Կապանը թռչնի թռիչքի բարձրությունից
Այսօր, առավել, քան երբևէ այս տեսանյութը չափազանց կարևոր է։
Աջակցե՛նք Շիրակի մեր գործընկերներին
Ներդնե՛նք Շիրակի գյուղերում
Առափի
Հարցազրույց սոցիոլոգ, գիտությունների թեկնածու Հայկ Տրունյանի հետ՝ Հայկական Ինքնության մասին
Սբ․ Հարության Տոնը առիթ հանդիսացավ զրուցելու մեր սիրելի քահանա Տեր Շիրակի հետ։
Ներկայացնում ենք Սյունիքի պրոֆեսիոնալներին՝ հարցազրույց բժիշկ-էնդոկրինոլոգ Էմիլիա Մկրտչյանի հետ: Կարծես թե, սովորություն է դառնում՝ այս անգամ ևս, զրույցն այնքան հետաքրքիր էր ու անկեղծ, որ կրկին մոնտաժելու կարիք չեղավ:
Հարցազրույց Աշոտ Ավանեսյանի՝ "Մունք" տեխնոդպրոցի հիմնադիր, տնօրենի հետ։ Զրույցն այնքան հետաքրքիր ստացվեց, այնքան անկաշկանդ ու բովանդակալից, որ նույնիսկ մոնտաժելու անհրաժեշտություն չեղավ։
Խուստուփ՝ թագի հետևից
Մեր հերոսը՝ Կորյունը, պետք է հասնի Խուստուփ, որը գտնվում է աշխարհի կենտրոնում, որպեսզի ստանա իր թագը և դառնա սավանայի և ջունգլիի արքա։
Խուստուփ՝ թագի հետևից
6-րդ մաս
Սառան նայում էր Վահանավանքի քարերին,մոտենում էր, շոշափում որմնաքանդակները։ Սառան արվեստից ու հնագիտությունից միայն ընդհանուր տեղեկություններ ուներ, բայց վանքի խորհրդավորությունը, քանդակների գեղեցկությունը, նրան ստիպում էին էլի ու էլի շոշափել յուրաքանչյուր քանդակ։
Մոտ մեկ ժամ էր անցել, Սառան այս վանքում մարդկանց անցկացրած կյանքի ու հայ ժողովրդի կամքի մասին խոհերից մի կերպ կտրվեց.
-Խրա՛տ, Կորյո՛ւն, ժամանակն է, գնանք, կուշանանք։
Շունն ու առյուծաձագը չարձագանքեցին, չկային։ Սառան շուրջբոլորը նայեց, բարձրացավ Վանքի դիմացի շինության տանիքին…
Անհանգստությունն ավելանում էր, վերածվում սարսափի, Սառան նույնիսկ չէր նկատում, որ բղավում է ամբողջ ուժով.
-Խրա՛տ, Կորյո՛ւն, Խրա՛տ։
Հոգևորականը, ով դուրս էր եկել իր տնակից Սառայի ձայնը լսելու առաջին պահից, մոտեցավ, ջուր առաջարկեց, համբերատար լսեց Սառայի կցկտուր խոսքերն ու խոստացավ օգնել։
Մինչ Սառան խոտաբույսերով հանգստացնող թեյ էր խմում, հոգևորականը պարզեց, որ շունն ու առյուծաձագը ձ
КАФЕ ПРЯМЫХ ЗЕРКАЛ
Армен Казарян
Сирануш Варданян
Продолжение
Начало здесь 👇
https://www.facebook.com/syuniktimes/posts/pfbid037Zmu1EChhHmdYUrmgAKWvggXR8N4NmMTq1tQ78YoFgNpFFm2ZYMthrCPx9Ae4TnNl
К столу подошел еще один человек - высокий, статный, с открытым лицом. Он окинул взглядом всех присутствующих, широко улыбаясь, оглянулся вокруг. Он явно не понимал, где он, и что происходит, но продолжал улыбаться, стараясь скрыть свое недоумение. По его лицу было видно, что он упорно старается понять и оценить ситуацию. Он еще раз посмотрел на всех присутствующих, но никого из них не узнал. “Я не знаю, где я и как здесь оказался, какая-то сила втянула меня сюда, - начал он медленно, но уверенно. - Обычно я в жизни предельно рационален, настолько рационален, что часто дохожу до предела этой рациональности и встречаюсь с необъяснимым. Я создаю новые технологии, управляю научными исследованиями - самыми передовыми, но я не знаю благодаря каким технологиям я здесь оказался. Да, я же забыл представиться, Илон, Илон Маск.”
- Илон,
Մեր հերոսը՝ Կորյունը, պետք է հասնի Խուստուփ, որը գտնվում է աշխարհի կենտրոնում, որպեսզի ստանա իր թագը և դառնա սավանայի և ջունգլիի արքա։
Խուստուփ՝ թագի հետևից
Առաջաձորում արևամուտ էր, Սառան փորձեց գտնել Արգեն տատին, պարզվեց՝ տանը չէ։ Սառան, Խրատն ու Կորյունը քայլեցին դեպի Խաչ Խութ։
Խաչ Խութում գյուղացիները հենվել էին քարերին՝ հայացքները սևեռած մի շատ բարձր սարի։ Սառային թվաց, թե ինչ-որ ավանդական ծեսի է ներկա, ինքը ևս հայացքն ուղղեց սարին ու սկսեց մտածել։
Սառան նայում էր երկնամուխ սարին, որը նրան աստիճան էր թվում՝ երկինք տանող աստիճան։ Թվում էր, թե մի քանի քայլ անելու դեպքում, կհայտնվի լեռան ստորոտին, մի քանի քայլ էլ կանի ու կանցնի երկիր-երկինք սահմանը, կգրկի բոլոր նրանց, ում այլևս երկրային կյանքում հանդիպել հնարավոր չէ… Սառային խոհերից կտրեց հովվի ողջույնը, սթափվելով շուրջը նայեց, գյուղացիները հեռացել էին, մի քանիսին դեռ չէր հաջողվում տեղավորել չարաճճի գառնուկներին։ Սառան ժպտաց իր մտքերի վրա՝ «Ծիսակարգ, մարդիկ իրենց ոչխարներին են դիմավորում…»
–Ինչ բարձր սար է,- բարձրաձայն մտածեց Սառան։
-Կատարն է, մեր սարը, խլաթաղեցիք կասեն, որ իրենցն է, չհավատաս, մերն է, մենակ առաջաձորցիներինն է։
Ս
Մեր հերոսը՝ Կորյունը, պետք է հասնի Խուստուփ, որը գտնվում է աշխարհի կենտրոնում, որպեսզի ստանա իր թագը և դառնա սավանայի և ջունգլիի արքա։
Խուստուփ՝ թագի հետևից
5-րդ մաս
Առաջաձորում արևամուտ էր, Սառան փորձեց գտնել Արգեն տատին, պարզվեց՝ տանը չէ։ Սառան, Խրատն ու Կորյունը քայլեցին դեպի Խաչ Խութ։
Խաչ Խութում գյուղացիները հենվել էին քարերին՝ հայացքները սևեռած մի շատ բարձր սարի։ Սառային թվաց, թե ինչ-որ ավանդական ծեսի է ներկա, ինքը ևս հայացքն ուղղեց սարին ու սկսեց մտածել։
Սառան նայում էր երկնամուխ սարին, որը նրան աստիճան էր թվում՝ երկինք տանող աստիճան։ Թվում էր, թե մի քանի քայլ անելու դեպքում, կհայտնվի լեռան ստորոտին, մի քանի քայլ էլ կանի ու կանցնի երկիր-երկինք սահմանը, կգրկի բոլոր նրանց, ում այլևս երկրային կյանքում հանդիպել հնարավոր չէ… Սառային խոհերից կտրեց հովվի ողջույնը, սթափվելով շուրջը նայեց, գյուղացիները հեռացել էին, մի քանիսին դեռ չէր հաջողվում տեղավորել չարաճճի գառնուկներին։ Սառան ժպտաց իր մտքերի վրա՝ «Ծիսակարգ, մարդիկ իրենց ոչխարներին են դիմավորում…»
–Ինչ բարձր սար է,- բարձրաձայն մտածեց Սառան։
-Կատարն է, մեր սարը, խլաթաղեցիք կասեն, որ իրենցն է, չհավատաս, մերն է, մենակ առաջաձորցինե
Սուրբ Ծնունդը կամ Ծննդյան տոնը, որ հնում կոչվել է նաև Աստվածհայտնության օր, նշվում է քրիստոնյա բոլոր ժողովուրդների կողմից: Քրիստոնեության վաղ շրջանում այդ տոնը նշվում էր հունվարի 6-ին, իսկ 4-րդ դարից սկսած կաթոլիկ եկեղեցին այդ տոնը սկսեց նշել դեկտեմբերի 25-ին: Հայ առաքելական եկեղեցին, հավատարիմ մնալով ավանդույթին, շարունակեց այն նշել հունվարի 6-ին: Այդ օրը սակայն հայ եկեղեցու համար կրկնակի տոն է: Այդ օրը նշվում է նաև Քրիստոսի և հայ քրիստոնյաների մկրտության օր: Օրվա հետ կապված հայ եկեղեցին ունի նաև ծիսակարգային որոշ կանոններ, ինչպես՝
Ծննդյան և Աստվածհայտնության օր, որ նշվում է սաղմոսերգությամբ և հոգևոր երգերով
Ջրի օրհնություն, ի հիշատակ Քրիստոսի մկրտության:
Այս վերջին ծեսը ի նկատի առնելով՝ ժողովուրդն այդ տոնն անվանել է Ջրօրհնեք: Այն հաճախ օգտագործվում է նաև Փոքր Զատիկ անվանումով:
Ավանդույթի համաձայն հունվարի 1-ից մինչև 6-ը օջախներում կրակն անմար է մնում, ինչը երկու տոներին՝ Ամանորին և Ծննդյան տոնին հաղորդում է որոշակի անընդհատություն: Հունվարի 5-ին եկեղեցում տեղի է ունենում ծննդյան ժամերգությունը, որին ներկա են լինում միայն տղամարդիկ: Ժամերգությունից հետո միայն կարելի էր պասը բաց
Լողալ չիմացողի համար ծանծաղ ջուրը փրկություն է: Ով չի սիրում մտածել, բավարարվում է պարզ մտքերով: Ես չեմ սիրում ծանծաղ ջրեր, ես չեմ սիրում ծանծաղ մտքեր: Ես սիրում եմ լողալ խոր ջրերում, պոեզիայի մեջ ամենաշատը գնահատում եմ խորությունը, երբ կարող ես կարդալ անվերջ և ամեն անգամ, հնէաբանի նման ինչքան խորն ես փորում, այնքան ավելի հետաքրքիր է դառնում: Այդպիսինն են երտասարդ ստեղծագործող Սաթենիկ Արթենյանի գործերը: Լսելուն պես սիրեցի, սիրեցի, քանի որ խորիմաստ են, սիրեցի, քանի որ ստիպում են մտածել, անվերջ հարցեր տալ՝ ճիշտ հարցեր, իսկ եթե հարցը ճիշտ է, ճիշտ պատասխանը անպայման կգտնվի:
Syunik Times-ը շարունակում է հրապարակել երիտասարդ ստեղծագործող Սաթենիկ Արթենյանի գործերը: Վայելեք:
Ես հաշիվս կորցրել եմ, թե քանի անգամ եմ կարդացել այս ստեղծագործությունը, բայց կրկին, ամեն կարդալուց լաց եմ լինում, այդ հուզմունքը՝ միախառնված տխրություն ու ուրախություն է, հավատ է առ Աստված, հավատ ու համոզմունք, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, որ հառնելու ենք ու Վեր ա Ծնվելու ենք։ Սաթեն ջան, ԱՊՐԵՍ🙏🙏🙏
.....Վեր ա Ծնունդ....
Լեռներից, այրերից, հայրերից ծնունդ առած հայրենիքս։
ՀԱՅՐ ՄԵՐ։
Մեր կապույտ երկինքներում չվաստակած կարմիր խաղաղությ
Syunik Times-ը ծանոթացնում է ձեզ տարբեր ժողովուրդների բարի ավանդույթներին, սովորություններին՝կապված Նոր տարվա և Սուրբ Ծննդյան տոնի հետ։
Շոտլանդիայի «Առաջին ոտնաթաթի» ավանդույթ.
Այս ավանդույթը սկիզբ է առել հին ժամանակներից, ըստ որի՝ Ամանորի կեսգիշերից հետո տուն այցելող առաջին մարդը, այսինքն՝ «Առաջին ոտնաթաթը», բերում է հաջողություն և բարգավաճում: Սովորույթը սկիզբ է առել որպես անծանոթներին տուն հրավիրելու և նրանց ընդունելու հնարավորություն։ «Առաջին ոտնաթաթը» բերում է խորհրդանշական իրեր, ինչպիսիք են վիսկին, թխվածքաբլիթը կամ մետաղադրամները: Շոտլանդացիները համարում են, որ առաջին այցելուներից թխահեր տղամարդիկ հաջողություն են բերում ողջ ընտանիքի համար: Այս ավանդույթը շարունակում է մեծ ժողովրդականություն վայելել այսօր, երբ Շոտլանդիայում մարդիկ անհամբեր սպասում են «Առաջին ոտնաթաթի» ժամանմանը՝ Ամանորի բարեկեցիկ մեկնարկի համար:
Մեքսիկայի տասներկու խաղողի ավանդույթ.
Մեքսիկայում տասներկու խաղողի ավանդույթը համեմատաբար ժամանակակից է, որը ժողովրդականություն է ձեռք բերել 20-րդ դարի սկզբին: Իսպանական սովորույթներից ոգեշնչված՝ մեքսիկացիները Ամանորի գիշերը տասներկու խաղող են ուտում,
Մեր հերոսը՝ Կորյունը, պետք է հասնի Խուստուփ, որը գտնվում է աշխարհի կենտրոնում, որպեսզի ստանա իր թագը և դառնա սավանայի և ջունգլիի արքա
Խուստուփ՝ թագի հետևից
4-րդ մաս
Գյուղից դուրս եկան արևածագի հետ։ Սառան փորձում էր իրեն ծանոթ լեզուներով թարգմանել գյուղի անունը. «Չէ՛, չի հնչում, իզուր չէ, որ Բայրոնն այս լեզուն Աստծո հետ խոսելու լեզու է անվանել, միայն հայերենում է իմաստը լիարժեք, հնչողությունը՝ ականջահաճո, ա՛ն-տա՛-ռա՛-շա՛տ…»։
Երկու կիլոմետր քայլեցին՝ ստույգ հետևելով գծանշված արահետին, որ չմոլորվեն։
Կորյունը հանկարծ կանգ առավ.
-Խրա՛տ, ներքև նայիր, գետն իր ճանապարհը զարդարել է թավիշով։
Խրատը նայեց ու վերևից փափուկ կանաչի ու սաղարթախիտ ծառերի վրա ցատկելու ցանկություն հայտնեց։ Կորյունը գիտեր, որ Խրատն իր պես ցատկել չի կարող, այդ պատճառով էլ չասաց, որ ինքն էլ է ուզում թաթերով դիպչել հովտի յուրաքանչյուր ճյուղին։
Սառան հիացած նայում էր, թեթևություն էր զգում, լիարժեքություն, զգում էր, թե ինչպես է մի անտեսանելի ձեռք գրկում իրեն ու ջերմացնում առավոտյան քիչ սառը անտառում։
Եթե այդ պահին Սառան լսեր Կորյունի ու Խրատի զրույցը, պիտի ծիծաղեր, որովհետև մինչ նրանք երազում էին, ինքը երևակայությամբ անց
Սիրելի’ հայրենակիցներ
Syunik Times-ը շնորհավորում է բոլորիդ Ամանորը։
Ամենամեծ և կարևոր բանը, որ ցանկանում ենք ձեզ՝ լինեք Աստծո խաղաղության մեջ։ 2023-ին տեղի ունեցածը խռովեցրեց մեր հոգիները։ Սակայն կարևոր է ընդունել, որ տեղի ունեցածի խորքային պատճառները մեր սխալներն ու մեղքերն էին, այլ ոչ թե Աստծո անտարբերությունը։ Աստված կատարյալ Սեր է և Հարության միակ ճանապարհը։
Սեր և խաղաղություն ձեր մտքերում, սրտերում և հոգիներում։
Syunik Times-ը ծանոթացնում է ձեզ տարբեր ժողովուրդների բարի ավանդույթներին, սովորություններին՝ կապված Նոր տարվա և Սուրբ Ծննդյան տոնի հետ։
Ուելսի Մարի Լվիդի ավանդույթը.
Այս ավանդույթի արմատները գալիս են ուելսական բանահյուսությունից: Ավանդույթի գլխավոր տարրը ձիու գանգն է, որը տեղադրված է ձողի վրա, զարդարված գունավոր ժապավեններով և զանգերով: Սուրբ Ծննդյան սեզոնի ընթացքում մարդկանց մի խումբ տանում է գանգը տնից տուն՝ տարբեր երգեր երգելով։ Նրանք բնակիչներին առաջարկում են մասնակցել հանգավորման մրցույթին՝ բանաստեղծական ոտանավորներ փոխանակելով: Ավանդույթը նախաքրիստոնեական սովորույթների և միջնադարյան տոնախմբությունների միաձուլում է, որը մնում է Ուելսի մշակույթի կարևոր մասը։
Հսկայական լապտերների փառատոն.
Ֆիլիպիններում՝ Սան Ֆերնանդոյում, լապտերների փառատոնը սկիզբ է առել 20-րդ դարի սկզբին, երբ քաղաքի արհեստավորները փորձում էին ցուցադրել լապտեր պատրաստելու իրենց հմտությունները: Այն սկսվել է որպես փոքր համայնքային իրադարձություն, այնուհետև վերածվել է մեծ փառատոնի, որը տեղի է ունենում Սուրբ Ծննդյանը նախորդող շաբաթ օրը: Հմուտ արհեստավորները պատրաստում են հսկայական լապտերներ՝ հաճախ մի
Նոր տարվա տոնական օրերը Զանգեզուրում նշում էին առանձնահատուկ ոգևորությամբ: Թե մեծահասակները և թե երիտասարդներն ու երեխաները այդ օրերին հագնում էին նոր շորեր: Նույնիկ անասուններին այդ օրերին ձգտում էին ուրախ հանդիպել: Նրանք մաքրում էին գոմերը, գարի ցանում հարդի վրա, իսկ անասունների պոչերին կարմիր ժապավեն էին կապում: Այս ամենով մարդիկ ուրախ սկիզբ էին դնում և այդ ամենի զորությամբ նորոգում, ապահովում էին ամբողջ տարվա հաջողությունը, առատությունն ու ուրախությունը: Դա նաև վերացնում էր տխրություն առաջացնող ամեն առիթ:
Իսկ հունվարի 4-ը Զանգեզուում Դովլաթի օր էր: Այն սկսվում էր արևի մայր մտնելուց հետո, երբ խմորը հունցվում էր ձեթով կամ ընկույզի, որ Զանգեզուրում ճղոպուր են ասում, միջուկով: Մեջը դնում էին կորիզ, որ հոնի էր լինում: Թխելուց հետո հաշվում էին տնեցիներին և պահվող կովերից կամ ձիերից մեկին և այդ թվով մասերի բաժանում: Ում բաժին էր ընկնում կորիզը՝ դովլաթը, ընտանիքի այդ տարվա հաջողությունը նրան հաջողությամբ էր պայմանավորված լինելու:
Այնուհետև գալիս էր ծննդյան ճրագալույցը: Այն կատարվում էր եկեղեցու սահմանված եղանակով: Զանգեզուրում այդ երեկո մարդիկ հաղորդվում էին՝ամբողջ օրը ծոմ պա
Մեր հերոսը՝ Կորյունը, պետք է հասնի Խուստուփ, որը գտնվում է աշխարհի կենտրոնում, որպեսզի ստանա իր թագը և դառնա սավանայի և ջունգլիի արքա
Խուստուփ՝ թագի հետևից
3-րդ մաս
Սառան արթնացավ արևածագի հետ, պարզվեց հյուրընկալ տանտերերն արդեն կերակրել էին Կորյունին ու Խրատին։ Սառան ևս նախաճաշեց, հրաժեշտ տալիս Գյուլնազ տատը նրանց ճանապարհի համար ուտելիք տվեց։
Պիտի Անտառաշատ գյուղ գնային, ճանապարհը հստակ երևում էր, բայց Խրատը թեքվեց հիմնական ճանապարհից, Կորյունը հետևեց նրան, Սառան ստիպված գնաց նրանց հետևից։
Խրատը կանգ առավ մի փայտաշեն տան բակում։ Տնից մի գեղեցիկ աղջիկ դուրս եկավ։
Աղջիկը մի քանի վայրկյան նայեց շանն ու բացականչեց.
-Խրա՛տ, սիրելիս, այս ի՞նչ հրաշք է։
Երբ գեղեցկուհի տանտիրուհին շոյում էր շանը ու փաղաքուշ բառեր ասում, Սառան ուշադրություն դարձրեց լեզվին, որով խոսում էր աղջիկը։
«Եվրոպացի՞ է, հաստա՛տ», հարցրեց ու պատասխանեց Սառան ինքն իրեն։
Աղջիկը Խրատին շոյելուց ու մի քանի անգամ գրկելուց հետո նայեց Սառային.
-Ներեցեք, Ես Մարիան եմ, ուրախ եմ ծանոթանալ։
-Ես…
-Գիտեմ, դուք Սառան եք, Խրատի տիրուհին, ես ծանոթ եմ եղել ձեր ամուսնու հետ, այստեղ՝ Հայաստան, առաջին անգամ միասին ենք եկել, եթե հիշում եք
