJzeren Veulen- Enny de Bruin”Op een zonnige zomerdag in 1676, midden in de hooitijd, wordt er een lijk met een ing...
07/09/2024

“Het IJzeren Veulen- Enny de Bruin”

Op een zonnige zomerdag in 1676, midden in de hooitijd, wordt er een lijk met een ingeslagen schedel ontdekt in de polder. Geen mens heeft iets gezien, maar iedereen in het dorp speculeert er meteen lustig op los wie de dader zou kunnen zijn. De verhalen zingen steeds luider rond, over onverzoenlijke vetes, ongeneeslijke verslavingen en duistere familiegeheimen. Middelpunt van de gebeurtenissen is Gijsbertje de Jongh, waardin in de herberg De Fortuyn, die langzaam maar zeker de waarheid achter de moord ontdekt. Maar wil ze die waarheid wel aan het licht laten komen?

“Het regionaal Archief Rivierenland in Tiel, Nederland, bewaart in haar bibliotheek van de gerechtsbank van Zaltbommel document inventarisnummer 318/2503. Het zijn de omslachtige gerechtsstukken van een historische moord, gepleegd op 27 juni 1676 bij het IJzeren Veulen, een plek waar nog altijd de achterste Hellouwse watermolen staat, vlak bij de A 15. Destijds was daar het kruispunt van vier dorpen: Hellouw, Gellicum, Herwijnen en Asperen.

Alle personages in dit verhaal hebben echt bestaan. Gijsbertje, het hoofdpersonage, en Jenne dreven samen een herberg in Herwijnen, Marten de Jongh was de dorpssecretaris, zijn zoon Adriaan stond aan het begin van zijn ambtenarencarrière, Cornelis Verploegh was er aannemer met zeven zonen, David Bijl deed legerdiensten, er was een familievete tussen schout en secretaris, Adrien de Jongh had gokschulden, en Gijsbertje had een zwak voor de molenaar...
Dan, Marten de Jongh, bijna zeventig jaar oud, grootgrondbezitter, dorpssecretaris heemraad in de hoge dijkstoet, schepen in de hoge gerechtsbank, rentmeester van de Engelenburg, de ongekroonde koning van het dorp wordt bij klaarlichte dag met ingeslagen schedel gevonden aan Het IJzeren Veulen.
Maar de moord is nooit opgehelderd. Een verdachte zou uit de gevangenis zijn ontsnapt, maar verder stapelden de getuigenissen en gerechtsstukken zich alleen maar op. Enny de Bruijn, historicus en journalist brengt het verhaal en de mensen uit de vervlogen tijd met kleine feitjes nu terug tot leven en lost de moord op.
De zeventiende eeuw in Herwijnen, in de Gelderse provincie komt helemaal tot leven: de personages, de oude huizen waar nu nog resten van bestaan, het leven in en rond de herberg De Moriaan, de Hellouwse kerk, het werk en het harde leven op het boerenland, ook de andere datering en dagindeling van toen, belastingen en bestuursorganisatie, en natuurlijk in dit dossier de gevangenis en de rechtspraak.

Het IJzeren Veulen is meer dan een triller rond een moord aan een moerasplek. Enny de Bruijn geeft vooral couleur locale aan de tijd van toen en plezierige geschiedschrijving. Eerder schreef ze al een historische studie met De hoeve en het hart. Een boerenfamilie in de Gouden Eeuw, in 2019 genomineerd voor de Libris Geschiedenisprijs en bekroond met de Prof. Van Winterprijs. Het in dat boek beschreven dorp vormt nu het decor voor deze roman, Het IJzeren Veulen.”

Koen E., Huisrecensent
Alle info over dit boek vind je op https://uitgeverijprometheus.nl/boeken/ijzeren-veulen-paperback/

“Koorddansen - Lieven Vandekerckhove”De mensen die rondwandelen in de cursiefjes en kortverhalen in voorliggende bundel ...
04/09/2024

“Koorddansen - Lieven Vandekerckhove”

De mensen die rondwandelen in de cursiefjes en kortverhalen in voorliggende bundel zijn wel degelijk van vlees en bloed, en worstelen dagelijks met de menselijke conditie, de breekbaarheid van het leven, de ongenade van de werkelijkheid en de genade van het geloof in de hoop.

“Als je dit bijzonder fijn en mooi uitgegeven boek(je) in handen krijgt en je bladert er doorheen zoals ik toch steeds doe bij een nieuw boek dan zal je al gauw een eerste verhaal gelezen hebben. Deze prachtige bundel cursiefjes neemt je meteen mee.
Ja, dat cursiefje is toch een aparte tekstvorm te groot voor een schrijfseltje en te klein voor een kortverhaal, meestal een deels verhalend, deels beschouwend prozastukje in een tijdschrift. Het gaat over een verschijnsel of voorval uit het alledaagse leven, dat scherp wordt geobserveerd en met humor wordt belicht. Het cursiefje dankt zijn naam aan de cursieve letter waarin het stukje in de krant verscheen.
De auteur heeft dit ook zo begrepen. Alle cursiefjes zijn geschreven in de ik-vorm en voelen daardoor aan als autobiografisch en eerlijk. Je krijgt best onmiddellijk een band met de auteur als je er een paar leest. En dat zal je zeker doen want ze zijn stuk voor stuk uit het alledaagse leven gegrepen. Die dikwijls grappige, soms weemoedige, soms empathische, soms ontluisterende tekstjes tonen aan dat de auteur niet alleen een scherp observator is maar ook mooie proza kan neerzetten, proza die mij dikwijls verwonderde en met een kleine glimlach zo’n cursiefje liet afsluiten. Wat zou je meer willen dan dat?

Het is zo’n boekje dat gedurende een week in mijn huis rondslingerde, meeging als ik ergens moest wachten of even tussendoor voordat ik aan een nieuw dikker boek begon en mijn gedachten de vrije loop moest laten gaan, heerlijk ding.
Geloof mij, een betere doorsnee van onze maatschappij zal je niet vinden. Iedereen die in de cursiefjes verschijnt is een persoon van vlees en bloed, echt zoals wij zijn, alleen kan Vanderkerckhove ons allemaal zo treffend een plek geven.
Als alle cursiefjes gelezen zijn geef ik het wel cadeau aan iemand, waar dan weer een glimlach zal verschijnen. Ik hoop dat het dan ook weer doorgegeven wordt.”

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent

Alle info over dit boek vind je op https://www.liverse.nl/proza.html

“De nacht reist alleen - Ørjan Karlsson”Jakob Weber is inspecteur van politie in Bodø, een grote Noorse stad net ten noo...
03/09/2024

“De nacht reist alleen - Ørjan Karlsson”

Jakob Weber is inspecteur van politie in Bodø, een grote Noorse stad net ten noorden van de poolcirkel, waar in de winter het noorderlicht de nachten groen kleurt en in de zomer de zon altijd schijnt. Weber werkt samen met Noora Yun Sande, een jonge rechercheur die haar prestigieuze baan in Oslo heeft opgegeven om in het afgelegen Bodø te komen werken.
In Kjerringøy, noord Noorwegen, komt een bergwandelaar aan bij een hut. Buiten hangen zeven kooien met raven erin, vanuit de verte nadert een figuur zonder gezicht…
Als Tuva Mjelde met twee vriendinnen een ijsbad neemt in het zeewater van Kjerringøy, komt een van hen vast te zitten in iets onder water. Het lukt Tuva om haar vriendin los te trekken, maar er komt nog iets anders mee naar boven: het lijk van een man.
Hoofdinspecteur Jakob Weber en zijn collega Noora Yun Sande komen oog in oog te staan ​​met een kwaad zoals ze nog nooit hebben meegemaakt. En één ding weet Jakob zeker: als de politie de moordenaar niet vindt, zal die persoon opnieuw toeslaan.

"Het verhaal speelt zich af in Bodø, een grote stad ten noorden van de poolcirkel. Dit is het tweede deel in een serie met rechercheur Jacob Weber. Het eerste deel ‘Iselin was bijna thuis’, las ik niet en was wel een beetje ‘inkomen’ in dit boek. Na de proloog volgen 6 hoofdstukken met een naam en dan hun functie bij het politiekorps in die hoofdstukken komen er nog een pak personages bij. Het is dus echt wel beter om het eerste deel vooraf te lezen, daarbij komt ng dat er ook bepaalde situaties aanbod komen die hun oorsprong hebben in het eerste boek en die niet echt verklaard worden. Zo komt rechercheur Noorra Yun Sande bij het team van Jacob nadat ze blijkbaar haar prestigieuze baan in Oslo opzegde, waarom? Wat gebeurde er waardoor ze zo’n pijnlijke heup heeft?
Ook bij Jacob is niet alles duidelijk, zijn veel jongere halfbroer Ola-André woont sinds kort bij hem maar de reden of het fijne ervan weet je ook niet, ook niet over Jacobs privéleven. Blijkbaar is zijn vrouw gestorven en probeert hij voorzichtig een nieuwe relatie aan te gaan met misdaad journaliste Sigrid, twee jobs die wel moeilijk samengaan.

Het ganse verhaal wordt verteld vanuit de verschillende rechercheurs en ook de moordenaar is aan het woord via ongedateerde dagboekfragmenten. Er worden verschillende moorden gepleegd die het onderzoeksteam o.a. leiden naar de Meile-stichting aan zee in Kjerringøy. In die Stichting worden rijke en meer dan goed bemiddelde mensen behandeld tegen allerlei verslavingen met behandelingen die op zijn zachts gezegd controversieel zijn. Herman Kjerschow die deze behandelingen leidt heeft voor elke client een programma op maat.

Op het eind van het verhaal worden een aantal moorden opgelost maar voor de lezer blijven er alweer veel vraagtekens over. Waar worstelt Ola-André mee na dat incident op school? Is er sprake van een politielek? En naar de laatste moord is geen onderzoek… Dit zal dan wel voor een volgend deel zijn.
Het is een sterk verhaal dat niettegenstaande de vele personages vlot te lezen is maar lees toch maar lees toch maar alle delen op volgorde."

Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent
Alle info over dat boek vind je op https://uitgeverijmarmer.nl/?s=de+nacht+reist+alleen

“De familie - Naomi Krupitsky”Intense roman over het verstrengelde lot van twee vriendinnen, dochters van de Italiaanse ...
30/08/2024

“De familie - Naomi Krupitsky”

Intense roman over het verstrengelde lot van twee vriendinnen, dochters van de Italiaanse maffia, tegen de achtergrond van het roerige New York in de twintigste eeuw.
Sofia Colicchio is een vrije geest, luidruchtig en uitbundig. Antonia Russo is bedachtzaam en observeert de wereld om zich heen. Ze zijn beste vriendinnen en leven in de schaduw van de kring rondom hun vaders: de Familie. Elke zondagavond komt de familie bij elkaar: om te eten, zaken te bespreken, hun band te verstevigen. De verdwijning van Antonia’s vader drijft een dunnen maar voelbare wig tussen de vriendinnen. Vanaf hun kindertijd tot ze volwassen vrouwen zijn, echtgenotes, moeders en leiders. Maar op een noodlottige avond wordt hun loyaliteit aan zowel elkaar als de Familie op de proef gesteld. Slechts een van beiden kan de trekker overhalen voor het te laat is.
De Familie is een loepzuiver portret van een intense vriendschap tussen twee vrouwen binnen de verstikkende mores van de maffia, tegen de achtergrond van het naoorlogse New York.
‘Elena Ferrante meets Mario Puzo in deze onweerstaanbare, explosieve roman.’ Booklist (Starred)
Naomi Krupitsky studeerde aan de Gallatin School of Individualized Study in New York. Tegenwoordig woont ze in San Francisco. De Familie is haar eerste roman.

“Deze roman gaat over de vriendschap tussen twee meisjes die opgroeien binnen een maffiafamilie in New York. Hun hele leven wordt overschaduwd door de activiteiten van de Familie. Ze worden afgeschermd van andere leeftijdgenootjes (of gemeden door hen) maar tegelijkertijd worden ze zich meer en meer bewust van de macht (of afhankelijkheid) van hun vaders. Ze zijn elkaars tegenpolen maar dat hindert hen niet. Ze vullen mekaar aan en hebben mekaar nodig.
Carlo, de vader van Antonia, neemt een moedige beslissing. Hij wil weg van de Familie… Hij neemt een besluit en dat komt hem duur te staan. Antonia en haar moeder Lina blijven alleen achter.
Toch blijft de Familie voor hen zorgen. Maar het zindert. Er wordt niet over gesproken maar Lina’s leven is gebroken. Ze is niet meer in staat om voor Antonia te zorgen en dat maakt de bedachtzame Antonia heel vroeg volwassen.
Antonia wil graag studeren en zich op die manier van de Familie losmaken. Sofia is de rebel die haar ouders nogal wat kopzorgen geeft.
Zullen ze erin slagen om de druk van de Familie achter zich te laten of blijkt de invloed ervan veel verder te reiken dan ze ooit hadden gedacht?

In vijf grote hoofdstukken wordt het leven van Sofia en Antonia verteld. Het verhaal speelt zich af in Brooklyn, voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog. De drooglegging, de gevolgen van de oorlog voor de thuisblijvers en de vele vluchtelingen, ze zijn allemaal voelbaar in deze krachtige roman. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Sofie en Antonia. Zo anders en toch zo gelijkend.
Dit is een roman over vriendschap, loyaliteit, familiebanden en persoonlijke keuzes die uiteindelijk heel erg beslissend zullen zijn…”

Saskia Van Bastelaere, huisrecensent
Alle info over het boek vind je op https://www.amboanthos.nl/boek/de-familie/

“De Gast - B.A. Paris”Als het je troost dat het gras aan de overkant helemaal verdord is in plaats van groener moet je ‘...
30/08/2024

“De Gast - B.A. Paris”

Als het je troost dat het gras aan de overkant helemaal verdord is in plaats van groener moet je ‘De Gast’ lezen. Jaloezie, overspel, een getroebleerde logé, moorden aan de lopende band, het hoort er allemaal bij. Niets verbaast. Nog voor de clou van de mysteries en miseries in deze poppenkast opgelost worden heb je ze helaas al voorspeld.

Wanneer Iris en Gabriel terugkeren van vakantie wacht hun een nare verrassing: Laure, een vriendin van de twee, is in hun huis getrokken. Ze slaapt in hun bed, draagt de kleding van Iris en heeft zelfs de inrichting veranderd. Het blijkt dat ze haar echtgenoot heeft verlaten na een affaire van hem. Iris en Gabriel willen er zijn voor Laure, maar die gedraagt zich steeds vreemder. Haar aanwezigheid zet de verhoudingen op scherp en geheimen uit het verleden komen aan de oppervlakte…

Wat dan een spannend verhaal zou moeten worden verzandt in zoveel toevalligheden en wordt zo voorspelbaar dat je voortdurend denkt dat er echt toch wel meer achter moet zitten. Maar neen, het is zo.
B.A. Paris kan echt beter, dat bewees ze met haar vorige psychologische thrillers. Toen waren het boeiende menselijke relaties, finesse en tempo zonder eindeloze saaie uitweidingen. Nu verstrikt het drama zichzelf. Haar vlotte schrijfstijl met de korte hoofdstukjes zijn gebleven, maar deze inhoud met losse flarden en flodders slaat nergens op. Lees van B.A. Paris bijvoorbeeld ‘ De Gevangene’, of ‘Achter gesloten deuren’, romantic-suspence- thrillers op het niveau van Nikki French: boeiend, spannend, fantasierijk en wel onvoorspelbaar.

Koen E., huisrecensent

Alle info over het boek vind je op https://www.amboanthos.nl/boek/de-gast-paperback/

“Wat ons verplicht. II Essay over denken en existentie - Karl Verstrynge”Karl Verstrynge is verbonden aan de Vakgroepen ...
29/08/2024

“Wat ons verplicht. II Essay over denken en existentie - Karl Verstrynge”

Karl Verstrynge is verbonden aan de Vakgroepen 'Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen' en 'Communicatiewetenschappen' van de VUB, waar hij ethiek, toegepaste ethiek en existentiële filosofie doceert. Hij publiceert rond het existentialisme, Kierkegaard en media-ethische thema's en is voorzitter van het 'Centrum voor Ethiek en Humanisme' en van de Redactieraad vzw Kierkegaard Werken.

Dit essay over denken en existentialisme is het tweede deel in een drieluik. Deel drie wordt nog verwacht.
In het eerste luik van de trilogie peilde de auteur naar de ethische grondslag van het menszijn, de vraag naar de grondslag van de menselijke existentie. In discussie met de existentiële wijsgerige traditie waarvan Kierkegaard, Heidegger, Ortega Y Gasset, Løgstrup, Jaspers, Sartre e.a. deel uitmaakten, ging hij op zoek naar datgene wat onze menselijkheid sticht en schraagt. Het boek vormde een scherpe kritiek op het ongebreidelde vrijheidsideaal dat de mens vandaag meer dan ooit lijkt aan te kleven.
In dit tweede luik stelt Professor Verstrynge de vraag naar de reikwijdte van het vragen en daarmee ook van het denken aan de orde. Op de achterflap verduidelijkt hij: “Zijn gebroken verhouding tot de werkelijkheid bestemt de mens tot het vragende wezen dat zin en betekenis sticht. Vele eeuwen filosofie hebben het vragen als opstap naar alomvattende antwoorden begrepen, als zou er uiteindelijk niets meer te vragen vallen. Heidegger, Kierkegaard en Wittgenstein zijn stemmen die het tasten naar de grenzen van het denken in dit volume begeleiden. Voorop de vraag of ook zij iets hebben laten horen waar voor de mens niets te vernemen valt.”

Verstrynge start zijn vraagstelling vanuit de voorstellende werkelijkheidsverhouding en het idealistische standpunt van Kant: hoe de mens de werkelijkheid ook benadert, en hoe zij zich aan ons ook voordoet, ze bestaat reeds in de voorstelling van degene die haar bevraagt. Hegel brengt dan weer het denken rond de rede doorheen de geschiedenis tot ontwikkeling; hij laat zien dat de rede de zekerheid is van het bewustzijn dat het alle realiteit is en hij ontwikkelt de wereldgeest die zich als absolute waarheid voltrekt. Heidegger voegt er aan toe dat het zijn en de zijnsvraag dan weer onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Verstryngne verwijst hiervoor naar Samuel Ijsseling, die in zijn boek Heidegger, Denken en danken, geven en zijn stelt dat de alles dragende grondintuïtie van Heidegger is dat het Wesen des Seins en het Wesen des Menschen op een of andere manier bij elkaar horen. (Ik vond het leuk nog eens iets te lezen over wijlen mijn beminnelijke vriend en lieve praatgenoot uit Leuven.)

In dit tweede deel van de trilogie 'Wat ons verplicht' staat de vraag naar menselijke kennis centraal. Wanneer kunnen we spreken van kennis? Wat kunnen we kennen? Hoe autonoom is ons denken? Hoe zeker zijn de inzichten die de wetenschappen ons aanreiken? Waaraan zijn wij voor ons weten verplicht?
Deze lectuur is examenstof voor de studenten wijsbegeerte en moraalwetenschappen, existentiële ethiek aan de VUB. Een essay als dit laat zich in een enkele recensie door een absolute leek als ik uiteraard niet samenvatten of beschouwen. Als lezer kan ik slechts diepe verwondering koesteren en een grote hoed af zetten voor dit nauwgezette samenbrengen van ideeën, evenzeer de vele doordachte open vraagstellingen die Professor Karl Verstrynge ons in dit studiewerk voorlegt. Hij onderzoekt het wezen van ons menszijn, in zijn verhouding tot de wereld, de werkelijkheid en de metafysica. De filosofen in dit boek beschouwen de mens als singulier wezen, zonder natuurlijke samenschikking in een oneindig en tijdloos universum. Sommigen denken tegenwoordig anders: Gilles Deleuze spreekt over rizomatisch denken, Filosofe Hanna Arendt verwees al naar de mogelijkheid tot een ‘verbreed bewustzijn’, voorzien van verbeeldings- en inlevingsvermogen, en niet op een enkele mens betrokken. Benieuwd wat deel drie van deze trilogie zal duiden.

Dit is echt geen gemakkelijke literatuur. Maar laat het een troost zijn, ik las in dit werk ook wat Heidegger schreef in een van zijn laatste publicaties: ‘Niemand verstaat wat ik hier denk: uit de waarheid van het Zeyn het Da-sein te laten ontspringen…Niemand begrijpt dit, omdat allen mijn poging slechts historisch trachten te verklaren en zich beroepen op het verleden dat ze menen te begrijpen omdat het schijnbaar reeds achter hen ligt.” Simpel is het niet. In dit boek las ik tot mijn soelaas ook een beroemde anekdote die Hegels laatste woorden op zijn sterfbed aanhaalde: ‘Er is slechts één man geweest die mij begreep… En die heeft mij ook niet begrepen.’

Koen E., huisrecensent
Alle info over dit boek vind je op https://www.damon.nl/boeken/387-wat-ons-verplicht-deel-ii

‘Tussen opstand en strop - Lyne Uytterhoeven’Houtekiet‘Tussen opstand en strop’ is het tweede deel van het tweeluik ‘Lis...
29/08/2024

‘Tussen opstand en strop - Lyne Uytterhoeven’
Houtekiet

‘Tussen opstand en strop’ is het tweede deel van het tweeluik ‘Lisse’.
Martijn raakte zwaargewond tijdens de opstand van Gent in 1539. Hij ontwaakt in het hospitaal. Hij is er lichamelijk ernstig aan toe. Ook zijn geheugen laat hem in de steek. Hij heeft fysiek en mentaal een lange revalidatie voor de boeg. Gelukkig staan verschillende leden van de Gilde hem bij.

Ook Lisse moet opnieuw haar weg zoeken. Ze kreeg in het eerste deel steeds meer zekerheid over haar afkomst. Nu neemt ze als Elisabeth-Johanna haar plaats in aan het keizerlijk hof. Ze worstelt met haar nieuwe rol en kan zich moeilijk aanpassen aan dit leven. Ze ontdekt eveneens al gauw dat ze niemand kan vertrouwen.

De wegen van deze twee jonge mensen kruisen elkaar opnieuw. Ze putten beiden kracht en energie uit deze ontmoeting. Hij ziet in haar ogen dat ze ongelukkig is. Zij doet er alles aan om hem van de strop te redden.

Ik vind het ontzettend moeilijk om de inhoud te schetsen zonder al te veel prijs te geven. Het verhaal zit zo goed in elkaar dat het jammer zou zijn als je het niet zelf kan ontdekken.

Lyne Uytterhoeven is er met deze historische roman opnieuw in geslaagd om mij te boeien vanaf de eerste pagina. Ze verweeft historische feiten en figuren in een prachtig verhaal met sterke hoofdpersonages.
Het verschil in sociale klassen was in die tijd moeilijk te overbruggen. Martijn heeft als hoerenzoon al een serieuze ‘klim’ gemaakt op de sociale ladder. Hij dankt dit aan de steun van enkele geleerden en zijn enorme doorzettingsvermogen. Ook Lisse geeft niet snel op. De veerkracht van deze jonge mensen wordt fraai omschreven.

De portie geschiedenis is perfect gedoseerd. Het is niet te veel en leidt niet af van het eigenlijke verhaal. Integendeel, het maakt de woelige sfeer intenser en voelbaar wat een meerwaarde is.
Op de achtergrond blijft het volk onrustig. De keizer keert terug om de gemoederen te bedaren en zijn macht te tonen. Er volgen in deze context een aantal pittige stukjes waarin bijvoorbeeld de accurate omschrijving van de publieke ‘terechtstellingen’ mijn maag deed keren. Lyne beschrijft op een onverbloemde manier wat er gebeurt, inclusief onthoofdingen. Ze schetst de gedachten en gevoelens van de terechtgestelden en van de toeschouwers zo levendig dat het bijna leek alsof ik een van hen was.
Het menselijke aan dit alles staat centraal.

Net zoals in het vorige boek was er een aangename afwisseling tussen de verschillende perspectieven. Bij elk stukje krijg je een situering in plaats en tijd. Het is duidelijk wie aan het woord is.
Wie extra informatie wil over de personages en hun afkomst kan de stamboom aan het begin raadplegen. Achteraan staat er eveneens een verklarende woordenlijst van historische begrippen.

Het spanningsniveau is perfect. Er waren momenten waarop ik het boek amper aan de kant kon leggen. Toch waren er ook stukken waarbij ik even op adem kon komen. Soms liep er iets goed, soms ging de aandacht even naar de onlusten die zich op de achtergrond afspeelden.
Ik leerde ook bij. Zo weet ik nu waarom Gentenaren ook ‘stroppendragers’ genoemd worden.

Het einde vond ik prachtig. Ook al laat de auteur nog een aantal vragen onbeantwoord, Het hoeft voor mij geen perfecte happy end te zijn, integendeel zelfs. Onzekerheden zijn eigen aan het leven. Soms is een sprankeltje hoop en het vooruitzicht op iets moois het enige dat je nodig hebt om ervoor te gaan.

Mijn verwachtingen waren hoog en de auteur stelde me niet teleur.
Het tweeluik ‘Lisse’ laat je een stukje geschiedenis herbeleven. Ik heb zo ontzettend genoten van beide delen. Ik raad het iedereen aan. Het is eveneens geschikt voor jongvolwassenen.

Alle info over dit boek vind je op https://www.houtekiet.be/nl/artikelpagina/9789052409429/tussen-opstand-en-strop-lyne-uytterhoeven

Jasmien Maes, redacteur boekensite.gent
Jasmien Maes

Adres

Galjoenstraat 12/201
Gent
9000

Telefoon

+32473273418

Website

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Recensentenplatform Boekensite.gent nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact

Stuur een bericht naar Recensentenplatform Boekensite.gent:

Video's

“Landloos als de wind - Arezoo Moradi & Jeroen Janssen” Vensterramen zijn openingen naar de hemel en de aarde. Naar de zon en de regen, naar de bomen. We begroeten het leven of nemen afscheid van elkaar door de ramen. In 22 wandelhoofdstukken brengen Jeroen Janssen en Arezoo Moradi een fascinerende verborgen wereld tot leven. Een wereld van straatjes van verzoening, hondenlosloopweides, gaten in het hek, spionnen en passagiers van de straat, van ‘takdagen’ en afwezigheid die een gewoonte wordt. “Als je aan Gentenaars vraagt naar Ledeberg dan zal al gauw de connotatie met grauwheid, dichtbevolkte stadswijk met nauwelijks groen, armoede en geprangd tussen de E17, de Brusselse Steenweg en het Zuidplein zeker niet altijd vrolijk zijn. Maar de wijk leeft, wie er woont weet het, gegeerd door veel jonge dertigers die daar nog betaalbaar wonen zoeken, de wijk vernieuwt door al dat jong bloed. Maar ’t blijft balanceren, en dat voel je zo haarscherp in de openingsproza ‘Wij waren twee buren,’ ’t greep me zachtjes al lezend bij de keel en kneep, kneep hard. Zo mooi, zo treffend, zo hard, zo oneerlijk. Nederlands en Farsi achter elkaar, onbegrepen, ze kennen elkaar niet. Deze proza proeft naar meer en als ik het volgende hoofdstuk lees dan zie ik mezelf. In die pendeltrein waarheen ik de laatste jaren van mijn loopbaan zo vaak op zat, soms met de regelmaat van klok soms anders naar plekken in Vlaanderen waar ook scholen stonden die ik bezocht. Trefzeker verwoordt Arezoo Moradi mijn blikken naar buiten doorheen het treinvenster, naar die ongekende levens, ongekende straten, ongekende tuinen, ongekende typisch Vlaamse achterafbarakken, welk leven speelt zich daar af? Niet alleen die blik naar buiten is er maar ook zij die de starende blikken ontvangen. Die gedachten, die emoties, die handelingen om vooral de trein cadans buiten te houden worden opnieuw zo mooi omschreven, geen woord te weinig, geen woord te veel, op het juiste ritme, de juiste cadans. Lo

Snelkoppelingen

Delen

Type

“Het hoe & waarom “

Bedankt om hier even te zijn. De passie voor het boek zal de verbintenis wel wezen. Misschien goed om even het ‘hoe en waarom’ van deze facebookpagina kort voor te stellen.

Ik werk, dat is echter een boutade want ik hou mij hier eerder, gepensioneerd, zinvol bezig na een rijk gevarieerde loopbaan in het onderwijs, klastitularis BaO, zoco, beleidsondersteuning en beleidscoördinator bij één van de drie ouderkoepels in Vlaanderen. Dit houdt in dat wij, want mijn lieve vrouw is al even gek op boeken, véél lezen & recenseren, o.a. ook jeugdboeken om de leesbeleving in ons onderwijs verder te faciliteren. Dit alles, onderhoud van de website en facebookpagina’s, recensiewerk, promotie, logistiek en netwerking doe ik allemaal alleen en op vrijwillige basis. Na een leven van werken houden wij toch wel erg van onze vrijheid en dat houden wij dan liever zo.

Alle toegezonden boeken van uitgeverijen krijgen een plaats op www.boekensite.gent en worden er ook besproken. Meestal met eigen recensiewerk en somtijds met verwijzing naar ander recensiewerk. Naast de eigen kanalen publiceren wij ook specifiek op social boeken media al dan niet onderwijs gerelateerd. Ons terrein want mijn vrouw, voormalig kleuterleidster werkt hier ook aan mee, is tamelijk breed van voorleesboeken, jeugdboeken, YA tot volwassen literatuur en kookboeken want het fornuis is een andere passie van mij. Je vindt die waaier terug op de verschillende tabbladen van ons boekarchief www.boekensite.gent

Daarnaast bouw ik met enkele scholen een samenwerking uit waarbij de kinderen en nu ook scholieren in secundair onderwijs recensieboeken lezen en bespreken. Deze recensies worden dan ook gepubliceerd op onze eigen Facebook pagina's zoals https://www.facebook.com/boekensite.gent/ https://www.facebook.com/jongerenboekensite/ Daarnaast verzorg ik de facebookpagina van de ouderkoepel KOOGO https://www.facebook.com/Boekensite De meeste volgers van deze FB-pagina zijn ouders of leerkrachten op zoek naar goed leesmateriaal.

Andere Media-/nieuwsbedrijf in Gent

Alles Zien

Dit vind je misschien ook leuk