اوگَل Ogal

29/10/2022

با گذشت بیش از ۴۰۰ روز از بسته ماندن مکاتب دخترانه، شماری از دانش‌آموزان و فعالان حقوق زن در کابل راه‌پیمایی کردند.

شماری از زنان و دانش‌آموزان دختر روز شنبه، ۷ عقرب، در مقابل مکتب ملکه ثریا در سرک دوم تایمنی دست به اعتراض زدند.

آنان می‌گویند که با گذشت ۴۰۰ روز هنوز مکاتب به‌روی دختران باز نشده و این نقض صریح حقوق بشر است.

14/03/2021

یکی از پی‌آیندهای قتل‌عام بی‌رحمانه‌ی مردم هزاره در ارزگان و زمین‌داور و شمال قندهار به اقلیت رسانیدن هزاره‌ها و اکثریت‌سازی پشتون‌ها بوده است. پس از این سرکوب تاریخی است، که بحث اکثریت پشتون و اقلیت هزاره و تاجیک و ازبیک نیز بر سر زبان‌ها می‌افتد. اما جایِ تعجب در این‌جا است، که این اکثریت فقط در زمانی حضور دارد که پای امکانات نیز به میان آید. وقتی بحث «مسوولیت‌های تاریخی» پیش می‌‌آید این «اکثریت» حضور ندارد و کشور در فقدان آن به سر می‌برد.
ادامه در لینک زیر...

03/03/2021

پیش از شکل‌گیری حزب وحدت، هزاره‌ها در روستاهای هزاره‌جات و در قالب جریان‌های نامنظمِ جهادی با یک دیگر می‌جنگیدند. این جنگ‌ها بیش از این‌که، پاره‌های حیاتِ هزاره را به هم دیگر بخیه زند به تشتت و چندپارگیِ بیش‌تر انجامید و خون‌هایِ بسیاری ریخته شد و آدم‌های زیادی قربانیِ مرام‌هایِ شومِ حزبی شدند. دوران جنگ‌های داخلی و تقابل گروهی یکی از تلخ‌ترین برهه‌های تاریخ هزاره‌ها است. مهم‌ترین کاری که حزب وحدت کرد، به جنگ‌های گروهی خاتمه بخشید و برای مردم هزاره «آدرس سیاسی» تأسیس کرد. حزب وحدت، شکافی را در جامعه هزاره پر کرد که از دوران امیر عبدالرحمان بدین سو این جامعه همواره از فقدان آن رنج می‌برد. جدای از این، حزب وحدت در تاریخ افغانستان یک اقدامِ رادیکال و همان «مداخله‌گر انقلابی» والتر بنیامین است که در بحرانی‌ترین وضعیتِ ممکن سر بر آورد و در «لحظه‌های خطر» برای احیایِ هستیِ انکارشده‌ی ستم‌دیدگان مبارزه کرد. حزب وحدت، آغازِ یک رویکرد جدید در ادبیاتِ سیاسیِ مردم هزاره بود. رویکردی که ستم‌دیدگان برای احقاق حقوقِ‌شان بایستی در شهر مبارزه کند و فقط با حیاتِ شهری است که توزیعِ برابرِ امکانات ممکن می‌شود. اگر امروز شاهد توزیع برابر امکانات برای تمام شهروندان کشور نیستیم، یکی از معناهایش این است که شهرهای ما بیش‌تر به روستاهای بزرگ می‌مانند تا شهر به معنایِ حقیقیِ آن. گذار از وضعیت روستایی و روی آوردن به حیاتِ شهری، اقدامی است که مزاری با حضور در متنِ فاجعه و ایستادن در دایره‌ی بحران بدان جامه‌ی عمل پوشانید.

ادامه این نوشته را در لینک زیر بخوانید:

02/03/2021

در نظام غنی، ستیز و ستم بر هزاره‌ها عمومی شد. از ادارات دولتی و ملکی هزاره‌ها حذف شدند. در کنارِ پرونده‌سازی در برابرِ وزیران هزارگی، از جمله جوان‌ترین جنرالان هزارگی، به تقاعد سوق داده شد. آقای غنی نظامِ تک قومی را در تمام نهادها عملی کرد و گارنیزیون کابل را نیز در انظار عمومی از یک نهاد امنیتی، به یک نهادی برای تهدید و سرکوب مبدل نمود. هزاره‌ها از نهادهای کشفی نیز حذف شدند. در نتیجه نهادهای امنیتی، از وجود تمامِ جنرالان، دگروالان و مسوولان رده پایین هزاره خالی شد.
ادامه مطلب در ویب سایت هفته نامه اوگل.

17/11/2020

به‌نظر من، دولت افغانستان باید به نیات شوم طالبان پی ببرد و بیش‌تر از این به‌صورت غیرمستقیم برای بزرگ‌نمایی آن‌ها هزینه ننماید. همه می‌دانیم، که گروه طالبان برای اشتراک در مذاکره‌ی مستقیم با حکومت خوش‌بین نیستند. به‌همین دلیل است که در این وهله‌ی از گفت‌وگوها، مردم افغانستان اخیراً به پروسه‌ی صلح امیدواری شان را از دست داده و باور شان به حکومت مرکزی کمتر گردیده است.
ادامه مطلب را در سایت اوگل بخوانید.

به‌نظر من، دولت افغانستان باید به نیات شوم طالبان پی ببرد و بیش‌تر از این به‌صورت غیرمستقیم برای بزرگ‌نمایی آن‌ها هزینه ننماید. همه می‌دانیم، که گروه طالبان برای...

17/11/2020

20/07/2020

اژدهای فساد؛ چرا پرونده‌ی سید انور رحمتی بررسی نمی‌شود؟
غلام‌سخی حلامیس

سید انور رحمتی یکی از چهره‌هایی است که در سمت‌های مختلف کار کرده و وظایف گونه‌گونی را پیش‌برده است. او در سال‌های جهاد و مقاومت مردم هزاره در بامیان یکی از فرماندهان نظامی حزب وحدت بود. اما به‌گواه اعضای ارشد حزب وحدت اسلامی افغانستان از جمله محمد ناطقی از بنیان‌گذاران این حزب، در آن دوران رحمتی بیش‌تر در نقش «سید ملازم» بوده‌است تا یک‌چهره‌ی مهم حزبی. آقای رحمتی شاید جزو معدود افرادی باشد که به‌کارنامه‌اش کم‌تر پرداخته شده و سویه‌های تاریکِ زندگی او بر آفتاب گذاشته نشده است. شاید یکی از دلایلی که تاکنون آقای رحمتی خود را از دمِ تیغِ منتقدان در امان نگه‌داشته، پیوند او با حزب وحدت و ظاهر‌شدن‌اش با نقابِ فردِ وفادار به‌استاد عبدالعلی مزاری، رهبر پیشین حزب وحدت اسلامی افغانستان در جامعه‌ی هزاره باشد. چیزی‌که واکاوی کارنامه‌ی آقای رحمتی خلافِ آن‌را ثابت می‌کند. در این میان اما نپرداختن به‌کارنامه‌ی او به‌معنای این نیست که کارنامه‌ی سید انور رحمتی تهی از سیاهی، نژادپرستی، پلشتی، فساد، جنایت و... است.
نخستین اتهامی که بر آقای رحمتی وارد است، جنایتی است که در 26 حوت 1363ه.ش در تکیه‌خانه «قلعه‌ی جعفر بندامیر» انجام داده و دو فرد به‌نام‌های «افتخاری» و «تولا» را به‌فجیع‌ترین شکلِ ممکن به‌قتل رسانیده‌است. البته او در آن سال‌های سیاه و تاریک جنایات بسیاری را از قوه به‌فعل درآورده که به‌عنوان یک «جعبه‌ی سیاه» تاکنون نگشوده مانده‌است. از سال‌های جهاد و مقاومت که بگذریم، پس از برچیده‌شدنِ نظام طالبانی، سید انور رحمتی در پست‌های بی‌شمار حکومتی کار کرده‌است. او ریاست دفتر معاونیت دوم ریاست‌جمهوری را در دوران معاونت آقای خلیلی به‌عهده داشت. در زمانی‌که به‌حیث والی سرپل ایفای وظیفه می‌نمود، نارضایتی‌های مردمی در برابر او اوج گرفت تا آن‌جای‌که باشندگان سرپل به‌دفتر او هجوم برده و محلِ‌ کار او را نیز اشغال کردند. آقای رحمتی به‌بیرون از دفتر خود آواره می‌شود و مدتی را در بیرون از ساختمانِ ولایت به‌سر می‌برد. برابرِ گزارش خبرنگارِ بی‌بی‌سی در آن‌زمان، این تظاهرات که به‌خشونت کشیده شده بود، یک‌‌نفر کشته و 9 تن مجروح به‌جای گذاشت. گفته‌ می‌شود، سید انور رحمتی به‌محافظان‌اش دستور داده بود که بالای مردم شلیک کنند. مهم‌ترین دلیل شکل‌گیری این نارضایتی‌ها عدمِ رسیدگی به‌پرونده تجاوزِ جنسی یکی از محافظان آقای رحمتی، که خواهرزاده و دامادش نیز بوده است، بر یک دختر خُردسال در قریه خرابه از مربوطات مرکز ولایت سرپل پنداشته می‌شود.
سید انور رحمتی این تظاهرات را «شورشِ تمام‌عیار» خوانده و آن‌را توطئه‌‌ی کسانی دانسته بود که می‌خواهند او را «بدنام» بسازند. پرونده رحمتی در سرپل قطورتر از آن است که در یک یادداشتِ کوتاه بتوان بر تمامِ آن‌ها اشاره ‌نمود. رحمتی در سرپل متهم به‌ سیدگرایی، فساد اداری، بی‌کفایتی و ناتوانی در امر مدیریت ولایت و همین‌طور فساد اخلاقی و افسار‌گسیخته‌گی جنسی است. تظاهرات در سرپل سبب شد که رحمتی از سمت ولایت سرپل برکنار شود. امید می‌رفت این آدم فاسد و بی‌کفایت به‌محاکمه کشانیده شود اما رحمتی به‌خاطر ارتباطات گسترده‌ی که با کانال‌های مختلف در درون حکومت داشت، به‌حیث والی ولایت غور گماشته شد.
کم‌ترین توقعی که در آن‌دوران از سید اعلا می‌رفت این بود، که از اشتباهات و گندکاری‌هایش در سرپل عبرت گرفته باشد و دیگر آن اشتباهات را در غور تکرار نکند. اما در ولایت غور نیز تشت بی‌کفایتی و فساد اداری و اخلاقی رحمتی از بام افتاد و بازهم اعتراضات مردمی در برابر او شکل‌گرفت. باشندگان غور در قطع‌نامه‌یی خواهان «عزل‌فوری و محاکمه» این والی تحمیلی شده‌بودند. فساد اداری، حمایت از قضات رشوه‌گیرِ محلی و ایجاد تفرقه میان اقوام در این ولایت از مواردی بودند که رحمتی در غور بدان دست‌برده بود.
بازهم از دولت و نهادهای عدلی و قضایی کشور توقع می‌رفت، که فاسدترین والی در تاریخ معاصر افغانستان را به‌پای میز محاکمه کشانیده و داد از بیداد بستانند. این‌بار نیز نه‌تنها رحمتی مورد پیگرد قرار نگرفت بل‌که بر کرسی «ریاست دفتر معاونیت دوم ریاست‌جمهوری» تکیه زد. بر بنیاد گزارش‌هایی تأیید ناشده، سیدانور رحمتی از سوی سفارت جمهوری اسلامی ایران بر سرور دانش تحمیل شده بود تا او را به‌عنوان «رییس دفتر» خود بگمارد. گفته می‌شود، رحمتی تمام مکتوب‌هایی را که به‌دفتر معاونت دوم ریاست‌جمهوری می‌آمد و یاهم از این دفتر به دیگر ادارات دولتی ارسال می‌شد، رصد نموده و کاپی آن‌را به‌سفارت ایران می‌فرستاد. بالاخره آقای دانش مجبور می‌شود او را به‌جای محمود بلیغ به‌سمت ولایت دایکندی بفرستد و از دفتر خود دور نماید.
کارنامه‌‌ی حکومتی رحمتی در دایکندی مثل ولایات دیگر سیاه و شرم‌بار است. او در این ولایت از فرمان‌دهان محلی باج می‌گرفت و ناامنی‌های زیادی در ولسوالی‌های دایکندی از بابِ مثال اشترلی و کجران خلق کرد که منجر به‌کشته شدن آدم‌های زیادی گردید. مردم دایکندی در پیوند به‌کشته‌شدنِ بیش از 130 نفر از نیروهای امنیتی در ولسوالی‌های کجران و پاتو به‌سید انور رحمتی «شرم‌نامه» تقدیم کرده و از دولت افغانستان خواسته بودند که به‌ناامنی در ولسوالی‌های دایکندی خاتمه دهد.
در این دوران، اسنادی به رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی درز نمود، که نشان می‌داد سید انور رحمتی 23 میلیون افغانی از پول «وجه دست‌رسی والیان، معاونان والی و ولسوالان» را به‌حساب شخصی خود واریز نموده‌است. این مورد که «روزنامه اطلاعات‌روز» نیز در یک گزارش بدان پرداخته است، آشکار می‌کند که از ماه جدی سال 1397 الی ماه دلو سال 1398، هر ماه از سوی اداره مستوفیت ولایت دایکندی، مبلغ یک میلیون و 800 هزار افغانی به‌حساب بانکی آقای رحمتی در کابل‌بانک اضافه شده‌است. پولی که در همین‌روزها پسر آقای رحمتی در «شهرک امید سبز» با آن خانه می‌سازد. شهروندان ولایت دایکندی در این پیوند در کابل کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردند و خواهان برکناری او شدند و هم‌چنان از اداره بازرس ریاست‌جمهوری، مرکز عدلی و قضایی مبارزه با فساد اداری و جرایم سنگین و اداره عالی تفتیش خواستند که اسناد متذکره را مورد تحقیق و بررسی قرار داده و والی فاسد آن‌زمان دایکندی را مورد پیگرد قانونی قرار دهد.
پس از آن‌که، محمدطاهر زهیر به‌عنوان «سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ» گماشته شد. به‌تاریخ 25 ثور 1399 براساس پیشنهاد اداره مستقل ارگان‌های محل و حکم شماره 439 محمد اشرف غنی، رییس جمهوری اسلامی افغانستان سید انور رحمتی به‌حیث والی بامیان کارش را آغاز نمود. نشستن بر کرسی ولایت بامیان یکی از آرزوهای دیرینه‌ی آقای رحمتی بود. او از سال‌ها پیش این رویا را در سر می‌پرورانید و بالاخره به‌کمک سید شاه‌حسین مرتضوی و دیگر سیدهایی که در حکومت حضور دارند و به افراد قابل‌اعتماد اشرف‌غنی تبدیل شده‌اند، توانست به‌رویای خود جامه‌ی عمل بپوشاند. باری سید هارون نجفی‌زاده در توییترش نوشته بود: «سر سپاه قدس در بامیان است.» با رفتن سید رحمتی این حرف نجفی‌زاده نیز به‌واقعیت مبدل شد و اکنون «سرِ سپاه قدس» در بامیان است. از آن‌جای که بامیان در دوران جهاد و مقاومت «مرکز سیاسی هزاره‌ها» بود و حزب وحدت اسلامی در همین شهر به‌وجود آمد و اکنون مرکز فرهنگی مردم هزاره است، نشستن رحمتی بر کرسی ولایت بامیان یک خطای سیاسی آشکار است و اگر حاکمیت رحمتی بر بامیان دوام یابد، دیری نخواهد پایید که بامیان تبدیل به‌یکی از استان‌های جمهوری اسلامی ایران شود. این چهره‌ی فاسد و سیدگرا این روزها از بامیان هویت‌زدایی می‌کند و با بی‌توجهی با آثارِ تاریخی و فرهنگی بامیان برخورد می‌نماید. برابر گزارش رادیو آزادی قرار است «مقبره‌ی سیدمیرهاشم» را در بامیان بازسازی کند. دقیقاً همان‌کاری را که سیدعلی خامنه‌ای در ایران می‌نماید و به‌جای ‌آثار تاریخی به اماکن مذهبی توجه خاص دارد. رحمتی اما باید بداند، که با بازسازی مقبره‌ی سید میرهاشم نمی‌تواند از بامیان هویت شیعی/ عربی بتراشد. زیرا بامیان بیش از آن‌که، شهرِ میرسید علی یخسوز و سید میرهاشم باشد، شهرِ بودا و ضحاک و کاوه آهنگر است.
هفته‎نامه اوگل به‌اسنادی دست‌یافته است، که نشان می‌دهد سید انور رحمتی از غاصبان زمین حمایت نموده و از طریق ایجاد تفرقه میان سید و هزاره می‌خواهد فضای هم‌زیستی مدنی و مسالمت‌آمیز را در بامیان برهم بزند. این سند که گزارش اعضای کمیته مؤظف هماهنگی و جلوگیری از غصب زمین‌های دولتی است، خاطر نشان می‌سازد که به‌تاریخ 29/2/1399 راس ساعت 9 بجه قبل از ظهر هنگامی‌که هیئت از ساحه جر خشکک نظارت می‌نمودند و تعداد پنج مورد خانه‌های را که در حال ساخت بودند، تخریب کردند. در جریان تخریب با واکنش یک‌نفر غاصب زمین به‌نام سیدضیاء کاظمی مواجه می‌شوند. این غاصب زمین، اعضای کمیته را مورد تهدید، توهین و زورگوریی قرار داده و تقریباً دوصد نفر را برعلیه هیئت مؤظف تحریک می‌کند و مانع دوام کار کمیته مربوطه می‌شوند و حتی در هنگام برگشت بالای اسکواتر سنگ می‌اندازند. در گزارش این کمیته آمده است که در زمینه اسناد تصویری و فیلم‌برداری نیز موجود می‌باشد. هیئت موظف از نهادهای عدلی و قضایی خواسته که مظنونِ زورگو را مورد پیگرد قرار دهد.
تاآن‌جایی که همه می‌دانیم این غاصب زمین و هم‌دستان‌اش نه‌تنها مورد پیگرد قرار نگرفته بل‌که شاهد مورد دیگری در بندامیر، اولین پارک ملی افغانستان نیز هستیم. فردی به‌نام سیدجاوید سدید عکس‌اش را از جریان شکار ماهی در بندامیر در ‌فیسبوک گذاشت و نوشت: «گرفتن ماهی لذت‌بخش‌تر از خوردن‌اش است. ماهی بندامیر ضدِکرونا.» به‌نظر می‌رسد، که بعد از نشستن سید انور رحمتی بر کرسی ولایت بامیان در میان سادات این ولایت این ذهنیت شکل‌گرفته که از آن‌جای که «والی» از خودِ شان است، در سایه‌ی حاکمیت حضرت والا می‌توانند دست به‌هر کار غیرقانونی بزنند. شکار غیرقانونی ماهی در بندامیر با واکنش گسترده از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شد و بالاخره آقای رحمتی مجبور شد که این فرد را بازداشت کند. اما بازداشت یک فرد به‌معنای پایان شکارِ غیرقانونی ماهی در بندامیر نیست. زیرا حکومت محلی بامیان هیچ برنامه‌ای برای حفاظت از اولین پارک ملی کشور ندارد.
شیوع ویروس کرونا تمامِ دنیا را در «وضعیت استثنایی» قرار داد. جان‌های بسیاری را گرفت و خانواده‌های زیادی را در سوگِ عزیزان شان نشاند. افغانستان یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابرِ بحران ناشی از ویروس کرونا است. از این میان بامیان ولایتی است، که تعداد زیادی از ساکنان‌اش در زمانِ شیوع کرونا از ایران به‌این ولایت برگشتند و کرونا را با خود به‌بامیان آوردند. در پیوند به‌همین موضوع و با درنظر داشت شکایات متعدد شورای ولایتی، ولسوالان، اعضای جامعه‌مدنی و سایر نهادهای اجتماعی و مردمی از وضعیت بد عرضه خدمت صحی در بامیان، هیئت چهارگانه تحتِ ریاست معاونین ولایت، مشاور ارشد ولایت و رییس خدمات تخنیکی و سکتوری به‌عضویت نمایندگان شورای ولایتی، جامعه‌مدنی، رسانه‌ها، امور زنان به‌شمول نماینده ریاست صحت‌عامه و دفتر AKHS توظیف می‌گردد تا از چگونگی عرضه خدمات صحی در ولسوالی‌ها نظارت نموده و گزارش دهند.
یافته‌های هیئت‌های نظارت از وضعیت مراکز صحی در سطح ولسوالی‌ها و مرکز ولایت بامیان نشان می‌دهد که: «وضعیت مراکز صحی در سطح ولسوالی‌های هفتگانه و مرکز این ولایت خوب نبوده و با مشکلات جدی مواجه هستند. گزارش نشان می‌دهد که بسیاری از مراکز صحی از لحاظ ساختمانی، وسایل طبی، وسایل لوجستیکی، ادویه و اوضاع محیطی دچار مشکلات جدی بوده و متأسفانه تاکنون توجه جدی در زمینه نشده و ریاست محترم صحت‌عامه که مسئولیت هماهنگی و نظارت از مراکز صحی را داشته به‌وظایف و مسئولیت‌های خویش درست عمل نکرده و جدیت به‌خرج نداده‌است. مؤسسه AKHS تعهدات خویش را در قسمت اکمال و تجهیز مراکز صحی از لحاظ ادویه، وسایل طبی و دفتری انجام نداده‌است.» هم‌چنان در این گزارش آمده است که ریاست صحت‌عامه و مؤسسه تطبیق‌کننده خدمات صحی در برابر نیازمندی‌های صحی مردم پاسخ‌گو نیست و توجه قابل ملاحظه ندارد.
هیئت‌های نظارت از وضعیت مراکز صحی در سطح ولسوالی‌ها و مرکز ولایت بامیان می‌افزاید: «در تاریخ 31 حمل 1399 در هفدهمین جلسه جلوگیری از شیوع و گسترش ویروس کرونا آقای داکتر ادیب در جلسه گزارش ارائه نمود که به‌مدت هفت‌ماه ادویه در مراکز صحی اکمال گردیده است. ولی گزارش هیئت نشان می‌دهد که این گزارش در جلسه دقیق نبوده‌است. بسیاری از گزارش‌های شفاهی و کتبی که در گذشته در اختیار اداره قرار گرفته است، غیرواقعی و دور از واقعیت‌های بوده که در ولسوالی‌ها جریان داشته است.»
هم‌چنان در یافته‌های هیئت‌های مربوطه آمده است، که در قسمت استخدام پرسنل مراکز صحی بعضاً مداخلاتی از جانب ریاست صحت‌عامه در مورد کار و فعالیت کارمندان صحت صورت گرفته است. در بخش پیشنهادات، هیئت‌های نظارت از مراکز صحی تذکر داده است: «با توجه به‌این‌که بخش عمده‌ی از هماهنگی و نظارت از مراکز صحی و به‌خصوص شفاخانه کوید‌ـ‌19 جزء وظایف اصلی ریاست صحت‌عامه بوده که متأسفانه در زمینه سهل‌انگاری صورت گرفته است که باید برخورد قانونی صورت گیرد.»
در پیوند به گزارش هیئت‌های نظارت از مراکز صحی در سطح ولسوالی‌ها و مرکز ولایت بامیان سید انور رحمتی، والی این ولایت، به‌تاریخ 11/3/1399 مکتوبی را عنوانی وزارت صحت‌عامه نوشته و از این وزارت خواسته است که در زمینه‌ی رفع مشکلات سکتور صحت اداره محلی و مردم بامیان را همکاری نماید. به‌نظر می‌رسد، بعد از آن‌که آقای رحمتی این گزارش را دقیق‌تر مطالعه می‌نماید و یاهم سیدعلی آقا ناصری، رییس صحت‌عامه‌ی ولایت بامیان برایش می‌گوید که این گزارش تشتِ رسوایی و فساد و ناکارگی آقایان رحمتی و ناصری را از بام افکنده است. والی بامیان به‌تاریخ 12/3/1399 در مکتوب دیگر می‌نویسد: «مکتوب نمبر 392 مؤرخ ‌11/3/1399 با دو ورق ضمایم آن در مورد مشکلات مراکز صحی ولسوالی‌ها مبنی بر گزارش هیئت توظیف شده قرار بود عنوانی ریاست صحت‌عامه جهت اجراآت بعدی ارسال گردد. به‌لحاظ اشتباه تایپی عنوان آن وزارت محترم تحریر گردیده‌است. از این‌که در متن گزارش کدام مورد جدی که از توان اداره محلی بالا باشد، ذکر نگردیده، تمام یافته‌های هیئت موظف از طریق اداره محلی قابل حل می‌باشد. امید که با صدور نامه هذا مکتوب نمبر 392 مورخ 11/3/1399 این ولایت جنساً با ضمایم آن مسترد گردد.»
مکتوب نمبر 405 به‌تاریخ 11/3/1399 که خواستار مسترد ساختن مکتوب نمبر 392 با ضمایم آن شده، مشکوک می‌باشد و بوی فساد می‌دهد. رحمتی در دایکندی 23 میلیون افغانی را در هماهنگی با صدیقه موسوی مستوفی این ولایت به‌حساب بانکی شخصی خود واریز نمود. آیا این‌بار با هماهنگی سیدعلی آقا ناصری رییس صحت‌عامه بامیان دست به‌فساد برده و صفحه‌ی ننگین دیگری را بر کارنامه‌اش افزوده است؟ در هر صورت اداره محلی بامیان باید پاسخ دهد. در گزارش هیئت‌های نظارت از مراکز صحی در سطح ولسوالی‌ها و مرکز ولایت بامیان آمده است که ریاست صحت‌عامه در خصوص شفاخانه کوید‌ـ‌19 سهل‌انگاری نموده و باید با این ریاست برخورد قانونی صورت گیرد اما در مکتوب دومی آقای رحمتی چنین وانمود می‌نماید که در مراکز صحی ولایت بامیان هیچ مشکلی وجود ندارد و اگر مشکلی هم است از توان اداره محلی بالا نیست. پنهان‌کاری به‌این شکل خبر از یک فساد بزرگ توسط آقای رحمتی و سید علی‌آقا ناصری می‌دهد و دلایلی که در مکتوب نمبر 405 آمده است، منطقی و قانع‌کننده نیست. بایسته می‌نماید، که این‌بار پرونده‌ی سید انور رحمتی از سوی نهادهای عدلی و قضایی مورد بررسی قرار گیرد و بیش‌تر از این برای «سید ملازم» فرصت سوار شدنِ بر گرده‌‌ی خلق داده نشود.

11/07/2020

سید انور رحمتی که به‌ "سید اعلا" نیز معروف است و اکنون به‌عنوان والی ولایت بامیان ایفای وظیفه می‌نماید؛ یکی از کسانی است که در مورد زندگی و کارنامه‌ی او کم‌تر سخن رفته و سویه‌های تاریکِ زندگی سیاسی او تاهنوز بر آفتاب گذاشته نشده‌است. هفته‌نامه اوگل بنا را بر آن گذاشته تا در یک یادداشت مؤجز و مختصر به‌واکاوی کارنامه‌ی سیاسی آقای رحمتی بپردازد و بخشی از حرف‌هایی را که به‌هر دلیلی تاهنوز گفته نشده، بگوید. رحمتی یکی از چهره‌هایی است که در سمت‌ها و وظایف گونه‌گونی کار کرده‌است. از معاونیت قول اردوی حزب وحدت در دوران جهاد و مقاومت مردم هزاره در بامیان تا ریاست دفتر معاونیت دوم ریاست‌جمهوری در دوران معاونت استاد خلیلی، کار کردن به‌حیث والی در ولایت‌های سرپل و غور، ریاست دفتر استاد دانش، والی ولایت دایکندی و اکنون نشستن بر کرسی ولایت بامیان. آقای رحمتی کار سیاسی را از کانال‌های مختلف پیش برده‌است. او در نقابِ فرد وفادار به «بابه‌مزاری» خود را تاکنون از دمِ تیغِ منتقدان هزارگی در امان نگه‌داشته و چنین وانمود می‌کند که به‌آرمان‌‎های سازمان نصر و حزب وحدت اسلامی افغانستان وفادار است. اما کارنامه‌ی سیاسی او خلاف این امر را ثابت می‌کند. رحمتی بیش از سیدمحمد علی جاوید، سید حسین انوری، سید عالمی بلخی، سید هادی هادی، سید مصطفی کاظمی، سید علی کاظمی، سید رحمت‌الله مرتضوی، سید هارون نجفی‌زاده و... به‌سیادت و برتری تباری سادات بر هزاره‌ها باور دارد اما تاهنوز بیش‌تر در نقش «ستون پنجم» در جریان‌های سیاسی مردم هزاره کار کرده و در باب «برتری سادات بر هزاره» موضع‌گیری عریان نداشته است. به‌هرحال ما این‌بار نقاب از چهر‌ه‌ی این فرد مرموز و کارکشته برخواهیم گرفت و به‌عنوان یک مسئولیت تاریخی کسانی را که از پشت بر مردم هزاره خنجر زده و در نقشِ «بیرار» و «پاره‌ی تن» غرورِ سیاسی مردم ما را لگدمال ساخته است، معرفی خواهیم کرد زیرا به‌قولِ خواجه‌ی شیراز «به‌هر رنگی که خواهی جامه می‌پوش/ من از طرزِ خرامت می‌شناسم». این سلسله یادداشت‌ها بعد از این اگر توفیق رفیق بود و ناگزیری‌های روزگار رخصت داد به‌گونه‌ی دوام‌دار نشر خواهد شد و مسئولیتِ مان را در جهت آگاهی‌دهی برای نسل جدید و توده‌های هزاره انجام خواهیم داد.

08/07/2020

ارزش عمده‌ی دیگر ادبیات برای من مکتوب شدن و انتقال ارزش‌های معنوی به نسل‌های آینده است. وقتی محمد ولی خان دروازی آویخته شدن بر دار را بر همکاری با نادرخان که عروسک انگلیس بود، ترجیح می‌دهد، یک واقعیت تاریخی است. اما یک رمان‌نویس، یک فیلم‌ساز، یک شاعر و… ارزش و اهمیت «نه گفتنِ» محمدولی خان‌ها را برای نسل‌های بعدی محسوس می‌سازند...
متن کامل را در سایت اوگل بخوانید!

ارزش عمده‌ی دیگر ادبیات برای من مکتوب شدن و انتقال ارزش‌های معنوی به نسل‌های آینده است. وقتی محمد ولی خان دروازی آویخته شدن بر دار را بر همکاری با نادرخان که عروسک ا...

01/07/2020

در نتیجه مفهوم عدالت و آزادی، بنابر جهان‌بینی‌های متفاوت، معنای مختلف در نظام حقوقی از خود به‌جای گذاشته؛ اما قدر مشترک و یا قدر متیقن آن در قانون اساسی افغانستان این است که هردو به‌عنوان ارزش‌های بنیادین، اصول و پایه‌ی حقوق عمومی را تشکیل می‌دهد. بسان که عدالت اجتماعی، یک اصل لایتغیر در قانون اساسی شناخته‌شده و آزادی عمومی اعم از آزادی مراسلات و مخابرات، رفت‌وآمد و شد، سفر و تعیین و محل سکونت و انتخاب شغل همه رشد و تکامل یک جامعه سیاسی را بیمه می‌کند. به‌راستی‌که بدون شناخت دقیق مصادیق عدالت و آزادی، عدالت‌خواهی و آزاداندیشی، تیر به تاریکی رها کردن است.
متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید!

در نتیجه مفهوم عدالت و آزادی، بنابر جهان‌بینی‌های متفاوت، معنای مختلف در نظام حقوقی از خود به‌جای گذاشته؛ اما قدر مشترک و یا قدر متیقن آن در قانون اساسی افغانستان ....

29/06/2020

تصویب قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان: ازجمله دستاوردهای مهم دوره جدید، تصویب برخی قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان است. به‌عنوان‌مثال می‌توان از قانون منع خشونت علیه زنان در سال ۱۳۸۸ و قانون منع آزار و اذیت زنان و اطفال در سال ۱۳۹۵ نام برد. در قانون منع خشونت علیه زنان که با فرمان تقنینی رئیس‌جمهور نافذ شده و در محاکم به آن استناد می‌شود.
ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید.

تصویب قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان: ازجمله دستاوردهای مهم دوره جدید، تصویب برخی قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان است. به‌عنوان‌مثال می‌توان از قانون منع خشونت ع...

28/06/2020

مسئله‌ی آمدن صلح در افغانستان یکی از پیچیده‌ترین مسایل و موضوعات نه‌تنها در کشور ما بل‌که در کُلِ منطقه می‌باشد که در چند دهه‌ی اخیر موضوع بحث بسیاری از کشورها و نهادهای تأثیرگذار بین‌المللی را تشکیل داده است. هدف از پیچیدگی، ماهیت منازعه است که بیش‌تر از موضوعات میان‌ افغانی، ریشه و ماهیت بین‌المللی دارد. به‌همین دلیل از دید تحلیل‌گران مسایل افغانستان همواره با تردید ر‌و‌به‌رو بوده، به‌گونه‌ا‌ی که هنوز طالبان حکومت افغانستان را به‌عنوان طرف اصلی مذاکره‌‌کننده به‌رسمیت نمی‌شناسد.

به‌نظر می‌رسد، تنها راه‌حل بیرون‌رفت از بحران مذاکره‌ی رو‌ در رو است. ولی هر زمان که سخن از مذاکره به‌میان آمده، طالبان حاضر به گفت‌وگو با دولت افغانستان نشده و در عوض آن پیشنهاد مذاکرات را به مقام‌های امریکایی پیشکش نموده است. پیش‌شرط آمدن صلح اما در افغانستان این است که در شروع باید طالب حکومت افغانستان را به‌عنوان طرف اصلی مذاکره به‌رسمیت بشناسد تا روند گفت‌وگوهای صلح به یک نتیجه‌ی مطلوب برسد.

ادامه نوشته را در سایت اوگل بخوانید!

به‌نظر من، دولت افغانستان باید به نیات شوم طالبان پی ببرد و بیش‌تر از این به‌صورت غیرمستقیم برای بزرگ‌نمایی آن‌ها هزینه ننماید. همه می‌دانیم، که گروه طالبان برای...

27/06/2020

هرچند، چند سال پیش در زمانی که طاهر زهیر به‌عنوانِ والی بامیان کار می‌کرد، حرف و حدیث‌هایی شنیده می‌شد که دوباره تندیس‌های بودا در بامیان ساخته می‌شود اما تاهنوز از ساخت و بازسازی این تندیس‌ها خبری نیست. در آن‌زمان از قرار معلوم، چند کمپنی خارجی برای ساخت دوباره تندیس‌ها داوطلب نیز شده بودند اما برخی از مقاماتِ وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان از هر راهِ ممکن تلاش نمودند تا تندیس‌های بودا دوباره‌سازی نشود و با کارشکنی‌های زیاد بالاخره این فرصت تاریخی را از بامیان گرفتند و دود نموده به هوا فرستادند. شاید تلخ‌ترین طنز تاریخِ کشور نیز این باشد، که آن‌هایی که تاهنوز بر کرسی وزارت اطلاعات و فرهنگ تکیه زده‌، فرهنگ‌ستیزترین انسان‌های این مٌلک بوده‌اند. امیدوارم، وزیر جدید اطلاعات و فرهنگ دوباره بتواند پروژه ساخت تندیس‌ها را از سر گیرد و گام هرچند کوچک را در راستایِ احیای شکوهِ تاریخی بامیان بردارد.
متنِ کامل را در لینک زیر بخوانید....

هرچند، چند سال پیش در زمانی که طاهر زهیر به‌عنوانِ والی بامیان کار می‌کرد، حرف و حدیث‌هایی شنیده می‌شد که دوباره تندیس‌های بودا در بامیان ساخته می‌شود اما تاهنوز...

23/06/2020

سخن گفتن از جنبش زنان در افغانستان آن‌گونه که در غرب و حتی در ایران رایج می‌باشد، دشوار می‌نماید و اگر به‌صورت جدی‌تر بدان نگاه کنیم، چیزی به‌نام «جنبش زنان» اساساً در این کشور وجود نداشته است. با اندکی تسامح می‌توان گفت، نخستین سنگ‌بنای فعالیت زنان در افغانستان در دوران امان‌الله خان گذاشته شد. پیش از این دوران فقط در دوران امیر عبدالرحمن، امیرِ ستمگرِ تاریخِ سیاهِ این سرزمین، می‌توان از همسرِ او بی‌بی حلیمه نام‌برد که در نقشِ مشاورِ شاهِ مستبد وی را متقاعد می‌کند تا برخی از حقوق ابتدایی زنان را در چوکاتِ قانون به‌رسمیت بشناسد. از بابِ مثال می‌توان از ثبت رسمی ازدواج، حق دختر در سر باز زدن از ازدواج اجباری، حقِ طلاقِ زنان در صورت بدرفتاری همسر و عدم دریافت نفقه یاد نمود...
متن کامل را در وبسایت هفته‌نامه اوگل بخوانید!

متأسفانه از سال ۱۳۸۱ بدین‌سو، که فضای دموکراتیک در کشور باز شد و تا حدودی برخی از آزادی‌ها برای زنان به‌رسمیت شناخته‌شد؛ یک جنبش نیرومند که بتواند از دستاوردهای ب....

21/06/2020

قاضی فوت کرد، مردم جاغوری ساعت‌ها در پی شماره تماس صدارت، امبولانس و غسال‌خانه بودند. ولی وقتی به‌داکتر امان فصیحی رییس دفتر معاونت دوم ریاست‌جمهوری تماس می‌گیرند ایشان به‌خود زحمت نمی‌دهد که خواب استاد را با این خبر خراب کند. من اگر جای آقای دانش بودم، آقای فصیحی را به‌خاطر این آبروریزی و توهینِ آشکار به‌یکی از ستون‌های جهاد و مقاومتِ مردم ما تنبیه نموده و از سمت‌اش عزل می‌نمودم...
متنِ کامل این نوشته را در سایتِ هفته‌نامه اوگل بخوانید!

قاضی فوت کرد، مردم جاغوری ساعت‌ها در پی شماره تماس صدارت، امبولانس و غسال‌خانه بودند. ولی وقتی به‌داکتر امان فصیحی رییس دفتر معاونت دوم ریاست‌جمهوری تماس می‌گیرن...

17/06/2020

متأسفانه آمارهای غیردقیق و مغرضانه‌ای از این دست حتی به‌دماغِ وزارت خارجه‌ی ایالات متحده آمریکا نیز خوش خورده و با تأثیرپذیری غیرحرفه‌ای از تبلیغات واهی ناسیونالیست‌های پشتون در تازه‌ترین مورد آماری را بیرون داده که در آن تعدادِ نفوس هزاره‌ها و شیعیان را در افغانستان ۱۰ الی ۱۵درصد نوشته‌اند. این‌که، مبنایِ علمی این آمار بر کدام معیار منطقی استوار است، آشکار نیست اما از آفتاب روشن‌تر است که این آمارِ غیردقیق که تشتِ رسوایی ایالات متحده آمریکا را از بام افکنده است، براساس سلیقه‌ی شخصی برخی از اجنت‌های استخباراتی عمدتاً پشتون‌تبارِ سازمان سیا صورت گرفته و بیش از پیش تصویرِ غبارآلودِ ایالات متحده آمریکا را در نگاهِ اقوامِ غیرپشتونِ افغانستان و مخصوصاً هزاره‌های ساکن در این کشور با فعالیت‌های بنیادگرایانه و ضدبشری همراه ساخته و این اندیشه را تقویت می‌کند که ایالات متحده نه‌تنها دشمنِ گروه‌های بنیادگرا نیست بل‌‎که یکی از حامیانِ جدی تروریسم در منطقه و افغانستان می‌باشد.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

متأسفانه آمارهای غیردقیق و مغرضانه‌ای از این دست حتی به‌دماغِ وزارت خارجه‌ی ایالات متحده آمریکا نیز خوش خورده و با تأثیرپذیری غیرحرفه‌ای از تبلیغات واهی ناسیونا....

13/06/2020

اگر اشرف‌غنی در دوران حکومت وحدت‌ملی که با میانجی‌گری جان‌کری، وزیر خارجه‌ی وقت آمریکا تشکیل شد، توانست آن‌را نادیده بگیرد، در این توافق‌نامه نیز این خطر وجود دارد که اشرف‌غنی همه‌ی موادی را که برای رفع تبعیض و انحصار قدرت در افغانستان از اهمیت بنیادین برخوردار است، زیر پا کند و به آن عمل نکند. درست است که این توافق‌نامه که ظاهراً با میانجی‌گری شخصیت‌های سیاسی و در واقع با فشارهای بیرونی انجام شده است، هیأت میانجی را به‌عنوان ناظر بر تطبیق مواد توافق‌نامه درنظر گرفته است؛ اما حقیقت در بازی قدرت این است که بدون موجودیت یک نیروی فشار و بازدارنده، توافق‌نامه نادیده گرفته خواهد شد مگر این‌که داکتر عبدالله با قاطعیت و جسارت بیش‌تری با این مسأله برخورد کند.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

اگر اشرف‌غنی در دوران حکومت وحدت‌ملی که با میانجی‌گری جان‌کری، وزیر خارجه‌ی وقت آمریکا تشکیل شد، توانست آن‌را نادیده بگیرد، در این توافق‌نامه نیز این خطر وجود د...

11/06/2020

طالبان در زبان پشتو به‌معنای جمع طالب است که معنای شاگرد یا محصل را می‌دهد و به‌همین‌دلیل اکثر اعضای این گروه پشتون‌ها هستند که بزرگ‌ترین گروه قومی را در افغانستان تشکیل داده‌اند. تعداد واقعی اعضای این گروه تاهنوز مشخص نیست. هدف این گروه حذف نفوذ خارجی‌ها از افغانستان و هم‌چنان وضع کردن قوانین دین اسلام با تفسیری که خودشان از این دین دارند، می‌باشد.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

طالبان در زبان پشتو به‌معنای جمع طالب است که معنای شاگرد یا محصل را می‌دهد و به‌همین‌دلیل اکثر اعضای این گروه پشتون‌ها هستند که بزرگ‌ترین گروه قومی را در افغانست....

04/06/2020

اگر خواسته شده باشد که در مقایسه با «آتن» شهری را در مد نظر داشته باشیم که در تقدیر عقلانیِ انسان خردمند و زمانی؛ تأثیر حیاتی داشته است، بی‌تردید تنها شهری که از جایگاهِ مقایسه با «آتن» می‌تواند برخوردار باشد، بلخ است. فلسفه در «آتن» متولد می‌شود و سنتِ عقلانیِ یونانی را ـ به معنای شناختی و شایع آن ـ شکل می‌دهد.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

اگر خواسته شده باشد که در مقایسه با «آتن» شهری را در مد نظر داشته باشیم که در تقدیر عقلانیِ انسان خردمند و زمانی؛ تأثیر حیاتی داشته است، بی‌تردید تنها شهری که از جایگ...

28/05/2020

موضع‌گیری جانب‌دارانه‌ی یوناما در انتخابات ریاست جمهوری تنها نیم‌رخی از رویکردها و عملکردهای نهادی سازمان ملل متحد در افغانستان را نشان می‌دهد. این موضع‌گیری در شرایطی صورت گرفت که در شش سال گذشته حرکت‌ها و جنبش‌های اعتراضی و عدالت‌خواهانه‌ی گروه‌های مختلف نه تنها با بی‌اعتنایی حکومت مواجه شدند که حتی با خشونت و بی‌رحمی سرکوب گردیدند.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

موضع‌گیری جانب‌دارانه‌ی یوناما در انتخابات ریاست جمهوری تنها نیم‌رخی از رویکردها و عملکردهای نهادی سازمان ملل متحد در افغانستان را نشان می‌دهد. این موضع‌گیری د....

19/05/2020

به نظر می‌رسد، مغز بدون داشتن انتظار از دیگری فعالیت نمی‌کند. مغز ما در واقع یک «ماشین انتظار» به تمام معنا است. به این معنا که، وقتی دست‌گیره‌ی دروازه را به سمت پایین فشار می‌دهیم، انتظار داریم آن دروازه باز شود. وقتی شیر آب را باز می‌کنیم، انتظار داریم آب بیاید.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

به نظر می‌رسد، مغز بدون داشتن انتظار از دیگری فعالیت نمی‌کند. مغز ما در واقع یک «ماشین انتظار» به تمام معنا است. به این معنا که، وقتی دست‌گیره‌ی دروازه را به سمت پای...

18/05/2020

تصویب قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان: ازجمله دستاوردهای مهم دوره جدید، تصویب برخی قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان است. به‌عنوان‌مثال می‌توان از قانون منع خشونت علیه زنان در سال ۱۳۸۸ و قانون منع آزار و اذیت زنان و اطفال در سال ۱۳۹۵ نام برد. در قانون منع خشونت علیه زنان که با فرمان تقنینی رئیس‌جمهور نافذ شده و در محاکم به آن استناد می‌شود.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

تصویب قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان: ازجمله دستاوردهای مهم دوره جدید، تصویب برخی قوانین ملی در حمایت از حقوق زنان است. به‌عنوان‌مثال می‌توان از قانون منع خشونت ع...

14/05/2020

سازمان‌نصر نیز مبتنی بر این تحول ملی و منطقوی، رسماً در قالب یک تشکیلات سیاسی در عرصه‌ی جهاد افغانستان عرض اندام کرد و هرچند مقتضی با نیاز زمان، ناچار به جنگ و تفنگ روی آورد، اما برخلاف جریان‌های دیگر، در کنار مبارزات نظامی- پارتیزانی، کارهای فرهنگی و کدرسازی علمی از این رهگذر را فروگذار نکرد. در آهنگی متوازن از تفنگ و فرهنگ، هرجا که جبهه و پایگاهی افراشت، بخش‌های فرهنگی و سیاسی را نیز در کنار آموزش نظامی فعال و برحال نگه‌داشت.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

سازمان‌نصر نیز مبتنی بر این تحول ملی و منطقوی، رسماً در قالب یک تشکیلات سیاسی در عرصه‌ی جهاد افغانستان عرض اندام کرد و هرچند مقتضی با نیاز زمان، ناچار به جنگ و تفنگ ....

13/05/2020

بر اساس گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، تنها بیش از ۷۰ درصد کودکان دارای معلولیت، به آموزش دسترسی ندارند. گزارش که سال گذشته از سوی وزارت کار و امور اجتماعی کشور منتشر گردید نشان می‌دهد که حدود ۳.۷ ملیون کودک از رفتن به مکتب و آموزش محروم‌اند‌.
ادامه در ویب سایت هفته‌نامه اوگل.

بر اساس گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، تنها بیش از ۷۰ درصد کودکان دارای معلولیت، به آموزش دسترسی ندارند. گزارش که سال گذشته از سوی وزارت کار و امور اجتماعی ک...