05/12/2024
امشب صدای حزنانگیز و بغضآلود حیدر است که حتی دیوارهای مدینه را نیز به بُهت و غم فرا میخواند و چاههای این شهر را به نجوای شبانه تنهاییاش بعد از فاطمه(س)؛ دعوت میکند.
خورشید روی زهرا(س) است که اینچنین سوزناک در خاک نشسته و قامت بااُبُهت علی مرتضی(ع) است که اینگونه در فراق یادگار پیامبر(ص)، خم شده و با چشمان اشكبار و نواى غریب میگوید:«أمّا حُزني فَسَرمَدٌ، وَ أمّا لَيلي فَمُسَهَّدٌ»؛ «اندوه من همیشگی شد و شب من به بیداری میگذرد.»
افسوس از سوره کوثر که در آن خانه کوچک، همسایه اهالی غفلت و نفاق و سنگدلی شد و آه از نجواهای سوزناک بتول که در نیمه شبِ سجاده و تسبیح، ارکان عرش را به لرزه میانداخت و دل آسمان را به درد میآورد.
فاطمه(س) که بود که علی(ع) هنگام خاكسپارىاش، فرمود: «سلام بر تو ـ اى رسول خدا(ص) ـ از من و دخترت ، كه در كنارت آرميده و زودتر[از ديگران] به تو رسيده. اى رسول خدا(ص) ! از جدايى دردانه دخترت؛ صبرم لبريز گشته و تاب توان از كفم رفته است.»
امشب علی(ع)، نه همسر که نیمی از وجود خود را بدرقه میکند؛ کسی را که به معنای واقعی همکفو و یاورش بود و در راه اسلام و دفاع از ولایت همراه و همگام او.
جهت دریافت پوسته فاطمیه کلیک کنید.
گویی فاطمه(س) تفسیر و ترجمان بلند عصمت در سربند بندگی به پروردگار بود؛ مادامی که بر سجادهاش رو به قبلهگاه معبود به سجده میافتاد و با تمام وجود برای رهروان دین محمدی، دعای مادرانه سرمیداد.
حضرت فاطمه(س) نه فقط همسر علی(ع) و مادر آل علی بلکه، محکمترین پشتیبان ولایت بود و لحظهای از دفاع از حق خلافت امام زمانش، از پای ننشست تا اینکه در فاصله بسیار کوتاهی از وفات پیامبر اکرم(ص) به دست غاصبان خلافت به شهادت رسید.
فاطمهای که گنجینه بیمانند و بیتکرار معرفت وشناخت يا عشق و ايمان و يا عمل و تقوای توأم با پاکدامنی و حیا بود؛ هم او که خطابههای رسایش، سراج راه مجاهدان بود و بر آفاق تاریخ تا قیامت خواهد تابید و اما بعد از او؛ غبار غم از سیمای علی زدوده نخواهد شد.