20/09/2023
نامه برای نسل آینده
تمنا معصومی، یک‌تن از اشتراک کننده‌گان صنف داستان نویسی
درود بر نسل‌های که می‌آیید تا ما را به جرم بی‌سوادی و جنگ محکوم کنید. آیا گمان می‌کنید ما از اول خشن بودیم و ترک تحصیل کردیم؟ نه این‌طور نیست چون ما با صدای انتحار و انفجار قد کشیدیم. در عصری زندگی کردیم که قلم‌مان را شکستاندن و بر گلوی ما با پا‌های خاک آلودشان قدم زدند؛ تا کلامی را بر زبان جاری نکنیم. ما هم مثل شما برای تحصیل تلاش کردیم ولی دانشگاه‌های‌مان را با خاک و خون یکسان کردند. در سحرگاهی بلند شدیم و شنیدیم که دیار ما به باد فنا رفته بود. همه با هم مرده بودیم ولی حتی
کسی مارا دفن نکرد؛ ما خود برپا شدیم و نعش خودرا کشان کشان حمل کردیم.
شما ممکن آدم‌هایی باشید که عاشق هم هستید ولی در عصر ما آدم دشمن آدم بود و از خون هم فروه می‌شدند. گمان نکنید ما مِهر را کشته بودیم چون ما آنقدر دل بستیم و زجر کشیدیم که دیگر مِهر بر ما بیگانه شد و ما بر مِهر. گاهی اگر بر موهای دختران‌تان شانه میزدید، به یاد ما هم باشد چون در زمان ما تنها کاری که برای دختران می‌شد؛ زنده به گور کردن رویاهای‌شان بود. آیا می‌دانید ما چرا سلاح برداشتیم و خون ریختیم؟ کلامی معروفی است که می‌گوید:《حتی نفرت از حقارت هم آدم را سنگ‌دل می‌کند و حتی خشم بر نابرابری هم صدا را خشن می‌کند.》 ولی ما آنقدر کشته شدیم و بر نعش ما با شمشیر جولان دادند تا برخاستیم و برای خون‌های‌مان جنگیدیم. شعری است که می‌گوید: ای آیندگان شما وقتی به روزی رسیدید که انسان یاور انسان بود در مورد ما هم با رأفت داوری کنید.
۱۴۰۲/۶/۲۷
https://www.facebook.com/100064373996451/posts/696023885886738/?mibextid=JgRRn7n7jRVACbyL
